VACH
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 74
- Επόμενο Ταξίδι
- Βαλκάνια όχι παίξε γέλασε
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος των Άλπεων
Καλημέρα σας! Επιστρέψαμε με μπαταρίες γεμάτες από το πανέμορφο φθινοπωρινό Πήλιο! Βουνά ντυμένα με όλες τις αποχρώσεις του πορτοκαλί, του πράσινου, του καφέ, του κόκκινου! Αξίζει να το επισκεφθεί κανείς φθινόπωρο, γιατί και θα κάνει τις βόλτες του άνετα, χωρίς κακοκαιρία και με καθαρούς δρόμους, και θα απολαύσει την ορεινή ατμόσφαιρα του μαγικού αυτού βουνού.
Μείναμε στην Πορταριά, πολύ τουριστικό μέρος, κάθε μα κάθε Σαββατοκύριακο, όπως φάνηκε, ήταν σχεδόν fully booked. Φαντάζομαι τι θα γίνεται τα πιο "καυτά" Σαββατοκύριακα, τα τριήμερα και τις γιορτές.
Τελικά τη δεύτερη μέρα κάναμε το γύρο του Πηλίου: Πορταριά-Χάνια-Τσαγκαράδα-Κισσός-Μηλιές-Πινακάτες-Βόλος-Πορταριά, σύνολο 130 χιλιόμετρα με στάσεις στα χωριά αυτά που αναφέρω. Τι να πρωτοπώ! Καταπληκτική φύση και θέα, μπαλκόνι στο Αιγαίο. Ο δρόμος μια χαρά, αρκεί να μη βρέχει, έχει αρκετές στροφές αλλά άνετος. Αγαπημένη πλατεία στο χωριό Κισσός, λιγότερο τουριστικό, με θέα στο Αιγαίο και ωραία εκκλησία της Αγ. Μαρίνας του 17ου αιώνα. Εκεί θα συναντήσετε ντόπιους (ναι, υπάρχουν και αυτοί!) και όχι μόνο Βολιώτες που ανεβαίνουν Πήλιο για τις επιχειρήσεις τους. Κάτσαμε για καφεδάκι στην όμορφη πλατεία της Τσαγκαράδας και για φαγητό στις Μηλιές. Το φαγητό δεν ήταν ό,τι καλύτερο, δηλαδή αυθεντικό, θα έλεγα περισσότερο τουριστικοποιημένο και το κρέας όχι της καλύτερης ποιότητας. Αλλά απολαύσαμε την ατμόσφαιρα και δοκιμάσαμε και τσιπουρομεζέδες, όπως τα τσιτσίραβλα (χόρτα της περιοχής όπως τα φύλλα κάπαρης που τα κάνουν ένα είδος τουρσί, πολύ αλατισμένα και ωραίος πικάντικος μεζές!), για πρώτη φορά.
Το βραδάκι επιστρέψαμε Πορταριά. Φάγαμε στου Κρίτσα, στην πλατεία, το βρήκα πολύ τουριστικό για τα γούστα μας και τα φαγητά όπως ο κόκορας κοκκινιστός δεν ήταν καθόλου χωριάτικος ή έστω πετυχημένος. Περισσότερο νοσοκομειακού τύπου φαγητό. Αλλά έχει θέση στην πλατεία κομβική, πάντως δεν θα το σύστηνα. Γενικά στην Πορταριά και στη Μακρυνίτσα ήταν όλα πολύ τουριστικά και το φαγητό δεν μας ικανοποίησε.
Μας άρεσε πολύ όμως το εστιατόριο "Καμέλια" δίπλα στο Δημαρχείο της Πορταριάς και απέναντι από το ξενοδοχείο "Ερωφίλη". Έχει ωραία θέα, αλλά ακόμα καλύτερη ατμόσφαιρα μέσα, με ωραία τραπέζια, έπιπλα χωριάτικα σκαλιστά και φαγητό εξαιρετικό. Φάγαμε τραχανόσουπες, χωριάτικα λουκάνικα, μελιτζάνες στο πήλινο με τυριά και ήπιαμε τσίπουρο και ωραίο ημίγλυκο κρασί.
Την επόμενη μέρα είχε ομίχλη που κατέβαινε από το βουνό προς Βόλο και απολαύσαμε την ατμοσφαιρική θέα από Μακρυνίτσα. Το πιο όμορφο χωριό αυτής της μεριάς του Πηλίου! Αγοράσαμε βότανα και τσάγια της περιοχής και ήπιαμε τον καφέ μας στο Καφέ Λίθινο, πολύ γλυκό καφενεδάκι, δίπλα στο πάρκινγκ με ωραίες βεράντες, αλλά καλύτερο για μέσα και για βράδυ. Στη "Σύναξη των Κενταύρων" που έχει ωραία θέα δεν βρήκαμε χώρο ούτε για καρφίτσα! Ωραία καφετέρια όμως.
Η καλύτερη καφετέρια για θέα και γλυκό είναι το Αερικό, όπως είπαν και οι υπόλοιποι εδώ, την τιμήσαμε ουκ ολίγες φορές και οι καλύτερες ήταν τις καθημερινές που το μαγαζί είχε καθαρό αέρα (γιατί τα ΣΚ ήταν μες στην κάπνα) και βρήκαμε τραπέζι στο παράθυρο. Αν κοιτάξετε από κάτω, θα δείτε φάρμα με μαύρα γουρουνάκια και ελαφάκια, ακριβώς κάτω από το Αερικό. Επίσης, τις μέρες με καλό καιρό έχει πολύ ωραία τραπέζια έξω με θέα καταπληκτική. Γενικώς, η πιο όμορφη και γραφική καφετέρια της περιοχής.
Κάναμε το λάθος μια φορά και κάτσαμε στην πλατεία της Πορταριάς, στο καφενείο του Νέσου (επειδή δεν βρίσκαμε πουθενά αλλού τραπέζι) και παραγγείλαμε καφέ φίλτρου, που ήταν ένα χάλι, κάτι μεταξύ ελληνικού και τσαγιού, πολύ περίεργη γεύση και απορώ γιατί το συγκεκριμένο καφενείο είναι το μόνο στην πλατεία και έχει σίγουρα καμιά πενηνταριά τραπέζια πάνω στην πλατεία.
Μετά από αυτή την εμπειρία, όπου παρατήσαμε τον καφέ προς αναζήτηση ενός αξιοπρεπούς καφέ σε οποιονδήποτε χώρο, ανηφορίσαμε τον κεντρικό δρόμο της Πορταριάς ώσπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο Πορταριά. Είχε υπέροχη θέα, ήπιαμε έναν καλό καφέ και μας κέρασαν μηλόπιτα, ραβανί και κέικ καρότου και όλα αυτά εις διπλούν για δύο άτομα που ήμασταν.
Στην Πορταριά υπάρχει και το καφέ Antico, αλλά γινόταν χαμός, δεν έχει θέα και κινείται σε πιο τρεντι καταστάσεις. Πάντως, για έναν αξιοπρεπή καφέ δεν έχετε και πολλές επιλογές, οπότε το προτείνω.
Την τελευταία μέρα κατηφορίσαμε Βόλο, χαζολογήσαμε στην πόλη με τις όμορφες παραλιακές περαντζάδες της, μπορείτε να περπατάτε για ώρες και καταλήξαμε το μεσημεράκι στην παραλία της Αγριάς για θαλασσινούς μεζέδες (με κοντομάνικο παρακαλώ!) στο τσιπουράδικο του Παπαδή. Ευγενέστατος κύριος μας εξυπηρέτησε, μας έδειξε πώς να καθαρίζουμε τα καβούρια και ό,τι μας σέρβιρε ήταν εξαιρετικό. Προτείνω κυρίως σαρδέλες στα κάρβουνα, μέλι, οι καλύτερες που έχουμε δοκιμάσει.
Γενικώς, θα σας πρότεινα να γυρίσετε το Πήλιο σε μία ή δύο μέρες και για φαγητό να αναζητήσετε χωριά με ντόπιους και όχι τα γνωστά τουριστικά (εκτός αν θέλετε σούβλα). Την καλύτερη ταβέρνα την ανακαλύψαμε στο Κατηχώρι, ένα χιλιόμετρο μόλις κάτω από την Πορταριά κατεβαίνοντας προς Βόλο. Εκεί υπάρχει μια ταβέρνα ονόματι "Το κατώφλι της Καίτης", που τη λειτουργεί η Καίτη με την οικογένειά της, τα εγγόνια, τις νύφες και τα παιδιά της. Εκεί δεν θα πάτε για τη θέα, γιατί δεν έχει , αλλά για τα ζαρζαβατικά του κήπου τους που μυρίζουν λαχανικό και για τις συνταγές (γαστροταβέρνας) που εκτελεί άριστα ο γιος της ο Γιώργος, ο οποίος μεγάλωσε σερβίροντας στην ταβέρνα της μαμάς, κατέβηκε Αθήνα και σπούδασε σεφ και δούλεψε σε αθηναϊκά εστιατόρια, γύρισε στο χωριό του και εμπλούτισε τις χωριάτικες συνταγές "πειράζοντάς" τις δημιουργικά. Θα πηγαίναμε κάθε μέρα, αρκεί να το είχαμε ανακαλύψει νωρίτερα! Εκεί φάγαμε ντομάτες και πιπεριές από τον κήπο, ψαρονέφρι γεμιστό με πουρέ σε πιπεράτη σάλτσα με κονιάκ, αγριογούρουνο, τυροπιτάκια με μέλι σε φύλλο κρούστας και διάφορα άλλα, που δεν θυμάμαι.
