isabelle
Member
- Μηνύματα
- 904
- Likes
- 4.184
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μια τζούρα από Γροιλανδία
- Βεστφιδιρ
- Τοπίο Στην Ομίχλη
- Πρακτικές Πληροφορίες
- Περιδιαβαίνοντας Ισλανδικό Βορρά
- Λίγα Λόγια Περι Φαλαινοθηρίας
- Μύβατν
- Κοχλάζουσα Γη
- Dettifoss
- Διευκρινίσεις
- Στο δρόμο για την Askja
- Viti όπως λέμε κόλαση
- Ο ταρανδοκυνηγός
- Στου Vatnajokull την ράχη
- Jokulsarlon, η λίμνη με τα παγάκια
- Laki
- Vik
- Ολίγη από Ρέικιαβικ
- Χρυσός Κύκλος
- Landmannalaugar των χρωμάτων
Η τώρα ή ποτέ!
Αυτή ήταν η σκέψη που μου καρφώθηκε ως αυτονόητη από την στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ισλανδία στα τέλη του 2008. Με την ισλανδική κορώνα στα τάρταρα και τους Ισλανδούς πολίτες να διαδηλώνουν δυναμικά από την πρώτη κιόλας ώρα, ένα ταξίδι για κεί γινόταν όχι μόνο οικονομικά προσιτό (πάντα σχετικά μιλώντας ε!) για πρώτη φορά στα χρονικά, αλλά και εξόχως ενδιαφέρον από κοινωνική άποψη. Ε, δεν καταρρέει δα και κάθε μέρα μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα! (έτσι νόμιζα τότε η αφελής :xmas_mrgreen
. Έτσι λοιπόν το σχέδιο που έτρεφα κρυφά από χρόνια και κάθε φορά απέρριπτα με βαρύ αναστεναγμό ως οικονομικά ανέφικτο μπορούσε επιτέλους να βγει από το συρτάρι. Όπερ και εγένετο μια κρύα νύχτα του Φλεβάρη του 2009, προκειμένου να λάβει την απαραίτητη έγκριση του συντρόφου Ζυρίνη και να προχωρήσω πάραυτα στην οργάνωσή του.
Η όλα ή τίποτε!
Αυτό ακριβώς ήταν το σχέδιο. Ήτοι, ο στόχος ήταν να φέρουμε βόλτα ολόκληρη την Ισλανδία (εντάξει, όχι ακριβώς ολόκληρη, αλλά περίπου). Με απλά λόγια, δεν μου αρκούσε η πραγματοποίηση του πατροπαράδοτου γύρου του νησιού από τον περιφερειακό δρόμο (το λεγόμενο ring road), αλλά είχα βάλει στο μάτι και τα απομονωμένα βορειοδυτικά φιορδ. Και βεβαίως μια επίσκεψη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πλήρης αν δεν διασχίζαμε το νησί εγκάρσια για να εισχωρήσουμε στην μαύρη καρδιά του, την Askja, αν δεν περπατούσαμε στα πολύχρωμα τοπία του Landmannalaugar, αν δεν πατούσαμε στον τόπο της μεγάλης έκρηξης του Lakki, αν δεν γευόμασταν την παγωμένη μοναξιά της κεντρικής ερήμου, αν… αν … αν… και τα λοιπά... Πως είπατε; Ταξιδιωτική πλεονεξία; Ναι, εντάξει, δεν λέω, αλλά τι τράβελστορις θα υπήρχε χωρίς αυτήν;
Ο σχεδιασμός
Ακόμα ωστόσο και υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης, η Ισλανδία δεν έπαυε να είναι ένας ακριβός προορισμός τουλάχιστον για τις δυνατότητες της δικής μας τσέπης. Ο λεπτομερής σχεδιασμός ήταν κατά συνέπεια ζωτικής σημασίας για να συμπιέσουμε όσο το δυνατόν ορισμένα τουλάχιστον από τα κόστη κερδίζοντας τη διαφορά σε μέρες ταξιδιού.
