getxowoman
Member
- Μηνύματα
- 2.207
- Likes
- 1.290
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Φωτογραφίες][URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2146d1234039896-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s1-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2146d1234039896t-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s1-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2147d1234040010-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s2-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2147d1234040010t-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s2-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2148d1234040099-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s3-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2148d1234040099t-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s3-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2149d1234040175-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s4-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F9%EA%E5%E1%ED%DF%E1/2149d1234040175t-%F0%E5%F4%FE%ED%F4%E1%F2-%E1%F0%FC-%F4%E1-15-000-%F0%FC%E4%E9%E1-s4-jpg[/IMG][/URL
Κλεινει το τηλεφωνο και μου λεει και ακριβως φευγει το αεροπλανο!
Ναι αλλα ειναι παρα 25 προλαβαινουμε,του λεω.
Προλαβαινουμε,μου λεει και βαζει μπρος το αυτοκινητο και κατευθυνομαστε προς το αεροδρομιο του Taupo. Σε 20 λεπτα ημασταν εκει. Το πρωτο αεροπλανο ηταν ηδη γεματο, τοτε παμε για το δευτερο Η καλυτερα ο αντρας μου παει για το δευτερο!
Βρισκομαστε στο πιο παλιο γραφειο ελευθερης πτωσης της Νεας Ζηλανδιας και μαλιστα στο ωραιοτερο σημειο για να κανεις αυτο το extreme sport.
Ημουνα μεσα στα νευρα, ειχα αποφασισει μετα απο την πρωινη βολτα με το υδροπλανο (στα 9.000 ποδια) πανω απο τη λιμνη του Τaupo να μην κανω skydiving. Και ο αντρας μου την ιδια ωρα να υπογραφει οτι ειναι υπευθυνος για το οτιδηποτε του συμβει και δηλωνει να πεταξει απο τα (15.000 ποδια).
Το πρωτο αεροπλανο αναχωρει και καθομαστε να δουμε ολο το σκηνικο, την απογειωση και μετα απο 30 λεπτα βλεπουμε τα πολυχρωμα αλεξιπτωτα να κατεβαινουν σιγα-σιγα. Υστερα απο 15 λεπτα βλεπουμε τους τολμηρους του πρωτου αεροπλανου, με τις κοκκινες στολες, να εχουν ολοι μα ολοι ενα τεραστο χαμογελο.Ζηλεψα γιατι ενω το κανονιζαμε μηνες πριν να κανουμε ελευθερη πτωση, εγω τελευταια στιγμη εκανα πισω.
Ωρα για να γεμισει το δευτερο αεροπλανο, στο οποιο θα ταν και ο αντρας μου. Αλλα επειδη στο δευτερο ειχανε ζητησει ολοι να χουν και cameraman καθως και ο Θ.(ετσι θα λεω απο και μπρος το προσωπο) και επειδη ξεμειναν απο cameraman βαλανε τον Θ. στο τριτο αεροπλανο, γιατι ολοι οι υπολοιποι ηταν μια παρεα.Οταν πηγαμε να παραπονεθουμε για αυτη την αλλαγη, βλεπω οτι δεν υπηρχε αλλος για τη τριτη φουρνια και γυριζω και δηλωνω συμμετοχη χωρις δευτερη σκεψη. Με ρωταει η κοπελα θα κανετε οτι και Θ. και απανταω θετικα (νομιζοντας οτι με ρωτουσε αν θελω και γω καμερα ) αλλα η κοπελα εννοουσε το υψος 15.000 Η 12.000 ποδια και ετσι χωρις να το καταλαβω βρεθηκα να υπογραφω για τα 15.000 ποδια και οχι για τα 12 που σχεδιαζα απο την Μπιλμπαο!! Μου δινουν να φορεσω μια κοκκινη στολη πανω απο τα ρουχα και το μονο που εβαλα στο μπουφαν μου ηταν η εικονα της παναγιας που εχω απο μικρη.
