Ινδία Περιπετειες στην Απιστευτη Ινδια!

[varioAthens]

Eπιτέλους!!!
(1) Να επαναλάβεις και τα ίδια (για τα ίδια μέρη εννοώ) εμένα θα με ενδιέφερε..αλλιώς μπορεί να τα είδα εγώ, αλλιώς εσύ, αλλιώς η Ελένη!
(2) Μα του Αφέντη η βαλίτσα βρήκε να χαθεί? Δεν μπορούσε να χαθεί η δικιά σου??? Γκρίνιαζε που γκρίνιαζε για τη λαδιά, έχασε και τις σωβρακοφανέλες του ο άνθρωπος!
Υ.Γ. Όποιος Ινδός δε, βρήκε το χαρτί υγείας θα πρέπει να το πούλησε στην μαύρη αγορά!!!

 

[ioanna karagianni]

Εγώ με το συμπάθιο έχω ένα σωρό παρεμβολές να κάνω γιατί σήμερα το πρωί δεν έχουμε θέρμανση και κρυώνουν τα δάκτυλα μου, πρέπει λοιπόν να τα χρησιμοποιώ συνεχώς για να μην παγώσουν εντελώς.

Αρχίζω λοιπόν:

Πριν ξεκινησω την αφηγηση των οσων συνεβησαν από εδώ και περα εχω να πω ότι η ιστορια μου είναι πολύ σχετικη με αυτή της Vario Athens –αλλωστε αυτή ηταν η ιστορια που μου εκανε ένα αξαφνο κλικ για να κανω την περιφημη λαδια μου- και της Ελενης 70, η οποια περιηγηθηκε στα ιδια μερη με εμενα (και σε μερικα παραπανω!). ...


Κορίτσια πρέπει να ομολογήσω πως σας έδωσα στεγνά. Όταν με είδε ο αφέντης πήρε το αυστηρό του "κακούργα εσύ φταις για όλα". "Όχι εγώ αφέντη εκείνη η Vario athens της φούσκωσε τα μυαλά της δικιά σου", για αυτό λοιπόν καλό είναι τις επόμενες μέρες να μετακομίσεις σε καταφύγιο αγνώστου διευθύνσεως.



... τον οδηγο μας τον κυριο Singh, έναν εξαιρετικα ευγενικο και διακριτικο κυριο ο οποιος ηταν εντεταλμενος να διαφυλαττει τις ζωες μας σε εκεινο το ασυπληπτο πραγμα που λεγεται «ινδικοι δρομοι». Καποτε ειχε συζητηθει εδώ μεσα που είναι πιο επικινδυνο να οδηγει κανεις: στην Αιγυπτο η στην Ινδια. Εχοντας διανυσει χιλιομετρα επι χιλιομετρων και στις δυο αυτές χωρες μπορω πλεον να απαντησω ότι η Αιγυπτος είναι της πλακας μπροστα στην Ινδια! ...


Ευχαριστώ πολύ, πάντα την είχα την απορία αν οι οδηγοί της Αιγύπτου είναι χειρότεροι από της Ινδίας, μου την έλυσες. Γίνεται η επόμενη λαδιά σου να είναι στο Βιετνάμ; εκεί είχα εγώ τις περισσότερες τραυματικές εμπειρίες στους δρόμους. Θέλω να κάνουμε την σύγκριση, αλλά μην πεις στο αφέντη ότι η πρόταση ήταν δική μου. Πες ότι ήταν της Ελένης 70.

... Και το κρεμοσαπουνο Detol. Και το ένα σαπουνι Detol. ... το Detol σε μορφη σπραυ, το Detol σε μορφη υγρομαντηλων, η μια πλακα σαπουνι Detol...

Εταιρεία Detol σας ευχαριστεί για την εμπιστοσύνη σας.

 

[Giristroula]

Κρίμα που χάσαμε τη φωτογράφηση της Έρσης δίπλα στην κόμπρα...επίσης ένα κουρεματάκι μπορούσες να το κάνεις στο παράπηγμα που ήταν κουρείο, έτσι για να μη χάνεται χρόνος βρε παιδί...όπως έκανε ο Σταύρος στην ιστορία της Ιωάννας...

 

[varioAthens]

Κορίτσια πρέπει να ομολογήσω πως σας έδωσα στεγνά. Όταν με είδε ο αφέντης πήρε το αυστηρό του "κακούργα εσύ φταις για όλα". "Όχι εγώ αφέντη εκείνη η Vario athens της φούσκωσε τα μυαλά της δικιά σου", για αυτό λοιπόν καλό είναι τις επόμενες μέρες να μετακομίσεις σε καταφύγιο αγνώστου διευθύνσεως.

Aμ ήξερα εγώ που δεν εμφανίστηκα στην Πορταριά...

 

[babaduma]

Φήμες ότι ο Αφέντης εθεάθη να συζητά μετά γνωστού Ινδιο-λάτρη σχέδιο δεύτερης επίσκεψης στη χώρα - αλλά στο νότιο τμήμα της αυτή τη φορά - ελέγχονται ως ακριβείς.

 

[elenara88]

θαυμαζουμε ταλεντο στην πεννα , περιμενουμε με αγωνια την συνεχεια κραταμε σημειωσεις και περιμενουμε να ερθει η ωρα μας !!!! (Οικογενειακως τα κανουμε ολα αυτα ...)

 

[dim kyr]

Την εμμονή με το Detol στην χώρα της πάστρας και της χλωρίνης ομολογώ ότι δεν την κατανοώ..... απο κάτι τέτοια βγαζει κακό όνομα μια χώρα!!!
Το detol εεεε.. η συνέχεια ήθελα να πω, για πότε έχει δρομολογηθεί? Αδημονούμε.

 

[pattyyy]

Και να η πολυπόθητη συνέχεια! Εξαιρετικό κείμενο, εξαιρετικές πληροφορίες! Thank you!

 

[meli]

Μπραβο!!!!
Τωρα σε πηρα χαμπαρι.........
Καλωσηρθες!!!!

 

[KLEOPATRA]

Ωραια και η συνεχεια.
Go on Ερση!

 

[ΕΡΣΗ]

Agra

Εδέησε ο Κρίσνα και εν μέσω μηχανακιων, κάρων, φορτηγών στολισμένων, ιδιαίτερων ινδικών αυτοκίνητων ΤΑΤΑ, ιδιαίτερων ινδικών αυτοκίνητων Ambassador, φτάσαμε στην Άγκρα. Ήμουν προειδοποιημένη ότι η πόλη είναι μια μάπα και δε λέει τίποτε, αλλά έχει πολλά και ξακουστά μνημεία, οπότε και δεν γίνεται να την αγνοήσεις. Άρα έβαλα και μια μόνο διανυκτέρευση, πράγμα που είναι κάπως ανεπαρκές. Καθότι τα αξιοθέατα είναι αρκετά στην πόλη αυτή και παρολο που όπως ειπαμε η ιδια δε λεει πολλα, τα αξιοθετα όμως σε αφηνουν άναυδο.
Παραθέτω σαν έναν μικρό κατάλογο αυτά που πρέπει κανείς να δει με βάση την Αγκρα –άσχετο αν εμείς δεν είχαμε τον χρόνο να τα καλύψουμε όλα. Ουφ! Αυτά τα ταξίδια θυμίζουν σε εμένα τουλάχιστον την αγωνία των εξετάσεων: μια μέρα πάντα λείπει για να ολοκληρωθεί επιτυχώς όλη η γνώση που μας λείπει!
Τέλος πάντων: Καθώς πηγαίνει κανείς από το Δελχί στην Αγρα περίπου 60χλμ πριν φθάσει συναντά την μικρή πόλη Mathura. Αξίζει να την επισκεφθεί μια και είναι όμορφη και μια από τις ιερές πόλεις του Ινδουισμού καθότι εκεί γεννήθηκε ο Κρίσνα. Είναι κτισμένη πάνω στον ιερό ποταμό Γιαμουνα και έχει γκατς τα οποία κατεβαίνουν προς το ποτάμι. Έχει επίσης πολύ ωραίους ναούς συμπεριλαμβανόμενου και ενός ο οποίος είναι κτισμένος στο μέρος όπου γεννήθηκε ο Κρίσνα.
Άλλο αξιοθέατο που καλό είναι να επισκεφθεί κανείς είναι το Μαυσωλείο του Ακμπαρ στη Sikandra 10 χιλιόμετρα πριν φθάσει κανείς στην Αγρα.. Όπου Ακμπαρ, μογγολος αυτοκράτορας εγγονός, του Babur, (καημένε μου tripakia δε γλιτώνεις έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ για το σοι του Babur, άλλωστε εξαιτίας του είμαι σε αυτήν την άθλια πόλη).
Η πόλη επαναλαμβάνω για τρίτη φορά, χαλί μαύρο. Που και που ξεχωρίζουν κάποια κακοπαθημένα κτίρια που δείχνουν ότι κάποτε κάποια αρχοντιά υπήρχε. Η τοποθεσία της δεν είναι κακή στις όχθες του ποταμού Γιαμουνα –ιερό ποτάμι και αυτό-αλλά έχει κάτι πολύ ασυνάρτητο στην κατασκευή των κτιρίων της, όσο και στο ρυμοτομικό της. Τέλος πάντων φθάνουμε στο ξενοδοχείο, μια αδιάφορη πολυκατοικία, αλλά κεντρική, αφιππεύουμε από το SUV μας και πάμε να πάρουμε δωμάτιο. Στο ξενοδοχείο παραταγμένοι μας περίμεναν ο εκπρόσωπος του πρακτορείου και ο ξεναγός μας. Ο εκπρόσωπος έκανε αυτό που κάνουν όλοι οι υπεύθυνοι των πρακτορειών ανά τον κόσμο: Μας θεώρησε ηλίθιους και μας κάθισε σε μια πολυθρόνα, όπου μας προσέφεραν ένα welcome drink, μια λεμονάδα με γεύση αντιβιοτικού, και ανάλαβε τις διευθετήσεις με τη ρεσεψιόν προκείμενου να λάβουμε το απλό ρημαδοδωμάτιο που είχαμε ήδη κλείσει κανά μήνα πριν. Κάπως πρέπει και αυτοί να δικαιολογούν τα μιστά τους!
Πάντως οι διευθετήσεις τραβούσαν σε μάκρος: οι γελοίοι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, εκείνη την ώρα (περίπου τέσσερις το απόγευμα είχε πάει) φτιάχνανε το δωμάτιο μας και εγώ επειγόμουν για μια τουαλέτα!
