Βέλγιο Γαλλία Παρίσι - Μπρυζ - Νορμανδία - Βρετάνη - Λίγηρας

[manasta]

Καλημέρα σας!

Παλιό μέλος που πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον το forum και... εμπνέομαι, αποφάσισα να περιγράψω το τελευταίο μας οικογενειακό ταξίδι που έγινε τον Ιούλιο του 2017, διάρκειας 14 ημερών στη Γαλλία με λίγο Βέλγιο. Ήταν το τρίτο μας ταξίδι στην αγαπημένη μας Γαλλία και το δεύτερο για τα παιδιά, 11 και 9 ετών, που όμως δεν θυμούνται τίποτα από το πρώτο τους γιατί ήταν πολύ μικρά. Πάμε λοιπόν, ελπίζοντας να σας φανεί ενδιαφέρον και να μην κουραστείτε.

Κυριακή 9 Ιουλίου και γεμάτοι ανυπομονησία, φτάνουμε στο Ελ. Βενιζέλος. Parking σε ένα από τα δεκάδες που έχουν ξεφυτρώσει γύρω γύρω και επιβίβαση στη πρωινή πτήση της Aegean που χωρίς καθυστέρηση μας μεταφέρει στο CDG. Εύκολη μετάβαση με το RER στο Παρίσι που μας υποδέχεται με ελαφριά βροχή. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο που διάλεξα στο 9ο διαμέρισμα και άμεση αναχώρηση για την πρώτη βόλτα.

Τρώμε κάτι στη γειτονιά, βγάζουμε εβδομαδιαίες κάρτες στο metro και μεταβαίνουμε στην Champs-Élysées, την οποία διασχίζουμε χαζεύοντας τα μαγαζιά και το πολύβουο πλήθος.

Φτάνουμε μέχρι την επιβλητική Αψίδα του Θριάμβου όπου κάνουμε μικρή στάση για ξεκούραση και φωτογραφίες.

Μετά από λίγο συνεχίζουμε τη βόλτα μας κατηφορίζοντας προς το ποτάμι.

Και τότε, σε μια στροφή ξαφνικά φαίνεται! Πανύψηλος, επιβλητικός, μεγαλοπρεπής, μοναδικός!

Η φωτογραφική παίρνει φωτιά και όσο πλησιάζουμε στον Πύργο του Άιφελ συνειδητοποιούμε ότι όσα διάβαζα για τις ουρές και τα δρακόντια μέτρα ασφαλείας... ισχύουν. Ουρά για τον έλεγχο ασφαλείας, δεύτερη ουρά για την έκδοση εισιτηρίων και τρίτη ουρά για τα ασανσέρ. Σύνολο μιάμιση ώρα αναμονής και ορθοστασίας ενώ είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. Χαλάλι του όμως!

Η θέα δεν χορταίνεται, η ώρα όμως περνάει και κατεβαίνουνε για να κατευθυνθούμε προς τα bateaux mouches για τη κρουαζιέρα μας στο Σηκουάνα υπό βροχή που όσο πάει και δυναμώνει.

Έχει νυχτώσει, η βροχή είναι πια καταρρακτώδης αλλά το θέαμα είναι μαγικό:

Και τότε η κρουαζιέρα τελειώνει, όπου έντρομοι ανακαλύπτουμε ότι το καραβάκι μας αποβιβάζει απλά στην όχθη του Σηκουάνα και όχι εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε, χωρίς κανένα στέγαστρο και με τη βροχή να είναι τόσο δυνατή που οι δρόμοι είναι πια πλημμυρισμένοι. Τρέχουμε μέσα στα νερά που στα παιδιά φτάνουν μέχρι το γόνατο. Μπαίνοντας μέσα στο metro, μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο και τρέμοντας, σκεφτόμαστε πως η πνευμονία είναι σίγουρη και πως το ταξίδι έληξε άδοξα από την πρώτη του μέρα. Η βροχή είναι τόσο δυνατή που προκαλεί καταστροφές, πολλοί σταθμοί του metro κλείνουν, ενώ η πρωτοφανής στην ένταση καλοκαιρινή καταιγίδα στο Παρίσι έπαιξε σαν είδηση και στα ελληνικά δελτία ειδήσεων, όπως μας ενημέρωσαν τηλεφωνικώς. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο , κάνουμε ζεστά ντουζ, απλώνουμε τα ρούχα να στεγνώσουν πριν μπουν στα άπλυτα, τα παπούτσια μας είναι για πέταμα, αλλά τελικά την πνευμονία την γλυτώσαμε! Η πρώτη μέρα τελείωσε, κατάκοποι βυθιζόμαστε στον ύπνο...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

