orestcrete
Member
- Μηνύματα
- 2.667
- Likes
- 10.332
- Επόμενο Ταξίδι
- Iceland
- Ταξίδι-Όνειρο
- New Zealand
Γυρίζοντας πίσω στο Μπουένος Άιρες είχα αφήσει πίσω μια μεγάλη εκκρεμότητα.. Το Bombonera!
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και έφυγα κατευθείαν για Boca. Αυτή την φορά δεν ήμουν με το γκρουπ του χόστελ, οπότε απόλαυσα την βόλτα στην γειτονιά πιο ήρεμα και χωρίς τρεχάλα. Η μόνη τρεχάλα ήταν που ήθελα να προλάβω τις ουρές στο στάδιο να μη μεγαλώσουν. Η αλήθεια είναι ότι έφτασα κατά τις 11 και η αναμονή στην ουρά ξεπέρασε το 40λέπτο.
Το VIP εισιτήριο που επέλεξα έκανε 990 πέσος δηλαδή κοντά στα 15 ευρώ, τίποτα συγκριτικά με άλλα στάδια (της Ευρώπης τουλάχιστον), στο οποίο συμπεριλαμβανόταν μια εκτυπωμένη φωτογραφία στο λόγκο του γηπέδου, ξενάγηση στο εσωτερικό του, στα αποδυτήρια και σε όλες τις κερκίδες.. Για το μουσείο δεν υπήρχε ξενάγηση, αλλά δεν χρειαζόταν κιόλας. Νομίζω μόνο η είσοδος στο μουσείο,χωρίς τα υπόλοιπα, έκανε 500 πέσος, δεν άξιζε δηλαδή να κάνεις μόνο αυτό.
Ο ξεναγός ονόματι Αγκουστίν Κατσιγιάννης, ξετρελάθηκε όταν είδε ότι υπήρχε ΄Ελληνας στο γκρουπ. Έλληνας τρίτης γενιάς, με καταγωγή από τα Γιάννενα, είχαν πάει εκεί οι παππούδες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο. Δεν μιλούσε γρι Ελληνικά, τρελαμένος με την μπάλα όπως καταλαβαίνετε.. Του είχαν φέρει δώρο μια φανέλα του Παναθηναϊκού της σεζόν 2008-2009, δεν είχε το όνομα του παίχτη, μόνο τον αριθμό. Αφού μου το είπε και έψαξα το ρόστερ, είδαμε ότι είχε την φανέλα του Σωτήρη του Νίνη.. Ξετρελάθηκε ακόμα περισσότερο όταν του είπα να μου στείλει μήνυμα όταν έρθει Ελλάδα με την κοπέλα του τον Μάρτιο και να τον πάω να δει αγώνα της αγαπημένης του ομάδας. Του Παναθηναϊκού ντε, ποιανού άλλου; Νομίζω θα ενθουσιαστεί από την ομαδάρα μας
Το γήπεδο έχει χτιστεί σε μια περιοχή που πραγματικά δεν θέλω καν να φανταστώ το τι γίνεται όταν έχει το γήπεδο 50000 κόσμο. Δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ πάρκινγκ, οι δρόμοι γύρω από το στάδιο είναι στενάκια μόνο, φανταστείτε την Λεωφόρο χωρίς όμως να έχει μπροστά της την Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όλα στενά.. Βέβαια θα έδινα όσο-όσο για να μπορώ να βρίσκομαι σε αγώνα της Μπόκα, αλλά δυστυχώς την περίοδο που ήμουν εκεί ήταν περίοδος διακοπών..
Με την Μπόκα έχω λατρεία από παιδί, ο 15χρονος Ορέστης χοροπηδούσε μέσα μου όταν συνειδητοποίησα το που βρίσκομαι και το τι στιγμές έχουν ζήσει οπαδοί και παίκτες σε αυτό το γήπεδο.
Μετά το τέλος της ξενάγησης, σειρά είχε η μπουτίκ της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα λίγο. Δεν είχε καθόλου φανέλες, μόνο σουβενίρς, κασκόλ και τα λοιπά. Όπως καταλαβαίνετε πήρα ό,τι υπήρχε.. Μόνο μάτε που δεν πήρα και αυτό επειδή είχα πάρει ήδη Μετά είδα ότι στα μαγαζιά πέριξ του γηπέδου είχε φανέλες, αλλά δεν μου έκανε αίσθηση, ήθελα να ήταν από μέσα.
