Τσεχική Δημοκρατία Πέντε μέρες στην Πράγα

[aloha]

Μόλις γυρίσαμε από το τρίτο ταξίδι μας στο εξωτερικό το οποίο απολαύσαμε πάρα πολύ! Σίγουρα δεν είναι ένα ταξίδι ζωής, είναι όμως ένα low badget ταξίδι που αξίζει να κάνετε.

25/4 , ημέρα πρώτη

Φτάσαμε στην πράγα στις 3 το μεσημέρι και πολύ εύκολα και γρήγορα βρήκαμε το ξενοδοχείο μας που ήταν δίπλα στην παλιά πόλη και το έλεγαν old prague hotel. Ένα πολύ ωραίο ξενοδοχείο σε απίστευτα προνομιακή θέση που κόστιζε 69 ευρω τη βραδιά αν δεν κάνω λάθος. Με τον οδηγό της Πράγας στο χέρι, γυρίσαμε την παλιά πόλη, η πλατεία της οποίας θεωρείται από τις καλύτερες της Ευρώπης, θαυμάσαμε τα κτήρια 'ενα ένα, είδαμε τους Αποστόλους να παρελαύνουν έξω από το ρολόι του Δημαρχείου (τίποτα σπουδαίο), φάγαμε από πλανόδειους πάνω στην πλατεία λουκάνικα και κάτι περιέργες πατάτες με χοιρινό και λάχανο που φτιάχνουν σε τεράστια τηγάνια και ήπιαμε την τοπική μπύρα που είναι απίθανη και πολύ φτηνή. Τέλος, δοκιμάσαμε τα απίθανα τρεντλικ που είναι κάτι σαν τσουρέκι κοκορέτσι και μέσα τους βάζεις ότι θες. Με σοκολάτα πάνε τέλεια. H μυρωδιά τους σε καλεί να τα γευτείς σε όποιο σημείο της παλιάς πόλης κι αν βρίσκεσαι. Δυστυχώς αν και τέλη Απρίλη ο καιρός ήταν άσχημος, άστατος και με πάρα πολύ κρύο. 6-8 βαθμούς ανώτερη θερμοκρασία. Αυτό ήταν καθαρά θέμα τύχης, αφού όπως μας είπαν την προηγούμενη εβδομάδα είχε 20 βαθμούς και τη μέρα που φεύγαμε θα έφτανε τους 16.

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[aloha]

26/4, ημέρα δεύτερη

Πρωινό, ξύπνημα, ζεστό ντύσιμο, πρωινό στο ξενοδεοχείο και βουρ προς το ποτάμι. Ανυπομονούσα να βγω από την κλειστοφοβία της παλιάς πόλης που παρά την ομορφιά της ένιωθα να με πνίγει. Μόλις αντίκρυσα το ποτάμι, τη γέφυρα του Καρόλου με τα αγάλματα και το κάστρο να δεσπόζει ανάσανα. Περπατήσαμε τη γέφυρα του Καρόλου γύρω στις 10 το πρωί, ήταν αδεια, πράγμα που με παραξένεψε καθώς άλλα είχα διαβάσει στο φόρουμ. Θαυμάσαμε τη θέα και τα αγάλματα, τα οποία δυστυχώς είναι μαυρισμένα, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οι σύο γοτθικοί πυργίσκοι στις δυο άκρες τις γέφυρας. Να πω εδώ ότι στην Πράγα κυριαρχεί το μπαρόκ και ότι αυτοί οι 2 πυργίσκοι, μαζί με την εκκλησία της Τιν στην παλιά πόλη και το ναό του Αγίου Βίτου στο κάστρο είναι τα μόνα δείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής. Περάσαμε από τη μικρή πόλη και ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μπήκαμε σε ότι καταλάβαμε ότι έπρεπε να μπούμε. Έκανε πολύ κρύο και δε μπορούσαμε να καθόμαστε μες στο αγιάζι να συμβουλευόμαστε τον οδηγό επισταμένως κι έτσι τα μπλέξαμε λίγο. Είδαμε λοιπόν το βασιλικό ανάκτορο (δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό), τη Μονή του Αγίου Γεωργίου (εκεί υπάρχει και μια συλλογή τσέχικης τέχνης του 19ου αι. η οποία όμως δεν είναι επισκέψιμη), τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βίτου, το σοκάκι των αλχημιστών και τον πύργο Ντάλιμπορ. Τέλος φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου (δεν ξέρω από που μπήκαμε), με τη φρουρά και τα αγάλματα με τους γίγαντες στην πύλη. Ξεπαγιασμένοι από το κρύο κατεβήκαμε από μια σκάλα που βρήκαμε και μας έβγαλε στη μικρή πόλη κι από κει περάσαμε από μια γέφυρα, όχι του καρόλου, τι δίπλα και βγήκαμε στη Narodni και σταθήκαμε στο πειφημο cafe louvre με τα ωραία γλυκά. Όχι κάτι τόσο ωραίο σαν καφέ (είχε πολλή φασαρία) αλλά είχε υπέροχα γλυκά. Να πω εδώ ότι πάνω στη γέφυρα μας έπιασε μια απίθανη βροχή. Μετά το cafe louvre εξακολουθούσε να μην υπάρχει κουράγιο για βόλτες μετά από το κρύο και τη βροχή που φάγαμε κι έτσι καταλήξαμε στο διάσημο Kolkovna για φαγητό και μπύρα. Πολύ ωραίο περιβάλλον και πολύ καλό φαγητό.

Μετά το φαγητό συνήλθαμε κι εμείς κι ο καιρός και κάναμε μια ωραία βόλτα στην εβραική συνοικία, όπου μπήκαμε σε όλες τις συναγωγές (εκτός από την
Παλιά-νέα συναγωγή, που είχε ξεχωριστό εισητήριο και αποφασίσαμε να μην το πάρουμε), και στο κοιμητήριο. Επίσης επισκεφτηκαμε τη μονή της Αγίας Αγνής. Ωραία γειτονιά, ήσυχη και χαικλασάτη με ακριβά εστιατόρια και ξενοδοχεία. Οι πλανόδιοι πουλούν αυτά τα σεμενάκια που βάζουν στο κεφάλι τους οι Εβραίοι, παντού συναντάς εβραίους τουρίστες και οι συναγωγές δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά αξίζει μια βόλτα.

Φάγαμε και πάλι ένα τρεντλνικ, μπάνιο και βουρ για μαύρο θέατρο. Κλείσαμε στο phantom. Μεγάλη απογοήτευση, ωραίο σα σύλληψη και θα μπορούσαν να κάνουν ωραία πράγματα με αυτή την τεχνική αλλά πραγματικά τα νούμερα ήταν ότι πιο κιτς έχω δει. Νόμιζα ότι απλά τύχαμε στη λάθος παράσταση, αλλά η ρεσεψιονιστ απορρημένη με κοίταζε και μου έλεγε ότι όλα έτσι είναι και ότι αν θέλω να δω κάτι πιο ποιοτικό υπήρχε αλλά κόστιζε 50 ευρώ. Κατάλαβα ότι ως ποιοτικό όριζε το χώρο και όχι το θέαμα αυτό καθεαυτό.

 

[aloha]

27/4, ημέρα τρίτη

Τρίτη μέρα, με τη θερμοκρασία να έχει ανέβει κανα 2 βαθμούς και να φτάνει πλέον τους 8 βαθμούς (ανώτερη θερμοκρασία) και αυτό πραγματικά έκανε διαφορά. Μπορέσαμε να κινηθούμε λίγο πιο δραστήρια και να δούμε περισσότερα πράγματα. Πήγαμε λοιπόν στη μικρή πόλη, που βρίσκεται κάτω από το κάστρο. Εκεί δεν έχει χτιστεί σχεδόν κανένα σπίτι από το 18ο αιώνα. Τα κτήρια είναι όλα πανέμορφα και η ατμόσφαιρα εκπληκτική. Όλα είναι ήρεμα και από τα σπίτια ακούγεται κλασσική μουσική. Πολλά σπίτια έχουν ονομασίες που προκύπτουν από τα οικόσημα που είναι πάνω τους, όπως το σπίτι στα τρία βιολά, στο λευκό κύκνο, στον κόκκινο αστακό κλπ. Δεξιά αριστερά συναντάς ωραία καφέ, σοκολατερί, μαγαζιά με ξύλινα παιχνίδια κα. Περιηγηθήκαμε στους δρόμους της μικρής συνοικίας, επισκεφτήκαμε την πολύ εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Νικολάου που δεσπόζει στην περιοχή κι εκεί συναντήσαμε πολλές κινέζες με τον προσωπικό τους φωτογράφο που φωτογραφίζονταν μες στο κρύο με νυφικά. Ήταν πραγματικά αστείο.

Στη συνέχεια, ανηφορίσαμε πάλι προς το κάστρο να δούμε την περιοχή κάτω από την πύλη και το χράντσανι που δεν είδαμε την προηγούμενη. Κάναμε μία υπέροχη βόλτα, φωτογραφίσαμε πολλά ανάκτορα, ανάμεσα τους το ανάκτορο Στέρνμπεργκ, Σβάρτσενμπεργκ, Μάρτινιτς, Τσέρνιν κα. Επισκεφτήκαμε το Λορέτο, το οποίο χρημαρτοδοτήθηκε από μία Τσέχα αριστοκράτισσα που διέδιδε το θρύλο της Αγίας οικίας του Λορέτο. Στη Βοημία και τη Μοραβία υπάρχουν 50 αντίγραφα του Λορέτο!!!!!!! Αυτό εδώ, είναι το μεγαλύτερο απ'όλα. Έχουμε βγάλει φωτογραφία μόνο το εξωτερικό καθώς χριεαζόταν επιπλέον χρήματα αν θέλαμε να το φωτογραφήσουμε.

Περάσαμε από έναν ωραίο δρόμο που έμεναν οι εργάτες του κάστρου, από τη μονή των καπουτσίνων, πήγαμε στη μονή Στράχοβ και θαυμάσαμε την απίστευτη βιβλιοθήκη της. Κατηφορίσαμε πάλι στη μικρή συνοικία περνώντας από την περιοχή ποχόρτζελες ο οποίος είναι ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της Πράγας και σήμερα περνάει από εκεί η οδική αρτηρία που οδηγεί στο κάστρο της Πράγας. Μέτά από τόσο μεγάλη βόλτα έπρεπε να πάρουμε δυνάμεις κι έτσι ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα σε μια απίθανη σοκολατερί. Δεν ήταν ζεστή σοκολάτα όπως την ξέρουμε αλλά μια πηχτή λιωμένη σοκολάτα. Εμεπιρία ζωής. Στην ίδια σοκολατερί δοκίμασα και όλα τα σοκολατάκια που προσφέρονταν προς δοκιμή. Τέλεια! Με πράσινο τσάι, με τζίντζερ, με τσίλι κα.

Από κει κάναμε μια περιήγηση στην παραποτάμια μικρή συνοικία και καταλήξαμε στο νησί Κάμπα και καταλήξαμε στον τοίχο με τα γκράφιτι και τον τροχό του υδρόμυλου του μεγάλου κοινοβίου.

Στη συνέχεια πήραμε το τελεφερίκ και ανεβήκαμε στο λόφο Πέτρζιν. Είναι ένας πανέμορφος λόφος. Εκεί, αφού βολτάραμε, μπήκαμε στο μουσείο με τους καθρέφτες (πλάκα είχε) και ανεβήκαμε σε μια μικρογραφία του πύργου του Άιφελ 300 σκαλιά και θαυμάσαμε την υπέροχη θέα της πόλης. Πιο ωραία θα ήταν να πάμε στο λόφο με τα πόδια από το μοναστήρι Στράχοφ κατά μήκος του τείχους του λιμού και να κατέβουμε από κει με τελεφερίκ. Δυστυχώς το μάθαμε εκ των υστέρων.

Μετά από αυτό κατεβήκαμε και πάλι με το τελεφερίκ, περάσαμε τη γέφυρα του καρόλου και βρεθήκαμε αργά πια στην παλιά πόλη και στο πολύ ωραίο παραδοσιακό εστιατόριο σταρομετσκε , κάπως έτσι.

Μετά από το φαγητό, κι ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ καθώς ήταν ήδη απόγευμα και από νωρίς το πρωί ήμασταν στους δρόμους, ακολούθησα τον καλό μου στο μουσείο κομμουνισμού στην καινούρια πόλη, όπου παρουσιάζει το όνειρο, την πραγματικότητα και τον εφιάλτη του κομμουνισμού. Δεν έχω καταλήξει στο αν ήταν καλό ή οχι καθώς δε γνωρίζω καλά την ιστορία. Το ρεζουμέ είναι ότι αυτοί έφτιαξαν ένα μουσείο για να παρουσιάσουν πόσο χάλια ήταν γι'αυτόυς ο κομμουνισμός. Νομίζω όμως ότι το μουσείο είναι πολύ μεροληπτικό και δε σου δίνει να καταλάβεις αν ήταν χάλια και τα 40 χρόνια κομμουνισμού ή τα τελευταία από αυτά. Και βεβαίως οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ξέρουν πώς θα ήταν η ζωή τους χωρίς κομμουνισμό μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Μετά το μουσείο πήγαμε για ποτό στο live jazz bar Redutta που βρίσκεται στην οδό Narodni δίπλα από το cafe Louvre. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να βρεθώ σε ένα τέτοιο μέρος. Καθίσαμε αναπαυτικά στους βελούδινους καναπέδες και σ'ένα μικρό χώρο όπου απουσίαζε ο καπνός ήπιαμε τη μπύρα μας και απολαύσαμε υπέροχη jazz μουσική από ένα απίθανο κουαρτέτο. Πραγματικά πήγαμε για μισή ώρα και κάτσαμε δύο ώρες, αφού παρά την κούρασή μας ξέραμε ότι δε θα μας ξαναδωθεί τέτοια ευκαιρία να απολαύσουμε τόσο καλή μουσική σε τόσο ωραίο χώρο. 11.30 το βράδυ, κατάκοποι αλλά πλήρεις, επιστρέψαμε στο δωμάτιό μας.

 

[aloha]

28/4, ημέρα τέταρτη

Για την τέταρτη μέρα είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε ένα ταξίδι στο τσέσκι κρουμλόβ, όμως τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε και να χαρούμε την πόλη και πολύ σοφά πράξαμε. Με την ησυχία μας περιηγηθήκαμε στη νέα πόλη, χαζέψαμε τα κτήρια και τα μνημεία στην πλατεία βενσεσλάου στο πάνω μέρος της οποία δεσπόζει το Εθνικό μουσείο. Έπειτα πήγαμε στην πλατεία Καρόλου, μία ήσυχη πλατεία με πολύ πράσινο και σταματήσαμε για καφέ στο γυάλινο μέγαρο χορού. Ένα σύγχρονο κτήριο με απίστευτη θέα που έγινε το σύμβολο της μετά τη βελούδινη επανάσταση σύγχρονης αρχιτεκτονικής.

Έπειτα περιπλανηθήκαμε κι άλλο στα σοκάκια της νέας πόλης, επισκεφτήκαμε τις εκκλησίες του Αγίου Ιγνατίου και του Αγίου Κύριλλου και Μεθόδιου. Στην εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου πετύχαμε και γάμο. Μου έκανε εντύπωση η απλότητα τόσο του ζευγαριού όσο και των καλεσμένων. Η νύφη παίζει να μην είχε ούτε καν μακιγιάζ. Καμία σχέση με τα δικά μας. Στη συνέχεια μπήκαμε για μια χαλαρωτική βόλτα στο βοτανικό κήπο του πανεπιστημίου και στη συνέχεια ανηφορίσαμε στο Βίσεχραντ. Πόση ομορφιά!!! Δε σταμάτησα να λέω πόσο κρίμα θα ήταν να χάσουμε το Βίσεχραντ για μια κουραστική ημερήσια εκδρομή στο Κρουμλόβ!!! Το Βίσεχραντ ήταν η πρώτη έδρα των Τσέχων βασιλιάδων. Επσκεφτήκαμε την εντυπωσιακή νεογοτθική εκκλησία των αγίων Πέτρου και Παύλου, το πανέμορφο κοιμητήριο, θαυμάσαμε την εντυπωσιακή θέα στην κοιλάδα του Μολδάβα και αράξαμε στα υπέροχα καταπράσινα πάρκα. Νομίζω απ'όλες τις μέρες, τη βόλτα στο Βίσεχραντ τη χάρηκα πιο πολύ! Τέλος, κατηφορίσαμε και πήραμε το τραμ για την παλιά πόλη όπου φάγαμε σε ένα πολύ ωραίο παραδοσιακό εστιατόριο απέναντι από το δωμάτιό μας.

Απογευματάκι πια και παρά την απίστευτη κούραση υπήρχαν ακόμα πράγματα που θέλαμε να δούμε. Έτσι κατεβήκαμε στο ποτάμι, περπατήσαμε κατά μήκος του από την πλευρά της παλιάς πόλης και, χαζέψαμε τα κτήρια και κατευνθήκαμε προς την δεύτερη γέφυρα μετά τη γέφυρα του Καρόλου. ΠΕρνόντας την τρίτη γέφυρα μπροστά στα μάτια σου βλέπεις έναν τεράστιο μετρονόμο, ο οποίος τοποθετήθηκε στη θέση που παλιά ήταν το ύψους 30 μέτρων άγαλμα του Στάλιν και λειτουργεί κανονικά. Πλησιάσαμε και ανακαλύψαμε το πιο υπέροχο πάρκο της Πράγας. Εκεί συχνάζει η νεολαία της Πράγας, κάνει γυμναστική, τρέχει, καπνίζει, πίνει, κάνουν σκέιτ, ακροβατικά και γιόγκα. Υπάρχει και μία παιδική χαρά. Θαυμάσαμε τη θέα, περπατήσαμε άπειρα, ρουφήξαμε τις τελευταίες εικόνες. Κατηφορίσαμε και πάλι, τώρα περπατήσαμε το ποτάμι κατα μήκος από την πλευρά της μικρής πόλης. Φτάσαμε στη γέφυρα του Καρόλου, ξαναβρεθήκαμε στο νησί Κάμπα, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα, χαζέψαμε στα μαγαζάκια με τα κεραμικά και νύχτα πια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μπάνιο. Κι ενώ είχα ήδη χωθεί στο κρεβάτι κατάκοπη, ο άντρας μου επέμενε να βγούμε για ένα τελευταίο τρεντλνικ και μια τελευταία μπύρα στην παλιά πόλη. Με έπεισε και δεν το μετάνιωσα.

