Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Περιεχόμενα
Οι δημοσιογραφοι πηγαινουν προς τον πολεμο. Εδω στην Βαγδατη ο πολεμος ερχεται σε εμας, μου ελεγε εκεινο το βραδυ ο Σωτηρης στο μπαλκονι του Παλαισταιν.
Η πολη μπροστα μας φλεγοταν. Τα τζαμια του ξενοδοχειου ετριζαν, εσπαγαν, επεφταν επανω μας αλλα κανεις δεν μπορουσε να παρει τα ματια του απο την πολη που γινοταν σκονη και θρυψαλα μπροστα μας. Ο Ηλιας με την καμερα στο χερι ειχε χασει τη μπαλα. Δεν προλαβαινε να καταγραψει την μια εκρηξη και εμεις του δειχναμε μια δυνατοτερη. Καθεμια χιλιες φορες πιο καταστροφικη απο την προηγουμενη. Η καπνα και η σκονη μας κοβουν την ανασα. Ναι, ετσι μυριζει ο πολεμος, σκονη και καπνα παντου.
Η Μαρια διπλα μας βηχει και κανει εμετο, ξανα σηκωνει το κεφαλι να δει την πολη. Οσο αυτη εβηχε οι Αμερικανοι εχουν ισιπεδωσει και τα ανατολικα της Βαγδατης.
Μιση ωρα μετα εχουν πεσει πανω απο 200 βομβες και ρουκετες και ακομα συνεχιζουν. "Μα ποτε θα τελειωσει ολο αυτο;" αναρωτιεμαι φωναχτα. Επιτελους ξανα ησυχια. Οι πιο εμπειροι που εχουν βρεθει σε αυτη την θεση πολλες φορες αρχιζουν να μαζευουν. Δυο - τρια κτηρια στο βαθος εχουν μεινει ορθια, μαζι τους ορθιο ειναι ακομα το αγαλμα του Σανταμ. Αυτο; Αυτο μαλλον θα πεσει με τις αναλογες τιμες λεει ο Σωτηρης.
Μια δυο τζουρες απο το κονιακ που εχουμε κρυψει σε μπουκαλακια απο αρωματα και μετα ολοι στα κρεβατια μας.
Αντιθετα με χθες βραδυ, το πρωι ειναι ολα ησυχα. Αν απο το μπαλκονι του ξενοδοχειου πετουσα μια μπαλα, θα εφτανε πολυ μακρια κυλοντας χωρις να υπαρξει εμποδιο που θα την σταματουσε.
Ωρες μετα η μυρωδια της πυριτιδας υπαρχει ακομα στην ατμοσφαιρα. Μερκες φωτιες καινε ακομα. Κι αναμεσα σε αυτες τις μισαναμενες φωτιες και τα ερειπια κυκλοφορουν ανθρωποι - φαντασματα. Ανθρωποι που σηκωνουν ενα κουρελι απο τη γη για να ριξουν επανω τους. Βλεπεις μαζι με τα σπιτια τους χαθηκαν και ολα τους τα υπαρχοντα.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
This image is a work of a U.S. Army soldier or employee, taken or made during the course of the person's official duties. As a work of the U.S. federal government, the image is in the public domain.
Κι ομως οι ανθρωποι αυτοι δεν το βαζουν κατω. "Κατσε και θα δεις" μου λεει καποιος. Ας ερθουν και θα παθουν οτι επαθαν και στο Βιετναμ. Οι μερες περνουσαν ολοι προετιμαζομασταν για την "μητερα ολων των μαχων". Ο εκπροσωπος του στρατου ελεγε πως οι μαχες συνεχιζονται στα συνορα και πως εχουν επιφερει δυνατα χτυπηματα στον Αμερικανικο στρατο. Σαχλαμαρες...!!! Ο Ηλιας μιση ωρα πριν ειχε καταγραψει με την καμερα Αμερικανους στρατιωτες δεκα χιλιομετρα εξω απο την Βαγδατη. Εκεινο το βιντεο τοτε εκανε τον γυρο του κοσμου και το επαιζαν ολα το διεθνη πρακτορεια σε σε αντιπαραθεση με τις δηλωσεις του εκπροσωπου Τυπου του Στρατου.
Σοκ και δεος. Ετσι χαρακτηριζουν οι Αμερικανοι την γρηγορη και αφνιαδιαστικη ισοπεδωση των παντων. Η αλλιως "ποτε μην στελνεις ενα αντρα εκει που μπορεις να στειλεις μια σφαιρα" Αυτα μας ελεγε ενας Αμερικανος αξιωματικος και εγω ηθελα να του φωναξω "Αηδια και αποτροπιασμος"
Στον πολεμο υπαρχει παντα μια ατυπη συμφωνια. Δεν χτυπαμε τον Τυπο και τον Ερυθρο Σταυρο. Για τους αμαχους δεν υπαρχει προβλημα, σκοτωστε τους ελευθερα. Οχι μονο δεν θα σας κατηγορησουν ως εγκληματιες πολεμου αλλα θα σας χαρακτηρισουν ως "υπερδυναμη", "πληγωμενο θηριο"που ηρθε η ωρα να παρει εκδικηση. Και πετρελαιο θα συμπληρωσω εγω. Και αλλα τετοια ρομαντικα
Εξω απο το ξενοδοχειο ολοι νιωθουμε ασφαλης. Η καμερα και η λεξη PRESS εκαναν εισβολεις και ντοπιους να μην μας ριχνουν δευτερη ματια. Εκεινο το μεσημερι ολοι οι δημοσιογραφοι ειχαν μαζευτει νωριτερα στο ξενοδοχειο . Τζαμπα τοσες ωρες περπατημα, ουτε ενα πλανο της προκοπης δεν τραζηξαν τα παιδια. Συμφωνουμε να ξεκουραστουμε μια δυο ωρες και να ξανα κατεβουμε κατω μηπως και σταθουμε πιο τυχεροι. Οι ωρες ομως εχουν περασει και εμεις ειμαστε ακομα στα κρεβατια μας. Αφου ο Σωτηρης, το αγαπημενο μας ξυπνητιρι ειχε αποκοιμηθει, σιγα μην σηκωνομασταν μονοι μας. Καποια στιγμη εκει που προσπαθω να το παρω αποφαση και να σηκωθω επιτελους απο το κρεβατι, το ξενοδοχειο συετε. Οχι αυτο δεν ηταν καποια βομβα που εσκασε καπου κοντα, ηταν κατι πολυ πιο δυνατο. Ο Ηλιας με την καμερα ανα χειρας εχει φτασει ηδη στο ισογειο. Σοκ και δεος. Μαλλον αυτο που αντικρυζαμε εννοουσε χθες ο αξιωματικος του Αμερκανικου στρατου. Το αιμα του Ταρα, του ζωντανου, μεχρι πριν λιγα λεπτα, θρυλου του πρακτορειου Ροιτερς, ειχε φτασει μεχρι τον διαδρομο. Ολοι μας προσπαθησαμε αλλα κανεις δεν καταφερε να ψηλαφησει τον σφυγμο του. Ουσιαστικα ηταν νεκρος αφου η μεταφορα του στο νοσοκομειο ηταν χρονοβορα και η τελευταια φορα που ακουσαμε για επαρκεια σε αιμα ηταν μερες πριν.
Μετα το περιστατικο οι Αμερικανοι απαντουν καθε φορα με την δικαιολογια που τους βολευει. Εντοπισαν λεει ελευθερο σκοπευτη στην ταρατσα του ξενοδοχειου. Βεβαια δεν στοχευσαν την ταρατσα αλλα το ισογειο. Λεπτομερειες...!!! Εγινε λαθος στο συστημα στοχευσης ελεγαν μετα. Εγινε λαθος οταν το τεχνολογικο επιπεδο του στρατου τους επετρεπε να ισοπεδωσουν μια πολη και να μεινει ενεπαφο το αγαλμα του Σανταμ σε ακτινα 3 μετρων. Οι δικαολογιες πολλες και φυσικα δεν επειθαν κανεναν
Eικοσι μερες και εικοσι βραδια συνεχοζονται οι βομβαρδισμοι. Εικοσι βραδια εχουμε να κλεισουμε ματι. Τι αλλο θα βομβαρδισουν πια; Βομβες στα κτηρια, βομβες και στα εριπεια. Ορθια πτωματα εχουμε καταντησει ολοι. Η αφαγια και η αυπνια μας εχουν καταβαλει. Η καπνα εχει ποτισει το δερμα μας. Οχι πως δεν ειχαμε ολες τις ανεσεις, σε σχεση με ολους ζουσαμε μες την πολυτελεια, αλλα ποιος εχει ορεξη να φαει και ποιος αντεχει να κοιμηθει οταν μολις κλεινεις τα ματια σου σκανε σαν πυροτεχνηματα μπροστα σου εικονες απο ανθρωπινα μελη να εκσεντονιζονται στο αερα μετα απο ακομα μια εκρηξη. Μιση ωρα ξαπλωμαμε μηπως και σταματησουν αυτοι οι πονοι στην μεση αλλα τιναζομασταν απο το κρεβατι πανω απο δεκα φορες. Ασε, περισσοτερη κουραση τραβαγαμε οταν ειμασταν ξαπλα. Ποσο αλλωστε μπορεις να ξεκουραστεις οταν δεν βγαζει ουτε μια στιγμη τα παπουτσια σου;
Το δωματιο το διαμορφωναμε ετσι ωστε ανα πασα ωρα και στιγμη να μπορουμε να πεχτατουμε εξω. Καθε βραδυ αρχιζε μια ιεροτελεστεια που μας προετειμαζε για το μεγαλυτερο κακο. Ρουχα, παπουτσια και αλλα αντικειμενα πεταμενα μες την μεση θα μπορουσαν να σε καθυστερησουν και ισως να σου κοστισουν την ζωη. Η καρεκλα ανεβαινε στο γραφειο ωστε να υπαρχει χωρος απο κατω, ισως καποιος θα μπορουσε να προφυλαχθει εκει. Διπλα στο μαξιλαρι μας υπαρχει παντα ενα μαντιλι. Τα μαντιλια προστατευουν τον λαιμο μας απο εγκαυματα αλλα μας βοηθαει και να αναπνεουμε.
Μονο στον Σωτηρη δινουμε καμια φορα με το ζορι κανενα ηρεμιστικο μπας και καταφερει να κοιμηθει αλλιως το βραδυ παλι θα ειναι σαν μαστουρωμενος κι ουτε ο ιδιος δεν θα καταλαβαινει τι λεει. Αφου κατερευσε ο αρχηγος σκεψου τι θα παθουμε οι υπολοιποι. Μονο ο Ηλιας μοιαζει να ειναι λιγο καλυτερα. Μεσα απο τον φακο της καμερας ολα φαινονται πιο "στρογγυλα". Σαν μια σοκαριστικη ταινια, σοκαριστικη μεν, ταινια δε. Με την καμερα στο χερι δεν προλαβαινεις να σκεφτεις το χαος, δεν προλαβαινεις να νιωσεις τον πονο, ουτε να ακουσεις τα ουρλιαχτα, μονο να πατησεις το on θες, να προλαβεις να φυλακισεις την στιγμη για παντα. Να ταρακουνησεις τους αλλους με αυτο δεν ταρακουνηθηκες εσυ.
Το βραδυ πριν την εισβολη, ολοι μαζεμενοι στο δωματιο μου επιτελους μιλαμε, λεμε τους φοβους μας, ολα αυτα που τοσες μερες μας πλακωνουν. Ειμαστε σιγουροι πως η Ιστορια θα γραψει μια δευτερη μαχη του Σταλινγκραντ. Οτι οι Αμερικανοι θα εμπαιναν στην Βαγδατη ηταν σιγουρο αλλα ποσες μερες, ποσους μηνες θα κραταγε η πολιορκια, τι απωλειες θα υπηρχαν δεν το ηξερε κανεις. Οτι ειχαν φτασει απ εξω δεν μας ανησυχουσε. Οι φημες ελεγαν πως οι Ιρακινοι θα συνταχθουν στην τελευταια "κοκκινη" γραμμη και με χρηση χημικων οπλων....εκει θα αρχισει "η μητερα ολων των μαχων"
Ουτε μια λαμψη απο αντιαεροπορικα αποψε, ουτε μια εκρηξη. Μετα τους ανιλεους βομβαρδισμους ερχεται αυτη η απολυτη, αυτη η τρομακτικη ησυχια που μας φοβιζει πιο πολυ απο καθε κροτο. Εξω απο το ξενοδοχειο πια, διπλα στο παλατι αρχζει η παρελαση. Αμερικανοι στρατιωτες χωρις καμια ιδιαιτερη αντισταση εισβαλουν στην Βαγδατη. Αυτο βεβαια δεν ειναι εισβολη, περισσοτερο με βολτα στην εξοχη μοιαζει. Οι εικονες που καταγραφουν τα παιδια στις οχθες του Τιγρη ειναι για γελια και για κλαματα.
Ιρακινοι στρατιωτες, αυτοι που μεχρι χθες ορκιζονταν πως δεν θα αφησουν την χωρα τους στα χερια κανενος κατακτητη, τρεχουν να κρυφτουν σαν τα ποντικια. Οι αξιωματικοι βεβαια εχουν προλαβει να πουλησουν τον πολεμο πολυ πριν, προσφερωντας γη και υδωρ στους κατακτητες. Δυο Ιρακινοι μας ζητανε να γυρισουμε την καμερα στον τοιχο για να μας που αυτο που κανεις δεν υποψιαζοταν. Δυο μολις μερες μετα την εναρξη των βομβαρδισμων απο το αρχηγειο του στρατου εχει ερθει εντολη να αφησουν τα οπλα και να πανε σπιτια τους. Ο πολεμος εχει τελειωσει πριν καλα καλα αρχισει. Απο τις εικοσι μεραρχιες ΔΕΝ πολεμησαν οι δεκαεννια. Η μαχη της Βαγδατης ειναι σαν να μην εγινε ποτε. Ακομα και οι ιδιοι οι Αμερικανοι φαινονται σοκαρισμενοι απο την ευκολια της καταληψης. Και το χειροτερο ολων; Αυτα τα νεα παιδια, τωρα βλεπουν με τα ματια τους και πιστευουν αυτα που τους ελεγαν οι ανωτεροι τους. Ειναι πια πεπισμενοι πως κανουν μια θεαρεστη πραξη. Νομιζουν πως απελευθερωνουν εναν δυστηχυσμενο λαο που τοσα χρονια υποφερει εξαιτιας ενος και μονο ανθρωπου, του Σανταμ. Και τα χημικα; Χημικα οπλα δεν υπηρχαν. Ολοι ειχαμε πιστεψει την θεωρια των χημικων οπλων, εδω την πιστεψε το συμβουλιο ασφαλειας του Ο.Η.Ε, εμεις δεν θα την πιστευαμε; Ουτε συμβατικα οπλα υπηρχαν. Μετα την εντολη "αφηστε τα οπλα και φυγετε" αρχισε ενα ανευ προηγουμενου πλιατσικο στα στρατοπεδα. Μεσα σε μια μερα υπολογιζεται πως χαθηκαν εκατονταδες οπλα, σφαιρες και πυρομαχικα. Ολοι επερναν και απο ενα σουβενιρ γιατι απλα μπορουσαν.
Στην πλατεια διπλα στο μεγαλο παλατι οι Ιρακινοι υποδεχονται τους Αμερικανους σαν απελευθερωτες. Ζητωκραυγες, χειροκροτηματα, φασαρια, μια γιορτη εχει στηθει στην μεση της πολης. Ηρθε και η ωρα να πεσει το αγαλμα του Σανταμ με τις αναλογες τιμες. Ιρακινοι και Αμερικανοι δενουν το αγαλμα με σχοινια και αλυσιδες και οταν πια μετα απο λιγο βρισκεται κομματιασμενο στο εδαφος το πανηγυρι φουντωνει
Ποιος πολεμος; Ποιο Βιετναμ; αναρωτιομαστε ολοι. Αυτοι οι ανθρωποι αγκαλιαζουν και καλοδεχονται αυτα τα κτηνοι που βομβαρδιζαν τα σπιτια τους, που σκοτωναν τα παιδια τους. Αλλα ειπαμε τα μεγαλυτερα εγκληματα γινονται στο ονομα της ειρηνης ή εν καιρω ειρηνης
Τελος
Η πολη μπροστα μας φλεγοταν. Τα τζαμια του ξενοδοχειου ετριζαν, εσπαγαν, επεφταν επανω μας αλλα κανεις δεν μπορουσε να παρει τα ματια του απο την πολη που γινοταν σκονη και θρυψαλα μπροστα μας. Ο Ηλιας με την καμερα στο χερι ειχε χασει τη μπαλα. Δεν προλαβαινε να καταγραψει την μια εκρηξη και εμεις του δειχναμε μια δυνατοτερη. Καθεμια χιλιες φορες πιο καταστροφικη απο την προηγουμενη. Η καπνα και η σκονη μας κοβουν την ανασα. Ναι, ετσι μυριζει ο πολεμος, σκονη και καπνα παντου.
Η Μαρια διπλα μας βηχει και κανει εμετο, ξανα σηκωνει το κεφαλι να δει την πολη. Οσο αυτη εβηχε οι Αμερικανοι εχουν ισιπεδωσει και τα ανατολικα της Βαγδατης.
Μιση ωρα μετα εχουν πεσει πανω απο 200 βομβες και ρουκετες και ακομα συνεχιζουν. "Μα ποτε θα τελειωσει ολο αυτο;" αναρωτιεμαι φωναχτα. Επιτελους ξανα ησυχια. Οι πιο εμπειροι που εχουν βρεθει σε αυτη την θεση πολλες φορες αρχιζουν να μαζευουν. Δυο - τρια κτηρια στο βαθος εχουν μεινει ορθια, μαζι τους ορθιο ειναι ακομα το αγαλμα του Σανταμ. Αυτο; Αυτο μαλλον θα πεσει με τις αναλογες τιμες λεει ο Σωτηρης.
Μια δυο τζουρες απο το κονιακ που εχουμε κρυψει σε μπουκαλακια απο αρωματα και μετα ολοι στα κρεβατια μας.
Αντιθετα με χθες βραδυ, το πρωι ειναι ολα ησυχα. Αν απο το μπαλκονι του ξενοδοχειου πετουσα μια μπαλα, θα εφτανε πολυ μακρια κυλοντας χωρις να υπαρξει εμποδιο που θα την σταματουσε.
Ωρες μετα η μυρωδια της πυριτιδας υπαρχει ακομα στην ατμοσφαιρα. Μερκες φωτιες καινε ακομα. Κι αναμεσα σε αυτες τις μισαναμενες φωτιες και τα ερειπια κυκλοφορουν ανθρωποι - φαντασματα. Ανθρωποι που σηκωνουν ενα κουρελι απο τη γη για να ριξουν επανω τους. Βλεπεις μαζι με τα σπιτια τους χαθηκαν και ολα τους τα υπαρχοντα.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
This image is a work of a U.S. Army soldier or employee, taken or made during the course of the person's official duties. As a work of the U.S. federal government, the image is in the public domain.
Κι ομως οι ανθρωποι αυτοι δεν το βαζουν κατω. "Κατσε και θα δεις" μου λεει καποιος. Ας ερθουν και θα παθουν οτι επαθαν και στο Βιετναμ. Οι μερες περνουσαν ολοι προετιμαζομασταν για την "μητερα ολων των μαχων". Ο εκπροσωπος του στρατου ελεγε πως οι μαχες συνεχιζονται στα συνορα και πως εχουν επιφερει δυνατα χτυπηματα στον Αμερικανικο στρατο. Σαχλαμαρες...!!! Ο Ηλιας μιση ωρα πριν ειχε καταγραψει με την καμερα Αμερικανους στρατιωτες δεκα χιλιομετρα εξω απο την Βαγδατη. Εκεινο το βιντεο τοτε εκανε τον γυρο του κοσμου και το επαιζαν ολα το διεθνη πρακτορεια σε σε αντιπαραθεση με τις δηλωσεις του εκπροσωπου Τυπου του Στρατου.
Σοκ και δεος. Ετσι χαρακτηριζουν οι Αμερικανοι την γρηγορη και αφνιαδιαστικη ισοπεδωση των παντων. Η αλλιως "ποτε μην στελνεις ενα αντρα εκει που μπορεις να στειλεις μια σφαιρα" Αυτα μας ελεγε ενας Αμερικανος αξιωματικος και εγω ηθελα να του φωναξω "Αηδια και αποτροπιασμος"
Στον πολεμο υπαρχει παντα μια ατυπη συμφωνια. Δεν χτυπαμε τον Τυπο και τον Ερυθρο Σταυρο. Για τους αμαχους δεν υπαρχει προβλημα, σκοτωστε τους ελευθερα. Οχι μονο δεν θα σας κατηγορησουν ως εγκληματιες πολεμου αλλα θα σας χαρακτηρισουν ως "υπερδυναμη", "πληγωμενο θηριο"που ηρθε η ωρα να παρει εκδικηση. Και πετρελαιο θα συμπληρωσω εγω. Και αλλα τετοια ρομαντικα
Εξω απο το ξενοδοχειο ολοι νιωθουμε ασφαλης. Η καμερα και η λεξη PRESS εκαναν εισβολεις και ντοπιους να μην μας ριχνουν δευτερη ματια. Εκεινο το μεσημερι ολοι οι δημοσιογραφοι ειχαν μαζευτει νωριτερα στο ξενοδοχειο . Τζαμπα τοσες ωρες περπατημα, ουτε ενα πλανο της προκοπης δεν τραζηξαν τα παιδια. Συμφωνουμε να ξεκουραστουμε μια δυο ωρες και να ξανα κατεβουμε κατω μηπως και σταθουμε πιο τυχεροι. Οι ωρες ομως εχουν περασει και εμεις ειμαστε ακομα στα κρεβατια μας. Αφου ο Σωτηρης, το αγαπημενο μας ξυπνητιρι ειχε αποκοιμηθει, σιγα μην σηκωνομασταν μονοι μας. Καποια στιγμη εκει που προσπαθω να το παρω αποφαση και να σηκωθω επιτελους απο το κρεβατι, το ξενοδοχειο συετε. Οχι αυτο δεν ηταν καποια βομβα που εσκασε καπου κοντα, ηταν κατι πολυ πιο δυνατο. Ο Ηλιας με την καμερα ανα χειρας εχει φτασει ηδη στο ισογειο. Σοκ και δεος. Μαλλον αυτο που αντικρυζαμε εννοουσε χθες ο αξιωματικος του Αμερκανικου στρατου. Το αιμα του Ταρα, του ζωντανου, μεχρι πριν λιγα λεπτα, θρυλου του πρακτορειου Ροιτερς, ειχε φτασει μεχρι τον διαδρομο. Ολοι μας προσπαθησαμε αλλα κανεις δεν καταφερε να ψηλαφησει τον σφυγμο του. Ουσιαστικα ηταν νεκρος αφου η μεταφορα του στο νοσοκομειο ηταν χρονοβορα και η τελευταια φορα που ακουσαμε για επαρκεια σε αιμα ηταν μερες πριν.
Μετα το περιστατικο οι Αμερικανοι απαντουν καθε φορα με την δικαιολογια που τους βολευει. Εντοπισαν λεει ελευθερο σκοπευτη στην ταρατσα του ξενοδοχειου. Βεβαια δεν στοχευσαν την ταρατσα αλλα το ισογειο. Λεπτομερειες...!!! Εγινε λαθος στο συστημα στοχευσης ελεγαν μετα. Εγινε λαθος οταν το τεχνολογικο επιπεδο του στρατου τους επετρεπε να ισοπεδωσουν μια πολη και να μεινει ενεπαφο το αγαλμα του Σανταμ σε ακτινα 3 μετρων. Οι δικαολογιες πολλες και φυσικα δεν επειθαν κανεναν
Eικοσι μερες και εικοσι βραδια συνεχοζονται οι βομβαρδισμοι. Εικοσι βραδια εχουμε να κλεισουμε ματι. Τι αλλο θα βομβαρδισουν πια; Βομβες στα κτηρια, βομβες και στα εριπεια. Ορθια πτωματα εχουμε καταντησει ολοι. Η αφαγια και η αυπνια μας εχουν καταβαλει. Η καπνα εχει ποτισει το δερμα μας. Οχι πως δεν ειχαμε ολες τις ανεσεις, σε σχεση με ολους ζουσαμε μες την πολυτελεια, αλλα ποιος εχει ορεξη να φαει και ποιος αντεχει να κοιμηθει οταν μολις κλεινεις τα ματια σου σκανε σαν πυροτεχνηματα μπροστα σου εικονες απο ανθρωπινα μελη να εκσεντονιζονται στο αερα μετα απο ακομα μια εκρηξη. Μιση ωρα ξαπλωμαμε μηπως και σταματησουν αυτοι οι πονοι στην μεση αλλα τιναζομασταν απο το κρεβατι πανω απο δεκα φορες. Ασε, περισσοτερη κουραση τραβαγαμε οταν ειμασταν ξαπλα. Ποσο αλλωστε μπορεις να ξεκουραστεις οταν δεν βγαζει ουτε μια στιγμη τα παπουτσια σου;
Το δωματιο το διαμορφωναμε ετσι ωστε ανα πασα ωρα και στιγμη να μπορουμε να πεχτατουμε εξω. Καθε βραδυ αρχιζε μια ιεροτελεστεια που μας προετειμαζε για το μεγαλυτερο κακο. Ρουχα, παπουτσια και αλλα αντικειμενα πεταμενα μες την μεση θα μπορουσαν να σε καθυστερησουν και ισως να σου κοστισουν την ζωη. Η καρεκλα ανεβαινε στο γραφειο ωστε να υπαρχει χωρος απο κατω, ισως καποιος θα μπορουσε να προφυλαχθει εκει. Διπλα στο μαξιλαρι μας υπαρχει παντα ενα μαντιλι. Τα μαντιλια προστατευουν τον λαιμο μας απο εγκαυματα αλλα μας βοηθαει και να αναπνεουμε.
Μονο στον Σωτηρη δινουμε καμια φορα με το ζορι κανενα ηρεμιστικο μπας και καταφερει να κοιμηθει αλλιως το βραδυ παλι θα ειναι σαν μαστουρωμενος κι ουτε ο ιδιος δεν θα καταλαβαινει τι λεει. Αφου κατερευσε ο αρχηγος σκεψου τι θα παθουμε οι υπολοιποι. Μονο ο Ηλιας μοιαζει να ειναι λιγο καλυτερα. Μεσα απο τον φακο της καμερας ολα φαινονται πιο "στρογγυλα". Σαν μια σοκαριστικη ταινια, σοκαριστικη μεν, ταινια δε. Με την καμερα στο χερι δεν προλαβαινεις να σκεφτεις το χαος, δεν προλαβαινεις να νιωσεις τον πονο, ουτε να ακουσεις τα ουρλιαχτα, μονο να πατησεις το on θες, να προλαβεις να φυλακισεις την στιγμη για παντα. Να ταρακουνησεις τους αλλους με αυτο δεν ταρακουνηθηκες εσυ.
Το βραδυ πριν την εισβολη, ολοι μαζεμενοι στο δωματιο μου επιτελους μιλαμε, λεμε τους φοβους μας, ολα αυτα που τοσες μερες μας πλακωνουν. Ειμαστε σιγουροι πως η Ιστορια θα γραψει μια δευτερη μαχη του Σταλινγκραντ. Οτι οι Αμερικανοι θα εμπαιναν στην Βαγδατη ηταν σιγουρο αλλα ποσες μερες, ποσους μηνες θα κραταγε η πολιορκια, τι απωλειες θα υπηρχαν δεν το ηξερε κανεις. Οτι ειχαν φτασει απ εξω δεν μας ανησυχουσε. Οι φημες ελεγαν πως οι Ιρακινοι θα συνταχθουν στην τελευταια "κοκκινη" γραμμη και με χρηση χημικων οπλων....εκει θα αρχισει "η μητερα ολων των μαχων"
Ουτε μια λαμψη απο αντιαεροπορικα αποψε, ουτε μια εκρηξη. Μετα τους ανιλεους βομβαρδισμους ερχεται αυτη η απολυτη, αυτη η τρομακτικη ησυχια που μας φοβιζει πιο πολυ απο καθε κροτο. Εξω απο το ξενοδοχειο πια, διπλα στο παλατι αρχζει η παρελαση. Αμερικανοι στρατιωτες χωρις καμια ιδιαιτερη αντισταση εισβαλουν στην Βαγδατη. Αυτο βεβαια δεν ειναι εισβολη, περισσοτερο με βολτα στην εξοχη μοιαζει. Οι εικονες που καταγραφουν τα παιδια στις οχθες του Τιγρη ειναι για γελια και για κλαματα.
Ιρακινοι στρατιωτες, αυτοι που μεχρι χθες ορκιζονταν πως δεν θα αφησουν την χωρα τους στα χερια κανενος κατακτητη, τρεχουν να κρυφτουν σαν τα ποντικια. Οι αξιωματικοι βεβαια εχουν προλαβει να πουλησουν τον πολεμο πολυ πριν, προσφερωντας γη και υδωρ στους κατακτητες. Δυο Ιρακινοι μας ζητανε να γυρισουμε την καμερα στον τοιχο για να μας που αυτο που κανεις δεν υποψιαζοταν. Δυο μολις μερες μετα την εναρξη των βομβαρδισμων απο το αρχηγειο του στρατου εχει ερθει εντολη να αφησουν τα οπλα και να πανε σπιτια τους. Ο πολεμος εχει τελειωσει πριν καλα καλα αρχισει. Απο τις εικοσι μεραρχιες ΔΕΝ πολεμησαν οι δεκαεννια. Η μαχη της Βαγδατης ειναι σαν να μην εγινε ποτε. Ακομα και οι ιδιοι οι Αμερικανοι φαινονται σοκαρισμενοι απο την ευκολια της καταληψης. Και το χειροτερο ολων; Αυτα τα νεα παιδια, τωρα βλεπουν με τα ματια τους και πιστευουν αυτα που τους ελεγαν οι ανωτεροι τους. Ειναι πια πεπισμενοι πως κανουν μια θεαρεστη πραξη. Νομιζουν πως απελευθερωνουν εναν δυστηχυσμενο λαο που τοσα χρονια υποφερει εξαιτιας ενος και μονο ανθρωπου, του Σανταμ. Και τα χημικα; Χημικα οπλα δεν υπηρχαν. Ολοι ειχαμε πιστεψει την θεωρια των χημικων οπλων, εδω την πιστεψε το συμβουλιο ασφαλειας του Ο.Η.Ε, εμεις δεν θα την πιστευαμε; Ουτε συμβατικα οπλα υπηρχαν. Μετα την εντολη "αφηστε τα οπλα και φυγετε" αρχισε ενα ανευ προηγουμενου πλιατσικο στα στρατοπεδα. Μεσα σε μια μερα υπολογιζεται πως χαθηκαν εκατονταδες οπλα, σφαιρες και πυρομαχικα. Ολοι επερναν και απο ενα σουβενιρ γιατι απλα μπορουσαν.
Στην πλατεια διπλα στο μεγαλο παλατι οι Ιρακινοι υποδεχονται τους Αμερικανους σαν απελευθερωτες. Ζητωκραυγες, χειροκροτηματα, φασαρια, μια γιορτη εχει στηθει στην μεση της πολης. Ηρθε και η ωρα να πεσει το αγαλμα του Σανταμ με τις αναλογες τιμες. Ιρακινοι και Αμερικανοι δενουν το αγαλμα με σχοινια και αλυσιδες και οταν πια μετα απο λιγο βρισκεται κομματιασμενο στο εδαφος το πανηγυρι φουντωνει
Ποιος πολεμος; Ποιο Βιετναμ; αναρωτιομαστε ολοι. Αυτοι οι ανθρωποι αγκαλιαζουν και καλοδεχονται αυτα τα κτηνοι που βομβαρδιζαν τα σπιτια τους, που σκοτωναν τα παιδια τους. Αλλα ειπαμε τα μεγαλυτερα εγκληματα γινονται στο ονομα της ειρηνης ή εν καιρω ειρηνης
Τελος