Το μουσείο μικρό αλλά επιβλητικό, αρκετά σκοτείνο, περίμενα περίσσοτερα φώτα. Έχει τρόπαια, ξεχωριστά βίντεο wall με φάσεις και γκολ από το κάθε Κόπα Λιμπερταδόρες (το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ της Λατινικής Αμερικής) που έχει πάρει η ομάδα.
Το ταξίδι έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του, παρ'ότι ήταν συνολικά μόνο 11 μέρες τις υπερ-ευχαριστήθηκα. Επειδή είχα μια σχετική κουβέντα τις προηγούμενες μέρες σχετικά με το εάν αξίζει να πας σε ένα τόσο μακρινό προορισμό για διάστημα λιγότερο των 2 εβδομάδων, εγώ επιμένω ότι αξίζει! Εάν περιμένω να βρω διάστημα μεγαλύτερο των 3 εβδομάδων για να πάω σε τέτοιους προορισμούς, απλά δεν πρόκειται να το βρω ποτέ. Και ο χρόνος κυλάει...
Η επιστροφή έγινε με τον ίδιο τρόπο, μόνο που αντί για Alitalia, το FCO-ATH ήταν με Aegean. Καλύτερα δηλαδή γιατί το φαγητό στην επιστροφή μου φάνηκε λίγο, η άφιξη στη Ρώμη ήταν 7 το πρωί και η πτήση για Αθήνα ήταν στις 11 και ουσιαστικά είχα να φάω ανθρωπινά 20 ώρες. Στο lounge της StarAlliance είχε μια ομελέτα εκπληκτική, ίσως ο πιο πλούσιος μπουφές που έχω δει μέχρι στιγμής σε Ευρωπαϊκά αεροδρόμια και κάπως έστρωσε η κατάσταση.
Για όσους σκέφτονται αυτό το ταξίδι νομίζω ότι 5 μέρες στο Μπουένος Άιρες είναι αρκετές για να δει τα αξιοθέατα της πόλης. Τα βασικά αξιοθέατα της Αργεντινής(Iguazu, Petito Moreno) χρειάζονται προγραμματισμό από νωρίς γιατί τα εισιτήρια τσούζουν και γενικά ανεβαίνει το μπάτζετ αρκετά. Και βασικά χρειάζονται χρόνο, δε θα ήθελα να πάω εκεί μόνο για μια μέρα και να φύγω. Την επόμενη φορά θα κατευθυνθώ κατευθείαν εκεί
Ευχαριστώ που διαβάσατε την πρωτοχρονιάτικη ιστορία μου!
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και έφυγα κατευθείαν για Boca. Αυτή την φορά δεν ήμουν με το γκρουπ του χόστελ, οπότε απόλαυσα την βόλτα στην γειτονιά πιο ήρεμα και χωρίς τρεχάλα. Η μόνη τρεχάλα ήταν που ήθελα να προλάβω τις ουρές στο στάδιο να μη μεγαλώσουν. Η αλήθεια είναι ότι έφτασα κατά τις 11 και η αναμονή στην ουρά ξεπέρασε το 40λέπτο.
Το VIP εισιτήριο που επέλεξα έκανε 990 πέσος δηλαδή κοντά στα 15 ευρώ, τίποτα συγκριτικά με άλλα στάδια (της Ευρώπης τουλάχιστον), στο οποίο συμπεριλαμβανόταν μια εκτυπωμένη φωτογραφία στο λόγκο του γηπέδου, ξενάγηση στο εσωτερικό του, στα αποδυτήρια και σε όλες τις κερκίδες.. Για το μουσείο δεν υπήρχε ξενάγηση, αλλά δεν χρειαζόταν κιόλας. Νομίζω μόνο η είσοδος στο μουσείο,χωρίς τα υπόλοιπα, έκανε 500 πέσος, δεν άξιζε δηλαδή να κάνεις μόνο αυτό.