 

[aloha]

29/4, πέμπτη μέρα

Η τελευταία μέρα έφτασε και είχαμε πρωινή πτήση. Κι ενώ ελπίζω ότι θα πάω σπιτάκι μου να ξεκουραστώ το ρολόι χτυπάει στις 6 γιατί ο άντρας μου επέμενε να βγούμε και για τρέξιμο γιατί θα το μετανιώναμε τόσο πολύ αν δεν τρέχαμε στο πάρκο Λέτνα. Και έλα μωρέ, θα ξεκουραστούμε μόλις γυρίσουμε. Εντάξει αγάπη μου ναι θέλω τόσο πολύ να τρέξουμε, να τώρα σηκώνομαι. Σηκώνομαι, αντιλαμβάνομαι, ότι δεν έχω πόδια. Πέλματα, γόνατα, μηροί έχουν γίνει πλαστελίνη. Αχ! Τι κρίμα και ήθελα τόσο να τρέξω αλλά να κοίτα, δε μπορώ. Τελικά δεν ξέρω πως, βρεθήκαμε στο δρόμο με 1 βαθμό κελσίου στις 6 το πρωί, να διασχίζουμε την παλιά πόλη, και να κατευθυνόμαστε προς τον γιγάντιο μετρονόμο και το πάρκο Λέτνα, να ανεβαίνουμε τα σκαλιά προς το λόφο και να βρισκόμαστε στην όαση που λέγεται πάρκο Λέτνα, και μετά πάλι στο ποτάμι και τέλος να περνάμε τη γέφυρα του Καρόλου άδεια και γύρω στις 7 να είμαστε στο ξενοδοχείο μας. Τώρα τέλος! Μπάνιο, πρωινό και αεροδρόμιο.

Φύγαμε γεμάτοι από την Πράγα, αλλά εγώ δε θέλω να ξαναπάω. Μου άρεσε και δε μου άρεσε αυτή η πόλη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.

 

[alma]

Οι φωτό σου είναι πολύ ωραίες....Δεν κατάλαβα πως και σου άρεσε και δεν σου άρεσε αλλά το σημαντικό είναι πως φαίνεται να απόλαυσες το ταξίδι....

 

[aloha]

Οι φωτό σου είναι πολύ ωραίες....Δεν κατάλαβα πως και σου άρεσε και δεν σου άρεσε αλλά το σημαντικό είναι πως φαίνεται να απόλαυσες το ταξίδι....

Ευχαριστώ γα το σχόλιο. To απόλαυσα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, το συστήνω ανεπιφύλακτα, καθώς πρόκειται για ένα όμορφο μέρος, είναι και low badget ταξίδι και μπορεί να γίνει άνετα σε 4-5 μέρες. Δε μπορώ να εξηγήσω τι είναι αυτό που δε μου άρεσε. Το υπερβολικό μπαρόκ που υπάρχει παντού είναι πνιγηρό. Η απουσία τέχνης, μουσείων κλπ. Το ότι παλιά πόλη, μικρή πόλη και κάστρο είναι ένα τρίγωνο μη κατοικίσμο και μη επισκέψιμο από Τσέχους παρά μόνο από τουρίστες. Δηλαδή είναι πλήρως διαχωρισμένο. Είναι μια παραμυθένια όμορφη πόλη, αλλά δε σε κάνει να σκεφτείς ότι σε ένα τέτοιο μέρος θα'θελες να ζεις, όπως το βίωσα με τη Βαρκελώνη για παράδειγμα. Ε, μάλλον πολλά τέτοια μαζί.

 

[travelbreak]

Ωραία η ιστορία σου και ενδιαφέρουσα για μένα, αφού σε λίγες μέρες θα βρίσκομαι στην Πράγα.

 

[aloha]

Ωραία η ιστορία σου και ενδιαφέρουσα για μένα, αφού σε λίγες μέρες θα βρίσκομαι στην Πράγα.

Ωραία! Θα τύχεις και καλό καιρό και θα την απολαύσεις! Ότι θες ρωτάς.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη