Μαρόκο Ο δρόμος με τις χίλιες κάσμπες

[taver]

Αυτό με το GPS στη Fes ήταν δική μου επινόηση. Ξεφτίλα εντελώς αλλά πρακτικό....

Ξεφτίλα γιατί; Η τεχνολογία στην υπηρεσία του ταξιδιώτη.... [Βέβαια, στη Φες μπορεί και να θέλεις να χαθείς. Αλλά καλύτερα δεν είναι να έχεις κι ένα plan B?]

 

[hydronetta]

Αν μη τι άλλο, ακούγεται βολικό και ασφαλές. Που ξέρεις, μπορεί ακόμα να προσπαθούσες να βγεις από τα στενά της Μεδίνας, να βρεις μια έξοδο διαφυγής!!!
Στη δική μου περίπτωση, μου πήρε ολόκληρη μέρα να διασχίσω την Μεδίνα από βορινή πύλη σε νότια. Και καυχιέμαι, υποτίθεται, για τον προσανατολισμό μου!

To θετικό: δεν είναι επίπεδη η Fes. Πλέον έχουν φτιάξει και διαδρομές στη πόλη με πινακίδες που μπορείς να ακολουθήσεις

Ξεφτίλα γιατί; Η τεχνολογία στην υπηρεσία του ταξιδιώτη.... [Βέβαια, στη Φες μπορεί και να θέλεις να χαθείς. Αλλά καλύτερα δεν είναι να έχεις κι ένα plan B?]

Βασικά δεν ήθελα να πέσω στην ανάγκη του οιοδήποτε. Το είχα δει εγωιστικά, πεισματικά, ξεροκέφαλα, τόσο που όποιος προσφερόταν για οδηγός τον ξαπόστελνα ...ευγενικά.
Πάντως μας ξελάσπωσε, δεν το πίστευα. Πολύ χρήσιμο αν θες να δεις τα αξιοθέατα χωρίς κάποιον guide. Αφού έχεις ξεναγηθεί στα αξιοθέατα, τίποτα δεν σου απαγορεύει να περιπλανηθείς στα σοκάκια. Κι αν τότε χαθείς (που θα χαθείς) δεν υπάρχει λόγος απελπισίας βζζζζτ η εφαρμογή και βρήκες το δρόμο σου.

 

[panius]

Είναι πολλά τα likes λέμε!!!

 

[Amplified]

Κι εγώ πέρσι τον Νοέμβρη, έκανα το ίδιο πάνω-κάτω δρομολόγιο.
Jemaa el-Fnaa, όλο το νταλαβέρι γίνεται στις 5 το πρωί. Το πως αλλάζει η βραδινή πλατεία σε πρωινή, είναι από τα πιο κουφά πράγματα που έχω δει. Εάν ξαναπήγαινα, θα έκανα κυριλέ μερζούγκα (μοτοκρός, brunch έρημο, treck, όλα τζάμπα) και sidi ifni για καταδύσεις. Γενικά, η χώρα έχει πάρα πολύ καλό value for money και την προτείνω για κάποιον που θέλει αφρική, αλλά έντονη τουριστική ανάπτυξη κι ανέσεις.

 

[hydronetta]

FES

Η παλιότερη από τις αυτοκρατορικές πόλεις του Μαρόκου. Πόλη σύμβολο στις καρδιές των μαροκινών, πόλη του ορθόδοξου Ισλάμ αλλά κι ένα βαρόμετρο κοινής γνώμης (από κεί ξεκίνησε το κίνημα ανεξαρτησίας αλλά και κάθε λογής διαμαρτυρίες ως σήμερα)

Εντυπώσεις
Η μεδίνα της Fes είναι μία από τις μεγαλύτερες μεσαιωνικές πόλεις του αραβικού κόσμου που αδιαλείπτως όχι μόνο κατοικείται, αλλά σφύζει από ζωή κι επιχειρηματική δραστηριότητα. Στα στενά φιδογυριστά δρομάκια και σκεπαστά παζάρια συνωστίζεται ένα πολύχρωμο μελίσσι από λογής πραματευτάδες Σουβενιρατζίδικα, εστιατόρια, κρεοπωλεία, οπωροπωλεία, τζαμιά, μεντρεσέδες, αρχοντικά, κατοικίες, ριάντ, όλα συνωστίζονται σ’ένα μοναδικό αχταρμά. Εκεί που βλέπεις ένα μαγαζάκι μια σταλιά με τα κοτόπουλα στοιβαγμένα σε κλουβιά για τον μελλοντικό αγοραστή που θα το αγοράσει ζωντανό ή φρεσκοσφαγμένο, το διπλανό μαγαζάκι μια σταλιά πουλά λάδι αργκάν κι αρώματα...

Η μεδίνα της Fes ζει στο δικό της χωροχρόνο. Η κίνηση των οχημάτων απαγορεύεται κι η μεταφορά των προϊόντων γίνεται ακόμα με ζώα ή καρότσια που σέρνουν, σκούζοντας συνέχεια στους ανυποψίαστους τουρίστες που την κατακλύζουν να παραμερίσουνστο διάβα τους

Η μεδίνα περιβάλλεται από πύλες και τείχη όπου πέρα από αυτά εκτείνεται η νέα πόλη με τις βίλες και τα σύγχρονα καφέ όπου συχνάζει η νεολαία.

Στη Fes λέγεται ότι πρέπει να αφεθείς να χαθείς μέσα στα στενά της για να αισθανθείς τη γοητεία της μεδίνας. Σωστό, αλλά αν έχεις μέρες να αφιερώσεις κι έχεις αποκτήσει μια στοιχειώδη εξοικείωση. Αλλοιώς αυτόκλητοι οδηγοί ή ξεναγοί προθυμοποιούνται να ξετυλίξουν το μίτο της Αριάδνης ανάμεσα στα δαιδαλώδη στενά σε κάθε επισκέπτη που νιώθει πώς έχασε τον προσανατολισμό του.
Για να περιοριστούν τα φαινόμενα αυτά οι δημοτικές αρχές έχουν διαμορφώσει τουριστικές διαδρομές στη πόλη που σε περνούν μπροστά από “αξιοθέατα”. Οι διαδρομές σημαίνονται από πινακίδες με το χρώμα και την κατεύθυνση της κάθε διαδρομής κι εξέχουν σε κάθε στενό. Όχι πάντα τόσο εύκολο όσο ακούγεται αλλά σαφώς κάτι καλύτερο από το ολότελα.

Η επόμενη λύση η καταφυγή στην τεχνολογία (κοινώς maps.me). Εμείς το χρησιμοποιήσαμε για να περιηγηθούμε στα βασικά αξιοθέατα, στη συνέχεια όμως κινηθήκαμε με βάση τις πινακίδες.
Γενικά λοιπόν μια καλή αίσθηση προσανατολισμού κι ένας ενημερωμένος χάρτης ή εφαρμογή μπορούν να ξετυλίξουν εικόνες πλευρές της καθημερινής ζωής στη μεδίνα που ένα οργανωμένο τουρ με ξεναγό ίσως αδυνατεί.

Στη Fes μείναμε δυό μέρες μόνο και περπατήσαμε αρκετά. Ίσως σκόπιμη θα ήταν ακόμα μια μέρα, να κάθομαι σε γωνιές και να χαζεύω το ατέλειωτο πηγαιν’έλα πίνοντας γλυκό μαροκινό τσάι με μέντα.

Ακολουθώντας το πνεύμα της ρυμοτομίας της μεδίνας οι εικόνες κι οι περιγραφές δεν ακολουθούν κάποια διαδρομή.

H επιβλητική "μπλέ πύλη" Bab Boujloud, με τα πλακάκια σε Μαυριτανικό-Ανδαλουσιανό στυλ, είναι η πιο παραδοσιακή πύλη εισόδου στη Μεδίνα. Γι'αυτό άλλωστε συνωστίζονται εκεί τα εστιατόρια με τους κράχτες τους να είναι όπως και στο Μarrakech οι πιο ενοχλητικοί.

Οι δύο πολυσύχναστες "αρτηρίες" Τalaa Kebira και Talaa Sghira είναι τα σημεία αναφοράς απ'όπου χάνεσαι στα δρμάκια και τα σουκ.

Στην αρχή της Talaa Kebira, o μεντρεσές Bou Inania αποτελεί από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα μαροκινής αρχιτεκτονικής με τον μιναρές της να αποτελεί σημείο αναφοράς ανάμεσα στις στέγες της πόλης.

Στο τέρμα της Talaa Kebira κοντά στο φημισμένο τζαμί Κaraouine του 9ου αιώνα μ.Χ., στο οποίο όμως δεν μας επιτρεπόταν να εισέλθουμε, επισκεφθήκαμε το αναπαλαιωμένο αρχοντικό Nejjarine που φιλοξενεί ένα μουσείο παραδοσιακής τέχνης από ξύλο,

και το μεντρεσέ Attarine που αν και μικρότερoς σε μέγεθος από τον Bou Inania δεν υστερεί σε διάκοσμο.

Χαθήκαμε στα δρομάκια με τα σουκ όπου θαυμάσαμε τα κεραμικά για τα οποία είναι γνωστή η Fes πριν καταλήξουμε στα γνωστά βυρσοδεψεία.

Πασίγνωστη για την παράδοσή της στα δερμάτινα αξεσουάρ, τα βυρσοδεψεία Chouwara αποτελούν την πλέον χαρακτηριστική εικόνα από τη μεδίνα. Η πρόσβαση για πανοραμική θέα προς τα βυρσοδεψεία γίνεται μέσω των καταστημάτων όπου αναγκαστικά ξεναγείσαι και στη πραμάτεια και δέχεσαι το στενό μαρκάρισμα για αγορές.
Στα βυρσοδεψεία εργάτες βάφουν τα δέρματα, βυθισμένοι μέχρι τη μέση σ’ ένα μείγμα από κουτσουλιές περιστεριού και ούρα αγελάδας προσφέροντας εκτός της οπτικής και μια ανεπανάληπτη οσφρητική εμπειρία. Για τους ευαίσθητους βλεννογόνους καλύτερα προμηθευτείτε κανένα μαντηλάκι αρωματικό. Προσωπικά δεν με ενόχλησε (γουρούνι γαρ), καθώς η εσάνς ήταν ανάμικτη: κοτέτσι με σφαγείο.

Από τους λόγους για να ξεφύγετε από το αλαλούμ της μεσαιωνικής Fez El Bali, είναι οι τάφοι των Μερινιδών στα βόρεια, με πανοραμική θέα προς την μεδίνα.

Επιστρέφοντας στα τείχη της μεδίνας περιπλανηθήκαμε στα όμορφα πάρκα πριν βρεθούμε...

....στην εβραϊκή συνοικία Mellah όπου υπάρχει ακόμα παλιά συναγωγή...

Στην συνοικία αυτή βρίκεται και το βασιλικό παλάτι όπου θαυμάσαμε την περίτεχνη πύλη του αναρωτόμενοι πόσα ακόμα θαύματα περικλείει στους αθέατους εσωτερικούς του χώρους.

Στην νέα πόλη (Ville Nouvelle) αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν ο συμπαθητικός σταθμός τραίνων στη Ville Nouvelle σε αρχιτεκτονική σύμπλευση με την μεδίνα.

Κάποια στιγμή το απόγευμα της δεύτερης μέρας, αφού είχαμε σχεδόν δεί όσα αναγράφονταν στους ταξιδιωτικούς οδηγούς μας, κλείσαμε εφαρμογές στο κινητό κι αφεθήκαμε να χαθούμε στα στενά σε περιοχές της μεδίνας που δεν περιδιαβαίνουν ορδές των επισκεπτών, ανακαλύπτοντας γραφικά στενά και εγκαταλελειμμένα αρχοντικά.

Πρακτικές πληροφορίες
Διαμονή και φαγητό
Ο ξενώνας Dar el Mathaf κοντά στην πύλη Bab Boujloud σ'ένα ανήλιαγο στενάκι ήταν από τις καλύτερες επιλογές του ταξιδιού και με το πλουσιότερο πρωινό.
Για το φαγητό μετά από συστάσεις του ξενοδόχου και των σημειώσεων του Σ. (tripadvisor μην ξεχνιόμαστε) ήταν στο κοντινό Chez Hakim (φθηνό κι αξιοπρεπές) και στο Cafe Clock όπου το πολυδιαφημιζόμενο burger καμήλας δεν μου πρόσφερε καμία γευστική συγκίνηση.

 

[hydronetta]

ΜΕΚΝΕS - VOLUBILIS

Στην αυτοκρατορική πόλη της Μeknes φτάσαμε παίρνοντας το τραίνο από τη Fes.
Αν και διανυκτερεύσαμε στη πόλη, η πρότασή μου είναι να προτιμήσετε να την επισκεφθείτε σαν μονοήμερη εκδρομή από τη Fes (ειδικά αν έχετε δικό σας όχημα), συνδυάζοντάς την με το Volubilis.

Εντυπώσεις
Τη Meknes τη βρήκα γενικά…. λίγη. Λιγότερο τουριστική από την Fes και το Marrakech (άρα μπορείς να κυκλοφορήσεις με το ραχάτι σου χωρίς ωχλήσεις από διάφορους επιτήδειους), αλλά και λιγότερο ενδιαφέρουσα. Τόσο που αναχωρήσαμε μια ώρα νωρίτερα για Chefchaouen.

Διαθέτει κι αυτή μια πλατεία (Place Lahdim) η οποία ουδεμία σχέση έχει με τον κακό χαμό της Jemaa El Fna στο Marrakech. Υποτονική κίνηση, κάποια εστιατόρια ή καφενέδες, λίγοι υπαίθριοι πωλητές, ένας τύπος που πούλαγε cd με αραβική μουσική την οποία έπαιζε στη διαπασών (εκτός τις ώρες προσευχής) κι αυτό είναι όλο.

Στην πλατεία όμως κάνεις δύο ενδιαφέρουσες στάσεις:

Στην εμβληματική πύλη Bab Mansour

Και στην σκεπαστή αγορά όπου πωλούνται λογής καλούδια από σιροπιαστά γλυκά μέχρι φρούτα, λαχανικά, κρέατα

Τα σουκ μας φάνηκαν ψιλοαδιάφορα, καθώς τόσα καταστήματα μαζεμένα να πουλάνε αθλητικά είδη δεν είχα ματαδεί.

Τα λιγοστά αξιοθέατα είναι διάσπαρτα:

Ο μεντρεσές Bou Inania

Τo παλιό παλάτι Dar Jamai που σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο (το πιο ενδιαφέρον ήταν η αναπαράσταση εσωτερικού σε στυλ μαροκαίν, το οποίο πολύ θα ήθελα να το διακτινίσω σπίτι μου)

Κι αφού παλάτι, τζαμιά, το Μαυσωλείο του Moulay Ismail ήταν εκτός πρόσβασης για μας τους άπιστους κοινούς θνητούς, αρκεστήκαμε στην επίσκεψη στους βασιλικούς σταύλους που είχαν ένα φωτογραφικό ενδιαφέρον.

Αφού φρόντισα να ξεποδαριάσω τους συνταξιδιώτες μου μέχρι να φτάσουμε στους σταύλους, ομοφώνως επιλέξαμε να πάρουμε μια άμαξα για να επιστρέψουμε στην πλατεία Lahdim. Η διαδρομή έγινε πέριξ των τειχών που περικλείουν το παλάτι και το βασιλικό γήπεδο του γκόλφ και καταλαμβάνουν μια μεγάλη έκταση στη πόλη, απροσπέλαστη και φρουρούμενη κατά διαστήματα. Ο αμαξάς μας θύμιζε κατά διαστήματα να είμαστε προσεκτικοί πότε και τι φωτογραφίζουμε.

Το Volubilis το επισκεφθήκαμε καθ’οδόν προς Chefachaouen. Απέχει μόλις 30 χλμ από την Meknes και συστήνω ανεπιφύλακτα την επίσκεψη εκεί.
Είναι μια μερικώς ανασκαμένη βερβέρικη - ρωμαϊκή πόλη και θεωρείται η αρχαία πρωτεύουσα του βασιλείου της Μαυριτανίας. Χτισμένη σε μια εύφορη αγροτική περιοχή, αναπτύχθηκε από τον 3ο αιώνα π.Χ. ως Amazigh και στη συνέχεια επεκτάθηκε υπό ρωμαϊκή διοίκηση όταν και κατασκευάστηκαν σημαντικά δημόσια κτίρια συμπεριλαμβανομένης της βασιλικής, του ναού και μιας αψίδας θριάμβου. Η ευημερία της, που προήλθε κυρίως από την ελαιοκαλλιέργεια, οδήγησε στην κατασκευή πολλών ωραίων οικειών με μεγάλα ψηφιδωτά δάπεδα (ίσως όχι τόσο περίτεχνα όπως αλλού). Σταδιακά έπεσε στην αφάνεια κι εγκαταλείφθηκε.

Τα ερείπια παρέμεναν ουσιαστικά άθικτα, αλλά αφενός οι σεισμοί, αφετέρου η λεηλασία από τους μαροκινούς ηγέτες που αναζητούσαν πέτρα για την οικοδόμηση της Meknes, άφησαν πίσω τους ερείπια. Σήμερα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως "ένα εξαιρετικά καλά διατηρημένο παράδειγμα μιας μεγάλης ρωμαϊκής αποικιακής πόλης στα σύνορα της αυτοκρατορίας".

Το Volubilis αξίζει να συνδυαστεί με μια σύντομη επίσκεψη στη γραφική κωμόπολη Moulay Idriss που απλώνεται σε δύο λόφους και είναι ιερή. Ήταν εδώ που ο Moulay Idriss έφτασε το 789, φέρνοντας μαζί του τη θρησκεία του Ισλάμ και ξεκινώντας μια νέα δυναστεία. Ακριβώς στην κεντρική πλατεία βρίσκεται το Μαυσωλείο του Idriss, ένας ιερό προσκύνημα ανοιχτό μόνο στους μουσουλμάνους. Λέγεται στο Μαρόκο ότι έξι προσκυνήματα στον Moulay Idriss κατά τη διάρκεια του ετήσιου φεστιβάλ ισοδυναμούν με ένα Hajj προς τη Μέκκα. Η πανοραμική θέα στη πόλη είναι εξαιρετική λόγω της θέσης της (ωραιότερη από μακρυά παρά από κοντά)

Πρακτικές λεπτομέρειες
Διαμονή - Φαγητό
Riad ma Boheme: οικονομικός ξενώνας με εξαιρετικές κριτικές στο booking (?!), αλλά... μάπα το καρπούζι. Από τις χειρότερες επιλογές μας.
Εκεί λειτουργούσε και το υποτιθέμενο καλύτερο εστιατόριο της πόλης που σέρβιρε μόνο...πίτσα. Δεν το τιμήσαμε. Προτιμήσαμε το συνιστώμενο Ya Hala (καλά το ψιλιαστήκατε, από το tripadvisor) που υποτίθεται σου σερβίρει φρεσκομαγειρεμένο tajine. Ούτε κι αυτό πήρε εύσημα.

 

[hydronetta]

CHEFCHAOUEN

Mια πόλη, ένα χρώμα: το μπλέ. Στον χαρακτηρισμό όμως ως μπλε μαργαριτάρι, εγώ θα προσέθετα ακόμα δύο:

• αυτόν της πρωτεύουσας του μπάφου, διότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην δεχτείς στα μουλωχτά κάμποσες προτάσεις για λίγο από το χόρτο το οποίο καλλιεργείται με επιμέλεια στις παρυφές του ορεινού όγκου Rif.

• και αυτόν του απόλυτου κινέζικου τουριστικού προορισμού στο Μαρόκο. Όλο το Πεκίνο και η Σαγκάη είχαν κάνει απόβαση στη Chefchaouen. Όπου στενάκι εκεί και μια χαρωπή ασιατική φατσούλα να ποζάρει με σκέρτσο.

Στη Chefcahouen φτάσαμε οδικώς με μισθωμένο ταξί από την Meknes με στάση στο Volubilis. Λίγο πριν την άφιξη, μας υποδέχθηκε η πρώτη εικόνα: η πανοραμική άποψη της πόλης. Ομολογώ ότι σαν πρώτη εντύπωση ήταν μάλλον αδιάφορη. Δεν εντυπωσιάστηκα απ’αυτό που έβλεπα.

Εντούτοις η πραγματική γοητεία που κάνει τόσους χιλιάδες κινέζους ετησίως να απαρνιώνται το Guilin και να διασχίζουν τη μισή υδρόγειο για να βρεθούν στο Μαρόκο, βρίσκεται στα στενά της μεδίνας.

Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου υπάρχουν γραφικά στενά βαμμένα λουλακί με μικρές πινελιές που συνδράμουν στη φωτογένεια της πόλης: μια πόρτα, μερικές γλάστρες. Έτσι λοιπόν αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους.

Η Chefcahouen δεν έχει αξιοθέατα πέραν μια κάσμπας στην κεντρική πλατεία.

Όντας παρασυρμένος από την ιστορία της συμφορουμίτισσας @Nedelja, ονειρευόμουν trekking σε καταρράκτες. Όμως ο καιρός έφερε τα πάνω κάτω στα σχέδιά μου. Η δεύτερη μέρα κύλησε με συνεχή βροχόπτωση, γεγονός που μας καθήλωσε σε χαλαρές βόλτες ξανά και ξανά μέσα στη μεδίνα με συχνές στάσεις για τσάι ώσπου να ξεθυμάνει η μπόρα.

Πρακτικές λεπτομέρειες
Διαμονή - Φαγητό
Συνιστώ ανεπιφύλακτα τoν ξενώνα Dar Sababa. Υπέροχη θέα από τη ταράτσα του σ’όλη σχεδόν τη πόλη και φιλικότατο προσωπικό αν και το πρωινό που μας σέρβιραν δεν ήταν το πλουσιότερο του ταξιδιού.

Το ίδιο ισχύει και για το μικρό εστιατόριο Sofia κοντά στη πλατεία που μπορεί μεν να μην είχε θέα, αλλά ότι μας σέρβιρε ήταν νοστιμότατο και φθηνό. Αφού συνέρρεαν κι οι κινέζοι καταλαβαίνετε….

 

[hydronetta]

ΤΕΤΟUAN - ASILAH - RABAT - CASABLANCA

Τις τελευταίες μέρες του ταξιδιού αποφασίστηκε να τις περάσουμε στη Rabat με μια μικρή τζούρα από Casablanca, που ακούει στο αξιοθέατο Tζαμί Hassan ΙΙ.

Από την Chefchaouen πήραμε μισθωμένο όχημα κάνοντας αρχικά στάση στην μεδίνα της Tetouan. Αφού ήταν χαρακτηρισμένη κι αυτή ως μνημείο της UNESCO θα θεωρούσα παράλειψή μου να μην την επισκεφθούμε. Όμως ούτε ο καιρός ήταν σύμμαχος (έβρεχε) αλλά ούτε κι η μεδίνα της Tetouan με σαφείς ανδαλουσιανές επιρροές μας φάνηκε ενδιαφέρουσα. Τόσο απογοητευτική μάλλον είναι που δικαιολογεί την παντελή απουσία αλλοδαπών και δη κινέζων επισκεπτών.

