Ιαπωνία Οι Μάσκες της Ιαπωνίας

[fenia42]

« Όταν θα επιστρέψω θα είμαι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος » .
Με αυτή τη σκέψη μπήκα στο αεροπλάνο της Lufthansa και χωρίς πραγματικά να ξέρω τι με περίμενε και τι θα έβρισκα μπροστά μου, ξεκίνησα για το πολύωρο ταξίδι μου στην Ιαπωνία. Έδεσα τη ζώνη μου και την έλυσα μόνο όταν είχαμε πια φτάσει μιας και μετά το γεύμα ήμασταν τόσο κουρασμένες που πέσαμε κατευθείαν για ύπνο και κοιμηθήκαμε σχεδόν σερί. Συνοδοιπόρος μου η γνωστή και μη εξαιρετέα δίδυμη αδερφή μου, Ninu.

Λίγα λόγια για το background :
Η απόφαση για μακρινό ταξίδι και δη στην Ιαπωνία πάρθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Κάποιο ξημέρωμα Αυγούστου η αδερφή μου είχε την ιδέα και την επόμενη μέρα σχεδόν μοιρολατρικά πατούσα το κουμπί που επικύρωνε την κράτηση.
Άμα τη επικυρωσει ένιωθα πιο άδεια από ποτέ. Ίσως γιατί ποτέ μου δε θέλησα ούτε μου δημιουργήθηκε η περιέργεια να πάω στην Ιαπωνία. Είχα φανταστεί το πρώτο μου βήμα στην Ασία να γινόταν κάπου στην Ινδοκίνα και πράγματι είχα φτιάξει πλάνα για Μυανμάρ και Λάος κλπ , αλλά αυτά είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία .
Αφού λοιπόν η μοίρα μου επιφύλασσε Ιαπωνία δέχτηκα την πρόκληση , με βαριά καρδιά ομολογώ. Στο κάτω κάτω πόσοι άνθρωποι έχουν όνειρο ζωής να πάνε στη χώρα αυτή…
Μόλις δυο ώρες μες το αεροπλάνο, έξω πίσσα σκοτάδι και η ιαπωνική γλώσσα έχει αρχίσει ήδη να με εκνευρίζει και να μου χτυπάει τα μηνίγγια. Θα τη χαρακτήριζα ως κάτι μεταξύ εκνευριστικού βουητού μελισσών και κρεβατομουρμούρας. Γέρνω το κάθισμά μου , φοράω τις ωτοασπίδες μου και κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου.
Το πρωί, μετά 11 περίπου ώρες και το κλασσικό πλαστικό πρωινό της Lufthansa προσγειωνόμαστε στο Τόκιο.
WELCOME TO JAPAN. Και η καρδιά πετάρισε για πρώτη, ίσως και τελευταία φορά σε όλο το ταξίδι.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[underwater]

Αυτά είναι! Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια!

Αφού λοιπόν η μοίρα μου επιφύλασσε Ιαπωνία δέχτηκα την πρόκληση , με βαριά καρδιά ομολογώ. Στο κάτω κάτω πόσοι άνθρωποι έχουν όνειρο ζωής να πάνε στη χώρα αυτή…

Εγώ για παράδειγμα!

 

[fenia42]

Αυτά είναι! Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια!



Εγώ για παράδειγμα!

Εσύ θα πας 1ον και 2ον για σενα καθομαι και γραφω την ιστορία ρε

 

[taver]

Μόλις δυο ώρες μες το αεροπλάνο, έξω πίσσα σκοτάδι και η ιαπωνική γλώσσα έχει αρχίσει ήδη να με εκνευρίζει και να μου χτυπάει τα μηνίγγια. Θα τη χαρακτήριζα ως κάτι μεταξύ εκνευριστικού βουητού μελισσών και κρεβατομουρμούρας.

Αν τα Ιαπωνικά σου φάνηκαν έτσι, περίμενε ώσπου ν' ακούσεις Μανδαρίνικα.

 

[maxoula]

Την είχα δει την Ιαπωνία στο χάρτη σου και έλεγα άραγε θα μας γράψει ιστορία? Καλή συνέχεια Fenia μου

 

[fenia42]

Αν τα Ιαπωνικά σου φάνηκαν έτσι, περίμενε ώσπου ν' ακούσεις Μανδαρίνικα.

Εχω ακούσει και είμαι πιο εξοικειωμένη γιατι αφενός τα ψιλομιλάει η μανα μου και αφετέρου είχαμε πελάτες Κινέζους.

 

[alex23]

πότε πήγες ιαπωνία? μόνο τόκιο πήγες? Άντε γράφε,θέλουμε συνέχεια!!!

 

[fenia42]

πότε πήγες ιαπωνία? μόνο τόκιο πήγες? Άντε γράφε,θέλουμε συνέχεια!!!

δε σε λέω , να περιμένεις

 

[soudianos]

δυο Σαλονικιές μόνες ανάμεσα στα κιμονό!!!
θα σκάσανε από τη ζήλια τους!!!
είμαι πάντως σίγουρος ότι ουδείς ανονές σας ενόχλησε...
σε αναμονή κι εγώ

 

[nicole.g.<3]

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η αρχή
...Η αλήθεια είναι ότι και μένα δεν μου έχει κάνει το κλικ η Ιαπωνία σαν προορισμός και ειδικά για πρώτο ταξίδι στην Ασία! Γι'αυτό περιμένω με αγωνία τη συνέχεια, να μας πεις αν σε κέρδισε εν τέλει

 

[ANNA-PANOS]

Αντε Φενια, συνεχισε!

 

[fenia42]

Προσγείωση στο αεροδρόμιο Ναρίτα του Τόκυο και περνάμε από διάφορους ελέγχους , διαβατηρίων πυρετού κλπ . « Μήπως φέρατε από τη χώρα σας ναρκωτικά, δεσποινίς ; Μήπως κάτι άλλο περίεργο που θα πρεπε να γνωρίζουμε ; »
« Όχι » « Μου επιτρέπεται να ανοίξω την βαλίτσα σας ; » Υπόκλιση και τζους .
Αφού ξεμπερδέψαμε με τα τυπικά προέκυψε ανάγκη να επισκεφτούμε μια τουαλέτα.
Μπαίνω λοιπόν η δόλια στο WC. Κοιτάω , ξανακοιτάω και προσπαθώ να καταλάβω τι παίζει. Τζίφος. Βγαίνω έξω και αντικρίζω την αδερφή μου με παρόμοιο ύφος , κάτι μεταξύ τρόμου και απορίας. Τα σύμβολα δε μας βοηθούσαν να καταλάβουμε.

Ανοίγουμε μια άλλη πόρτα, μεγαλύτερη φρίκη ! Η ιαπωνική έκδοση της τουρκικής τουαλέτας.

Μια κλεφτή ματιά που ρίξαμε στις τουαλέτες των ανδρών - μπας και είχαμε κάνει κανένα λάθος- , ακόμα χειρότερα τα πράγματα . Αποφασίσαμε πως ήταν φρονιμότερο να μην τις χρησιμοποιήσουμε. Περιπετειώδες αναμένεται το ταξίδι ...! Σειρά είχε η εξαργύρωση του Japan Rail Pass, το μαγικό χαρτάκι που φυλούσαμε επί μια βδομάδα ως κόρη οφθαλμού το οποίο μας επέτρεπε να επισκεφτούμε όποια πόλη θέλαμε και κάλυπτε και πολλές βασικές διαδρομές εντός Τόκιο και Κιότο. Το αποκτήσαμε στην αλμυρή τιμή των 284 ευρώ έκαστη ,ποσό που είχαμε καταθέσει στο αρμόδιο ταξιδιωτικό πρακτορείο στην Αθήνα .( Αμαλίας 42, τηλ : 210 321 5835) λεπτομέρειες δε ξέρω να σας πω, άλλον αγγάρεψα και μου το έβγαλε. ) .
Στη συνέχεια ήμαστε στο τραίνο που θα μας άφηνε στο κέντρο του Τόκιο από όπου θα παίρναμε τη γραμμή που θα μας πήγαινε στο Ikebukuro, όπου θα μέναμε. Είχαμε διαλέξει ένα ρυοκάν με πολύ καλές κριτικές που φαινόταν παραδοσιακό , με baths και φυσικά χωρίς κρεβάτια ! Το πρότεινε και ο Lonely Planet.
Πράγματι, ήταν πολύ όμορφο και ζεστό, με ένα υπέροχο λόμπυ και πάγκους για να καθόμαστε κάτω, όλα σε σκούρο γυαλιστερό ξύλο. Τα παπούτσια μας τα αφήσαμε σε μια μεγάλη κοινή παπουτσοθήκη ως είθισται και πήραμε τις παντόφλες μιας χρήσης για να φοράμε μες το ρυοκάν. Στις παροχές εκτός από οδοντόβουρτσες, οδοντόκρεμες, αφρόλουτρα, σαμπουάν ( shiseido παρακαλώ ) κλπ υπήρχε και απεριόριστο πράσινο τσάι ! Ήθελα να δοκιμάσω κατευθείαν τα baths αλλά έπρεπε να βγούμε έξω για περιήγηση και αναζήτηση τροφής . Έτσι πήραμε πάλι τη γραμμή του Japan Rail η οποία λέγεται Yamanote Line και πήγαμε στην περιοχή Shibuya η οποία ήταν μερικές στάσεις μακριά και είναι από τις πλέον πολυσύχναστες περιοχές του Τόκιο , με πολλά εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και πιτσιρικάδες που τρώνε σε fast food αμερικανικού τύπου. Διαλέξαμε στην τύχη κι εμείς ένα εστιατόριο και στη συνέχεια διαλέξαμε επίσης στην τύχη ένα μενού που περιείχε φύκια νούντλς και κοτόπουλο (μάλλον ) . Κανείς δε μιλούσε αγγλικά ούτε απειροελάχιστα . Η Ninu πάλευε με τα ξυλάκια της κι εγώ παρατηρούσα τις Γιαπωνεζούλες δίπλα μου, πόσο περίεργες και γλυκές μου φαινόντουσαν με τις σχολικές στολές, την κάλτσα μέχρι το γόνατο, τα στραβά ποδαράκια και τα σχιστά μάτια. Πολύς κόσμος φορούσε μάσκες στο πρόσωπο και μέσα στα μαγαζιά. Εμάς μας ξένιζε ιδιαίτερα αλλά γι’ αυτούς φαινόταν να είναι κομμάτι της καθημερινότητας , τόσο αναπόσπαστο όσο είναι πχ τα γυαλιά σε έναν μύωπα, έτσι στην πορεία είδαμε γυναίκες καλοντυμένες με 12ποντα τακούνια να φοράνε μάσκες λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, λες και αυτές οι μάσκες είναι αόρατες.