Αυστρία Γερμανία Νότια Γερμανία με μια γεύση από Αυστρία. "Ένα ταξίδι στο...... μπυρόλο"

[anny]

Όσο για το φαινόμενο ότι μας περνούν συνήθως για ισπανούς, αυτό μας έτυχε εκτός από την Γερμανία, πολύ έντονα στην Κων/πολη, αλλά ακόμα και στην Πορτογαλία.

Μάλλον δε φταίνε μόνο τα χρώματα και η κάπως τραγουδιστή ίσως προφορά, αλλά τείνω να καταλήξω ότι επειδή οι έλληνες κυκλοφορούν κυρίως με γκρουπ και κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι πολύ φωνακλάδες, όσοι από εμάς κυκλοφορούμε μόνοι μας, αποκλείεται να είμαστε έλληνες.

Αν υπολογίσουμε και το γεγονός ότι οι ισπανοί τουρίστες έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια όλους τους προορισμούς της Ευρώπης (θυμίζουν πλέον γιαπωνέζους), τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είμαστε σίγουρα ισπανοί.

 

[getxowoman]

Σε ευχαριστω Anny, μου εδωσες ιδεες για μελλοντικες εξορμησεις σε μερικες πολεις που ακομα δεν εχω παει! Ωραια ιστορια!

 

[taver]

Πολύ κλασικό. Κι εγώ παντού ή για Ισπανίδα ή για Ιταλίδα θα περάσω. Έλεος!!!
Τι εντύπωση σου άφησε η Νυρεμβέργη?

Εμένα πάλι με περνάνε για Άραβα... (Στην Αίγυπτο αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι δεν είμαι ντόπιος...)

Μια και το θέμα ταιριάζει, κι επειδή μάλλον δε θα προλάβω να γράψω ταξιδιωτική ιστορία...
Βρέθηκα στη Νυρεμβέργη το Δεκέμβριο, με τη Χριστουγεννιάτικη αγορά σε πλήρη ανάπτυξη, αλλά εμένα δε μου άφησε και τόσο καλή εντύπωση. Μια παλιά πόλη (σχεδόν μόνο εκεί κινήθηκα κι εγώ) που δεν είναι και τόσο παλιά πια, με μπόλικο τσιμέντο, και λίγα, μεμονωμένα παραδοσιακά παλιά κτήρια. Υπερεκμετάλευση του Durer, και ένα κάστρο, 2 πλατείες , 2 εκκλησίες και μια ξύλινη γέφυρα. Και 2 εμπορικοί δρόμοι με ένα πύργο. Α, και παχειά city walls με τάφρο. Λίγο νερό, και ελάχιστο πράσινο. Δεν είναι και το μηδέν, αλλά κάπως έτσι είναι μια τυπική Γερμανική πόλη. Αν δεν ήταν η Χριστουγεννιάτικη αγορά, ακόμα και η Στουτγάρδη ή το Mannheim θα μου άρεσε περισσότερο. Για τη Βαμβέργη, που επίσης επισκεύθηκα στο ίδιο ταξίδι, ή για τη Χαϊδελβέργη, δεν το συζητάμε καν, υπάρχει μια διαφορά κλάσης !

Δε συζητάμε για το Germanisches Nationalmuseum, που είναι το συνάθροισμα όλων των ειδών μουσείου που δε με ενδιαφέρουν: Από μουσικών οργάνων, μέχρι προϊστορικό (με ολοζώντανες αναπαραστάσεις...).

 

[anny]

Εμένα πάλι με περνάνε για Άραβα... (Στην Αίγυπτο αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι δεν είμαι ντόπιος...)

Μια και το θέμα ταιριάζει, κι επειδή μάλλον δε θα προλάβω να γράψω ταξιδιωτική ιστορία...
Βρέθηκα στη Νυρεμβέργη το Δεκέμβριο, με τη Χριστουγεννιάτικη αγορά σε πλήρη ανάπτυξη, αλλά εμένα δε μου άφησε και τόσο καλή εντύπωση. Μια παλιά πόλη (σχεδόν μόνο εκεί κινήθηκα κι εγώ) που δεν είναι και τόσο παλιά πια, με μπόλικο τσιμέντο, και λίγα, μεμονωμένα παραδοσιακά παλιά κτήρια. Υπερεκμετάλευση του Durer, και ένα κάστρο, 2 πλατείες , 2 εκκλησίες και μια ξύλινη γέφυρα. Και 2 εμπορικοί δρόμοι με ένα πύργο. Α, και παχειά city walls με τάφρο. Λίγο νερό, και ελάχιστο πράσινο. Δεν είναι και το μηδέν, αλλά κάπως έτσι είναι μια τυπική Γερμανική πόλη. Αν δεν ήταν η Χριστουγεννιάτικη αγορά, ακόμα και η Στουτγάρδη ή το Mannheim θα μου άρεσε περισσότερο. Για τη Βαμβέργη, που επίσης επισκεύθηκα στο ίδιο ταξίδι, ή για τη Χαϊδελβέργη, δεν το συζητάμε καν, υπάρχει μια διαφορά κλάσης !

Δε συζητάμε για το Germanisches Nationalmuseum, που είναι το συνάθροισμα όλων των ειδών μουσείου που δε με ενδιαφέρουν: Από μουσικών οργάνων, μέχρι προϊστορικό (με ολοζώντανες αναπαραστάσεις...).

Μην ξεχνάς ότι η πόλη ισοπεδώθηκε κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ξαναχτίστηκε. Η σημερινή παλιά πόλη δεν είναι πραγματικά παλιά, αλλά χτίστηκε στο ίδιο ύφος με αυτή που προϋπήρχε.
Όσο για το πράσινο, μάλλον δεν το είδες. Στα όρια της παλιάς πόλης, μετά την τελευταία γεφυρούλα από την αριστερή πλευρά που κοιτάς το χάρτη, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πάρκο για βόλτες, το οποίο τιμούν τουρίστες και ντόπιοι. Εκεί δε, είδαμε μαζεμένη και την περισσότερη ντόπια νεολαία.
Εκτός από αυτό, υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο πάρκο ακριβώς πίσω από το κάστρο.

Έτσι που την περιγράφεις, φαίνεται σα να είναι μια σχεδόν αδιάφορη γερμανικού χαρακτήρα τσιμεντούπολη. Δεν το είδα αυτό. Το ότι έχει μεγάλες πλατείες, πολλά καταστήματα, μακρείς πλακόστρωτους πεζόδρομους και το ποτάμι της δεν είναι φαρδύ, δε νομίζω ότι την κάνουν γυμνή.

Όσο για τη Χαϊδελβέργη, έχεις δίκιο για την ομορφιά της. Ξέχασα να την αναφέρω στο προηγούμενο μήνυμα. Βλέπεις δεν είχα πιει ακόμα καφέ. :xmas_biggrin:

 

[taver]

Μην ξεχνάς ότι η πόλη ισοπεδώθηκε κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ξαναχτίστηκε. Η σημερινή παλιά πόλη δεν είναι πραγματικά παλιά, αλλά χτίστηκε στο ίδιο ύφος με αυτή που προϋπήρχε.
Όσο για το πράσινο, μάλλον δεν το είδες. Στα όρια της παλιάς πόλης, μετά την τελευταία γεφυρούλα από την αριστερή πλευρά που κοιτάς το χάρτη, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πάρκο για βόλτες, το οποίο τιμούν τουρίστες και ντόπιοι. Εκεί δε, είδαμε μαζεμένη και την περισσότερη ντόπια νεολαία.
Εκτός από αυτό, υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο πάρκο ακριβώς πίσω από το κάστρο.

Έτσι που την περιγράφεις, φαίνεται σα να είναι μια σχεδόν αδιάφορη γερμανικού χαρακτήρα τσιμεντούπολη. Δεν το είδα αυτό. Το ότι έχει μεγάλες πλατείες, πολλά καταστήματα, μακρείς πλακόστρωτους πεζόδρομους και το ποτάμι της δεν είναι φαρδύ, δε νομίζω ότι την κάνουν γυμνή.

Όσο για τη Χαϊδελβέργη, έχεις δίκιο για την ομορφιά της. Ξέχασα να την αναφέρω στο προηγούμενο μήνυμα. Βλέπεις δεν είχα πιει ακόμα καφέ. :xmas_biggrin:

Είναι αλήθεια ότι πήγα Δεκέμβρη, οπότε το να ψάχνω για πάρκα δεν ήταν στις προτεραιότητές μου (μπρρρ....) :xmas_smile: ... Τα είδα πάντως τα εν λόγω πάρκα (και παραπάνω, υπάρχει και το Wöhrder Wiese στην άλλη πλευρά), όμως το "ελάχιστο πράσινο" πήγαινε για το κέντρο, που δεν υπάρχει σχεδόν ούτε γλάστρα (πράγμα ασυνήθιστο για Γερμανία...)
Δεν ήθελα να πω ότι είναι γυμνή. Απλώς ότι πας περιμένοντας μια γραφική πόλη με μοντέρνα στοιχεία, και βρίσκεις μια μοντέρνα πόλη με γραφικά στοιχεία, κι αυτά υπερτονισμένα...

