Πολωνία Πολωνία, «έρωτας με την πρώτη ματιά»!!

[dimosf]

-Πολωνία; Πάλι; Κολιάτσου – Παγκράτι το έχεις κάνει!
Αυτή ήταν η συνηθισμένη αντίδραση γνωστών και φίλων όταν τους είπα ότι θα πάω στη Πολωνία. Τρεις φορές μέσα σε τρία χρόνια καταντά σχεδόν ύποπτο. Φαίνεται όμως ότι τα πάντα συνωμοτούσαν για να επισκεφτώ ξανά και ξανά τη χώρα που για μένα υπήρξε «έρωτας με την πρώτη ματιά». Έρωτας που αφορά τόσο τη χώρα αλλά ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους. Τρεις φορές λοιπόν κυρίως στο νότο της χώρας και σε διαφορετικές εποχές.
Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Α΄(ΚΡΑΚΟΒΙΑ)
Ήταν μέσα Σεπτεμβρίου του 2005 όταν με απευθείας πτήση της κρατικής εταιρείας της Πολωνίας LOT έφτανα στη Βαρσοβία χαράματα και από εκεί με δεύτερη εσωτερική πτήση στην Κρακοβία. Βροχερό το πρωινό και αφού άφησα τη βαλίτσα στο ξενοδοχείο, για να γλιτώσω τη βροχή αποφάσισα η πρώτη μου επίσκεψη να είναι στα αλατωρυχεία της Wieliszka.
50 μέτρα από το ξενοδοχείο που ήταν στην αρχή της περιοχής Kazimierz, πολύ κοντά στο λόφο και κάστρο Wawel, ήταν η στάση απ’όπου μικρά λεωφορεία σε παίρνουν και μετά από περίπου 20 λεπτά σε αφήνουν έξω από την είσοδο των αλατωρυχείων. 15 χιλιόμετρα χωρίζουν τη μικρή αυτή πόλη από το κέντρο της Κρακοβίας. Τα αρχαία αυτά αλατωρυχεία προμήθευαν με τον πλούτο τους τους βασιλιάδες και τους τοπικούς άρχοντες της Πολωνίας και συνεχίζουν εν μέρει να λειτουργούν μέχρι και σήμερα (με άλλο τρόπο και τεχνική εξαγωγής του αλατιού). Η σπουδαιότητα του μνημείου έκαναν την UNESCO να το περιλάβει στη λίστα με τα Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς από το 1978.
Στην είσοδο είχε πολύ μεγάλη ουρά. Παρότι δεν ήταν πια καλοκαίρι ο κόσμος πολύς. Η είσοδος γίνεται υποχρεωτικά μέσω κάποιου γκρουπ και με οδηγό-ξεναγό. Το επόμενο αγγλόφωνο γκρουπ θα έφευγε σε 1 ώρα και επειδή δεν χαρακτηρίζομαι από υπομονή έβγαλα το εισιτήριό μου, πλήρωσα το αντίτιμο της άδειας για φωτογραφίες και έχοντας διαβάσει ορισμένα πράγματα από τον οδηγό μου αποφάσισα να ακολουθήσω ένα γκρουπ Πολωνών. Φυσικά και δεν καταλάβαινα τίποτα. Αλλά, από τη μια το μνημείο μπορούσα να το δω και να καταλάβω αρκετά, έστω και χωρίς να ξέρω τη γλώσσα και από την άλλη μου δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσω τους Πολωνούς σε μια διαδικασία οικεία σε μένα μιας και συχνά συνοδεύω μαθητές μου σε επισκέψεις, και να κάνω συγκρίσεις.
Η είσοδος στο μνημείο γίνεται από μια ξύλινη σκάλα που όπως λένε έχει πάνω από 400 σκαλιά (!!). Στο τέλος της τα γόνατά μου το επιβεβαίωσαν αλλά, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες τους δεν μπόρεσαν να με κάνουν να «κιοτέψω». Αρχίσαμε πια να κινούμαστε σε στοές σκαμμένες σε συμπαγή βράχο από….. αλάτι (!). Σκούρος, γκρίζος και σκληρός, αλλά αλάτι. Από τη στοά που βρισκόμασταν ξεκινούσαν άλλες στοές, κλειστές και σκοτεινές, προς τις διάφορες περιοχές των ορυχείων. Σε διάφορα σημεία έχουν φτιάξει συνθέσεις με κούκλες που δείχνουν τις διαδικασίες εξόρυξης και επεξεργασίας του αλατιού. Μια μινιατούρα ενός ολόκληρου χωριού της περιοχής, ένα σύστημα με ξύλινα μαγκάνια με τα οποία ανέβαζαν το ορυκτό, ένα άλλο με τεράστια ξύλινα βαρούλκα, αλλά και τροχούς για τη μεταφορά του, ένα σύστημα με αγωγούς που μετέφερε το διαλυμένο σε νερό αλάτι και άλλα πολλά έδιναν την εικόνα του τι γινόταν στα έγκατα της γης πριν από κάποιους αιώνες αλλά και μέχρι σχετικά πρόσφατα. Στη διάρκεια της ιστορίας τους σκαλίστηκαν στα τοιχώματα διάφορα γλυπτά. Και να που άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα. Μια πόρτα, ένα ολόκληρο μικρό παρεκκλήσι, ένα σώου (κάτι σαν «ήχος και φως») με μια γυναικεία φιγούρα, που όπως διάβασα αργότερα επρόκειτο για μια πριγκίπισσα και ένα άλλο με νάνους (κάτι σα τη Χιονάτη). Ακόμα έχουν σκαλίσει ολόκληρα αγάλματα σε φυσικό ή και πολύ μεγαλύτερο μέγεθος. Το εντυπωσιακό άγαλμα του Κοπέρνικου
ή τη θεόρατη προτομή του βασιλιά Καζιμίρ του Μεγάλου.

Είχε περάσει περίπου μιάμιση ώρα από τότε που πατήσαμε το πρώτο σκαλί της σκάλας εισόδου. Ήμουν ήδη πολύ κουρασμένος αλλά είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας. Εν τω μεταξύ παρατηρούσα τους Πολωνούς. Το γκρουπ είχε άτομα μεγάλης ηλικιακής γκάμας. Από μωρά την αγκαλά νεαρών γονιών μέχρι μεσόκοπους ανθρώπους. Κανένας δε δυσανασχετούσε. Τα παιδιά δεν έκλαιγαν και δεν γκρίνιαζαν. Οι έφηβοι παρακολουθούσαν με προσοχή και κάθε τόσο έκαναν ερωτήσεις. Αν ήταν Ελληνόπουλα θα είχαμε «ακραία επεισόδια». Μήπως τους δίνουν κάτι να μας το πουν κι εμάς; Ή μήπως απλά τους δίνουν μιαν άλλη αγωγή και εμείς (εκπαιδευτικοί και γονείς) πρέπει να σκεφτούμε ξανά τη στάση μας προς τα παιδιά μας; Αρκετά όμως με τους προβληματισμούς. Φτάναμε στο «αστέρι» των ορυχείων. Το είχα δει σε άπειρες φωτογραφίες και περίμενα πως και πως την πραγματικότητα. Μάλιστα μια φωτογραφία κοσμούσε την πρώτη σελίδα του κεφαλαίου για τα άλατα στο βιβλίο της Χημείας στη Β’ Γυμνασίου. Και ξαφνικά από ένα εξώστη κοιτάς χαμηλά και μένεις ξερός. Το στόμα δε λέει να κλείσει και όταν κλείσει, παίρνει φωτιά το κλείστρο της μηχανής (όχι ότι είχε σταματήσει να δουλεύει όλη αυτή την ώρα!).

Ένας ολόκληρος ναός, το «Παρεκκλήσιο του Ευλογημένου Kinga» με διαστάσεις 54μ. μήκος επί 17μ. πλάτος και 12μ. ύψος σκαλισμένο εξ ολοκλήρου σε συμπαγή βράχο αλατιού. 32 ολόκληρα χρόνια (1895-1927) και 20.000 τόνοι ορυκτού αλατιού από το ορυχείο χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του. Και είναι τα πάντα από αλάτι. Οι τοίχοι, το πάτωμα, τα γλυπτά και τα αγάλματα, μέχρι και οι «κρύσταλλοι» των πολυελαίων!! Στους τοίχους μεγάλες ανάγλυφες εικόνες όπως αυτή του Μυστικού Δείπνου. Και το Ιερό, και τα αγάλματα της Παναγίας και των Αγίων και σκηνές από τη Βίβλο και και και!!


Και βέβαια το πανταχού παρόν άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’ .Άλλη τρέλα πάλι αυτή των Πολωνών με τον Πάπα τους. Άπαπα πια . Έλεος!!
Πάνω από μισή ώρα κάτσαμε στο παρεκκλήσι. Ήρθε όμως η ώρα να αποχαιρετίσουμε αυτό το αριστούργημα και να συνεχίσουμε. Λίγο πιο κάτω είχε μια καντίνα και χώρο για ξεκούραση. Είχαν περάσει πάνω από δυόμιση ώρες και είχα φτάσει στα όριά μου. Το ξενύχτι άρχισε να δείχνει τα αποτελέσματά του. Ξέκοψα από το γκρουπ για να φύγω. Ρωτώντας πέρασα από το μεγάλο εστιατόριο όπου γίνονται και δεξιώσεις (100 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης!!) και έφτασα στο σημείο από παίρνεις το ασανσέρ για την έξοδο. Έκπληξη!! Πάνω από μια ώρα αναμονή σε μια τεράστια ουρά για να μπεις σε ένα θεοσκότεινο κλειστοφοβικό ασανσέρ στριμωγμένος σα σαρδέλα για μια ανάβαση που διαρκούσε λιγότερο από ένα λεπτό!
Έξω στον καθαρό αέρα. Η βροχή είχε σταματήσει και εγώ πήρα το λεωφορείο και γραμμή για το ξενοδοχείο. Ένα ντουζ και λίγη χαλάρωση για να έρθω κάπως «στα ίσα» μου και απόγευμα πια ξεκινώ την πρώτη μου βόλτα για να γνωρίσω την πόλη.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[StellAnna]

Πολύ ωραίο Δήμο
Μπράβο
Είναι από τις χώρες που ακόμα δεν έχω πάει...
Το ξέρω... ντροπή μου

 

[dimosf]

Πολύ ωραίο Δήμο
Μπράβο
Είναι από τις χώρες που ακόμα δεν έχω πάει...
Το ξέρω... ντροπή μου

Ποτέ δεν είναι αργά! Δεν μας πήραν δα και τα χρόνια

 

[SARAH]

Αν και έχω πάει Κρακοβία,όχι όμως στα αλατωρυχεία,είχαμε τον μικρο μαζί και δεν το τολμήσαμε-βλακεία μας τώρα που διαβάζω την περιγραφή σου,έχουμε χρόνο εχεις δίκιο!!!

 

[tzo]

αντε......δεν αντεχω να περιμενω.....παμε παρακατω!!!!!!!!!!

 

[dimosf]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Β΄(ΚΡΑΚΟΒΙΑ)

Ξεκίνησα λοιπόν από την περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο. Την πρώην εβραϊκή συνοικία Kazimierz με το έντονο χρώμα των παλαιών κατοίκων της. Από το 1335 που την ίδρυσε ο βασιλιάς Kazimir ο Μέγας μέχρι το 1820 αποτελούσε ανεξάρτητη πόλη. Από τον 15ο αι. οι Εβραίοι της Κρακοβίας αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε ένα μικρό περιτοιχισμένο τμήμα του Kazimierz, το οποίο έγινε καταφύγιο κυνηγημένων εβραίων από όλη την Ευρώπη στη διάρκεια των επόμενων αιώνων. Η πλειοψηφία των 65.000 εβραίων (30% του συνολικού πληθυσμού) της Κρακοβίας έμεναν εκεί με την έναρξη του Βʼ Π.Π. Η πλειοψηφία τους κλείστηκε σε γκέτο και στη συνέχεια εξοντώθηκε από τους ναζί. Πολλά στοιχεία μπορεί να δει κανείς στην ταινία «Η λίστα του Σίντλερ».
Η συνοικία χωρίζεται σε δύο μέρη. Αυτό με τους Χριστιανικούς ναούς της Αγ. Αικατερίνης και της Θείας Κοινωνίας

και το καθαρά εβραϊκό με τα στενά δρομάκι, τα όμορφα σπίτια τις πλατείες και τις συναγωγές. Η παλιά συναγωγή του 15ου αι. (το παλαιότερο εβραϊκό μνημείο της Πολωνίας) είναι σήμερα το Εβραϊκό Μουσείο και βρίσκεται στο κάτω μέρος μιας πολύ γραφικής πλατείας με εστιατόρια και καφέ. Στο αντίθετο άκρο της ίδιας πλατείας βρίσκεται η μικρή συναγωγή Remuh και το παρακείμενο κοιμητήριο Remuh. Φυσικά η περιοχή έχει και άλλες περισσότερο ή λιγότερες φανερές συναγωγές. Οι επιγραφές που σε πολλά από τα εστιατόρια ή τα καφέ είναι στα εβραϊκά κάνουν ακόμα πιο έντονη την αίσθηση της εβραϊκής παρουσίας.
Εγώ την πρώτη αυτή μέρα του ταξιδιού μου περιορίστηκα στο πρώτο κομμάτι της περιοχής που είναι κοντά στον ποταμό Βιστούλα, αφήνοντας το κυρίως εβραϊκό κομμάτι για την άλλη μέρα. Περπάτησα στα δρομάκια δίπλα στο ποτάμι, έβγαλα πολλές φωτογραφίες και ξεκίνησα για την παλιά πόλη της Κρακοβίας.
Η Κρακοβία χάρη σε ένα έξυπνο ελιγμό του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού κατά την επέλασή του στα τέλη το Βʼ Π.Π., γλίτωσε από την καταστροφή που σχεδιάζανε οι ναζί και έτσι σήμερα αποτελεί ένα αυθεντικό Μεσαιωνικό διαμάντι και όχι αντίγραφο.
Αν δει κανείς το χάρτη της παλιάς πόλης θυμίζει κάπως ανθρώπινο αυτί (!). Το νότιο μέρος είναι ο λόφος Wawel με το βασιλικό παλάτι-κάστρο. Το περίγραμμα της παλιάς πόλης σχηματίζεται από δρόμους που ακολουθούν το παλιό περιτοίχισμα της πόλης, λίγα ίχνη του οποίου υπάρχουν στη βόρεια πλευρά. Ανάμεσα στους περιφερειακούς δρόμους και την κυρίως παλιά πόλη υπάρχουν μεγάλα πάρκα. Άλλοι μεγάλοι και μικροί δρόμοι διασταυρώνονται με αυτούς και εισχωρώντας στην παλιά πόλη σχηματίζουν ένα πλέγμα οριζόντιων και κάθετων δρόμων και πολύ καλογραμμένα τετράγωνα. Καρδιά της παλιάς πόλης η κεντρική της πλατεία. Η RynekGlowny που είναι η μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία της Ευρώπης! Μήκος 1200μ.και πλάτος 800μ. (!!!). Σχεδόν στη μέση ένα διώροφο κτίριο, η Αναγεννησιακή Αίθουσα των Ιματίων του 16ου αι. με το ισόγειο γεμάτο μαγαζιά με χειροτεχνήματα και τουριστικά είδη και τον πρώτο όροφο να αποτελεί την Γκαλερί της Πολωνικής Ζωγραφικής του 19ου αι.