Μετα μας δειχνουν 1 βιντεο με τα εξης: να προσεξουμε το πως θα μπουμε μεσα στο αεροπλανο, να καθησουμε πλατη στο το μονιτορ μας, οταν παμε να πηδηξουμε να εχουμε το κεφαλι προς τα πισω και φυσικα οταν θα μαστε στον αερα να μη ξεχασουμε να ανοιξουμε τα χερια γιατι θα πεταμε!!!
Ωραια ολα αυτα ας τα δουμε στην πραξη!!
Μπαινουμε στο αεροπλανο φυσικα χαμογελωντας στην καμερα υπο την καθοδηγηση του μονιτορ και εγω καθησα πισω πισω στο αεροπλανο και διπλα μου ο Θ. Δυο λογια για τον μονιτορ μου τωρα: ηλικια δε ξερω αλλα ηταν γερμανος και οταν του ανεφερα οτι ειμαι ελληνιδα, μου απανταει με τη μια,πολυ ωραιο φαγητο και οτι του αρεσει η ελλαδα. Φυσικα αυτος προσπαθουσε να με ψυχολογησει, αλλα μαλλον σκεφτοταν να ταν καλυτερα με το Θ. παρα με εμενα αφου εδειχνε πιο ηρεμος.Ο μονιτορ του Θ. ηταν ισπανοελληνας (συμπτωση!) και του λεμε και το παιδι μας ισπανοελληνας θα ναι!!Ελληνικα δε μιλαγε, ουτε ισπανικα, ειχε μεγαλωσει στη βραζιλια και τωρα ζουσε στη Νεα Ζηλανδια!
Τωρα στο αεροπλανο ο Α. αρχισε με δενει και καποια στιγμη μπορουσα να νιωσω την κοιλια του στην πλατη μου και φοβομουνα μηπως τον ποναω και προσπαθουσα να περνω μικρες ανασες.
Στο βιντεο που χαμε δει μας ελεγαν οτι οταν δουμε το πρασινο λαμπακι να αναβει σημαινει οτι φτασαμε στο καταλληλο υψος και ηταν η ωρα για το μεγαλο βημα.Και γω ολη την ωρα να κοιταω ποτε θα αναψει το λαμπακι. Στο μεταξυ μου δειχνει ο μονιτορ το ρολοι, βασικα δε ηταν ρολοι, ηταν υψομετρητης και καθε νουμερο ηταν και 1000 μετρα. Οταν μου το δειξε ημασταν στα 3000 μετρα και ειχαμε αλλα 2000 μετρα. Μου εξηγουσε τι βλεπαμε και παραλληλα μου εβαζε το κρανος και τα γυαλια. Ξεχασα να πω οτι φοραγαμε και μια μπανανα που μεσα ειχε σωσιβιο, απορια το χω ακομα γιατι μας το δωσανε αφου ουτως η αλλως θα πηδαγαμε!
Οπως ηδη ανεφερα το τριτο αεροπλανο ηταν σχεδον αδειο, μονο 3 ατομα θα κανανε tandem skydiving. Ετσι βρηκαν την ευκαιρια καποια ατομα απο το γραφειο να πηδηξουν και να κανουν καποιες επιδειξεις, που εγω ποτε δεν ειδα, διοτι ηταν οι πρωτοι που φυγανε.
Μονο μια φορα σκεφτηκα, κατα τη διαρκεια της πτησης, τι παω να κανω, αλλα αμεσως ειπα αφου το πα θα το κανω.
Και εφτασε η ωρα. Τα ποδια να κρεμονται στο κενο, το κεφαλι πισω και τα χερια στο στηθος και ΦΥΓΑΜΕ!!