ακομη και με βροχη το Παρισι εχει μια ομορφια....

 

[manasta]

2η ημέρα, Δευτέρα 10 Ιουλίου. Ξυπνάμε και τρώμε πρωινό, σίγουροι ότι δεν θα αφήσουμε τη χθεσινή ταλαιπωρία να μας πτοήσει. Ο καιρός είναι μουντός, μια ψιχαλίζει και μια σταματάει. Εξοπλισμένοι με ομπρέλες και αδιάβροχα, ξεκινάμε για το Λούβρο. Υπολόγιζα καμιά ωρίτσα υπομονή για την είσοδο, αλλά οι τρεις ώρες μας έπεσαν βαριές. Η ατέλειωτη ουρά, υπό ψιλόβροχο κιόλας, οφειλόταν στον έλεγχο ασφαλείας και όχι στην έκδοση εισιτηρίων, που χάρη στα αυτόματα μηχανήματα γίνεται εύκολα και γρήγορα.

Επιτέλους είμαστε μέσα! Τα κορίτσια ηρωίδες, δεν έχουν γκρινιάξει καθόλου και ανυπομονούν να δουν τα εκθέματα για τα οποία τους έχουμε μιλήσει.

Οι διάσημες ελληνίδες έχουν την τιμητική τους και είναι αδύνατον να τις αντικρίσεις χωρίς να συγκινηθείς.

Εντυπωσιακή η Gallerie d' Apollon,

χαμός από όλες τις φυλές του κόσμου για μια selfie με τη μυστηριώδη κυρία,

αλλά απολαυστικές και οι πτέρυγες που δεν έχουν τόσο κόσμο και είναι εξίσου ενδιαφέρουσες , όπως αυτές με τις τέχνες της Ωκεανίας.

Μετά το Λούβρο και ενώ η βροχούλα έχει σταματήσει, σειρά έχει μια βόλτα στου Κήπους του Βοτανικού, πριν φάμε κάτι και επιστρέψουμε για μια σύντομη ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Νωρίς το απόγευμα ξεκινάμε για τις φημισμένες Galeries Lafayette, με το εντυπωσιακό αίθριο και την ακόμα εντυπωσιακότερη θέα από τη ταράτσα. Αν δεν ενδιαφέρεστε και τόσο για την πολυτελή μόδα, το απέναντι κτήριο είναι το παράρτημα του διάσημου πολυκαταστήματος που είναι αφιερωμένο στο σπίτι και στα τρόφιμα/ποτά/κρασιά. Εμένα η βόλτα σε αυτό μου άρεσε περισσότερο.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς το Palais Garnier που στεγάζει την Opera

και στη συνέχεια προς την επιβλητική Place Vendôme με τον διάσημο οβελίσκο στο κέντρο της και το Ritz και τα υπερπολυτελή brands να στεγάζονται στα κτήρια που την περιβάλλουν.

Η βόλτα συνεχίζεται διαμέσου της rue Saint-Honoré καταλήγοντας στην επιβλητική L'église de la Madeleine, στην οποία όμως γίνονταν εξωτερικές εργασίες προς απογοήτευση των επίδοξων φωτογράφων.

Άλλη μια μέρα τελείωσε, επιστρέφουμε στη γειτονιά μας κατάκοποι για δείπνο και διανυκτέρευση.