Ο ταξιτζής μας αποχαιρέτησε στην παραθαλάσσια πόλη της Asilah απ’όπου πήραμε τραίνο για Rabat. H Αsilah έχει μια μικρή μεδίνα, πραγματικό μπιζουδάκι. Μια μικρογραφία της Essaouira αλλά πιο καλαίσθητη. Ενθουσιαστήκαμε που βρεθήκαμε εκεί έστω και για λίγο. Λυπηθήκαμε που δεν φροντίσαμε να οργανώσουμε έτσι το χρόνο μας ώστε να διανυκτερεύσουμε εκεί. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Τη Rabat μπορεί να την παρακάμπτουν οι περισσότεροι, όμως το δηλώνω μετά πάσης παρρησίας. Μου άρεσε πάρα πολύ.

Είναι παραθαλάσσια και διαθέτει δυό παραλίες όπου οι πάντες βολτάρουν, παίζουν ποδόσφαιρο, λιάζονται, κάνουν ακόμα μπάνιο ή water sports.

Είναι μια σύγχρονη φροντισμένη μεγαλούπολη με φαρδιές λεωφόρους, χώρους πράσινου, μοντέρνο τραμ.

Έχει μια μικρή μεδίνα με σουκ, όπου εναλλάσσονται τα μαγαζιά με τα σουβενίρ στην Rue des Consuls, μ’εκείνα που πουλάνε όλα τα καλούδια που φτιάχνουν οι κινέζοι κι απευθύντονται στους ντόπιους στην Rue Souka.

Yπάρχει η Κάσμπα των Oudaias, η γραφική μεσαιωνική ακρόπολη, μια μικρογραφία αιγαιοπελαγίτικου σκηνικού, με επιβλητική θέα στον ωκεανό από τη μια και τους αναζωογονητικούς ανδαλουσιανούς κήπους από την άλλη.

Υπάρχει το Corniche, μια υπέροχη περατζάδα δίπλα από την εκβολή του ποταμού, με φόντο την κάσμπα των Oudaias όπου μπορείς να βολτάρεις ή να απολαύσεις ένα γεύμα με θαλασσινά.

Έχει τον πύργο Hassan, μιναρέ απομεινάρι του 12ου αιώνα, ένα φιλόδοξο σχέδιο να χτιστεί το μεγαλύτερο τζαμί στο κόσμο το οποίο εγκαταλείφθηκε σαν πέθανε ο εμπνευστής του.

Μαζί με τις κολώνες του ημιτελούς τζαμιού στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το Βασιλικό Μαυσωλείο του Μωχάμεντ E’, πρώτου βασιλιά της χώρας μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από τους Γάλλους.

Από την θολούρα της ερήμου, τις βροχές και τη συννεφιά στον Άτλαντα και την οροσειρά Rif, η λιακάδα και η διαύγεια της ατμόσφαιρας σε συνδυασμό με το αναζωογοννητικό αεράκι του Ατλαντικού έκανε την πρωτεύουσα του Μαρόκου να φαντάζει σχεδόν ονειρική! Και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο της UNESCO !

Στην Casablanca βρεθήκαμε για λίγες ώρες, ίσα για να δούμε το Mεγάλο Tζαμί του Hassan IΙ, το μόνο που είναι επισκέψιμο από αλλόθρησκους (και με μακράν το ακριβότερο εισιτήριο εισόδου). Για την υπόλοιπη πόλη δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη αν αξίζει ή όχι επίσκεψης (εντούτοις από τα λίγα που είδα δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον).