 

[anny]

11η μέρα

Αφού ήπιαμε το πρωινό μας καφεδάκι, αποχαιρετήσαμε τη Νυρεμβέργη και πήραμε το δρόμο για το Regensburg.

Η διαδρομή σε αυτοκινητόδρομο. Οι εικόνες της γερμανικής εξοχής παρόμοιες με αυτές που είχαμε έως τώρα δει, με τη διαφορά ότι ο λυκίσκος (αναρριχητικό φυτό το οποίο αποτελεί κύριο συστατικό για την παρασκευή μπύρας) ήταν πλέον η κύρια καλλιέργεια.

Σε μια ώρα και κάτι φτάσαμε στο Regensburg, μια καλοδιατηρημένη όμορφη και χρωματιστή μεσαιωνική πόλη. Ο Δούναβης κυλούσε δίπλα της και από την παλιά πέτρινη γέφυρα μπορούσες να θαυμάσεις τα όμορφα κτίρια και τον επιβλητικό τρούλο του καθεδρικού ναού.

Η μπυραρία Historische Wurstkuche δίπλα στο ποτάμι ήταν ήδη γεμάτη. Στα στενά δρομάκια κυκλοφορούσαν αρκετοί τουρίστες. Περιπλανηθήκαμε και φωτογραφήσαμε. Περάσαμε από την Neupfarrplatz και την Kohlenmarkt και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το λευκό τεράστιο γοτθικό καθεδρικό ναό του St. Peter, ίσως τον εντυπωσιακότερο ναό που είδαμε σε αυτό το ταξίδι.

Μια στάση για καφεδάκι και όχι για μπύρα και συνεχίσαμε την περιπλάνηση. Αν δεν είχαμε διαβάσει την ταξιδιωτική ιστορία του μέλους axinos, μάλλον δε θα είχαμε συμπεριλάβει αυτή την πόλη στο πρόγραμμα. Αλλά ευτυχώς το κάναμε.

Η ώρα πέρναγε. Είπαμε να φάμε και να πιούμε συνετά αυτή τη φορά και σιγά σιγά να ξεκινήσουμε για το αεροδρόμιο του Μονάχου.
Είπαμε αντίο και σε μιάμισυ περίπου ώρα φτάσαμε στο αεροδρόμιο.
Παραδώσαμε γρήγορα και εύκολα το αυτοκίνητο στον ειδικό χώρο στον οποίο μας οδήγησαν οι πινακίδες και αφού είχαμε φροντίσει λίγο πριν, να φουλάρουμε το τεπόζιτο στο κοντινό βενζινάδικο.

Η πτήση της Lufthansa έφυγε στην ώρα της. Μια τελευταία μπυρίτσα μέσα στο αεροπλάνο και επιστροφή στην πατρίδα.


Συμπεράσματα:

Συνολικά ήταν ένα απολαυστικό ταξίδι γεμάτο εικόνες και γεύσεις. Συνειδητά επιλέξαμε να είμαστε πολύ στο δρόμο και όχι να έχουμε μια ή δύο βάσεις με ημερήσιες εκδρομές. Αρχικά, φοβηθήκαμε μήπως το πρόγραμμα μας βγει κουραστικό, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν αρκετά ισορροπημένο. Άλλες φορές είχε αρκετά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο, άλλες φορές πολύ περπάτημα και άλλες φορές πιο χαλαρούς ρυθμούς. Δεν επισκεφθήκαμε πολλά μουσεία, επίσης συνειδητά, μιας και η εκδρομή όπως είπα και στην αρχή ήταν κυρίως φωτογραφική.

Οι γερμανοί γενικά ήταν πολύ ευγενικοί και επαγγελματίες, αλλά όχι ιδιαίτερα φιλικοί και χαμογελαστοί. Υπήρξαν βέβαια και εξαιρέσεις και ευχάριστα απρόοπτα, όπως μια ηλικιωμένη κυρία η οποία μας είδε στη βροχή να προσπαθούμε να διαβάσουμε το χάρτη και σε άπταιστα γερμανικά (τα οποία δεν καταλαβαίναμε) προσφέρθηκε να μας βοηθήσει. Οι Αυστριακοί μας φάνηκαν ακόμα πιο «κλειστοί» χαρακτήρες.

Πρόβλημα συνεννόησης δεν υπήρξε πουθενά. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, όταν σου λένε ότι δε μιλούν αγγλικά, εννοούν ότι δεν μπορούν να κάνουν εκτενή συζήτηση μαζί σου. Καταλαβαίνουν πολύ καλά τί τους λες και βρίσκουν τρόπο να σου απαντήσουν, έστω και με λιγοστά αγγλικά.

