Αυστρία Γερμανία Ν. Βαυαρία - Τυρόλο: Κουφalles in Ordnung

[emouli]

Η μεγάλη προδοσία​

Τόσοι και τόσοι μήνες μελέτης, ενδελεχούς έρευνας και σχεδιασμού για να έρθει η ώρα που ο καιρός –αν είναι δυνατόν, μα ο καιρός; - θα μας τίναζε το πρόγραμμα στον αέρα! Όχι μια πολύωρη καθυστέρηση στην πτήση ή μια χαμένη βαλίτσα ή κάποιο άλλο αναπάντεχο γεγονός. Απλά ο καιρός…

Αυτή τη φορά ήμουν πιο διαβασμένη από ποτέ. Έτσι κι αλλιώς η περιοχή από μόνη της προσφέρει πολλές εναλλακτικές. Και γραφικές διαδρομές και φυσικές ομορφιές αλλά και επισκέψεις σε ιστορικά μνημεία αν σας πέφτει βαριά η φύση. Διαλέγετε και παίρνετε. Όλα αυτά βέβαια «Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος» που λέει κι ο σοφός λαός. Εμείς με τον θεό πολλές παρτίδες δεν έχουμε, αλλά με τον καιρό είχαμε πάντα άριστες σχέσεις. Δεν μας είχε απογοητεύσει ποτέ μέχρι τώρα σε κάποιο ταξίδι μας. Όμως υπάρχει (και πονάει) πάντα η πρώτη φορά. Αρκετά με το μελόδραμα! (Εξάλλου δεν ήταν και τόσο τραγική η κατάσταση εν τέλει , απλά "τη βρίσκω" να βάζω λίγο σάλτσα παραπάνω).

Το αεροδρόμιο του Μονάχου το βρήκα μεγάλο αλλά πολύ ήσυχο και φιλικό προς τον ταξιδιώτη από χωροταξικής άποψης. Αφού ξεμπερδέψαμε σύντομα με τα διαδικαστικά, καβαλήσαμε το αμαξάκι μας, βάλαμε σε λειτουργία το GPS και κινήσαμε για τους περίφημους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους.

Αντάξιοι της φήμης τους σίγουρα κι ευτυχώς δηλαδή, διότι τα κακά μαντάτα πέφτανε σωρηδόν εξ ουρανού και έτσι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε δύσκολες συνθήκες. Καταρρακτώδης βροχή, πυκνή ομίχλη και χιόνια στα πλαϊνά του δρόμου. Ό,τι σχέδια είχαμε κάνει πετάχτηκαν αυτόματα στον κάλαθο των αχρήστων. Μέχρι το Σάλτσμπουργκ δε θα ξεμυτούσαμε καθόλου παρά μόνο για να αγοράσουμε χάρτη και την απαραίτητη βινιέτα πριν περάσουμε τα αυστριακά σύνορα (κόστος 8,5 ευρώ για 10 μέρες).

Στον αρχικό σχεδιασμό υπήρχαν οι εξής δυνατότητες:

1η) Στάση στο Prien και βαρκάδα στη λίμνη Chiemsee (συμβουλευόμενη όλους τους χάρτες, το GPS άλλα και τους αγαπητούς συμφορουμίτες που γνωρίζουν την περιοχή θα έπαιρνα όρκο πως κινούμασταν παραπλεύρως της λίμνης και λογικά θα έπρεπε να τη θαυμάζουμε στα αριστερά μας –εμείς πάντως μήτε την είδαμε μήτε την απαντήσαμε) στην οποία υπάρχουν δυο νησάκια: το Herreninsel όπου βρίσκεται ένα παλάτι αντίγραφο των Βερσαλλιών δια χειρός King Ludwig II (αυτού του γνωστού-άγνωστου νεραϊδοχτυπημένου που όποιον πύργο κι αν σηκώσεις στη Βαυαρία την υπογραφή του θα βρεις παρά τη σύντομη ζωή του) και το Fraueninsel όπου βρίσκεται ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων. Φυσικά όλα αυτά τα αξιοθέατα είναι επισκέψιμα. Πληροφορίες εδώ: http://www.chiemsee-schifffahrt.de/files/chiemseeschifffahrt/flyer_englisch.pdf κι εδώ: http://www.chiemsee-schifffahrt.de/

2η) Παράκαμψη περίπου στο ύψος της λίμνης και έξοδος στα δεξιά ώστε να ακολουθήσουμε την επαρχιακή διαδρομή που οδηγεί μέσα από τα βουνά και τα λαγκάδια πρώτα στο Bad Reichenhall και τέλος στο Σάλτσμπουργκ. Όπως προείπα βέβαια εμείς δεν βλέπαμε ούτε τη μύτη μας οπότε άκυρο κι αυτό.

3η) Σε περίπτωση που δε θα μας καθόταν ο καιρός για χαλαρωτικές, φυσιολατρικές διαδρομές υπήρχε πάντα η εναλλακτική του Νταχάου για μια δυσάρεστη όσο και διδακτική κατάδυση στις μελανότερες σελίδες της Ιστορίας. Όμως με τέτοιες καιρικές συνθήκες κάηκε κι αυτή η δυνατότητα.

Οπότε δεν θα σας κουράσω άλλο. Ραντεβού στο Σάλτσμπουργκ!

 

[emouli]

Αλάτι και κουλτούρα​

Απογοητευμένοι από τον καιρό φτάσαμε στην πόλη του Μότσαρτ. Στο ξενοδοχείο μάς υποδέχτηκε μια συμπαθέστατη και επικοινωνιακότατη κυρία η οποία μας έδωσε αρκετές πληροφορίες και συμβουλές. Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο υπέροχο δωμάτιο, με τις ομπρέλες -που μας προμήθευσε η καλή κυρία- ανά χείρας ξεκινήσαμε τον περίπατο προς το κέντρο της πόλης. Σε ένα 10λεπτο περίπου βρεθήκαμε στο ιστορικό κέντρο με τους πλακόστρωτους πεζοδρόμους. Κάναμε μια βολτίτσα, αλλά, επειδή είχαμε ήδη βραχεί αρκετά και επιπλέον είχαμε ψιλοξενερώσει με τον παλιόκαιρο, αποφασίσαμε να αγοράσουμε 2 24ωρες Salzburg cards (26 ευρώ έκαστη) και να οργώσουμε τα μουσεία για να μην αρπάξουμε καμιά πούντα. Έτσι κι αλλιώς οι προγνώσεις ήταν κατηγορηματικές: η βροχή θα συνέχιζε να πέφτει ακάθεκτη όλη μέρα.

Πρώτα απ’ όλα τιμήσαμε το σπίτι που γεννήθηκε και έζησε ως παιδί ο Μότσαρτ, το επονομαζόμενο Mozarts Geburtshaus. Πληροφορίες εδώ: http://www.mozarteum.at/en/museums/mozarts-birthplace.html

Δεν μπορώ να πω πως μας ενθουσίασε. Το βρήκαμε κάπως φτωχό όσον αφορά τα εκθέματα. Υπήρχαν βέβαια κάποιες παρτιτούρες, το βιολί και τα πιάνο του συνθέτη. Αυτό που είχε περισσότερο ενδιαφέρον όμως ήταν η αίθουσα όπου υπήρχαν σε μικρογραφία αντίγραφα των σκηνικών από όπερες του Μότσαρτ που ανέβηκαν σε διάφορους χώρους ανά τον κόσμο. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες, μάλλον θα απαγορευόταν η λήψη.

Σειρά είχε το DomQuartier το οποίο ήταν πρόταση της καλής κυρίας στη ρεσεψιόν. Πρόκειται για ένα συμπλεγμα κτιρίων μπαρόκ αρχιτεκτονικής που απαρτίζεται από το παλάτι, τον Καθεδρικό και το Αββαείο του Αγ. Πέτρου. Η περιήγησή μας στα μουσεία δεν ήταν πολύ εκτεταμένη, αλλά δεν μπορώ να πω πως είδαμε κάτι το τόσο εξαιρετικό. Πάντως το παλάτι είναι σίγουρα ένα κλασάτο αξιοθέατο.

Residenzplatz

Residenz

(Σχεδόν παντού -και στο παλάτι αλλά και αλλού- βλέπαμε αυτή την πορσελάνινη -εξωτερικά τουλάχιστον- κατασκευή που μάλλον εκτελούσε χρέη σόμπας.

Salzburger Dom (Εδώ βαφτίστηκε ο Μότσαρτ και αργότερα σαν παιδί έπαιζε το εκκλησιαστικό όργανο)

 

[underwater]

Καλή αρχή στην ωραία σου ιστορία!
Περιττό να πω ότι εδώ και λίγη ώρα έχω λιώσει να ακούω την "Πρώτη Φορά"!

 

[emouli]

Σ΄ευχαριστώ πολύ κορίτσι! Πάντα αγαπημένες οι Τρύπες. Το λιωσες το τραγούδι αλλά δεν το έβαλες και στο θρεντ των ροκάδων να γουστάρουμε όλοι!

 

[emouli]

To Salzburg είναι μια μικρή πόλη στην Δ. Αυστρία (κατά διαστήματα ανήκε και στη Βαυαρία) την οποία διασχίζει ο ποταμός Salzach. To όνομά της σημαίνει "κάστρο του αλατιού", επειδή κατά τα ρωμαϊκά χρόνια η οικονομία της περιοχής στηρίχθηκε στο ορυκτό αλάτι, το αποκαλούμενο και "λευκό χρυσό", χαρίζοντάς της φήμη και πλούτη. Η παλιά πόλη (Altstadt) είναι τόσο καλοδιατηρημένη που δικαίως περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τα Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο. Εμείς την πρώτη μέρα δεν είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε λόγω βροχής, όμως έχει ήδη ξημερώσει η επόμενη μέρα που μπορεί ο καιρός να είναι συννεφιασμένος και μουντός αλλά τουλάχιστον δεν βρέχει! Επειδή η απειλή της βροχής στέκει επίμονα πάνω απ’ τα κεφάλια μας, τρώμε το πρωινό μας και σπεύδουμε να εξερευνήσουμε την πόλη χωρίς το εμπόδιο του αντιπαθέστατου αξεσουάρ που το λένε ομπρέλα.
Κατηφορίζοντας προς την καρδιά της πόλης με τη μηχανή ανά χειράς προσπαθούμε να απαθανατίσουμε όσες περισσότερες εικόνες μπορούμε.

Σε λίγο φτάνουμε στο παλάτι Μιραμπέλ (Schloss Mirabell) με τους περίφημους κήπους του στους οποίους γυρίστηκαν αρκετές σκηνές της ταινίας "Η μελωδία της ευτυχίας" με την Τζούλι Άντριους. Δεν περιηγηθήκαμε καθόλου στο εσωτερικού του παλατιού αφού δεν υπήρχε αρκετός χρόνος. Είχαμε άλλα σχέδια για σήμερα κι ήμασταν ήδη πίσω χρονικά ως προς την πραγμάτωσή τους.

 

[emouli]

Στη συνέχεια βολτάρουμε στην παλιά πόλη και χαζεύουμε τον κόσμο που σιγά σιγά κάνει την εμφάνισή του. Είναι Παρασκευή, οι καιρικές προβλέψεις για το επερχόμενο Σαββατοκύριακο είναι θετικές κι έτσι οι ντόπιοι αρχίζουν τις προετοιμασίες τους. Στις πλατείες στήνονται υπαίθρια κιόσκια και καντίνες με διάφορα καλούδια όπως μπρέτσελ, λουκάνικα και άλλα και οι μαγαζάτορες τακτοποιούν τα τραπεζοκαθίσματα έξω από τα μαγαζιά τους για να υποδεχτούν τους επισκέπτες του τριημέρου.

Όπως βλέπετε η ομίχλη καλά κρατεί και έτσι η θολή ατμόσφαιρα που δημιουργείται δεν λέει να διαλυθεί.

Πάνω στο λόφο στέκει αγέρωχο το φρούριο Hohensalzburg, ο φύλακας-άγγελος της πόλης.

Η κακοκαιρία έχει δώσει ένα καθόλου γοητευτικό χρώμα στον ποταμό.

Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης που κι αυτό βρίσκεται στα αψηλά. http://www.museumdermoderne.at/en/home/

 

[karfitsa]

Το Σαλτσμπουργκ ειναι πανεμορφο και παντος καιρου,οπως φαινεται.
Ωραια αφηγηση και ομορφες φωτογραφιες.Ανυπομονω για τη συνεχεια

 

[emouli]

Το Σαλτσμπουργκ ειναι πανεμορφο και παντος καιρου,οπως φαινεται.
Ωραια αφηγηση και ομορφες φωτογραφιες.Ανυπομονω για τη συνεχεια

Σ' ευχαριστώ καρφιτσούλα. Καλά κάνεις και ανυπομονείς γιατί τα ζουμερά έρχονται...

 

[varioAthens]

Γκρινιαρα ε γκρινιαρα!! Του παει του Σ. η συννεφια...

 

[emouli]

Έχει έρθει η ώρα επιτέλους να επισκεφτούμε το κάστρο! Από την πρώτη ώρα αυτό είναι το αντικείμενο του πόθου μου και να τώρα που βρισκόμαστε στο βαγονέτο που ανεβαίνει τον λόφο Festungsberg. Θα μπορούσαμε βέβαια να πάρουμε το πλακόστρωτο ανηφορικό δρομάκι που οδηγεί στο κάστρο, αλλά επειδή έχουμε περπατήσει αρκετά λέμε να κρατήσουμε δυνάμεις, ειδικά αφού θα έχουμε και κούρασης συνέχεια.

Λήψη μέσα από το τελεφερίκ

Γενικά τα κάστρα μου ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία. Οπότε κι αυτό δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση μιας και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα μεσαιωνικά κάστρα της Ευρώπης και το σπουδαιότερο: παρέμεινε άπαρτο καθόλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του! Περισσότερες πληροφορίες για το Festung Hohensalzburg (έτσι ονομάζεται στα γερμανικά) εδώ: http://www.salzburg.info/en/sights/fortress_palaces/hohensalzburg_fortress

Μόλις φτάνουμε στο κάστρο το βλέμμα μας μαγνητίζεται από τη θέα και όπως είναι αναμενόμενο η μηχανή παίρνει φωτιά.

Απέναντι βλέπουμε το σύννεφο που 'χει κάτσει πάνω στον λόφο Kapuzinerberg

Μπαίνοντας στο εσωτερικό του κάστρου πρώτα απ' όλα επισκεπτόμαστε την αίθουσα με τις μαριονέτες. Πολύ ωραία τα εκθέματα αν και οι φωτογραφίες δεν τα αποδίδουν όπως πρέπει.

Στη συγκεκριμένη αίθουσα μου έκανε εντύπωση που στο δάπεδο υπήρχαν ανοίγματα καλυμμένα με διάφανο πλεξι γκλας σαν φινιστρίνια και έβλεπες στο υπόγειο κάποιες κουκλες ανάμεσα σε θησαυρό (αν μπορω να το περιγράψω σωστά)

Παρακάτω συνεχίσαμε και σε άλλες αίθουσες, θαυμάζοντας τα εκθέματα που κάποια απ' αυτά ήταν εξαιρετικά από εικαστικής άποψης.

Το κάστρο είναι μεγάλο και χρειάζεται αρκετή ώρα για να το γυρίσει κανείς όμως σίγουρα αξίζει το κάθε λεπτό. Το καλοκαίρι ειδικά επιβάλλεται μια στάση για καφέ εντός των τειχών.

Αφήνουμε πλέον το κάστρο πίσω μας και σπεύδουμε στο ξενοδοχείο για να πάρουμε το αυτοκίνητο. Θα πάμε εκδρομή ...στα καλύτερα!

 

[emouli]

Όνειρο ήτανε...​

Στον αρχικό σχεδιασμό για τη σημερινή μέρα και συμπληρωματικά με την εκδρομή στο Χάλστατ είχαμε συμπεριλάβει και μία επιμορφωτική επίσκεψη. Οι επιλογές ήταν οι εξής δύο:

α) Σε κάποιο από τα αλατωρυχεία της ευρύτερης περιοχής. Υπάρχει πλήθος τέτοιων, άλλα πιο κοντά στο Σάλτσμπουργκ και άλλα πιο μακριά. Πληροφορίες για τα ορυχεία του Hallein, της Altaussee και του Hallstatt (το οποίο είναι και το αρχαιότερο του κόσμου!) εδώ: http://www.salzwelten.at/en/home/, για του Berchtesgaden εδώ: http://www.salzzeitreise.de/?L=1, για το παλιό εργοστάσιο επεξεργασίας καθώς και για το σχετικό μουσείο στο Bad Reichenhall εδώ: http://www.alte-saline.de/?L=1

β) Στo μεγαλύτερο σπήλαιο παγετώνων του κόσμου που βρίσκεται στο Werfen, 50-60 χλμ νοτίως του Σαλτσμπουργκ (http://www.eisriesenwelt.at/en/home.html).
Στο Werfen μάλιστα υπάρχει υπάρχει κι ένα πανέμορφο μεσαιωνικό κάστρο, το Hohenwerfen. Πληροφορίες εδω: http://www.salzburg-burgen.at/en/werfen/index.htm

Είχαμε προγραμματίσει να ξεκινήσουμε νωρίς την εκδρομή μας και αφού θα βλέπαμε το Χάλστατ, θα συνεχίζαμε με την επίσκεψη στο σπήλαιο (η τελευταία ξενάγηση ήταν στις 15:45' με διάρκεια 75') και θα καταλήγαμε πάλι στο Σαλτσμπουργκ μέσω διαφορετικής διαδρομής. Όμως δεν καταφέραμε να τηρήσουμε το εν λόγω πρόγραμμα αφού ο καιρός (όπως έχω ήδη γκρινιάξει) την πρώτη μέρα δεν μας είχε βοηθήσει καθόλου κι έτσι είχαμε αφήσει εκκρεμότητες στο Σάλτσμπουργκ για την επόμενη μέρα. Έτσι ξεκινήσαμε μεσημέρι πια για το Χάλστατ.

Η διαδρομή επιφυλάσσει απίστευτης ομορφιάς τοπία και χωριουδάκια σαν ζωγραφιά βαλμένα στις όχθες ήρεμων λιμνών αλλά και ποταμών.

Έξω από το Σάλτσμπουργκ και λίγο πριν το Fuschl am See κάνουμε την πρώτη σύντομη στάση για φωτογραφίες. Μας τραβηξε την προσοχή ένα σύμπλεγμα φουτουριστικών κτιρίων από γυαλί που συμπληρωνόταν από ένα εικαστικό που απεικόνιζε αφηνιασμένους ταύρους κι όλα αυτά πάνω στο δρόμο και μες στη φύση.

Τοπίο όπως φαίνεται μέσα από το αυτοκίνητο καθ' οδόν.

Αν δεν κάνω λάθος αυτό είναι το St. Gilgen στην κορυφή της Wolfgangsee.

Παρακάτω αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση στο χωριουδάκι Lauffen μέσα από το οποίο περνάει το ποτάμι Traun. Επικρατεί νέκρα και μόνο μια γιαγιά συναντήσαμε 2-3 φορές στην σύντομη βολτούλα μας. Έχει έρθει όμως η ώρα του γλυκού. Σαν προνοητικά παιδιά που είμαστε έχουμε ήδη προμηθευτεί από έναν φούρνο στο Σάλτσμπουργκ κάτι πεντανόστιμα εδέσματα με βάση από ζύμη γεμισμένη με κρέμα και μαρμελάδα και φυσικά στρούντελ μήλου. Κόόόόλασηηηη!!! Την πέφτουμε σ' ενα παγκάκι και χαζεύοντας το ποτάμι απολαμβάνουμε τα καλούδια μας.

Συνεχίζουμε το δρόμο μας με φόντο τις χιονισμένες Άλπεις.

Κι άλλη λίμνη παρακάτω...

Κι άλλα παραλίμνια χωριουδάκια.

Όλη η διαδρομή είναι χάρμα οφθαλμών μέχρι που φτάνουμε στο Χάλστατ. Παρκάρουμε το αμάξι σε ένα από τα πάρκινγκ και συνεχίζουμε ποδατάτοι για το κέντρο του χωριού. Πρώτος πρώτος και καμαρωτός μας υποδέχεται ένας ολόλευκος κύκνος.

Μπαίνοντας στο χωριό έχουμε αρχίσει ήδη να μαγευόμαστε από την παραμυθένια του ομορφιά!
Εδώ φαίνονται οι ράγες του τελεφερίκ που οδηγούν προφανώς στο αλατωρυχείο.

To Hallstatt είναι χτισμένο απόμερα στις όχθες της ομώνυμης λίμνης (Hallstättersee) και φυσικά αποτελεί μνημείο της Ουνέσκο. Δεν ξέρω τι έχετε ακούσει για το συγκεκριμένο μέρος και τι περιμένετε να δείτε. Γι' αυτό που είμαι σίγουρη πάντως είναι πως δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς αυτή τη μαγεία! Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε ένα όνειρο, πως ζεις ένα ψέμα. Πως υπάρχει για όσο υπάρχεις εσύ μέσα του και μετά παφ... εξαφανίζεται. Αχ, δεν μπορώ να τα πω καλύτερα... Είπαμε: πέραν πάσης περιγραφής! Απολαύστε ανεύθυνα:

Στο εσωτερικό της καθολικής Pfarrkirche

Με θέα την έτερη εκκλησία του χωριού

Έξω απ' την εκκλησία βρίσκεται και το λουλουδάτο, πολυχρωμο νεκροταφείο.

Η προτεσταντική εκκλησία εσωτερικά

Βιτρίνα με ζωγραφισμένες χριστουγεννιάτικες γυάλινες μπάλες

Στον δρόμο της επιστροφής

Το Fuschl am See την ώρα του δειλινού

 

[varioAthens]

Μου αρεσει το πλουσιο φωτογραφικο υλικο!!