Αυτό που δεν σήκωνε κανένα συμβιβασμό ήταν η ενοικίαση του κατάλληλου αυτοκινήτου. Η επίσκεψη στο κέντρο του νησιού σήμαινε διαδρομές από απίστευτα κακοτράχαλους χωματόδρομους, πεδία λάβας, πάγο και ουκ ολίγες διασχίσεις ποταμών, δηλαδή προϋπόθετε ένα πολύ γερό (και άρα ακριβό) τζιπ, κάτι δυστυχώς απαγορευτικό για τα οικονομικά δεδομένα του ζεύγους Ζυρ και Ισαβ. Με την εύρεση ωστόσο της σωστής ταξιδιωτικής παρέας, δηλαδή του Βαγγέλη και της Καίτης, που προσχώρησαν ενθουσιωδώς στο σχέδιο, το εμπόδιο αυτό ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Η ισχύς εν τη ενώσει! Μοιρασμένο στα τέσσερα, το κόστος του τζιπ γινόταν περίπου υποφερτό, χώρια που θα βιώναμε τις συγκινήσεις του ταξιδιού με δυο πολύ αγαπημένους φίλους.
Μετά από παρατεταμένη διαδικτυακή έρευνα, συγκρίσεις προσφορών και τις σχετικές διαπραγματεύσεις , καταλήξαμε τελικά στην ενοικίαση ενός Wrangler Unlimited μέρες και ενός Jeep Liberty SUV για άλλες 4 με συνολικό κόστος 3306 ευρώ. Ήτοι περίπου 825 ευρώ/άτομο για τις 22 μέρες ενοικίασης (μια πρόχειρη ματιά που έριξα σήμερα στο διαδίκτυο ανέδειξε προσφορές κατάτι φθηνότερες από τότε!).
Σ’ αυτό το ποσό θα πρέπει κανείς να προσθέσει το κόστος της βενζίνης και του φέρρυ μποτ για τα βορειοδυτικά φιορδ, όλα αυτά μαζί γύρω στα 600 ευρώ τότε (δηλαδή 150 ευρώ/άτομο), φτάνοντας έτσι αισίως το ποσό των 825+150=975 ευρώ/άτομο για έξοδα μετακίνησης.
Να σημειώσω τέλος ότι οι εν λόγω τιμές ήταν και προϊόν έκπτωσης 10% που μας χορηγήθηκε λόγω έγκαιρης κράτησης (η κράτηση έγινε τον Μάρτη του 2009 ενώ το ταξίδι προγραμματιζόταν για τον Αύγουστο).
Κατά τον ίδιο τρόπο, ήδη από τον Φεβρουάριο, κλείστηκαν τα αεροπορικά εισιτήρια Αθήνα-Βερολίνο (120 ευρώ αλέ ρετούρ με easyjet) και Βερολίνο-Ρεκιαβικ 310 ευρώ αλέ-ρετούρ με Ιcelandair. Σήμερα πιθανολογώ ότι υπάρχουν φθηνότερες επιλογές (?) για την αντίστοιχη περίοδο, πάντως τότε ήταν ότι καλύτερο μπορέσαμε να βρούμε. Χώρια που συνδυάσαμε το κυρίως ταξίδι με μια διήμερη επίσκεψη στο Βερολίνο.
Το άλλο σημαντικό βήμα που προϋπόθετε προγραμματισμό από νωρίς ήταν η εξασφάλιση όσο γινόταν πιο φτηνής στέγης. Η πιο προσιτή λύση που αμέσως προκρίθηκε ήταν η διαμονή σε hostels. (Το αντίσκηνο αποκλείστηκε λόγω κρύου και βροχών. Εντάξει, είπαμε ότι αγαπάμε τα σκληρά ταξίδια, όχι όμως και να μουλιάσουμε επί τέσσερις σχεδόν βδομάδες!). Η Hostelling International διαθέτει στην Ισλανδία μια θαυμάσια αλυσίδα που σήμερα αριθμεί 36 καταλύματα σε όλη τη χώρα. Ιδού και το σάιτ www.hostel.is απ’ όπου μπορεί κανείς να κλείσει online τα περισσότερα απ’ αυτά. Η έγκαιρη κράτηση είναι καθοριστικής σημασίας καθώς ο αριθμός κλινών είναι περιορισμένος και η καλοκαιρινή ζήτηση τρομακτικά αυξημένη (ήδη από τον Μάρτη, σε δύο από αυτά δεν βρίσκαμε θέσεις για τον Αύγουστο!).