Το Πήλιο δεν χορταίνεται με μία φορά! Θα πάμε και θα ξαναπάμε και την επόμενη φορά καλοκαίρι για τις καταπληκτικές παραλίες του!
Μείναμε στην Πορταριά, πολύ τουριστικό μέρος, κάθε μα κάθε Σαββατοκύριακο, όπως φάνηκε, ήταν σχεδόν fully booked. Φαντάζομαι τι θα γίνεται τα πιο "καυτά" Σαββατοκύριακα, τα τριήμερα και τις γιορτές.
Τελικά τη δεύτερη μέρα κάναμε το γύρο του Πηλίου: Πορταριά-Χάνια-Τσαγκαράδα-Κισσός-Μηλιές-Πινακάτες-Βόλος-Πορταριά, σύνολο 130 χιλιόμετρα με στάσεις στα χωριά αυτά που αναφέρω. Τι να πρωτοπώ! Καταπληκτική φύση και θέα, μπαλκόνι στο Αιγαίο. Ο δρόμος μια χαρά, αρκεί να μη βρέχει, έχει αρκετές στροφές αλλά άνετος. Αγαπημένη πλατεία στο χωριό Κισσός, λιγότερο τουριστικό, με θέα στο Αιγαίο και ωραία εκκλησία της Αγ. Μαρίνας του 17ου αιώνα. Εκεί θα συναντήσετε ντόπιους (ναι, υπάρχουν και αυτοί!) και όχι μόνο Βολιώτες που ανεβαίνουν Πήλιο για τις επιχειρήσεις τους. Κάτσαμε για καφεδάκι στην όμορφη πλατεία της Τσαγκαράδας και για φαγητό στις Μηλιές. Το φαγητό δεν ήταν ό,τι καλύτερο, δηλαδή αυθεντικό, θα έλεγα περισσότερο τουριστικοποιημένο και το κρέας όχι της καλύτερης ποιότητας. Αλλά απολαύσαμε την ατμόσφαιρα και δοκιμάσαμε και τσιπουρομεζέδες, όπως τα τσιτσίραβλα (χόρτα της περιοχής όπως τα φύλλα κάπαρης που τα κάνουν ένα είδος τουρσί, πολύ αλατισμένα και ωραίος πικάντικος μεζές!), για πρώτη φορά.
Το βραδάκι επιστρέψαμε Πορταριά. Φάγαμε στου Κρίτσα, στην πλατεία, το βρήκα πολύ τουριστικό για τα γούστα μας και τα φαγητά όπως ο κόκορας κοκκινιστός δεν ήταν καθόλου χωριάτικος ή έστω πετυχημένος. Περισσότερο νοσοκομειακού τύπου φαγητό. Αλλά έχει θέση στην πλατεία κομβική, πάντως δεν θα το σύστηνα. Γενικά στην Πορταριά και στη Μακρυνίτσα ήταν όλα πολύ τουριστικά και το φαγητό δεν μας ικανοποίησε.
Μας άρεσε πολύ όμως το εστιατόριο "Καμέλια" δίπλα στο Δημαρχείο της Πορταριάς και απέναντι από το ξενοδοχείο "Ερωφίλη". Έχει ωραία θέα, αλλά ακόμα καλύτερη ατμόσφαιρα μέσα, με ωραία τραπέζια, έπιπλα χωριάτικα σκαλιστά και φαγητό εξαιρετικό. Φάγαμε τραχανόσουπες, χωριάτικα λουκάνικα, μελιτζάνες στο πήλινο με τυριά και ήπιαμε τσίπουρο και ωραίο ημίγλυκο κρασί.
Την επόμενη μέρα είχε ομίχλη που κατέβαινε από το βουνό προς Βόλο και απολαύσαμε την ατμοσφαιρική θέα από Μακρυνίτσα. Το πιο όμορφο χωριό αυτής της μεριάς του Πηλίου! Αγοράσαμε βότανα και τσάγια της περιοχής και ήπιαμε τον καφέ μας στο Καφέ Λίθινο, πολύ γλυκό καφενεδάκι, δίπλα στο πάρκινγκ με ωραίες βεράντες, αλλά καλύτερο για μέσα και για βράδυ. Στη "Σύναξη των Κενταύρων" που έχει ωραία θέα δεν βρήκαμε χώρο ούτε για καρφίτσα! Ωραία καφετέρια όμως.
