DepecheM
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 125
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΜΒΟΥΡΓΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΙΝΔΙΑ
Περιεχόμενα
Πριν λίγες εβδομάδες είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το παλάτι Linderhof, καθώς επίσης και το κάστρο Neuschwanstein, στο πλαίσιο εβδομαδιαίας εκδρομής, μέρος της οποίας "αφιερώθηκε" στη Βαυαρία και συγκεκριμένα σε πέριξ του Garmisch-Partenkirchen (GAP) μέρη.
Ημέρα Τρίτη λοιπόν με τη θερμοκρασία γυροφέρνει στους 10 βαθμούς και τον ήλιο να παλεύει που και που να δείξει την παρουσία του μέσα από τα πυκνά σύννεφα... Η προηγούμενη ημέρα ήταν με πολύ καλύτερες καιρικές συνθήκες και λαμπερό ήλιο, αλλά δικαιωματικά είχε αφιερωθεί στην κορυφή Zugspitze.
Αναχώρηση πρωί πρωί από το GAP λοιπόν με σκοπό να "ξεπετάξουμε" νωρίς το παλάτι (Linderhof) και στη συνέχεια να έχουμε την υπόλοιπη μέρα μπροστά μας για το κάστρο, δεδομένου ότι είχαμε ήδη χειμερινή ώρα και το σούρουπο, με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες, θα έρχονταν λίγο πριν τις 17:00. Το παλάτι κατασκευάστηκε από τον τότε Βασιλιά της Βαυαρίας Ludwig II (Βασίλευσε από 10 March 1864 ως 13 June 1886) ο οποίος είχε ένα κάπως ακριβό χόμπι, να χτίζει κάστρα/παλάτια. Το συγκεκριμένο ήταν το μόνο που κατάφερε να το προλάβει ολοκληρωμένο, καθότι ο Βασιλιάς πέθανε (υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες) στα 40 του. Υπάρχει και έμμεση σχέση του με την Ελλάδα καθότι ο μπάρμπας του είναι ο γνωστός για τη "θητεία" του στην Ελλάδα (όχι τη στρατιωτική) Όθωνας.
Μετά από 30 λεπτη διαδρομή από το GAP, φτάνουμε στο parking του χώρου του Schloss Linderhof και 2 λεπτά μετά είμαστε στα εκδοτήρια. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες μιας μικρής κοντρίτσας μεταξύ ενός ηλικιωμένου Γάλλου επισκέπτη και της Φράου των εκδοτηρίων. Ο Γάλλος ζητά επαναλαμβανόμενα (σχεδόν απαιτεί) ξενάγηση στη Γαλλική με την Φράου να του απαντά συνεχώς και με σταθερή φωνή (σαν τηλεφωνητής ένα πράμα) "English or Deutsch". Κάθε φορά που έπαιρνε την -ίδια- απάντηση φούντωνε όλο και περισσότερο ο Γάλλος. Μεταξύ μας, εκτιμώ ότι περισσότερο από όλα τον τσάντιζε που του έδινε και την επιλογή της Γερμανικής εκτός της Αγγλικής... Βεβαίως πολύ το χάρηκα το σκηνικό καθώς είναι (& οι 2 λαοί) σωβινιστές -και- στο θέμα της γλώσσας... Με τα πολλά, ο Γάλλος έκοψε εισιτήριο και ξεκινήσαμε να τσουλάμε και οι υπόλοιποι της -μικρής- ουράς.
Στενό δρομάκι με περιποιημένο γκαζόν δεξιά αριστερά και στο βάθος... όχι κήπος. Βεβαίως, αυτά συμβαίνουν όταν δεν μελετάς καλά πριν την όποια εξόρμηση ή όταν εκτός από αδιάβαστος δεν σκέφτεσαι και λογικά... Εξηγούμαι. Το καταπληκτικό στο παλάτι του Linderhof (εκτός από την υπέροχη εσωτερική διακόσμηση) είναι ο κήπος που υπάρχει μπροστά -αλλά και περιμετρικά- ο οποίος φυσικά ήταν άφαντος (τέλη Οκτώβρη γαρ στη Γερμανία...). Αυτό όμως που δεν περίμενα (εδώ κολλάει το αδιάβαστος) είναι ότι είχαν καλύψει και όλα τα αγάλματα πέριξ του παλατιού.Εκτός αυτού, γινόταν και κάποιου είδους εξωτερική συντήρηση στο παλάτι με σκαλωσιές κ.λ.π οπότε από φώτο δράμα η κατάσταση... Βεβαίως ακόμα και εάν το γνωρίζαμε από πριν αυτό, πάλι θα το επισκεπτόμασταν αλλά να, μας ήρθε κάπως απότομα το σκηνικό από τη "χλίδα" του καρτ ποστάλ, από όπου και η φώτο, να αντικρίζουμε την "παγωμάρα" & τις σκαλωσιές.
Anyway, μετά από ολιγόλεπτη παραμονή και άσκοπες βόλτες στον περίβολο του παλατιού το μικρό γκρουπ μας, που έχει επιλέξει ξενάγηση στην Αγγλική (μαζί και ο Γάλλος), καλείται να μπει στο παλάτι και μαζί έρχεται και η αποζημίωσή μας. Να σημειώσω εδώ ότι στην είσοδο υπάρχουν ντοσιέ σε διάφορες γλώσσες (& Ελληνικά) στα οποία περιέχονται τα όσα περιλαμβάνει η ξενάγηση. Ο συμπαθής Γερμανός ξεναγός με πολύ καλή προφορά, ξεκινά την αφήγηση αφού πρώτα υπενθυμίσει το ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση/βιντεοσκόπιση. Δείχνει τόσο φρέσκος και χαρούμενος, σαν να τα αφηγείται για πρώτη φορά. Όλη η αφήγηση γυρνά γύρω από τον king Ludwig II (10 March 1864 – 13 June 1886) μία από τις πλέον εκκεντρικές φυσιογνωμίες της Ευρώπης του 19ου αιώνα. Λάτρης του ρομαντισμού και της τέχνης (κλασική μουσική, θέατρο, αρχιτεκτονική) αλλά πάνω από όλα λάτρης της υπερβολής. Περισσότερα εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Ludwig_II_of_Bavaria
Το εσωτερικό του παλατιού από μόνο του ένα τεράστιο κόσμημα με ομορφιά που δεν περιγράφεται με λόγια. Διακόσμηση από κάθε λογής υλικό, ελεφαντόδοντο, πανάκριβη πορσελάνη, μάρμαρα σε απίθανα χρώματα, κάθε λογής κρύσταλλο, πολύτιμες πέτρες, και φυσικά χρυσό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το δωμάτιο της κρεβατοκάμαρας με το τεράστιο κρεβάτι που μου φάνηκε υπερβολικό ακόμα και για έναν άντρα 1.93 όπως ήταν ο συγχωρεμένος, ύψος εντυπωσιακό για την εποχή... Εκθαμβωτικό το δωμάτιο με τους καθρέπτες που είναι ό,τι προδίδει ο τίτλος του. Δυστυχώς, όπως προείπα, η φωτογράφηση δεν επιτρέπεται εντός, οπότε και θα αρκεστώ σε κάποιες φώτο από το επίσημο site του παλατιού.
κρεβατοκάμαρα
δωμάτιο με καθρέπτες
Σχεδιάγραμμα και περισσότερες φώτο εδώ
http://www.schlosslinderhof.de/englisch/palace/rooms.htm
Η ξενάγηση είχε διάρκεια γύρω στα 30 λεπτά και πραγματικά βγαίνεις από το παλάτι γεμάτος. Λίγο το εντυπωσιακό εσωτερικό, λίγο η αφήγηση της ζωής του Ludwig II, σε ταξιδεύουν σε εκείνη την εποχή της Βαυαρίας. Αλλά δεν τελειώσαμε με τον Ludwig, σειρά έχει το εντυπωσιακότερο όλων, Neuschwanstein. tbc
Με τις σκέψεις ακόμα στο φανταστικό εσωτερικό του Linderhof και στην περίεργη προσωπικότητα του king Ludwig II
οδηγούμε ήδη με προορισμό το κάστρο Neuschwanstein, ίσως το πιο πολυ-φωτογραφημένο "κτίσμα" της Γερμανίας. Η απόσταση μεταξύ Linderhof (θερινά ανάκτορα) και του κάστρου είναι 46 χλμ με το δρόμο να μας οδηγεί στο μεγαλύτερο μέρος της πανέμορφης διαδρομής μέσα από την Αυστρία και στο τελείωμά της πάλι Γερμανία. Για ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής ο δρόμος ακολουθεί τις όχθες της υπέροχης λίμνης Plansee, που περιστοιχίζεται από πανύψηλα βουνά οι πρόποδες των οποίων χάνονται στη λίμνη. Μεγάλο λάθος που, υπό την πίεση του χρόνου, δεν σταματήσαμε έστω για 5 λεπτά να απολαύσουμε αυτό το μαγευτικό τοπίο. Θα μπορούσαμε έτσι να μετριάσουμε την πίκρα μας που προέκυψε όταν αποκλείσαμε λόγο χρόνου, από την εβδομαδιαία εκδρομή, το Hallstatt (Αυστρία), το οποίο πολύ μας θύμιζε αυτή η μαγευτική λίμνη και τα βουνά που καθρεπτίζονταν μέσα της.
Η διαδρομή από το Linderhof στο Neuschwanstein
http://goo.gl/maps/zAyr6
Η λίμνη Plansee
Μετά τις όχθες της λίμνης, ο δρόμος ακολουθεί ένα ποτάμι (lech). Τα νερά του είναι τελείως διαφορετικά από τα συνηθισμένα ποτάμια της Γερμανίας. Νερά ορμητικά, τα οποία φαίνονται πεντακάθαρα και διαυγή, γεγονός που υποθέτω ότι οφείλεται στο ότι κυλάνε σε κοίτη, που αποτελείται από κάτασπρες μεγάλες πέτρες, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στη συνέχεια.
Κάποιες εκατοντάδες μέτρα πριν την άφιξη στο κάστρο, ο δρόμος "ανοίγει" και μια πεδιάδα στο αριστερό μας χέρι μας επιτρέπει να έχουμε θέα στο κάστρο οπότε και (ασυγκράτητοι) σταματάμε για τις πρώτες φώτο. Κάνουμε και την εκτίμηση ότι ο μπαγάσας από εκεί πάνω θα είχε φανταστική θέα, εκτίμηση η οποία όταν ανεβήκαμε έγινε βεβαιότητα.
Φτάνουμε στο πάρκινγκ λοιπόν το οποίο είναι πολλών θέσεων (υπάρχουν 4 νομίζω). Λειτουργεί με την κλασσική μέθοδο της αυτόματης πληρωμής μέσω κάρτας. Από εδώ αναχωρούν και τα λεωφορεία που αποτελούν έναν από τους τρόπους να μεταβείς στο κάστρο (θα αναφερθώ στη συνέχεια). Στον ίδιο χώρο (στα 400-500μ) βρίσκονται και τα εκδοτήρια εισιτηρίων τα οποία & άμεσα αναζητούμε, ανεβαίνοντας τον ανηφορικό δρόμο, προσπαθώντας να προσανατολιστούμε στο χάρτη,βαδίζοντας παράλληλα προς εκεί όπου εκτιμούσαμε ότι θα βρισκόντουσαν.
Δυο λόγια περί των εισιτηρίων/επίσκεψης/ξενάγησης ζητήματα που προσωπικά τα είχα θολά, μολονότι το είχα ψάξει αρκετά το θέμα.
- Η τιμή του εισιτηρίου ανά ενήλικα είναι στα 12 ευρώ (τα παιδιά ηλκιας 17 & κάτω δεν πληρώνουν).
- Η είσοδος στο κάστρο γίνεται υποχρεωτικά με ένταξη σε γκρουπ. Η μόνη δυνατότητα επιλογής αφορά στο εάν θα υπάρχει ξεναγός (Αγγλικά - Γερμανικά) ή θα έχεις ακουστικά με περιγραφή στη γλώσσα σου (έχει και Ελληνικά). Η ένταξη σε γκρουπ γίνεται τη στιγμή της έκδοσης του εισιτηρίου όπου σου ανακοινώνεται και το πότε ξεκινά η ξενάγηση του γκρουπ σου. "Πρόβλημά σου" το να φτάσεις έγκαιρα, η ξενάγηση ξεκινά με ή χωρίς εσένα (σαν το γνωστό ανέκδοτο). Εξυπακούεται ότι υπάρχει ικανός χρόνος για να φτάσεις στο κάστρο.
- Πάρκινγκ, εκδοτήρια κ.λ.π είναι στους πρόποδες του λόφου/βράχου επάνω στην κορυφή του οποίου είναι κτισμένο το κάστρο.
- Η μετάβαση εκεί & από εκεί, μπορεί να γίνει βασικά με 3 τρόπους.
α. Με λεωφορεία (όπως προείπα, με εισιτήριο στα 1-2 ευρώ το άτομο?, δεν θυμάμαι ακριβώς). Μετά από 5 λεπτά είσαι στο κάστρο.
β. Με Άμαξα-Αλογάκια (αναχωρούν έξω από τα εκδοτήρια)
γ. Με το Peugeot_2 (για το "προς το κάστρο" δεν το προτείνω εάν έχετε παιδιά, καθώς η ανηφόρα είναι ζόρικη, το κατέβα βγαίνει άνετα καιρού επιτρέποντος...).
ορίστε και ο πολύ κατατοπιστικός χάρτης
Διαλέγουμε την ξενάγηση στα Αγγλικά λοιπόν (περίπου 2,5 ώρες μετά υπήρχε ελεύθερο slot/group). Στη συνέχεια χτυπάμε στο κιόσκι, ακριβώς δίπλα, από ένα χοτ-ντογκ (νοστιμότατο) εν αναμονή της αναχώρησης για το κάστρο.
Σκεφτόμαστε αρχικά να ανεβούμε με την άμαξα, για το χαρούνε και τα παιδιά περισσότερο, αλλά μάταια περιμένουμε τον αμαξά... ο χρόνος περνάει και επειδή δεν θέλουμε να το ρισκάρουμε άλλο αποφασίζουμε τη -συμβατική- λύση του λεωφορείου. Στο 2 λεπτο λοιπόν είμαστε στο λεωφορείο και λίγα λεπτά μετά ανεβαίνουμε το στενό ασφαλτοστρωμένο δρομάκι προς το κάστρο ανάμεσα σε πυκνά δέντρα (κίτρινη διαδρομή στο χάρτη).