Τέλος πάντων, ευρέθη το δωμάτιο, όρμησα μέσα, έψαξα να βρω το κλειδί να ξεκλειδώσω τη δικιά μου βαλίτσα, την φρόνιμη, αυτή που μας είχε ακολουθήσει μέχρι την Αγκρα. Και με έκπληξη παρατηρώ ότι η κλειδαριά είναι ξεκλείδωτη και το φερμουάρ μισοκλεισμένο! Αρχίζω να σκέφτομαι τα χειρότερα για τις περιπέτειες που πέρασε η βαλίτσα μου και με έπιασε μια αγωνια για την τύχη της απολεσθείσης, αλλά είπα να μην την κοινοποιήσω την έγνοια μου στους υπόλοιπους. Με ένα πρόχειρο ψάξιμο είδα ότι τίποτε δεν έλειπε, όποτε άρπαξα το Detol spray και όρμημα στην τουαλέτα όπου ψέκασα τα πάντα με αυτό! Αυτήν την ιεροτελεστία την τήρησα ανελλιπώς για όλο το διάστημα του ταξιδιού μας. Τσέκαρα τα κλινοσκεπάσματα και τις πετσέτες και τα βρήκα σε καλή κατάσταση, οπότε ησύχασα και προσήλθα στο Café Costa το οποίο βρισκόταν απέναντι από το ξενοδοχείο μας και σύμφωνα με τα λόγια του ξεναγού μας προσέφερε τον καλύτερο εσπρεσο στην Ινδία. Και μάλλον είχε δίκιο τουλάχιστον για το Ρατζασταν, γιατί με μια εξαίρεση πουθενά αλλού δε μπορέσαμε να βρούμε εσπρεσσο! Μετά λοιπόν από ένα ημίωρο διάλειμμα για καφέ όπου κάναμε και την γνωριμία μας με τον ξεναγό μας τον Gopal, τον μοναδικό πανύψηλο- κοντά δυο μέτρα- Ινδό που συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι μας, προχωρήσαμε για το Itmad-Ud-Daulah's Tomb.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση σε αυτό το ταφικο μνημείο, και πολύ περισσότερο στο Ταζ Μαχαλ είναι που δεν είναι έτσι μεμονωμένα μέσα σε κάποιον κήπο αλλά περιτριγυζοταν από έναν τοίχο και τρεις πύλες (εκεί που για λόγους συμμετρίας θα έπρεπε να είναι η τέταρτη υπήρχε η ανοικτή πλευρά προς το ποτάμι). Και όταν λέμε πύλες μην νομίζετε μια μεγάλη πόρτα και τελειώσαμε! Όχι δα! Μιλάμε για ένα μεγάλο κτίριο με δωμάτια μάλλον για τους φρουρούς και για τους ανθρώπους που φρόντιζαν τον τάφο. Στις τέσσερις γωνίες του περιτειχίσματος υψωνόντουσαν πυργίσκοι όπου υποθέτω ότι κάποια τιμητική φρουρά θα έκανε τη Σκόπια της.
Το κτίριο του μαυσωλείου αυτού, θεωρείται μικρό-κάτι που με ξενίζει: Πόσο χώρο στην ευχή του Αλλάχ χρειάζεται πια ένας νεκρός; Προφανώς ελάχιστον. Χώρο για τον νεκρό προφανώς θέλουν να έχουν οι απόγονοι του προκείμενου να τονίσουν την υψηλή τους θέση. Υποθέτω ότι εννοούν ότι με δεδομένο την εξουσία που είχε εκείνον τον καιρό η Nur (προσέξτε την οικειότητα που απέκτησα με τη λεγάμενη) θα μπορούσε να χτίσει κάτι μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο. Όμως είναι τόσο κομψό και χαριτωμένο (πως είναι άραγε χαριτωμένος ένας τάφος; Ίσως επειδή καταφέρνει να σε κάνει να ξεχάσεις τον αρχικό σκοπό του!) που κάπου καταλαβαίνει και ο πιο μπουμπούνας το απλό: Ότι με πορδές δε βάφονται αυγά. Και ότι η βασίλισσα άνοιξε μεγάλο πορτοφόλι και χωρίς τσιφουτιές έδωσε χοντρά ποσά προκείμενου να εξοφλήσει τους καλλίτερους τεχνίτες της αυτοκρατορίας, ώστε να φτιαχτεί αυτό το έργο, χωρίς παράλληλα να είναι και προκλητική μια και δεν ήταν πριγκηπικής καταγωγής όπως οι υπόλοιπες βασιλικές σύζυγοι. Το έργο αυτό έγινε όταν ακόμη δεν είχε φθάσει στο απόγειο της εξουσίας της.
Εμείς το απολαύσαμε και με ένα διαφορετικό τρόπο: Όσο είμαστε εκεί μέσα δε μας έφταναν τα κορναρίσματα και η φασαρία του δρόμου και τα μάτια μας ξεκουραζόντουσαν από την ασυναρτησία του αστικού ιστού.

Όμως έπρεπε να φύγουμε και να μεριμνήσουμε για τα χρειώδη της διαμονής του συμβιου μου. Ευτυχώς που δε συνέβη κάτι τέτοιο σε ταξίδι μας στο Παρίσι. Θα είχαμε καταστραφεί οικονομικά. Στην Ινδία πάντως οι τιμές των ενδυμάτων ήταν πολύ χαμηλές, ήτοι ότι πάρεις 8 εύρο: είτε πουκάμισο, είτε μπλουτζίν παντελόνι, είτε μπλούζα. Εξίσου αστείες και οι τιμές των εσώρουχων. Κάτω από ένα ευρω! Μέσα σε κανένα δίωρο είχαν αγοραστεί τα πρώτα απαραίτητα. Εκεί που μας πήγε ο ξεναγός μας ήταν απλά καταστήματα, όχι βέβαια σε στυλ παζάρι, αλλά ούτε και σε μοντέρνα πολυκατάστημα. Από τα χιλιάδες πουκαμισα που κυκλοφορούσαν με κόπο ανακάλυπτες ένα μοντέλο το οποίο δεν ήταν εντελώς πλουμιστό! Τα μονόχρωμα αντρικά ρούχα τα έχουν για κακό! Αλλιώς δεν εξηγείται η τόση έλλειψη σε αυτό το είδος!
Στο μεταξύ τα νέα που μαθαίναμε για την σουρτουκευουσα αποσκευή μας κατόπιν κάποιων τηλεφωνημάτων ήταν νεφελώδη: Είχε λέει βρεθεί στη Ντοχα όπου και είχε παραμείνει, καθότι θεωρήθηκε ύποπτη εξαιτίας των κάποιων κουτιών τσιγάρων που ο θεριακλής είχε βάλει στη βαλίτσα του. Ελεγχόμενη έκρηξη φαντάστηκα, αλλά δεν το είπα!
Κατόπιν των αγορών πήγαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο στο οποίο μας πήγε ο Gopal και ήταν καλό. Παράγγειλε και για εμάς και αυτά που μας έφεραν τα βρήκαμε εξαιρετικά! Η πρώτη μας επαφή με την ινδική κουζίνα είχε αξιοσημείωτη επιτυχία. Και πιάσαμε ψιλοκουβεντουλα με τον ξεναγό μας, ο οποίος ήταν καλοβαλμένος, χαλαρός και άνετος. Ήταν γύρω στα 27 και ανύπαντρος προς μεγάλη στενοχώρια των γονιών του και της μητέρας του κυρίως. Είχε υιοθετήσει δυο αγοράκια τα οποία ήταν μακρινοί συγγενείς του, όταν οι γονείς τους σκοτώθηκαν σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Αυτό ήταν κάτι που πάντα ήθελε να το κάνει από πολύ νέος και όταν συνέβη αυτό το δυστύχημα βρήκε την ευκαιρία να αναλάβει την υιοθεσία και ενώπιον του δικαστηρίου, παραχωρώντας μέρος της περιούσιας τους στα υιοθετούμενα παιδιά ως εγγύηση για τα έξοδα ανατροφής τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο είχε βολέψει το θέμα με της συνέχειας του οικογενειακού του ονόματος.
Κατόπιν γύρισε η κουβέντα στα ταξίδια: Λίγο γύρω από την Ελλάδα όπου σκόπευε να έρθει για διακοπές του χρόνου και μας ρωτούσε που θα ήταν καλύτερα να έρθει τους μήνες Μάιο και Ιούνιο. Για να μην κρυώσει ο συνηθισμένος στις ζεστές Ινδίες του είπαμε να επικεντρωθεί κυρίως στην Κρήτη. Ρενατα… σούρχεται! Εν συνεχεία ρώτησα ποιο κατά τη γνώμη του είναι το πιο ωραίο μέρος της Ινδίας και μου απάντησε κάτι που ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου…. Έκανε το καλύτερο ταξίδι της ζωής του όταν ταξίδεψε επί δυόμισι μήνες με μηχανή από την Agra μέχρι το Landach και το Kashmir. Άντε τώρα να κάνω κάτι τέτοιο… Καλά με μηχανή δεν έχω κόλλημα, και με τζιπ το κάνω, αλλά δυόμισι μήνες που να τους βρω έτσι εύκολα; Πέστε ότι το χτύπημα που μου έδωσε ο Gopal ήταν που δυνατό, πέστε ότι οι συγκινήσεις της χαμένης αποσκευής ήταν πολύ ισχυρές, πέστε ότι ήμουν κουρασμένη από το ταξίδι, κάπου εκεί καταρρεύσαμε ομαδικώς και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου λιποθυμήσαμε στα κρεβάτια μας.
Την επόμενη ξυπνήσαμε χωρίς να έχουμε αλλάξει πλευρό!

 

[soudianos]

ευχαριστούμε που ξενύχτισες για μας!!!!!!!!