Πορτογαλία Οι περιπέτειες του τρίο Αζόρες στην Πορτογαλία.

[elenara88]

θα τα προλαβετε για να δουμε ..... περιμενουμε
η περιγραφη για την κατασταση στο αυτοκινητο πολυ γελιο

 

[KLEOPATRA]

Πω πω αυτο το καστρο ειναι ασυλληπτο!!!!!!!

 

[nenena]

Είχα ξεχάσει που είχα αφήσει την ιστορία σου και την πήρα ξανά από την αρχή!
Πολύ ωραίες φωτογραφίες!

 

[ioanna karagianni]

Τονωμένες από τους καφέδες και γλυκαμένες από τις αλλεπάλληλες δόσεις travesseiro, κινήσαμε για την Quinta da Regaleira, ή αλλιώς αν προτιμάτε, το «παλάτι του Μοντέριο του εκατομμυριούχου». Αυτός ο κύριος Μοντέριο, πήγε αντίθετα στο ρεύμα. Αντί να κάνει κάτι αριστοκρατικό όπως να γίνει βασιλιάς, ή ηρωικό όπως να θυσιαστεί για την κατάκτηση ενός κάστρου, προτίμησε να κάνει κάτι πιο υγιεινό. Έγινε πάμπλουτος, και έκανε την φάρμα του παλατάκι. Κατά τα άλλα ακολούθησε τις επιταγές της εποχής και έδωσε στο σπιτάκι του λίγο από όλα. Λίγο Γοτθικό στυλ, μια πρέζα ρομαντισμού, και διάφορες άλλες εκλεκτές πινελιές διαφόρων τάσεων.

Χορτασμένες από τα έπιπλα, και στολίδια του προηγούμενου οίκου, σε αυτόν αρκεστήκαμε στου κήπους. Η σωστότερη έκφραση είναι δεν ξεκολλάγαμε από τους κήπους. Δέντρα, παρτέρια, λουλούδια, αγάλματα, πέτρινα κιόσκια, και ένας περίεργος ατμοσφαιρικός λαβύρινθος μέσα σε μια σπηλιά με νερά και ανοίγματα. Ανεβαίναμε, κατεβαίναμε και τελειωμό δεν είχαμε. Οι δύο ώρες που είχαμε στην διάθεση μας πέρασαν πολύ πιο γρήγορα από ότι θα θέλαμε.

Μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και στους ρόλους μας και φύγαμε. Συντροφιά με τον Εγγλέζο πλοηγό πήραμε τον δρόμο για το Obidos.

Με την πρώτη ματιά σκέφτηκα ότι αυτό το χωριό ήταν ένα κόσμημα της Πορτογαλίας. Είχε μια ανέμελη αρχοντιά, μια φυσική χάρη, με τους πράσινους λόφους του, τα φροντισμένα στενά του, τα χρωματιστά σπίτια του. Αν ξαναγύριζα στην Πορτογαλία θα έμενα εκεί ολόκληρη μέρα. Όχι γιατί έχει κάποια σπουδαία αξιοθέατα, αλλά γιατί αν και τουριστικό, συνεχίζει να είναι αυθεντικό. Παρόλα τα μαγαζιά με τις άπειρες σοκολάτες (βλέπε φωτογραφία Μπαχαριού), τα κιόσκια που πουλάνε ginjinha μέσα σε σοκολατένια κυπελάκια ( πίνεις το ποτό και μετά μασουλάς και το ποτήρι), τους πάγκους με τις κυρίες που πουλούσαν τα παραδοσιακά τους προϊόντα, το χωριό συνέχιζε να διατηρεί τον μεσαιωνικό του χαρακτήρα.

Ο χρόνος είχε πλέον αποφασίσει για εμάς και ξέραμε ότι δεν προλαβαίναμε να συνεχίσουμε την περιπλάνηση μας και στις υπόλοιπες πόλεις. Κάναμε λοιπόν ήσυχα την βόλτα μας στο χωριό, κοπανήσαμε τις ginjinha μας, αγοράσαμε τις τοπικές λιχουδιές μας και πήγαμε να συναντήσουμε τον πλοηγό μας για τον γυρισμό.

Η Υβόννη κάθισε ξανά στην θέση του οδηγού, η Τραβελίνα και εγώ ριχτήκαμε στον χάρτη για να βρούμε την πόλη που θα αποτελούσε τον επίλογο της περιπλάνησης μας. Μετά από συνοπτικές διαδικασίες αποφασίσαμε ότι θα δώσουμε αυτήν την τιμή στην Santarem. Για να απαλύνω λίγο την εντύπωση που είχα δώσει ως τότε, δηλαδή της αναίσθητης γαϊδούρας που τεμπελιάζει στα πίσω καθίσματα όσο οι άλλες δύο κοπιάζουν να βρουν τον δρόμο, να βγουν από την σωστή έξοδο στα άπειρα round-abouts , και να σταματούν στις διαβάσεις κατά προτίμηση πριν πατήσουν τους ανυποψίαστους πεζούς, διηγήθηκα στις φίλες μου την ιστορία που έδωσε το όνομα στην πόλη.
Πρόκειται για μια άτυχη μοναχή την Ειρήνη που δολοφονήθηκε από έναν καλόγερο. Το σώμα της πετάχτηκε στον Τάγο και ξεβράστηκε στην Ρωμαϊκή πόλη Scalabis. Η πόλη μετονομάστηκε Saint Irene – Santarem στην μνήμη της μοναχής. Και με αυτήν την ευχάριστη ιστορία φτάσαμε την τελευταία μας πόλη.
….
….
….
Τώρα κανονικά εγώ θα πρέπει εδώ να σας περιγράψω την πόλη.
…
…
Χμμμμμ
…
Όχι δεν την περιγράφω. Θα το αφήσω στα άλλα μέλη του τρίο Αζόρες, νομίζω ότι τους το οφείλω. Αυτή η πόλη αποτέλεσε για εμάς σημείο αναφοράς σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι.

Γυρίσαμε αργά στο ξενοδοχείο μας και ήμασταν κουρασμένες, ιδίως εγώ μετά από τόσες ώρες οδήγησης, καταλαβαίνετε, ήμουν ψόφια. Όμως το πρόγραμμα απαιτούσε fados. Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε λοιπόν και κινήσαμε για την γειτονιά των μελαγχολικών μελωδιών. Για να φτάσουμε εκεί πάνω θα χρησιμοποιούσαμε το μόνο μεταφορικό μέσο που μας είχε ξεφύγει ως τώρα, το τελεφερίκ. Έμοιαζε και αυτό με τεράστιο παιχνίδι, επενδυμένο παντού με ξύλο.

Ήταν περασμένες 10 όταν το τελεφερίκ έφτασε στον προορισμό του. Με ευγνωμοσύνη αφέθηκα στον προσανατολισμό της Υβόννης για να φτάσουμε στο μαγαζί που η Άννυ και η Μαρί-α είχαν προτείνει με τόσο ενθουσιασμό στην ιστορία της πρώτης. Όταν φτάσαμε η μαγείρισσα έκανε το πρόγραμμα της στην αυτοσχέδια σκηνή του μαγαζιού. Φορώντας την στολή της και τον σκούφο της, τραγούδησε με κέφι δύο τρία λυπητερά τραγουδάκια και μετά εξαφανίστηκε πίσω από τις κουρτίνες για να συνεχίσει το μαγείρεμα του μπακαλιάρου της. Μετά είχε σειρά η Dilar Araujo, ενθουσιαστήκαμε και εμείς με την φωνή της.

Με μπύρα, fados και μπακαλιάρο, η ώρα κύλησε γρήγορα. Χαιρετήσαμε την χαμογελαστή κυρία και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με γλεντζέδες ντόπιους και τουρίστες. Καθώς περνούσαμε μπροστά από τα μαγαζιά με τον χαμηλό φωτισμό, την μελαγχολική μουσική και τα τραπεζάκια γεμάτα κόσμο που έπινε το ποτό του, με φόντο τοίχους με αζουλέζους ή τις στέγες της πόλης, σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η τελευταία μας βόλτα στην Λισσαβόνα και αυτό με έκανε να μελαγχολήσω. Την είχα αγαπήσει αυτήν την πόλη με τα πλουμιστά κτίρια, τα ψηφιδωτά πεζοδρόμια και τις σοφίτες, αλλά δεν την είχα χορτάσει.

Αμίλητες κατηφορίσαμε ως το ξενοδοχείο και όταν κοιμηθήκαμε η Λισσαβόνα ήρθε στα όνειρα μας.

 

[clooby_doo]

 

[babaduma]

Παρακαλώ πολύ να μην αργήσει να καλυφθεί το κενό (Santarem) γιατί εκεί έχω ... κενό. Ευχαριστώ για την κατανόησή σας.

 

[Eftichia]

ioanna ,εισαι απολαυστική (όπως πάντα)!!!!!

το γνωστό σου χιούμορ αλλά και το συναίσθημα και η νοσταλγία ,κάνουν τις περιγραφές σου υπέροχες!!!!!!

 

[ioanna karagianni]

Παρακαλώ πολύ να μην αργήσει να καλυφθεί το κενό (Santarem) γιατί εκεί έχω ... κενό. Ευχαριστώ για την κατανόησή σας.

μπράβο babaduma, καλά το έθεσες, περί κενού πρόκειται.

 

[babaduma]

μπράβο babaduma, καλά το έθεσες, περί κενού πρόκειται.

Αν εννοείς αυτό που εννοώ, τότε λυπάμαι που το άφησα έξω επειδή μας έβγαζε αρκετά έξω από τον δρόμο και τα πλάνα μας. Ευτυχώς, αυτά που πήραν τη θέση του άξιζαν και με το παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να τά'χεις όλα δικά σου.

 

[ioanna karagianni]

Αν εννοείς αυτό που εννοώ, τότε λυπάμαι που το άφησα έξω επειδή μας έβγαζε αρκετά έξω από τον δρόμο και τα πλάνα μας. Ευτυχώς, αυτά που πήραν τη θέση του άξιζαν και με το παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να τά'χεις όλα δικά σου.

οχι καλέ μου εάν λυπάσαι που το άφησες έξω, τότε δεν εννοείς ότι εννοώ.

 

[Twinkie]

Μάλλον εννοεί πως και για εκείνες αποτέλεσε κενό. Ε;

 

[babaduma]

Μάλλον εννοεί πως και για εκείνες αποτέλεσε κενό. Ε;

Ε, ας το πει ντε, να μην τό'χω και βάρος στη συνείδησή μου.