Ποιο κομμάτι του ταξιδιού προτιμάτε και γιατί?

[echo2011]

Ψήφισα και γω "πραγματοποίηση".. Η προσμονή είναι πολύ σημαντική και πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση το να ξέρω ότι έχω προγραμματισμένο ταξίδι. Γι αυτό και σπάνια ταξιδεύω αυθόρμητα, να κανονιστεί δηλαδή τη τελευταία στιγμή. Θέλω χρόνο για να προετοιμαστώ, να οργανώσω, να διαβάσω..Αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με τη πραγματοποίηση του ταξιδιού.. Αν ήταν πιο σημαντική η προσμονή τότε για παράδειγμα και να αναβαλόταν τελευταία στιγμή το ταξίδι δε θα μας πείραζε, γιατί θα είχαμε ζήσει τη προσμονή. Προσωπικά όμως θα είχα μεγάλη απογοήτευση και όσο όμορφη και ναναι η προσμονή, για μενα πιο όμορφο είναι το συναίσθημα που έχω όταν βλέπω καινούρια πράγματα και ξεφευγω από τη καθημερινότητα..Στην προσμονή βγαίνω απ'τη καθημερινότητα μόνο με τη φαντασία μου, που είναι και αυτό όμορφο αλλά όχι τόσο όσο το real thing! Εντωμεταξύ το χειρότερο συναίσθημα δε το έχω όταν επιστρέφω απ'το ταξίδι γιατι ανυπομονώ να δείξω τις φωτογραφίες μου και να περιγράψω πως πέρασα, και αν μελαγχολήσω θα αρχίσω να οργανώνω ένα επόμενο ταξίδι, έστω και για μήνες μετά..Το χειρότερο συναίσθημα για μενα είναι το βράδυ πριν ταξιδέψω που έχω άγχος καθώς και την ώρα που μεσολαβεί μέχρι να βγω απ'το σπίτι μου για να φύγω (που πάλι έχω άγχος)..Οπότε να άλλος ένας λόγος που δε ψηφίζω προσμονή..Μόλις φτάσω βέβαια στο αεροδρόμιο μου περνάνε όλα..Ακόμα και αυτή η περίεργη μυρωδια που έχει μέσα στο Ελ.Βενιζέλος μου φτιάχνει τη διάθεση..

 

[efi.hania]

Το γλυκο μ' αρεσει να το τρωω. Ουτε να το παρασκευαζω, ουτε να το χωνευω.

αν ομως δεν το παρασκευασεις με ορεξη μπορει και να μην πετυχει...

 

[taver]

Μηπως δεν καταλαβα εγω καλα; Για την προσμονη και την αναμνηση πραγματοποιήσιμου ταξιδιου δεν συζηταμε;

Ενδεχομενως να μην καταλαβες οντως, δεν ξερω. Δε νομιζω να μιλαει κανεις για μη πραγματοποιησιμα ταξιδια.
Αν και η λεξη που μαλλον εψαχνες δεν ειναι αυτη... Ναι, η συζητηση απο ολες τις πλευρες ως τωρα μιλαει για την προσμονη και την αναμνηση πραγματικου ταξιδιου, δε μιλησε κανενας εκτος απο σενα κι αυτους που σε ευχαριστησαν για κατι διαφορετικο.

Sent from my LG-P500 using Tapatalk

 

[efi.hania]

οταν Κωστα μου κανεις 4 ταξιδια το μηνα τοτε δεν προλαβαινεις καν να νιωσεις την προσμονη και πριν καν η πραγματοποιηση γινει αναμνηση, εχει ερθει η επομενη πραγματοποιηση και ουτο καθ εξης....οταν ομως κανεις 2-3 ταξιδια το χρονο πιστεψε με απολαμβανεις και τα 3 σταδια, αλλα λιγοτερο και αλλα περισσοτερο-αυτο ψηφιζουμε.....

 

[North66]

Με το να ταξιδεύει κανείς συνέχεια, χάνεται η μαγεία της προσμονής για το κάθε ταξίδι ξεχωριστά... όταν ξέρεις ότι κάθε βδομάδα θα ταξιδέψεις κάπου με ότι αυτό συνεπάγεται (πακετάρισμα, οργάνωση, κλείσιμο εισιτηρίων κτλ), στο τέλος καταντά ρουτίνα.

