Τουρκία Οδικώς Marmaris-Bodrum-Kusadasi-Pamukkale-Izmir-Cesme-Χίος (!)-Candarli-Canakkale-Ipsala-Λάρισα..

[KonstantinosAlyona]

Τώρα σας βγάζω το καπέλο!!!!!φανταστικό το ταξίδι σας και τρομερές φωτογραφίες!!!!Κάτι αντίστοιχο ετοιμάζω κι εγώ αλλά με μηχανή γι αυτό και ρουφάω πληροφορίες!!!!

Για διάβασε και τη συνέχεια, πιστεύω μην το μετανιώσεις... χεχεχεχε!! Όσο για τις φωτογραφίες, έχουμε τρέλα με τη γυναίκα μου, είμαστε και τυχεροί γιατί ο πεθερός ξηγήθηκε δυνατό γαμήλιο δώρο... Καλό βράδυ Throubas

 

[echo2011]

Πολύ ωραία ιστορία με πανέμορφες φωτογραφίες! Φεύγω την Κυριακή για την Σμύρνη και μου φάνηκε πολύ χρήσιμη! Πόσο ζηλεύω την εκδρομή στο Pamukkale.. Φαίνεται φοβερό μέρος! Το είχα ψάξει για να πάμε αλλά αυτοκίνητο δεν παίζει και με το τρένο είναι 4 ώρες.. Έχουμε προπληρώσει όλες τις διανυκτερεύσεις στη Σμύρνη αλλιώς θα κανόνιζα να πάμε και να μείνουμε ένα βραδυ εκεί..
Περιμένω την συνέχεια! (Cesme λέμε να πάμε για μπάνιο)

 

[THROUBAS]

Και συνέχεια ήταν ανάλογη όπως μας είχες προδιαθέσει άλλωστε!!!!!!πήρες και προίκα τυχερέ!!!!!!!

 

[KonstantinosAlyona]

Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας (πού τον θυμήθηκα τον μαυριδερό "δημοσιογράφο" Χατζηνικολάου τώρα...)Πού είχαμε μείνει... Χμμ... Μάλιστα. Κάπου μεταξύ Τουρκίας & Ελλάδας, όπως σας είχα προϊδεάσει..
Το λοιπόν, μετά το διήμερο στη Σμύρνη, γεμάτοι μυρωδιές, αρώματα, και αρκετά φθηνά ψώνια -"Μπατζανάκη, έκο Αρμάνι μαϊμού Τουρκία, όκι Κίνα!"- , αφήσαμε το ξενοδοχείο μας με τις καλύτερες των εντυπώσεων και ξεκινήσαμε για Cesme και Χίο. Στο check out πήραμε δώρο ένα αναμνηστικό ομοίωμα του διάσημου ρολογιού της Σμύρνης, ακόμη μια έξυπνη κίνηση από τους ιδιοκτήτες για να αφήσουν καλή εντύπωση στον επισκέπτη. Στο Cesme πηγαίνουν δύο δρόμοι. Η κανονική εθνική οδός, με διόδια, και ένας ακόμη δρόμος, μιας λωρίδας ανά κατεύθυνση, που περνάει μέσα από μικρότερες πόλεις. Φυσικά διαλέξαμε το δεύτερο, κανένας δε μας κυνηγούσε άλλωστε για να βιαστούμε. Εδώ είναι η διαδρομή μας, μπορείτε εύκολα να τη δείτε και στο google maps, φαίνεται ποιος δρόμος είναι ο "παράπλευρος".
Στο Cesme φτάσαμε μετά το μεσημέρι, μιας και το πρωί θέλαμε λίγο ακόμη περπάτημα στη Σμύρνη, ο καιρός μέχρι τότε μας είχε βοηθήσει πολύ, οπότε χαιρόμασταν τις διαδρομές, τις φωτογραφίες και τα διαλείμματα όποτε και όπου θέλαμε.
Cesme λοιπόν, μικρή παραλιακή πόλη, απέναντι από τη Χίο. Δυστυχώς, η περίοδος που ταξιδεύαμε αλλά κυρίως το όλο σχέδιο, δε μας άφηνε χρόνο για να εξερευνήσουμε παραλίες, οπότε περιοριστήκαμε στο φρούριο του Cesme, στον όμορφο πεζόδρομό του με μαγαζάκια, καφέ (με φοβερό εκλέρ μπανάνα), και στο περπάτημα κατά μήκος του λιμανιού, εκείνο το γλυκό ζεστό απόγευμα - βράδυ. Μείναμε στο Faik hotel, 27 ευρώ για μια βραδιά πληρώσαμε, με πρωινό. Σε πολύ καλό σημείο, με ξεά από την ταράτσα του το φρούριο και το λιμάνι, και δε δικό του πάρκινγκ (αυτό με το πάρκινγκ το είχα πάντα κατά νου, δεν ήθελα ιστορίες σε τέτοιο ταξίδι..). Είχαμε ήδη κανονίσει να περάσουμε απέναντι στη Χίο, θα μέναμε 5 μέρες, χρησιμοποιώντας τα εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού. Μετά από τηλεφωνικό και "ιντερνετικό" ψάξιμο, βρήκα την εταιρεία Egebirlik lines. Είναι μεταφορική εταιρεία απ΄ότ,ι κατάλαβα, έχουν και το δικό τους ferry που κάνει αυτό το δρομολόγιο για τις νταλίκες τους. Το βασικό, κοστίζει το μισό από τις άλλες δύο εταρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, μια ελληνική και μια τουρκική. Αλλά για τη Χίο στο επόμενο post, εδώ μερικές φωτογραφίες από Cesme, φαντάζομαι το καλοκαίρι θα είναι πολύβουο.

 

[KIKI]

Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον στο ωραιο ταξιδι που κανατε !
Παω απο Ρόδο στη Λαρισα δια μεσου Τουρκιας ! Πολυ μου αρεσει ....

Πολύ ωραία ιστορία με πανέμορφες φωτογραφίες! Φεύγω την Κυριακή για την Σμύρνη και μου φάνηκε πολύ χρήσιμη! Πόσο ζηλεύω την εκδρομή στο Pamukkale.. Φαίνεται φοβερό μέρος! Το είχα ψάξει για να πάμε αλλά αυτοκίνητο δεν παίζει και με το τρένο είναι 4 ώρες.. Έχουμε προπληρώσει όλες τις διανυκτερεύσεις στη Σμύρνη αλλιώς θα κανόνιζα να πάμε και να μείνουμε ένα βραδυ εκεί..
Περιμένω την συνέχεια! (Cesme λέμε να πάμε για μπάνιο)

Σου ευχομαι να περασεις πολυ ωραία , εισαι ηδη εκει φανταζομαι.
Επειδη η Σμυρνη δεν ειναι για πολλες μερες γιατι δεν ρωτας πόσο θα κοστιζε αυτοκινητο με οδηγο να σας παει στο Παμουκαλε ; Ειναι πολυ εντυπωσιακο και αξιζει το κόπο . Αν ειναι φτηνα και μεσα στα οικονομικα σας, θυσιασε μια νυχτα στη Σμυρνη.

 

[KonstantinosAlyona]