Το λεωφορείο φτάνει στο τέρμα της διαδρομής σημείο από το οποίο ακολουθώντας ένα κατηφορικό δρομάκι σε 5 λεπτά φτάνουμε στο κάστρο. ΟΜΩΣ εμείς, όπως και όλοι οι άλλοι ως επιβάλλεται, αρχικά ακολουθούμε ένα διαφορετικό δρομάκι το οποίο (μετά από 1-2 λεπτά) οδηγεί στη γέφυρα Marienbrucke, σημείο από το οποίο προέρχονται και οι πιο γνωστές/κλασσικές φώτο του κάστρου. Η γέφυρα είναι σιδερένια και θυμίζει λίγο τη γέφυρα στο φαράγγι της Αράδαινας στην Κρήτη (γέφυρα Βαρδινογιάννη). Εκεί λοιπόν φωτογραφίζεσαι με φόντο το κάστρο (όταν έχει πολύ κόσμο απαιτεί υπομονή γιατί επικρατεί συνωστισμός). Στη θέα του κάστρου με κυρίευσε το γνωστό αίσθημα που έχει κάποιος όταν αντικρίζει για 1η φορά ένα τόσο πολυφωτογραφημένο αξιοθέατο. Ενώ είμαι ακριβώς εκεί, νομίζω ότι βλέπω ένα ακόμα καρτ ποστάλ... ένα γλυκό χαμόγελο ικανοποίησης και στη συνέχεια η φωτογραφική ανά χείρας. Δεν χορταίνεις να το κοιτάς αλλά δεν χορταίνεις και να το φωτογραφίζεις.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες(?) φώτο (πολλές από τις οποίες είχαν μέσα και "διερχόμενους" Κινέζους - και εδώ χιλιάδες), επιστρέψαμε από το ίδιο δρομάκι προκειμένου να πάρουμε το διπλανό του που σε οδηγεί στο κάστρο. Καθώς είχαμε κάποια λεπτά ακόμα στη διάθεση μας πριν την έναρξη της ξενάγησης, το πήγαμε χαλαρά βγάζοντας και άλλες φώτο με φόντο το κάστρο αλλά και τη θέα προς την πεδιάδα και τη λίμνη Alpsee.
Φτάνοντας στον εξωτερικό χώρο του κάστρου αντιληφθήκαμε ότι το νούμερο 1.3 εκατομμύρια επισκέπτες καθ' έτος, μάλλον είναι πραγματικό (τα καλοκαίρια 6000 ημερησίως). Σε σχετικά ήπια περίοδο, γινόταν της κακομοίρας... Η οργάνωση βέβαια που έχουν είναι φανταστική και δεν υπάρχουν ουρές. Υπάρχουν φωτεινές ενδείξεις με τον αριθμό του γκρουπ που συγκεντρώνεται για να μπει, καθώς και του επόμενου που είναι εν αναμονή. Αν θυμάμαι καλά το κάθε γκρουπ πρέπει να είναι των 30 ατόμων περίπου (max).
Να πω τη μαύρη αλήθεια, από το εσωτερικό του δεν τρελάθηκα. Ίσως το ότι το Linderhof είναι κατά πολύ ανώτερο εσωτερικά, ίσως ότι το εξωτερικό του Neuschwanstein σε προδιαθέτει γα κάτι πολύ πιο "large"... δεν ξέρω. Γενικά θα το χαρακτήριζα μέτριο αυτό που είδαμε εντός. Μάλιστα θα τολμούσα να πω το ότι εάν κάποιος πιέζεται χρονικά, επαναλαμβάνω εάν πιέζεται χρονικά και πρέπει να απορρίψει κάτι από τα παραπάνω, θα πρότεινα χωρίς 2η σκέψη να απορρίψει την ξενάγηση στο εσωτερικό του Neuschwanstein. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για εξωτερικό του, το οποίο είναι κάτι που πρέπει να δει οπωσδηποτε κάποιος που επισκέπτεται τη Βαυαρία. Θεωρώ δε απολύτως δικαιολογημένο, να ξεκινήσει κάποιος για ταξίδι στη Βαυαρία μόνο και μόνο για αυτό το κάστρο (είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν αρκετοί).
Στο 30 λεπτο (νομίζω) η ξενάγηση λαμβάνει τέλος (ο μίσος χρόνος ήταν ανέβα κατέβα σκάλες και πηγαίνε-έλα από το ένα δωμάτιο στο άλλο). Φυσικά η έξοδος περνά αναγκαστικά από τα καταστήματα με τα αναμνηστικά. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 5 και έχει αρχίσει να σουρουπώνει για τα καλά. Τη στήνουμε στην αφετηρία της άμαξας (σημείο "Η" κοντά στο κάστρο) για να πάρουμε με τα αλογάκια το δρόμο της επιστροφής. Για 2η φορά ο αμαξάς μας προδίδει και 20 λεπτά μετά, αποφασίζουμε να επιστρέψουμε με τα πόδια αφού έχουμε δει δεκάδες πριν από εμάς να το τολμούν. Σε λιγότερο από μισή ώρα είμαστε ήδη στα ΙΧ διαπιστώνοντας ότι η επιστροφή μπορεί χαλαρά να γίνει με τα πόδια (άσφαλτος & κατηφόρα βέβαια).