 

[manasta]

ακομη και με βροχη το Παρισι εχει μια ομορφια....

Συμφωνώ - πανέμορφο ανεξαρτήτως καιρού το άτιμο! Πάντως μείναμε στη Γαλλία 14 μέρες Ιούλιο μήνα, και έβρεχε τις 13!

 

[LULLU]

αυτο ειναι γκεντεμια ομως..

 

[manasta]

Δεν θα το έλεγα γκαντεμιά (ήμασταν και εξοπλισμένοι καθώς ο βροχερός καιρός είναι κάτι το συνηθισμένο για το καλοκαίρι της βόρειας Γαλλίας), γιατί αν εξαιρέσουμε τη πρώτη μέρα, έβρεχε... βολικά! π.χ. έβρεχε στη διαδρομή και μόλις φτάναμε σταμάταγε!

 

[manasta]

Η επόμενη ημέρα φαινόταν...στεγνή! Και πράγματι, εκτός από μια μικρή ψιχάλα, δεν έβρεξε! Ξεκινήσαμε λοιπόν το μεγάλο περίπατό μας, με πρώτη στάση στην Παναγιά των Παρισίων όπου παραδόξως η ουρά ήταν μικρή και σε πέντε λεπτά βρισκόμασταν στο εσωτερικό της.

Αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε στη κοντινή Sainte-Chapelle, όπου θαυμάσαμε τα εκπληκτικά βιτρώ της.

Η βόλτα μας συνεχίστηκε περνώντας στην αριστερή όχθη, την περίφημη Rive Gauche.

Βολτάρουμε στα όμορφα στενάκια φωτογραφίζοντας και ψάχνοντας το περίφημο βιβλιοπωλείο Shakespeare and Company. Η είσοδος σε αυτόν τον δαιδαλώδη ναό του βιβλίου είναι επιβεβλημένη σε όποιον βρεθεί στην περιοχή.

Η βόλτα συνεχίζει ανηφορική και περνώντας από το διάσημο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, φτάνουμε στο Πάνθεον, το οποίο επισκεπτόμαστε, ευτυχώς χωρίς ουρές και εδώ. Εντυπωσιακή η κεντρική αίθουσα με το εκκρεμές του Φουκώ αλλά και οι τάφοι των σπουδαίων τέκνων της Γαλλίας στις υπόγειες κρύπτες.

Η ώρα έχει περάσει και η πείνα μας καλεί για στάση, πριν ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στους πανέμορφους Κήπους του Λουξεμβούργου με το ομώνυμο Παλάτι που στεγάζει την γαλλική Γερουσία. Τα παιδιά κάνουν βόλτα στους κήπους με πόνυ που νοικιάζονται εκεί, μια εμπειρία που τους άρεσε πολύ.

Βγαίνουμε από τους κήπους και κατευθυνόμαστε στην κοντινή Saint-Sulpice, μια από τις διασημότερες εκκλησίες της πόλης.

Εκεί δίπλα και το διασημότερο ίσως καφέ του Παρισιού, το Cafe Les Deux Magots.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο για καμιά ωρίτσα και το απόγευμα ξεκινάμε για το Canal Saint-Martin, για το οποίο είχα διαβάσει ότι είναι εναλλακτικό, μποέμικο και trendy, με παρέες να απολαμβάνουν τις μπύρες τους στις όχθες του. Πράγματι η ατμόσφαιρα της περιοχής είναι πολύ διαφορετική από τα τουριστικά μέρη της πόλης και μας άρεσε πολύ.

Βραδιάζει και η διπλανή πολύβουη Place de la République κλείνει άλλη μια μέρα γεμάτη εικόνες και εμπειρίες.

 

[manasta]

Τετάρτη 12 Ιουλίου, τέταρτη ημέρα του ταξιδιού μας - η πιο πολυαναμενόμενη από τις μικρές... Τα εισιτήρια είχαν βγει από καιρό μέσω της fnac και ο βροχερός καιρός δεν μας πτοεί... σήμερα θα γίνουμε όλοι παιδιά στη Disneyland!