Καναμε μια κωλοτουμπα και εκεινη τη στιγμη λεω, αντε να τελιωνουμε. Στο μεταξυ ανοιγει ενα μικρο ασπρο αλεξιπτωτο, ωστε να μη κατεβαινουμε με κωλοτουμπες. Δε μπορουσα να κοντρολαρω την αναπνοη μου και φοβηθηκα οτι θα μεινω χαζη, αφου δε περνω τη σωστη δοση οξυγονου. Αυτη ηταν και η μονη σκεψη στο 1 λεπτο που κρατησε η πτωση. Περασαμε και συννεφα και εκεινη τη στιγμη εριχνε χαλαζι και ο μονιτορ εβαλε τα χερια του στο στομα για να με προστατευσει και γω σα χαζη νομιζα οτι πεθαινω και λεω αυτο ειναι αντε γεια!
Οταν ανοιξε το αλεξιπτωτο, εκτοξευτηκαμε προς τα πανω και μετα ολα ηρεμα. Μη ξεχναμε οτι μεσα σε 9 δευτερολετα απο Ο χλμ βρεθηκα να τρεχω με 200χλμ/ωρα και ετσι πως να κοντρολαρω την αναπνοη μου(περισσοτερα μαθηματα γιογκας πρεπει να κανω).
Η πτωση με το αλεξιπτωτο κρατησε γυρω στα 4 λεπτα. Και ηταν τελεια. Μου εβγαλε τα γυαλια και χαλαρωσε τα λουρια και ηταν σα να πεταγα μονη μου. Προσπαθησα να ρουφηξω οσο γινεται περισσοτερο τις εικονες που εβλεπα, τη λιμνη, τα δαση, το χωριο.Οχι δε φοβηθηκα το υψος, δε ξερω αλλα δε σκεφτηκα οτι θα πεσω. Απολαυσα τη καθε στιγμη απο τη στιγμη που ανοιξε το αλεξιπτωτο.
Και μετα η προσγειωση εγινε ως εξης : σηκωσα τα ποδια μου και εβαλα τα χερια μου κατω απο τα γονατα και γλιστρησα πανω στο γρασιδι.
Μετα απο λιγο βλεπω το Θ. να κατεβαινει και να μου φωναζει απο τον αερα.
Φυσικα αυτη ηταν μια απο τις πιο σημαντικες μερες του ταξιδιου μας και ακομα βλεπουμε το βιντεο και το ζουμε ξανα και ξανα.
Ναι αλλα ειναι παρα 25 προλαβαινουμε,του λεω.
Προλαβαινουμε,μου λεει και βαζει μπρος το αυτοκινητο και κατευθυνομαστε προς το αεροδρομιο του Taupo. Σε 20 λεπτα ημασταν εκει. Το πρωτο αεροπλανο ηταν ηδη γεματο, τοτε παμε για το δευτερο Η καλυτερα ο αντρας μου παει για το δευτερο!
Βρισκομαστε στο πιο παλιο γραφειο ελευθερης πτωσης της Νεας Ζηλανδιας και μαλιστα στο ωραιοτερο σημειο για να κανεις αυτο το extreme sport.
Ημουνα μεσα στα νευρα, ειχα αποφασισει μετα απο την πρωινη βολτα με το υδροπλανο (στα 9.000 ποδια) πανω απο τη λιμνη του Τaupo να μην κανω skydiving. Και ο αντρας μου την ιδια ωρα να υπογραφει οτι ειναι υπευθυνος για το οτιδηποτε του συμβει και δηλωνει να πεταξει απο τα (15.000 ποδια).
Το πρωτο αεροπλανο αναχωρει και καθομαστε να δουμε ολο το σκηνικο, την απογειωση και μετα απο 30 λεπτα βλεπουμε τα πολυχρωμα αλεξιπτωτα να κατεβαινουν σιγα-σιγα. Υστερα απο 15 λεπτα βλεπουμε τους τολμηρους του πρωτου αεροπλανου, με τις κοκκινες στολες, να εχουν ολοι μα ολοι ενα τεραστο χαμογελο.Ζηλεψα γιατι ενω το κανονιζαμε μηνες πριν να κανουμε ελευθερη πτωση, εγω τελευταια στιγμη εκανα πισω.
