eirini-amelie
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 22
- Επόμενο Ταξίδι
- Καππαδοκία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μαδαγασκάρη! Κ τόσα άλλα
Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν το πιο γεμάτο της ζωής μου!
Πριν μερικά χρόνια (ως μαθήτρια) λέγαμε με την παρέα μου: "Με το που τελειώσουμε το σχολείο και πάμε φοιτητές το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε θα είναι να πάμε interrail!". Έπρεπε να φτάσουμε τεταρτοετείς φοιτητές για να το καταφέρουμε αλλα το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Λένε ότι όταν θες κάτι τόσο πολύ και το φτιάχνεις καιρό στο μυαλό σου όταν γίνει, μπορεί να έρθει η απομυθοποίηση! Καμία σχέση! Πέρασα 5 υπέροχες εβδομάδες και ένιωσα στο πετσί μου αυτό που λένε ότι "η ζωή είναι ένα βιβλίο και όποιος δεν ταξιδεύει διαβάζει μόνο την πρώτη σελίδα". Έμαθα τόσο πολλά!
Και μετά την εισαγωγή ας μπω στο θέμα μας! Που δεν είναι όooοολη η περιπέτεια γιατί θα έπρεπε να γράφω ως μεθαύριο αλλά... μόνο ένα μικρό χωρίο! Μικρό αλλά θαυματουργό! Το Hallstatt!!!!!!!
Ειναι λίγο περίεργο που ξεκινάω από αυτό γιατί ήταν ο τελευταίος προορισμός αλλά έτσι μου ήρθε και αυτό θα κάνω! Χα!
Με τα backpack μας στην πλάτη λοιπον... Αλλάξαμε 3 τρένα από την Πράγα και στο τελευταίο από αυτά με το που ακούμε τη λέξη "hallstatt" στην ηχογραφημένη φωνή που λέει τις στάσεις τρέχουμε να προλάβουμε να αποβιβαστούμε! Και κατεβαίνουμε απ το τρένο λοιπόν. Όλη η διαδρομή στις Αυστριακές Άλπεις ήταν υπέροχη (γενικά όπως θα καταλάβετε και από επομένες ιστορίες έχω ένα έρωτα με τις Άλπεις!) αλλά μόλις κατεβήκαμε ήταν ακόμα καλύτερα! Είμασταν μπροστά σε μια μεγάλη, πανέμορφη λίμνη ψηλά βουνά και πυκνά δάση γύρω γύρω.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι χωρίο δε βλέπαμε γύρω γύρω!! (όχι πως το χρειαζόμασταν, είμασταν στο τέλος του ταξιδιού και είχαμε ξεμείνει από λεφτά όποτε έτσι κ αλλιώς ελεύθερο camping σκοπεύαμε να κάνουμε!
) Και τώρα τι γίνεται? Ρωτάμε ένα ποδηλάτη (ο μόνος άνθρωπος εκεί γύρω εκτός από έμας) και μας λέει ότι στο hallstatt είναι στην απέναντι μεριά της λίμνης και πας με ένα πανάκριβο καραβάκι ή με τα πόδια.
Εννοείται ότι πήραμε τα πόδια μας και ξεκινήσαμε, ξέροντας ότι είναι πολύ μακρία για περπάτημα με 15 κιλά στην πλάτη αλλά δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Ο στόχος ήταν να βρούμε ένα καλό μέρος για ελεύθερο κάμπινγκ πριν νυχτώσει και όχι να φτάσουμε στο hallstatt.
Μετά από πολύυυ περπάτημα και αφού δεν είχαμε βρει τίποτα βλέπουμε ένα άλλο χωριό στο οποίο ήταν κ η επόμενη στάση του τρένου (fuck, damn, και όλα τα σχετικά από μέσα μας). Συνεχίζουμε απτόητες και όταν άρχισε να σκοτεινιάζει βρίσκουμε - μετά από πολύ κόπο, περιπλάνηση σε αυτό το πανέμορφο κατά τα άλλα μέρος και ένα διαλειμματάκι για παιχνίδι στην σούπερ παιδική χαρά του χωριού (αυτό αφήστε το ασχολίαστο please χαχαχα), - ένα τέλειο μέρος πάνω στην όχθη της λίμνης.
Υπήρχε μόνο ένα μικρό προβληματάκι! Είχε μπροστά μια μεγάλη ταμπέλα που έλεγε ότι εκεί απαγορεύεται το camping! Όχου πια! Δε θα κάτσουμε να το ζορίσουμε κι άλλο! Εξάλλου είχε αρχίσει να νυχτώνει! Αποφασίζουμε να μείνουμε εκεί μονο με sleeping bag και χωρίς σκηνές! Εξαλλού ο καιρός ήταν σούπερ και δε θα μπορούσαν έτσι να μας κατηγορήσουν οτι καναμε καμπινκγ!
Στο ίδιο μέρος λίγο πιο πέρα ήταν μια άλλη παρεά 7 ατόμων. Κατεβήκαμε και κάτσαμε εκεί κοντά τους και μετά από λιγό συνειδητοποιήσαμε ότι και αυτοί είχαν σκοπό να βγάλουν εκεί τη νύχτα ακριβώς όπως και εμείς! Όπως καταλαβαίνετε γρήγορα γίναμε με μια παρεά με τους 7 Τσέχους αναρριχητές! Περάσαμε ένα πολύ όμορφο βράδυ όλοι μαζί και μας κέρασαν μπύρες, κρασί και πατατάκια. Τι καλοί!!!!!!!!!!! Το χρειαζόμασταν! Το κλίμα στην μεγάλη μας παρέα ήταν σούπερ και ρίξαμε πολύ γέλιο! Ειδικά όταν μετά απο μερικά ποτάκια μας ξεφευγαν εμας ελληνικά και εκείνων τσέχικα ανάμεσα στα αγγλικά η συνενόηση έγινε ακόμα καλύτερη! Μη με ρωτάτε πως αλλα έγινε!
Μετά πέσαμε για ύπνο...
Το τελευταίο πράγμα που είδα πριν κοιμηθώ ήταν ένας ουρανός με πάαααρα πολλά αστέρια αλλά το πρώτο πράγμα που είδα που είδα μόλις ξύπνησα ήταν ακόμα καλύτερο! Δεν θα το περιγράψω! Απλά θα σας δείξω μερικές φωτογραφίες απο εκείνο το πρωί και θα καταλάβετε. Ορίστε λοιπόν:
Αυτό ήταν ένα απ τα πιο όμορφα πρωινά ξυπνήματα ever! Μετά πήγαμε μέχρι το (ω ναι! τελικά τα καταφέραμε και φτάσαμε εκεί και ήταν πανέμορφο αλλά το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε σε super market και γρήγορα πίσω για πρωινό.
Α! Να σημειώσω ότι οι αναρριχητές όταν ξυπνήσαμε είχαν ήδη φύγει από πολύ νωρίς για να κάνουν μια ferrata! Έτσι το είπαν. Δεν ξέρω τι είναι αλλά μου φάνηκε πολύ εντυπωσιακό. Όποιος μπορεί να βοηθήσει ας μου δώσει τα φώτα του! Τι είναι ferata? οεο???
Τέλος πάντων... Πίσω στο μέρος μας για ένα super duper πρωινό! Και μετά... Τώρα αρχίζουν τα καλύτερα!!!! Εύρεση ενός μονοπατιού για ορειβασία!! Βρισκούμε κάτι λοιπόν και ξεκινάμε την ανάβαση με σκοπό να φτάσουμε το Dachsteinblick. Η διαδρομή ήταν κάπως ζορική σε σχέση με το πως την περιμέναμε γιατι το μονοπάτι είχα μεγάλη κλίση και δεν ήταν και ιδιαίτερα βατό. Πάντως το τοπίο ήταν πανέμορφο! Είμασταν σε πυκνό δασός και από κάποια σημεία απολαμβάναμε την υπέροχη θέα! Πάρτε μια ιδέα:
To παγκάκι που εμείς καταστρέψαμε!
Και αν προσεξετε το ανθρωπακι εκει πανω που σκαρφαλωνει ειναι φιλη μου
Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι σε κάποια φάση βγήκαμε απ το μονοπάτι και δεν ξέρω πως τα καταφέραμε αλλά συνεχίσαμε την ανάβαση απο την πίστα του ski. Καλά καταλάβατε. Αυτό το πολύ απότομο με την extreme κλίση δρόμο που όταν καλύπτεται από χιόνι τον κατεβαίνουν οι skier εμείς αυτό το ανεβαίναμε με τα πόδια. lol
Είχαμε πορωθεί να φτάσουμε στο Dachsteinblick! Και ανεβαίναμε... Και ανεβαίναμε... Και ανεβαίναμε!! Νομίζω πήγαμε απο το 500m υψόμετρο στα 1800m αλλα δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Θα ρωτήσω τις φίλες μου και θα το ανανεώσω αυτό.
Το σημαντικό είναι ότι όλη μέρα ανεβαίναμε. Μεχρι που συνειδητοποιήσαμε ότι είναι αρκετά αργά και αν δε θέλουμε να περάσουμε τη νύχτα πάνω στο βουνό πρέπει να γυρίσουμε πίσω... Εκείνη τη στιγμή είμασταν στο Schilherhaus. Όποτε χωρίς να αγγίξουμε την κορυφή και τον στόχο μας (αλλά έχοντας γεμίσει τα μάτια από πανέμορφες εικόνες, και τα πνευμόνια από καθαρό αέρα) ξεκινήσαμε απο το Schilherhaus το δρόμο της επιστροφής.
Εδώ να σημειώσω ότι απ όπου περνάμε αφήνουμε τα σημάδια μας όποτε τα καταφέραμε και πάνω στα βουνά! Προσπάθωντας να βολευτούμε σε ενα παγκάκι, το σπάσαμε! Αμα πάτε στο hallstatt και ανεβείτε στο Dachstein (πράγμα που σας συστίνω ανεπιφύλακτα) και πάρετε το ίδιο μονοπάτι με μας και δείτε ένα παγκάκι με κλίση στο δρόμο σας (αυτό της παραπάνω φώτο είναι) θα ξέρετε ποιος φταίει για αυτό. Η φίλη σας η Ειρήνη-Αμελί! χοχο
Που είμασταν? Α ναι! Στο κατέβασμα! Λοιπόν που λέτε κατεβαίναμε και φυσικά μας έπιασε το σκοτάδι! Είχαμε μαζί μόνο 1 φακό! Και όπως είπα το μονοπάτι ήταν αρκετά σκληροτράχηλο και σε μερικά σημεία γλιστρούσε. Ε τις φάγαμε τις γλίστρες μας η αλήθεια είναι και εξομολογούμε ότι νίωθω τυχερή που μπορώ και σας γράφω τώρα γιατί να κατεβαίνεις ένα βουνό πατώντας σε βράχια που γλιστράνε μέσα στη νύχτα χωρίς φως δεν είναι και το πιο ασφαλές πράμα.
Μόλις αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα φώτα και να ακούμε τα πρώτα αμάξια ήταν μια απο τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που χάρηκα τόσο πολύ που φτάνω σε πολιτισμό!
Μετά απο όλα αυτά φτάνουμε πίσω στο μέρος που είχαμε τα πράγματα μας με πονεμένα απ την κούραση πόδια και λούτσα στον ιδρώτα! Μόλις φτάνουμε εκεί συναντάμε τους αναρριχητές σε περίπου ίδια φάση με μας αν και αυτό που έκαναν εκείνοι ήταν πολύ πιο δύσκολο. Αυτή η περιβόητη ferata είχε και παγούς λέει!!!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε μόλις φτάσαμε λοιπόν ήταν να πέσουμε μέσα στη λίμνη! Είχαμε πολύ ανάγκη να ξεβρωμήσουμε όποτε δεν πολυσκεφτήκαμε ούτε το παγωμένο νερό ούτε τίποτα και βουτήξαμε υπό το φως του φεγγαριού!
Ακολούθησε ένα γεύμα που σε εσάς μπορεί να φανεί άθλιο αλλά πεινούσα τόσο πολύ που το θεώρησα ότι πιο νόστιμο έχω φάει ποτέ. Οι αγαπημένοι μας Τσέχοι (να ναι καλά αυτά τα παιδία όπου και να ναι, ήταν πολύ γενναιόδωροι και χωρίς αυτούς σίγουρα δεν θα είχε τόσο πλάκα η όλη φαση) μας έδωσαν το γκαζάκι τους και ένα μικρό κατσαρολάκι κ εφόσων δεν είχαμε τίποτα άλλο (ούτε λόγος για αλάτι και λάδι) φάγαμε λουκάνικα και πατάτες που είχαμε πάρει απ το super market τελείως σκέτα και νερόβραστα με νεράκι λίμνης! Γιάμι!!!!!!!!!!!!!!!!
Όπως καταλαβαίνετε δεν ακολούθησαν ούτε μπυροποσίες ούτε χαβαλές αλλά μόνο ύπνος! Απλά ξεραθήκαμε και οι μεν και οι δε.
Την επόμενη μέρα υπήρχε μια γενική μελαγχολία γιατί ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού (έπρεπε το βράδυ να πάρουμε νυχτερινό τρενό ώστε να είμαστε το πρωί Βενετιά, να τη δούμε λίγο όσο προλάβουμε το πρωί και μετά το απόγευμα να πάρουμε καράβι για να γυρίσουμε ελλάδα, βέβαια δεν έγινε καθόλου έτσι, αλλα αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, θα το γράψω σε επόμενη ταξιδιωτική ιστορία, χαχα)
Αποφασίσαμε να περάσουμε την τελευταία ή τελος πάντων προτελευταία μέρα με βόλτες στο πανέμορφο χωριουδάκι. Επειδή 2η πεζοπορία δύσκολα θα αντέχαμε. Ορίστε μια φώτο απ το πανέμορφο Hallstatt:
Κάπως έτσι τελειώνει η περιπέτεια στις Αυστριακές Άλπεις. Πραγματικά αν φτάσατε να το διάβασετε ως εδώ είστε ήρωες! Χαράς στην υπομονή σας! Βγήκε πολύ πιο μεγαλό απ ότι νόμιζα! Σκέφτηκα ένα παιχνιδάκι τώρα για τσεκάρω ποιος είναι ήρωας εδω μέσα! Αν κάποιος το διάβασε όλο ας ξεκινήσει το σχόλιο του με μια γελαστή φατσούλα! χαχαχαχαχα
Υ.Γ. Θα γράψω και για τα υπόλοιπα μέρη που επισκεφτήκαμε κάποια άλλη στίγμη.... Άμα όμως κάποιος είναι ανυπόμονος μπορεί να βρει σε περίληψη τις εμπειρίες μου από αυτό και από προηγούμενα ταξίδια (όχι όπως εδώ, χωρίς πολυλογίες, το υπόσχομαι!) στο blog μου: backpackphotos.blogspot.com !
Πριν μερικά χρόνια (ως μαθήτρια) λέγαμε με την παρέα μου: "Με το που τελειώσουμε το σχολείο και πάμε φοιτητές το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε θα είναι να πάμε interrail!". Έπρεπε να φτάσουμε τεταρτοετείς φοιτητές για να το καταφέρουμε αλλα το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Λένε ότι όταν θες κάτι τόσο πολύ και το φτιάχνεις καιρό στο μυαλό σου όταν γίνει, μπορεί να έρθει η απομυθοποίηση! Καμία σχέση! Πέρασα 5 υπέροχες εβδομάδες και ένιωσα στο πετσί μου αυτό που λένε ότι "η ζωή είναι ένα βιβλίο και όποιος δεν ταξιδεύει διαβάζει μόνο την πρώτη σελίδα". Έμαθα τόσο πολλά!
Και μετά την εισαγωγή ας μπω στο θέμα μας! Που δεν είναι όooοολη η περιπέτεια γιατί θα έπρεπε να γράφω ως μεθαύριο αλλά... μόνο ένα μικρό χωρίο! Μικρό αλλά θαυματουργό! Το Hallstatt!!!!!!!
Ειναι λίγο περίεργο που ξεκινάω από αυτό γιατί ήταν ο τελευταίος προορισμός αλλά έτσι μου ήρθε και αυτό θα κάνω! Χα!
Με τα backpack μας στην πλάτη λοιπον... Αλλάξαμε 3 τρένα από την Πράγα και στο τελευταίο από αυτά με το που ακούμε τη λέξη "hallstatt" στην ηχογραφημένη φωνή που λέει τις στάσεις τρέχουμε να προλάβουμε να αποβιβαστούμε! Και κατεβαίνουμε απ το τρένο λοιπόν. Όλη η διαδρομή στις Αυστριακές Άλπεις ήταν υπέροχη (γενικά όπως θα καταλάβετε και από επομένες ιστορίες έχω ένα έρωτα με τις Άλπεις!) αλλά μόλις κατεβήκαμε ήταν ακόμα καλύτερα! Είμασταν μπροστά σε μια μεγάλη, πανέμορφη λίμνη ψηλά βουνά και πυκνά δάση γύρω γύρω.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι χωρίο δε βλέπαμε γύρω γύρω!! (όχι πως το χρειαζόμασταν, είμασταν στο τέλος του ταξιδιού και είχαμε ξεμείνει από λεφτά όποτε έτσι κ αλλιώς ελεύθερο camping σκοπεύαμε να κάνουμε!
Εννοείται ότι πήραμε τα πόδια μας και ξεκινήσαμε, ξέροντας ότι είναι πολύ μακρία για περπάτημα με 15 κιλά στην πλάτη αλλά δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Ο στόχος ήταν να βρούμε ένα καλό μέρος για ελεύθερο κάμπινγκ πριν νυχτώσει και όχι να φτάσουμε στο hallstatt.
Μετά από πολύυυ περπάτημα και αφού δεν είχαμε βρει τίποτα βλέπουμε ένα άλλο χωριό στο οποίο ήταν κ η επόμενη στάση του τρένου (fuck, damn, και όλα τα σχετικά από μέσα μας). Συνεχίζουμε απτόητες και όταν άρχισε να σκοτεινιάζει βρίσκουμε - μετά από πολύ κόπο, περιπλάνηση σε αυτό το πανέμορφο κατά τα άλλα μέρος και ένα διαλειμματάκι για παιχνίδι στην σούπερ παιδική χαρά του χωριού (αυτό αφήστε το ασχολίαστο please χαχαχα), - ένα τέλειο μέρος πάνω στην όχθη της λίμνης.
Υπήρχε μόνο ένα μικρό προβληματάκι! Είχε μπροστά μια μεγάλη ταμπέλα που έλεγε ότι εκεί απαγορεύεται το camping! Όχου πια! Δε θα κάτσουμε να το ζορίσουμε κι άλλο! Εξάλλου είχε αρχίσει να νυχτώνει! Αποφασίζουμε να μείνουμε εκεί μονο με sleeping bag και χωρίς σκηνές! Εξαλλού ο καιρός ήταν σούπερ και δε θα μπορούσαν έτσι να μας κατηγορήσουν οτι καναμε καμπινκγ!
Στο ίδιο μέρος λίγο πιο πέρα ήταν μια άλλη παρεά 7 ατόμων. Κατεβήκαμε και κάτσαμε εκεί κοντά τους και μετά από λιγό συνειδητοποιήσαμε ότι και αυτοί είχαν σκοπό να βγάλουν εκεί τη νύχτα ακριβώς όπως και εμείς! Όπως καταλαβαίνετε γρήγορα γίναμε με μια παρεά με τους 7 Τσέχους αναρριχητές! Περάσαμε ένα πολύ όμορφο βράδυ όλοι μαζί και μας κέρασαν μπύρες, κρασί και πατατάκια. Τι καλοί!!!!!!!!!!! Το χρειαζόμασταν! Το κλίμα στην μεγάλη μας παρέα ήταν σούπερ και ρίξαμε πολύ γέλιο! Ειδικά όταν μετά απο μερικά ποτάκια μας ξεφευγαν εμας ελληνικά και εκείνων τσέχικα ανάμεσα στα αγγλικά η συνενόηση έγινε ακόμα καλύτερη! Μη με ρωτάτε πως αλλα έγινε!
Μετά πέσαμε για ύπνο...
Το τελευταίο πράγμα που είδα πριν κοιμηθώ ήταν ένας ουρανός με πάαααρα πολλά αστέρια αλλά το πρώτο πράγμα που είδα που είδα μόλις ξύπνησα ήταν ακόμα καλύτερο! Δεν θα το περιγράψω! Απλά θα σας δείξω μερικές φωτογραφίες απο εκείνο το πρωί και θα καταλάβετε. Ορίστε λοιπόν:
Αυτό ήταν ένα απ τα πιο όμορφα πρωινά ξυπνήματα ever! Μετά πήγαμε μέχρι το (ω ναι! τελικά τα καταφέραμε και φτάσαμε εκεί και ήταν πανέμορφο αλλά το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε σε super market και γρήγορα πίσω για πρωινό.
Α! Να σημειώσω ότι οι αναρριχητές όταν ξυπνήσαμε είχαν ήδη φύγει από πολύ νωρίς για να κάνουν μια ferrata! Έτσι το είπαν. Δεν ξέρω τι είναι αλλά μου φάνηκε πολύ εντυπωσιακό. Όποιος μπορεί να βοηθήσει ας μου δώσει τα φώτα του! Τι είναι ferata? οεο???
Τέλος πάντων... Πίσω στο μέρος μας για ένα super duper πρωινό! Και μετά... Τώρα αρχίζουν τα καλύτερα!!!! Εύρεση ενός μονοπατιού για ορειβασία!! Βρισκούμε κάτι λοιπόν και ξεκινάμε την ανάβαση με σκοπό να φτάσουμε το Dachsteinblick. Η διαδρομή ήταν κάπως ζορική σε σχέση με το πως την περιμέναμε γιατι το μονοπάτι είχα μεγάλη κλίση και δεν ήταν και ιδιαίτερα βατό. Πάντως το τοπίο ήταν πανέμορφο! Είμασταν σε πυκνό δασός και από κάποια σημεία απολαμβάναμε την υπέροχη θέα! Πάρτε μια ιδέα:
To παγκάκι που εμείς καταστρέψαμε!
Και αν προσεξετε το ανθρωπακι εκει πανω που σκαρφαλωνει ειναι φιλη μου
Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι σε κάποια φάση βγήκαμε απ το μονοπάτι και δεν ξέρω πως τα καταφέραμε αλλά συνεχίσαμε την ανάβαση απο την πίστα του ski. Καλά καταλάβατε. Αυτό το πολύ απότομο με την extreme κλίση δρόμο που όταν καλύπτεται από χιόνι τον κατεβαίνουν οι skier εμείς αυτό το ανεβαίναμε με τα πόδια. lol
Είχαμε πορωθεί να φτάσουμε στο Dachsteinblick! Και ανεβαίναμε... Και ανεβαίναμε... Και ανεβαίναμε!! Νομίζω πήγαμε απο το 500m υψόμετρο στα 1800m αλλα δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Θα ρωτήσω τις φίλες μου και θα το ανανεώσω αυτό.
Το σημαντικό είναι ότι όλη μέρα ανεβαίναμε. Μεχρι που συνειδητοποιήσαμε ότι είναι αρκετά αργά και αν δε θέλουμε να περάσουμε τη νύχτα πάνω στο βουνό πρέπει να γυρίσουμε πίσω... Εκείνη τη στιγμή είμασταν στο Schilherhaus. Όποτε χωρίς να αγγίξουμε την κορυφή και τον στόχο μας (αλλά έχοντας γεμίσει τα μάτια από πανέμορφες εικόνες, και τα πνευμόνια από καθαρό αέρα) ξεκινήσαμε απο το Schilherhaus το δρόμο της επιστροφής.
Εδώ να σημειώσω ότι απ όπου περνάμε αφήνουμε τα σημάδια μας όποτε τα καταφέραμε και πάνω στα βουνά! Προσπάθωντας να βολευτούμε σε ενα παγκάκι, το σπάσαμε! Αμα πάτε στο hallstatt και ανεβείτε στο Dachstein (πράγμα που σας συστίνω ανεπιφύλακτα) και πάρετε το ίδιο μονοπάτι με μας και δείτε ένα παγκάκι με κλίση στο δρόμο σας (αυτό της παραπάνω φώτο είναι) θα ξέρετε ποιος φταίει για αυτό. Η φίλη σας η Ειρήνη-Αμελί! χοχο
Που είμασταν? Α ναι! Στο κατέβασμα! Λοιπόν που λέτε κατεβαίναμε και φυσικά μας έπιασε το σκοτάδι! Είχαμε μαζί μόνο 1 φακό! Και όπως είπα το μονοπάτι ήταν αρκετά σκληροτράχηλο και σε μερικά σημεία γλιστρούσε. Ε τις φάγαμε τις γλίστρες μας η αλήθεια είναι και εξομολογούμε ότι νίωθω τυχερή που μπορώ και σας γράφω τώρα γιατί να κατεβαίνεις ένα βουνό πατώντας σε βράχια που γλιστράνε μέσα στη νύχτα χωρίς φως δεν είναι και το πιο ασφαλές πράμα.
