Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[KIKI]

Θέλω να μου κάνεις μία διευκρίνιση: σου αρέσει ο τρόπος που κάνω τα ταξίδια μας ή ο τρόπος που γράφω; Πιστεύω ότι ισχύει το πρώτο. Μακάρι βέβαια να σου αρέσουν και τα δύο.
Ξέρω ότι στο γράψιμο μερικές φορές γίνομαι κουραστικός. Φταίει που ποστάρω πολλά τμήματα αντιγράφοντας το ημερολόγιο που κρατώ.
Τέλος πάντων, καλή ανάγνωση.

Μου αρέσουν τα οδικα ταξιδια .
Οι προορισμοι που πας ειναι αυτοι που εχω πάει ή θέλω να παω .
Στο τωρινο στις τρεις αυτές χωρες εχω παει πολλες φορες με τη φαντασια μου. Μεχρι τα χλμ ξερω στις αποστασεις! Δυο φορες ημουνα ετοιμη και τις δυο ακυρωθηκε για καποιους λόγους.
Τα ελληνικα σου ειναι πολυ σωστα . Οι αναφορες σου σαφεις και χρηστικες για καποιον που προγραμματιζει ταξιδι .
Δεν μου αρεσουν σε καμια ιστορια οι πολλες φωτογραφίες .Προτιμω πιο λίγες και πιο "προσωπικές".
Αλλά αυτες τις ημερες που ειμαι κλινηρης λογω σπασμενου ποδιου ειναι οτι πρεπει !
Θα τις χαζευω μία μία !
Σου ευχομαι να ταξιδευεις σε ομορφα μέρη και να μας γραφεις ωραιες ιστοριες.
Ειμαι και ψηφοφόρος σου. Το ρουσφετι θα στο ζητησω εν καιρώ!

 

[travelbreak]

Μου αρέσουν τα οδικα ταξιδια .
Οι προορισμοι που πας ειναι αυτοι που εχω πάει ή θέλω να παω .
Στο τωρινο στις τρεις αυτές χωρες εχω παει πολλες φορες με τη φαντασια μου. Μεχρι τα χλμ ξερω στις αποστασεις! Δυο φορες ημουνα ετοιμη και τις δυο ακυρωθηκε για καποιους λόγους.
Τα ελληνικα σου ειναι πολυ σωστα . Οι αναφορες σου σαφεις και χρηστικες για καποιον που προγραμματιζει ταξιδι .
Δεν μου αρεσουν σε καμια ιστορια οι πολλες φωτογραφίες .Προτιμω πιο λίγες και πιο "προσωπικές".
Αλλά αυτες τις ημερες που ειμαι κλινηρης λογω σπασμενου ποδιου ειναι οτι πρεπει !
Θα τις χαζευω μία μία !
Σου ευχομαι να ταξιδευεις σε ομορφα μέρη και να μας γραφεις ωραιες ιστοριες.
Ειμαι και ψηφοφόρος σου. Το ρουσφετι θα στο ζητησω εν καιρώ!

Σε ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια. Χάρηκα που τα διάβασα.
Σου εύχομαι περαστικά.
Όσο για το ρουσφέτι, θα στο ικανοποιήσω οπωσδήποτε. Θα κάνω ό,τι μπορώ. Φαντάζομαι ότι θα είναι ταξιδιωτικό.
Εύχομαι στον επόμενο προγραμματισμό ταξιδιού οπουδήποτε, και ειδικά στη λατινική Αμερική, να μην υπάρξει αναβολή.

 

[KIKI]

Γελάω με την πρωτη και δευτερη μέρα στη Γουατεμάλα .
Πόσο Λατίνοι . Νωθροί , μπαγαπόντηδες , πρώτοι σε δικαιολογιες αντι να πουν την αληθεια απο την αρχή( το σκηνικο με την αναμονη για τη βάρκα ) μπαξισάκια οπου βρίσκουν ευκαιρία , Αγγλικά ανυπαρκτα ακομα και στο ξενοδοχειο και πολλα άλλα .
Παρα όλα αυτά επειδη δουλεψα με λατινους πολλα χρόνια προτιμω να κρατησω τα καλά τους στοιχεια και εχω πεθυμησει πολυ ενα ταξιδι Κεντρικη και Λατινικη Αμερικη.

