Πότε πέρασε κιόλας 1 ολόκληρος μήνας… Λοιπόν, με λένε Μάχη και εδώ και 1 μήνα βρίσκομαι στην όμορφη Βοστόνη. Με έστειλε η εταιρεία μου για εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και θα μείνω από 6 έως 10 μήνες συνολικά. Νομίζω δηλαδή…
Τα συναισθήματά μου και οι εντυπώσεις μου θα τις χαρακτήριζα έντονες. Έχοντας πραγματοποιήσει κάποια ταξίδια στην Ευρώπη και ευτυχώς για μένα και ένα στην Νέα Υόρκη πριν λίγους μήνες, το ταξίδι αυτό της μετανάστευσης έστω και για κάποιους μήνες φάνταζε μεγάλο και δύσκολο… Η ζωή μου στην Ελλάδα ήταν θα έλεγα στρωμένη, τι με ξεσηκώνουν καλέ την έρμη? Δεν θέλω να φύγω… Και όμως έφυγα γιατί τέτοιες δύσκολες εποχές όταν σου δίνονται καλές επαγγελματικές ευκαιρίες πρέπει να τις αρπάζεις!
Η ημέρα της αναχώρησης από την Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολη, και η άφιξη θα έλεγα ακόμη δυσκολότερη, αφού κάποιος/α μπέρδεψε την ασήκωτη, τεράστια και κοριτσίστικη βαλίτσα μου και την πήρε καταλάθος. Ευτυχώς 2 μέρες μετά την παρέλαβα. Τόσο κράτησε και η μελαγχολία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα, 1 μήνα μετά, προσπαθώ να απολαύσω όσο πιο πολύ μπορώ την πόλη, να ζήσω και να προσαρμοστώ στον αμερικάνικο τρόπο ζωής… Χαίρομαι πολύ που πρόλαβα και είδα τη Βοστόνη ντυμένη στα φθινοπωρινά της χρώματα. Νομίζω αυτή η εποχή της ταιριάζει απίστευτα… Τώρα αναμένω τον ξακουστό χειμώνα της
Θα προσπαθήσω να ανεβάζω φωτογραφίες και να γράφω όσο πιο τακτικά μπορώ, παρόλο που η γραφή δεν είναι το δυνατό μου σημείο… Επίσης, θα χαρώ να απαντήσω σε ερωτήσεις…
Τα συναισθήματά μου και οι εντυπώσεις μου θα τις χαρακτήριζα έντονες. Έχοντας πραγματοποιήσει κάποια ταξίδια στην Ευρώπη και ευτυχώς για μένα και ένα στην Νέα Υόρκη πριν λίγους μήνες, το ταξίδι αυτό της μετανάστευσης έστω και για κάποιους μήνες φάνταζε μεγάλο και δύσκολο… Η ζωή μου στην Ελλάδα ήταν θα έλεγα στρωμένη, τι με ξεσηκώνουν καλέ την έρμη? Δεν θέλω να φύγω… Και όμως έφυγα γιατί τέτοιες δύσκολες εποχές όταν σου δίνονται καλές επαγγελματικές ευκαιρίες πρέπει να τις αρπάζεις!
Η ημέρα της αναχώρησης από την Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολη, και η άφιξη θα έλεγα ακόμη δυσκολότερη, αφού κάποιος/α μπέρδεψε την ασήκωτη, τεράστια και κοριτσίστικη βαλίτσα μου και την πήρε καταλάθος. Ευτυχώς 2 μέρες μετά την παρέλαβα. Τόσο κράτησε και η μελαγχολία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα, 1 μήνα μετά, προσπαθώ να απολαύσω όσο πιο πολύ μπορώ την πόλη, να ζήσω και να προσαρμοστώ στον αμερικάνικο τρόπο ζωής… Χαίρομαι πολύ που πρόλαβα και είδα τη Βοστόνη ντυμένη στα φθινοπωρινά της χρώματα. Νομίζω αυτή η εποχή της ταιριάζει απίστευτα… Τώρα αναμένω τον ξακουστό χειμώνα της
Θα προσπαθήσω να ανεβάζω φωτογραφίες και να γράφω όσο πιο τακτικά μπορώ, παρόλο που η γραφή δεν είναι το δυνατό μου σημείο… Επίσης, θα χαρώ να απαντήσω σε ερωτήσεις…