Το πρωί της 5ης Απριλίου λοιπόν, μετά το πρωινό, και με ένα περίεργο αίσθημα που θα ξαναμπαίναμε Ελλάδα μετά από τόσο γεμάτες μέρες στην Τουρκία, πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε νωρίς στο λιμάνι, για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα υπάρχει πρόβλημα με χαρτιά, λιμεναρχείο κτλ. Η σύζυγος, κατόπιν σχετικών οδηγιών, πέρασε από έλεγχο και μετά πήγε στην αίθουσα αναμονής, ενώ εγώ θα έμπαινα από άλλη είσοδο, με το αυτοκίνητο. Να μη σας τα πολυλογώ, το καράβι το πρόλαβα κυριολεκτικά τελευταία στιγμή, λόγω των ελέγχων στα χαρτιά του αυτοκινήτου και σε όλο το αμάξι. Έβγαλα όλα τα πράγματα έξω, ακόμη και τη ρεζέρβα (την έχω στο πορτ μπαγκάζ λόγω της δεξαμενής αερίου) και μετά ένα τεράστιο μηχάνημα ακτίνων Χ τσέκαρε το αυτοκίνητο, όπως και κάποια φορτηγά. Το θέμα είναι ότι με αφήσανε τελευταίο, και καθυστερήσανε πολύ όλη τη διαδικασία, χωρίς να υπάρχουν πολλά οχήματα. Κακήν κακώς πέταξα όλα τα πράγματα παντού στο αυτοκίνητο, και μπήκα στο ferry που ήδη σφύριζε, ενώ το πολύ εξυπηρετικό παλικάρι της εταιρείας έτρεχε να μου σφραγίσει και να φέρει μέσα το διαβατήριο. Τελικά, ιδρωμένος και τσατισμένος, μπήκα...
Η διαδρομή είναι πολύ σύντομη, φαίνεται στο χάρτη άλλωστε, πέρασε με λίγο τάβλι στο κινητό της Αλυόνας, λίγη γκρίνια για το τάβλι haha, και λίγη ξάπλα... Να πώς φαίνεται η Χίος πλησιάζοντας.. Ο καιρός είχε αγριέψει λίγο..
Στην άφιξή μας, εκτός του ότι μείναμε τελευταίοι πίσω από μεγάλο γκρουπ Αμερικανών τουριστών νομίζω, με αποτέλεσμα να περάσουμε έλεγχο διαβατηρίων μετά από μισή ώρα, μου έκανε κακή εντύπωση η στενότητα της προβλήτας και η έλλειψη στοιχειώδους υποδομής για σωστή υποδοχή τουριστών. Ξέρω, δε σας φαίνεται περίεργο... Τελοσπάντων, οι αστυνομικοί εκεί πολύ φιλικοί, αν και ξαφνιάστηκαν όταν είδαν ότι εισήλθαμε στην Τουρκία από Μαρμαρίς, βγήκαμε από Τσεσμέ, και θα ξαναπηγαίναμε Τουρκία για να φτάσουμε τελικά Λάρισα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, απορώ πώς το πρωτοσκέφτηκα. Ο καλός αστυνομικός μας έδειξε το δρόμο για Βροντάδο, λίγο βόρεια της Χίου, όπου ήταν το ξενοδοχείο μας, μας πληροφόρησε ότι δεν υπάρχει πρατήριο αερίου στο νησί (έτσι κι αλλιώς ήδη ήμουν μόνο στη βενζίνη... ) , κι έτσι ξεκίνησε το πενθήμερό μας σ΄αυτό το ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ νησί του Αιγαίου. Θα σας περιγράψω τις διακοπές στη Χίο σε ένα post νομίζω, συγκεντρωτικά, και το επόμενο θα είναι οι μέρες της επιστροφής, καθότι μετά τη Χίο περάσαμε όλη κι όλη μια νύχτα σε τουρικό έδαφος και οδηγήσαμε αρκετά χιλόμετρα για να φτάσουμε σπίτι και να περάσουμε τις μέρες του Πάσχα.
Τη μέρα της άφιξης λοιπόν, βρήκαμε το ξενοδοχείο μας, απολαύσαμε για λίγο τη θέα στη θάλασσα από το μπαλκόνι, φάγαμε και αποφασίσαμε να οδηγήσουμε βόρεια προς Καρδάμυλα. Αρχές Απριλίου, οπότε η ησυχία ήταν τον πρώτο πράγμα που πρόσεχε κανείς, ειδικά μετα τη Σμύρνη.. Στα Καρδάμυλα καθίσαμε σε παραθαλάσσιο ψητοπωλείο, ελάχιστος κόσμος.. Και εκεί δίπλα, στο μπαλκόνι του λιμεναρχείου, καμιά εικοσαριά μετανάστες.. Τους πήρε λεωφορείο της αστυνομίας μετά από λίγο, να ακολουθήσουν τη γνωστή διαδικασία. Τελοσπάντων, σε άλλο θέμα μπορούμε να συζητήσουμε γι΄ αυτό, αν κάποιος επιθυμεί.. Περνώντας από τα χωριά Μάρμαρο, Λαγκαδά, Παντουκιός, είδαμε την άλλη όψη των νησιών μας, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι βλέπει κανείς στη Ρόδο ας πούμε.. Πολλά εγκαταλελειμμένα σπίτια, γενικά σε όλο το νησί, ελάχιστη τουριστική ανάπτυξη, αλλά μια ομορφιά αληθινής Ελλάδας! Αυτό που θέλαμε να κάνουμε, και τελικά κάναμε στη Χίο, ήταν να το γυρίσουμε κυριολεκτικά απ' άκρη σ' άκρη, να νιώσουμε τη διαφορετικότητά του και να "γαληνέψουμε".. Αυτό το τελευταίο είχαμε ανάγκη..
Οδηγήσαμε λοιπόν προς τα Μαστιχοχώρια, περπατήσαμε μέσα στον παντελώς εγκαταλελειμμένο μεσαιωνικό οικισμό του Ανάβατου, στα γειτονικά Αυγώνυμα, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των σπιτιών στο Πυργί, κάναμε την off road διαδρομή σε απίστευτα κακοτράχαλα δρομάκια στα βορειοδυτικά του νησιού, είδαμε την γνωστή παραλία "Μαύρα βόλια" νότια του Εμπορειού, κολυμπήσαμε στη ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ παραλία "Βρουλίδια" (λίγο δυτικά από τα Μαύρα βόλια), μπήκαμε σε μαστιχοχώραφα, γνωρίσαμε τη νυχτερινή ζωή του νησιού, δοκιμάσαμε εδέσματα και καφέ μαστίχας, περιπλανηθήκαμε σε παλιά αρχοντικά εφοπλιστών λίγο έξω από την πόλη, στην Καλλιμασιά νομίζω... Περάσαμε πέντε πολύ όμορφες μέρες, κάποιες από αυτές με βροχούλα και συννεφιά, κάποιες με πολλή ζέστη που μας "έσπρωξε" στη θάλασσα.. Κάποιες φωτογραφίες παρακάτω, και συνεχίζω...