Ωρα για να γεμισει το δευτερο αεροπλανο, στο οποιο θα ταν και ο αντρας μου. Αλλα επειδη στο δευτερο ειχανε ζητησει ολοι να χουν και cameraman καθως και ο Θ.(ετσι θα λεω απο και μπρος το προσωπο) και επειδη ξεμειναν απο cameraman βαλανε τον Θ. στο τριτο αεροπλανο, γιατι ολοι οι υπολοιποι ηταν μια παρεα.Οταν πηγαμε να παραπονεθουμε για αυτη την αλλαγη, βλεπω οτι δεν υπηρχε αλλος για τη τριτη φουρνια και γυριζω και δηλωνω συμμετοχη χωρις δευτερη σκεψη. Με ρωταει η κοπελα θα κανετε οτι και Θ. και απανταω θετικα (νομιζοντας οτι με ρωτουσε αν θελω και γω καμερα ) αλλα η κοπελα εννοουσε το υψος 15.000 Η 12.000 ποδια και ετσι χωρις να το καταλαβω βρεθηκα να υπογραφω για τα 15.000 ποδια και οχι για τα 12 που σχεδιαζα απο την Μπιλμπαο!! Μου δινουν να φορεσω μια κοκκινη στολη πανω απο τα ρουχα και το μονο που εβαλα στο μπουφαν μου ηταν η εικονα της παναγιας που εχω απο μικρη.
Μετα μας δειχνουν 1 βιντεο με τα εξης: να προσεξουμε το πως θα μπουμε μεσα στο αεροπλανο, να καθησουμε πλατη στο το μονιτορ μας, οταν παμε να πηδηξουμε να εχουμε το κεφαλι προς τα πισω και φυσικα οταν θα μαστε στον αερα να μη ξεχασουμε να ανοιξουμε τα χερια γιατι θα πεταμε!!!
Ωραια ολα αυτα ας τα δουμε στην πραξη!!
Μπαινουμε στο αεροπλανο φυσικα χαμογελωντας στην καμερα υπο την καθοδηγηση του μονιτορ και εγω καθησα πισω πισω στο αεροπλανο και διπλα μου ο Θ. Δυο λογια για τον μονιτορ μου τωρα: ηλικια δε ξερω αλλα ηταν γερμανος και οταν του ανεφερα οτι ειμαι ελληνιδα, μου απανταει με τη μια,πολυ ωραιο φαγητο και οτι του αρεσει η ελλαδα. Φυσικα αυτος προσπαθουσε να με ψυχολογησει, αλλα μαλλον σκεφτοταν να ταν καλυτερα με το Θ. παρα με εμενα αφου εδειχνε πιο ηρεμος.Ο μονιτορ του Θ. ηταν ισπανοελληνας (συμπτωση!) και του λεμε και το παιδι μας ισπανοελληνας θα ναι!!Ελληνικα δε μιλαγε, ουτε ισπανικα, ειχε μεγαλωσει στη βραζιλια και τωρα ζουσε στη Νεα Ζηλανδια!
Τωρα στο αεροπλανο ο Α. αρχισε με δενει και καποια στιγμη μπορουσα να νιωσω την κοιλια του στην πλατη μου και φοβομουνα μηπως τον ποναω και προσπαθουσα να περνω μικρες ανασες.
