Αλβανία Νότια Αλβανία - Άνοιξη 2018

[vasiliss]

Αφού μαζεύεστε 15 με 20 άτομα από ότι κατάλαβα δεν βάζετε στις εκδρομές ένα πουλμανακι να έρχονται και άλλα μέλη του φόρουμ και να μην είστε κ σε ξεχωριστά αυτοκίνητα !

Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτήκαμε κάποια στιγμή, αλλά ψάχνοντάς το λίγο είδα ότι μας ανεβάζει αρκετά το κόστος και μας μειώνει την ευελιξία.
Είναι 3 χρόνια που το κάνουμε αυτό, οπότε έχουμε πια βρει τις ισορροπίες και τους ρυθμούς μας και όλα κυλάνε ομαλά. Το καλύτερο όλων είναι ότι το διασκεδάζουν τα παιδιά μας και περνάνε καλά με τόσο μεγάλη παρέα και ποτέ δεν βαριούνται.

 

[vasiliss]

Το μάτι (όχι το μπλε, αλλά το δικό μου)

Εδώ θα κάνω μία μικρή παρένθεση που δεν έχει ταξιδιωτικό ενδιαφέρον, έχει όμως πιστεύω ενδιαφέρον σχετικά με τους ανθρώπους που συναναστραφήκαμε και πως αυτοί μας αντιμετώπισαν.

Μία ημέρα πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, ένιωσα μία μικρή ενόχληση στο ένα μου μάτι και έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με την οφθαλμίατρό μου, μου συνέστησε να πάρω μαζί μου ένα κολλύριο για παν ενδεχόμενο, το οποίο και ξεκίνησα να χρησιμοποιώ. Η ενόχληση επέμενε, το μάτι κοκκίνισε πάρα πολύ και την δεύτερη ημέρα το απόγευμα ( όσο πίναμε τον καφέ μας στον πεζόδρομο του Μπερατίου) άρχισα να ανησυχώ, σε βαθμό που σκεφτόμουν να επισπεύσω την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Πρώτα επισκέφτηκα ένα φαρμακείο, μου πρότειναν κάποια φάρμακα για αλλεργία, η γιατρός μου, μου είπε να μην τα πάρω και να πάω στο νοσοκομείο. Η φαρμακοποιός μου είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρω οφθαλμίατρο εκείνη την ώρα, οπότε μείναμε εκεί.

Στο εστιατόριο «Αντιγόνη», ρώτησα τον ιδιοκτήτη (Λάμπη τον έλεγα) που ήξερε καλά ελληνικά, για το νοσοκομείο ή κάποιον ιδιώτη γιατρό και αυτός μου πρότεινε να περάσει από τον ξενώνα μου ο ίδιος, την επόμενη ημέρα το πρωί, για να πάμε μαζί στο νοσοκομείο. Έτσι κάπως ανακουφίστηκα και ανέμενα να δω τι θα μου πούνε ώστε αναλόγως να πράξω.

Την επόμενη ημέρα το πρωί, ο ιδιοκτήτης του ξενώνα μου ( ο Νίκο) μου είπε ότι ο Λάμπη(ς) τον πήρε τηλέφωνο για να δει πως ήμουν και μου πρότεινε να με πάει ο ίδιος στο νοσοκομείο.

Έτσι σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν εκεί. Με πήρε αγκαζέ, προσπεράσαμε μία μικρή ουρά που υπήρχε μπροστά από το οφθαλμιατρείο, σε όσους διαμαρτυρήθηκαν και στον γιατρό που είπε κάτι, τόνισε ότι είμαι τουρίστας (tourist – tourist) και όλα μέλι γάλα. Πολύ σύντομα εξετάστηκα, μιλήσαμε λίγο με τον γιατρό, με καθησύχασε ότι δεν είναι κάτι σοβαρό, μου έγραψε κάποια φάρμακα και φύγαμε.

Επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο, ο Λάμπη(ς) πήρε τηλέφωνο τον Νίκο για να δει τι κάναμε, μιλήσαμε λίγο μαζί και βέβαια τον ευχαρίστησα πολύ.

Την παρένθεση αυτή την έκανα γιατί μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση με τι μεγάλο ενδιαφέρον με αντιμετώπισαν όσοι είχαν εμπλακεί σε αυτή την ιστορία. Η φαρμακοποιός , που επιστράτευσε την φιλενάδα της που ήξερε ελληνικά και γενικά έκανε ότι ήταν δυνατόν για να με εξυπηρετήσει και οι δύο πρώην μετανάστες, ο Νικο(ς) και ο Λαμπη(ς) οι οποίοι κυριολεκτικά με σκλάβωσαν με το ενδιαφέρον τους.

Έτσι το ταξίδι μας πήρε παράταση και μπορέσαμε να απολαύσουμε και τις δύο επόμενες προγραμματισμένες ημέρες μας στην Αλβανία.

 

[fenia42]

Αχ, τι μου θύμισες...Κι εμάς μας σκλάβωσαν οι σπιτονοικοκύρηδες στο Μπεράτ. Πέρα από το εξαιρετικό πρωινό που μας είχαν ετοιμάσει, ο ιδιοκτήτης πρότεινε να μας πάει ο ίδιος στα ΚΤΕΛ κατά την επιστροφή , χωρίς κόστος. Μας είχαν σα παιδιά τους όσο μείναμε εκεί, σα μουσαφίρηδες και όχι σαν πελάτες.

 

[tripakias]

Ποσο ομορφο φυτο η κουτσουπια!

 

[vasiliss]

Ποσο ομορφο φυτο η κουτσουπια!

Και αναρωτιομουν αν μόνο στα μέρη μου την λέμε έτσι.
Πραγματικά αυτη την εποχή είναι υπέροχη. Δίνει τον τόνο της στο πράσινο της φύσης.

 

[vasiliss]

Ημέρα 3η : Berat ...

Μετά λοιπόν από τo express πέρασμά μου από το νοσοκομείο του Μπερατίου, πρόλαβα τους υπόλοιπους, πριν αυτοί ξεκινήσουν την σημερινή τους εξόρμηση στην πόλη και δώσαμε ραντεβού στην κρεμαστή γέφυρα.

Το σημερινό πρόγραμμα στο Berat, έλεγε περιήγηση στις γειτονιές Mangalem και Gorica και έπειτα ανέβασμα με το αυτοκίνητο στο κάστρο.

Χωροταξικά το παλιό Βerat χωρίζεται σε τρία κομμάτια. Το κάστρο, που ακόμα κατοικείται και εκτείνεται αρκετά πάνω στον λόφο, την συνοικία Mangalem που σκαρφαλώνει στα ριζά του απότομου βράχου κάτω από το κάστρο και απέναντι, χωρισμένη από το ποτάμι Lumi i Osumit, την συνοικία Gorica που απλώνεται στην πλαγιά ενός πιο ήπιου χωρίς απότομη κλίση λόφου.

Mangalem

Gorica

Από το προηγούμενο απόγευμα το Berat μας είχε κάνει ιδιαίτερα θετική εντύπωση, τόσο η παλιά πόλη βέβαια όσο και η σύγχρονη που δεν ήταν και άσχημη. Σε σύγκριση με το Αργυρόκαστρο, η παλιά πόλη του Μπερατίου είναι πιο μαζεμένη, καλύτερα διατηρημένη και πιο μικρή. Το Αργυρόκαστρο διαθέτει βέβαια περισσότερα αρχοντικά, αλλά συγκρίνοντας τις δύο πόλεις,την καρδιά μας κέρδισε το Berat.

Ξεκινήσαμε από τις απότομες ανηφόρες της Mangalem (οι γυναίκες αυστηρά μόνο με ίσιο παπούτσι) η οποία δεν είναι και τεράστια και σύντομα κάποιος την έχει τριγυρίσει όλη.

Έπειτα κατευθυνθήκαμε παράλληλα με το ποτάμι στην επόμενη γέφυρα που ενώνει τις δύο γειτονιές ( στέκει εκεί από το 17ο αιώνα), την διασχίσαμε και βρεθήκαμε απέναντι στη συνοικία Gorica.

Η συνοικία αυτή είναι λιγότερο τουριστική, με λιγότερα μαγαζιά και ξενώνες, πιο εύκολη στο περπάτημα και πιο αυθεντική, θα έλεγα.

Ψάξαμε κάποιον τρόπο να μπούμε μέσα σε κάποια από τις δύο εκκλησίες που υπήρχαν εκεί, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Κάπου συναντήσαμε τον Λάμπη, (βλέπε «Αντιγόνη») τα ξαναείπαμε τον ξαναευχαρίστησα για το ενδιαφέρον του και συνεχίσαμε.

Η ζέστη ήταν αρκετή εκείνη την ημέρα, ο χρόνος μας λίγος, οπότε είχαμε αποφασίσει να πάμε στο κάστρο με το αυτοκίνητο. Ο ιδιοκτήτης του ενός διαμερίσματος μας είχε προτείνει να πάρουμε τον βόρειο δρόμο για το κάστρο – που περνάει από το νεκροταφείο της πόλης – γιατί στον άλλο γίνονταν έργα. Επίσης τόνισε ότι με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χάσουμε το μουσείο του Ονουφρίου μέσα στο κάστρο, ενώ για το εθνογραφικό είπε ότι δεν έχει και κάτι σημαντικό να δούμε.

Αφήσαμε τα αυτοκίνητα κάτω από τα πεύκα λίγο πριν από την είσοδο του κάστρου και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Το κάστρο αν και κατοικείται έχει είσοδο 100lek οι μεγάλοι και τα παιδιά κάτω των 8 δωρεάν. Ανηφορίσαμε το καλντερίμι και κατευθυνθήκαμε προς το μουσείο του Ονουφρίου.(είσοδος 200 lek - 60lek τα παιδιά)

Το μουσείο είναι η ορθόδοξη βυζαντινή εκκλησία του αγίου Νικολάου, με ωραίο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο, αρκετές τοιχογραφίες και πολλές βυζαντινές εικόνες του Ονούφριου (που δημιουργεί μία αγιογραφική σχολή που ονομάζεται «σχολή του Μπερατίου») του γιού του Νικόλαου και άλλων αγιογράφων. Ήταν το κύριο αξιοθέατο του κάστρου, με πολλά γκρουπ τουριστών. Εγώ βέβαια αν ήξερα περί τίνος ακριβώς πρόκειται, θα είχα επιλέξει να επισκεφτώ το εθνογραφικό μουσείο. Εξηγούμαι. Η εκκλησία, το τέμπλο κτλ. ήταν πράγματι πολύ ωραία, αλλά κυρίως εντυπωσιάζουν τόσο πολύ έναν ξένο ή έναν εραστή της βυζαντινής τέχνης. Εγώ ως Έλληνας, έχω δει δεκάδες βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια και η συγκεκριμένη δεν είχε να προσφέρει σε εμένα κάτι καινούριο και τόσο συγκλονιστικό, οπότε, ανάμεσα στα δύο, θα προτιμούσα να είχα πάει στο εθνογραφικό.
Καθώς δεν είχαμε δει και το εθνογραφικό του Αργυροκάστρου, έμεινα με την περιέργεια.

Το κάστρο όπως προείπα είναι αρκετά μεγάλο σε έκταση. Αφού το διασχίσεις κατά μήκος, φτάνεις στο σημείο όπου έχεις πανοραμική θέα της περιοχής. Ακριβώς από κάτω μας η συνοικία Mangalem, απέναντι η καμπή του ποταμού Lumi i Osumit, μετά το ποτάμι η συνοικία Gorica και βέβαια πιο πέρα η σύγχρονη πόλη και στο βάθος τα βουνά ακόμη χιονισμένα.

Περπατήσαμε αρκετά, βγάλαμε φωτογραφίες κι έπειτα επιστρέψαμε στα αυτοκίνητα για να πάρουμε τον δρόμο προς τους Άγιους Σαράντα.

Συνεχίζεται...

 

[vasiliss]

Ημέρα 3η (συνέχεια) : .... Αυλώνα – Χειμάρρα – Άγιοι Σαράντα

Ερχόμενοι στο Berat, το κομμάτι Φιερ – Μπεράτ ήταν τραγικό, όπως έχω ξαναπεί. Όταν το ανέφερα στον Νίκο, μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να επιστρέψω μέσω Lushnjë, όπου η διαδρομή είχε περισσότερα χιλιόμετρα μεν, ο δρόμος όμως ήταν autostrada δε. Γέλασα από μέσα μου, δύσπιστος γαρ, καθώς πολλές φορές είχα ακούσει για autostrada στην Αλβανία, αλλά ακόμη δεν την είχα δει, όμως τον εμπιστεύτηκα και τελικά κάναμε την παράκαμψη για Lushnjë.

Τελικά αποδείχτηκε ότι άδίκως ήμουν τόσο δύσπιστος, καθώς ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου Lushnjë – Φίερ ήταν με διαχωριστικό και 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση και επίσης ένα μεγάλο κομμάτι από Φίερ έως Αυλώνα, ήταν καινούριος αυτοκινητόδρομος.

Πολύ σύντομα λοιπόν φτάσαμε στην Αυλώνα. Η Αυλώνα είναι μία μεγάλη πόλη με λιμάνι και μεγάλο παραλιακό μέτωπο,

μεγάλους δρόμους και πολλές, πάρα πολλές, ατελείωτες θα έλεγα καινουριοφτιαγμένες πολυκατοικίες. Θα έλεγε κάποιος ότι ποτέ δεν υπήρξε παλιά πόλη σε αυτό το σημείο, αλλά όλα σχεδιάστηκαν και φτιάχτηκαν από την αρχή. Πράγμα που βέβαια δεν ισχύει. Και οι περισσότερες πολυκατοικίες ήταν ακατοίκητες. Μείναμε με την απορία για τι ακριβώς είχε συμβεί σε αυτή την πόλη. Σύμφωνα με την άποψη ενός μετανάστη που συναντήσαμε αργότερα κοντά στο χωριό Δρυμάδες, εκεί είχε πέσει πολύ χρήμα από τους μετανάστες, αλλά είχε ξεπλυθεί και πολύ μαύρο χρήμα.

Κάναμε μία μικρή βόλτα στο παραλιακό κομμάτι, φάγαμε κάτι πρόχειρο και πήραμε τον παραλιακό;; δρόμο για τους Άγιους Σαράντα.

Εδώ θα κάνω μία μικρή παρένθεση. Τα πιτσιρίκια μας τράβηξαν μερικές σέλφι με φόντο τους φοίνικες, την παραλία και τα μεγάλα κτίρια και τις έστειλαν στους φίλους τους με το σχόλιο: « Για καφέ στο Μαϊάμι». Οι φίλοι, μικροί γαρ, το πίστεψαν, το αναπαρήγαγαν και όταν επιστρέψαμε πίσω στην Ελλάδα, είχε κυκλοφορήσει η φήμη - στον στενό μας κύκλο - ότι όντως είχαμε πάει στο Μαϊάμι.

Μία από τις επίμαχες φωτογραφίες:

Άντε τώρα να εξηγείς ότι δυστυχώς, δεν έχουμε τα οικονομικά προσόντα να πεταχτούμε για ένα τετραήμερο για καφέ στο Μαϊάμι.

Ο δρόμος κινείται άλλοτε παραλιακά και άλλοτε σκαρφαλώνει πάνω στα βουνά. Στα παραλιακά κομμάτια βλέπεις μία έντονη τουριστική ανάπτυξη, που αυξάνεται καθώς πλησιάζεις τους Αγίους Σαράντα.

Όταν φτάσαμε στο εθνικό πάρκο Llogara, μετά από αρκετές στροφές και ανηφόρες, μείναμε έκπληκτοι από την βλάστηση, καθώς όσες ημέρες είχαμε κινηθεί στην Αλβανία, πυκνό δάσος δεν είχαμε συναντήσει πουθενά.

Από το street view της Google

Η περιοχή της Llogara έχει χαρακτηριστεί εθνικό πάρκο. Περάσαμε κάποιους χώρους αναψυχής με εστιατόρια – καφέ κτλ., όλοι σκεφτήκαμε ότι καλά θα ήταν να σταματήσουμε για καφέ, καθώς το τοπίο ήταν πολύ όμορφο, όμως κανείς δεν εξέφρασε αυτήν την επιθυμία του μέσω των walkie talkie, κι έτσι προσπεράσαμε το πάρκο.

Από το street view της Google

Όταν φτάσαμε στην κορυφή του βουνού και είδαμε την θάλασσα, το τοπίο άλλαξε δραματικά. Βράχος πάνω στον βράχο, με ελάχιστα ίχνη βλάστησης.

Απέναντι όμως από τον φιδογυριστό δρόμο, απλώνεται γαλάζια η Αδριατική.

Σε κάποιο σημείο του δρόμου όπου υπήρχε σημείο παρατήρησης, σταματήσαμε για να θαυμάσουμε την θέα. Από κάτω απλωνόταν τα χωριά Δρυμάδες και Dhermi με τις ομώνυμες παραλίες τους και κάποια μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα σε αυτές. Από το σημείο που βρισκόμασταν, το καλοκαίρι – μας είπαν – ξεκινούσαν παρά πέντε, που σε πήγαιναν έως κάποια από τις παραλίες. Ωραία εμπειρία φαντάζομαι, όχι βέβαια για υψοφοβικούς.

Συνεχίσαμε λοιπόν με στόχο το παραλιακό κομμάτι της Χειμάρρας, όπου και καθίσαμε για καφέ. Εκεί καταφέραμε και ήπιαμε τον πρώτο freddo του ταξιδιού – παράδοξο που οι μετανάστες δεν είχαν εισάγει αυτήν την εξαιρετική ελληνική συνήθεια στην Αλβανία.

Σουρούπωνε όταν αποφασίσαμε να φύγουμε από εκεί, οπότε ελάχιστα είδαμε από την υπόλοιπη διαδρομή έως τους Αγίους Σαράντα.
Τακτοποιηθήκαμε στα εξαιρετικά και πάμφθηνα δωμάτιά μας ( 13€ το τετράκλινο) και πήγαμε για φαγητό στην πολύ καλή ψαροταβέρνα Kapiteni που μας είχε προτείνει ο ιδιοκτήτης των διαμερισμάτων μας.

Άλλη μία ημέρα είχε φτάσει στο τέλος της.

 

[martha_ab]

Τι ωραία εκδρομή κάνατε. Σιγουρα μου δωσατε ιδεα να τη κανω κ εγω. Αν και κατάγομαι απο Αλβανια συγκεκριμένα Κορυτσα, σαυτα τα μέρη δεν εχω παει,μονο αγ. Σαραντα. Να πατε λοιπον κ στα μερη μου που ειναι ομορφα όλες τις εποχες. εαν εχετε 5 μερες στη διαθεση σας προτεινω αθηνα- καλαμπακα-καστορια- κορυτσα- πογραντετς και να γυρίσετε απο πρεσπες - Φλώρινα-Έδεσσα κλπ..
Ξεκινατε απο Αθηνα ή οπουδιποτε βρισκεστε, σταματηστε καλαμπακα εαν δεν εχετε παει στα μαγικα μετέωρα. Μετα συνεχίζετε για καστορια,κανετε μια σταση για καφεδακι διπλα στη λίμνη (εαν δεν εχετε ξαναπαει να καθίστε ενα βραδυ να περπατήσετε στη παλια πολη, να κανετε τον γυρω της πολης με ποδήλατο, με τα ποδια για τους αθλητικους τυπους ή με αμαξι η θεα της λίμνης θα σας σαγήνευση ).
Ξεκινατε λοιπον για Κορυτσά εαν δεν εχει κίνηση στα σύνορα σε 40 λεπτα θα ειστε εκει, οπου σιγουρα θα πρεπει να επισκεφθείτε το Εθνικό Μουσείο των Μεσαιωνικών Τεχνών, το οποίο κατέχει μερικά από τα πιο σπουδαία εικονογραφικά έργα της Ευπώπης και όχι μόνο. Να πατε στο παλιο παζαρι οπου προσφατα εγινε κατι σαν τα λαδάδικα. Σιγουρα θα κανετε βολτες στο Bulevardi Republika οπου εχει πολλα καφε, εστιατορια και κλαμπς . για τους λατρεις της μπυρας θα πατε στο Birra Korca οπου ειναι πάμφθηνα εχουν κ live μουσικη τραγουδανε κ ελληνικα(τωρα μην με ρωτατε εαν ακουγοντε γιατι θα σας πω ψέμματα αλλα για μια δροσερη μπυριτσα με kernacka (ειναι κεμπαπ με εντονα μυρωδικά)και με καλη παρεα ολα φαίνονται πιο ομορφα
Επισης θα επισκεφτείτε τα διπλανα χωρια οπωσ Μοσχοπολη (ιστορικό χωριο! πέτρινα σπιτια, ωραια φυση, κατοικείτε κυρίως απο βλαχους, ολοι μιλανε ελληνικα και εχει 8 εκκλησιές) Επισης αξιζει να επισκεφτειτε τη Νταρδα εχει πανεμορφη φυση με εντονη βλάστηση, καλο ντοπιο κρεας αλλα κ χορτοπιτα με φρεσκοανοιγμενο φύλλο. Eχουν γινει και ωραιοι ξενώνες με τζακι μεσα, ειδικά το χειμώνα οσοι κανουν σκι (δεν ειναι πολυ οργανωμενο αλλα οι έμπειροι κανουν ανετα, οι αλλοι ας κανουν ιππασία
Οι περισσοτεροι μιλανε ελληνικα οποτε δεν θα δυσκολευτειτε καθολου.

Μετα μια αλλη ωραια βολτα ειναι να πας Πογραδετς, είναι κτισμένο κοντά στις όχθες της λίμνης Οχρίδας. Σαν πολη δεν λεει πολλα αξιζει ομωσ να δεις το Πάρκο των Κύκνων στο Ντριλον. Ιδανικά την άνοιξη. Παπάκια χήνες, κύκνοι, πέστροφες και αλλά ψάρια σε αυτό το εξαιρετικό πάρκο. Είναι ένα καταπράσινο πάρκο με ψηλά δέντρα και πυκνά, διαθέτει καφετέρια - εστιατόριο στο οποίο μπορείτε να απολαύσετε το γευμα σασ και προτείνω "tave korani" ( πέστροφα απο τη λίμνη στο φουρνο με κρεμμύδια).Σίγουρα να κάνεις βόλτα με τη βάρκα και να απολαυσεις τη θεα, να έχετε ψωμάκι μαζί γιατί οι κύκνοι έρχονται κοντά και το τρώμε από το χέρι σου.
Η επιστροφη οπως ειπα μπορει να γινει απο πρεσπες για αν δειτε αυτη τη θαυμασια φυσικη ομορφια. Πρωτη σταση Ανταρτικό, μετα Μικρολημνη και μετα αγιος Γερμανος οπου θα χωρτασετε βολτες στην ωραια φυση, να επισκευτειτε τον παραδοσιακό Νερόμυλο και οπωσδηποτε να αγορασετε φασολια
Επομενη σταση η νησίδα στη Μικρή Πρεσπα, το πιο τουριστικο σημειο της περιοχης. Περπατντας τη θρυλική πεζογέφυρα των 650μ φτανεις στο μικροσκοπιο νησάκι. Εκει θα βρεις τη Βασλικη του Αγίου Αχίλλειου και αλλους ναους. και η τελευταια σταση ειναι το χωριο Ψαραδες. Το πιο εμβληματικό σημείο της Πρέσπας. μπορεις να πας και βολτα με ξυλινη βαρκακα. Τρομερό μέρος να γαλήνεψει το μυαλο κ η ψυχη σου. Αξιζει να κατσεις ενα βραδυ για να δεις αυτο το μεγαλειο της φυσης! Το σουρουπο είναι η καλυτερη ωρα για να εκτιμήσεις αυτο το ακριτικό παράδεισο, πίνοντας τσίπουρο και τρώγοντας ψαράκι απο τη λίμνη.

Εντάξει ξέφυγα λιγο στη διήγηση μου αλλα να με συγχωρείτε, ειναι που μου αρεσει πολυ αυτη η διαδρομη και θελω να τη ξανακάνω!

 

[vasiliss]

Τι ωραία εκδρομή κάνατε. Σιγουρα μου δωσατε ιδεα να τη κανω κ εγω. Αν και κατάγομαι απο Αλβανια συγκεκριμένα Κορυτσα, σαυτα τα μέρη δεν εχω παει,μονο αγ. Σαραντα. Να πατε λοιπον κ στα μερη μου που ειναι ομορφα όλες τις εποχες. εαν εχετε 5 μερες στη διαθεση σας προτεινω αθηνα- καλαμπακα-καστορια- κορυτσα- πογραντετς και να γυρίσετε απο πρεσπες - Φλώρινα-Έδεσσα κλπ..
Ξεκινατε απο Αθηνα ή οπουδιποτε βρισκεστε, σταματηστε καλαμπακα εαν δεν εχετε παει στα μαγικα μετέωρα. Μετα συνεχίζετε για καστορια,κανετε μια σταση για καφεδακι διπλα στη λίμνη (εαν δεν εχετε ξαναπαει να καθίστε ενα βραδυ να περπατήσετε στη παλια πολη, να κανετε τον γυρω της πολης με ποδήλατο, με τα ποδια για τους αθλητικους τυπους ή με αμαξι η θεα της λίμνης θα σας σαγήνευση ).
Ξεκινατε λοιπον για Κορυτσά εαν δεν εχει κίνηση στα σύνορα σε 40 λεπτα θα ειστε εκει, οπου σιγουρα θα πρεπει να επισκεφθείτε το Εθνικό Μουσείο των Μεσαιωνικών Τεχνών, το οποίο κατέχει μερικά από τα πιο σπουδαία εικονογραφικά έργα της Ευπώπης και όχι μόνο. Να πατε στο παλιο παζαρι οπου προσφατα εγινε κατι σαν τα λαδάδικα. Σιγουρα θα κανετε βολτες στο Bulevardi Republika οπου εχει πολλα καφε, εστιατορια και κλαμπς . για τους λατρεις της μπυρας θα πατε στο Birra Korca οπου ειναι πάμφθηνα εχουν κ live μουσικη τραγουδανε κ ελληνικα(τωρα μην με ρωτατε εαν ακουγοντε γιατι θα σας πω ψέμματα αλλα για μια δροσερη μπυριτσα με kernacka (ειναι κεμπαπ με εντονα μυρωδικά)και με καλη παρεα ολα φαίνονται πιο ομορφα
Επισης θα επισκεφτείτε τα διπλανα χωρια οπωσ Μοσχοπολη (ιστορικό χωριο! πέτρινα σπιτια, ωραια φυση, κατοικείτε κυρίως απο βλαχους, ολοι μιλανε ελληνικα και εχει 8 εκκλησιές) Επισης αξιζει να επισκεφτειτε τη Νταρδα εχει πανεμορφη φυση με εντονη βλάστηση, καλο ντοπιο κρεας αλλα κ χορτοπιτα με φρεσκοανοιγμενο φύλλο. Eχουν γινει και ωραιοι ξενώνες με τζακι μεσα, ειδικά το χειμώνα οσοι κανουν σκι (δεν ειναι πολυ οργανωμενο αλλα οι έμπειροι κανουν ανετα, οι αλλοι ας κανουν ιππασία
Οι περισσοτεροι μιλανε ελληνικα οποτε δεν θα δυσκολευτειτε καθολου.

Μετα μια αλλη ωραια βολτα ειναι να πας Πογραδετς, είναι κτισμένο κοντά στις όχθες της λίμνης Οχρίδας. Σαν πολη δεν λεει πολλα αξιζει ομωσ να δεις το Πάρκο των Κύκνων στο Ντριλον. Ιδανικά την άνοιξη. Παπάκια χήνες, κύκνοι, πέστροφες και αλλά ψάρια σε αυτό το εξαιρετικό πάρκο. Είναι ένα καταπράσινο πάρκο με ψηλά δέντρα και πυκνά, διαθέτει καφετέρια - εστιατόριο στο οποίο μπορείτε να απολαύσετε το γευμα σασ και προτείνω "tave korani" ( πέστροφα απο τη λίμνη στο φουρνο με κρεμμύδια).Σίγουρα να κάνεις βόλτα με τη βάρκα και να απολαυσεις τη θεα, να έχετε ψωμάκι μαζί γιατί οι κύκνοι έρχονται κοντά και το τρώμε από το χέρι σου.
Η επιστροφη οπως ειπα μπορει να γινει απο πρεσπες για αν δειτε αυτη τη θαυμασια φυσικη ομορφια. Πρωτη σταση Ανταρτικό, μετα Μικρολημνη και μετα αγιος Γερμανος οπου θα χωρτασετε βολτες στην ωραια φυση, να επισκευτειτε τον παραδοσιακό Νερόμυλο και οπωσδηποτε να αγορασετε φασολια
Επομενη σταση η νησίδα στη Μικρή Πρεσπα, το πιο τουριστικο σημειο της περιοχης. Περπατντας τη θρυλική πεζογέφυρα των 650μ φτανεις στο μικροσκοπιο νησάκι. Εκει θα βρεις τη Βασλικη του Αγίου Αχίλλειου και αλλους ναους. και η τελευταια σταση ειναι το χωριο Ψαραδες. Το πιο εμβληματικό σημείο της Πρέσπας. μπορεις να πας και βολτα με ξυλινη βαρκακα. Τρομερό μέρος να γαλήνεψει το μυαλο κ η ψυχη σου. Αξιζει να κατσεις ενα βραδυ για να δεις αυτο το μεγαλειο της φυσης! Το σουρουπο είναι η καλυτερη ωρα για να εκτιμήσεις αυτο το ακριτικό παράδεισο, πίνοντας τσίπουρο και τρώγοντας ψαράκι απο τη λίμνη.

Εντάξει ξέφυγα λιγο στη διήγηση μου αλλα να με συγχωρείτε, ειναι που μου αρεσει πολυ αυτη η διαδρομη και θελω να τη ξανακάνω!

Σε ευχαριστούμε Μαρθα για τις πληροφορίες, οι οποίες γενικά σπανίζουν στο φορουμ για την Αλβανία. Κάποιο οργανωμένο χιονοδρομικό υπάρχει στα νότια; Οποιαδηποτε αλλη πληροφορία είναι ευπρόσδεκτη.

 

[martha_ab]

Παρακαλώ.
Ειμαι νεα στο φορουμ και δεν ξερω ακομα πως λειτουργεί αλλα επειδη μου αρεσουν τα ταξιδια και κανω αρκετα σιγουρα απο δω κ περα θα γραφω και εγω εμπειρίες.
Το πιο οργανωμενο ειναι αυτο που προανεφερα 12 χλμ απο Κορυτσά λέγετε Ρista Bigell. Eιναι πολυ ωραιο χωριο η Dardha ολες τις εποχες και πολυ φθηνά για εμας εδω.
Εαν ομως βρεθείτε βόρεια Ελλάδα να πατε για σκι Βασιλιτσα στα Γρεβενα ή Πισοδερι στη Φλώρινα.

 

[vasiliss]

Ημέρα 4η : Άγιοι Σαράντα – Βουθρωτός

Έφτασε λοιπόν η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας. Δεν είχαμε προγραμματίσει και πολλά να κάνουμε αυτή την ημέρα, οπότε ξυπνήσαμε και ξεκινήσαμε λίγο πιο χαλαρά.

Πρώτα θα ξεκινούσαμε με μία σύντομη βόλτα στην πόλη των Αγίων Σαράντα, χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες, να πω την αλήθεια μου.
Η πόλη είναι αρκετά εκτεταμένη, χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω από έναν κόλπο,

και από όσο την διασχίσαμε με το αυτοκίνητο, «εσωτερικά», δεν φάνηκε να έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Φτάσαμε στο παραλιακό κομμάτι της, όπου εκτεινόταν ένας μεγάλος πεζόδρομος, γεμάτος καλοκαιρινά μαγαζιά που σιγά – σιγά ετοιμάζονταν για την καλοκαιρινή σεζόν.

Κάναμε μία μεγάλη βόλτα, δύο δασκάλες είχαν φέρει τα νήπια στην παραλία να παίξουν,

ενώ πιο κάτω, στο μικρό λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες, οι ψαράδες έχουν βγάλει πάνω στην βάρκα την ψαριά τους και έχουν σχεδόν ξεπουλήσει.

Ψωνίσαμε μερικά δώρα και αναμνηστικά και σχεδόν μεσημέρι ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.

Σε γενικές γραμμές το παραλιακό κομμάτι της πόλης είναι συμπαθητικό και ενδιαφέρον για μία βόλτα και καφέ, αυτήν όμως την εποχή και όχι το καλοκαίρι, όπου φαντάζομαι ότι θα γίνεται ένας μικρός πανικός από τους τουρίστες και τους λουόμενους. Γούστα είναι αυτά βέβαια, αλλά εγώ προσωπικά δεν συμπαθώ, πια, την μεγάλη φασαρία και πολυκοσμία.

Ο Βουθρωτός (ή το Βουθρωτό, δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμη), βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα νότια από τους Αγίους Σαράντα, σε ένα λόφο με θέα το κανάλι Βιβάρι. Κατοικημένο από τα προϊστορικά χρόνια, υπήρξε έδρα ελληνικής πόλης και αργότερα χριστιανικής επισκοπής. Μετά από μια περίοδο υπό βυζαντινή διοίκηση και σύντομη κατοχή από τους Βενετούς, η πόλη εγκαταλείφθηκε στα τέλη του Μεσαίωνα λόγω χαμηλού και υγρού εδάφους. Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Σύμφωνα με την κλασική μυθολογία, το Βουθρωτό ιδρύθηκε από τους πρόσφυγες μετά την άλωση της Τροίας — ο Έλενος, γιός του Πριάμου, φτάνοντας στην περιοχή θυσίασε έναν ταύρο, ο οποίος πληγωμένος κολύμπησε και πέθανε φτάνοντας στη στεριά. Το γεγονός ερμηνεύτηκε ως καλός οιωνός, και ο τόπος ονομάστηκε Βουθρωτός — τραυματισμένος ταύρος.

Φτάσαμε γρήγορα στον αρχαιολογικό χώρο, αφού κάναμε μία όμορφη διαδρομή. Η είσοδος στον χώρο είναι 700lek ή 6€, τα δε παιδιά κάτω των 8 (ή που δείχνουν κάπως έτσι) εισέρχονται δωρεάν.

Για τον αρχαιολογικό χώρο τι να πω!! Μου άφησε άριστες εντυπώσεις. Είναι κατ’ αρχάς ο πιο σκιερός αρχαιολογικός χώρος που έχω ποτέ επισκεφτεί. Καθ’ όλη την διάρκεια της περιήγησής μας, που δεν ήταν και μικρή, βρίσκεσαι κάτω από σκιά. Οπότε η διαδρομή είναι ευχάριστη, πόσο μάλλον αυτή την εποχή, με τις ανθισμένες κουτσουπιές και όλη αυτή την εντυπωσιακή κλίμακα του πράσινου στην φύση.

Ακολουθήσαμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι, περάσαμε από το αρχαίο θέατρο, το βαπτιστήριο, την βασιλική, την πύλη του λέοντα και καταλήξαμε στην κορυφή του λόφου, την ακρόπολη, όπου βρίσκεται και το ενετικό κάστρο. Από εκεί έχεις εξαιρετική θέα σε όλη την περιοχή γύρω.

Στο σημείο αυτό υπάρχει και το μικρό μουσείο στο οποίο παρουσιάζεται η πλούσια και περίπλοκη ιστορία του τόπου ανά τους αιώνες και δεν υπάρχει επιπλέον εισιτήριο για να το δεις.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε εκεί, το παρακάτω «αρχινισμένο» άγαλμα, στο οποίο έχει δοθεί η αρχική φόρμα, ο καλλιτέχνης έχει ξεκινήσει τις πτυχώσεις του χιτώνα, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Έτσι, σιγά – σιγά κατηφορίσαμε το μονοπάτι, για να συναντήσουμε όσους δεν ήθελαν να επισκεφτούν τον χώρο και έπιναν τον καφέ τους σε παρακείμενο κατάστημα.

Πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, λογάριαζα να μείνουμε ακόμη ένα βράδυ στα Γιάννενα, σε συγγενείς και την επόμενη ημέρα να επιστρέψουμε ακολουθώντας το παραλιακό κομμάτι της Ηπείρου. Το αναθεματισμένο όμως μάτι, δεν έλεγε να βελτιωθεί κι έτσι αποφάσισα να επιστρέψω μαζί με τους υπόλοιπους στην βάση μας.

Η επιστροφή μας θα γινόταν από το συνοριακό πέρασμα στη Σαγιάδα. Για να φτάσουμε όμως εκεί χωρίς να κάνουμε κύκλο, έπρεπε να περάσουμε το μικρό κανάλι του Βιβαρίου, με μία περαταριά η οποία χωρούσε όλα κι όλα 4 στριμωγμένα αυτοκίνητα. Για να περάσεις απέναντι, έπρεπε να πληρώσεις 4 € για κάθε αυτοκίνητο (εμάς μας πήρε 3 λόγω γειτονίας). Στην απέναντι πλευρά βρίσκεται κι ένα μικρό βενετσιάνικο κάστρο.

Έτσι, νωρίς το απόγευμα περάσαμε πολύ εύκολα και γρήγορα τα σύνορα, και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Ένα ακόμη ταξίδι μας έλαβε τέλος.

Ακολουθεί μικρός απολογισμός.

 

[Sassenach77]

Πολύ όμορφες φωτογραφίες!!!!

Το μάτι είναι οκ τώρα;;;...