ελπίζω να μην κούρασα με την ανάλυση
θα χαρώ να απαντήσω σε ό,τι επιπλέον θέλει κάποιος να ρωτήσει
Ημέρα Τρίτη λοιπόν με τη θερμοκρασία γυροφέρνει στους 10 βαθμούς και τον ήλιο να παλεύει που και που να δείξει την παρουσία του μέσα από τα πυκνά σύννεφα... Η προηγούμενη ημέρα ήταν με πολύ καλύτερες καιρικές συνθήκες και λαμπερό ήλιο, αλλά δικαιωματικά είχε αφιερωθεί στην κορυφή Zugspitze.
Αναχώρηση πρωί πρωί από το GAP λοιπόν με σκοπό να "ξεπετάξουμε" νωρίς το παλάτι (Linderhof) και στη συνέχεια να έχουμε την υπόλοιπη μέρα μπροστά μας για το κάστρο, δεδομένου ότι είχαμε ήδη χειμερινή ώρα και το σούρουπο, με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες, θα έρχονταν λίγο πριν τις 17:00. Το παλάτι κατασκευάστηκε από τον τότε Βασιλιά της Βαυαρίας Ludwig II (Βασίλευσε από 10 March 1864 ως 13 June 1886) ο οποίος είχε ένα κάπως ακριβό χόμπι, να χτίζει κάστρα/παλάτια. Το συγκεκριμένο ήταν το μόνο που κατάφερε να το προλάβει ολοκληρωμένο, καθότι ο Βασιλιάς πέθανε (υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες) στα 40 του. Υπάρχει και έμμεση σχέση του με την Ελλάδα καθότι ο μπάρμπας του είναι ο γνωστός για τη "θητεία" του στην Ελλάδα (όχι τη στρατιωτική) Όθωνας.
Μετά από 30 λεπτη διαδρομή από το GAP, φτάνουμε στο parking του χώρου του Schloss Linderhof και 2 λεπτά μετά είμαστε στα εκδοτήρια. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες μιας μικρής κοντρίτσας μεταξύ ενός ηλικιωμένου Γάλλου επισκέπτη και της Φράου των εκδοτηρίων. Ο Γάλλος ζητά επαναλαμβανόμενα (σχεδόν απαιτεί) ξενάγηση στη Γαλλική με την Φράου να του απαντά συνεχώς και με σταθερή φωνή (σαν τηλεφωνητής ένα πράμα) "English or Deutsch". Κάθε φορά που έπαιρνε την -ίδια- απάντηση φούντωνε όλο και περισσότερο ο Γάλλος. Μεταξύ μας, εκτιμώ ότι περισσότερο από όλα τον τσάντιζε που του έδινε και την επιλογή της Γερμανικής εκτός της Αγγλικής... Βεβαίως πολύ το χάρηκα το σκηνικό καθώς είναι (& οι 2 λαοί) σωβινιστές -και- στο θέμα της γλώσσας... Με τα πολλά, ο Γάλλος έκοψε εισιτήριο και ξεκινήσαμε να τσουλάμε και οι υπόλοιποι της -μικρής- ουράς.
Στενό δρομάκι με περιποιημένο γκαζόν δεξιά αριστερά και στο βάθος... όχι κήπος. Βεβαίως, αυτά συμβαίνουν όταν δεν μελετάς καλά πριν την όποια εξόρμηση ή όταν εκτός από αδιάβαστος δεν σκέφτεσαι και λογικά... Εξηγούμαι. Το καταπληκτικό στο παλάτι του Linderhof (εκτός από την υπέροχη εσωτερική διακόσμηση) είναι ο κήπος που υπάρχει μπροστά -αλλά και περιμετρικά- ο οποίος φυσικά ήταν άφαντος (τέλη Οκτώβρη γαρ στη Γερμανία...). Αυτό όμως που δεν περίμενα (εδώ κολλάει το αδιάβαστος) είναι ότι είχαν καλύψει και όλα τα αγάλματα πέριξ του παλατιού.Εκτός αυτού, γινόταν και κάποιου είδους εξωτερική συντήρηση στο παλάτι με σκαλωσιές κ.λ.π οπότε από φώτο δράμα η κατάσταση... Βεβαίως ακόμα και εάν το γνωρίζαμε από πριν αυτό, πάλι θα το επισκεπτόμασταν αλλά να, μας ήρθε κάπως απότομα το σκηνικό από τη "χλίδα" του καρτ ποστάλ, από όπου και η φώτο, να αντικρίζουμε την "παγωμάρα" & τις σκαλωσιές.