Μόλις αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα φώτα και να ακούμε τα πρώτα αμάξια ήταν μια απο τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που χάρηκα τόσο πολύ που φτάνω σε πολιτισμό!
Μετά απο όλα αυτά φτάνουμε πίσω στο μέρος που είχαμε τα πράγματα μας με πονεμένα απ την κούραση πόδια και λούτσα στον ιδρώτα! Μόλις φτάνουμε εκεί συναντάμε τους αναρριχητές σε περίπου ίδια φάση με μας αν και αυτό που έκαναν εκείνοι ήταν πολύ πιο δύσκολο. Αυτή η περιβόητη ferata είχε και παγούς λέει!!!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε μόλις φτάσαμε λοιπόν ήταν να πέσουμε μέσα στη λίμνη! Είχαμε πολύ ανάγκη να ξεβρωμήσουμε όποτε δεν πολυσκεφτήκαμε ούτε το παγωμένο νερό ούτε τίποτα και βουτήξαμε υπό το φως του φεγγαριού!
Ακολούθησε ένα γεύμα που σε εσάς μπορεί να φανεί άθλιο αλλά πεινούσα τόσο πολύ που το θεώρησα ότι πιο νόστιμο έχω φάει ποτέ. Οι αγαπημένοι μας Τσέχοι (να ναι καλά αυτά τα παιδία όπου και να ναι, ήταν πολύ γενναιόδωροι και χωρίς αυτούς σίγουρα δεν θα είχε τόσο πλάκα η όλη φαση) μας έδωσαν το γκαζάκι τους και ένα μικρό κατσαρολάκι κ εφόσων δεν είχαμε τίποτα άλλο (ούτε λόγος για αλάτι και λάδι) φάγαμε λουκάνικα και πατάτες που είχαμε πάρει απ το super market τελείως σκέτα και νερόβραστα με νεράκι λίμνης! Γιάμι!!!!!!!!!!!!!!!!
Όπως καταλαβαίνετε δεν ακολούθησαν ούτε μπυροποσίες ούτε χαβαλές αλλά μόνο ύπνος! Απλά ξεραθήκαμε και οι μεν και οι δε.
Την επόμενη μέρα υπήρχε μια γενική μελαγχολία γιατί ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού (έπρεπε το βράδυ να πάρουμε νυχτερινό τρενό ώστε να είμαστε το πρωί Βενετιά, να τη δούμε λίγο όσο προλάβουμε το πρωί και μετά το απόγευμα να πάρουμε καράβι για να γυρίσουμε ελλάδα, βέβαια δεν έγινε καθόλου έτσι, αλλα αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, θα το γράψω σε επόμενη ταξιδιωτική ιστορία, χαχα)
Αποφασίσαμε να περάσουμε την τελευταία ή τελος πάντων προτελευταία μέρα με βόλτες στο πανέμορφο χωριουδάκι. Επειδή 2η πεζοπορία δύσκολα θα αντέχαμε. Ορίστε μια φώτο απ το πανέμορφο Hallstatt:
Κάπως έτσι τελειώνει η περιπέτεια στις Αυστριακές Άλπεις. Πραγματικά αν φτάσατε να το διάβασετε ως εδώ είστε ήρωες! Χαράς στην υπομονή σας! Βγήκε πολύ πιο μεγαλό απ ότι νόμιζα! Σκέφτηκα ένα παιχνιδάκι τώρα για τσεκάρω ποιος είναι ήρωας εδω μέσα! Αν κάποιος το διάβασε όλο ας ξεκινήσει το σχόλιο του με μια γελαστή φατσούλα! χαχαχαχαχα
Υ.Γ. Θα γράψω και για τα υπόλοιπα μέρη που επισκεφτήκαμε κάποια άλλη στίγμη.... Άμα όμως κάποιος είναι ανυπόμονος μπορεί να βρει σε περίληψη τις εμπειρίες μου από αυτό και από προηγούμενα ταξίδια (όχι όπως εδώ, χωρίς πολυλογίες, το υπόσχομαι!) στο blog μου: backpackphotos.blogspot.com !
αντι να γραφεις πολλες ιστοριες,γραψε ολο το ταξιδι σε αυτη την ιστορια ετσι δεν θα ειναι κουραστικο για τους υπολοιπους να το διαβασουνε 