Η καλύτερη καφετέρια για θέα και γλυκό είναι το Αερικό, όπως είπαν και οι υπόλοιποι εδώ, την τιμήσαμε ουκ ολίγες φορές και οι καλύτερες ήταν τις καθημερινές που το μαγαζί είχε καθαρό αέρα (γιατί τα ΣΚ ήταν μες στην κάπνα) και βρήκαμε τραπέζι στο παράθυρο. Αν κοιτάξετε από κάτω, θα δείτε φάρμα με μαύρα γουρουνάκια και ελαφάκια, ακριβώς κάτω από το Αερικό. Επίσης, τις μέρες με καλό καιρό έχει πολύ ωραία τραπέζια έξω με θέα καταπληκτική. Γενικώς, η πιο όμορφη και γραφική καφετέρια της περιοχής.
Κάναμε το λάθος μια φορά και κάτσαμε στην πλατεία της Πορταριάς, στο καφενείο του Νέσου (επειδή δεν βρίσκαμε πουθενά αλλού τραπέζι) και παραγγείλαμε καφέ φίλτρου, που ήταν ένα χάλι, κάτι μεταξύ ελληνικού και τσαγιού, πολύ περίεργη γεύση και απορώ γιατί το συγκεκριμένο καφενείο είναι το μόνο στην πλατεία και έχει σίγουρα καμιά πενηνταριά τραπέζια πάνω στην πλατεία.
Μετά από αυτή την εμπειρία, όπου παρατήσαμε τον καφέ προς αναζήτηση ενός αξιοπρεπούς καφέ σε οποιονδήποτε χώρο, ανηφορίσαμε τον κεντρικό δρόμο της Πορταριάς ώσπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο Πορταριά. Είχε υπέροχη θέα, ήπιαμε έναν καλό καφέ και μας κέρασαν μηλόπιτα, ραβανί και κέικ καρότου και όλα αυτά εις διπλούν για δύο άτομα που ήμασταν.
Στην Πορταριά υπάρχει και το καφέ Antico, αλλά γινόταν χαμός, δεν έχει θέα και κινείται σε πιο τρεντι καταστάσεις. Πάντως, για έναν αξιοπρεπή καφέ δεν έχετε και πολλές επιλογές, οπότε το προτείνω.
Την τελευταία μέρα κατηφορίσαμε Βόλο, χαζολογήσαμε στην πόλη με τις όμορφες παραλιακές περαντζάδες της, μπορείτε να περπατάτε για ώρες και καταλήξαμε το μεσημεράκι στην παραλία της Αγριάς για θαλασσινούς μεζέδες (με κοντομάνικο παρακαλώ!) στο τσιπουράδικο του Παπαδή. Ευγενέστατος κύριος μας εξυπηρέτησε, μας έδειξε πώς να καθαρίζουμε τα καβούρια και ό,τι μας σέρβιρε ήταν εξαιρετικό. Προτείνω κυρίως σαρδέλες στα κάρβουνα, μέλι, οι καλύτερες που έχουμε δοκιμάσει.
Γενικώς, θα σας πρότεινα να γυρίσετε το Πήλιο σε μία ή δύο μέρες και για φαγητό να αναζητήσετε χωριά με ντόπιους και όχι τα γνωστά τουριστικά (εκτός αν θέλετε σούβλα). Την καλύτερη ταβέρνα την ανακαλύψαμε στο Κατηχώρι, ένα χιλιόμετρο μόλις κάτω από την Πορταριά κατεβαίνοντας προς Βόλο. Εκεί υπάρχει μια ταβέρνα ονόματι "Το κατώφλι της Καίτης", που τη λειτουργεί η Καίτη με την οικογένειά της, τα εγγόνια, τις νύφες και τα παιδιά της. Εκεί δεν θα πάτε για τη θέα, γιατί δεν έχει , αλλά για τα ζαρζαβατικά του κήπου τους που μυρίζουν λαχανικό και για τις συνταγές (γαστροταβέρνας) που εκτελεί άριστα ο γιος της ο Γιώργος, ο οποίος μεγάλωσε σερβίροντας στην ταβέρνα της μαμάς, κατέβηκε Αθήνα και σπούδασε σεφ και δούλεψε σε αθηναϊκά εστιατόρια, γύρισε στο χωριό του και εμπλούτισε τις χωριάτικες συνταγές "πειράζοντάς" τις δημιουργικά. Θα πηγαίναμε κάθε μέρα, αρκεί να το είχαμε ανακαλύψει νωρίτερα! Εκεί φάγαμε ντομάτες και πιπεριές από τον κήπο, ψαρονέφρι γεμιστό με πουρέ σε πιπεράτη σάλτσα με κονιάκ, αγριογούρουνο, τυροπιτάκια με μέλι σε φύλλο κρούστας και διάφορα άλλα, που δεν θυμάμαι.
Το Πήλιο δεν χορταίνεται με μία φορά! Θα πάμε και θα ξαναπάμε και την επόμενη φορά καλοκαίρι για τις καταπληκτικές παραλίες του!
Last edited:
Θέλω να πάω ένα ΠΣΚ στο πανέμορφο 