Στο βιντεο που χαμε δει μας ελεγαν οτι οταν δουμε το πρασινο λαμπακι να αναβει σημαινει οτι φτασαμε στο καταλληλο υψος και ηταν η ωρα για το μεγαλο βημα.Και γω ολη την ωρα να κοιταω ποτε θα αναψει το λαμπακι. Στο μεταξυ μου δειχνει ο μονιτορ το ρολοι, βασικα δε ηταν ρολοι, ηταν υψομετρητης και καθε νουμερο ηταν και 1000 μετρα. Οταν μου το δειξε ημασταν στα 3000 μετρα και ειχαμε αλλα 2000 μετρα. Μου εξηγουσε τι βλεπαμε και παραλληλα μου εβαζε το κρανος και τα γυαλια. Ξεχασα να πω οτι φοραγαμε και μια μπανανα που μεσα ειχε σωσιβιο, απορια το χω ακομα γιατι μας το δωσανε αφου ουτως η αλλως θα πηδαγαμε!
Οπως ηδη ανεφερα το τριτο αεροπλανο ηταν σχεδον αδειο, μονο 3 ατομα θα κανανε tandem skydiving. Ετσι βρηκαν την ευκαιρια καποια ατομα απο το γραφειο να πηδηξουν και να κανουν καποιες επιδειξεις, που εγω ποτε δεν ειδα, διοτι ηταν οι πρωτοι που φυγανε.
Μονο μια φορα σκεφτηκα, κατα τη διαρκεια της πτησης, τι παω να κανω, αλλα αμεσως ειπα αφου το πα θα το κανω.
Και εφτασε η ωρα. Τα ποδια να κρεμονται στο κενο, το κεφαλι πισω και τα χερια στο στηθος και ΦΥΓΑΜΕ!!
Καναμε μια κωλοτουμπα και εκεινη τη στιγμη λεω, αντε να τελιωνουμε. Στο μεταξυ ανοιγει ενα μικρο ασπρο αλεξιπτωτο, ωστε να μη κατεβαινουμε με κωλοτουμπες. Δε μπορουσα να κοντρολαρω την αναπνοη μου και φοβηθηκα οτι θα μεινω χαζη, αφου δε περνω τη σωστη δοση οξυγονου. Αυτη ηταν και η μονη σκεψη στο 1 λεπτο που κρατησε η πτωση. Περασαμε και συννεφα και εκεινη τη στιγμη εριχνε χαλαζι και ο μονιτορ εβαλε τα χερια του στο στομα για να με προστατευσει και γω σα χαζη νομιζα οτι πεθαινω και λεω αυτο ειναι αντε γεια!
Οταν ανοιξε το αλεξιπτωτο, εκτοξευτηκαμε προς τα πανω και μετα ολα ηρεμα. Μη ξεχναμε οτι μεσα σε 9 δευτερολετα απο Ο χλμ βρεθηκα να τρεχω με 200χλμ/ωρα και ετσι πως να κοντρολαρω την αναπνοη μου(περισσοτερα μαθηματα γιογκας πρεπει να κανω).
Η πτωση με το αλεξιπτωτο κρατησε γυρω στα 4 λεπτα. Και ηταν τελεια. Μου εβγαλε τα γυαλια και χαλαρωσε τα λουρια και ηταν σα να πεταγα μονη μου. Προσπαθησα να ρουφηξω οσο γινεται περισσοτερο τις εικονες που εβλεπα, τη λιμνη, τα δαση, το χωριο.Οχι δε φοβηθηκα το υψος, δε ξερω αλλα δε σκεφτηκα οτι θα πεσω. Απολαυσα τη καθε στιγμη απο τη στιγμη που ανοιξε το αλεξιπτωτο.
Και μετα η προσγειωση εγινε ως εξης : σηκωσα τα ποδια μου και εβαλα τα χερια μου κατω απο τα γονατα και γλιστρησα πανω στο γρασιδι.
Μετα απο λιγο βλεπω το Θ. να κατεβαινει και να μου φωναζει απο τον αερα.
Φυσικα αυτη ηταν μια απο τις πιο σημαντικες μερες του ταξιδιου μας και ακομα βλεπουμε το βιντεο και το ζουμε ξανα και ξανα.
αλλα δεν ξερω αν θα το εκανα 