 

[battered_suitcase]

Ενδεχομενως να μην καταλαβες οντως, δεν ξερω. Δε νομιζω να μιλαει κανεις για μη πραγματοποιησιμα ταξιδια.
Αν και η λεξη που μαλλον εψαχνες δεν ειναι αυτη... Ναι, η συζητηση απο ολες τις πλευρες ως τωρα μιλαει για την προσμονη και την αναμνηση πραγματικου ταξιδιου, δε μιλησε κανενας εκτος απο σενα κι αυτους που σε ευχαριστησαν για κατι διαφορετικο.

Sent from my LG-P500 using Tapatalk

Εγώ ευχαρίστησα πάντως γιατί αυτό που έγραψες:

Χε....α για την προσμονή και για την ανάμνηση. Η πραγματικότητα, αν και σκληρή, είναι απλή. Όποιος μπορεί, ταξιδεύει. Όποιος δε μπορεί (για οποιοδήποτε λόγο, δε μιλάω για λεφτά σώνει και καλά), βολέυεται με προσμονές και αναμνήσεις, αλλά αν μπορούσε θα ταξίδευε κι αυτός....

Δε βγάζει κανένα νόημα.
Τι εννοείς όποιος μπορεί ταξιδεύει; Για τον ίδιο μιλάμε, που ΘΑ ταξιδέψει, και αν το ευχαριστιέται περισσότερο πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά.
Εννοείς ότι τα δύο στάδια (πριν και μετά) δεν έχουν κανένα νόημα παρά μόνο να γλυκαίνουν το χάπι για κάποιον που δεν ταξιδεύει πολύ;
Αν το θέτεις έτσι έχεις κάποιο δίκιο, αλλά και πάλι εξαρτάται στον άνθρωπο, δε μπορούμε να το γενικεύσουμε. Υπάρχουν άνθρωποι (εγώ πχ) που η προσμονή είναι η ντόπα τους. Σε σημείο που να ξενερώνω όταν φτάνει κοντά η ώρα του ταξιδιού και δεν έχω άλλο προγραμματισμένο για μετά, γιατί μου στερείται το αίσθημα της προσμονής.

 

[taver]

Εννοείς ότι τα δύο στάδια (πριν και μετά) δεν έχουν κανένα νόημα παρά μόνο να γλυκαίνουν το χάπι για κάποιον που δεν ταξιδεύει πολύ;

Ναι, περιπου αυτο (χωρις αναγκαστικα τη λεξη πολυ)...


Sent from my LG-P500 using Tapatalk

 

[pmaria]

ψηφισα προσμονη. εκει μπορεις να χωρεσεις οτι θες!

 

[taxidaki]

Taver, ειλικρινά, νιώθεις πολύ υπεράνω από όσους ταξιδεύουν 4-5 φορές το χρόνο;

 

[FRIDA08]

Υπάρχουν άνθρωποι (εγώ πχ) που η προσμονή είναι η ντόπα τους. Σε σημείο που να ξενερώνω όταν φτάνει κοντά η ώρα του ταξιδιού και δεν έχω άλλο προγραμματισμένο για μετά, γιατί μου στερείται το αίσθημα της προσμονής.

Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα. Μου συμβαίνει ακριβώς αυτό!
Προσμονή= Ντόπα:roll:

Μήπως πρέπει να δώ κάποιον ειδικό????

 

[zmaria]

Πάντα μου άρεσε και πάντα θα μου αρέσει το τώρα. Η προσμονή είναι γλυκιά, η ανάμνηση επίσης, αλλά το τώρα ζεις..

 

[orestcrete]

Με το να ταξιδεύει κανείς συνέχεια, χάνεται η μαγεία της προσμονής για το κάθε ταξίδι ξεχωριστά... όταν ξέρεις ότι κάθε βδομάδα θα ταξιδέψεις κάπου με ότι αυτό συνεπάγεται (πακετάρισμα, οργάνωση, κλείσιμο εισιτηρίων κτλ), στο τέλος καταντά ρουτίνα.

οσες φορες εχω ταξιδεψει και οσες φορες ευχομαι ακομα να ταξιδεψω ποτέ μα ποτέ δεν προκειται να καταντησει η ολη διαδικασια ρουτινα .. Αυτη ειναι και η μαγιά ... Εκτος αμα μιλαμε για επαγγελματικα ταξιδια και το μονο που βλεπεις ειναι το αεροδρομιο,το ξενοδοχειο και το συνεδριακο κεντρο,αλλο αυτο ..