travelina
Member
- Μηνύματα
- 426
- Likes
- 819
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία [√]
Μήπως να καθόσουν κατάχαμα σε τίποτα μαξιλάρες; Με τόσο αλκοόλ...
Πορτογαλία Οι περιπέτειες του τρίο Αζόρες στην Πορτογαλία.
- Thread starter ioanna karagianni
- Ημερομηνία δημιουργίας
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Να σου φέρω λίγο μπακαλιάρο να σε κρατάει ξύπνια;
panpan
Member
- Μηνύματα
- 7.105
- Likes
- 28.774
δεν αφηνεις τους μπακαλιαρους να στρωθεις στο γραψιμο?
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Έρση τον έχω και μαριναρισμένο με χυμό λεμονιού.
Pan pan δεν έχω έμπνευση για αυτό δεν γράφω, η έμπνευση θα μου έρθει σε 17 ημέρες 21 ώρες και 4 λεπτά που θα έχεις φύγει για "Μαδρίτη-Λισσαβώνα-Σαντιαγκο ντε Κομποστελα-Μπιλμπάο".
Pan pan δεν έχω έμπνευση για αυτό δεν γράφω, η έμπνευση θα μου έρθει σε 17 ημέρες 21 ώρες και 4 λεπτά που θα έχεις φύγει για "Μαδρίτη-Λισσαβώνα-Σαντιαγκο ντε Κομποστελα-Μπιλμπάο".
panpan
Member
- Μηνύματα
- 7.105
- Likes
- 28.774
να σκασεις...............
απο ζηλια
απο ζηλια
ΕΡΣΗ
Member
Μπα! Πολύ υγρός είναι τούτος και θα λερώσει το σεντόνι! Ασε τον στο ψυγείο και θα ασχοληθώ μαζί του αφού ξυπνήσω!
Dorotija
Member
- Μηνύματα
- 1.297
- Likes
- 701
- Επόμενο Ταξίδι
- Να είναι η Κρακοβία?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Yemen
Μάλιστα τώρα το ανακάλυψα εγώ αυτό. Και ακόμα θυμάμαι το φίλο που γυρνώντας από Braga ερασμους μου ειχε κουβαλήσει μια μπουκάλα πορτο (δηλαδή το πορτο θυμάμαι περισσότερο) για να συνεχίζουμε παρακαλώ, να κοκορεύομαι στο φίλο μου τον Πέδρο από Αζόρες για τις αστείρευτες γνώσεις μου σχετικα με την χωρα του
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Θα κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω. Πάμε για την συνέχεια.
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Μετά από την σύντομη ξεκούραση μας, ξαναπήραμε τους δρόμους. Κατηφορίσαμε μέχρι τον Τάγο. Ήμασταν μόνο μισή μέρα στην Πορτογαλία , αλλά είχαν αρχίσει ήδη να φανερώνονται οι ταξιδιωτικές ικανότητες της καθεμιάς μας. Η Τραβελίνα ήταν ικανότατη στην οργάνωση. Το μυαλό της κατάστρωνε άμεσα το πιο άνετο πρόγραμμα και είχε τον αέρα του οδηγού. Η Υβόννη πάλι είχε το χάρισμα του προσανατολισμού. Μια ματιά στο χάρτη, μια ματιά στον δρόμο και μετά ανακοίνωνε όλο σιγουριά, «θα πάμε από κει». Κι εγώ … … εγώ … … εγω…. Πάμε πάλι. Λοιπόν, η Τραβελίνα είναι οργανωτική, η Υβόννη έχει προσανατολισμό, και εγώ … ... … Καλά να θυμηθώ να σβήσω αυτήν την παράγραφο πριν δημοσιεύσω το κείμενο.
Η κατηφόρα μας έβγαλε στην Praca do Comercio. Μια πολύ μεγάλη τετράγωνη πλατεία περιστοιχισμένη στις τρεις πλευρές της από ομοιόμορφα κτίρια, στολισμένα με ψηλές πέτρινες αψίδες. Η τέταρτη πλευρά της είναι ο Τάγος. Στο κέντρο της πλατείας υψώνεται το μπρούτζινο άγαλμα του έφιππου βασιλιά Ιωσήφ Α, ο οποίος φέρνει καταπληκτικά στο Μέγα Αλέξανδρο, αν μου επιτρέπεται η παρατήρηση. Για μένα τα εντυπωσιακό αυτής της πλατείας ήταν μια επιβλητική αψίδα θριάμβου στο βόρειο τμήμα της πλατείας. Θα την βλέπαμε συχνά τις επόμενες μέρες γιατί από κει παίρναμε συνήθως τα λεωφορεία και τα τραμ.
Από εκεί πήραμε το λεωφορείο που μας πήγε στο Parque das Nacoes. Η φαντασία είχε σταθεί περισσότερο στο Parque και λιγότερο στο Nacoes. Έτσι απογοητεύτηκα λίγο όταν διαπίστωσα ότι δεν ήμασταν σε έναν κατάφυτο κήπο, με παγκάκια και σιντριβάνια, αλλά σε ένα μεγάλο ανοιχτό χώρο με περίεργα κτίρια, εμπορικά κέντρα και τελεφερίκ που τελείωνε στον Τάγο.
Φάγαμε κάτι στο πόδι και μπήκαμε στο Ενυδρείο.
Εδώ πάλι η φαντασία μου ικανοποιήθηκε πλήρως. Στην μεγάλη κεντρική δεξαμενή η προσοχή μας στρεφόταν περισσότερο στους καρχαρίες, αλλά και στα ψάρια που με τα απλωτά πτερύγια τους ήταν πολύ διαφορετικά. Εντύπωση μου έκαναν και κάποια μεγάλα ψάρια με ένα ύφος κατσούφικο και παραπονιάρικο, όπως αυτό που παίρνω εγώ όταν δεν με αφήνουν να πάρω δεύτερη μερίδα παγωτό.
Στον χώρο γύρω από την δεξαμενή υπήρχε ποικιλία καθισμάτων. Η λίγη ώρα που περάσαμε ξαπλωμένες σχεδόν σε έναν τεράστιο άνετο καναπέ κοιτάζοντας τα ψάρια μπροστά μας ήταν από τις πιο χαλαρωτικές εκείνης της ημέρας. Από τα μεγάφωνα ακούγονταν ήχοι της θάλασσας και των κυμάτων αλλά οι φωνές των μυρίων παιδιών γύρω μας, δεν μας επέτρεπε αυτή την επιπλέον απόλαυση. Το ενυδρείο διέθετε και εξωτερικούς στεγασμένους χώρους, με πιγκουΐνους, λίμνες με καθαρά νερά που μέσα τους βλέπαμε κοράλλια και πολύχρωμα μικρά ψάρια του Ινδικού Ωκεανού και διάφορα άλλα είδη, αμφίβια ή μη. Την αγάπη των φιλενάδων μου απέσπασαν οι ενυδρίδες. Κάτι μαλλιαρά πλασματάκια με χαριτωμένο πρόσωπο, που είχαν απλώσει την αρίδα τους στο νερό και ξύνονταν συνεχώς.
Εμένα πάλι μου έκαναν πολύ εντύπωση κάτι ιππόκαμποι που είχαν φύλλα σαν να ήταν κλαριά δέντρου.
Τελειώνοντας περάσαμε και από την αίθουσα με τις χελώνες. Ωραία αίθουσα δεν λέω αλλά από χελώνες δεν καταφέραμε να δούμε και πολλά.
Κάναμε μια όμορφη βόλτα κατά μήκους του Τάγου και γυρίσαμε στο κέντρο με το μετρό.
Για το βραδινό μας είχαμε διαλέξει μια μπυραρία με μια μεγάλη αίθουσα διακοσμημένη με αζουλέζους που μας είχε εντυπωσιάσει στην πρωινή μας βόλτα. Κάτσαμε στον ήσυχο κήπο της. Παραγγείλαμε φαγητό και sagres. Για αρχή η Υβόννη ήπιε μια κόκκινη, εγώ μια ξανθιά, και η Τραβελίνα μια μαύρη. Στην μέση του φαγητού, παρήγγειλα εγώ μια κόκκινη, η Υβόννη μια μαύρη και η Τραβελίνα μια ξανθιά. Με το τέλος του φαγητού, εγώ πήρα μια μαύρη, η Υβόννη μια ξανθιά και η Τραβελίνα μια κόκκινη. Στο επιδόρπιο αποφάσισα ότι εμένα μου άρεσε περισσότερο η κόκκινη. Έτσι ήπια πάλι μια κόκκινη, η Τραβελινα μια μαύρη και η Υβόννη μια κόκκινη σαν εμένα. Όμως βλέποντας την προτίμηση της Τραβελίνας στην μαύρη είπα να την ξαναδοκιμάσω, η Τραβελίνα είπε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην ξανθιά, και η Υβόννη επέμεινε στην κόκκινη. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Όμως το καλό ήταν πως την επόμενη μέρα ξύπνησα στο κρεβάτι μου.
Η κατηφόρα μας έβγαλε στην Praca do Comercio. Μια πολύ μεγάλη τετράγωνη πλατεία περιστοιχισμένη στις τρεις πλευρές της από ομοιόμορφα κτίρια, στολισμένα με ψηλές πέτρινες αψίδες. Η τέταρτη πλευρά της είναι ο Τάγος. Στο κέντρο της πλατείας υψώνεται το μπρούτζινο άγαλμα του έφιππου βασιλιά Ιωσήφ Α, ο οποίος φέρνει καταπληκτικά στο Μέγα Αλέξανδρο, αν μου επιτρέπεται η παρατήρηση. Για μένα τα εντυπωσιακό αυτής της πλατείας ήταν μια επιβλητική αψίδα θριάμβου στο βόρειο τμήμα της πλατείας. Θα την βλέπαμε συχνά τις επόμενες μέρες γιατί από κει παίρναμε συνήθως τα λεωφορεία και τα τραμ.
Από εκεί πήραμε το λεωφορείο που μας πήγε στο Parque das Nacoes. Η φαντασία είχε σταθεί περισσότερο στο Parque και λιγότερο στο Nacoes. Έτσι απογοητεύτηκα λίγο όταν διαπίστωσα ότι δεν ήμασταν σε έναν κατάφυτο κήπο, με παγκάκια και σιντριβάνια, αλλά σε ένα μεγάλο ανοιχτό χώρο με περίεργα κτίρια, εμπορικά κέντρα και τελεφερίκ που τελείωνε στον Τάγο.
Φάγαμε κάτι στο πόδι και μπήκαμε στο Ενυδρείο.
Εδώ πάλι η φαντασία μου ικανοποιήθηκε πλήρως. Στην μεγάλη κεντρική δεξαμενή η προσοχή μας στρεφόταν περισσότερο στους καρχαρίες, αλλά και στα ψάρια που με τα απλωτά πτερύγια τους ήταν πολύ διαφορετικά. Εντύπωση μου έκαναν και κάποια μεγάλα ψάρια με ένα ύφος κατσούφικο και παραπονιάρικο, όπως αυτό που παίρνω εγώ όταν δεν με αφήνουν να πάρω δεύτερη μερίδα παγωτό.
Στον χώρο γύρω από την δεξαμενή υπήρχε ποικιλία καθισμάτων. Η λίγη ώρα που περάσαμε ξαπλωμένες σχεδόν σε έναν τεράστιο άνετο καναπέ κοιτάζοντας τα ψάρια μπροστά μας ήταν από τις πιο χαλαρωτικές εκείνης της ημέρας. Από τα μεγάφωνα ακούγονταν ήχοι της θάλασσας και των κυμάτων αλλά οι φωνές των μυρίων παιδιών γύρω μας, δεν μας επέτρεπε αυτή την επιπλέον απόλαυση. Το ενυδρείο διέθετε και εξωτερικούς στεγασμένους χώρους, με πιγκουΐνους, λίμνες με καθαρά νερά που μέσα τους βλέπαμε κοράλλια και πολύχρωμα μικρά ψάρια του Ινδικού Ωκεανού και διάφορα άλλα είδη, αμφίβια ή μη. Την αγάπη των φιλενάδων μου απέσπασαν οι ενυδρίδες. Κάτι μαλλιαρά πλασματάκια με χαριτωμένο πρόσωπο, που είχαν απλώσει την αρίδα τους στο νερό και ξύνονταν συνεχώς.
Εμένα πάλι μου έκαναν πολύ εντύπωση κάτι ιππόκαμποι που είχαν φύλλα σαν να ήταν κλαριά δέντρου.
Τελειώνοντας περάσαμε και από την αίθουσα με τις χελώνες. Ωραία αίθουσα δεν λέω αλλά από χελώνες δεν καταφέραμε να δούμε και πολλά.
Κάναμε μια όμορφη βόλτα κατά μήκους του Τάγου και γυρίσαμε στο κέντρο με το μετρό.
Για το βραδινό μας είχαμε διαλέξει μια μπυραρία με μια μεγάλη αίθουσα διακοσμημένη με αζουλέζους που μας είχε εντυπωσιάσει στην πρωινή μας βόλτα. Κάτσαμε στον ήσυχο κήπο της. Παραγγείλαμε φαγητό και sagres. Για αρχή η Υβόννη ήπιε μια κόκκινη, εγώ μια ξανθιά, και η Τραβελίνα μια μαύρη. Στην μέση του φαγητού, παρήγγειλα εγώ μια κόκκινη, η Υβόννη μια μαύρη και η Τραβελίνα μια ξανθιά. Με το τέλος του φαγητού, εγώ πήρα μια μαύρη, η Υβόννη μια ξανθιά και η Τραβελίνα μια κόκκινη. Στο επιδόρπιο αποφάσισα ότι εμένα μου άρεσε περισσότερο η κόκκινη. Έτσι ήπια πάλι μια κόκκινη, η Τραβελινα μια μαύρη και η Υβόννη μια κόκκινη σαν εμένα. Όμως βλέποντας την προτίμηση της Τραβελίνας στην μαύρη είπα να την ξαναδοκιμάσω, η Τραβελίνα είπε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην ξανθιά, και η Υβόννη επέμεινε στην κόκκινη. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Όμως το καλό ήταν πως την επόμενη μέρα ξύπνησα στο κρεβάτι μου.
STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
καλά βρε ιωάννα όλο πιοτό είσασταν σε αυτό το ταξίδι;;
και σου είπα έλα Κούβα που σου είχα έτοιμο το Roberto, τον βαρκάρη, που στήθηκε μήπως ενδιαφερθεί καμιά ελληνίδα, τίποτε εσύ.
Προτίμησες να πας με τις 3 μοίρες για να γίνεται ντίρλα.
Ποιος έχασε;;
και σου είπα έλα Κούβα που σου είχα έτοιμο το Roberto, τον βαρκάρη, που στήθηκε μήπως ενδιαφερθεί καμιά ελληνίδα, τίποτε εσύ.
Προτίμησες να πας με τις 3 μοίρες για να γίνεται ντίρλα.
Ποιος έχασε;;
Εκπομπές Travelstories
