Προτάσεις για βιβλία

[katkats]

Kάλιο αργά παρά ποτέ. Ανακάλυψα τον Τομ Ρόμπινς, εσείς βέβαια θα τον ξέρετε. Τρία του συνεχόμενα 'Αμάντα" 'Και οι καουμπόισσες μελαγχολούν" και τώρα τον 'Τρυποκάρυδο" . Ποια η γνώμη σας για το Ρόμπινς?

Τον διάβαζα έφηβη στο σχολείο.
Τώρα πια τον θεωρώ υπερεκτιμημένο. Αλλά μπράβο για την νεανική επιλογή.

 

[soudianos]

Τον διάβαζα έφηβη στο σχολείο.
Τώρα πια τον θεωρώ υπερεκτιμημένο. Αλλά μπράβο για την νεανική επιλογή.

Στα δικά μου εφηβικά δεν τα είχε γράψει ακόμα...Με απασχολούσαν τότε οι Ρωσίδες πριγκίπισσες...

 

[ludovica]

"Βαλκάνια, η δυτική φαντασίωση" της Μαρία Τοντόροβα. Από τα αγαπημένα μου.

 

[gkalla]

"Πατρίδα" του Φερνάντο Αραμπούρου
Ότι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία 2 χρόνια.
Η ζωή στην Χώρα των Βάσκων για περίπου 3 δεκαετίες μέσα από την ιστορία 2 οικογενειών που επηρεάζονται δραματικά από την δράση της αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ αλλά και από όλα τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας.
Πέρα από την ομολογουμένως υψηλή καλλιτεχνική του αξία, μεγάλη εντύπωση μου έκαναν και οι πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΤΑ, για την δράση της οποίας είχα μια σχετικά "ρομαντική" αίσθηση.

 

[Δημήτρης X.]

Ολοκλήρωσα το Once Upon a Time... In Hollywood, το πρώτο βιβλίο του Ταραντινό.

Για όσους λατρέψανε την ταινία όπως εγώ, θα το ευχαριστούν πάρα πολύ.

Στην ουσία είναι σαν να βλέπεις την ταινία με deleted scenes και μια διαφορετική οπτική.

Έχει κάποια αποσπάσματα από την ταινία αλλά τα υπόλοιπα είναι έξτρα ιστορίες από το παρελθόν και το παρόν.

 

[ludovica]

Το έχω διαβάσει. Πολύ καλό και καθόλου αντικειμενικό. Δεν το λέω για κακό αυτό, ο συγγραφέας δεν είναι δημοσιογράφος και δεν οφείλει να αντικειμενικός. Όμως η μη αποστασιοποίηση δημιουργεί για εμένα διάφορες τρύπες. Ας πούμε αυτοί που βλάπτουν το θύμα στις επιχειρήσεις του, κάνοντας μάλλον άδικες απεργίες και σχεδόν εκβιάζοντας, δεν έχουν κάποιο κίνητρο, τα κάνουν όλα επειδή είναι κακοί; Που δε λέω ότι δεν είναι, αλλά και οι κακοί συνήθως έχουν έναν σκοπό για ό,τι κάνουν.

Edit: η απάντησή μου πήγαινε στη δημοσίευση του gkalla.

 

[gkalla]

Το έχω διαβάσει. Πολύ καλό και καθόλου αντικειμενικό. Δεν το λέω για κακό αυτό, ο συγγραφέας δεν είναι δημοσιογράφος και δεν οφείλει να αντικειμενικός.

Συμφωνώ. Δεν υπάρχει εξάλλου αντικειμενική άποψη. Όλες είναι υποκειμενικές.

Όμως η μη αποστασιοποίηση δημιουργεί για εμένα διάφορες τρύπες. Ας πούμε αυτοί που βλάπτουν το θύμα στις επιχειρήσεις του, κάνοντας μάλλον άδικες απεργίες και σχεδόν εκβιάζοντας, δεν έχουν κάποιο κίνητρο, τα κάνουν όλα επειδή είναι κακοί; Που δε λέω ότι δεν είναι, αλλά και οι κακοί συνήθως έχουν έναν σκοπό για ό,τι κάνουν.

Εεε νομίζω ότι ο προφανής τους στόχος (για μένα τουλάχιστον) ήταν να μετατρέψουν το εκάστοτε θύμα σε "παράδειγμα" ώστε οι υπόλοιποι επιχειρηματίες να "προσφέρουν", χωρίς πολλές τσιριμόνιες, τον οβολό τους για τις ανάγκες του αγώνα.

 

[ludovica]

Αυτή ήταν μια πρακτική της ΕΤΑ από ό,τι καταλαβαίνω αλλά δε μου ήταν τόσο ξεκάθαρο, καθόλου θα έλεγα, όταν διάβαζα αυτα κομμάτια. Περισσότερο πήγαινε το μυαλό μου ότι κάποιο λάκκο είχε η φάβα για να αντιμετωπίζεται έτσι ένας εργοδότης που υποτίθεται ότι δεν ήταν εκμεταλλευτής και που δεν εκφραζόταν πολιτικά.
Πάντως ρομαντισμός και παλιανθρωπια δεν αλληλοαποκλειονται.

 

[GTS]

Δε θυμαμαι αν το έχω ξαναβάλει πριν χρόνια, αλλά μετά τη βιογραφια του Χενρι Μοργκαν, το ξανάπιασα στα χέρια μου: πρόκειται για ενα βιβλίο σταθμό στην ιστορία των Δυτικών Ινδιών, ένα βιβλίο ενός ανθρώπου του 17ου αιώνα.
Κουρσάροι, πειρατές, μπουκανιεροι, όπως και να τους ονομάσεις, ο Εξκεμελιν τους έζησε από πρώτο χέρι, συνοδεύοντας τους σε αμέτρητες περιπέτειες στη Καραϊβική και την κυρίως αμερικανική ήπειρο, από τις επιδρομές στο Μαρακαϊμπο και τον Παναμα, μέχρι τον αποικισμό σε Τορτουγα, Ισπανιολα και Τζαμαϊκα.
Γενικα για τους λάτρεις της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, οι εκδόσεις Στοχαστής είναι ένας μικρός θησαυρός!

 

[Yorgos]

κάποιο λάκκο είχε η φάβα για να αντιμετωπίζεται έτσι ένας εργοδότης που υποτίθεται ότι δεν ήταν εκμεταλλευτής και που δεν εκφραζόταν πολιτικά.

Όσους φίλους έχω στη Χωρα των Βάσκων και είχαν αυτοί οι γονείς τους επιχείρηση (ακόμη και μικρή οικογενειακή τύπου περιπτερο) πλήρωναν όλοι "φορολογία " στην ΕΤΑ. Όποιος δεν το έκανε βρισκόταν αντιμέτωπος με την ωμή βία της οργανωσης, που λυμαινοταν την πλουσιότερη επαρχία της χώρας βγάζοντας δισεκατομμύρια, πασπαλιζοντας τα με ολίγον από ιδεολογία. Εκεί ήταν ο λακκος της φάβας κι όχι στους εργοδότες, όλος ο κόσμος σε καθεστώς τρόμου ζούσε, είτε είχε φούρνο είτε ταπαδικο το νταβατζιλικι πήγαινε σύννεφο, όπως και οι συνεπειες για τους ανυπακουους (τα βασανιστήρια πχ ήταν φριχτα).

 

[mikrh tsopana]

Απορω αφου η ΕΤΑ ηταν τετοιος βραχνας γιατι στα μισα σπιτια στους βασκους, σε μαγαζια κλπ βλεπεις πανο αλληλεγγυης στους πολιτικους κρατουμενους (αυτους της ΕΤΑ).
Το βιβλιο δεν το εχω διαβασει απλα απο τη δικη μου οπτικη και τους βασκους που εχω γνωρισει, δεν ηταν ακριβως ετσι τα πραγματα.

Βεβαια παντα ολα εχουν δυο (τουλαχιστον) οπτικες. πχ στο δικο μου σπιτι επειδη ο παππους μου ηταν ανταρτης, μαθαιναμε για το τι εκαναν οι φασιστες στους ανταρτες, μια φιλη μου που ερχεται απο την αλλη πλευρα, μαθαινε για το αντιθετο.

Kάλιο αργά παρά ποτέ. Ανακάλυψα τον Τομ Ρόμπινς, εσείς βέβαια θα τον ξέρετε. Τρία του συνεχόμενα 'Αμάντα" 'Και οι καουμπόισσες μελαγχολούν" και τώρα τον 'Τρυποκάρυδο" . Ποια η γνώμη σας για το Ρόμπινς?

Ο αγαπημενοτεροτερος μου συγγραφεας, εχω τοσες πανεμορφες αναμνησεις!
Τον ανακαλυψα στα 16 απο την υπαλληλο στη δημοτικη βιβλιοθηκη και ηταν απο τα καλυτερα πραγματα που μου εχουν συμβει. Εχω αφησει επιτηδες βιβλια του για να τα διαβαζω ενα καθε καλοκαιρι, γιατι Τομ Ρομπινς και καλοκαιρινες διακοπες ειναι συνωνυμα. Μου μενουν 2 μετα δε ξερω τι θα κανω.
Αυτα που διαβασες ειναι για μενα τα χειροτερα του (αν και η Αμαντα ήταν αυτή που με μύησε).
Τα καλύτερα, κατα τη γνώμη μου, ειναι το Villa Incognito και ο Χορός των Εφτά Πέπλων. Αν σου αρεσε, σου προτεινω να συνεχισεις με δαυτα.

 

[Yorgos]

Απορω αφου η ΕΤΑ ηταν τετοιος βραχνας γιατι στα μισα σπιτια στους βασκους, σε μαγαζια κλπ βλεπεις πανο αλληλεγγυης στους πολιτικους κρατουμενους (αυτους της ΕΤΑ).

Ακόμη απορείς; Στο εξήγησα. Για τόλμα να μη βάλεις το πανό που σου ζητούσαν. Η επαρχία ζούσε σε καθεστώς τρόμου. Αν το πάμε έτσι κι ο Aμιν Νταντά ηταν δημοφιλεστατος αφού η φωτογραφία του βρισκόταν σε όλα τα μαγαζιά της χώρας παροτι εκτέλεσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Έχω φίλους που τους υποχρεωσαν να βάψουν τον τοίχο τους σπιτιού τους με το φίδι και το τσεκούρι της ΕΤΑ παρότι ο θειος τους δολοφονήθηκε (επειδή κατήγγειλε εκβιασμό από "την οργανωση" και απόπειρα απαγωγής, μέλος του σοσιαλιστικουκόμματος ήταν). Δε βγάζεις άκρη με τους εθνικιστές.