Μέσα και γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά σπουδαία μνημεία όπως ο Πύργος του Δημαρχείου του 15ου αι. στα δυτικά, η εκκλησία του Αγ. Αδαλβέρδου στα νοτιοδυτικά, το Ιστορικό Μουσείο στα βορειοδυτικά, το νεοκλασικό κτίριο του Εθνικού Θεάτρου πίσω από την εκκλησία προς τα ανατολικά κ.ά. Το «διαμάντι» όμως της πλατείας και ίσως όλης της πόλης είναι ο Ναός της Παναγίας (Kosciol Mariacki) του 14ου αι. στη βορειοανατολική γωνιά της πλατείας. Δύο άνισοι τεράστιοι πύργοι-κωδωνοστάσια στην πρόσοψη του ναού αποτελούν το σήμα κατατεθέν της πόλης. Από τον ψηλότερο κάθε ώρα ακούγεται ο ήχος μιας hejnat (σάλπιγγας). Η μελωδία που ακούγεται είναι πάντα η ίδια και κόβεται απότομα. Αποτελείται από πέντε νότες και ήταν το σήμα κινδύνου κατά τον Μεσαίωνα. Σύμφωνα με τον θρύλο το βέλος ενός Τάταρου τοξότη διαπέρασε το λαιμό του σαλπιγκτή κατά τη διάρκεια εισβολής των Τατάρων στην περιοχή το 13ο αι. και έτσι κόπηκε απότομα η μελωδία.
Από την βορειοανατολική άκρη της πλατείας ξεκινά η UlFlorianska που καταλήγει στην εντυπωσιακή πύλη του 14ου αι. Florian, τη μοναδική που έχει μείνει από τις οκτώ αρχικές πύλες. Αριστερά προς τα δυτικά έχει μείνει ένα μικρό μέρος των τειχών και στη βάση του καλλιτέχνες εκθέτουν και πουλάνε τα έργα τους. Περνώντας την πύλη απέναντι είναι ο εντυπωσιακός προμαχώνας Barbican του 1498. Φτιαγμένος από κόκκινα τούβλα χρησιμοποιείται σήμερα για εκθέσεις.
Έφτασα στην παλιά πόλη περνώντας από μικρούς και μεγάλους δρόμους με όμορφα κτίρια, άλλοτε απλά, άλλοτε εντυπωσιακά, μεγάλα ή μικρά.. Δρόμοι με περισσότερη ή λιγότερη κίνηση με αυτοκίνητα, τραμ ή ποδήλατα. Πολλά ποδήλατα. Στη μικρή πλατεία MalyRynek πίσω από την εκκλησία της Παναγίας μια ομάδα νεαρών έκανε ακροβατικά με τα skateboards τους σε μια μεγάλη πίστα που είχε στηθεί εκεί.