Όλες οι κρατήσεις για τη διαμονή είχαν γίνει από πριν (για να μη χάνουμε χρόνο), σε οικονομικά ξενοδοχεία και ξενώνες, σε σημεία με εύκολη πρόσβαση στο κέντρο των πόλεων με τα πόδια και φυσικά με δυνατότητα στάθμευσης του αυτοκινήτου. Δυσάρεστα απρόοπτα με τις κρατήσεις των ξενοδοχείων ή του αυτοκινήτου δε μας έτυχαν πουθενά.

Οι δρόμοι ήταν πολύ καλοί, διόδια δεν υπήρχαν, το πάρκινγκ όχι ιδιαίτερα δύσκολο και πάντα επί πληρωμή (είτε σε χώρο στάθμευσης είτε στο δρόμο με παρκόμετρα).

Η κουζίνα τους μας άρεσε. Η χαρά του κρεατοφάγου. Βέβαια, είναι περιορισμένη (τουλάχιστον στα εστιατόρια). Κρέας (διαφόρων ειδών), κότσι, πατάτες (σε διάφορες μορφές), ξινολάχανο, σπέτζλε, μια σάλτσα από κρέας που μπαίνει σχεδόν παντού, μανιτάρια και φυσικά λουκάνικα. Πολλά λουκάνικα. Φαντάζομαι ότι στο σπίτι τους θα τρώνε και άλλα πράγματα.
Αν και χρησιμοποιούν πολύ την πατάτα στα φαγητά τους, δεν έχουν καθόλου καλή σχέση με την τηγανητή πατάτα, η οποία είναι παντού «προκάτ». Άρα, προτιμότερο να την αποφύγετε και να επιλέξετε άλλες μορφές της όπως πουρέ, πατατοσαλάτα ή knodels.
Αν είστε χορτοφάγοι ή δε συμπαθείτε ιδιαίτερα το κρέας, τότε μάλλον η Γερμανία (και η Αυστρία) δεν είναι και η καλύτερη επιλογή για εσάς, αν και υπάρχουν πολλά εστιατόρια με διάφορες άλλες εθνικές κουζίνες.

Για τις μπύρες τους δε χρειάζεται να πω πολλά. Απλά φανταστικές. Κάθε μπυραρία ή εστιατόριο συνεργάζεται με μόνο μια ζυθοποιεία, οπότε μπορείτε να βρείτε μόνο μια μάρκα μπύρας, αλλά σε όλα τα είδη της.
Δηλαδή ξανθιά (Helles ή lager ή export σε ορισμένα μέρη), Pils, Weisbier (θολή), dunkles (μαύρη), καθώς και ορισμένες τοπικές όπως η καπνιστή.
Ορισμένες από αυτές που δοκιμάσαμε είναι οι: Augistiner, Paulaner, Spaten, Tucher, Unser Burgerbrau, Gosser, St.Georgen Brau, Kaiser, Hasen Brau, Landwehr Brauκ.α. Περισσότερο μας άρεσε η Augistiner και η Tucher.

Σίγουρα κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στα μέρη αυτά, αφού αφήσαμε αρκετές εκκρεμότητες.

Θα ακολουθήσουν και μερικές φωτογραφίες.

 

[getxowoman]

Πωπωπω πολυ ωραια η ιστορια σου, θα περιμενουμε να δουμε τις φωτογραφικες σου ληψεις!!!

 

[Dorotija]

H Augustiner είναι φανταστική μπίρα! Μπορείς να τη βρεις και στη χώρα μας, στο Ritterburg στην Καισαριανή και στο Oktoberfest στην Αγία Παρασκευή!

Πολύ ωραία η ιστορία σου Anny. Vielen Dank! ανυπομονώ κι εγώ για φωτογραφίες!!!

 

[anny]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια. Χαίρομαι που σας άρεσε η ιστορία.

Οι φωτογραφίες θα ακολουθήσουν με τη βοήθεια του συζύγου, μόλις τον καταφέρω.

 

[pattyyy]

Anny ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία εικόνων, γεύσεων και μπυροποσίας! Απλά υπέροχη!

 

[anny]

Ήρθε λοιπόν η ώρα και για τις φωτογραφίες.

Μόναχο



Hallstatt



Salzburg



Tyrolean Alps



Κάστρο Neuschwanstein



Dinkelsbuhl



Rothenburg ob der Tauber



Χαϊδελβέργη



Wurzburg



Βαμβέργη



Νυρεμβέργη

 

[anny]