soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Θα τελειώσω την περιγραφή των Αστερουσίων Ορέων την οποία ξεκίνησα με το Αγιοφάραγκο, το Μάρτσαλο και τον Κουδουμά, με αυτή του χωριού «Τρεις Εκκλησιές». Κάναμε εκεί μια τριήμερη εκδρομή πέρυσι το καλοκαίρι, μετά από τις πληροφορίες που μου έδωσαν η φίλοι μας Μiat σχετικά με την κατάσταση του δρόμου και τη διαδρομή που θα ακολουθούσα μέχρι τον Χάρακα, γιατί οι μέχρι τότε που είχα ήταν πάντα αρνητικές και απαγορευτικές για ένα συμβατό αυτοκίνητο, και ο orestcrete με αυτές για τον καταρράχτη του Αμπά, που έχει περιγράψει στο φόρουμ.
Ακολουθούμε λοιπόν την διαδρομή Ηράκλειο-Αρχάνες-Χάρακας. Λίγες στροφές συναντάμε μετά τις Αρχάνες και κατόπιν μπαίνουμε στην πεδιάδα της Μεσσαράς με ευθείς δρόμους, ανάμεσα σε καλλιέργειες από αμπέλια, ελιές και στην περιοχή κοντά στο χωριό Χάρακα σε μποστάνια ιδίως με καρπούζια. Σ’ αυτό το χωριό καταλήγουμε μέσω μιας ευθείας μήκους έξη χιλιομέτρων, που είναι ένας στενός παλιός δρόμος, αλλά είναι πανέμορφος γιατί δεξιά κι αριστερά του ορθώνονται αιωνόβιοι ευκάλυπτοι και πλατάνια, η σκιά των οποίων απαλύνει την κούραση της οδήγησης στη ζέστη του καλοκαιριού της Μεσσαράς. Αποτέλεσε έκπληξη για μένα και τον κατατάσσω ανάμεσα στους ομορφότερους της Κρήτης.
Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες της βορείου πλευρά των Αστερουσίων. Πήρε το όνομα από ένα επιβλητικό βράχο (χαράκι) ύψους 50 μέτρων, που βρίσκεται στα δυτικά, πάνω του υπάρχει ένα ενετικό κάστρο και η εκκλησία του Αφέντη Χριστού. Αφήνουμε την επίσκεψη στο βράχο για την επιστροφή και κάνουμε μια στάση για ξεκούραση στη πλατεία με το μικρό άλσος, που μέσα του βρίσκονται μια εκκλησία κι’ ένα Ηρώο. Εδώ υπάρχει και μια κρήνη με μπόλικο νερό και δροσιζόμαστε, οι θερμοκρασίες στη νότια Κρήτη είναι υψηλότερες απ’ τα βόρεια παράλια, και μια δύσκολη οδήγηση μας περιμένει. Κάποια στιγμή περνά από μπροστά μας ένα αγροτικό που τραβά μια καρότσα γεμάτα και τα δυο με καρπούζια Χαρακιανά, από τα καλά που τροφοδοτείται το Ηράκλειο. Σταματάμε τον οδηγό για να αγοράσουμε, αλλά μας λέει και διαλέγουμε ένα χωρίς χρήματα γιατί βιάζεται!!
Παίρνουμε το απρόσμενο δώρο του χωριού και συνεχίζουμε με το αυτοκίνητο για ν’ ανεβούμε αυτή την ανατολική πλευρά των Αστερουσίων που είναι μπροστά μας, να φτάσουμε στην κορυφή, να περάσουμε απ’ την άλλη πλευρά του και να κατέβουμε στο Λυβικό πέλαγος. Ο δρόμος είναι φιδωτός και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε υψόμετρο απ΄ όπου αγναντεύουμε πανοραματικά το Χάρακα κι όλο τον κάμπο της Μεσσαράς μέσα σε μια γκρίζα θάλασσα από ελαιώνες που φτάνουν μέχρι τον ορίζοντα. Από το χωριό Παράνυμφοι βγαίνουμε απ’ τον ασφάλτινο δρόμο και μπαίνουμε σε κατηφορικό χωματόδρομο. Εδώ κοντά πρέπει να βρούμε τον καταρράχτη που περίγραψε ο Ορέστης στο φόρουμ. Στα 500 μέτρα σταματάμε σε μια πινακίδα του δασαρχείου με το χάρτη όλων των Αστερουσίων που μας ενημερώνει ότι είναι προστατευμένη περιοχή, και με πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα. Για καταρράχτη δεν έγραφε κι αρχίζαμε να ανησυχούμε μήπως τον περάσαμε.
Ξανά ξεκινάμε και μετά από πενήντα μέτρα βλέπουμε την πινακίδα «Προς Καταρράχτη του Αμπά». Στρίβουμε δεξιά σε τσιμεντόδρομο παράλληλα σε μια χαμηλή κοιλάδα, ένας πολύ δυνατός άνεμος μας αναγκάζει να έχουμε κλειστά τα παράθυρα, και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σ’ ένα πλάτωμα που χρησίμευε και χώρος στάθμευσης. Η πόρτα του αυτοκινήτου δεν άνοιγε εύκολα απ’ τον δυνατό αέρα. Παρκάρω το αυτοκίνητο μακριά απ’ την χαράδρα. βάζω πέτρες στις ρόδες για σιγουριά, βγαίνουμε έξω με δυσκολία και με πολύ προσοχή κρατώντας ο ένας τον άλλο, φτάνουμε πάνω απ’ τον γκρεμό.
Βρισκόμαστε στο πιο ψηλό σημείο του φαραγγιού του Αμπά. Στα δεξιά κι αριστερά μας υπάρχουν δύο πελώριοι κάθετοι βράχοι που ο όγκος τους αρχίζει απ το ύψος που βρισκόμαστε και καταλήγουν σ’ ένα αθέατο απ’ εμάς βάθος μέσα στο φαράγγι. Στον βράχο απ’ τα αριστερά μας βλέπουμε χαραγμένα τα ίχνη των νερών του καταρράχτη που την περίοδο των βροχών πέφτουν μέσα στο φαράγγι από ύψος 160 μέτρων. Παρόλο που σήμερα δεν βλέπουμε σταγόνα νερού!, βρισκόμαστε μπροστά σένα μοναδικό τοπίο. Ανάμεσα από δύο τεράστια βράχια, κάτω στα πόδια μας σαν απ’ αεροπλάνο ξεχωρίζει ολόκληρο το χωριό Τρεις Εκκλησίες. Διακρίνουμε τα σπίτια, την παραλία, και το βράχο που όπως θα δούμε αργότερα προστατεύει το μικρό λιμανάκι απ΄ τους νοτιάδες. Το φαράγγι συναντά το χωριό, συνεχίζει μέσω του κεντρικού δρόμου ανάμεσα από σπίτια και καταλήγει στην κυρίως παραλία δίπλα στο λιμανάκι. . Το σημείο που τώρα βρισκόμαστε μαζί με τους βράχους, θα το βλέπουμε απ’ την παραλία επιβλητικό να υψώνεται πάνω μας, τη στιγμή που θα κολυμπάμε. Στα παλιά τα χρόνια, οι κάτοικοι των Παρανύμφων έπαιρναν ένα μονοπάτι μέσα απ’ το φαράγγι και κατέβαιναν στη θάλασσα
Το θέαμα το συμπληρώνει το Λυβικό πέλαγος αγριεμένο, φουρτουνιασμένο, γεμάτο κύματα, σε όλο του το βάθος, ακόμα μέχρι και στον μακρινό ορίζοντα που τον θολώνει η άμμο της Αφρικής. Ανεμοστρόβιλοι σχηματίζουν πάνω απ΄ τη θάλασσα τρόμπες, σβούρες, ή μικρούς κυκλώνες γεμάτοι με σταγονίδια νερού που τα ρουφάει ο αέρας απ΄ την επιφάνεια της. Άλλοι πάλι ανεμοστρόβιλοι βρίσκονται κοντά στη στεριά γεμάτοι από σύννεφα σκόνης, με αποτέλεσμα κόκκινες ομίχλες να τρέχουν πάνω απ’ το χωριό και την παραλία. Όλα αυτά υποδηλώνουν ένα δύσκολο τριήμερο εδώ στις ερημιά και στην ξεραΐλα του νότιου κρητικού τοπίου που σήμερα βρισκόμαστε.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το όνομα Φαράγγι του Αμπά. Άλλοι λένε πως προέρχεται από κάποιον μοναχό Αββά, άλλοι απ’ την ισπανική λέξη που φέρανε οι Άραβες a bajo, ( προς τα κάτω, βαθιά. -σχετικά με το φαράγγι-), αλλά η πιο επικρατέστερη είναι να προέρχεται από κάποιον Άραβα πολέμαρχο με το όνομα Αμπάς κατά τη περίοδο της αραβοκρατίας που πιθανώς να σκοτώθηκε κοντά στο φαράγγι τότε που τα παράλια της Κρήτης ήταν ορμητήριο τους. Το όνομα αυτό υπάρχει και σήμερα στους Άραβες.
Ακολουθούμε λοιπόν την διαδρομή Ηράκλειο-Αρχάνες-Χάρακας. Λίγες στροφές συναντάμε μετά τις Αρχάνες και κατόπιν μπαίνουμε στην πεδιάδα της Μεσσαράς με ευθείς δρόμους, ανάμεσα σε καλλιέργειες από αμπέλια, ελιές και στην περιοχή κοντά στο χωριό Χάρακα σε μποστάνια ιδίως με καρπούζια. Σ’ αυτό το χωριό καταλήγουμε μέσω μιας ευθείας μήκους έξη χιλιομέτρων, που είναι ένας στενός παλιός δρόμος, αλλά είναι πανέμορφος γιατί δεξιά κι αριστερά του ορθώνονται αιωνόβιοι ευκάλυπτοι και πλατάνια, η σκιά των οποίων απαλύνει την κούραση της οδήγησης στη ζέστη του καλοκαιριού της Μεσσαράς. Αποτέλεσε έκπληξη για μένα και τον κατατάσσω ανάμεσα στους ομορφότερους της Κρήτης.
Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες της βορείου πλευρά των Αστερουσίων. Πήρε το όνομα από ένα επιβλητικό βράχο (χαράκι) ύψους 50 μέτρων, που βρίσκεται στα δυτικά, πάνω του υπάρχει ένα ενετικό κάστρο και η εκκλησία του Αφέντη Χριστού. Αφήνουμε την επίσκεψη στο βράχο για την επιστροφή και κάνουμε μια στάση για ξεκούραση στη πλατεία με το μικρό άλσος, που μέσα του βρίσκονται μια εκκλησία κι’ ένα Ηρώο. Εδώ υπάρχει και μια κρήνη με μπόλικο νερό και δροσιζόμαστε, οι θερμοκρασίες στη νότια Κρήτη είναι υψηλότερες απ’ τα βόρεια παράλια, και μια δύσκολη οδήγηση μας περιμένει. Κάποια στιγμή περνά από μπροστά μας ένα αγροτικό που τραβά μια καρότσα γεμάτα και τα δυο με καρπούζια Χαρακιανά, από τα καλά που τροφοδοτείται το Ηράκλειο. Σταματάμε τον οδηγό για να αγοράσουμε, αλλά μας λέει και διαλέγουμε ένα χωρίς χρήματα γιατί βιάζεται!!
Παίρνουμε το απρόσμενο δώρο του χωριού και συνεχίζουμε με το αυτοκίνητο για ν’ ανεβούμε αυτή την ανατολική πλευρά των Αστερουσίων που είναι μπροστά μας, να φτάσουμε στην κορυφή, να περάσουμε απ’ την άλλη πλευρά του και να κατέβουμε στο Λυβικό πέλαγος. Ο δρόμος είναι φιδωτός και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε υψόμετρο απ΄ όπου αγναντεύουμε πανοραματικά το Χάρακα κι όλο τον κάμπο της Μεσσαράς μέσα σε μια γκρίζα θάλασσα από ελαιώνες που φτάνουν μέχρι τον ορίζοντα. Από το χωριό Παράνυμφοι βγαίνουμε απ’ τον ασφάλτινο δρόμο και μπαίνουμε σε κατηφορικό χωματόδρομο. Εδώ κοντά πρέπει να βρούμε τον καταρράχτη που περίγραψε ο Ορέστης στο φόρουμ. Στα 500 μέτρα σταματάμε σε μια πινακίδα του δασαρχείου με το χάρτη όλων των Αστερουσίων που μας ενημερώνει ότι είναι προστατευμένη περιοχή, και με πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα. Για καταρράχτη δεν έγραφε κι αρχίζαμε να ανησυχούμε μήπως τον περάσαμε.
Ξανά ξεκινάμε και μετά από πενήντα μέτρα βλέπουμε την πινακίδα «Προς Καταρράχτη του Αμπά». Στρίβουμε δεξιά σε τσιμεντόδρομο παράλληλα σε μια χαμηλή κοιλάδα, ένας πολύ δυνατός άνεμος μας αναγκάζει να έχουμε κλειστά τα παράθυρα, και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σ’ ένα πλάτωμα που χρησίμευε και χώρος στάθμευσης. Η πόρτα του αυτοκινήτου δεν άνοιγε εύκολα απ’ τον δυνατό αέρα. Παρκάρω το αυτοκίνητο μακριά απ’ την χαράδρα. βάζω πέτρες στις ρόδες για σιγουριά, βγαίνουμε έξω με δυσκολία και με πολύ προσοχή κρατώντας ο ένας τον άλλο, φτάνουμε πάνω απ’ τον γκρεμό.
Βρισκόμαστε στο πιο ψηλό σημείο του φαραγγιού του Αμπά. Στα δεξιά κι αριστερά μας υπάρχουν δύο πελώριοι κάθετοι βράχοι που ο όγκος τους αρχίζει απ το ύψος που βρισκόμαστε και καταλήγουν σ’ ένα αθέατο απ’ εμάς βάθος μέσα στο φαράγγι. Στον βράχο απ’ τα αριστερά μας βλέπουμε χαραγμένα τα ίχνη των νερών του καταρράχτη που την περίοδο των βροχών πέφτουν μέσα στο φαράγγι από ύψος 160 μέτρων. Παρόλο που σήμερα δεν βλέπουμε σταγόνα νερού!, βρισκόμαστε μπροστά σένα μοναδικό τοπίο. Ανάμεσα από δύο τεράστια βράχια, κάτω στα πόδια μας σαν απ’ αεροπλάνο ξεχωρίζει ολόκληρο το χωριό Τρεις Εκκλησίες. Διακρίνουμε τα σπίτια, την παραλία, και το βράχο που όπως θα δούμε αργότερα προστατεύει το μικρό λιμανάκι απ΄ τους νοτιάδες. Το φαράγγι συναντά το χωριό, συνεχίζει μέσω του κεντρικού δρόμου ανάμεσα από σπίτια και καταλήγει στην κυρίως παραλία δίπλα στο λιμανάκι. . Το σημείο που τώρα βρισκόμαστε μαζί με τους βράχους, θα το βλέπουμε απ’ την παραλία επιβλητικό να υψώνεται πάνω μας, τη στιγμή που θα κολυμπάμε. Στα παλιά τα χρόνια, οι κάτοικοι των Παρανύμφων έπαιρναν ένα μονοπάτι μέσα απ’ το φαράγγι και κατέβαιναν στη θάλασσα
Το θέαμα το συμπληρώνει το Λυβικό πέλαγος αγριεμένο, φουρτουνιασμένο, γεμάτο κύματα, σε όλο του το βάθος, ακόμα μέχρι και στον μακρινό ορίζοντα που τον θολώνει η άμμο της Αφρικής. Ανεμοστρόβιλοι σχηματίζουν πάνω απ΄ τη θάλασσα τρόμπες, σβούρες, ή μικρούς κυκλώνες γεμάτοι με σταγονίδια νερού που τα ρουφάει ο αέρας απ΄ την επιφάνεια της. Άλλοι πάλι ανεμοστρόβιλοι βρίσκονται κοντά στη στεριά γεμάτοι από σύννεφα σκόνης, με αποτέλεσμα κόκκινες ομίχλες να τρέχουν πάνω απ’ το χωριό και την παραλία. Όλα αυτά υποδηλώνουν ένα δύσκολο τριήμερο εδώ στις ερημιά και στην ξεραΐλα του νότιου κρητικού τοπίου που σήμερα βρισκόμαστε.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το όνομα Φαράγγι του Αμπά. Άλλοι λένε πως προέρχεται από κάποιον μοναχό Αββά, άλλοι απ’ την ισπανική λέξη που φέρανε οι Άραβες a bajo, ( προς τα κάτω, βαθιά. -σχετικά με το φαράγγι-), αλλά η πιο επικρατέστερη είναι να προέρχεται από κάποιον Άραβα πολέμαρχο με το όνομα Αμπάς κατά τη περίοδο της αραβοκρατίας που πιθανώς να σκοτώθηκε κοντά στο φαράγγι τότε που τα παράλια της Κρήτης ήταν ορμητήριο τους. Το όνομα αυτό υπάρχει και σήμερα στους Άραβες.
το μονο που εχω να διορθωσω ειναι οτι ο καινουριος δρομος απο παρανυμφους δεν φτιαχτηκε στη δεκαετια του 90,αλλα το 2002 ή 2003 ..