Ήταν πράγματι εντυπωσιακό το θέαμα. Βγήκα στην πλατεία και χρειάστηκα κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω την έκτασή της. Το κτίριο της Αίθουσας των Ιματίων στη μέση εμποδίζει τη ματιά να νοιώσει το μέγεθος της πλατείας. Ένα μεγάλο μέρος ήταν περιφραγμένο και γίνονταν ανασκαφές. Έτσι άργησα κάπως να καταλάβω τι ακριβώς έβλεπα. Προχωρώντας όμως άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μου με τα εστιατόρια και τα καφέ γύρω-γύρω, τις πολλές άμαξες (με ένα ή δύο άλογα) που έκαναν βόλτα τους τουρίστες και τον πολύ κόσμο που κυριολεκτικά γέμιζε την πλατεία. Πολλοί καλλιτέχνες παρουσίαζαν την τέχνη τους. Μίμοι, ζωντανά αγάλματα, μουσικοί παραδοσιακής, τζαζ ή κλασσικής μουσικής όλοι πολύ υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου.
Έχοντας περάσει δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας δεν είχα μπορέσει να συλλάβω της εικόνα της, πράγμα που έγινε όταν έφτασα περίπου στο μέσο της πλατείας και γύρισα προς το μέρος της. Εντυπωσιακότατη!!!!

Κυριολεκτικά δεσπόζει όχι μόνο στην πλατεία αλλά και σε ολόκληρη της πόλη. Έκατσα για ένα καφέ στη νότια πλευρά και συνέχισα να κοιτώ και να φωτογραφίζω τις θαυμάσιες εικόνες που περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου. Είχε κιόλας σουρουπώσει και αποφάσισα να περπατήσω λίγο προς το

Barbican και να γυρίσω για ύπνο. Τα φώτα που άναβαν σιγά-σιγά έκαναν τα πάντα γύρω μου να μοιάζουν παραμυθένια. Πέρασα την Florian, έφτασα στο Barbican,

έβγαλα πολλές φωτογραφίες και γυρίζοντας στην πλατεία πήρα την Ul Grodzka προς τα νότια. Πέρασα από την εκκλησία των Αγ. Πέτρου και Παύλου με τα αγάλματα των δώδεκα αποστόλων απέξω που είναι η πρώτη μπαρόκ εκκλησία της Πολωνίας και την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα του 11ου αι. δίπλα της. Είναι το μοναδικό κτίριο που έμεινε άθικτο από την επίθεση των Τατάρων το 1241 μΧ. Ο δρόμος αυτός τελειώνει κάτω από το λόφο Wawel. Έφτασα στο ξενοδοχείο με το σώμα κυριολεκτικά κομμάτια αλλά το νου γεμάτο πανέμορφες, μοναδικές εικόνες και αμέσως έπεσα για ένα βαθύ, χωρίς όνειρα, ύπνο.​

 

[pstadex]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Β΄
Ξεκίνησα λοιπόν ...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ περιγραφή! δεν το στέλνεις στο Passport να δημοσιευθεί? Αφιέρωμα για Πολωνία δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα.

 

[marydim]

Πολύ όμορφη ξενάγηση και στα αλατωρυχεία και στην πόλη της Κρακοβίας.

 

[mfish]

ωραια ιστορια και ενδιαφερον προορισμος..ελπιζω μια μερα να επισκεφτω ολα αυτα και σιγουρα μου εβαλες την ιδεα...καλα ταξιδια να χεις!

 

[dimosf]

Ταξίδι 1ο
ΜΕΡΟΣ Γ΄(ΚΡΑΚΟΒΙΑ)


Η δεύτερη μέρα στην Κρακοβία ξεκίνησε με ένα πλούσιο πρωινό στη γεμάτη έργα τέχνης και αντικείμενα εβραϊκού πολιτισμού αίθουσα πρωινού. Ένας μεγάλος πίνακας στον τοίχο έδειχνε την περιοχή του Kazimierz όπως ήταν πριν από πολλά χρόνια.
Η μέρα καθαρή και ηλιόλουστη είχε κατʼ αρχήν στο πρόγραμμα Wawel.
Ο λόφος Wawel στα νότια της παλιάς πόλης βρίσκεται ακριβώς εκεί που ο ποταμός Βιστούλας κάνει μια μεγάλη καμπή. Εδώ σύμφωνα με τους θρύλους ο πρίγκιπας Κρακ ίδρυσε την πόλη τον 7ο αι. αφού πρώτα νίκησε το δράκο που λυμαινόταν την περιοχή. Το 1038 η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του βασιλείου της δυναστείας Πιαστ, που από το κάστρο Wawel κυβερνούσε το βασίλειο της Πολωνίας μέχρι το 1596 που η πρωτεύουσα μετακινήθηκε στη Βαρσοβία. Και μετά όμως το 1596 οι βασιλείς της Πολωνίας στέφονταν εκεί και θάβονταν αυτοί και οι οικογένειές τους στα υπόγεια του Καθεδρικού της Wawel. Το κάστρο λοιπόν και ο Καθεδρικός αποτελούν σύμβολα και φύλακες της ιστορίας του Πολωνικού έθνους.

Υπάρχουν δύο είσοδοι για το κάστρο. Εγώ ανηφόρισα για την είσοδο που βρίσκεται απέναντι από την UlKanonicza. Ο τοίχος στα αριστερά ανεβαίνοντας είναι γεμάτος ονόματα. Μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει κάποια μεγάλων και διάσημων τέκνων της χώρας. Από πάνω ακριβώς είναι ο Καθεδρικός. Περνώντας την είσοδο και αφού πληρώσεις εισιτήριο έχοντας κανονίσει τι θέλεις να δεις (διαφορετικές ώρες επισκέψεων και διαφορετικό εισιτήριο για κάθε αξιοθέατο) στα αριστερά είναι η είσοδος του Καθεδρικού, που για να μπεις μέσα χρειάζεσαι ξεχωριστό εισιτήριο. Ο ναός του 14ου αι. είναι μεγαλοπρεπέστατος με τοιχογραφίες, ταπισερί και τάφους βασιλιάδων με μεγαλοπρεπή ανάγλυφα μαρμάρινα καλύμματα. Η πλειοψηφία των τάφων (100 συνολικά βασιλέων και βασιλισσών) είναι στην υπόγεια κρύπτη του ναού. Στη νότια πλευρά του ναού είναι το παρεκκλήσι του Sigmund του 1539 με τους χρυσούς τρούλους. Στον πύργο του κωδωνοστασίου βρίσκεται η μεγαλύτερη καμπάνα της χώρας που ζυγίζει 11 τόνους! Με το εισιτήριο της περιήγησης ακολουθείς τα σημάδια μέσα το ναό, στη συνέχεια στο κωδωνοστάσιο και τέλος στην κρύπτη.

Μετά από όλα αυτά βγαίνεις στην αυλή του κάστρου. Φυσικά στην αυλή φτάνεις και χωρίς να χρειαστεί καν να μπεις στο ναό.
Μεγάλος επίπεδος χώρος στο κέντρο του οποίου υπάρχουν ερείπια από την αρχαία φάση του λόφου. Γύρω όμορφα κτίρια. Ο Καθεδρικός, το Παλάτι και άλλα που σήμερα στεγάζουν μουσεία, καταστήματα και εστιατόρια.

Δίπλα στον Καθεδρικό μια πύλη οδηγεί στην αυλή του παλατιού. Γύρω το κτίριο φιλοξενεί κατά πτέρυγες διάφορα τμήματα όπως οι βασιλικές αίθουσες και τα ιδιαίτερα βασιλικά διαμερίσματα.

Στις περισσότερες αίθουσες κρέμονταν στους τοίχους μεγάλες ταπισερί και μικροί ή μεγάλοι πίνακες, όπως ο τεράστιος με τη ναυμαχία της Ναυπάκτου (!!). Εντυπωσιακές είναι η αίθουσα του θρόνου, η μεγάλη αίθουσα του χορού με τις ταπισερι που αφηγούνται την ιστορία του Νώε και η αίθουσα με τα ανάγλυφα κεφάλια σε φατνώματα της οροφής. Νομίζω όμως ότι από τις πιο ωραίες εικόνες είναι αυτές που βλέπει από τα παράθυρα των αιθουσών ή των κλιμακοστασίων. Η παλιά πόλη σε όλο της το μεγαλείο.

Δίπλα στο παλάτι επισκέφτηκα το «Χαμένο Wawel». Πρόκειται για έκθεση όπου ακολουθώντας ένα «μονοπάτι» βλέπεις αρχαιότητες που βρέθηκαν στο λόφο. Αρκετά ενδιαφέρουσα.
Ξανά στην αυλή και πηγαίνοντας προς τα νότια περνάς ανάμεσα από δύο κτίρια και βγαίνεις σε μια μικρότερη αυλή. Από κάτω ο Βιστούλας σε όλο του το μεγαλείο, πλατύς και ήρεμος κυλά προς τα βόρεια της χώρας. Στις όχθες του υπάρχουν κάποια πλωτά εστιατόρια.

Αριστερά μια γέφυρα με πολύ κίνηση και στο βάθος η νέα πόλη της Κρακοβίας. Στη βάση του κάστρου ένα όμορφο πάρκο και ένας ωραίος πεζόδρομος ανάμεσά στο πάρκο και το ποτάμι. Από εκεί που ήμουν ένα ασανσέρ σε κατεβάζει στη σπηλιά του δράκου. Μια σπηλαιώδης διαδρομή μερικών δεκάδων μέτρων σε βγάζει στο πάρκο στη ρίζα του κάστρου. Στην έξοδο ένα γλυπτό που παριστά ένα δράκο πάνω σε ένα βράχο και που κάθε λίγο βγάζει φλόγες από το στόμα του. Το σώου αναπαριστά προφανώς το θρύλο για την ίδρυση της πόλης. Άλλωστε μικρούς, χαριτωμένους δράκους σε όλα τα σχέδια, χρώματα και μεγέθη θα βρει κανείς σε όλα τα καταστήματα με τουριστικά και διακοσμητικά είδη σε όλη την πόλη.
Ακολούθησα την όχθη του ποταμού προς τα ανατολικά, είδα ένα πολύ όμορφο γλυπτό φιλοζωικού χαρακτήρα

και χώθηκα στο Kazimierz γι άλλη μια φορά. Πρώτα πήγα στο πάρα πολύ ενδιαφέρον μεγάλο Εθνογραφικό Μουσείο που στεγάζεται στο παλιό δημαρχείο στην πλατεία Wolnica. Η ζωή προηγούμενων εποχών και τα έθιμα της περιοχής ζωντανεύουν στις αίθουσες του κτιρίου. Πολλά και ενδιαφέροντα έργα λαϊκής τέχνης γεμίζουν τους χώρους κάνοντας το μουσείο αυτό να είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του είδους του που έχω δει.

Απʼ έξω ακουγόταν παραδοσιακή μουσική. Στην πλατεία γινόταν ένα φεστιβάλ (Malopolskifestiwal) για την επαρχία στην οποία ανήκει και η Κρακοβία. Γύρω-γύρω στην πλατεία κιόσκια πούλαγαν φαΐ, κρασί, μπύρα αλλά και αντικείμενα λαϊκής τέχνης, την ίδια ώρα που σε μια μεγάλη εξέδρα ένα συγκρότημα από την περιοχή του Zakopane έπαιζε και χόρευε παραδοσιακούς χορούς των χωρικών και των ξυλοκόπων των βουνών Tatra. Βγήκα από το μουσείο και απόλαυσα για κάμποση ώρα τους χορούς. Το φεστιβάλ είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ήταν κυρίως για τους ντόπιους και δεν ήταν καθόλου τουριστικό.

Περνώντας έξω από την εκκλησία της Θείας Κοινωνίας ακολούθησα το δρόμο Jozefa και έφτασα στο Εβραϊκό μουσείο στην πλατεία Szeroka. Η πλατεία έχει πολύ πράσινο και γύρω καφέ και εστιατόρια με εβραϊκά ονόματα αλλά και επιγραφές στα εβραϊκά. Στο πάνω μέρος βρίσκεται η Συναγωγή και το κοιμητήριο Remuh. Έκατσα στη σκιά των δέντρων για μια ανάσα χαζεύοντας την πλατεία και τη λίγη σχετικά κίνηση γύρω μου. Όμορφη εικόνα οι άμαξες που περνούσαν με τα πέταλα των αλόγων να ακούγονται στο πλακόστρωτο.

Μέσα από τα γραφικά στενά της συνοικίας έφτασα στη συναγωγή Tempel που λειτουργεί σήμερα. Μπήκα μέσα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα (πρώτη φορά έμπαινα σε συναγωγή) από τα χρυσοποίκιλτα ξύλινα ανάγλυφα παντού γύρω και τα πολύ όμορφα βιτρό με εβραϊκά σύμβολα και παραστάσεις.

Σε λίγο βγήκα και πάλι στον περιφερειακό τη παλιάς πόλης, πέρασα το πάρκο και έφτασα στην πλατεία RynekGlowny. Οι εικόνες διαφορετικές από την προηγούμενη καθώς τα πάντα λούζονταν στο φως του ήλιου.
Πρώτη μου επίσκεψη στο Ναό της Παναγίας. Έχει δύο εισόδους. Από την κεντρική μπορείς να μπεις χωρίς να πληρώσεις αλλά μπορείς να πας μέχρι ένα σημείο και έτσι βλέπεις τα ξυλόγλυπτα αριστουργήματα από μακριά. Από την πλαϊνή, απʼ όπου μπήκα κι εγώ , πληρώνεις και φτάνεις μέχρι το ιερό (ξεχωριστό αντίτιμο για να βγάλεις φωτογραφίες). Όλο το εσωτερικό του ναού είναι καλυμμένο με τοιχογραφίες (κυρίως διακοσμητικά μοτίβα), ξυλόγλυπτα και εικόνες. Απείρου κάλους, κατά τη γνώμη μου, αν και πολλοί θεωρούν «βαριά» μια τέτοια διακόσμηση. Το αριστούργημα βέβαια είναι η τεράστια, ξυλόγλυπτη Αγία Τράπεζα, έργο του Γερμανού WitStwosz από τη Νυρεμβέργη.

Θεωρείται το σπουδαιότερο δείγμα γοτθικής γλυπτικής σε ολόκληρη την Πολωνία. Και πράγματι πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο αριστούργημα. Σκηνές από τις γραφές σκαλισμένες στο ξύλο και χρωματισμένες μοιάζουν σα ζωντανές. Κάθεσαι στους πάγκους και θαυμάζεις το αριστούργημα αυτό με ανοικτό το στόμα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα στασίδια δεξιά κι αριστερά έχουν παρόμοια αριστουργηματικά ανάγλυφα. Πάνω από μισή ώρα έκατσα θαυμάζοντας και φωτογραφίζοντας όλες αυτές τις όμορφες εικόνες. Με γεμάτη καρδιά και νου βγήκα στο φως του ήλιου.