Στα περισσότερα hostels κλείσαμε τετράκλινα, με κοινόχρηστο μπάνιο, και με δικά μας σλίπινγκ μπαγκ (για να γλιτώσουμε το κόστος ενοικίασης κλινοσκεπασμάτων που χρεώνεται ξεχωριστά). Όπου δεν υπήρχε hostel, κλείσαμε διαμονή σε μικρές φάρμες ή ορεινά καταφύγια. Σύνολο διανυκτερεύσεων (μαζί με δυο βραδιές σε hostel στο Βερολίνο): 26, με συνολικό κόστος 475 ευρώ/άτομο.
Κι επειδή ήδη βλέπω τη φρίκη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πιο καλοπερασάκιδων του φόρουμ, να ξεκαθαρίσω ότι τα hostels της Ισλανδίας είναι εξαιρετικά λειτουργικά, τα δωμάτια είναι συνήθως ευρύχωρα και παρέχουν όλα τα απαραίτητα, ο αριθμός των WC και των ντους απολύτως επαρκής και οι κοινόχρηστοι χώροι αστράφτουν από καθαριότητα.
Το hostel στο Osar
Το hostel στο Bildudalur, στα Δυτικά Φιορδ.
Τετράκλινο δωμάτιο στο hostel του Saeberg
Εκτός ωστόσο από οικονομικά, τα hostels παρουσιάζουν κι ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα: παρέχουν δικαίωμα χρήσης πλήρως εξοπλισμένης κουζίνας, δηλαδή δυνατότητα μαγειρέματος. Έτσι μπορέσαμε να περιορίσουμε τα έξοδα φαγητού στο ελάχιστο, κάνοντας προμήθειες από τα σούπερ μάρκετ και παρασκευάζοντας γερά πρωινά, πρόχειρα μεσημεριανά (συνήθως πικ νικ με σάντουιτς και φρούτα) και λουκούλλεια βραδινά, όλα από τα χεράκια μας. Κόστος 370 ευρώ/άτομο για όλο το ταξίδι συμπεριλαμβανομένων και πέντε γευμάτων σε εστιατόρια, τρεις φορές στην Ισλανδία και δύο στο Βερολίνο.
Η τραπεζαρία στο hostel του Korpudalur, Δυτικά Φιορδ
Προσθέστε τέλος άλλα 80 ευρώ/άτομο για αγορά τοπικής σύνδεσης στο κοινόχρηστο κινητό, εισόδους σε μουσεία, μια βόλτα με πλοιάριο σε αναζήτηση φαλαινών και αθροίζουμε έτσι: 975 (αυτοκίνητο-βενζίνη-φέρρυ μποτ) + 430 (αεροπορικά) + 475 (διαμονές) + 370 (φαγητό) + 80 (διάφορα) = 2330 ευρώ/άτομο.
Ολοκληρώσαμε;
Μμμ… Όχι ακριβώς. Γιατί με τη Γροιλανδία σε απόσταση βολής πώς ν’ αντισταθείς στον πειρασμό; Γίνεται; Δεν γίνεται. Βέβαια, ούτε χρόνος ούτε χρήμα υπήρχαν σε επάρκεια για μια σοβαρή αποστολή, αλλά να μην πάρουμε έστω μια τζουρίτσα;
Και για να μην τα πολυλογώ, προσθέστε στο λογαριασμό 680 ευρώ (low season τιμολόγιο για αναχώρηση μετά τις 20 Αυγούστου) για αεροπορικά Reykjavik-Kulusuk στην ανατολική ακτή + ελικόπτερο από το Kulusuk στο Angmagssalik (όλα αυτά μετ’ επιστροφής εννοείται) + τρεις μέρες/δυο νύχτες με φαγητό στο Angmagssalik + 50 ευρώ για βόλτα με πλοιάριο στα παγόβουνα, ίσον τελική σούμα 2330+680+50= 3.060 ευρώπουλα για 29 μέρες/28 νύχτες. Το δεύτερο ακριβότερο ταξίδι της ζωής μου (το άλλο ήταν στην Παταγονία), αλλά και ένα από τα συναρπαστικότερα (με αδιαφιλονίκητη θέση στο top five).
Και για να κλείνω με το κεφάλαιο των οικονομικών, σημειώστε ότι γνωστό ταξιδιωτικό γραφείο της Αθήνας διαφήμιζε για την ίδια εποχή πακέτο μόλις 14 ημερών Ισλανδία-Γροιλανδία στα 4070 ευρώ…
Αυτή ήταν η σκέψη που μου καρφώθηκε ως αυτονόητη από την στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ισλανδία στα τέλη του 2008. Με την ισλανδική κορώνα στα τάρταρα και τους Ισλανδούς πολίτες να διαδηλώνουν δυναμικά από την πρώτη κιόλας ώρα, ένα ταξίδι για κεί γινόταν όχι μόνο οικονομικά προσιτό (πάντα σχετικά μιλώντας ε!) για πρώτη φορά στα χρονικά, αλλά και εξόχως ενδιαφέρον από κοινωνική άποψη. Ε, δεν καταρρέει δα και κάθε μέρα μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα! (έτσι νόμιζα τότε η αφελής :xmas_mrgreen
. Έτσι λοιπόν το σχέδιο που έτρεφα κρυφά από χρόνια και κάθε φορά απέρριπτα με βαρύ αναστεναγμό ως οικονομικά ανέφικτο μπορούσε επιτέλους να βγει από το συρτάρι. Όπερ και εγένετο μια κρύα νύχτα του Φλεβάρη του 2009, προκειμένου να λάβει την απαραίτητη έγκριση του συντρόφου Ζυρίνη και να προχωρήσω πάραυτα στην οργάνωσή του.Η όλα ή τίποτε!
Αυτό ακριβώς ήταν το σχέδιο. Ήτοι, ο στόχος ήταν να φέρουμε βόλτα ολόκληρη την Ισλανδία (εντάξει, όχι ακριβώς ολόκληρη, αλλά περίπου). Με απλά λόγια, δεν μου αρκούσε η πραγματοποίηση του πατροπαράδοτου γύρου του νησιού από τον περιφερειακό δρόμο (το λεγόμενο ring road), αλλά είχα βάλει στο μάτι και τα απομονωμένα βορειοδυτικά φιορδ. Και βεβαίως μια επίσκεψη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πλήρης αν δεν διασχίζαμε το νησί εγκάρσια για να εισχωρήσουμε στην μαύρη καρδιά του, την Askja, αν δεν περπατούσαμε στα πολύχρωμα τοπία του Landmannalaugar, αν δεν πατούσαμε στον τόπο της μεγάλης έκρηξης του Lakki, αν δεν γευόμασταν την παγωμένη μοναξιά της κεντρικής ερήμου, αν… αν … αν… και τα λοιπά... Πως είπατε; Ταξιδιωτική πλεονεξία; Ναι, εντάξει, δεν λέω, αλλά τι τράβελστορις θα υπήρχε χωρίς αυτήν;
Ο σχεδιασμός
Ακόμα ωστόσο και υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης, η Ισλανδία δεν έπαυε να είναι ένας ακριβός προορισμός τουλάχιστον για τις δυνατότητες της δικής μας τσέπης. Ο λεπτομερής σχεδιασμός ήταν κατά συνέπεια ζωτικής σημασίας για να συμπιέσουμε όσο το δυνατόν ορισμένα τουλάχιστον από τα κόστη κερδίζοντας τη διαφορά σε μέρες ταξιδιού.
Αυτό που δεν σήκωνε κανένα συμβιβασμό ήταν η ενοικίαση του κατάλληλου αυτοκινήτου. Η επίσκεψη στο κέντρο του νησιού σήμαινε διαδρομές από απίστευτα κακοτράχαλους χωματόδρομους, πεδία λάβας, πάγο και ουκ ολίγες διασχίσεις ποταμών, δηλαδή προϋπόθετε ένα πολύ γερό (και άρα ακριβό) τζιπ, κάτι δυστυχώς απαγορευτικό για τα οικονομικά δεδομένα του ζεύγους Ζυρ και Ισαβ. Με την εύρεση ωστόσο της σωστής ταξιδιωτικής παρέας, δηλαδή του Βαγγέλη και της Καίτης, που προσχώρησαν ενθουσιωδώς στο σχέδιο, το εμπόδιο αυτό ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Η ισχύς εν τη ενώσει! Μοιρασμένο στα τέσσερα, το κόστος του τζιπ γινόταν περίπου υποφερτό, χώρια που θα βιώναμε τις συγκινήσεις του ταξιδιού με δυο πολύ αγαπημένους φίλους.