 

[manasta]

Πέμπτη ημέρα μας στο Παρίσι και προσπαθώντας να συνέλθουμε από την κούραση της Disneyland, για το πρωί σειρά έχει το Musée d’Orsay.

Οι ιμπρεσιονιστές μας αρέσουν πολύ και την προηγούμενη φορά που είχαμε επισκεφτεί την πόλη δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε το συγκεκριμένο μουσείο, το οποίο μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Σε κάθε αίθουσα αναγνωρίζουμε πασίγνωστα έργα, με αποκορύφωμα τα Νούφαρα του Monet

και την αίθουσα με τα αριστουργήματα του van Gogh.

Η δε θέα από το μπαλκόνι στον πάνω όροφο του μουσείου είναι απλά συγκλονιστική.

Μεσημεριανή ανάπαυση στο ξενοδοχείο και για το απόγευμα σειρά έχει η Μονμάρτη, ενώ ο καιρός ξαναγυρίζει σε βροχερός. Η σιγανή ψιχάλα που σταματά και ξαναρχίζει έδωσε τον δικό της τόνο στη πιο ρομαντική περιοχή του Παρισιού. Η βόλτα μας ξεκινά από τον σταθμό της Abesses και τις... ατέλειωτες σκάλες του που μας βγάζουν στην Place des Abesses και τον διάσημο Τοίχο της Αγάπης.

Αρχίζουμε την ανηφόρα περνώντας από γραφικά σοκάκια

μέχρι τη πλατεία Tertre με τους υπαίθριους ζωγράφους.

Εκεί δίπλα βρίσκεται η Sacré-Cœur, το σήμα κατατεθέν της περιοχής.

Στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς τους αμπελώνες Clos Montmartre και το παλιότερο καμπαρέ της πόλης, Lapin Agile.

Βράδιασε, παίρνουμε την ανηφόρα και καθόμαστε για δείπνο στο πολύ γραφικό και πολυφωτογραφημένο Le Consulat. Το φαγητό είναι καλό αλλά όχι κάτι το εξαιρετικό.

Η πλατεία Tertre το βράδυ είναι ακόμα πιο όμορφη και δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε.

Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε και η βόλτα μας τελειώνει στο Moulin Rouge. Η βροχή έχει πια δυναμώσει και το metro από το σταθμό Blanche μας οδηγεί στο ξενοδοχείο μας.

 

[manasta]

Η επόμενη ημέρα είναι η 14η Ιουλίου, η εθνική γιορτή της Γαλλίας. Εμείς τη λέμε Ημέρα της Βαστίλης αλλά για τους Γάλλους είναι απλά η Fête Nationale. Έχουμε προγραμματίσει να παρακολουθήσουμε τη παρέλαση στην Champs-Élysées. Ο γαλλος ρεσεπτιονίστ στο ξενοδοχείο παρακολουθεί στη τηλεόραση τα προκαταρκτικά της παρέλασης και πραγματικά ενθουσιάζεται όταν με τα ανύπαρκτα γαλλικά μου του λέω "Vive la France!". Οι κοντινοί στην Champs-Élysées σταθμοί metro είναι κλειστοί ενώ στους κάθετους δρόμους που οδηγούν στη λεωφόρο πάνοπλοι αστυνομικοί μας περνούν από έλεγχο ασφαλείας. Φέτος της παρέλαση παρακολούθησε και ο Τράμπ με τη Μελάνια, οπότε τα μέτρα ασφαλείας είναι παρανοϊκά. Πριν το ταξίδι, σε όσους λέγαμε ότι θα είμαστε στο Παρίσι την ημέρα της Βαστίλης αντιδρούσαν σαν να τους λέγαμε ότι θα είμαστε στη Καμπούλ

Ο κόσμος είναι τόσο πολύς, στα πεζοδρόμια, στα μπαλκόνια, σκαρφαλωμένος στα δέντρα, που δεν είδαμε και πολλά πράγματα. Γρήγορα αποφασίζουμε να φύγουμε επισπεύδοντας το πρόγραμμα της ημέρας που προέβλεπε βόλτα στο Marais.