 

[travelbreak]

Γελάω με την πρωτη και δευτερη μέρα στη Γουατεμάλα .
Πόσο Λατίνοι . Αργοί , μπαγαπόντηδες , ψεύτες ( το σκηνικο με την αναμονη για τη βάρκα ) μπαξισάκια οπου βρίσκουν ευκαιρία , Αγγλικά ανυπαρκτα ακομα και στο ξενοδοχειο και πολλα άλλα .
Παρα όλα αυτά επειδη δουλεψα με λατινους πολλα χρόνια προτιμω να κρατησω τα καλά τους στοιχεια και εχω πεθυμησει πολυ ενα ταξιδι Κεντρικη και Λατινικη Αμερικη.

Μερικοί ντόπιοι ήταν λίγο ψυχροί, αλλά ίσως φταίει που δε μιλούσαν αγγλικά. Δεν έχουν όμως την ψυχρότητα των βορείων Ευρωπαίων. Φαίνονταν λίγο τυπικοί.
Πάντως με την βάρκα στο Rio Dulce, ό,τι κι αν έγινε, τελικά δε μας πούλησαν.

 

[Yorgos]

Γενικά στη Γουατεμάλα είναι πιο απόμακροι. Στον Παναμά πιο χαβαλετζηδες . Οι Κοσταρικανοι νορμάλ.

 

[travelbreak]

Επιστροφή και μικρή επίσκεψη στη Γενεύη (41 χρόνια μετά)

Στον επόμενο χάρτη φαίνονται οι διαδρομές που κάναμε στην Κόστα Ρίκα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

Σαν Χοσέ: Βάλαμε το ξυπνητήρι στις 4 παρά τέταρτο με σκοπό να φύγουμε στις 4:30. Μετά από μερικές καθυστερήσεις φύγαμε στις 4:50. Δεν είχαμε ζόρι για να πάμε νωρίς, αλλά καμιά φορά το κάνεις για να μην έχεις άγχος. Το αεροδρόμιο από το ξενοδοχείο μας ήταν 22 χιλιόμετρα, και το GPS το έδινε μισή ώρα. Τόσο ήταν. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο παρκινγκ των αναχωρήσεων, ρίξαμε τα κλειδιά σε ένα κουτί της Europcar, και όλα έτοιμα. Οι υπόλοιπες διαδικασίες ήταν εύκολες και είχαμε αρκετό χρόνο μέχρι να φύγουμε στην πύλη δέκα.

Ταξιδέψαμε στην αντίστροφη πορεία από εκείνη που ήρθαμε, άρα πρώτα πήγαμε Νέα Υόρκη. Το αεροπλάνο ήταν σχεδόν γεμάτο.

Το πρωί στο ξενοδοχείο είχε σηκωθεί ένας υπάλληλος και μας άνοιξε. Το είχα πει από την προηγούμενη μέρα στην ιδιοκτήτρια ότι θα φύγουμε νωρίς και τον είχε ειδοποιήσει. Σε αυτές τις χώρες όλα είναι κλειδωμένα. Στην Κόστα Ρίκα, αλλά και στις άλλες χώρες που επισκεφθήκαμε υπάρχουν παντού σιδεριές για να κλειδώνουν, για λόγους ασφαλείας. Έτσι στο Hotel 1492 που μέναμε, μέρα νύχτα για να μπούμε χτυπούσαμε κουδούνι και μας άνοιγαν. Στη La Fortuna μας είχε δώσει κλειδιά και για την εξώπορτα και για το πάρκινγκ. Στο Τορτουγέρο ήταν πιο ήπια τα πράγματα στο ξενοδοχείο, που γενικά ήταν ανοιχτό, χωρίς (αφού δεν είχε) εξώπορτα. Τα ξενοδοχεία δεν είχαν κλιματισμό, αλλά δε χρειάζεται κιόλας. Μιλάω για Κόστα Ρίκα. Νομίζω και στη Γουατεμάλα δεν είχε κλιματιστικό κανένα ξενοδοχείο. Στον Παναμά νομίζω είχε. Έχουν όμως ανεμιστήρα. Πάντως στο Σαν Χοσέ βάλαμε και κουβέρτα, αφού είχε αρκετή δροσιά και υγρασία.

Οι δρόμοι στην Κόστα Ρίκα ήταν σχετικά καλοί. Όχι όμως οι επαρχιακοί. Γενικά είχαν κίνηση, αλλά το πρόβλημα το δημιουργούν οι πολλές νταλίκες. Έχουν αρκετές λωρίδες κυκλοφορίας. Στην επαρχία όμως είναι στενοί και κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή αν ξεχαστείς να πέσεις σε κανένα χαντάκι. Το έπαθα εγώ στον Παναμά, αλλά ευτυχώς δεν ήταν βαθύ και επανέφερα το αμάξι. Φοβήθηκα λίγο, αφού όταν ανέβηκε στο δρόμο το αυτοκίνητο έκανε λίγα ζικ ζακ. Δεν είναι λοιπόν να αφαιρείσαι σε αυτές τις χώρες. Είναι και οι νταλίκες που συνήθως τρέχουν πιο γρήγορα από τα ΙΧ, χωρίς να σέβονται ιδιαίτερα τα όρια ταχύτητας. Επίσης συνηθίζουν να πηγαίνουν στην πιο αριστερή λωρίδα. Το κάνουν για να μην κόβουν ταχύτητα όταν μπαίνει κανείς από δεξιά, σε κάποια σύνδεση του δρόμου με άλλο δρόμο. Εννοείται ότι υπάρχουν πολλά σαμαράκια και πρέπει να έχεις το νου σου. Όμως τα σαμαράκια στην Κόστα Ρίκα ήταν ήπια, όχι όπως στη Γουατεμάλα.

Ένα άλλο σημαντικό είναι ότι γενικά οι οδηγοί σέβονται τους άλλους και όλους τους κανόνες, εκτός από τα όρια ταχύτητας, που είπα και πριν. Αυτό για μένα ήταν καλό. Θεωρώ πιο δύσκολη την οδήγηση στην Ελλάδα παρά στην Κεντρική Αμερική. Στην Κεντρική Αμερική ξέρεις τις αντιδράσεις και τις προβλέπεις. Γι αυτό είναι πιο απλά τα πράγματα. Βέβαια η Ντίνα ήταν δίπλα μου συνεχώς τρομοκρατημένη. Έβλεπε να με προσπερνούν οι νταλίκες ή να προσπερνώ εγώ, καμιά φορά ανάμεσα σε δύο νταλίκες, και έτρεμε. Βέβαια στους στενούς δρόμους η προσπέραση ήταν δύσκολη. Αλλά και πάλι, με προσοχή, όχι αδύνατη. Για να λέμε την αλήθεια οι οδηγοί δε σέβονταν ούτε τη διπλή διαγράμμιση στη μέση του δρόμου. Όμως δεν έκαναν συνήθως προσπέραση απερίσκεπτοι, εκτός από τους επαγγελματίες οδηγούς.

Μετά τη Νέα Υόρκη (στο Newark) μπήκαμε στο αεροπλάνο για Γενεύη. Έφυγε με εκατό λεπτά καθυστέρηση λόγω καταιγίδων στην περιοχή. Πάλι καλά που τελικά φύγαμε, γιατί είδαμε ουκ ολίγες πτήσεις να ακυρώνονται. Όχι όμως οι διεθνείς. Το αεροδρόμιο αυτό έχει κατά 90% πτήσεις της United. Έτσι κατάλαβα. Όσο περιμέναμε κάναμε βόλτες, αλλά τα καταστήματα (οι τιμές) ήταν απλησίαστα, οπότε δεν πήραμε τίποτα. Με την πτήση να πηγαίνει αντίθετα από τη φαινόμενη κίνηση του ήλιου, η νύχτα ήταν λιγοστή. Όμως κοιμηθήκαμε 3-4 ώρες.