 

[KonstantinosAlyona]

Βασικά, καταλάθος πόσταρα το προηγούμενο, χωρίς να τελειώσω για τη Χίο... Δεν πειράζει, συνεχίζουμε.. Τα χωριά Μεστά, Όλυμποι, Πυργί, Εμπορειός, Αυγώνυμα, Ανάβατος, Βέσσα, Έλατα, Λιθί, Καλλιμασιά, Καρυές, Βολισσός αξίζουν την επίσκεψή σας, όλα έχουν να προσφέρουν κάτι στον επισκέπτη. Στον Ανάβατο ειλικρινά μεταφέρεσαι σε άλλη εποχή, μόνος σου με τα μεσαιωνικά πέτρινα κτίσματα. Στα Μεστά είναι πολύ καλά διατηρημένα όλα τα μεσαιωνικά αυτά σπίτια, το Πυργί έχει το δικό του στυλ με τα περίτεχνα γεωμετρικά σχήματα στους τοίχους φτιαγμένα με πηρούνι (αν δεν κάνω λάθος). Η Βέσσα και τα Έλατα κι αυτά μεσαιωνικά χωριά, υπάρχουν σε όλο αυτό το νότιο μέρος του νησιού χωράφια με μαστιχόδεντρα, και εσπεριδοειδή.. Παρόλο που δεν ήταν η εποχή που "δακρύζουν" τα δέντρα, με λίγη καλή θέληση βρήκαμε αυτό που θέλαμε για να το θυμόμαστε για μια ζωή..

Και εδώ το Πυργί..

Και ο Ανάβατος και τα Αυγώνυμα.. Οι δύο πρώτες φωτογραφίες από Ανάβατο, εντελώς ακατοίκητο, εκτός από ένα σπίτι που μάλλον το έχει κάποιος για διακοπές. Τα Αυγώνυμα πάλι φαινόταν να είναι πιο περιποιημένα, αλλά και πάλι τα πιο πολλά σπίτια περίμεναν τους ιδιοκτήτες για καλοκαίρι. Πέτρα στην πέτρα, όπως μπορείτε να δείτε, δίνει στα χωριά αυτά ένα χαρακτήρα άλλης εποχής, ειδικά εκεί που είναι σκαρφαλωμένος ο Ανάβατος, για προστασία εικάζω...

Και τα Μεστά, και τα αρχοντικά έξω από τη Χίο, και η φύση, και οι ανεμόμυλοι, και τα Βρουλίδια (με θερμοκρασία νερού 12 βαθμούς παρακαλώ), και ότ,ι άλλο μας έκανε εντύπωση στο νησί της μαστίχας, των εφοπλιστών, της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, και των ανθρώπων που πηγαίνουν στην Τουρκία για θέματα υγείας και φθηνά ψώνια...


Κάπως έτσι είδαν τη Χίο τα μάτια μας, χαρήκαμε πολύ την ατμόσφαιρα, την αρχοντιά που βγάζει αυτός ο τόπος, τη διαφορετικότητα που μπορεί να μην είναι θελκτική για τους πολλούς "Νεοέλληνες", αλλά ίσως κι αυτό τελικά να βοηθάει στη διατήρηση κάποιων προορισμών μακριά από το μαζικό τουρισμό... Πήραμε μαζί μας λικέρ μαστίχας, τοπικά προϊόντα, υπέροχες αναμνήσεις.. Και στις 10 Απριλίου το απόγευμα, θα ξαναπερνούσαμε στην απέναντι πλευρά, έχοντας στο νου μας να δούμε το Αϊβαλί πηγαίνοντας για Cannakale... Τελικά δεν το είδαμε, μην περιμένετε άδικα. Άλλαξε λιγάκι το σχέδιο, όπως θα δείτε τις επόμενες μέρες.. Καλό βράδυ σε όλο το forum!

 

[KonstantinosAlyona]

Σου ευχομαι να περασεις πολυ ωραία , εισαι ηδη εκει φανταζομαι.
Επειδη η Σμυρνη δεν ειναι για πολλες μερες γιατι δεν ρωτας πόσο θα κοστιζε αυτοκινητο με οδηγο να σας παει στο Παμουκαλε ; Ειναι πολυ εντυπωσιακο και αξιζει το κόπο . Αν ειναι φτηνα και μεσα στα οικονομικα σας, θυσιασε μια νυχτα στη Σμυρνη.

@KIKI , η φίλη echo2011 το άλλαξε το σχέδιο τελικά και θα πάει και Παμουκκαλέ, όπως είδα σε άλλο post... Πείστηκε φαίνεται , γιατί πραγματικά αξίζει την όποια ταλαιπωρία

 

[KonstantinosAlyona]

Αφού έχω ώρα και όρεξη σήμερα, θα τελειώσω την ιστορία μου γι' αυτό το όμορφο ταξίδι στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου...
Απόγευμα της 10ης Απριλίου λοιπόν, ξανά στο ferry από Χίο για Cesme αυτή τη φορά.. Με κάποια μικρή καθυστέρηση περάσαμε απέναντι, ο έλεγχος αυτή τη φορά σαν το Μαρμαρίς, δηλαδή σχεδόν μηδαμινός. Ούτε μηχανήματα, ούτε τίποτα. Ίσως όταν με ελέγξανε στην προηγούμενη διαδρομή, να ήθελαν να τσεκάρουν για ναρκωτικά, όπλα, ποιος ξέρει.. Μη χαλάσω την πιάτσα Να πώς φαίνεται το Τσεσμέ από τη θάλασσα...
Το αρχικό σχέδιο έλεγε διαμονή στο Αϊβαλί για δύο νύχτες.. Ήταν απόγευμα όμως, και χρειαζόμουν τουλάχιστον 4 ώρες οδήγηση σε δρόμο που δεν ήξερα. Από την άλλη, δε θέλαμε να μείνουμε άλλη νύχτα στο Cesme, δεν είχε να μας προσφέρει κάτι.. Οπότε ανοίξαμε το χάρτη, και βρήκαμε τη μικρή κωμόπολη Candarli. Είναι περίπου μία ώρα από Αϊβαλί, το ξενοδοχειάκι φαινόταν καλό και ήταν φθηνό, είδαμε ότι έχει κι ένα όμορφο κάστρο, οπότε, γιατί όχι;;;
Ξεκίνησε η οδήγηση προς Σμύρνη, την περάσαμε μέσω του τεράστιου περιφερειακού της δρόμου και όλα καλά... Όλα καλά είπα;; Ο καιρός αποφάσισε να μας δοκιμάσει, καθώς ξεκίνησε καταιγίδα διαρκείας... Καταιγίδα που είχα χρόνια να δω..Καθώς είχε νυχτώσει κιόλας, η καλύτερη επιλογή που είχα ήταν να ακολουθήσω ένα φορτηγάκι που φαινόταν πως ήξερε τα κατατόπια, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να κινούμαι με 40 χμ/ώρα. Κουραστική οδήγηση, με όλη την προσοχή στο δρόμο. Το καλό ήταν ότι λόγω των συνθηκών, μόνο λίγοι "ήρωες" κυκλοφορούσαν. Με τη βοήθεια του "co pilot", όπως λέω την Αλυόνα, δε χάσαμε τη στροφή για Candarli. Βρήκαμε εύκολα το "Candarli Iseo Hotel", το προσωπικό δεν ήξερε ούτε λέξη στα Αγγλικά, αλλά ταχύτατα μου δώσανε τον κωδικό για το ίντερνετ.. Είχε ματς βλέπετε, Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός μπάσκετ Ευρωλίγκα.. Ανοίγω το laptop στο lobby για να διαπιστώσω ότι ΚΑΝΕΝΑ live streaming κανάλι δε λειτουργούσε στη χώρα αυτή. Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι τώρα, ήταν η εποχή που ούτε youtube, facebook λειτουργούσε, τίποτε που να μπορώ να βρω το ματς online. Διαπιστώνω επίσης ότι το wifi δεν έπιανε στο δωμάτιο, οπότε ούτε live radio μπορούσα να ακούσω...Γκρρ... "Θα δω λίγο τηλεόραση να με πάρει ο ύπνος", σκέφτηκα, ενώ η σύζυγος είχε ήδη παραδόσει τα όπλα...Και, ναι!!! Το αθλητικό τουρκικό κανάλι έδειχνε το ματς των ελληνικών ομάδων, παρόλο που έπαιζαν και δύο τουρκικές εκείνο το βράδυ!!! Καλό, ε;;; Με τούρκικη περιγραφή λοιπόν είδα τον αγώνα και κοιμήθηκα χαρούμενος.... Την επόμενη μέρα είχαμε ήδη αποφασίσει να δούμε εν συντομία το Candarli και μετά να μπούμε Ελλάδα.
Για όσους απορούν "μα καλά, δεν πήγατε στο Αϊβαλί;".. Χμμμ.. Ας πούμε ότι μετά από 13 μέρες σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς προορισμούς, οδηγώντας και αλλάζοντας τρία καράβια ήδη, θέλαμε να φτάσουμε σπιτάκι.. Έπαιξε κάποιο ρόλο και το οικονομικό, σκεφτήκαμε και ότι το Αϊβαλί είναι απέναντι από τη Λέσβο (οπότε μπορούμε να το δούμε όταν πάμε και σε εκείνο το νησί), τελοσπάντων έτσι μας ήρθε και είπαμε να διανυκτερύσουμε Ξάνθη, αφού θα οδηγούσα 500 περίπου χιλιόμετρα..
Ξυπνήσαμε πρωί πρωί, φάγαμε το (αξιοπρεπές για 20 ευρώ τη βραδιά) πρωινό, και πήγαμε βολτίτσα στο κέντρο ας πούμε της πόλης.. Οι γηραιότεροι πίνανε τσάι και καφέ και έπαιζαν τάβλι, πριν ανοίξει καν η αγορά, κάποιοι ψαράδες επισκευάζανε τις βάρκες τους, εμείς κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο. Ήταν κλειστό εκείνη την ώρα, οπότε περιοριστήκαμε σε φωτογραφίες εξωτερικά.Νάτο:

Είχα να κάνω περίπου 220 χιλιόμετρα μέχρι το Canakkale, να περάσουμε απέναντι με μικρό ferry στο Eceabat (ευρωπαϊκή πλευρά Τουρκίας) και από εκεί άλλα 300 χιλιόμετρα περίπου μέχρι την Ξάνθη. Οπότε, αφήσαμε πίσω το Candarli και ανηφορίσαμε. Ο δρόμος δεν ήταν και τόσο καλός, ειδικά μετά το ύψος του Ayvalik, αλλά μετά τις εμπειρίες μου σε δρόμους στη Ρωσική επαρχία, όλα τα υπόλοιπα μοιάζανε παιχνιδάκι.. Λίγο πριν το Canakkale, είδαμε πινακίδα για την Τροία, περίπου 10 χιλιόμετρα παράκαμψη. Είχα διαβάσει κάπου ότι αν δεν ξέρεις την τοπογραφία, ίσως να μην καταλάβεις τίποτα από τα μισοθαμμένα ερείπια που υπάρχουν εκεί, οπότε απλά οδηγήσαμε μέχρι την είσοδο του χώρου, για μην πω ότι δεν πήγα, αναστροφή και πίσω. Στις 2 το μεσημέρι λοιπόν φτάσαμε στα στενά του Ελλησπόντου. Πληρώσαμε 1,5 ευρώ για πάρκινγκ, και επειδή είχαμε χρόνο, περπατησαμε την πόλη.. Και δεν το μετανιώσαμε! Φθηνή αγορά, πολύς κόσμος, ζαχαροπλαστεία, καράβια να πηγαινοέρχονται... Αγοράσαμε μπλουζάκι με 1 ευρώ, φάγαμε μπακλαβά όπως επίσης και ένα είδος χαλβά που φτιάχνουν μόνο εκεί (ή από εκεί ξεκίνησε ) Τα ferries για Eceabat φεύγουν κάθε 20 λεπτά, και αριστερά στο λιμάνι είναι το πιο φθηνό, με 7 ευρώ το αυτοκίνητο (εμείς δωρεάν). Εδώ παραθέτω φώτος από το δίωρο που ξοδέψαμε εκεί...
Η τελευταία φωτογραφία, από το ferry που μας πέρασε απέναντι. Τα στενά έχουν πολλή κυκλοφορία, όπως μπορείτε να φανταστείτε, από κάθε είδους πλεούμενο. Θα μπορούσαμε να τα περάσουμε και από πιο βορειοανατολικά, από το Lapseki για Gelibolu, όπως ποθεί ο καθένας. Μετά από δύο ώρες οδήγηση, αρχικά παράλληλα με τη θάλασσα, και μετά ανεβαίνοντας προς Kesan και Ipsala, νάτα τα Ελληνοτουρκικά σύνορα!!! Εδώ άποψη από το καράβι και το φρούριο του Eceabat..Στο σημείο που περάσαμε τον Ελλήσποντο εμείς, είναι πράγματι αρκετά κοντά οι δύο ακτές..
Ελληνοτουρκικά σύνορα λοιπόν..Πλήρως "φακελωμένοι", όταν φτάσαμε στο πρώτο check point, κι ενώ ήμουν με τα διαβατήρια και τα χαρτιά του αυτοκινήτου στο χέρι για να τα δώσω, ο χαμογελαστός υπάλληλος ανοίγει το παράθυρο, μου κάνει νόημα ότι δεν τα χρειάζεται και λέει "Konstantinos Papanikolaou, right? Efharisto, antio!".. Πιο κάτω βέβαια απλά σφραγίσανε τα διαβατήρια, αλλά η κάμερα στην αρχή είχε ήδη κάνει το check... Δεν έλεγξε κανένας τα πράγματά μας, ούτε οι Έλληνες φυσικά, περάσαμε το ποτάμι του Έβρου με τις χαρακτηριστικές σκοπιές Τούρκων - Ελλήνων σε απόσταση λίγων μέτρων και μπήκαμε στην Εγνατία για Ξάνθη.
Ήταν αργά το απόγευμα όταν πλησιάσαμε την Ξάνθη, ο καιρός είπε να μας τη σπάσει και ξεκίνησε πάλι μια συμπαθητική καταιγίδα.... Είχαμε στο νου να περπατήσουμε την πόλη, μιας και δεν την έχουμε επισκεφτεί, αλλά αυτός ο καιρός μας την έφερε.. Κι έτσι όπως οδηγούσα, κοιταζόμαστε με την Αλυόνα και λέμε "δε σταματάμε πουθενά, πάμε κατευθείαν Λάρισα, να κάνουμε βραδινή έκπληξη στους γονείς".. Να ο λόγος που δε διανυκτερεύσαμε Ξάνθη.. Αυτό βασικά ήταν η προειδοποίηση..
Ακόμη λίγες ωρίτσες οδήγηση είχαν μείνει, έκανε τις απαραίτητες για μένα παρακάμψεις στα διόδια, και λίγο πριν τα μεσάνυχτα, χτυπάει η σύζυγος το κουδούνι του πατρικού μου στον Αμπελώνα.. Και ανοίγει η πόρτα.. Και η μάνα μου στέκεται, κοιτάει, κοιτάει και για πέντε δευτερόλεπτα είναι σαν να είδε εξωγήινο, δε βγάζει άχνα.. Λίγες φορές έχω γελάσει τόσο)) Μετά την πήραν τα δάκρυα βέβαια, μας περίμενε την επόμενη μέρα και είχε τρελαθεί.. Κάπου εκεί και ο πατέρας, τάχα κρατιόταν...Όμορφο τέλος μιας όμορφης μέρας, μιας πολύ γεμάτης ταξιδιωτικής εμπειρίας... Είχαν περάσει 14 μέρες από τότε που φύγαμε από τη Ρόδο, και μας περίμενε η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα στων γονιών μου (ξέρετε τι σημαίνει αυτό, κάποια κιλά μωρέ, τίποτα σπουδαίο... ).... Περιμένω σχόλια, απορίες, και οτιδήποτε μπορεί να με κάνει να θυμηθώ κι άλλες λεπτομέρειες αυτού του ταξιδιού.. Καλή εβδομάδα σε όλο το forum!!!!

 

[dimosf]

Πολύ καλή η ιστορία σου για ένα κάπως ιδιόμορφο ταξίδι! Μπράβο! Πάντα τέτοια !
Υ.Γ. Κάπου γράφεις για τους δρόμους της Ρωσίας. Έχεις κάνει οδικό εκεί; Για λέγε, για λέγε!

 

[KonstantinosAlyona]

Πολύ καλή η ιστορία σου για ένα κάπως ιδιόμορφο ταξίδι! Μπράβο! Πάντα τέτοια !
Υ.Γ. Κάπου γράφεις για τους δρόμους της Ρωσίας. Έχεις κάνει οδικό εκεί; Για λέγε, για λέγε!

Ιδιόμορφο, ε;; Είναι, αλλά τώρα που είμαι Ρόδο είναι ευκαιρία να δω πρώτα απ' όλα τα νησάκια εδώ γύρω και δεύτερον τα παράλια της Τουρκίας. Βασικά του χρόνου με το καλό σκεφτόμαστε με τη γυναίκα μου να ξαναπάμε Μάρμαρις και να κινηθούμε ανατολικά μέχρι Αντάλεια αυτή τη φορά, καλοκαίρι όμως, έχει πολύ ωραίες παραλίες όπως βλέπω..
Όσο για τη Ρωσία, έχω πάει μια φορά Μόσχα και άλλες τρεις στο Taganrog, Rostov on Don, Krasnodar, Novorossisk, Gelenzhik και περιοχή Majkop.. Οδήγησα μόνο στην τελευταία περιοχή, το αυτοκίνητο της πεθεράς. Απλά κινηθήκαμε γενικά με αυτοκίνητο και λεωφορείο σε αυτά τα μέρη....Και, ειλικρινά, άλλο να σου λέω κι άλλο να το ζεις..
Με λεωφορείο επίσης έχω κινηθεί και στην ανατολική Ουκρανία, άλλο βάσανο κι αυτό... χεχεχε!! Σύντομα θα ανεβάσω το Russian story..

 

[echo2011]

Σου ευχομαι να περασεις πολυ ωραία , εισαι ηδη εκει φανταζομαι.
Επειδη η Σμυρνη δεν ειναι για πολλες μερες γιατι δεν ρωτας πόσο θα κοστιζε αυτοκινητο με οδηγο να σας παει στο Παμουκαλε ; Ειναι πολυ εντυπωσιακο και αξιζει το κόπο . Αν ειναι φτηνα και μεσα στα οικονομικα σας, θυσιασε μια νυχτα στη Σμυρνη.

Σευχαριστω πολύ Κική!Ειμαστε Σμύρνη και τωρα καθομαστε σενα ωραιο μαγαζι στο konak pier ένα μέτρο απ'τη θαλασσα
Όπως σου λέει και ο Κωνσταντίνος τα σχεδια άλλαξαν! Όντως δεν είναι για πολλές μέρες η Σμύρνη οπότε θα μεινουμε ένα βράδυ Pamukkale..Με τρένο θα παμε..
@KonstantinosAlena Mπραβο για την πολύ όμορφη ιστορία! Εύχομαι πολλά και καλα ταξίδια!