Οικονομικη κριση στο Παρισι

[paefstra]

ξαναρωτάω: ειναι συνηθες 40+ να μοιραζονται διαμερισματα?

Και στην Ελλάδα σύνηθες είναι, αλλά τα μοιράζονται με τη μαμά τους και το μπαμπά τους.
Απλά, είναι πιο υγιές να τα μοιράζεσαι με τους συνομηλίκους σου, όπως στο εξωτερικό.

 

[Samion]

Και στην Ελλάδα σύνηθες είναι, αλλά τα μοιράζονται με τη μαμά τους και το μπαμπά τους.
Απλά, είναι πιο υγιές να τα μοιράζεσαι με τους συνομηλίκους σου, όπως στο εξωτερικό.

ας αφησουμε τι ειναι πιο υγιές που ειναι και σχετικό εξάλλου. ο παριζιανος άνεργος ή αυτός που δεν μπορεί να δωσει τα 600 Ε για το δωματιακι πού μενει δηλ?

 

[paefstra]

ας αφησουμε τι ειναι πιο υγιές που ειναι και σχετικό εξάλλου.

ποιος το λέει ότι είναι σχετικά υγιές να ζεις μετά το 30 με τους γονείς σου στο παιδικό σου δωμάτιο, αντί να μοιραστείς ένα διαμέρισμα με την παρέα σου και να προσπαθήσεις να ενηλικιωθείς;

 

[mel]

ποιος το λέει ότι είναι σχετικά υγιές να ζεις μετά το 30 με τους γονείς σου στο παιδικό σου δωμάτιο, αντί να μοιραστείς ένα διαμέρισμα με την παρέα σου και να προσπαθήσεις να ενηλικιωθείς;

Πολύ πολύ σωστό το σχόλιο. Κι αν το καλοσκεφτούμε, είναι πολύ πιο λογικό να μένεις με φίλους παρά με τους γονείς σου λες κι είσαι παιδί ακόμη. Και να βλέπεις ανθρώπους 45 ετών παρακαλώ να μην μπορούν ούτε πλυντήριο να βάλουν και να πάνε τα άπλυτα στη μαμά. Αίσχος. Βέβαια στην ξένη χώρα άντε να βρεις φίλο να συγκατοικήσεις κι ίσως είναι άγριο το να μείνεις με έναν ξένο αλλά πάλι, αν έχεις να αντιμετωπίσεις την αγριότητα της φτώχειας, μήπως αυτό είναι καλύτερο; Και στην τελική υπάρχει ένα κοινό σημείο, ότι και οι δυο είστε στην ίδια οικονομική/κοινωνική/ψυχολογική κατάσταση κι αυτό μπορεί να σου δίνει δύναμη.

Και να πω κάτι άσχετο με το αρχικό τόπικ. Το 2006 μια πρώην εργοδότριά μου. καθηγήτρια αγγλικών γύρω στα 31 τότε, στα καλά καθούμενα τα παράτησε και πήγε Ολλανδία για μ'αστερ/διδακτορικό. Και τελικά βρήκε αμέσως δουλειά κι έμεινε εκεί για πάντα. Θυμάμαι λίγο πριν φύγει μου έλεγε πόσο χάλια είναι η κατάσταση εδώ, που δεν πληρώνεται η εργασία μας όσο αξίζει (κι αυτή ως ιδοκτήτρια οικοδιδασκαλίου είχε να αντιμετωπίσει τους Έλληνες που ναι μεν πάνε και ξοδεύουν περιουσίες στα μπουζούκια και καλοπληρώνουν τον υδραυλικό κλπ αλλά κάνουν σκόντο στην εκπαίδευση). Και τελικά κάτι δεν πάει καλά σ'αυτή τη χώρα... Τώρα...έσκασε κι η κρίση και μας είπαν και μ@λ@κες, όπως επιβεβαιώθηκε ο Μηλιώκας...

 

[chrisbd]

ποιος το λέει ότι είναι σχετικά υγιές να ζεις μετά το 30 με τους γονείς σου στο παιδικό σου δωμάτιο, αντί να μοιραστείς ένα διαμέρισμα με την παρέα σου και να προσπαθήσεις να ενηλικιωθείς;

Καλά όλα αυτά και κατανοητά, αλλά το διαμέρισμα έχει και κάποια έξοδα και άμα είσαι άνεργος ποιος θα τα πληρώνει;;....

 

[paefstra]

Καλά όλα αυτά και κατανοητά, αλλά το διαμέρισμα έχει και κάποια έξοδα και άμα είσαι άνεργος ποιος θα τα πληρώνει;;....

Απ' ότι κατάλαβα η συζήτηση αφορούσε εργαζόμενους είτε στο Παρίσι είτε στην Ελλάδα που θα επιβίωναν με το βασικό μισθό μόνο με συγκατοίκηση.

 

[paefstra]

Βέβαια στην ξένη χώρα άντε να βρεις φίλο να συγκατοικήσεις κι ίσως είναι άγριο το να μείνεις με έναν ξένο αλλά πάλι, αν έχεις να αντιμετωπίσεις την αγριότητα της φτώχειας, μήπως αυτό είναι καλύτερο; Και στην τελική υπάρχει ένα κοινό σημείο, ότι και οι δυο είστε στην ίδια οικονομική/κοινωνική/ψυχολογική κατάσταση κι αυτό μπορεί να σου δίνει δύναμη.

Φοβάμαι ότι δεν σου δίνει δύναμη κάτι τέτοιο. Μη σου πω ότι μπορεί να αυξήσει και το συναίσθημα μιζέριας που ήδη νιώθεις. Το να ζεις με το βασικό μισθό είτε με συγκατοίκηση είτε στο πατρικό σου δεν είναι εύκολο ούτε ρομαντικό. Αλλά λέω ότι αφού δεν μπορεί κάποιος να ανταπεξέλθει στα έξοδα της απόλυτης αυτονομίας, είναι πιο ενήλικη η επιλογή να επιλέξει την σχετική αυτονομία της συγκατοίκησης. Γιατί υπάρχει περίπτωση να αυξήσει την ψυχική του αντοχή.

 

[chrisbd]

Απ' ότι κατάλαβα η συζήτηση αφορούσε εργαζόμενους είτε στο Παρίσι είτε στην Ελλάδα που θα επιβίωναν με το βασικό μισθό μόνο με συγκατοίκηση.

Απλά κάπου μπήκε σφήνα η λέξη άνεργος .....
ασφαλώς και αν δουλεύει κάποιος κάποια στιγμή θα πρέπει να ζει μόνος του και δεν είναι καθόλου υγιές (για μένα αλλά και για τους περισσότερους πιστεύω) να ζει με τους γονείς του....μόνο αν υφίσταται θέμα επιβίωσης...

 

[romantic woman]

ποιος το λέει ότι είναι σχετικά υγιές να ζεις μετά το 30 με τους γονείς σου στο παιδικό σου δωμάτιο, αντί να μοιραστείς ένα διαμέρισμα με την παρέα σου και να προσπαθήσεις να ενηλικιωθείς;

Σ αυτό που λές συμφωνώ και το θεωρώ πολύ πιό λογικό και υγιές,όπως ακριβώς το λές,
αλλά νομίζω ότι αλλού έγκειται η "διαφωνία"μας όσων τέλος πάντων εκφέραμε τις αντιρήσεις μας στο θέμα συγκατοίκησης στο εξωτερικό
τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ...να ξεσπιτωθώ και να ξενιτευθώ στα 40 μου και να συγκατοικήσω αλλά ν αξίζει τον κόπο!νάχω εξασφαλίσει καλύτερη ποιότητα ζωής!,
αν είναι να συγκατοικώ, να δουλεύω απ το πρωί μέχρι το βράδυ και η ζωή μου νάναι σπίτι δουλειά και τέρμα γιατί δε μου φτάνει για τίποτε άλλο ε με συγχωρείτε αλλά τότε προς τι όλο αυτό;;να μου πεί κάποιος ότι το δοκίμασε κι αυτό πέρασε δηλ αυτό το στάδιο της συγκατοίκησης στην Ελλάδα στην προσπάθεια του να ελαχιστοποιήσει τα έξοδα του αλλά και πάλι ο χαμηλός μισθός του δεν τούφτανε να ζήσει οκ,
η νάναι άνεργος να μην έχει από πουθενά έσοδα κι εκεί οκ δεν υπάρχει λύση οπότε θα δοκιμάσει την τύχη του έξω,
αλλά σε κάθε περίπτωση σταθμίζεις τα υπέρ και τα κατά τα βάζεις στη ζυγαριά και αποφασίζεις

 

[mel]

Σ αυτό που λές συμφωνώ και το θεωρώ πολύ πιό λογικό και υγιές,όπως ακριβώς το λές,
αλλά νομίζω ότι αλλού έγκειται η "διαφωνία"μας όσων τέλος πάντων εκφέραμε τις αντιρήσεις μας στο θέμα συγκατοίκησης στο εξωτερικό
τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ...να ξεσπιτωθώ και να ξενιτευθώ στα 40 μου και να συγκατοικήσω αλλά ν αξίζει τον κόπο!νάχω εξασφαλίσει καλύτερη ποιότητα ζωής!,
αν είναι να συγκατοικώ, να δουλεύω απ το πρωί μέχρι το βράδυ και η ζωή μου νάναι σπίτι δουλειά και τέρμα γιατί δε μου φτάνει για τίποτε άλλο ε με συγχωρείτε αλλά τότε προς τι όλο αυτό;;να μου πεί κάποιος ότι το δοκίμασε κι αυτό πέρασε δηλ αυτό το στάδιο της συγκατοίκησης στην Ελλάδα στην προσπάθεια του να ελαχιστοποιήσει τα έξοδα του αλλά και πάλι ο χαμηλός μισθός του δεν τούφτανε να ζήσει οκ,
η νάναι άνεργος να μην έχει από πουθενά έσοδα κι εκεί οκ δεν υπάρχει λύση οπότε θα δοκιμάσει την τύχη του έξω,
αλλά σε κάθε περίπτωση σταθμίζεις τα υπέρ και τα κατά τα βάζεις στη ζυγαριά και αποφασίζεις

Ρομαντικ, επειδή είπα σε άλλο μήνυμα ότι το έψαξα κάπως πριν 2 χρόνια, διευκρινίζω ότι το σπιτάκι των 600 ευρώ που βρήκα ήταν για να μένω μόνη κι όχι συγκατοίκηση (άλλα αρνητικά βρήκα που ίσως ήταν απλά φοβία και μόνο). Δηλαδή με συγκατοίκηση στη Γαλλία σου βγαίνει περίπου 300-400 το μήνα το ενοίκιο και φυσικά δε δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ. Η δουλειά που βρήκα ήταν 8ωρο 4-5 μέρες την εβδομάδα και μισθός 1300, κάτι που νομίζω είναι καλύτερο από το να μένεις εδώ με 400 το μήνα. Να πω με την ευκαιρία ότι πριν 2 εβδομάδες βρήκα την εξής δουλειά στη Χαλκιδική. Να δουλεύω σε beach bar από τις 9 το πρωί ως το βράδυ (αδιευκρίνιστο το μέχρι ποια ώρα) κάνοντας τουαλέτες/λάντζα/μπουφέ (club sandwich, τοστ, φρουτοσαλάτες) κι αυτό για μόλις 35 ευρώ και χωρίς να μου δίνουν σπίτι, όπως γίνεται κανονικά σε τουριστικές δουλειές. Τα δε σαββατοκύριακα, επειδή το αφεντικό ήθελε να είναι δίκαιο κι επειδή η δουλειά τραβάει μέχρι ό,τι ώρα κλείσει συν ότι λόγω των πάρτυ έχει διπλάσια δουλειά ποσοτικά, η πληρωμή είναι 40. Δηλαδή διπλάσια δουλειά και μόλις 5 ευρώ παραπάνω. Αυτό το λες Μεσαίωνα και δεν αφορά τη Γαλλία αλλά την Ελλάδα. Ε δεν είναι καλύτερα να πας συγκατοίκηση στη Γαλλία από το να μείνεις εδώ να κάνεις το σκλάβο και να λες κι ευχαριστώ; Προσωπικά δεν πήγα τότε Γαλλία από φόβο μήπως ξεμείνω από δουλειά και τι θα κάνω άφραγκη σε ξένη χώρα συν όσα μου είπαν για έξοδα συντήρησης κι αν θα τα βγάζω πέρα κλπ. Μπορώ να πω το μετάνιωσα ως ένα βαθμό που δεν πήγα.

 

[romantic woman]

Ρομαντικ, επειδή είπα σε άλλο μήνυμα ότι το έψαξα κάπως πριν 2 χρόνια, διευκρινίζω ότι το σπιτάκι των 600 ευρώ που βρήκα ήταν για να μένω μόνη κι όχι συγκατοίκηση (άλλα αρνητικά βρήκα που ίσως ήταν απλά φοβία και μόνο). Δηλαδή με συγκατοίκηση στη Γαλλία σου βγαίνει περίπου 300-400 το μήνα το ενοίκιο και φυσικά δε δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ. Η δουλειά που βρήκα ήταν 8ωρο 4-5 μέρες την εβδομάδα και μισθός 1300, κάτι που νομίζω είναι καλύτερο από το να μένεις εδώ με 400 το μήνα. Να πω με την ευκαιρία ότι πριν 2 εβδομάδες βρήκα την εξής δουλειά στη Χαλκιδική. Να δουλεύω σε beach bar από τις 9 το πρωί ως το βράδυ (αδιευκρίνιστο το μέχρι ποια ώρα) κάνοντας τουαλέτες/λάντζα/μπουφέ (club sandwich, τοστ, φρουτοσαλάτες) κι αυτό για μόλις 35 ευρώ και χωρίς να μου δίνουν σπίτι, όπως γίνεται κανονικά σε τουριστικές δουλειές. Τα δε σαββατοκύριακα, επειδή το αφεντικό ήθελε να είναι δίκαιο κι επειδή η δουλειά τραβάει μέχρι ό,τι ώρα κλείσει συν ότι λόγω των πάρτυ έχει διπλάσια δουλειά ποσοτικά, η πληρωμή είναι 40. Δηλαδή διπλάσια δουλειά και μόλις 5 ευρώ παραπάνω. Αυτό το λες Μεσαίωνα και δεν αφορά τη Γαλλία αλλά την Ελλάδα. Ε δεν είναι καλύτερα να πας συγκατοίκηση στη Γαλλία από το να μείνεις εδώ να κάνεις το σκλάβο και να λες κι ευχαριστώ; Προσωπικά δεν πήγα τότε Γαλλία από φόβο μήπως ξεμείνω από δουλειά και τι θα κάνω άφραγκη σε ξένη χώρα συν όσα μου είπαν για έξοδα συντήρησης κι αν θα τα βγάζω πέρα κλπ. Μπορώ να πω το μετάνιωσα ως ένα βαθμό που δεν πήγα.

Μα η απάντηση είναι αυτονόητη,τα είπα και στο πόστ μου πιό πάνω,
σαφώς και αν πρόκειται για συνθήκες τέτοιες που μας περιγράφεις πλήρους εκμετάλευσης και σκλαβιάς και εφόσον έχεις εξαντλήσει περιθώρια εύρεσης καλύτερων συνθηκών δουλειάς σηκώνεσαι και φεύγεις και προσπαθείς για μιά πιό αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.

 

[mel]

Μα η απάντηση είναι αυτονόητη,τα είπα και στο πόστ μου πιό πάνω,
σαφώς και αν πρόκειται για συνθήκες τέτοιες που μας περιγράφεις πλήρους εκμετάλευσης και σκλαβιάς και εφόσον έχεις εξαντλήσει περιθώρια εύρεσης καλύτερων συνθηκών δουλειάς σηκώνεσαι και φεύγεις και προσπαθείς για μιά πιό αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.

Το'ξερα ότι θα συμφωνούσαμε. Απλώς απ'αυτά που έγραψες πριν κατάλαβα ότι νόμιζες πως στη Γαλλία δίνεις 600 ευρώ για συγκατοίκηση κι ότι δουλεύεις όλη μέρα κι ήθελα να το διορθώσω να μη δίνονται λάθος εντυπώσεις. Δε διαφωνούμε σε κάτι