Το πρωί της επόμενης μέρας φτάσαμε στη Γενεύη κατά τις εννιά το πρωί, αλλά οι διαδικασίες ήταν πολύ γρήγορες για να βγούμε από το αεροδρόμιο. Πήραμε τα πράγματά μας και γνωρίζοντας τι θέλαμε και πώς να το κάνουμε, πήγαμε στο σταθμό του τρένου, που είναι δίπλα στο σταθμό των αεροπλάνων, και με 6 ευρώ για 6 ώρες βάλαμε σε ένα κουτί τα πράγματα μας, και πήραμε μόνο τα απαραίτητα που θέλαμε για τη βόλτα. Όλη η διαδικασία γινόταν χωρίς κλειδιά. Απλά έβαζες πιστωτική κάρτα, με χρήματα δεν γινόταν, και σου έδιναν έναν QR code, τον οποίο σκανάρεις στην επιστροφή για να ανοίξει το κουτί. Όλα αυτά γινόταν αυτόματα, χωρίς να γράψεις εσύ σε ποιο κουτί είναι τα πράγματά σου. Και αυτό ήταν το περίεργο. Πρέπει δηλαδή με το που κλείνεις το κουτί σου να πας κατευθείαν να πληρώσεις.

Μετά ρωτήσαμε για εισιτήριο στην πόλη και μας είπαν ότι το εισιτήριο για μία ώρα κοστίζει 3 ευρώ και το ημερήσιο, μάλλον δεν είναι ημερήσιο αλλά μέχρι 9 ώρες, 8 ευρώ το κάθε ένα. Προτιμήσαμε να πάρουμε αυτό το τελευταίο για να μην ασχολούμαστε με έκδοση εισιτηρίων όταν αλλάζουμε μέσον. Και καλά κάναμε. Το αγοράσαμε, πήραμε τραμ και λεωφορείο τρεις φορές και βέβαια δεν μας έλεγξε κανένας. Οπότε και να μην τα είχαμε βγάλει δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά ποτέ δεν το ρισκάρεις σε αυτές τις χώρες. Μάλιστα στο γυρισμό τα έδωσα σε έναν Ελβετό υπάλληλο, ο οποίος ήταν εκεί και μας είχε βοηθήσει για να τα βγάλουμε και ο οποίος με ευχαρίστησε και κατευθείαν πήγε και τα πέταξε στην ανακύκλωση.

Πήραμε λοιπόν το λεωφορείο 10, το οποίο μετά από αρκετές στάσεις έφτασε στο κέντρο της πόλης και εκεί κατεβήκαμε. Όταν κατεβήκαμε η ώρα ήταν περίπου 10:00 το πρωί. Κάναμε βόλτες σχεδόν 4 ώρες και είδαμε τα πιο σημαντικά σημεία της Γενεύης, τα οποία είχα σημειώσει στο πρόγραμμα. Βέβαια είχα και το maps.me το οποίο μας οδηγούσε όταν είχαμε κάποιο μικρό πρόβλημα. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και είχε λιακάδα.

Η Γενεύη δεν είναι και κάτι σπουδαίο. Έχει βέβαια κλασικά τα κτίρια των ευρωπαϊκών πόλεων του περασμένου αιώνα, δηλαδή 100 ή 200 ετών, τα οποία τα έχουν συντηρήσει και είναι όμορφα αλλά μέχρι εκεί. Εάν δεν υπήρχε η λίμνη πιστεύω δεν θα είχε το ενδιαφέρον που της δίνει ο κόσμος σήμερα. Το κακό είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είδαμε τον πίδακα, που είναι σήμα κατατεθέν της πόλης, να βγάζει νερό. Δεν ξέρω γιατί. Υποθέτω ότι δεν λειτουργούσε λόγω του ότι είχε δυνατό αέρα και θα έφευγαν τα νερά από δω και από κει.

Κάναμε βόλτες και στο δίδυμο ποτάμι που μπαίνει μέσα στη λίμνη, που είχε κάποιο ενδιαφέρον. Το ρολόι των λουλουδιών, το νησάκι του Ρουσώ (δεν άξιζε καθόλου), το τείχος της Μεταρρύθμισης, την παλιά πόλη, τους κήπους της Αγγλίας, το μνημείο Brunswick και άλλα δύο-τρία σημεία. Στο τέλος πήγαμε με το τραμ στο πάρκο των Ηνωμένων Εθνών. Ήταν κάμποσες κόσμος και έβγαζε φωτογραφίες ή έπαιζε με τα νερά ενός σιντριβανιού.

Αυτό το ταξίδι τελείωσε. Αγοράστηκαν πέντε εισιτήρια και χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα δύο. Είκοσι μία βραδιές σε ξενοδοχεία κλείσαμε και χρησιμοποιήσαμε μόνο τις δεκαεννέα από αυτές. Στα άλλα δύο δεν πήγαμε. Το πρώτο ήταν κοντά στο Coban της Γουατεμάλα που ο δρόμος ήταν κάκιστος. Το άλλο ήταν στην Κόστα Ρίκα και συγκεκριμένα την πρώτη μας μέρα που θα πηγαίναμε στην περιοχή Talamanca. Όμως φτάσαμε αργά στο Σαν Χοσέ και μέχρι να πάρουμε το αυτοκίνητο καθυστερήσαμε και θα φτάναμε αργά το βράδυ εκεί. Δεν άξιζε τόση ταλαιπωρία. Μείναμε στο Σαν Χοσέ. Άλλωστε έβρεχε καταρρακτωδώς. Σε όλα τα άλλα ξενοδοχεία και μέρη πήγαμε. Εξαιρούνται κάποια σημεία που προστέθηκαν εκ του περισσού στο τέλος επειδή είχε πάει ο Ευτύχης. Σε κανένα ταξίδι δεν τα καταφέρνουμε όλα.

Φεύγοντας από το αεροπλάνο της Swiss (που έφυγε με 1,5 ώρα καθυστέρηση), είπα σε έναν εκεί που φαινόταν αρχιφροντιστής ότι ήταν ντροπή να έχουμε σχεδόν δυο ώρες καθυστέρηση και να μας προσφέρουν μόνο ένα μπουκαλάκι νερό. Εκείνος μου είπε: και γιατί το λες τώρα που φεύγεις; Ας το έλεγες νωρίτερα. Φυσικά του είπα ότι εκείνοι έπρεπε να το σκεφτούν. Για άλλη μια φορά γουρούνια στα αεροδρόμια οι Ελβετοί.

 

[travelbreak]

Οικονομικός Επίλογος

Και επειδή σε κάθε ταξίδι ενδιαφέρει το κόστος, θα αναφέρω τώρα το οικονομικό σκέλος. Οι τιμές που γράφω είναι και για τους δυο μας.

• Για 21 βραδιές τα ξενοδοχεία κόστισαν περίπου 840 ευρώ. Αυτό σημαίνει πως κατά μέσο όρο η κάθε διανυκτέρευση ήταν 40 ευρώ. Τα ακριβότερα ήταν στο Ρίο Ντούλτσε και στο Τικάλ, λίγο πάνω από τα 60 ευρώ η βραδιά.
• Όλες οι πτήσεις, μαζί με το κόστος μιας βαλίτσας για check in, πήγαν στα 2100 ευρώ. Οι πτήσεις χωρίς τη βαλίτσα ήταν κάπου (652+284=) 936 ευρώ το άτομο.
• Η ενοικίαση των αυτοκινήτων κόστισε 2120 ευρώ. Άρα κάπου 100 ευρώ τη μέρα. Βέβαια στην Κόστα Ρίκα ήταν αρκετά λιγότερο.
• Όλα τα άλλα έξοδα ήταν 1850 ευρώ. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα πάντα, ακόμα και τα αναμνηστικά που αγοράσαμε και το πάρκινγκ στο αεροδρόμιο της Αθήνας.

Αν τα προσθέσουμε όλα αυτά δεν ξεπερνάμε τις 7000 ευρώ για τους δυο. Για ένα τέτοιο ταξίδι θεωρώ ότι είναι λίγα. Φυσικά κάναμε αρκετές οικονομίες όπου μπορούσαμε, ειδικά στο φαγητό. Όχι ότι πεινούσαμε, αλλά επισκεφτήκαμε λίγα εστιατόρια. Δεν γλυτώσαμε και τόσα πολλά χρήματα, αλλά το κάναμε γιατί έτσι ταξιδεύουμε εμείς. Αν πηγαίναμε να φάμε έξω θα κοιμόμασταν αργότερα και δε θα ξυπνούσαμε νωρίς, πράγμα βασικό για το ταξίδι μας. Επίσης συχνά δεν μπορούσαμε να φάμε έξω γιατί μετά είχαμε οδήγηση, που το φαγητό την κάνει και πιο δύσκολη. Άσε που εγώ όταν τρώγω πίνω και τις μπύρες μου, οπότε μετά δεν μπορώ να οδηγήσω.

Τώρα ετοιμάζουμε τα βίντεο και τα photobook των φωτογραφιών. Ουσιαστικά τα έχουμε τελειώσει και μένει η παραγγελία των photobook. Βίντεο δεν μπορώ να σας ανεβάσω γιατί όλα είναι από 40 λεπτά και πάνω, οπότε πρέπει να τα κόψω σε μικρότερα ανά περιοχή και να τα βάλω στο YouTube. Αυτό λόγω διακοπών θα γίνει προς το Χειμώνα.

Ευχαριστώ όσους διάβασαν την ιστορία μου και ειδικά εκείνους που επικοινώνησαν μαζί μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και τους μελλοντικούς αναγνώστες.

Όποιος θέλει διευκρινίσεις για κάτι, ευχαρίστως θα τις δώσω.

 

[go2dbeach]

Εγώ σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτό το ταξίδι μαζί μας, έδωσες πολλές πληροφορίες και όμορφες εικόνες από μια πολύ αγαπημένη περιοχή.

 

[travelbreak]

Εγώ σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτό το ταξίδι μαζί μας, έδωσες πολλές πληροφορίες και όμορφες εικόνες από μια πολύ αγαπημένη περιοχή.

Το να μοιραστώ το ταξίδι μαζί σας, πρώτα δίνει χαρά σε μένα για την επικοινωνία με όσους βλέπω ότι το παρακολουθούν.
Επίσης σε ένα ταξίδι τριών εβδομάδων, πολλά είναι μπερδεμένα επιστρέφοντας. Με το να τα ξαναζήσω κοιτώντας το ημερολόγιό μου και τις φωτογραφίες τα ξεκαθαρίζω.
Τώρα ψάχνουμε για το επόμενο ταξίδι μας.

 

[travelbreak]

Γενικά συμπεράσματα

Το ότι ήταν ένα τρομερό ταξίδι, δεν το συζητώ. Μπορεί να μην έγινε ακριβώς όπως το σχεδίασα αλλά είδαμε σπουδαία μέρη της Κεντρικής Αμερικής, με τον τρόπο που μας αρέσει και μπορούμε. Αν κάτι μου έλειψε ήταν να κάνω μπάνιο σε κοράλλια. Κρατούσα τη μάσκα μου, αλλά ποτέ δεν την χρησιμοποίησα. Στον Παναμά και στην Κόστα Ρίκα ήταν το σχέδιο να κάνουμε σνόρκελινγκ, αλλά δεν μας κάθισε.

Για κάποιον που θα έκανε ένα ταξίδι σε αυτές τις χώρες, εγώ από όσα είδα, θα πρότεινα να μη χάσει τα εξής:

ΠΑΝΑΜΑΣ:

• Το κανάλι
• Παλιά Πόλη, Casco Vieho
• Την Γκαμπόα με βαρκάδα
• Τη λίμνη Bayano με τα χωριά

ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ:

• Τικάλ
• Rio Dulce – Livingstone
• Antigua
• Atitlan, και βόλτα στη λίμνη
• Παραδοσιακά χωριά (Comalapa, Solola, Chichicastenango, κλπ)
• Ό, τι μπορεί κανείς από ηφαίστεια

ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ:

• Τορτουγέρο
• Λα Φορτούνα
• Ηφαίστεια

Από τα ενδιαφέροντα λείπουν όπως βλέπετε οι πρωτεύουσες (με εξαίρεση την Casco Vieho). Δεν με ενθουσίασαν. Πιο πολύ ενδιαφέρον έχει η Πόλη του Παναμά και κατά δεύτερο λόγο το Σαν Χοσέ.

Για διασκέδαση μη ρωτάτε εμάς, δεν κάναμε τίποτα και είναι μια παράλειψη. Πιστεύω στην Αντίγκουα θα μπορούσαμε να δούμε μια παράσταση, όμως με την κούραση που είχαμε δεν το σκεφτήκαμε καθόλου.

Θέματα ασφάλειας δεν είχαμε. Παντού νιώθαμε ασφαλείς, με μικρή εξαίρεση την πόλη της Γουατεμάλα και κάποιες γειτονιές στο Σαν Χοσέ. Όμως αν προσέχεις και δεν κυκλοφορείς μόνος δε νομίζω ότι έχεις να φοβηθείς κάτι περισσότερο από ό,τι φοβάσαι και σε μια μεγάλη πόλη στην Ελλάδα.

Στο ζήτημα των μετακινήσεων, εμείς είχαμε παντού αυτοκίνητο και δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα. Στις λίμνες και στα ποτάμια έχει παντού βάρκες.

Εδώ ολοκληρώνεται η ιστορία μας. Και στα επόμενα.

 

[travelbreak]

Περί κουνουπιών και κοριών

Ένα - ένα τα θυμάμαι. Να σας πω για τα κουνούπια: δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Υπήρχαν αλλά τα τσιμπήματα δεν ήταν χειρότερα από αυτά που έχουμε εδώ. Βάζεις μια αλοιφή και η φαγούρα φεύγει. Ή πριν το τσίμπημα βάζεις κάτι και δεν σε τσιμπάνε τόσο πολύ.

Εμείς ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε, και δεν ήταν μικρό, ήταν τα τσιμπήματα από κοριούς. Στο Τορτουγέρο έγινε και δεν κρατούσαμε τη μεγάλη βαλίτσα με την αντίστοιχη αλοιφή. Πήραμε μια όμως από ένα τοπικό φαρμακείο, που σταματούσε άμεσα τη φαγούρα. Εννοείται πως ήταν με βότανα και όχι χημικά. Βέβαια όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο με τα πράγματά μας συνεχίσαμε με την Ελληνική αλοιφή. Ενώ στην αρχή φοβηθήκαμε ότι κουβαλούσαμε μαζί μας τους κοριούς, ευτυχώς όχι. Ψάξαμε ένα – ένα τα πράγματα, τα τινάξαμε και σε 4-5 μέρες το πρόβλημα έληξε. Τα σημάδια φυσικά φαίνονταν για μερικές εβδομάδες αλλά η φαγούρα δεν υπήρχε.

Άλλα θέματα υγείας δεν αντιμετωπίσαμε. Είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι τρώμε και γι αυτό δεν είχαμε κοιλιακά. Οι θερμοκρασίες ήταν ήπιες, οπότε ούτε κρυώναμε ούτε νιώθαμε υπερβολική ζέστη, εκτός λίγων εξαιρέσεων.

 

[psilos3]

Ακόμα μια πολύ ωραία αφήγηση και παρουσίαση. Με υγεία και στα επόμενα εύχομαι!