fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.980
- Likes
- 15.751
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Κάιρο : Ημέρα 1η
1η μέρα
Το δίμηνο που προηγήθηκε του ταξιδιού μελετήσαμε εξονυχιστικά δυο ταξιδιωτικούς οδηγούς, όλες τις ιστορίες του φόρουμ και την οποιαδήποτε πληροφορία που αφορούσε τη χώρα. Εκείνα που συγκράτησα περισσότερο όσον αφορά την ασφάλειά και την άνετη μετακίνηση μας στη χώρα, είχαν να κάνουν κυρίως με την οδήγηση των ντόπιων , την προσοχή στη διάσχιση των δρόμων και την αποφυγή ενοχλητικών μικροπωλητών και ζητιάνων.
Όσον αφορά το φαγητό και τα ποτά, οι οδηγοί και οι διάφοροι γνωστοί μας είπαν να αποφύγουμε όλα τα μη συσκευασμένα ποτά και να είμαστε άκρως προσεκτικοί με τα φαγητά. Βέβαια ,εμείς ξέραμε ότι θα δοκιμάζαμε τα πάντα πλην του νερού.
Απ’την άλλη είχα ακούσει πολλά και για το dress code των τουριστριών και το ενοχλητικό «πέσιμο» των Αιγυπτίων έτσι είχα πάρει μαζί μου μόνο παντελόνια και T-shirts . Απολύτως τίποτα προκλητικό έστω και στον ελάχιστο βαθμό, κυρίως λινά, φαρδιά και κάποια παντελόνια από την Columbia με δείχτη προστασίας από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου, όλα άκρως αντισεξουαλικά.
Κι έτσι τη νύχτα της 31ης Αυγούστου , ξημερώματα Σεπτέμβρη μάζεψα όλη μου την προίκα από τη Χαλκιδική υποσχόμενη στον εαυτό μου να μη ξαναπατήσει εκεί για δουλειά
. Γύρισα στο σπιτάκι μου που’ χα να το δω κάτι μήνες, ετοίμασα τις βαλίτσες μου και η 4η Σεπτέμβρη με βρήκε στη Γλυφάδα να πίνω μοχίτο.
Την επομένη τρώγαμε γιαούρτι με τον Harilander στο Ελ. Βενιζέλος περιμένοντας να περάσει η ώρα και να βρεθούμε επιτέλους στην ονειρεμένη Γη του Νείλου.
Το Α320 της Egypt Air ήταν γεμάτο οικογένειες Αιγυπτίων και ελάχιστους Έλληνες οι οποίοι ήταν κάτοικοι Αιγύπτου. Πολλοί ήταν εκείνοι που δυσανασχέτησαν όταν έμαθαν πως σκοπεύαμε να πάμε στην Αίγυπτο, λόγω των πρόσφατων γεγονότων στο Κάιρο. Δεν είχαμε εμπειρία από ταξίδι σε ανάλογη χώρα, ωστόσο μέσα μου , κάτι μου έλεγε πως δεν υπήρχε κανένας φόβος. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω, έτσι είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου για να φανώ ψύχραιμη στις όποιες συνθήκες.
Η πτήση ήταν άψογη. Κάπου πάνω από την Κρήτη μας σέρβιραν και το φαγάκι με τα spring rolls και τη σαλατούλα και πριν καλά καλά το καταλάβουμε, στις 6 η ώρα και ενώ ο ήλιος ήταν ακόμη αρκετά ψηλά, το αεροπλάνο άρχισε να κατεβαίνει για προσγείωση.
Απ’ το παράθυρό μου έβλεπα πρωτόγνωρες εικόνες. Μια νέα ήπειρος απλωνόταν μπροστά μου . Χαμόσπιτα έρημος κι ο Νείλος. Τόσο απλά αλλά τόσο σύνθετα όλ’ αυτά. Ανυπομονούσα να κατέβω, να οσφρανθώ τον αέρα. Προς έκπληξή μου, στις 7 παρά είχε ήδη πέσει ο ήλιος και σκοτείνιαζε πολύ γρήγορα. Κατέβηκα από το αεροπλάνο πηδώντας με τα δυο πόδια που πρώτη φορά πατούσαν στη μαύρη ήπειρο. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μια περίεργη αίσθηση με κατέκλεισε. Σκόνη, άμμος και καυσαέριο αυτό που ήρθε στη μύτη μου, όμως τόσο μα τόσο μεθυστικό αυτό το άρωμα. Αμέσως η διάθεσή μου άλλαξε. Με ενθουσιασμό και γρήγορες κινήσεις κατευθυνθήκαμε στο βανάκι που μας πήγαινε στην παραλαβή των αποσκευών μας, η οποία έγινε με συνοπτικές διαδικασίες , όπως επίσης και η απόκτηση visa & σφαγίδας Αιγύπτου. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω το Χάρη και διακρίνω τον ίδιο ενθουσιασμό στο πρόσωπό του.
« Και τώρα τι κάνουμε; Παίρνουμε ταξί για ξενοδοχείο; »
« Όχι βέβαια, μας περιμένουν ; »Έχουσι γνώσιν οι φύλακες .
1η μέρα
Το δίμηνο που προηγήθηκε του ταξιδιού μελετήσαμε εξονυχιστικά δυο ταξιδιωτικούς οδηγούς, όλες τις ιστορίες του φόρουμ και την οποιαδήποτε πληροφορία που αφορούσε τη χώρα. Εκείνα που συγκράτησα περισσότερο όσον αφορά την ασφάλειά και την άνετη μετακίνηση μας στη χώρα, είχαν να κάνουν κυρίως με την οδήγηση των ντόπιων , την προσοχή στη διάσχιση των δρόμων και την αποφυγή ενοχλητικών μικροπωλητών και ζητιάνων.
Όσον αφορά το φαγητό και τα ποτά, οι οδηγοί και οι διάφοροι γνωστοί μας είπαν να αποφύγουμε όλα τα μη συσκευασμένα ποτά και να είμαστε άκρως προσεκτικοί με τα φαγητά. Βέβαια ,εμείς ξέραμε ότι θα δοκιμάζαμε τα πάντα πλην του νερού.
Απ’την άλλη είχα ακούσει πολλά και για το dress code των τουριστριών και το ενοχλητικό «πέσιμο» των Αιγυπτίων έτσι είχα πάρει μαζί μου μόνο παντελόνια και T-shirts . Απολύτως τίποτα προκλητικό έστω και στον ελάχιστο βαθμό, κυρίως λινά, φαρδιά και κάποια παντελόνια από την Columbia με δείχτη προστασίας από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου, όλα άκρως αντισεξουαλικά.
Κι έτσι τη νύχτα της 31ης Αυγούστου , ξημερώματα Σεπτέμβρη μάζεψα όλη μου την προίκα από τη Χαλκιδική υποσχόμενη στον εαυτό μου να μη ξαναπατήσει εκεί για δουλειά
. Γύρισα στο σπιτάκι μου που’ χα να το δω κάτι μήνες, ετοίμασα τις βαλίτσες μου και η 4η Σεπτέμβρη με βρήκε στη Γλυφάδα να πίνω μοχίτο. Την επομένη τρώγαμε γιαούρτι με τον Harilander στο Ελ. Βενιζέλος περιμένοντας να περάσει η ώρα και να βρεθούμε επιτέλους στην ονειρεμένη Γη του Νείλου.
Το Α320 της Egypt Air ήταν γεμάτο οικογένειες Αιγυπτίων και ελάχιστους Έλληνες οι οποίοι ήταν κάτοικοι Αιγύπτου. Πολλοί ήταν εκείνοι που δυσανασχέτησαν όταν έμαθαν πως σκοπεύαμε να πάμε στην Αίγυπτο, λόγω των πρόσφατων γεγονότων στο Κάιρο. Δεν είχαμε εμπειρία από ταξίδι σε ανάλογη χώρα, ωστόσο μέσα μου , κάτι μου έλεγε πως δεν υπήρχε κανένας φόβος. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω, έτσι είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου για να φανώ ψύχραιμη στις όποιες συνθήκες.
Η πτήση ήταν άψογη. Κάπου πάνω από την Κρήτη μας σέρβιραν και το φαγάκι με τα spring rolls και τη σαλατούλα και πριν καλά καλά το καταλάβουμε, στις 6 η ώρα και ενώ ο ήλιος ήταν ακόμη αρκετά ψηλά, το αεροπλάνο άρχισε να κατεβαίνει για προσγείωση.
Απ’ το παράθυρό μου έβλεπα πρωτόγνωρες εικόνες. Μια νέα ήπειρος απλωνόταν μπροστά μου . Χαμόσπιτα έρημος κι ο Νείλος. Τόσο απλά αλλά τόσο σύνθετα όλ’ αυτά. Ανυπομονούσα να κατέβω, να οσφρανθώ τον αέρα. Προς έκπληξή μου, στις 7 παρά είχε ήδη πέσει ο ήλιος και σκοτείνιαζε πολύ γρήγορα. Κατέβηκα από το αεροπλάνο πηδώντας με τα δυο πόδια που πρώτη φορά πατούσαν στη μαύρη ήπειρο. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μια περίεργη αίσθηση με κατέκλεισε. Σκόνη, άμμος και καυσαέριο αυτό που ήρθε στη μύτη μου, όμως τόσο μα τόσο μεθυστικό αυτό το άρωμα. Αμέσως η διάθεσή μου άλλαξε. Με ενθουσιασμό και γρήγορες κινήσεις κατευθυνθήκαμε στο βανάκι που μας πήγαινε στην παραλαβή των αποσκευών μας, η οποία έγινε με συνοπτικές διαδικασίες , όπως επίσης και η απόκτηση visa & σφαγίδας Αιγύπτου. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω το Χάρη και διακρίνω τον ίδιο ενθουσιασμό στο πρόσωπό του.
« Και τώρα τι κάνουμε; Παίρνουμε ταξί για ξενοδοχείο; »
« Όχι βέβαια, μας περιμένουν ; »Έχουσι γνώσιν οι φύλακες .
;