Anyway, μετά από ολιγόλεπτη παραμονή και άσκοπες βόλτες στον περίβολο του παλατιού το μικρό γκρουπ μας, που έχει επιλέξει ξενάγηση στην Αγγλική (μαζί και ο Γάλλος), καλείται να μπει στο παλάτι και μαζί έρχεται και η αποζημίωσή μας. Να σημειώσω εδώ ότι στην είσοδο υπάρχουν ντοσιέ σε διάφορες γλώσσες (& Ελληνικά) στα οποία περιέχονται τα όσα περιλαμβάνει η ξενάγηση. Ο συμπαθής Γερμανός ξεναγός με πολύ καλή προφορά, ξεκινά την αφήγηση αφού πρώτα υπενθυμίσει το ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση/βιντεοσκόπιση. Δείχνει τόσο φρέσκος και χαρούμενος, σαν να τα αφηγείται για πρώτη φορά. Όλη η αφήγηση γυρνά γύρω από τον king Ludwig II (10 March 1864 – 13 June 1886) μία από τις πλέον εκκεντρικές φυσιογνωμίες της Ευρώπης του 19ου αιώνα. Λάτρης του ρομαντισμού και της τέχνης (κλασική μουσική, θέατρο, αρχιτεκτονική) αλλά πάνω από όλα λάτρης της υπερβολής. Περισσότερα εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Ludwig_II_of_Bavaria
Το εσωτερικό του παλατιού από μόνο του ένα τεράστιο κόσμημα με ομορφιά που δεν περιγράφεται με λόγια. Διακόσμηση από κάθε λογής υλικό, ελεφαντόδοντο, πανάκριβη πορσελάνη, μάρμαρα σε απίθανα χρώματα, κάθε λογής κρύσταλλο, πολύτιμες πέτρες, και φυσικά χρυσό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το δωμάτιο της κρεβατοκάμαρας με το τεράστιο κρεβάτι που μου φάνηκε υπερβολικό ακόμα και για έναν άντρα 1.93 όπως ήταν ο συγχωρεμένος, ύψος εντυπωσιακό για την εποχή... Εκθαμβωτικό το δωμάτιο με τους καθρέπτες που είναι ό,τι προδίδει ο τίτλος του. Δυστυχώς, όπως προείπα, η φωτογράφηση δεν επιτρέπεται εντός, οπότε και θα αρκεστώ σε κάποιες φώτο από το επίσημο site του παλατιού.
κρεβατοκάμαρα
δωμάτιο με καθρέπτες
Σχεδιάγραμμα και περισσότερες φώτο εδώ
http://www.schlosslinderhof.de/englisch/palace/rooms.htm
Η ξενάγηση είχε διάρκεια γύρω στα 30 λεπτά και πραγματικά βγαίνεις από το παλάτι γεμάτος. Λίγο το εντυπωσιακό εσωτερικό, λίγο η αφήγηση της ζωής του Ludwig II, σε ταξιδεύουν σε εκείνη την εποχή της Βαυαρίας. Αλλά δεν τελειώσαμε με τον Ludwig, σειρά έχει το εντυπωσιακότερο όλων, Neuschwanstein. tbc
Με τις σκέψεις ακόμα στο φανταστικό εσωτερικό του Linderhof και στην περίεργη προσωπικότητα του king Ludwig II
οδηγούμε ήδη με προορισμό το κάστρο Neuschwanstein, ίσως το πιο πολυ-φωτογραφημένο "κτίσμα" της Γερμανίας. Η απόσταση μεταξύ Linderhof (θερινά ανάκτορα) και του κάστρου είναι 46 χλμ με το δρόμο να μας οδηγεί στο μεγαλύτερο μέρος της πανέμορφης διαδρομής μέσα από την Αυστρία και στο τελείωμά της πάλι Γερμανία. Για ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής ο δρόμος ακολουθεί τις όχθες της υπέροχης λίμνης Plansee, που περιστοιχίζεται από πανύψηλα βουνά οι πρόποδες των οποίων χάνονται στη λίμνη. Μεγάλο λάθος που, υπό την πίεση του χρόνου, δεν σταματήσαμε έστω για 5 λεπτά να απολαύσουμε αυτό το μαγευτικό τοπίο. Θα μπορούσαμε έτσι να μετριάσουμε την πίκρα μας που προέκυψε όταν αποκλείσαμε λόγο χρόνου, από την εβδομαδιαία εκδρομή, το Hallstatt (Αυστρία), το οποίο πολύ μας θύμιζε αυτή η μαγευτική λίμνη και τα βουνά που καθρεπτίζονταν μέσα της.
Η διαδρομή από το Linderhof στο Neuschwanstein
http://goo.gl/maps/zAyr6
Η λίμνη Plansee
Μετά τις όχθες της λίμνης, ο δρόμος ακολουθεί ένα ποτάμι (lech). Τα νερά του είναι τελείως διαφορετικά από τα συνηθισμένα ποτάμια της Γερμανίας. Νερά ορμητικά, τα οποία φαίνονται πεντακάθαρα και διαυγή, γεγονός που υποθέτω ότι οφείλεται στο ότι κυλάνε σε κοίτη, που αποτελείται από κάτασπρες μεγάλες πέτρες, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στη συνέχεια.
Κάποιες εκατοντάδες μέτρα πριν την άφιξη στο κάστρο, ο δρόμος "ανοίγει" και μια πεδιάδα στο αριστερό μας χέρι μας επιτρέπει να έχουμε θέα στο κάστρο οπότε και (ασυγκράτητοι) σταματάμε για τις πρώτες φώτο. Κάνουμε και την εκτίμηση ότι ο μπαγάσας από εκεί πάνω θα είχε φανταστική θέα, εκτίμηση η οποία όταν ανεβήκαμε έγινε βεβαιότητα.
Φτάνουμε στο πάρκινγκ λοιπόν το οποίο είναι πολλών θέσεων (υπάρχουν 4 νομίζω). Λειτουργεί με την κλασσική μέθοδο της αυτόματης πληρωμής μέσω κάρτας. Από εδώ αναχωρούν και τα λεωφορεία που αποτελούν έναν από τους τρόπους να μεταβείς στο κάστρο (θα αναφερθώ στη συνέχεια). Στον ίδιο χώρο (στα 400-500μ) βρίσκονται και τα εκδοτήρια εισιτηρίων τα οποία & άμεσα αναζητούμε, ανεβαίνοντας τον ανηφορικό δρόμο, προσπαθώντας να προσανατολιστούμε στο χάρτη,βαδίζοντας παράλληλα προς εκεί όπου εκτιμούσαμε ότι θα βρισκόντουσαν.
Δυο λόγια περί των εισιτηρίων/επίσκεψης/ξενάγησης ζητήματα που προσωπικά τα είχα θολά, μολονότι το είχα ψάξει αρκετά το θέμα.
- Η τιμή του εισιτηρίου ανά ενήλικα είναι στα 12 ευρώ (τα παιδιά ηλκιας 17 & κάτω δεν πληρώνουν).
- Η είσοδος στο κάστρο γίνεται υποχρεωτικά με ένταξη σε γκρουπ. Η μόνη δυνατότητα επιλογής αφορά στο εάν θα υπάρχει ξεναγός (Αγγλικά - Γερμανικά) ή θα έχεις ακουστικά με περιγραφή στη γλώσσα σου (έχει και Ελληνικά). Η ένταξη σε γκρουπ γίνεται τη στιγμή της έκδοσης του εισιτηρίου όπου σου ανακοινώνεται και το πότε ξεκινά η ξενάγηση του γκρουπ σου. "Πρόβλημά σου" το να φτάσεις έγκαιρα, η ξενάγηση ξεκινά με ή χωρίς εσένα (σαν το γνωστό ανέκδοτο). Εξυπακούεται ότι υπάρχει ικανός χρόνος για να φτάσεις στο κάστρο.
- Πάρκινγκ, εκδοτήρια κ.λ.π είναι στους πρόποδες του λόφου/βράχου επάνω στην κορυφή του οποίου είναι κτισμένο το κάστρο.
- Η μετάβαση εκεί & από εκεί, μπορεί να γίνει βασικά με 3 τρόπους.
α. Με λεωφορεία (όπως προείπα, με εισιτήριο στα 1-2 ευρώ το άτομο?, δεν θυμάμαι ακριβώς). Μετά από 5 λεπτά είσαι στο κάστρο.
β. Με Άμαξα-Αλογάκια (αναχωρούν έξω από τα εκδοτήρια)
γ. Με το Peugeot_2 (για το "προς το κάστρο" δεν το προτείνω εάν έχετε παιδιά, καθώς η ανηφόρα είναι ζόρικη, το κατέβα βγαίνει άνετα καιρού επιτρέποντος...).
ορίστε και ο πολύ κατατοπιστικός χάρτης
Διαλέγουμε την ξενάγηση στα Αγγλικά λοιπόν (περίπου 2,5 ώρες μετά υπήρχε ελεύθερο slot/group). Στη συνέχεια χτυπάμε στο κιόσκι, ακριβώς δίπλα, από ένα χοτ-ντογκ (νοστιμότατο) εν αναμονή της αναχώρησης για το κάστρο.
Σκεφτόμαστε αρχικά να ανεβούμε με την άμαξα, για το χαρούνε και τα παιδιά περισσότερο, αλλά μάταια περιμένουμε τον αμαξά... ο χρόνος περνάει και επειδή δεν θέλουμε να το ρισκάρουμε άλλο αποφασίζουμε τη -συμβατική- λύση του λεωφορείου. Στο 2 λεπτο λοιπόν είμαστε στο λεωφορείο και λίγα λεπτά μετά ανεβαίνουμε το στενό ασφαλτοστρωμένο δρομάκι προς το κάστρο ανάμεσα σε πυκνά δέντρα (κίτρινη διαδρομή στο χάρτη).
Το λεωφορείο φτάνει στο τέρμα της διαδρομής σημείο από το οποίο ακολουθώντας ένα κατηφορικό δρομάκι σε 5 λεπτά φτάνουμε στο κάστρο. ΟΜΩΣ εμείς, όπως και όλοι οι άλλοι ως επιβάλλεται, αρχικά ακολουθούμε ένα διαφορετικό δρομάκι το οποίο (μετά από 1-2 λεπτά) οδηγεί στη γέφυρα Marienbrucke, σημείο από το οποίο προέρχονται και οι πιο γνωστές/κλασσικές φώτο του κάστρου. Η γέφυρα είναι σιδερένια και θυμίζει λίγο τη γέφυρα στο φαράγγι της Αράδαινας στην Κρήτη (γέφυρα Βαρδινογιάννη). Εκεί λοιπόν φωτογραφίζεσαι με φόντο το κάστρο (όταν έχει πολύ κόσμο απαιτεί υπομονή γιατί επικρατεί συνωστισμός). Στη θέα του κάστρου με κυρίευσε το γνωστό αίσθημα που έχει κάποιος όταν αντικρίζει για 1η φορά ένα τόσο πολυφωτογραφημένο αξιοθέατο. Ενώ είμαι ακριβώς εκεί, νομίζω ότι βλέπω ένα ακόμα καρτ ποστάλ... ένα γλυκό χαμόγελο ικανοποίησης και στη συνέχεια η φωτογραφική ανά χείρας. Δεν χορταίνεις να το κοιτάς αλλά δεν χορταίνεις και να το φωτογραφίζεις.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες(?) φώτο (πολλές από τις οποίες είχαν μέσα και "διερχόμενους" Κινέζους - και εδώ χιλιάδες), επιστρέψαμε από το ίδιο δρομάκι προκειμένου να πάρουμε το διπλανό του που σε οδηγεί στο κάστρο. Καθώς είχαμε κάποια λεπτά ακόμα στη διάθεση μας πριν την έναρξη της ξενάγησης, το πήγαμε χαλαρά βγάζοντας και άλλες φώτο με φόντο το κάστρο αλλά και τη θέα προς την πεδιάδα και τη λίμνη Alpsee.
Φτάνοντας στον εξωτερικό χώρο του κάστρου αντιληφθήκαμε ότι το νούμερο 1.3 εκατομμύρια επισκέπτες καθ' έτος, μάλλον είναι πραγματικό (τα καλοκαίρια 6000 ημερησίως). Σε σχετικά ήπια περίοδο, γινόταν της κακομοίρας... Η οργάνωση βέβαια που έχουν είναι φανταστική και δεν υπάρχουν ουρές. Υπάρχουν φωτεινές ενδείξεις με τον αριθμό του γκρουπ που συγκεντρώνεται για να μπει, καθώς και του επόμενου που είναι εν αναμονή. Αν θυμάμαι καλά το κάθε γκρουπ πρέπει να είναι των 30 ατόμων περίπου (max).
Να πω τη μαύρη αλήθεια, από το εσωτερικό του δεν τρελάθηκα. Ίσως το ότι το Linderhof είναι κατά πολύ ανώτερο εσωτερικά, ίσως ότι το εξωτερικό του Neuschwanstein σε προδιαθέτει γα κάτι πολύ πιο "large"... δεν ξέρω. Γενικά θα το χαρακτήριζα μέτριο αυτό που είδαμε εντός. Μάλιστα θα τολμούσα να πω το ότι εάν κάποιος πιέζεται χρονικά, επαναλαμβάνω εάν πιέζεται χρονικά και πρέπει να απορρίψει κάτι από τα παραπάνω, θα πρότεινα χωρίς 2η σκέψη να απορρίψει την ξενάγηση στο εσωτερικό του Neuschwanstein. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για εξωτερικό του, το οποίο είναι κάτι που πρέπει να δει οπωσδηποτε κάποιος που επισκέπτεται τη Βαυαρία. Θεωρώ δε απολύτως δικαιολογημένο, να ξεκινήσει κάποιος για ταξίδι στη Βαυαρία μόνο και μόνο για αυτό το κάστρο (είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν αρκετοί).
Στο 30 λεπτο (νομίζω) η ξενάγηση λαμβάνει τέλος (ο μίσος χρόνος ήταν ανέβα κατέβα σκάλες και πηγαίνε-έλα από το ένα δωμάτιο στο άλλο). Φυσικά η έξοδος περνά αναγκαστικά από τα καταστήματα με τα αναμνηστικά. Η ώρα είναι λίγο μετά τις 5 και έχει αρχίσει να σουρουπώνει για τα καλά. Τη στήνουμε στην αφετηρία της άμαξας (σημείο "Η" κοντά στο κάστρο) για να πάρουμε με τα αλογάκια το δρόμο της επιστροφής. Για 2η φορά ο αμαξάς μας προδίδει και 20 λεπτά μετά, αποφασίζουμε να επιστρέψουμε με τα πόδια αφού έχουμε δει δεκάδες πριν από εμάς να το τολμούν. Σε λιγότερο από μισή ώρα είμαστε ήδη στα ΙΧ διαπιστώνοντας ότι η επιστροφή μπορεί χαλαρά να γίνει με τα πόδια (άσφαλτος & κατηφόρα βέβαια).
ελπίζω να μην κούρασα με την ανάλυση
θα χαρώ να απαντήσω σε ό,τι επιπλέον θέλει κάποιος να ρωτήσει