Ο ξεναγός ονόματι Αγκουστίν Κατσιγιάννης, ξετρελάθηκε όταν είδε ότι υπήρχε ΄Ελληνας στο γκρουπ. Έλληνας τρίτης γενιάς, με καταγωγή από τα Γιάννενα, είχαν πάει εκεί οι παππούδες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο. Δεν μιλούσε γρι Ελληνικά, τρελαμένος με την μπάλα όπως καταλαβαίνετε.. Του είχαν φέρει δώρο μια φανέλα του Παναθηναϊκού της σεζόν 2008-2009, δεν είχε το όνομα του παίχτη, μόνο τον αριθμό. Αφού μου το είπε και έψαξα το ρόστερ, είδαμε ότι είχε την φανέλα του Σωτήρη του Νίνη.. Ξετρελάθηκε ακόμα περισσότερο όταν του είπα να μου στείλει μήνυμα όταν έρθει Ελλάδα με την κοπέλα του τον Μάρτιο και να τον πάω να δει αγώνα της αγαπημένης του ομάδας. Του Παναθηναϊκού ντε, ποιανού άλλου; Νομίζω θα ενθουσιαστεί από την ομαδάρα μας
Το γήπεδο έχει χτιστεί σε μια περιοχή που πραγματικά δεν θέλω καν να φανταστώ το τι γίνεται όταν έχει το γήπεδο 50000 κόσμο. Δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ πάρκινγκ, οι δρόμοι γύρω από το στάδιο είναι στενάκια μόνο, φανταστείτε την Λεωφόρο χωρίς όμως να έχει μπροστά της την Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όλα στενά.. Βέβαια θα έδινα όσο-όσο για να μπορώ να βρίσκομαι σε αγώνα της Μπόκα, αλλά δυστυχώς την περίοδο που ήμουν εκεί ήταν περίοδος διακοπών..
Με την Μπόκα έχω λατρεία από παιδί, ο 15χρονος Ορέστης χοροπηδούσε μέσα μου όταν συνειδητοποίησα το που βρίσκομαι και το τι στιγμές έχουν ζήσει οπαδοί και παίκτες σε αυτό το γήπεδο.
Μετά το τέλος της ξενάγησης, σειρά είχε η μπουτίκ της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα λίγο. Δεν είχε καθόλου φανέλες, μόνο σουβενίρς, κασκόλ και τα λοιπά. Όπως καταλαβαίνετε πήρα ό,τι υπήρχε.. Μόνο μάτε που δεν πήρα και αυτό επειδή είχα πάρει ήδη Μετά είδα ότι στα μαγαζιά πέριξ του γηπέδου είχε φανέλες, αλλά δεν μου έκανε αίσθηση, ήθελα να ήταν από μέσα.
Το μουσείο μικρό αλλά επιβλητικό, αρκετά σκοτείνο, περίμενα περίσσοτερα φώτα. Έχει τρόπαια, ξεχωριστά βίντεο wall με φάσεις και γκολ από το κάθε Κόπα Λιμπερταδόρες (το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ της Λατινικής Αμερικής) που έχει πάρει η ομάδα.
Το ταξίδι έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του, παρ'ότι ήταν συνολικά μόνο 11 μέρες τις υπερ-ευχαριστήθηκα. Επειδή είχα μια σχετική κουβέντα τις προηγούμενες μέρες σχετικά με το εάν αξίζει να πας σε ένα τόσο μακρινό προορισμό για διάστημα λιγότερο των 2 εβδομάδων, εγώ επιμένω ότι αξίζει! Εάν περιμένω να βρω διάστημα μεγαλύτερο των 3 εβδομάδων για να πάω σε τέτοιους προορισμούς, απλά δεν πρόκειται να το βρω ποτέ. Και ο χρόνος κυλάει...
Η επιστροφή έγινε με τον ίδιο τρόπο, μόνο που αντί για Alitalia, το FCO-ATH ήταν με Aegean. Καλύτερα δηλαδή γιατί το φαγητό στην επιστροφή μου φάνηκε λίγο, η άφιξη στη Ρώμη ήταν 7 το πρωί και η πτήση για Αθήνα ήταν στις 11 και ουσιαστικά είχα να φάω ανθρωπινά 20 ώρες. Στο lounge της StarAlliance είχε μια ομελέτα εκπληκτική, ίσως ο πιο πλούσιος μπουφές που έχω δει μέχρι στιγμής σε Ευρωπαϊκά αεροδρόμια και κάπως έστρωσε η κατάσταση.
Για όσους σκέφτονται αυτό το ταξίδι νομίζω ότι 5 μέρες στο Μπουένος Άιρες είναι αρκετές για να δει τα αξιοθέατα της πόλης. Τα βασικά αξιοθέατα της Αργεντινής(Iguazu, Petito Moreno) χρειάζονται προγραμματισμό από νωρίς γιατί τα εισιτήρια τσούζουν και γενικά ανεβαίνει το μπάτζετ αρκετά. Και βασικά χρειάζονται χρόνο, δε θα ήθελα να πάω εκεί μόνο για μια μέρα και να φύγω. Την επόμενη φορά θα κατευθυνθώ κατευθείαν εκεί
Ευχαριστώ που διαβάσατε την πρωτοχρονιάτικη ιστορία μου!
Last edited by a moderator: