tripakias
Member
- Μηνύματα
- 8.104
- Likes
- 12.502
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εκεί
Υπαρχει μια νοοτροπια σε πολους ανθρωπους που ντρεπονται να πουν πως δεν εχουν χρηματα ή πως εχουν μια σοβαρη ασθενεια. Φοβουνται οτι θα τους λυπουνται ή δεν ξερω γω τι. Λες κι εχουν κανει κανενα εγκλημα οι ανθρωποι, προσπαθουν να το κρατησουν μυστικο. Ειναι δυνατον; Γιατι να λυπηθω εναν ανθρωπο που του συμβαινει κατι τετοιο. Να τον συμπονεσω ναι αλλα να τον λυπηθω γιατι;Νομίζω ότι οι δυο κυριότεροι λόγοι είναι:
α) μην τους κακολογίσουνε
β) επειδή τους κάνει και νιώθουν και πολύ άντρες να' ούμε, και τις μπάλες μέσα
Πιο ενοχλητικό από όλα τα βλαχοκεράσματα για μένα είναι αυτό μεταξύ αγνώστων. Τελειώνουμε μια δουλειά, ας πούμε ένα συνέδριο και λέει κάποιος "πάμε να φάμε όλοι μαζί". Δεν ξέρεις τι οικονομική δυνατότητα έχει ο άλλος που είναι απέναντί σου, παραγγέλνεις εσύ ο άρχοντας "πιάσε και μια από κεινα" και μετά πληρώνουν όλοι ισόποσα. Συμβαίνει πολύ συχνά και δεν αναλογίζεσαι το πόσο στριμωγμένος είναι ο απέναντι που μπορεί να κάνει την πρακτική του, να πήρε διαζύγιο ή να είναι άνεργος και γι αυτό παρήγγειλε μόνο μια σαλάτα.
Ακόμη πιο συχνά συμβαίνει σε ταξίδια, είχα παιδιά νεόνυμφα που με το που προσγειώθηκαν μου είπαν "το ταξίδι μας το πλήρωσαν οι συγγενείς, έχουμε δυσκολίες, έχουμε μόλις 240 ευρώ για όλη την εβδομάδα, σε παρακαλούμε ό,τι τιπς έχεις για να τη βγάλουμε φτηνά, δε θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία να έρθουμε". Και στο πρώτο γεύμα ο σατράπης της παρέας άρχισε να παραγγέλνει αστακούς και κρασάκια, θεωρώντας πως επειδή το ταξίδι είναι ακριβό όλοι θα έχουν από ένα σαραντάρι να σκάσουν στο τσακίρ κέφι. Κοιτούσα τα παιδάκια κι είχαν αλλάξει 5 χρώματα, μόλις ήρθε ο λογαριασμός μου τον έφεραν εμενα που μιλάω τη γλώσσα, είπα "λοιπόν οι αστακοί ειναι 25, τα μακαρόνια κάνουν 8", με διακόπτουν 2-3 και λένε "έλα ρε, τι ναι αυτές οι γυφτιές, στη Νορβηγία είμαστε; Βάλε να ουμε να πληρώσουμε όλοι και δώσε και 15% στα παιδιά που μας σέρβιραν". Κανένας συλλογισμός στο ότι τα 10-15 ευρώ παρπαπάνω που θα πληρώσει ο άλλος του λείπουν πραγματικά. Εκεί τι κάνεις; Κατανοώ τους νεόνυμφους που δεν είπαν τίποτε, ντράπηκαν να πουν ότι είναι μπατίρηδες στην πρώτη επαφή με τους υπολοίπους. Δυστυχώς συμβαίνει πάρα πολλές φορές και οι περισσότεροι άνθρωποι ντρέπονται μπροστά σε "άγνωστο" κοινό να πουν κάτι και πληρώνουν την αρχοντιά και τον αντινορβηγισμό των "αρχοντανθρώπων".
Νομιζω πως στα τραπεζια μεταξυ αγνωστων πρεπει να προαποφασιζεται το μαγαζι και φυσικα το ειδος/μεγεθος της παραγγελιας. Δεν μπορω να εχω 240€ για μια βδομαδα και να ακολουθω να φαω σε ενα μαγαζι που πουλα αστακους και κρασια. Θα την βγαλω με street food ή με κατι φθηνο ή τελοσπαντων θα ξεκαθαρισω τη θεση μου να μην γινει ακριβη παραγγελια γιατι δεν μπορω να ανταπεξελθω. Ο αλλος που να το φανταστει (ο σατραπης που λες) αν δεν τον σταματησει κανεις.
Με ολη την συμπαθεια που μπορει να εχω στα παιδια, δεν κανεις ρε φιλε ενα ακριβο ταξιδι αν δεν σε παιρνει. Κανεις ταξιδι στον ιδιο προορισμο αν θες αλλα με αλλη λογικη. Δεν πας σε ψαροταβερνες πολυτελειας να φας και δη με αγνωστους.
Κι ο σατραπης ταξιδι κανει και θελει να το ευχαριστηθει ο ανθρωπος. Γιατι να μην παραγγειλει ο,τι θελει; Το προβλημα ειναι μονο σε οσους αντιδρουν στο να μην πληρωσει ο καθενας τα δικα του.