Metro για την Πλατεία της Βαστίλης, όπου βλέπουμε όχι μόνο την ομώνυμη Όπερα αλλά και τα στρατιωτικά οχήματα και τα άρματα της παρέλασης που αποχωρώντας από την Champs-Élysées επιστρέφουν στις μονάδες τους περνώντας από εδώ. Τελικά την είδαμε την παρέλαση!

Η βόλτα ξεκινά από την Place des Vosges, την ομορφότερη ίσως πλατεία της πόλης.

Συνεχίζουμε στα δρομάκια του Marais με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και το έντονο εβραϊκό χρώμα.

Ξαναβγαίνουμε στη Rue Saint Antoine

και περνάμε απέναντι έως το Le Village Saint-Paul με τις γκαλερί και την εναλλακτική ατμόσφαιρα.

Προχωράμε προς το δημαρχείο με στάση στο BHV Marais, ένα εντυπωσιακό πολυκατάστημα με κυριολεκτικά τα πάντα: από υψηλή ραπτική μέχρι χρώματα-σιδηρικά!

Τρώμε κάτι και περνάμε απέναντι στο εντυπωσιακό δημαρχείο, το Hôtel de Ville.

Η βόλτα συνεχίζεται

και ολοκληρώνεται στο Centre Georges-Pompidou στο οποίο όμως δεν μπήκαμε, καθώς η μοντέρνα τέχνη δεν μας συγκινεί και τόσο.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ξεκούραση μέχρι αργά. Το τελευταίο μας βράδυ στο Παρίσι θα το περάσουμε μαζί με εκατομμύρια κόσμο στο Πεδίο του Άρεως, παρακολουθώντας το διάσημο show πυροτεχνημάτων στον Πύργο του Άιφελ που ξεκινάει στις 11. Ο κόσμος είναι τόσο πολύς, ο έλεγχος ασφαλείας είναι απλά αδύνατος και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι αν γίνει κάτι θα υπάρχουν εκατόμβες νεκρών. Πλησιάζουμε όσο είναι δυνατόν καθώς ο κόσμος έχει καλύψει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων από τον Πύργο. Ο κόσμος τραγουδάει τη Μασσαλιώτιδα και τα πυροτεχνήματα μας αφήνουν άφωνους, ειδικά τα κορίτσια που γρήγορα ξέχασαν την νύστα τους!

Μετά το show ακολουθεί ατέλειωτος ποδαρόδρομος, καθώς όλοι οι κοντινοί σταθμοί metro είναι κλειστοί, όπως και οι δρόμοι στους οποίους δεν κυκλοφορούν οχήματα, αλλά μόνο ορδές ντόπιων και ξένων που τραγουδούν, χορεύουν, κάνουν πικνίκ μέσα στη μαύρη νύχτα όπου υπάρχει γκαζόν και πίνουν. Γινόμαστε ένα με το πλήθος και η τελευταία νύχτα μας στο Παρίσι σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη!

 

[chris7]

Το τελευταίο μας βράδυ στο Παρίσι θα το περάσουμε μαζί με εκατομμύρια κόσμο στο Πεδίο του Άρεως, παρακολουθώντας το διάσημο show πυροτεχνημάτων στον Πύργο του Άιφελ

Πριν από πολλά χρόνια είχα δει κι εγώ αυτό το show πυροτεχνημάτων και ήταν πράγματι πολύ εντυπωσιακό.
Πολύ ωραία ιστορία με υπέροχες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[gkemma13]

Οι φωτογραφίες ειναι μαγικές!!! Κατέληξα στο ότι θέλω να επισκεφθω ξανα το Παρισι αλλα προς Άνοιξη αυτή τη φορά. Επιπλέον,συμφωνώ για το Πομπιντού..καμία αίσθηση...