Είναι από τα μεγαλύτερα τζαμιά στο κόσμο, όπου χιλιάδες πιστοί μπορούν να συγκεντρωθούν για προσευχή (5.000 μέσα στην αίθουσα του τζαμιού και άλλοι 80.000 στους εξωτερικούς χώρους). Ο μιναρές του είναι ο ψηλότερος στον κόσμο, στα 210 μέτρα. Ολοκληρώθηκε το 1993, σε σχέδια...γάλλου αρχιτέκτονα. Για την διακόσμησή του χρησιμοποιήθηκαν τα καλύτερα υλικά της μαροκινής γης και δούλεψαν ακάματα οι πιο επιδέξιοι μάστορες του είδους. Το τζαμί στέκεται σ’ένα ακρωτήρι στον Ατλαντικό Ωκεανό, κι η ακτίνα λειζερ που φωτίζει το βράδυ από το μιναρέ δείχνει προς την κατεύθυνση της Μέκκας.

Πρακτικές λεπτομέρειες
Διαμονή - Φαγητό
Ο ξενώνας Dar Yanis στη μεδίνα του Rabat ήταν εξαιρετική επιλογή κι από τις φθηνότερες σε μια πόλη που δεν είχε πολλές οικονομικές επιλογές.
Αντίθετα το φαγητό ήταν απλή υπόθεση. Το εστιατόριο Liberation κάποιες δεκάδες μέτρα από τον ξενώνα μας, είναι διαχρονική αξία. Αξιοπρεπές πάμφθηνο φαγητό που το τιμούσαν κατ’εξοχήν οι ντόπιοι. Τα βράδια πολλοί έρχονταν για να φάνε μόνο τη παραδοσιακή σούπα harira έναντι 5 dirham (0,5 ευρώ)! Εμείς πάλι γουρουνιάσαμε σε μια πανδαισία από σουβλάκια και παϊδάκια…

- ΤΕΛΟΣ -

ΥΓ1 Ευχαριστίες στους συμφορουμίτες-συνταξιδιώτες μου @snapper & @travelogatos που συνέβαλαν κι αυτοί ώστε να επενδυθεί φωτογραφικά η ιστορία για το Μαρόκο. Άντε και στα επόμενα…

ΥΓ2 Ευχαριστίες και σε όλους τους συμφορουμίτες που είχαν ήδη γράψει ιστορία για το Μαρόκο κι αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την οργάνωση του ταξιδιού αυτού.

 

[Yorgos]

1. Ε κάνε μας και μια σούμα, τι βαθμό βάζεις συνολικά στη χώρα;
2. Τώρα που τέλειωσες την ιστορία, δεν καταπιάνεσαι να τελειώσεις και μερικές μισοτελειωμένες που έχεις που έχουν και ρεκόρ αναγνωσιμότητας;
3. Εμένα από τις φωτογραφίες που έβαλες και από την δική μου επίσκεψη, μου άρεσε πολύ η χώρα, αλλά δε σε διαβάζω κι ενθουσιασμένο. Τι πήγε στραβά; ΟΚ, είχε Κινέζους (εγώ είχα πάει πριν από 15 χρόνια και δεν είχα δει κανέναν), αλλά και οι μεδίνες όμορφες μου φάνηκαν και τα τοπία και οι φωτογραφίες σου δείχνουν ότι είχε πολύ ωραίο φωτογραφικό υλικό. (το δε Volubilis έχει προσωρήσει πολύ στις ανασκαφές, ένα γιαπί ήταν όταν πήγα εγώ κι απογοητεύτηκα)

 

[dimosf]

Τέλειο!! Νάσαι καλά να κάνεις πολλά ακόμα τέτοια ταξίδια και να μας βάζεις φιτιλιές!!

 

[hydronetta]

Τέλειο!! Νάσαι καλά να κάνεις πολλά ακόμα τέτοια ταξίδια και να μας βάζεις φιτιλιές!!

Αυτός είναι ένας από τους σκοπούς των ιστοριών άλλωστε!

 

[fantasia13]

Σε ευχαριστουμε !!!!
Και διαπιστωνω ποσο πιο ωραια ειναι να σχεδιαζεις μονος σου το ταξιδι !!!
Δυστυχως εγω με γκρουπ ...δεν το απολαυσα οσο θα ηθελα...