Άλλη μια βόλτα στην πλατεία και αφού ψώνισα μερικά δωράκια για φίλους και γνωστούς περπάτησα κατά μήκος τη Florianska,

πέρασα την πύλη Florian και έφτασα στο Barbican που όμως ήταν κλειστό. Γύρισα στην πλατεία και επειδή η ώρα που είχα ραντεβού με τους Πολωνούς συναδέλφους που θα με έπαιρναν για να πάμε στο Rychwald (βλ 5 μέρες στη νοτιοδυτική Πολωνία) πλησίαζε άρχισα να κατηφορίζω. Στην πλατεία WszystkichSwietych με τους δύο ναούς του 13ου αι., των Δομινικανών στα ανατολικά και των Φραγκισκανών στα δυτικά, μπήκα να δω τον δεύτερο που είναι λιτός με υπέροχα βιτρό. Συνέχισα στην UlGrodzka, πέρασα από την εκκλησία των Αγ. Πέτρου και Παύλου και μπήκα να δω τη διπλανή Ρωμανική εκκλησία του Αγ. Ανδρέα. με τον εντυπωσιακό άμβωνα.

Έφτασα στο ξενοδοχείο, πήρα τα πράγματά μου και με ένα ταξί γύρισα στο Ναό της Παναγίας όπου ήταν το ραντεβού μου. Περίμενα αρκετά μέχρι να έρθει η Kasia να με πάρει. Είχε πάρει από το αεροδρόμιο και την αγγλίδα συνάδελφο και όλοι μαζί ξεκινήσαμε. Περάσαμε από το σπίτι μιας άλλης συναδέλφου για ένα τσάι και αργά το βράδυ φτάσαμε στο χωριό, στον ξενώνα των Φραγκισκανών στον οποίο θα μέναμε τις επόμενες πέντε μέρες.
Πέντε μέρες μετά με την Kasia και τον Jerek φτάσαμε στην Katowice. Αποχαιρέτησα την Kasia και ο Jerek με πήγε μέχρι το σταθμό του τρένου, ρώτησε από πού έφευγε για Κρακοβία και μου έβγαλε το εισιτήριο για το οποίο δε ήθελε με κανένα τρόπο να πάρει τα χρήματα. Αγκαλιές, φιλιά και μια ώρα αργότερα κατέβαινα στο σταθμό της Κρακοβίας, όπου άφησα τα πράγματα και βγήκα για άλλη μια φορά στη γνώριμη και αγαπημένη πόλη. Και πάλι στην πλατεία. Αυτή τη φορά πήγα να δω το Ιστορικό Μουσείο που όμως δεν μου έκανε καμιά εντύπωση σε αντίθεση με το αρχαιολογικό που πήγα μετά και το οποίο με ενθουσίασε. Υποδειγματικό!! Ειδικά οι αίθουσες με τις μινιατούρες που αναπαριστούσαν οικισμούς από την προϊστορία μέχρι την Αναγέννηση.

Γύρισα στην πλατεία και έκατσα για καφέ. Ξαφνικά ακούστηκαν μουσικές και τύμπανα που όλο και δυνάμωναν. Σε λίγο ένας θίασος, ο θίασος του θεάτρου Γκροτέσκ που γιόρταζε τα 60 του χρόνια, περνούσε από μπροστά μου με τους ηθοποιούς να φορούν αστεία κοστούμια και μάσκες αστείων τύπων αλλά και ζώων και να συνοδεύονται από ομάδες μουσικών με κρουστά.

Κρατούσαν και δύο τεράστια μπαλόνια σε σήμα δράκου (στην Κρακοβία ήμουνα!). Αφού έκαναν τον κύκλο της πλατείας αποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους αστείες εικόνες.​

Η ώρα όμως πέρασε και από το σταθμό με ένα ταξί έφτασα στο αεροδρόμιο. Λίγες ώρες αργότερα με ένα άλλο ταξί έφτανα στο ξενοδοχείο μου στην πρωτεύουσα της χώρας, τη Βαρσοβία.

Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - POLAND, 17-25...

 

[vagantos]

H Kρακοβία είναι ψηλά στους Ευρωπροορισμούς μας. Συνδυάζεται όμορφα και με το Βερολίνο.
Δήμο η ιστορία σου θα ναι ο βασικός οδηγός μας.

 

[Rosa]

Κοίτα να δεις που την είχα υποτιμήσει!!!

Σ' ευχαριστώ πολύ, Δήμο, μου γνώρισες έναν πανέμορφο τόπο!!!