Μετά από παρατεταμένη διαδικτυακή έρευνα, συγκρίσεις προσφορών και τις σχετικές διαπραγματεύσεις , καταλήξαμε τελικά στην ενοικίαση ενός Wrangler Unlimited μέρες και ενός Jeep Liberty SUV για άλλες 4 με συνολικό κόστος 3306 ευρώ. Ήτοι περίπου 825 ευρώ/άτομο για τις 22 μέρες ενοικίασης (μια πρόχειρη ματιά που έριξα σήμερα στο διαδίκτυο ανέδειξε προσφορές κατάτι φθηνότερες από τότε!).
Σ’ αυτό το ποσό θα πρέπει κανείς να προσθέσει το κόστος της βενζίνης και του φέρρυ μποτ για τα βορειοδυτικά φιορδ, όλα αυτά μαζί γύρω στα 600 ευρώ τότε (δηλαδή 150 ευρώ/άτομο), φτάνοντας έτσι αισίως το ποσό των 825+150=975 ευρώ/άτομο για έξοδα μετακίνησης.
Να σημειώσω τέλος ότι οι εν λόγω τιμές ήταν και προϊόν έκπτωσης 10% που μας χορηγήθηκε λόγω έγκαιρης κράτησης (η κράτηση έγινε τον Μάρτη του 2009 ενώ το ταξίδι προγραμματιζόταν για τον Αύγουστο).
Κατά τον ίδιο τρόπο, ήδη από τον Φεβρουάριο, κλείστηκαν τα αεροπορικά εισιτήρια Αθήνα-Βερολίνο (120 ευρώ αλέ ρετούρ με easyjet) και Βερολίνο-Ρεκιαβικ 310 ευρώ αλέ-ρετούρ με Ιcelandair. Σήμερα πιθανολογώ ότι υπάρχουν φθηνότερες επιλογές (?) για την αντίστοιχη περίοδο, πάντως τότε ήταν ότι καλύτερο μπορέσαμε να βρούμε. Χώρια που συνδυάσαμε το κυρίως ταξίδι με μια διήμερη επίσκεψη στο Βερολίνο.
Το άλλο σημαντικό βήμα που προϋπόθετε προγραμματισμό από νωρίς ήταν η εξασφάλιση όσο γινόταν πιο φτηνής στέγης. Η πιο προσιτή λύση που αμέσως προκρίθηκε ήταν η διαμονή σε hostels. (Το αντίσκηνο αποκλείστηκε λόγω κρύου και βροχών. Εντάξει, είπαμε ότι αγαπάμε τα σκληρά ταξίδια, όχι όμως και να μουλιάσουμε επί τέσσερις σχεδόν βδομάδες!). Η Hostelling International διαθέτει στην Ισλανδία μια θαυμάσια αλυσίδα που σήμερα αριθμεί 36 καταλύματα σε όλη τη χώρα. Ιδού και το σάιτ www.hostel.is απ’ όπου μπορεί κανείς να κλείσει online τα περισσότερα απ’ αυτά. Η έγκαιρη κράτηση είναι καθοριστικής σημασίας καθώς ο αριθμός κλινών είναι περιορισμένος και η καλοκαιρινή ζήτηση τρομακτικά αυξημένη (ήδη από τον Μάρτη, σε δύο από αυτά δεν βρίσκαμε θέσεις για τον Αύγουστο!).
Στα περισσότερα hostels κλείσαμε τετράκλινα, με κοινόχρηστο μπάνιο, και με δικά μας σλίπινγκ μπαγκ (για να γλιτώσουμε το κόστος ενοικίασης κλινοσκεπασμάτων που χρεώνεται ξεχωριστά). Όπου δεν υπήρχε hostel, κλείσαμε διαμονή σε μικρές φάρμες ή ορεινά καταφύγια. Σύνολο διανυκτερεύσεων (μαζί με δυο βραδιές σε hostel στο Βερολίνο): 26, με συνολικό κόστος 475 ευρώ/άτομο.
