Λονδίνο.... ίσως γιατί αυτές τις μέρες λόγω του ότι έχασα τον πατέρα μου το Λονδίνο ταιριάζει με τη θλίψη που νιώθω.... ίσως γιατί ήταν από τις αγαπημένες του πόλεις ... ίσως γιατί ήταν το επόμενο προγραμματισμένο ταξίδι του...
Πολύ λυπάμαι kiolejr. Να σαι εσύ καλά να τον θυμάσαι για να ζει πάντα μέσα από σένα. Μάλλον από εκείνον κληρονόμησες την αγάπη για τα ταξίδια έ?
Εγώ θα πω το Εδιμβούργο που ήταν το τελευταίο μου ταξίδι. Μαγευτική πόλη, μικρή αλλά ποικιλόμορφη και πολύ ζωντανή. Οι Σκοτσέζοι μοιάζουν πολύ με τους Έλληνες σαν ιδιοσυγκρασία (το καλύτερο παράδειγμα ο μισοτελειωμένος Παρθενώνας χα χα).
Δεν μπορώ όμως να μη πω πόσο λατρεύω το Παρίσι, που σου βγάζει πάντα την καλύτερη σου διάθεση, την όμορφη Μαδρίτη με τις αμέτρητες εκπλήξεις της, την κούκλα Βουδαπέστη με την διττή της γοητεία, την μουσική Πράγα με τα υπόγεια live jazz clubs της, και το μελαγχολικό Λονδίνο που έτσι και σκάσει λίγο ο ήλιος δεν χορταίνεις να το περπατάς.
Από Ελλάδα και μένα η αγαπημένη μου είναι η Καστοριά, ειδικά στα Ραγκουτσάρια. Λατρεύω όμως και τα Τρίκαλα.
Θελω να φύγωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω.
Όταν το καλοκαίρι του 1988 πήγα στο Παρίσι μου άρεσε πάρα πολύ αλλά δεν ξετρελάθηκα. Συνέβη όμως κάτι που δεν μου έχει συμβεί για καμιά άλλη πόλη. Έκτοτε νιώθω μια απίστευτη νοσταλγία γι αυτή την πόλη. Ξαναπήγα πριν πέντε χρόνια ένα κρύο πρωινό (δυστυχώς μόνο μισή μέρα) του Νοέμβρη και η νοσταλγία αντί να καταλαγιάσει, φούντωσε. Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναπάω για περισσότερο αυτή τη φορά. Η πόλη που με άφησε «ξερό» με την πρώτη ματιά είναι η Βενετία και το ένιωσα και όταν πήγα και για δεύτερη φορά. Κατά τα’ άλλα μου άρεσαν πάρα πολύ το Ταλίν (μικρή Πράγα το λένε), η Κρακοβία και η Μπρυζ. Φυσικά σε κάθε πόλη που πήγα πάντα κάτι βρήκα να με μαγέψει. Λισσαβόνα, Κοπεγχάγη, Ρώμη, Βουδαπέστη κ.τ.λ. Δυστυχώς δεν έχω πάει Πράγα. Επειδή όμως όλα είναι υποκειμενικά σε αυτή την περίπτωση, ναι μεν λαμβάνω υπ’ όψη τις γνώμες που ακούω αλλά πάντα έχω την «αγωνία» πως θα βιώσω εγώ την κάθε πόλη. Η κόρη μου το καλοκαίρι πήγε ΠράγαΒερολίνο. Ενθουσιάστηκε με το Βερολίνο και όχι τόσο με την Πράγα που της άρεσε όμως και αυτή.
Όσον αφορά τις Ελληνικές πόλεις λατρεύω την Κέρκυρα. Όμορφες και τα Χανιά, το Ναύπλιο, η παλιά Ξάνθη, τα νερά της Δράμας, η Καστοριά κ.ά. Οι πιο όμορφες όμως (Κέρκυρα, Χανιά, Ναύπλιο) είναι αυτές που θυμίζουν περισσότερο Ιταλία και λιγότερο Ελλάδα με το κερασάκι βέβαια πάντα Ελληνικό, ότι και αν σημαίνει αυτό.
Πολυ όμορφη μου φάνηκε η Μπρυζ, στο Βελγιο. Πολύ ατμοσφαιρική πόλη, για όσους αρέσει η αίσθηση μεσαιωνα.Πανέμορφες πλατείες με χρωματιστά σπιτάκια, μικρά κανάλια με πέτρινες γέφυρες, και το πράσινο.
Το Παρίσι είναι μία από τις πόλεις που μου άφησε πολυ νοσταλγική διάθεση, μου άρεσε το φως της (ή έτσι τουλαχιστον μου φάνηκε τότε, ήταν καλοκαίρι και έμενα και Ολλανδία τότε). Μικρά καφε, βόλτες στις φαρδιές λεωφόρους και στην Champes Elysees, στη Μονμάρτη... Δεν πήγα σε κανένα μουσείο , δεν ανέβηκα στον Πύργο του Άιφελ, κτλ. Πήγα για 3 μέρες μόνο είμασταν φοιτήτριες και μας άρεσε η βόλτα και μόνο στην πόλη, η θέα του Παρισιού ενώ αράζαμε στα γρασιδια μπροστά από τη Σακρε Κερ . Πολύ σύντομο το πέρασμα αλλά ανεξίτιλες οι μνήμες . Θα επιστρέψω εκεί σίγουρα κάποια μέρα!!
Το Παρίσι είναι η αγαπημένη μου πόλη.Όχι σαν ταξιδιώτης μόνο. αλλά και σαν επιλογή για να μείνω. Μου αρέσει αυτή η πόλη
για το παιχνίδι ισορροπιών της:Παράδοση και καινοτομία. Για το ποτάμι που κυλά στη καρδιά αυτής της.
Για τα χρώματά της.Για τυ μυρωδιά του καφέ και των φρεσκοψημένων κρουασάν! Για την αύρα που αποπνέει.
Για όλα αυτά που μου θυμίζει. Για τους εμπρεσιονιστές που έζησαν εδώ...Για κάποιες μεγάλες βόλτες που έκανα με τους γονείς μου σ΄αυτή τη πόλη..Οπότε..Ίσως να είναι και οι μήμες μου από παιδί..:roll:
Το Κούσκο στο Περού ήταν η πόλη που με γοήτευσε περισσότερο απ όσες μέχρι τώρα έχω δει.
Είχε κάτι που όσο και να προσπαθήσω δεν μπορώ να σας το μεταφέρω ήταν μια πόλη γεμάτη μυστήριο.:roll: