Αυστρία Γερμανία Νότια Γερμανία με μια γεύση από Αυστρία. "Ένα ταξίδι στο...... μπυρόλο"

[Dorotija]

ε, αλίμονο! Να τους προσβάλετε? Κι εγώ στη θέση σας...

Αννυ, πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι σας, γεμάτο υπέροχες εικόνες! Μου άρεσε η απρόβλεπτη συνάντηση με το όμορφο Harburg! Αυτά είναι τα ωραία!

 

[anny]

Αχ τι μου θυνησες τωρα! Και εγω εκει καταλαβα οτι ειχα καποιο προβλημα οταν παγωσα στη μεση της διαδρομης και ουτε μπρος ουτε πισω! Τι εκανε ο καημενος ο αφεντης για να με βγαλει απο εκει πανω δε λεγεται! Ασε που ειχα κλεισει και ολο το δρομο και οι υπολοιποι τουριστες καθοντουσαν υπομονετικα και με περιμεναν να συνελθω!

Κι εγώ αισθάνθηκα εξαιρετικά άβολα νοιώθωντας το κούνημα και έχοντας και το κενό από κάτω. Και να φανταστείς ότι δε φοβάμαι τα ύψη.

 

[anny]

8η μέρα

Η μέρα ξεκίνησε ελαφρώς συννεφιασμένη. Μετά το πρόγευμα, μια μικρή βόλτα στα ήσυχα στενάκια του χωριού για πρωινές φωτογραφίες χωρίς πολύ κόσμο και μετά φύγαμε για Heidelberg.
Η απόσταση περίπου μιάμισυ ώρα, κυρίως σε αυτοκινητόδρομο. Η διαδρομή εύκολη και ο δρόμος πολύ καλός.
Με την άφιξή μας στην πόλη της Χαϊδελβέργης, υπήρχαν από νωρίς πινακίδες που μας έδειχναν την κατεύθυνση των πάρκινγκ και φυσικά ένδειξη για τη διαθεσιμότητά τους.
Αυτά που βολεύουν για εύκολη πρόσβαση στην παλιά πόλη είναι τα: P9, P11, P12 και P13. Προτιμήσαμε το P12 στην Konmarkt, γιατί σύμφωνα με έρευνα που είχαμε κάνει, βρίσκεται ακριβώς πάνω από το τελεφερίκ το οποίο θα μας οδηγούσε εύκολα στο κάστρο.

Πράγματι, σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στους κήπους του κάστρου απ’όπου η θέα στην παλιά πόλη ήταν εκπληκτική.
Τα καφε-κόκκινα σκουρόχρωμα κτίρια, ο ποταμός Neckar, η παλιά γέφυρα, ο απέναντι λόφος με το μονοπάτι των Φιλοσόφων, όλα αυτά έφτιαχναν μια από τις ομορφότερες εικόνες της εκδρομής.
Πόσο δίκιο είχει ο καλός μου που επέμενε για αυτή την παρέκκλιση!!
Μέσα στο κάστρο δε μπήκαμε. Ανεβήκαμε μέχρι εκεί για τη θέα. Περιπλανηθήκαμε στους κήπους, φωτογραφήσαμε τα πάντα από παντού, απολαύσαμε τη θέα και μετά από αρκετή ώρα, το τελεφερίκ μας κατέβασε για να περπατήσουμε την παλιά πόλη. Η πόλη έχει το μεγαλύτερο πεζόδρομο της χώρας και είναι επίσης γνωστή και για το πανεπιστήμιό της, το οποίο είναι το παλαιότερο στη Γερμανία.

Στα στενάκια και στην πλατεία ο κόσμος (κυρίως τουρίστες) πήγαινε και ερχόταν. Φτάσαμε στη γέφυρα, τη διασχίσαμε και βρεθήκαμε στην απέναντι πλευρά. Αυτή τη φορά το κάστρο είχε την τιμητική του για τις φωτογραφίες, αν και το φως δε βοηθούσε ιδιαίτερα.

Ξαναγυρίσαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης και είπαμε να πάρουμε μια ανάσα δοκιμάζοντας και καμιά μπυρίτσα.

Αργότερα και αφού το φως είχε λίγο φτιάξει, ανεβήκαμε μέχρι το πρώτο πλάτωμα στο δρόμο των Φιλοσόφων. Αφού χορτάσαμε (όσο γινόταν) τη θέα και από αυτή την πλευρά, συνεχίσαμε την περιπλάνηση στην παλιά πόλη, μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Σε δύο ώρες παρά κάτι (αφού μας έπιασε και μια ωραία αλλά σύντομη καταιγίδα) επιστρέψαμε στο Rothenburg ob der Tauber. Λίγη ξεκούραση και ώρα για τυπικό γερμανικό φαγητό και φυσικά μπύρες. Έτσι για να πάρουμε δυνάμεις για τις τελευταίες νυχτερινές φωτογραφίες και αποχαιρετιστήριες βόλτες στο μεσαιωνικό χωριό.

Την επόμενη μέρα θα είχαμε πάλι αρκετά χιλιόμετρα, μιας και θα συνεχίζαμε το ταξίδι στη ρομαντική οδό μέχρι το Wurzburg, θα περνάγαμε από τη Bamberg και θα καταλήγαμε αργά το μεσημέρι στη Νυρεμβέργη.

 

[ΕΡΣΗ]

Ααα ωραια! Περιμενω τις περιγραφες απο το Wurzburg και το Bamberg που δεν εχω παει με ανυπομονησια!

 

[XRISTOS71]

φοβερη ιστορία και τέλειες περιγραφές anny ...τωρα την διάβασα ολόκληρη μονορούφη
απο όλα αυτα μόνο στο Salzburg και αυτο χειμώνα για μια μερα εχω παει και ειναι όντως υπέροχο και η θεα απο το κάστρο ακόμα πιο ωραία .....

εκεινο το ''υπεροχο '' νεκροταφείο κόσμημα στο δρόμο για το τελεφερίκ του κάστρου το είδατε ??

για το κάστρο του Νοϊσβανστάιν απο φωτογραφίες ειναι απίστευτο !!!
πόσο μάλλον απο κοντα
λένε οτι απο αυτό εμπνέυστηκε ο walt Disney το κάστρο της ωραίας κοιμωμένης
περιμενουμε την συνέχεια

 

[anny]

φοβερη ιστορία και τέλειες περιγραφές anny ...τωρα την διάβασα ολόκληρη μονορούφη
απο όλα αυτα μόνο στο Salzburg και αυτο χειμώνα για μια μερα εχω παει και ειναι όντως υπέροχο και η θεα απο το κάστρο ακόμα πιο ωραία .....

εκεινο το ''υπεροχο '' νεκροταφείο κόσμημα στο δρόμο για το τελεφερίκ του κάστρου το είδατε ??

για το κάστρο του Νοϊσβανστάιν απο φωτογραφίες ειναι απίστευτο !!!
πόσο μάλλον απο κοντα
λένε οτι απο αυτό εμπνέυστηκε ο walt Disney το κάστρο της ωραίας κοιμωμένης
περιμενουμε την συνέχεια

Το νεκροταφείο Χρήστο δεν το επισκεφθήκαμε γιατί όσο ωραίο και να θεωρείται ένα νεκροταφείο, δεν είναι στις προτιμήσεις μας.

Όσο για το Neuschwanstein είναι όντως απίστευτο, ακόμα και με τις σκαλωσιές. Ευτυχώς είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να μην κάνουν αρνητική εντύπωση και να μην καταστρέφουν τη μαγεία.

Δυστυχώς, το έχει λίγο η μοίρα μας, όπου πηγαίνουμε να υπάρχουν πάντα σκαλωσιές και αναστηλώσεις.:xmas_sad:

 

[anny]

9η μέρα

Μετά το πρόγευμα, είπαμε το τελευταίο αντίο στο γραφικό χωριό και ξαναβγήκαμε στη ρομαντική οδό. Το ταξίδι μας σε χαλαρούς ρυθμούς απολαμβάνοντας τα πράσινα τοπία των επαρχιακών δρόμων.

Να σημειώσω ότι όλα τα χωριά που προσπεράσαμε αυτές τις ημέρες ήταν πολύ περιποιημένα, τα σπίτια όμορφα, με μικρά λουλουδιασμένα μπαλκονάκια, αυλές και κήπους που πολύ ζηλέψαμε. Επίσης, αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι οι περισσότερες στέγες σπιτιών είχαν φωτοβολταϊκά συστήματα. Σε κάποιες περιοχές δε, υπήρχαν ολόκληρες αγροτικές εκτάσεις με πλήθος φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων που προφανώς χρησίμευαν για τις ανάγκες όλης της κοινότητας. Όλα αυτά στην....... ηλιόλουστη Γερμανία!!!!! Κάτι τέτοια βλέπεις και αναρωτιέσαι «μα πού ζούμε?»

Προχωρώντας, οι καλλιέργειες άρχισαν να αλλάζουν. Τα χωράφια πλέον ήταν γεμάτα αμπέλια. Η Φρανκονία είναι πολύ γνωστή για τα κρασιά της. Γίνονται και πολλά φεστιβάλ προώθησής τους. Εμείς όμως είμαστε τύποι της μπύρας, οπότε δε δοκιμάσαμε τα τοπικά κρασιά, άρα δεν έχουμε και άποψη να καταθέσουμε.

Φτάσαμε στο Wurzburg και αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα τεράστιο υπαίθριο πάρκινγκ λίγο μακρύτερα από τη γέφυρα, το οποίο είχε και αστείο κόστος.

Το κάστρο Marienberg και η εκκλησία Kappele πόζαραν από την απέναντι πλευρά και η παλιά γέφυρα με τα αγάλματα μας περίμενε λιγο πιο πέρα. Περπατήσαμε κάμποσο σε αυτή τη ζωντανή και γεμάτη κόσμο πόλη. Περάσαμε από το Dom St. Kilian, το δημαρχείο, την πλατεία, την ασπροκόκκινη MarienKapelle (church of our Lady) και τα γεμάτα ντόπιο κόσμο καταστήματα.

Η ώρα όμως πέρναγε και έπρεπε να συνεχίσουμε.

Επόμενος σταθμός η Βαμβέργη, στην οποία φθάσαμε εύκολα ακολουθώντας τις οδηγίες του gps. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δρόμο, πληρώνοντας σε παρκόμετρο και προχωρήσαμε για την εξερεύνηση της πόλης. Αφού συμβουλευτήκαμε το χάρτη μας, βγήκαμε πολύ εύκολα στον ποταμό Regnitz και το ιδιαίτερο κτίριο του παλιού δημαρχείου, του οποίου τα έντονα χρώματα λαμπύριζαν κάτω από το δυνατό ήλιο. Περάσαμε και ξαναπεράσαμε τις μικρές γέφυρες που ενώνουν το νησάκι με τις δύο όχθες του ποταμού, φωτογραφίζοντας ξανά και ξανά τα αξιοθέατα. Η «μικρή Βενετία», όπως λέγεται η πρώην γειτονιά των ψαράδων ήταν από τις ομορφότερες εικόνες της πόλης.
Χαθήκαμε στα στενά δρομάκια και χαζέψαμε τις πυρετώδεις ετοιμασίες και τους στολισμούς κάποιας επικείμενης γιορτής.

Ανηφορήσαμε προς τη Domplatz με τον επιβλητικό καθεδρικό, μπήκαμε στους κήπους του Neue Residenz απ’όπου θαυμάσαμε τις κατακόκκινες στέγες της πόλης και το Michaelsberg Abbey και στη συνέχεια ήρθε η ώρα να φάμε κατιτίς και να γευτούμε τις τοπικές μπύρες. Δοκιμάσαμε και τη φημισμένη καπνιστή μπύρα της περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι δε μας ενθουσίασε. Ήταν σα μετσοβόνε στο μπλέντερ. Οπότε, αφήσαμε κατά μέρος τους πειραματισμούς και συνεχίσαμε με κανονικά είδη μπύρας.

Λίγο περπάτημα ακόμα και μετά αναχώρηση για τη Νυρεμβέργη.
Φτάσαμε αργά το μεσημέρι. Το ξενοδοχείο μας ήταν κοντά στην αρχή του πεζόδρομου της παλιάς πόλης και διέθετε πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, το οποίο θα έμενε ακίνητο μέχρι και τη μεθεπόμενη μέρα το πρωί.
Λίγη ξεκούραση και μετά, μια πρώτη γεύση από την πόλη. Ο πεζόδρομος μακρύς, τα μαγαζιά πολλά, οι εκκλησίες επίσης πολλές και εντυπωσιακές, οι γέφυρες γραφικές, οι πλατείες μεγάλες και γεμάτες κόσμο, το κάστρο λίγο μακρύτερα, το γενικό χρώμα της πόλης σκούρο καφέ.

Φυσικά, βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και αφού νύχτωσε για τα καλά, καταλήξαμε για βραδυνό φαγητό με γερμανικά πιάτα και μπύρες, σε ένα από τα τουριστικά, αλλά πολύ συμπαθητικά μαγαζάκια του Handwerkerhof (Craft yard).

Η μέρα είχε φθάσει στο τέλος της. Με το ξημέρωμα θα είχαμε να ανακαλύψουμε πολλές γωνιές αυτής της πόλης.

 

[anny]

10η μέρα

Η μέρα μας άρχισε με ωραίο καφεδάκι στον πεζόδρομο. Στη συνέχεια βόλτες και φωτογραφίες στις γεφυρούλες του ποταμού Pegnitz και όμορφα κτίρια όπως το Heilig-Geist-Spital και το Weinstadel ήταν εκεί για να ποζάρουν για χάρη μας.

Οι ναοί πολλοί και επιβλητικοί. Μπήκαμε στη Frauenkirche, περάσαμε από το St. Lorenz, το St. Sebald, και το St. Egidien.

Προχωρήσαμε προς το σπίτι του Durer και ανηφορήσαμε προς το κάστρο Kaiserburg. Η θέα των τρούλων και των καφέ στεγών των κτιρίων μας αποζημίωσε.

Ξανά πίσω πρός την τεράστια Hauptmarkt, γεμάτη με κιόσκια φρούτων, λαχανικών και λουλουδιών. Εδώ γίνεται και η φημισμένη χριστουγεννιάτικη αγορά.
Το συντριβάνι Schoner Brunnen έλαμπε κάτω από τον ήλιο και κόσμος, τουρίστες και ντόπιοι κυκλοφορούσαν παντού.

Είχε ήδη περάσει αρκετή ώρα ποδαρόδρομου και φωτογραφιών, οπότε καιρός για μεζέ και μπυρίτσα. Αράξαμε σε τοπική μπυραρία με ποικιλία αλλαντικών – τυριών και τις σχετικές ξανθιές στο ποτήρι μας.

Μια βόλτα από το ξενοδοχείο για να χωνέψουμε και να γεμίσουμε μπαταρίες και ξανά έξω.

Βόλτα στα μαγαζιά, να πάρουμε και κανένα λουκάνικο για σουβενίρ και πάλι πάνω κάτω στην παλιά πόλη και ξανά φωτογραφίες. Οι ρυθμοί πλέον χαλαροί. Ήταν η τελευταία βραδιά στη Γερμανία και θέλαμε να χορτάσουμε εικόνες. Και αργότερα και γεύσεις. Στη Νυρεμβέργη τα εστιατόρια σερβίρουν έως αργά. Οπότε, αφού βράδιασε, καταλήξαμε σε κάποιο σχετικά ήσυχο εστιατόριο για ένα ακόμα γερμανικό γεύμα.
Δε γνωρίζουμε γερμανικά, αν και όλες αυτές τις ημέρες μάθαμε κάποια βασικά για τα φαγητά και τα μενού, αλλά για σιγουριά ζητούσαμε πάντα αγγλικό κατάλογο.
Έτσι κάναμε και αυτή τη φορά.
Μας κοιτάει η σερβιτόρα και μας λέει: «Να σας φέρω ισπανικό κατάλογο».
Παύση. Κοιταζόμαστε και της απαντάμε ευγενικά: «Όχι. Δε θέλουμε ισπανικό κατάλογο. Προτιμούμε τον αγγλικό»
«Μα γιατί?» μας λέει. «Αφού έχουμε και ισπανικό!!».
Και τότε καταλάβαμε. Όπως και οι περισσότεροι (μας συμβαίνει συχνά στα ταξίδια μας), έτσι και αυτή μας πέρασε για ισπανούς.
Αφού της εξηγήσαμε ότι δεν είμαστε ισπανοί, επιτέλους πείστηκε να μας φέρει τον αγγλικό.

Απολαύσαμε το γερμανικό μας δείπνο και τις υπέροχες μπύρες και αφού βγάλαμε και τις τελευταίες βραδυνές φωτογραφίες, πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο.

Το ταξίδι μας έφτανε σχεδόν στο τέλος του. Την επομένη, μετά από μια βόλτα στο Regensburg θα παίρναμε το αεροπλάνο της επιστροφής.

 

[Dorotija]

Πολύ κλασικό. Κι εγώ παντού ή για Ισπανίδα ή για Ιταλίδα θα περάσω. Έλεος!!!
Τι εντύπωση σου άφησε η Νυρεμβέργη?

 

[ΕΡΣΗ]

Εμενα παλι με περνουσαν για συντοπιτισα τους και μου ζητουσαν οδηγιες για τους δρομους τους . Οταν παλι τους ελεγα οτι ειμαι ελληνιδα με κοιτουσαν καχυποπτα (νομιζω οτι το καχυποπτο πηγαινε στην ηθικη ολων των γυναικων της οικογενειας μου μεχρι εβδομης γενεας:xmas_mrgreen. Προς υπερασπιση της τιμης τους εχω να δηλωσω οτι οι παππουδες μου ηταν οι ξανθοι και οι γιαγιαδες μου οι μελαχρινες.

 

[Dorotija]

Α καλά! Στο λονδίνο με έπιαναν στο tube να με ρωτήσουν από που θα πάρουν την τάδε ή τη δείνα γραμμή -για να μη μιλήσω για το Bloomsbury, που με σταμάτησαν δις να τους υποδείξω το δρόμο για το Βρεταννικό. Natural Londoner παιδί μου..

 

[anny]

Τι εντύπωση σου άφησε η Νυρεμβέργη?

Η Νυρεμβέργη μου άρεσε πάρα πολύ. Είδαμε βέβαια κυρίως την παλιά πόλη, η οποία είναι αρκετά μεγάλη ,και ελάχιστα σημεία της νέας. Τη βρήκα πολύ ζωντανή και τουριστική με ωραίο τρόπο.

Σε όλο το ταξίδι, οι γερμανικές πόλεις που μου άρεσαν περισσότερο ήταν η Νυρεμβέργη, η Βαμβέργη και το Rothenburg ob der Tauber.