Κι επειδή ήδη βλέπω τη φρίκη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πιο καλοπερασάκιδων του φόρουμ, να ξεκαθαρίσω ότι τα hostels της Ισλανδίας είναι εξαιρετικά λειτουργικά, τα δωμάτια είναι συνήθως ευρύχωρα και παρέχουν όλα τα απαραίτητα, ο αριθμός των WC και των ντους απολύτως επαρκής και οι κοινόχρηστοι χώροι αστράφτουν από καθαριότητα.
Το hostel στο Osar
Το hostel στο Bildudalur, στα Δυτικά Φιορδ.
Τετράκλινο δωμάτιο στο hostel του Saeberg
Εκτός ωστόσο από οικονομικά, τα hostels παρουσιάζουν κι ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα: παρέχουν δικαίωμα χρήσης πλήρως εξοπλισμένης κουζίνας, δηλαδή δυνατότητα μαγειρέματος. Έτσι μπορέσαμε να περιορίσουμε τα έξοδα φαγητού στο ελάχιστο, κάνοντας προμήθειες από τα σούπερ μάρκετ και παρασκευάζοντας γερά πρωινά, πρόχειρα μεσημεριανά (συνήθως πικ νικ με σάντουιτς και φρούτα) και λουκούλλεια βραδινά, όλα από τα χεράκια μας. Κόστος 370 ευρώ/άτομο για όλο το ταξίδι συμπεριλαμβανομένων και πέντε γευμάτων σε εστιατόρια, τρεις φορές στην Ισλανδία και δύο στο Βερολίνο.
Η τραπεζαρία στο hostel του Korpudalur, Δυτικά Φιορδ
Προσθέστε τέλος άλλα 80 ευρώ/άτομο για αγορά τοπικής σύνδεσης στο κοινόχρηστο κινητό, εισόδους σε μουσεία, μια βόλτα με πλοιάριο σε αναζήτηση φαλαινών και αθροίζουμε έτσι: 975 (αυτοκίνητο-βενζίνη-φέρρυ μποτ) + 430 (αεροπορικά) + 475 (διαμονές) + 370 (φαγητό) + 80 (διάφορα) = 2330 ευρώ/άτομο.
Ολοκληρώσαμε;
Μμμ… Όχι ακριβώς. Γιατί με τη Γροιλανδία σε απόσταση βολής πώς ν’ αντισταθείς στον πειρασμό; Γίνεται; Δεν γίνεται. Βέβαια, ούτε χρόνος ούτε χρήμα υπήρχαν σε επάρκεια για μια σοβαρή αποστολή, αλλά να μην πάρουμε έστω μια τζουρίτσα;
Και για να μην τα πολυλογώ, προσθέστε στο λογαριασμό 680 ευρώ (low season τιμολόγιο για αναχώρηση μετά τις 20 Αυγούστου) για αεροπορικά Reykjavik-Kulusuk στην ανατολική ακτή + ελικόπτερο από το Kulusuk στο Angmagssalik (όλα αυτά μετ’ επιστροφής εννοείται) + τρεις μέρες/δυο νύχτες με φαγητό στο Angmagssalik + 50 ευρώ για βόλτα με πλοιάριο στα παγόβουνα, ίσον τελική σούμα 2330+680+50= 3.060 ευρώπουλα για 29 μέρες/28 νύχτες. Το δεύτερο ακριβότερο ταξίδι της ζωής μου (το άλλο ήταν στην Παταγονία), αλλά και ένα από τα συναρπαστικότερα (με αδιαφιλονίκητη θέση στο top five).
Και για να κλείνω με το κεφάλαιο των οικονομικών, σημειώστε ότι γνωστό ταξιδιωτικό γραφείο της Αθήνας διαφήμιζε για την ίδια εποχή πακέτο μόλις 14 ημερών Ισλανδία-Γροιλανδία στα 4070 ευρώ…
Attachments
Last edited by a moderator:
