Ουγγαρία "Οι τρεις αδερφές" Κεφ. Γ': Βουδαπέστη

[Eurotraveler]

Ι. Γενικές εντυπώσεις

Βεβαίως η Κεντρική Ευρώπη είναι μια μεγάλη έκταση, ωστόσο στο κέντρο του κέντρου της ευρωπαϊκής ηπείρου δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο ένα ξεχωριστό και ανέκαθεν δημοφιλές τρίδυμο πόλεων. Με σειρά από το βόρεια προς τα νότια η Πράγα, η Βιέννη και η Βουδαπέστη είναι τρεις πόλεις-μεγαθήρια ευρωπαϊκού πολιτισμού. Και οι τρεις πανέμορφες, εντυπωσιακές, πλούσιες, αλλά και η καθεμιά τόσο διαφορετική από την άλλη. Η μια σλάβα, η άλλη γερμανόφωνη, η άλλη με κάτι το εξωτικό, από τα βάθη της Ασίας. Τις τρεις αυτές πόλεις τις είχα πάντοτε μαζί στο νου μου. Τις επισκέφτηκα όμως καθεμιά σε ξεχωριστό ταξίδι. Πρώτα τη Βιέννη μαζί με τα αυστριακά βουνά, έπειτα την Πράγα με λίγο από την υπόλοιπη Βοημία και κάποιες γερμανικές πόλεις και μόλις πριν λίγες μέρες τη Βουδαπέστη. Μόνη της. Έχοντας πλέον γνωρίσει και τις τρεις, είμαι στη θέση να επιβεβαιώσω τους χαρακτηρισμούς. Μιλώ για τους πλέον κοινότοπους χαρακτηρισμούς των τριών πόλεων. Πράγματι, η Βιέννη είναι αριστοκρατική, η Πράγα παραμυθένια και η Βουδαπέστη αρχοντική.

Αυτή την εντύπωση σχημάτισα τώρα, μετά το ταξίδι. Πριν το ταξίδι στη Βουδαπέστη όμως δεν ήμουν σίγουρος ότι θα αποζημιωθώ. Στη Βουδαπέστη ταξίδεψα ελαφρώς προκατειλημμένος. Έχοντας τοποθετήσει από καιρό τη Βιέννη στην τριάδα των κορυφαίων για εμένα ευρωπαϊκών πόλεων, απέναντι στη Βουδαπέστη ήμουν διστακτικός. Ακόμα κι αφού έκλεισα τα εισιτήρια για τη Βουδαπέστη, σκεφτόμουν σοβαρά να χρησιμοποιήσω το αεροδρόμιο της πόλης μόνο ως μέσο για να μεταβώ κατόπιν απευθείας στη Βιέννη με λεωφορείο ή τρένο και να επιστρέψω αργότερα στη Βουδαπέστη μόνο για την πτήση προς την Αθήνα. Αργότερα, αφότου παρήλθε ο χρόνος κατά τον οποίο το κατάλυμα επέτρεπε δωρεάν ακύρωση, εγκατέλειψα αυτή την ιδέα και άρχισα να επεξεργάζομαι το ενδεχόμενο μιας μονοήμερης εκδρομής στη Βιέννη. Τελικά και αυτή ακόμα η σκέψη εγκαταλείφθηκε και όχι μόνο δεν πραγματοποίησα μονοήμερη εκδρομή στη Βιέννη, αλλά ακόμα και την εκδρομή λίγων ωρών, που σκεφτόμουν να κάνουμε στον Άγιο Ανδρέα, αφαίρεσα τελικά από το πρόγραμμα. Η Βουδαπέστη με ικανοποίησε πλήρως, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται ότι πήγαινα στη Βουδαπέστη με όχι και τόσο μεγάλες προσδοκίες. Συνάντησα μια πόλη ολοκληρωμένη και αυτόνομη, με μεγάλο αστικό ιστό και με αποτελεσματικό σύστημα δημοσίων συγκοινωνιών. Μια πόλη όχι εξευρωπαϊσμένη, αλλά καθόλα ευρωπαϊκή.

Μολονότι στο έργο του Τσέχοφ οι τρεις αδερφές βιώνουν τη διάψευση των προσδοκιών τους, η τρίτη κατά σειρά για μένα αδερφή, που επισκέφθηκα, από αυτές της κεντρικής Ευρώπης καθόλου δε διέψευσε τις προσδοκίες μου. Τουναντίον. Τώρα μάλιστα καταλαβαίνω γιατί πολλοί την προτιμούν από τη Βιέννη.

 

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Eurotraveler]

ΙΙ. Σχόλια, εντυπώσεις, προτάσεις

Βεβαίως τα "must" ενός ταξιδιού στη Βουδαπέστη είναι γνωστά και ουκ ολίγα. Κοινοβούλιο, Άγιος Στέφανος, Όπερα, Γέφυρα των Αλυσίδων, Βασιλικό παλάτι, Άγιος Ματθαίος, Προμαχώνας των Ψαράδων, Κεντρική Αγορά, Πλατεία των Ηρώων, Πάρκο της Πόλης, Λόφος Γκελέρτ, ακόμα και τα λουτρά. Αυτά έχουν βεβαίως προτεραιότητα για εκείνον που βρίσκεται πρώτη φορά στην πόλη. Και πολύ περισσότερο, μια βόλτα πλάι στο Δούναβη είτε από την πλευρά της Βούδας είτε από την πλευρά της Πέστης. Για τη Βουδαπέστη υπάρχουν στο forum πολύ κατατοπιστικές και πλήρεις ιστορίες, όπως αυτές του @giannismits, του @vagar78 και της @Klair. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο εν είδει ιστορίας είναι να καταθέσω κάποιες προτάσεις, εντυπώσεις και σχόλια, που έχουν όμως συμπληρωματικό χαρακτήρα. Αξίζει δηλαδή να τα λάβει κανείς υπ' όψιν μόνον αφού έχει δει τα βασικά αξιοθέατα της πόλης, έχει διασχίσει τις γέφυρες και έχει περπατήσεις κατά μήκος του ποταμού ή για να εμπλουτίσει το κλασικό πρόγραμμα.

1. Η ονομασία
Θα ξεκινήσω με την ονομασία της πόλης στα ουγγρικά, διότι απ’ό,τι κατάλαβα η λάθος προφορά του ονόματος της πόλης από τους τουρίστες είναι κάτι που εκνευρίζει ιδιαίτερα τους Ούγγρους. Αρκεί να θυμάται κανείς δύο πράγματα. Ο τόνος είναι στο e κι όχι στο u και το s προφέρεται παχύ, όπως το αγγλικό sh, το γαλλικό ch, το γερμανικό sch. Η σωστή προφορά του s αποδίδεται με τη γραφή της πόλης στα ρωσικά: Будапешт.

2. Τα δυο βουλεβάρτα
Η Βιέννη έχει το Ring. Η Βουδαπέστη έχει το Körút. Για την ακρίβεια έχει όχι ένα Körút, αλλά δύο. Αμφότερα βρίσκονται στην Πέστη. Το Nagykörút, όπως δηλώνει και το όνομά του, είναι το Μεγάλο Βουλεβάρτο της πόλης, ενώ το Kiskörút είναι το μικρό. Το Nagykörút είναι μια μεγάλη λεωφόρος μήκους 4,5 χιλιομέτρων, η οποία ενώνει τη γέφυρα της Μαργαρίτας στα βόρεια με τη γέφυρα Petőfi στα νότια της πόλης. Σχηματίζει ένα ημικύκλιο, το οποίο νοητά συνεχίζεται στη Βούδα. Σε όλο το μήκος των 4,5 χιλιομέτρων στην πλευρά της Πέστης το Μεγάλο Βουλεβάρτο διαιρείται σε επιμέρους τμήματα και παίρνει για καθένα από αυτά ξεχωριστό όνομα, πάντοτε με την κατάληξη -körút. Όπως ακριβώς συμβαίνει δηλαδή και με τη Ringstrasse της Βιέννης ή με το Stroget (αν και όχι λεωφόρος) της Κοπεγχάγης. Αντίστοιχα συμβαίνει και με την ονομασία του Kiskörút. Ο περίπατος στα βουλεβάρτα της πόλης είναι πολύ ευχάριστος και επί αυτών βρίσκονται κτίρια μεγάλης σημασίας για την πόλη, όπως ο σιδηροδρομικός σταθμός Nyugati και το Cafe New York στο Μεγάλο Βουλεβάρτο και η Συναγωγή Dohany και το Εθνικό Μουσείο στο Μικρό Βουλεβάρτο.

3. Corinthia Hotel Budapest ή Grand Budapest Hotel
Παρακολουθώντας κανείς την ταινία Grand Budapest Hotel αντιλαμβάνεται πως το όνομα Budapest στον τίτλο της ταινίας, αλλά και του ομώνυμου ξενοδοχείου, δε βρίσκει ανταπόκριση στο περιεχόμενο της ταινίας. Η δράση τοποθετείται στη φανταστική Δημοκρατίας της Zubrowka, ενώ τα γυρίσματα στους εσωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου έγιναν σε ένα πολυκατάστημα του Γκέρλιτς. Έχοντας κι εγώ δει την ταινία, κατέληξα στο συμπέρασμα πως το όνομα Budapest στον τίτλο του ξενοδοχείου μόνο εμμέσως παραπέμπει στην αρχοντιά της πόλης. Όμως, όπως έμαθα αργότερα, υπάρχει πραγματικός δεσμός του φανταστικού εκείνου ξενοδοχείου με την πόλη της Βουδαπέστης και συγκεκριμένα με το επιβλητικό ξενοδοχείο Corinthia Hotel Budapest. Το 2012 ο Wes Anderson, σκηνοθέτης της ταινίας, περιηγήθηκε στους χώρους του ξενοδοχείου και είχε πρόσβαση σε πλούσιο υλικό από το ένδοξο παρλεθόν του ξενοδοχείου, όταν το τελευταίο ονομαζόταν Grand Hotel Royal. Εκτός όμως από πηγή έμπνευσης για τον Anderson, το ξενοδοχείο Corinthia είναι ξεχωριστό για έναν ακόμα λόγο. Σε αυτό οι αδερφοί Lumière είχαν στήσει την πρώτη τους κινηματογραφική σκηνή εκτός Γαλλίας. Και πέρα από όλα αυτά, το 2014 το ξενοδοχείο Corinthia επιλέχθηκε ως το ωραιότερο της Ευρώπης. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη πράγματι είναι ένα από τα πιο καλαίσθητα, τουλάχιστον εξωτερικά.

4. Ο σιδηροδρομικός σταθμός Keleti
Ίσως το αγαπημένο μου κτίριο στην πόλη. Keleti σημαίνει ανατολικός κι όπως προδίδει το όνομά του, ο σιδηροδρομικός αυτός σταθμός δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τη σύνδεση της Βουδαπέστης με την ανατολική Ευρώπη, ιδίως την Τρανσυλβανία, αλλά και τα Βαλκάνια. Αντίθετα, από το σταθμό Nyugati εκκινούσαν κατά παράδοση τα τρένα για το Παρίσι και τη Βιέννη. Πλέον ο σταθμός Keleti είναι ο πιο πολυσύχναστος της πόλης, εξυπηρετώντας τους περισσότερους προορισμούς.

Η γνωριμία μας με το σταθμό Keleti δεν έγινε ευκαιριακά, αλλά επί τούτου. Η πύλη εισόδου και εξόδου μας από την πόλη ήταν το αεροδρόμιο κι έτσι αποφασίσουμε να κάνουμε μια στάση στο σταθμό Keleti για να θαυμάσουμε το κτίριο per se. Βγαίνοντας από το μετρό μαγεύτηκα από την όψη του κτιρίου. Το κτίριο είναι σχεδιασμένο σε στυλ εκλεκτικιστικό και αποτελεί έναν από τους «κλασικούς» σιδηροδρομικούς σταθμούς της ηπείρου. Το εσωτερικό του είναι επίσης όμορφο και καταδεικνύει το πλούτο της εποχής κατά την οποία κτίστηκε, δηλαδή των τελών του 19ου αιώνα. Η όλη ατμόσφαιρα με τα τρένα και τους βιαστικούς ταξιδιώτες με βαλίτσες ντυμένους χοντρά δημιουργούσε μια εικόνα ρετρό και μακρινή, σαν εκείνες που βλέπουμε σε ταινίες εποχής. Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς της ηπείρου, ο Keleti δεν έχει εκσυγχρονιστεί αρκετά και διατηρεί κάτι από τη μελαγχολία του παρελθόντος. Στην πλατεία έξω από το σταθμό η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική από εκείνη που είχα συνηθίσει στην πόλη. Βαθιά αστική, αλλά με έναν αέρα αλλιώτικο, λίγο πιο φτωχικό και παρακμιακό –όπως συμβαίνει άλλωστε και με τις συνοικίες των σταθμών σε πολλές πόλεις. Όμως εκείνη η παρακμή μού άρεσε και ταίριαζε απόλυτα στην εικόνα που είχα σχηματίσει στο νου μου. Για λίγο νόμιζα πως βρισκόμουν στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. (Πολλά φαντάζομαι βέβαια).

5. Free walking tour
Έχοντας σχηματίσει πολύ θετικές εντυπώσεις από συμμετοχή σε παρόμοια δραστηριότητα στο παρελθόν, αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε τη δωρεάν ξενάγηση στην πόλη. Επιλέξαμε το γραφείο triptobudapest, το οποίο έχει και τις καλύτερες κριτικές στο tripadvisor. Το συγκεκριμένο γραφείο προσφέρει τον κλασικό περίπατο, αλλά και κάποιους θεματικούς, όπως περίπατο στη Βουδαπέστη των Εβραίων ή στη Βουδαπέστη της εποχής του κομμουνισμού. Εμείς επιλέξαμε την κλασική ξενάγηση με σημείο εκκίνησης της πλατεία Vorosmarty και σημείο λήξης την Εκκλησία του Ματίας στη Βούδα. Η ξενάγηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Καλό είναι πάντως να μελετήσετε πριν πάτε τα αξιοθέατα που καλύπτει, ώστε να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας. Τα πιο βασικά αξιοθέατα του κέντρου, που δεν περιλαμβάνονται στη διαδρομή είναι το Κοινοβούλιο και η Όπερα.

Τη μέρα που κάναμε τον περίπατο η μέγιστη θερμοκρασία εκείνη την ημέρα ήταν 2 βαθμοί. Παρόλα αυτά είχαμε συγκεντρωθεί στην πλατεία περισσότερα από 80 άτομα! Ευτυχώς οι ξεναγοί ήταν 4 και χωριστήκαμε σε 4 ομάδες. Μόλις ξεκίνησε η ξενάγηση ήμουν σίγουρος ότι δε θα καταλάβαινα και πολλά από την ξεναγό στην ομάδα της οποία μας είχαν μόλις τοποθετήσει. Η άρθρωσή της δεν ήταν καθόλου καλή. Το ίδιο και η προφορά της. Μιλούσε και γρήγορα και δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Έτσι, την ακούσαμε για 10 λεπτά και προσπαθώντας να είμαστε όσο πιο διακριτικοί γίνεται, καθώς βαδίζαμε για να πάμε από το Pesti Vigado στο άγαλμα της Μικρής Πριγκίπισσας αφήσαμε την ομάδα της και μπήκαμε στην ομάδα μιας άλλης ξεναγού, της δεσποινίδος Μπάρμπι. Εκείνη ήταν απόλυτα κατανοητή. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι η εξής. Αν ακολουθήσετε το free walking tour, ακούστε
προσεκτικά τα ονόματα των ξεναγών, όταν αυτοί θα συστηθούν ενώπιον όλων πριν την έναρξη της ξενάγησης και το χωρισμό των ομάδων. Αν μια εκ των ξεναγών είναι νεαρή, έχει σκούρα μαλλιά και όνομα που δεν έχετε πιθανότατα ακούσει ξανά -εγώ το ξέχασα μέσα στην ίδια μέρα- μην καθίσετε μπροστά της. Κι αυτό γιατί κάθε ξεναγός τοποθετεί στην ομάδα του τα άτομα που βρίσκονται πιο κοντά στον ίδιο απ’ ό,τι στους άλλους. Η συγκεκριμένη προς αποφυγήν ξεναγός έλεγε πάντως αρκετά πράγματα όσο την άκουσα, οι πιθανότητες όμως να καταλάβει κανείς όσα λέει δεν είναι μεγάλες.

στη φωτογραφία η κοπέλα με το σκούφο στο βάθος είναι η Μπάρμπι

6. Ecseri
Το Ecseri είναι η αγορά με αντίκες της Βουδαπέστης. Λειτουργεί καθημερινά και η πιο δημοφιλής μέρα για να το επισκεφθεί κανείς είναι το Σάββατο. Βρίσκεται εκτός του κέντρου της πόλης, γι’αυτό και θα χρειαστεί να πάρετε το μετρό ως τη στάση Hatar ut και κατόπιν να πάρετε το λεωφορείο 89E ή 294 μέχρι τη στάση Naszód utca (Használtcikk piac). Μόλις φτάσετε εκεί θα διασχίσετε την πεζογέφυρα και θα το δείτε μπροστά σας. Για την επιστροφή στο κέντρο το λεωφορείο περνάει σχεδόν έξω από το παζάρι και δε χρειάζεται να διασχίσετε πάλι τη γέφυρα.

Το παζάρι αυτό είναι πολύ οργανωμένο. Για την ακρίβεια δεν έχει πάγκους, αλλά κάθε πωλητής διαθέτει ένα μικρό κατάστημα, έξω από το οποίο εκθέτει την πραμάτειά του. Το τμήμα με τις στοές είναι και το πιο όμορφο σαν εικόνα. Όσον αφορά το εμπόρευμα, το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι δε θα βρεις άλλα είδη πέρα από διακοσμητικά και αντίκες. Δε θα βρείτε δηλαδή ρούχα, παπούτσια ή κακόγουστα σουβενίρ. Εντύπωση μου προκάλεσαν δυο πράγματα. Πρώτον, ο μεγάλος αριθμός από παλιές καρτ ποστάλ και γκραβούρες με τη Βιέννη. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι παράλογο λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας των δυο πόλεων, αλλά και της εν μέρει κοινής τους ιστορίας. Όμως οι καρτ ποστάλ της Βιέννης ήταν πολύ περισσότερες από αυτές της Βουδαπέστης, ώστε αν κάποιος τρίτος έκρινε μόνον εξ αυτού θα νόμιζε πως βρίσκεται στη Βιέννη κι όχι στη Βουδαπέστη. Δεύτερον, σε έναν πάγκο υπήρχε μια μεγάλη σβάστικα σε μορφή καρφίτσας, την οποία η πωλήτρια δε μου επέτρεψε να φωτογραφίσω.

Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες.

Χριστουγεννιάτικα στολίδια μιας άλλης εποχής, ιδιαίτερα δημοφιλή και στα ελληνικά σπίτια πριν κάποιες δεκαετίες

7. Η εβραϊκή συνοικία
«Το βράδυ όμως ερημιά και στη Βουδαπέστη» μού είπε μια φίλη όταν μιλούσαμε για την πόλη και αφού ανταλλάξαμε μερικές ακόμα κουβέντες συνειδητοποίησα ότι δεν είχε πάει στην εβραϊκή συνοικία. Τα πράγματα είναι απλά. Το βράδυ στη Βουδαπέστη θα βγείτε στην εβραϊκή συνοικία. Αν δεν έχετε κατά νου κάποιο συγκεκριμένο εστιατόριο ή μπαρ σε κάποια άλλη συνοικία και θέλετε να δείτε πού βγαίνουν οι ντόπιοι, κατευθυνθείτε στην εβραϊκή συνοικία. Το ίδιο μας προέτρεψε να κάνουμε και η ξεναγός του free walking tour. Οι δρόμοι Kiraly και Dob είναι οι πιο δημοφιλείς. Δεν είναι γεμάτοι σε όλο το μήκος τους, όμως σε αυτούς και γύρω από αυτούς θα έχετε κάποιες από τις καλύτερες επιλογές. Αν βρεθείτε στην περιοχή, σε καμιά περίπτωση μην παραλείψετε το Gozsdu Udvar. Πρόκειται για μια μεγάλη εσωτερική αυλή ή πεζόδρομο που συνδέει την οδό Kiraly με την οδό Dob. Έχει χαρακτηριστεί ως το Covent Garden της Βουδαπέστης και είναι πάντα γεμάτο. Οι επιλογές είναι αρκετές και η ατμόσφαιρα με τα λαμπάκια πολύ ευχάριστη. Εκεί, όπως είδαμε, υπάρχει και μια πιτσαρία του Jamie Oliver. Λίγα στενά βορειότερα υπάρχει ένα ακόμα πανέμορφο μέρος, το Mazel Tov. Αυτό είναι ένα bar-restau σε μια ακόμα εσωτερική αυλή, πολύ καλοσχεδιασμένο και με πολύ όμορφο διάκοσμο. Η κουζίνα είναι εβραϊκή. Εκεί χρειάστηκε να περιμένουμε στην ουρά για να μας διαθέσουν τραπέζι, αλλά η αναμονή ήταν πολύ σύντομη, γύρω στα 5 λεπτά. Στην εβραϊκή συνοικία βρίσκονται και τα περισσότερα ruin bars, για τα οποία είναι γνωστή η πόλη. Εκεί βρίσκεται και το karavan, ένα σύνολο από κιόσκια με street food. Το Φεβρουάριο που βρεθήκαμε στη Βουδαπέστη τα περισσότερα κιόσκια του karavan δε λειτουργούσαν, τους περισσότερους μήνες όμως λειτουργούν κανονικά. Στην ίδια περιοχή ανακαλύψαμε και ένα εστιατόριο, το οποίο, μολονότι δεν προλάβαμε να τιμήσουμε, έγινε το αγαπημένο μου στη Βουδαπέστη χάρη στην ατμόσφαιρά του και μόνο. Είναι το Getto Gyluas, στο οποίο χρωστάω μια επίσκεψη την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην πόλη.

Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπετε το Goszdu Udvar, το Mazel Tov και το Getto Gulyas με αυτή τη σειρά.

Το Gozsdu Udvar υπό το φως της ημέρας

8. Περίπατος στη Νότια Κεντρική Πέστη
Σίγουρα θα βρεθείτε στην περιοχή Belvaros, τη Νότια Κεντρική Πέστη. Σίγουρα θα διασχίσετε τον εμπορικό δρόμο Vaci utca και θα επισκεφθείτε την κεντρική αγορά Nagy Vásárcsarnok. Καθώς θα βρίσκεστε σε εκείνο το σημείο της πόλης αξίζει να κάνετε μια μικρή παράκαμψη για να δείτε τρία όμορφα σημεία, που βρίσκονται αρκετά κοντά το ένα στο άλλο. Πρώτα, περπατήστε ως την πλατεία Egyetem Ter, δηλαδή Πλατεία του Πανεπιστημίου, για να δείτε τη Νομική Σχολή. Πρόκειται για ένα τμήμα του πανεπιστημίου Eötvös Lóránd, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και παλαιότερο της χώρας. Το κτίριο είναι όμορφο και η πλατεία πολύ συμπαθητική, φιλική στους πεζούς και τους ποδηλάτες. Ακριβώς δίπλα στο Πανεπιστήμιο βρίσκεται η Καθολική Εκκλησία του Πανεπιστημίου. Δυο βήματα παραπέρα βρίσκεται η δεύτερη στάση της διαδρομής, το πάρκο Károlyi kert. Το πάρκο είναι μικρό και απλό, ευρισκόμενο δε στο κέντρο της πόλης και περιβαλλόμενο από όμορφα κτίρια, είναι ιδανικό για λίγη ξεκούραση.Μετά από την ανάπαυλα στο πάρκο, βγείτε στο Múzeum körút για να δείτε ή και να επισκεφθείτε το τρίτο σημείο ενδιαφέροντος, το Εθνικό Μουσείο. Το κτίριο, χτισμένο σε νεοκλασικό ρυθμό, είναι εντυπωσιακό. Το μουσείο είναι το παλαιότερο δημόσιο της χώρας και αρκετά δημοφιλές. Από το Εθνικό Μουσείο μπορείτε να συνεχίσετε στο Μικρό Βουλεβάρτο μέχρι την πλατεία Kalvin Ter ή την Κεντρική Αγορά.

9. Κρουαζιέρα με τα δημόσια πλοιάρια
Δεν καταφέραμε να κάνουμε βόλτα με κάποιο από τα δημόσια πλοιάρια της πόλης, θα αναλύσω όμως συνοπτικά το θέμα. Στη Βουδαπέστη υπάρχουν κάποια δημόσια πλοιάρια, τα οποία ανήκουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης και υπάγονται στο BKK. Από τις τρεις γραμμές οι δύο διασχίζουν το Δούναβη στο κεντρικό τμήμα της πόλης. Οι γραμμές αυτές είναι η D11 και η D12. Τα πλοιάρια ενώνουν τις δύο όχθες του ποταμού κάνοντας διάφορες στάσεις. Το εισιτήριο κοστίζει 750 HUF για τους ενήλικες. Αν όμως διαθέτετε κάρτα απεριόριστων διαδρομών για τα μέσα μεταφοράς της πόλης μπορείτε να μπείτε χωρίς να πληρώσετε ξεχωριστό εισιτήριο, μόνον όμως τις καθημερινές κι όχι τα Σαββατοκύριακα. Τα Σαββατοκύριακα δηλαδή οι διαδρομές με τα πλοιάρια δεν περιλαμβάνονται στις κάρτες και θα πρέπει να πληρώσετε το ειδικό εισιτήριο των 750 HUF. Τα προβλήματα ξεκινούν εδώ. Η γραμμή 11 λειτουργεί μόνο τις καθημερινές και με πολύ λίγα και συγκεκριμένα δρομολόγια. Νωρίς το πρωί ή νωρίς το απόγευμα. Ο λόγος είναι ότι η γραμμή αυτή προορίζεται κυρίως για εργάτες κι όχι για τουρίστες! Η γραμμή 12 λειτουργεί και τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα, όμως μόνο από 1η Μαρτίου ως και 31 Οκτωβρίου. Ακριβώς επειδή εμείς δεν προλάβαμε τελικά να κάνουμε βόλτα με πλοιάριο, οποίος το επιχειρήσει ή το έχει ήδη επιχειρήσει ας γράψει τις εντυπώσεις του. Επίσης όποιος γνωρίζει ας μας πει ποια κατεύθυνση προσφέρει πιο ωραίες εικόνες: από το Βορρά προς το Νότο ή αντίστροφα. Μια βόλτα από τη στάση Jászai Mari Tér κοντά στο νησί της Μαργαρίτας ή από το Batthyány Tér ως το Szent Gellért Tér θα είναι σίγουρα μια ευχάριστη εμπειρία με πολύ όμορφες εικόνες. Βέβαια υπάρχει και η δυνατότητα κρουαζιέρας με κάποια ιδιωτική εταιρεία, καθώς, όπως λέγεται, τα δημόσια πλοιάρια είναι υπερβολικά αργά.

Για τα ωράρια και τις στάσεις των πλοίων δείτε την ιστοσελίδα του BKK
https://bkk.hu/en/timetables/#D11
https://bkk.hu/en/timetables/#D12

10. Διαμονή
Για τη διαμονή μας επιλέξαμε το διαμέρισμα High Trees Apartments στην οδό Kaldy Gyula πίσω από την πλατεία Deak Ferenc. Αποφάσισα να γράψω για το διαμέρισμα, γιατί είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και θεωρώ ότι αποτελεί μια από τις πιο καλές επιλογές καταλύματος που έχω κάνει έως τώρα με κριτήρια την επικοινωνία, την τοποθεσία, την αισθητική και το κόστος. Η επικοινωνία ήταν πολύ καλή. Αρχικά έγινε μέσω e-mail με τον ιδιοκτήτη ονόματι Attil και συνεχίστηκε μέσω Whatsapp με τον David, ο οποίος μας υποδέχτηκε και έλυσε όλες τις απορίες μας. Κατά τη διαμονή μας είχαμε ένα ατύχημα και σπάσαμε ένα βάζο. Αφήσαμε ένα σημείωμα και ένα συμβολικό ποσό και ενημερώσαμε τον ιδιοκτήτη, ώστε να μην κρατήσει τα χρήματα η καθαρίστρια. Ο ιδιοκτήτης δε μας απάντησε τελικά σε αυτό το μήνυμα, αλλά ευτυχώς δε δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα. Η τοποθεσία του καταλύματος είναι ιδανική. 3 λεπτά με τα πόδια από την Deak Ferenc Ter, 5 λεπτά από την Όπερα και λιγότερο από ένα λεπτό από την οδό Kiraly ut και το πολυσύχναστο Gozsdu Udvar στην εβραική συνοικία. Η αισθητική του καταλύματος ήταν επίσης πολύ καλή και προσεγμένη, ενώ οι χώροι άνετοι για 4 άτομα. Το κόστος για το από διάστημα Παρασκευή έως Δευτέρα στα τέλη Φεβρουαρίου ήταν μόλις 40 ευρώ ανά βράδυ συμπεριλαμβανομένου του κόστους καθαρισμού. Το διαμέρισμα είχε αρχίσει να λειτουργεί ως κατάλυμα περίπου ένα μήνα πριν την άφιξή μας. Αρχικά είχα κλείσει στην ίδια τιμή δύο άλλα διαμερίσματα με δωρεάν ακύρωση, ώστε να καταλήξω στο ένα από τα δύο, όμως ακύρωσα τελικά και τα δύο όταν ανακάλυψα ότι είχε προστεθεί ένα νέο κατάλυμα στο booking. Η τοποθεσία του είναι σαφώς καλύτερη από εκείνη των δύο που είχα κλείσει αρχικά στην ίδια τιμή.

 

[vagar78]

Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες για Βουδαπέστη, ίσως περισσότερες όταν γύρισα από εκεί για δεύτερη φορά από όταν δεν είχα επισκεφθεί ακόμα την πόλη.Η ιστορία σου είναι κάτι το διαφορετικό και μου άρεσε πολύ.Μπορεί να πάμε ένα ταξίδι με έναν άνθρωπο και να γράψουμε ο καθένας από την δική του οπτική γωνιά για το ίδιο μέρος και να είναι τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετικη ...Κάθε φορά που διαβάζω μια νέα ιστορία θέλω να πάω ξανά αλλά δυστυχώς δεν έχω βρει εισιτήρια σε τιμές που να με δελεάσουν ακόμα και το θεωρώ λογικό όταν οι μέρες που μπορώ είναι κυρίως σκ και ίσως και μια Δευτέρα για να βγει τριήμερο.

 

[Eurotraveler]

@vagar78 Σε ευχαριστώ ακόμα μια φορά και εύχομαι να ξαναβρεθείς σε αυτή την πόλη, που τόσο αγαπας!

Πράγματι, είναι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικά αντιδρούν διαφορετικοί άνθρωποι στο ίδιο ερέθισμα.

Έχω παρατηρήσει κι εγώ ότι τα αεροπορικά εισιτήρια για Βουδαπέστη από Αθήνα δεν είναι και τόσο οικονομικά, ακόμα και με τις low cost εταιρείες. Η δική μας πτήση για τέλη Φεβρουαρίου με τη Ryanair κόστιζε 80€ μετ'επιστροφής τον Οκτώβρη και έκτοτε η τιμή παρέμενε ίδια ή αυξανόταν. Για low season και low cost εταιρεία θεωρώ ότι δεν είναι λίγα τα χρήματα. Τώρα που πετάει και η wizz από Αθήνα βλέπω κάπως καλύτερες τιμές.

 

[Georgia1982]

Καλησπέρα! Πολύ ωραίες περιγραφές, κάποια πράγματα δεν τα γνώριζα παρότι έχω επισκεφτεί τη Βουδαπέστη 2 φορές (2015 & 2016) και είναι με διαφορά η αγαπημένη μου πόλη από όσες έχω καταφέρει να δω!
Όσο για τις τιμές των αεροπορικών πράγματι είναι δύσκολο να βρει κανείς κάποια ιδιαίτερα καλή προσφορά ακόμη και με low cost. Εγώ αυτό που έκανα και τις 2 φορές ήταν ταξίδι συνδυαστικό με μια δεύτερη πόλη σαν αρχικό προορισμό (Βιέννη & Μπρατισλάβα αντίστοιχα). Η απόσταση με τρένο είναι σχετική μικρή (κάπου 2-3 ώρες αν θυμάμαι καλά) και πολύ ευχάριστη σαν διαδρομή.
Και επειδή ανέφερες τα αγαπημένα σου μαγαζιά, να προσθέσω και το υπέροχο Ladó Café! Πολύ ωραίο φαγητό και απίθανα live (οπωσδήποτε χρειάζεται κράτηση).

 

[Eurotraveler]

Σε ευχαριστώ @Georgia1982! Βεβαίως και υπάρχει η επιλογή των κοντινών αεροδρομίων. Τα εισιτήρια για Μπρατισλάβα πολλές φορές είναι φθηνότερα.

Το Ladó Café δεν το είχα ψάξει. Θα το έχω στα υπ'όψιν όμως για την επόμενη φορά! Τι είδους μουσική παίζουν;

 

[Georgia1982]

To lado έχει κάθε βράδυ 20:00-22:00, live με διάφορες jazz μπάντες. Στο ladocafe.hu έχει το ημερήσιο πρόγραμμα. Εμείς είχαμε δει τους Hot Jazz Band που παίζουν κατά βάση swing και ήταν καταπληκτικά. Και το φαγητό στα συν βέβαια!

 

[Eurotraveler]

Πολύ καλό ακούγεται! Την επόμενη φορά λοιπόν. Ευχαριστώ!

Άλλωστε έχω κι άλλη εκκρεμότητα. Να δω το Lotz Terem - Book Café όταν θα είναι πια ξανά ανοιχτό.

 

[Eurotraveler]

ΙΙΙ. Φωτογραφικό υλικό

Επειδή ακριβώς σε αυτή την ιστορία δεν εξιστορώ το ταξίδι από την αρχή ως το τέλος, αλλά περιορίζομαι σε κάποια πολύ συγκεκριμένα σημεία, έχω πολλές φωτογραφίες που δεν αντιστοιχούν στα σχόλια που ανέπτυξα στο προηγούμενο κεφάλαιο. Γι' αυτό αποφάσισα να παραθέσω τις αγαπημένες μου φωτογραφίες εδώ, σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Οι περισσότερες από αυτές είναι επεξεργασμένες.

Και τώρα το δίλημμα. Να ανέβω το Δούναβη για τη Βιέννη;

Ή να τον κατέβω για το Βελιγράδι;

Ο επόμενος προορισμός δε μου είναι ακόμα γνωστός. Γι'αυτό και προς ώρας θα παραμένω νοητά στη Βουδαπέστη και θα αναπολώ τις μέρες που πέρασα εκεί, όταν τα τραμ διέσχιζαν νωχελικά τις παγωμένες όχθες του Δούναβη και οι ταξιδιώτες με χοντρά παλτό και γάντια βάδιζαν βιαστικοί πίσω από τη βαριά πόρτα του σταθμού Keleti. Κι εγώ, όπως και σε κάθε άλλο ταξίδι, έντυνα στο νου μου τις εικόνες που έβλεπα με μουσική.

 

[Sassenach77]

Πολύ ωραίες πληροφορίες!!! Ευχαριστώ
Θα το πώ άλλη μία φορά....η οπτική σου στις φωτογραφίες, μου αρέσει πάρα πολύ !!!

 

[Eurotraveler]

Πολύ ωραίες πληροφορίες!!! Ευχαριστώ
Θα το πώ άλλη μία φορά....η οπτική σου στις φωτογραφίες, μου αρέσει πολλάκις!!!

Σε ευχαριστώ πολύ αγαπητή @Sassenach77!

 

[giorgtsi]

Ήμουν τα Χριστούγεννα στην Βουδαπέστη και πραγματικά η ιστορία σου με ταξίδεψε πίσω,το μόνο σίγουρο είναι οτι στο μέλλον θα την ξαναεπισκεφθώ!!!