Μακάρι τα μόνα μας προβλήματα στην ζωή να ήταν αυτά...
Πανέμορφη ιστορία κι ευχαριστούμε πολυ που την μοιράστηκες μαζι μας! Ταξιδεύουμε κι εμεις τωρα με τον αντρα μου αρχές Μαΐου και απλως θα ηθελα να σου ζητήσω αν μπορείς να μου πεις το ονομα του ξενοδοχείου στο Hafslo με το φανταστικό πρωινό. Σε ευχαριστώ πολυ!Αρχές καλοκαιριού και έπρεπε να σχεδιάσω τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Φέτος πραγματικά δεν είχα καθόλου όρεξη για νησιά και μπάνια στη θάλασσα. Ηθελα κάτι διαφορετικό, κάτι .... Και ξανά οδηγός μου και σημάδι ήταν κάποια άρθρα που έβλεπα εντελώς τυχαία στο ίντερνετ. Νομίζω ότι η ιδέα σφηνώθηκε για τα καλά στο κεφάλι μου, τώρα πρέπει να τη σερβίρω στο σύζυγο, μιας και ο προορισμός είναι ακριβός και ο πρώτος μας, στην ουσία, αρκετά μακρινός με τον μικρό μας γιο μαζί. Ο κύβος ερρίφθη! Νορβηγία λοιπόν, 9ήμερο road trip προς τα τέλη Αυγούστου.
Φυσικά, εννοείται ότι ήδη είχα αργήσει να κλείσω αεροπορικά και ξενοδοχεία. Ο Αύγουστος είναι και για τους Νορβηγούς επίσης high season. Δυστυχώς δεν θα μπορούσε να προγραμματιστεί νωρίτερα για διάφορους λόγους. Ετσι, συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι θα τρέχω πανικόβλητη. Μετά από ατελείωτες ώρες έρευνας σε διάφορα site, προσπαθώντας να βγάλω το κατά το δυνατό καλύτερο πρόγραμμα, πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί η Νορβηγία είναι τεράστια, τα χιλιόμετρα που θα διανύαμε πάρα πολλά με χαμηλή ταχύτητα, συν του ότι έπρεπε να προσαρμόσω τις δραστηριότητές μας στις ανάγκες ενός 6χρονου παιδιού. Κοινώς, ξεχνάμε τις τρελές πεζοπορίες π.χ. στο περίφημο Τrolltunga. Τελικά όμως, βλέποντας το υλικό που έχω μπροστά μου, νομίζω ότι έκανα μια καλή επιλογή διαδρομών για οικογενειακές διακοπές.
Και ήρθε η πολυπόθητη Κυριακή 19/08! Βαλίτσες και βουρ για το αεροδρόμιο! Μεγάλος ο ενθουσιασμός! Ξεκινήσαμε στις 08:30 το πρωί και με ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο Kastrup της Κοπενχάγης φτάσαμε στο Bergen στις 13.30 (14.30 ώρα Ελλάδος). Η θέα από το αεροπλάνο?? Ονειρεμένη! Καλή μας συνέχεια!
View attachment 247068
View attachment 247069
View attachment 247070
View attachment 247071
Το Bergen είναι μια πόλη - ποιήμα. Καθόλου άδικα το 2000 ονομάστηκε City of Culture. Επίσης πολλά μουσικά συγκροτήματα, όπως οι αγαπημένοι μου Röyksopp , προτιμούν το Bergen για συναυλίες. Πραγματικά πανέμορφη, πολύχρωμη, εύκολα πας με τα πόδια στα κυρίως αξιοθέατα και η φωτογραφική μηχανή παίρνει κυριολεκτικά φωτιά. Μόλις παραλάβαμε τις αποσκευές μας, πήραμε το λεωφορείο του αεροδρομίου που πάει στο κέντρο και κατεβήκαμε στην πρώτη στάση. Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο πίσω από τον σταθμό των τρένων. Πολύ κοντά ήταν η υπέροχη λίμνη Lille Lungegårdsvannet. Παρατήσαμε τις βαλίτσες άρον άρον στο δωμάτιο και βγήκαμε να κάνουμε τη βόλτα μας, όσο αντέχαμε ακόμα. Περάσαμε το σταθμό τρένων και τη λίμνη και κατευθυνθήκαμε προς το περίφημο Bryggen. Χαρακτηρισμένο ως World Heritage Site, έχει αναπαλαιωθεί και έχει την αύρα των πολύ παλαιών χρόνων. Πλέον μπορείς να βρεις καφετέριες, εστιατόρια και μαγαζιά με σουβενίρ στα ξύλινα κτίρια, η ατμόσφαιρα είναι πολύ ιδιαίτερη και σίγουρα ταξιδεύεις σε άλλες εποχές. Πριν όμως φτάσουμε στο Bryggen, περάσαμε από το Fish Market, όπου έχουν στηθεί υπαίθριοι πάγκοι και μαγειρεύονται ότι ψάρια μπορείς να φανταστείς μπροστά σου. Οι μυρωδιές είναι κόλαση, οι τιμές επίσης. Η Νορβηγία είναι απλά ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ. Αλλά αυτό το είχαμε πάρει απόφαση. Επίσης εκεί γύρω μπορείς να δεις και τα κρουαζιερόπλοια. Δυστυχώς δεν προλαβαίναμε να δούμε τίποτα άλλο, η κούραση μας είχε νικήσει, ο μικρός διαμαρτυρόταν, ήταν ώρα επιστροφής στο ξενοδοχείο. Αύριο θα παίρναμε το αυτοκίνητο από την AVIS και θα ξεκινούσε το road trip. Λίγες φωτογραφίες του Bergen για να σας ανοίξω την όρεξη!
20/8 και ήρθε η ώρα να αφήσουμε το Bergen. Αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο, έπρεπε να αποφασίσω ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον σημερινό προορισμό μας, το Hafslo στην επαρχία Sogn og Fjordane. Το road trip που θα κάναμε αφορούσε τη Δυτική Νορβηγία. Στο Hafslo είχα κλείσει τρεις διανυκτερεύσεις για να εξερευνήσουμε το Sognefjord, το μακρύτερο και πιο βαθύ φιορδ της Νορβηγίας. Και φυσικά, να επισκεφτούμε όποια τμήματα μπορούμε του περίφημου παγετώνα Jostedalsbreen.
Να πω λίγα πράματα για τους δρόμους της Νορβηγίας. Κατ' αρχάς, το Bergen έχει ένα απίστευτα μεγάλο αριθμό τούνελ. Ευτυχώς το GPS πιάνει εκεί μέσα. Ολοι κινούνται σε αργή ταχύτητα, 50-60 χλμ, πράγμα που τον άντρα μου τον κούρασε πολύ. Επίσης, μιλώντας πάντα για τη Δυτική Νορβηγία που κινηθήκαμε εμείς, έχει πάρα πολλά τούνελ μήκους πολλών χιλιομέτρων. Εάν είσαι κλειστοφοβικός, τότε μάλλον θα έχεις πρόβλημα. Οι δρόμοι είναι φυσικά εξαιρετικοί, κλασικοί επαρχιακοί δρόμοι, πολλές φορές στενοί με ανοίγματα στο πλάι για να σταματάει το ένα όχημα και να περνάει το άλλο. Κάμερες σε πάρα πολλά σημεία, ήταν αδύνατο να πατήσεις παραπάνω το γκάζι. Άρα, η απόσταση που μας έβγαζε το GPS σε συνάρτηση με τον χρόνο που μας έδειχνε ότι θα χρειαστούμε για να φτάσουμε, ήταν αρκετά λάθος. Το είχα διαβάσει σε διάφορα φόρουμ, αλλά δεν περίμενα πραγματικά να είμαστε συνέχεια τόσο εκτός χρόνου.
Και επανέρχομαι στο ταξίδι. Υπήρχαν δύο τρόποι για να φτάσουμε στο Hafslo. Μόλις θα φτάναμε στο Gudvangen να παίρναμε το φέρυ για Kaupanger, μια 3ωρη κρουαζιέρα στα φιορδ, κι από εκεί το Hafslo ήταν αρκετά κοντά. O καιρός όμως έδινε βροχές, οπότε μάλλον δεν θα ήταν καλή ιδέα η κρουαζιέρα. Οπότε ξεκινήσαμε να κάνουμε όλη τη διαδρομή με το αυτοκίνητο. 250 χιλιόμετρα, με εκκίνηση στις 09.30 το πρωί από τα γραφεία της AVIS στο Bergen. Ομορφα τοπία, πολλοί καταρράκτες, σιγά σιγά τσουλούσε το αυτοκίνητο και , όσο περνούσε η ώρα, βεβαιωνόμασταν ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις στάσεις που θα κάνουμε, εάν θέλαμε να προλάβουμε το δείπνο στο ξενοδοχείο, το οποίο άρχιζε στις 19.30. Είχαμε πάρει κολατσιό από το πρωινό του ξενοδοχείου στο Bergen (επί πληρωμή βέβαια, περίπου 10 ευρώ το πακέτο) για να έχουμε να φάμε στο δρόμο. Περάσαμε από πολλά τούνελ, ο καιρός τελείως διαφορετικός μόλις έβγαινες από τη σήραγγα. Για παράδειγμα, μπορεί πριν να έβρεχε και μετά το τούνελ ήλιος. Κάναμε μια σύντομη στάση να θαυμάσουμε έναν καταρράκτη, που δεν γνωρίζω πώς τον λένε. Να μια ιδέα του πώς ήταν στο περίπου η διαδρομή μέχρι το 24,5χλμ τούνελ του Laerdal (Lærdalstunnelen), το οποίο είναι το μεγαλύτερο τούνελ στον κόσμο. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, είναι η παρουσία τριών τεχνητών σπηλαίων χρώματος γαλάζιου, για να σπάει η μονοτονία της μαυρίλας. Πραγματικά πήξαμε μέχρι να βγούμε από εκεί μέσα! Με ταχύτητα 50 χλμ και κάμερες, δεν είχε τελειωμό!
Μετά το τούνελ του Laerdal, ήταν ώρα για μια στάση. Επρεπε να ξεπιαστούμε και να δούμε και τα αξιοθέατα. Επισκεφθήκαμε λοιπόν την Borgund Stave Church για αρχή. Όπου Stave Church, μιλάμε για μεσαιωνικές, με περίτεχνα ξυλόγλυπτα, εκκλησίες , οι οποίες βρίσκονται στη βορειοδυτική Ευρώπη, και οι περισσότερες στη Νορβηγία. Stave church - Wikipedia
Όντως είναι εντυπωσιακές κατασκευές, θέλει πολλή τέχνη και μεράκι για να φτιαχτούν. Το Borgund είναι μόλις 15 λεπτά από το Laerdal, οπότε άξιζε η παράκαμψη. Για να μπεις στο εσωτερικό της εκκλησίας έπρεπε να πληρώσεις, εμείς αρκεστήκαμε σε ότι βλέπαμε από το μονοπάτι. Άλλωστε είχαμε να πάμε στο Laerdal μετά, όπου θα σπαταλούσαμε αρκετή ώρα για να παίξει ο μικρός στο Laerdal Ferie og Fritidspark και για να κάνουμε φωτογραφική εξόρμηση στο Gamle Laerdalsoeyri, την παλαιά πόλη του Laerdal, όπου νομίζεις ότι παίζεις σε ταινία western! Θαυμάστε τη Borgund Stave Church και παρατηρήστε τις ημερομηνίες πάνω στα μνήματα.
Πραγματικά δεν είχαμε ούτε λεπτό για χάσιμο. Ξεκινήσαμε για Laerdal και για το Laerdal Ferie og Fritidspark. Camping, παιδότοπος, εστιατόριο, όλα μαζί, με θέα το μοναδικό Laerdal Fjord! Υπέροχος χώρος! Καφεδάκι σε χάρτινο κυπελάκι, ξαμολάμε τον μικρό μας και απολαμβάνουμε την απόλυτη ηρεμία του φιορδ. Δε φυσάει για την ώρα, ελάχιστος ο κόσμος, όλο το μέρος είναι για την πάρτη μας. Αφήνουμε το παιδί να ξεσαλώσει, κάποια στιγμή πρέπει να φύγουμε για Gamle Laerdalsoeyri.
Gamle Laerdalsoeyri. Η παλαιά πόλη του Laerdal. Ψιχαλίζει, δεν κάνει ιδιαίτερο κρύο και το πάρκιν είναι δωρεάν. Ξεκινάμε το περπάτημα, στην ουσία δεν έχει να κάνεις κάτι το ιδιαίτερο εκεί, απλά χαζεύεις τα σπίτια και εισέρχεσαι σε μιαν άλλη εποχή. Δεν είδαμε ούτε μια καφετέρια ανοικτή, μπορούσαμε να τριγυρνάμε στις αυλές των σπιτιών χωρίς να μας πει κάποιος κάτι, μέχρι που άρχισε η βροχή. Ευτυχώς πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφίες, αν και με τη βροχή ο τόπος έλαμπε ολόκληρος! Πραγματικά όμως, η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα, είχαμε να περάσουμε κι ένα πορθμείο, έπρεπε να πετάξουμε κυριολεκτικά για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο στο Hafslo και να είμαστε στην ώρα μας για το δείπνο. Ορίστε μερικές φωτογραφίες από το υπέροχο Laerdal.
Μετά από τη στάση μας στο Laerdal κατευθυνθήκαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε (χαχαχα γελάμε με το "γρήγορα") στο πορθμείο Mannheller-Fodnes. Περάσαμε απέναντι και το τοπίο άρχισε να αλλάζει. Τυρκουάζ λίμνες, έντονα χρώματα, το Sognefjord άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας! Συνεχίσαμε για το Sogndal, το κεφαλοχώρι κι από κει το Hafslo δεν απείχε παρά μόνο 20 λεπτά. Η ώρα 19.00, πεινούσαμε σαν τους λύκους, ήμασταν εξουθενωμένοι, ευτυχώς το παιδί δεν γκρίνιαζε ακόμα. Φτάσαμε στο ονειρεμένο BesteBakken στις 19.30 , ίσα ίσα για το δείπνο. Παρόλο που η μέρα είχε αρχίσει να μειώνεται, στις 19.30 είχε ήλιο και τελικά νύχτωνε κατά τις 21.30.Το Hafslo απλώνεται στη λίμνη Hafslovatnet, η θέα από το ξενοδοχείο συγκλονιστική! Εδώ λοιπόν τελειώνει η, στην ουσία, πρώτη μέρα, του road trip. Αύριο θα έχουμε μεγαλεία, γιατί ο καιρός προβλέπεται καλός! Και όταν δεν βρέχει στη Νορβηγία πρέπει να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς κι αντέχεις!!!
21/08, ξυπνήσαμε! Με κάποια δυσκολία ομολογουμένως, αλλά ξυπνήσαμε. Σήμερα δεν θέλω να βγούμε εκτός χρόνου και προγράμματος. Πρέπει να φάμε καλά στο πρωινό ώστε να μας κρατήσει μέχρι το μεσημέρι. Αναρωτιόμουν τι περιλαμβάνει το πρωινό εδώ και τι να δω? Πολλές καινούριες και άγνωστες γεύσεις! Τα περισσότερα από τον κήπο της Lindis της ιδιοκτήτριας, χειροποίητα και πεντανόστιμα! Μαρμελάδες βατόμουρο σε διάφορες εκδοχές, μαρμελάδες που δεν κατάλαβα την γεύση τους σε συνδυασμό με τρούφα, με κάποιο μείγμα μπαχαρικών, κρέας αλπάκα, ταράνδου, κατσικίσιο καφέ τυρί (Brunost). Τη μαρμελάδα raspberry την τίμησα και με το παραπάνω. Ηταν θεϊκιά η γεύση της! Οπως κι αυτήν με την τρούφα! Πέντε φέτες ψωμί με μαρμελάδα αρκούν για πρωινό??? Δεν ξεκινάμε καλά, θα φύγουμε από δω με 5 κιλά παραπάνω ο καθένας μας ! Μετά το πρωινό φωτογράφησα ξανά τη θέα της λίμνης Hafslovatnet. Δεν την χορταίνεις με τίποτα! Το ξενοδοχείο είχε και αλπάκα, είναι γλυκύτατα και πολύ περίεργα να σε γνωρίσουν! Μια παρένθεση με τη θέα και το πρωινό, πριν ξεκινήσουμε την εκδρoμή μας στον μαγευτικό παγετώνα Nigard (Nigardsbreen)!
O Nigardsbreen ήταν στα μεγάλα μου σχέδια και περίμενα πως και πως να κάνουμε το Family Glacier Hike, που μπορούσε να γίνει με παιδιά άνω των 6 ετών. Ω τι γκαντεμιά όμως, από τις 22/07, όπου και έγινε μια κατολίσθηση στον παγετώνα, το όριο ηλικίας ανέβηκε από 6 σε 8 ετών. Ετσι δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να ανέβουμε. Μεγάλη απογοήτευση. Τουλάχιστον θα φτάναμε μέχρι τις παρυφές του, κι αυτό καλό ήταν. Είναι ένας από τους πιο προσιτούς παγετώνες, τμήμα του μεγάλου Jostedalsbreen, όπου μπορούμε να θαυμάσουμε τον μπλε πάγο σε πολύ κοντινή απόσταση.
Οδηγήσαμε στην κοιλάδα του Jostedalen, όπου και καταλήξαμε στο Breheimsenteret - το κέντρο του εθνικού πάρκου, με μια αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από τους σχηματισμούς των παγετώνων. Από το κέντρο οδηγήσαμε για λίγο μέχρι το χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, πληρώνοντας φυσικά, και από εκεί είχαμε την επιλογή να περπατήσουμε κατά μήκος της λίμνης Nigardsbrevatnet μέχρι τον ίδιο τον παγετώνα ή να πάρουμε το καραβάκι στη λίμνη. Το υψόμετρο είναι χαμηλό, περίπου 300 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, παρόλα αυτά νομίζεις ότι είσαι σε αλπικό τοπίο. Επιλέξαμε να περπατήσουμε, μια ώρα περίπου εύκολη διαδρομή. Οπωσδήποτε θέλει παπούτσια πεζοπορίας γιατί περπατάς πάνω σε βράχους.
Με το που πλησιάζεις στον Nigardsbreen, όσοι θα ανέβουν πάνε αριστερά, οι απλοί παρατηρητές σαν κι εμάς από δεξιά, πάντα εντός των ορίων που έχουν θέσει οι φύλακες. Διότι υπάρχουν και φύλακες, οι οποίοι προσπαθούν να αποτρέψουν τραγικά ατυχήματα λόγω απερισκεψίας. Μια βδομάδα πριν, ένας τουρίστας παραβίασε τα όρια, γλύστρισε και έπεσε στον ποταμό που σχηματίζεται από το λυώσιμο των πάγων και σκοτώθηκε. Μόλις φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο όπου μπορούσαμε να δούμε τον παγετώνα, ο φύλακας ήρθε κοντά μας και άρχισε τις ερωτήσεις του τύπου: "Είστε ευχαριστημένοι με τα μέτρα ασφαλείας και τις προειδοποιητικές ταμπέλες?", "Πιστεύετε ότι ο γιος σας καταλαβαίνει τα σημάδια στις ταμπέλες" και τέτοια. Και σημείωνε τις απαντήσεις μας σε ένα τετράδιο. Εντυπωσιακό έτσι??? Ο παγετώνας κινείται διαρκώς και τα όρια αλλάζουν συνέχεια. Κοιτώντας προς τη δεξιά πλευρά του, ο φύλακας μας είπε ότι αναμένουν να γίνει μια μεγάλη αποκόλληση κομματιών πάγου. Και πραγματικά , κάτω δεξιά υπήρχε μια μεγάλη ρωγμή, η οποία όταν θα κατέρρεε θα παράσερνε μεγάλο τμήμα του. Μόνο να μην υπάρχουν γκρουπ ανθρώπων όταν θα συμβεί αυτό... Επίσης ο Nigardsbreen έχει συρρικνωθεί δραματικά ως αποτέλεσμα των ασυνήθιστα υψηλών θερμοκρασιών που είχαν φέτος. Μιλάμε για 5 βαθμούς πάνω. Για την επιστροφή προτιμήσαμε το καραβάκι. Είχαμε ξεροψηθεί από τον ήλιο και έπρεπε να φάμε μεσημεριανό επειγόντως! Τι να μας κάνουν τα κρουασάν και τα παστέλια που είχαμε πάρει μαζί μας! Θαυμάστε τον θεϊκό Nigardsbreen!
Η πρώτη σκέψη μας ήταν πού θα βρούμε εστιατόριο ανοικτό. Ήταν στο περίπου 15.30, δύσκολη ώρα μιας και στα βουνά τα εστιατόρια δεν είναι όλη την ώρα ανοικτά. Στην επιστροφή σταματήσαμε στο Gaupne, όπου υπήρχε ένα μικρό εμπορικό κέντρο, δίπλα ήταν το super market και παραδίπλα τα σχολεία. Στο εμπορικό είχε ένα και μοναδικό εστιατόριο - καφετέρια. Παραγείλαμε σολωμό για το παιδί (fish and chips), ένα club σάντουιτς για εμένα και μια σίζαρς για τον σύζυγο, 50 ευρωπουλάκια υπέρ των πεινασμένων στομαχιών μας. Μετά κάναμε μια βόλτα στον ανοικτό χώρο του σχολείου, για να συγχυστούμε και να παίξει το αγόρι μας. Δεν ήταν περιφραγμένο, είχε γήπεδα, παιδικές χαρές και χώρους για ποδήλατα. Τα ίδια και στα σχολεία του Hafslo, ίσως και καλύτερα. Προσπαθώ να κάνω τη σύγκριση με το δημοτικό σχολείο που ξεκίνησε ο γιος μου αλλά είναι μάταιο. Οι σχολικές αυλές είναι ανοικτές γιατί δεν φοβούνται. Ο καιρός τους είναι βροχερός και κρύος τον περισσότερο χρόνο, παρόλα αυτά έχουν τόσες πολλές εξωτερικές δραστηριότητες στο προαύλιο των σχολείων. Εμείς που έχουμε όλο τον χρόνο ήλιο γιατί έχουμε τσιμέντο μόνο? Μετά φταίνε τα παιδιά που βαριούνται, δεν εκτονώνονται και δεν αθλούνται? Ετσι ροκανίσαμε ευχάριστα τον χρόνο μέχρι τις 19.30, ώρα δείπνου. Πήγαμε να πνίξουμε τον πόνο μας για το χάλι των ελληνικών σχολείων ξεκινώντας με ένα πιάτο σαλάτα με σολωμό. Και στη συνέχεια μοσχαράκι με σουφλέ πατάτας. Και στο τέλος γλυκό παγωτό raspberry... Αλήθεια, πείτε μου, έχετε φάει χειροποίητο παγωτό raspberry???? Πήγα στον παράδεισο και ξαναγύρισα! Ωχ Θεέ μου...
22/08. Χμμμ... Σήμερα ο καιρός δίνει 100% βροχή. Πάρα πολύ κακό αυτό. Είχαμε κανονίσει πεζοπορία στο Molden, στο Mollandsmarki, αρκετά κοντά στο Hafslo. Από εκεί θα είχαμε φοβερή θέα των φιορδ. Δυστυχώς δεν ήταν καθόλου ασφαλές να το κάνουμε με αυτόν τον καιρό. Χώρια του ότι θα είχε ομίχλη. Το μόνο μέρος που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε για να σπαταλήσουμε κάποιες ώρες ήταν το Glacier Museum (Norsk Bremuseum) στο Fjaerland. Μετά απλά ελπίζαμε να σταματούσε η παλιοβροχή, μπας και κάναμε καμιά βόλτα στο Fjaerland ή στο Balestrand.
To Fjaerland είναι περίπου ένα μισάωρο οδήγηση από το Hafslo. Πάντα σύμφωνα με το GPS. Λόγω της ασταμάτητης βροχής και της ομίχλης, το μισάωρο έγινε ώρα. Οι δρόμοι είναι αρκετά ασφαλείς πάντως και η άσφαλτος σε άριστη κατάσταση. Ακόμα και με αυτόν τον καιρό. Μπορώ να φανταστώ το Fjaerlandfjord μια ηλιόλουστη μέρα. Ψηλά βουνά γύρω γύρω, πολύ κοντά ο Bøyabreen Glacier, μέρος του τεράστιου Jostedalsbreen. Σήμερα έχει ομίχλη και απόλυτη ερημιά. Όχι ότι είναι άσχημα. Το αντίθετο μπορώ να πω. Πολύ ατμοσφαιρικά. Για δείτε.
Η αλήθεια είναι ότι η βροχή δεν σταμάτησε καθόλου. Αρα το μουσείο ήταν μονόδρομος. Το Glacier Museum είναι μια εξαιρετική επιλογή για να μάθεις τα πάντα για τους παγετώνες. Εχει διαδραστικά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους και έχει χρησιμοποιηθεί πολλή τεχνολογία. Ξεκινάς με το multi media tunnel, όπου σε κλείνουν σε ένα θεοσκότεινο τούνελ- απομίμηση ice tunnel και ξεκινά ένα σκηνικό με φώτα, παρουσιάσεις για την παγκόσμια κλιματική αλλαγή στα αγγλικά και στο τέλος βγαίνεις ζαλισμένος και προβληματισμένος. Ο τρόπος που γίνεται η παρουσίαση αυτή έχει κάτι το ζοφερό, όταν βγήκαμε από το τούνελ νιώθαμε μουδιασμένοι και με πολλά ερωτηματικά στο κεφάλι μας. Περιττό να πω ότι εάν είσαι κλειστοφοβικός ΔΕΝ το κάνεις. Στη συνέχεια μπήκαμε στην αίθουσα προβολής ενός αφιερώματος για τους παγετώνες της Νορβηγίας, το οποίο βίντεο είχε την εξής ιδιαιτερότητα: παιζόταν σε πέντε (!) μεγάλες οθόνες, όπου οι λήψεις είχαν γίνει από ένα ελικόπτερο. Όπως έγραψε ένας συνταξιδιώτης σε άλλο site: "Be aware that the wrap around screening of a helicopter flight over the glacier is very realistic and you will be "banking" with the pilot as you sweep around crags and ice walls......not advisable for those with a fear of heights and/or flying." Δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Νομίζω ότι όλοι ζαλίστηκαν, ήταν λες και ήμασταν εμείς μέσα στο ελικόπτερο και πετούσαμε πάνω από τους παγετώνες. Συγκλονιστική εμπειρία! Και μετά την εικονική πτήση, περάσαμε αρκετή ώρα με τα διαδραστικά παιχνίδια και πειράματα. Φτιάξαμε πάγο, βάψαμε πάγο, δημιουργήσαμε ηλεκτρικό ρεύμα από το λυώσιμο του νερού του παγετώνα. Και άλλα τέτοια. Ενα 2ωρο κάτσαμε στο μουσείο. Η βροχή συνεχιζόταν, οπότε το πήραμε απόφαση ότι για σήμερα δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά. Ξεκινήσαμε πίσω για το Sogndal για να βρούμε κάποιο εστιατόριο, μιας και στο Fjaerland δεν μπορέσαμε να βρούμε τίποτα ανοικτό. Στο Sogndal πολύ δύσκολο το πάρκιν και πάντα με πληρωμή. Βρήκαμε ένα μπριζολάδικο (έτσι λεγόταν το εστιατόριο) και καθήσαμε για μπριζόλες. Αυτά για σήμερα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ξεκούραση, δείπνο και ετοιμασία για την αυριανή μας τεράστια ημέρα! Διότι για αύριο έδινε ηλιοφάνεια και θα φεύγαμε για άλλο ξενοδοχείο και περιοχή! Ύπνο λοιπόν!
23/08. Πραγματικά σήμερα ΠΡΕΠΕΙ να οργανωθούμε σωστά! Η μέρα προβλέπεται θηριώδης! Αναχωρούμε από το Hafslo και, μέσω ενός National Tourist Route, οδεύουμε προς Hjelle. Στη Νορβηγία υπάρχουν 18 national Tourist Routes, δρόμοι με εξαιρετικά τοπία, ας πούμε "φτιαγμένοι" για τουρίστες. The Scenic Routes
Επιστρέφουμε στο Gaupne και από εκεί στην ουσία ξεκινά ο Sognefjellet, με την χαρακτηριστική καφέ ταμπέλα με τον αριθμό 55. Οτι και να πω πραγματικά δεν μπορεί να περιγράψει αυτά που βλέπει το μάτι... Για αρχή προχωράμε κατά μήκος του Sognefjord. Τα νερά του φιορδ είναι σαν τυρκουάζ γάλα. Η ομορφιά είναι σοκαριστική! Ο δρόμος δικός μας, ελάχιστα αυτοκίνητα, χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι μπορούμε να τρέξουμε. Διασχίζουμε μια κοιλάδα με την τελευταία λίμνη πριν αρχίσουμε την άνοδο στα βουνά. Σας είπα το καλύτερο??? Στις 14.00 έχουμε κλείσει να κάνουμε το Klimapark 2469 ice tunnel, που βρίσκεται στα υψίπεδα του Juvasshytta. Guided tour in the climate park and ice tunnel in Jotunheimen Οχι απλά πρέπει να βιαστούμε, αλλά να πετάξουμε εάν θέλουμε να είμαστε στην ώρα μας εκεί! Διότι ο Sognefjellet είναι 108χλμ, συν τις στάσεις που θα κάνουμε, ήδη με έχει πιάσει απελπισία! Και συνεχίζουμε την αργή οδήγηση προς τα βουνά, σε κάποιο σημείο χάνεται ο πολιτισμός, υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος κατά μήκος του δρόμου από Νορβηγούς καλλιτέχνες Sognefjellet . Και ξαφνικά αρχίζουν να φαίνονται οι παγετώνες! Τυρκουάζ λιμνούλες γύρω μας, αλπικό τοπίο, συγκλονιστικό τοπίο! Δεν το χορταίνεις με τίποτα! Ο πρόσφατα στρωμένος με άσφαλτο Route 55 σε κάποιες φάσεις γίνεται σαν ένα roller coaster, μια ευθεία όλο πάνω κάτω και το αμάξι σχεδόν να χοροπηδάει! Με τις απαραίτητες στάσεις για φωτογραφίες και ελάχιστη ξεκούραση, κοντεύαμε να φτάσουμε στο Lom, όπου και τελειώνει ο Sognefjellet. Δεν καταλήξαμε εκεί, είδαμε την ταμπέλα για Juvasshytta ξεκινήσαμε μια νέα ανάβαση για το πλέον εξωγήινο τοπίο! Και είναι σχεδόν 14.00! Για πάρτε μια γεύση από τον Sognefjellet!
Juvasshytta. Πρέπει να πληρώσεις τον toll road για να φτάσεις ως εκεί. Οδηγώντας διαπιστώνεις ότι ανεβαίνεις πραγματικά ψηλά και το κλίμα αλλάζει δραματικά. Μιλάμε για το θέρετρο που βρίσκεται στις παρυφές του Galdhøpiggen και είναι το ψηλότερο lodge της Βόρειας Ευρώπης. Από δω ξεκινάνε οι αναβάσεις στο Galdhøpiggen, το ψηλότερο βουνό της Νορβηγίας. Στα 1.841μ. υψόμετρο, στο απόλυτα γυμνό τοπίο, παρκάραμε και τρέξαμε να προλάβουμε το τουρ του Klimapark 2469. Ο Όλιβερ ο ξεναγός μας, αστείρευτη πηγή γνώσης, μας εξηγούσε τα πάντα για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, τη διαφορά μεταξύ Glacier και Ice Patch, για τα είδη ζώων που ζούσαν εδώ, για το πώς η γη συνεχώς μετακινείται με αποτέλεσμα ο δρόμος να είναι όλο καρούμπαλα, για τα βρύα και τις λειχήνες που φυτρώνουν στους βράχους, τα υπόγεια ποτάμια, τα μικροσκοπικά μανιτάρια. Περπατούσαμε πάνω από τους μαύρους βράχους, σε ένα ξύλινο διάδρομο. Με θερμοκρασία κοντά στο μηδέν και αέρα, έκανε ψοφόκρυο. To έδαφος κάποιες φορές ήταν σαν τραμπολίνο, τρεμόπαιζε γιατί είχε νερό από κάτω, ο Ολιβερ όμως είπε ότι και να χοροπηδούσαμε δεν θα έσκαγε στα πόδια μας, απλά είναι ο λόγος που συνέχεια τα πάντα μετακινούνται σε αυτό το μέρος. Και φτάσαμε στο highlight, το τούνελ πάγου μέσα στον Juvfonne. Κι εδώ να τονίσω πάλι ότι εάν είσαι κλειστοφοβικός δεν το κάνεις με τίποτα. Ηταν ομολογουμένως κάτι που ενθουσίασε και τους τρεις μας, θέλει πολύ ζεστό ντύσιμο μέσα στο τούνελ γιατί κάνει παγωνιά και μπορείς να το εξερευνήσεις για όση ώρα θέλεις. Μετά την εξερεύνηση βγήκαμε και ακολουθήσαμε το μονοπάτι των Sherpa, με σκοπό να φτάσουμε σε μια λίμνη με σπηλιά πάγου, εύκολη πεζοπορία πάνω σε μεγάλες πέτρες. Δυστυχώς μπερδευτήκαμε και σταματήσαμε στην πρώτη λίμνη που είδαμε, χωρίς να καταλάβουμε ότι έπρεπε να ανέβουμε και το λόφο πέρα από αυτήν. Ετσι δεν προλάβαμε να δούμε τη σπηλιά από πάγο. Βασικά η ώρα κόντευε 17.00 και ξανά τρέχαμε να φτάσουμε στο νέο ξενοδοχείο και να προλάβουμε το δείπνο. Ειχαμε φάει μόνο κάτι σάντουιτς από το σούπερ μάρκετ και πεινούσαμε πολύ. Στο Hjelle φτάσαμε στις 19.30 και τρίβαμε τα μάτια μας από την τοποθεσία του ξενοδοχείου! Ακριβώς δίπλα από τη λίμνη Oppstrynsvatnet, με θέα χιονισμένες βουνοκορφές! Η τοποθεσία του ήταν λες και ήσουν σε παραμύθι! Ωρα για το δείπνο και ξεκούραση, πραγματικά την χρειαζόμασταν.
24/08. Είμαστε στο Hjelle, έχουμε πάρα πολλές επιλογές για το τι θα επισκεφτούμε σήμερα και ο καιρός φαίνεται ότι θα είναι σχετικά καλός. Θα ξεκινήσουμε τον παραλίμνιο δρόμο μιας λωρίδας από το Hjelle, θα περάσουμε τα τρία πολύ γνωστά θέρετρα Stryn, Loen και Olden και θα κατευθυνθούμε προς τον παγετώνα Briksdal. Το Stryn είναι το μεγαλύτερο από τα 3 χωριά, το Loen έχει το περίφημο Loen Skylift, όπου μπορείς να ανέβεις ψηλά και να αγναντέψεις τα φιορδ, και το Olden είναι το χωριό στο οποίο θα στρίψουμε για τον Briksdalsbreen. Θέλει περίπου 1,5 ώρα οδήγηση για να φτάσουμε στο πάρκιν του Melkevoll camping, όπου και η αφετηρία της πεζοπορίας για τον παγετώνα Briksdal. Η διαδρομή είναι παραμυθένια, δε φυσάει και τα νερά της λίμνης Oldevatnet σε προκαλούν να τα φωτογραφίσεις. Η φύση οργιάζει εδώ. Εχει δωρεάν τουαλέτες στο camping, το πάρκιν όμως το πληρώνεις. Η διαδρομή προς τον παγετώνα ξεκινάει λίγο ανηφορικά μέχρι να φτάσουμε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο όπου περνάνε τα περίφημα troll cars. Είναι ανοιχτά αμαξάκια γι' αυτούς που δεν μπορούν να περπατήσουν και σε πάνε μέχρι λίγο πριν τον παγετώνα, όπου και εκεί έχει τουαλέτες. Φυσικά δεν πήραμε troll car, ξεκινήσαμε χαλαρά, περάσαμε από καταρράκτες, γεφυρούλες, είδαμε βατομουριές και άπειρα μανιτάρια. Μανιτάρια παντού, με highlight τα κόκκινα Amanita muscaria! Σε 1,5 ώρα πεζοπορίας είχαμε φτάσει στη λίμνη του παγετώνα Brikdal και εδώ διαπιστώσαμε το πόσο είχε συρρικνωθεί ο Briksdalsbreen, σε σχέση με τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Παρόλα αυτά, το τοπίο σε μαγεύει και η επίσκεψη αξίζει 100%. Επιστρέφοντας, κάναμε στάση για φαγητό στο Lodge που υπάρχει στην αφετηρία των troll cars, μία τοματόσουπα και ένα πιάτο fish and chips περίπου 40 ευρώ. Αουτς....
Εχοντας πάρει δυνάμεις και βλέποντας να φεύγουν τα σύννεφα, αποφασίσαμε να ανέβουμε με το Loen Skylift ψηλά για να βγάλουμε καμιά φωτογραφία τα φιορδ. Αυτό δεν το είχαμε καταφέρει έως τώρα και θα ήταν κρίμα να χάναμε την ευκαιρεία τώρα που ο ουρανός ήταν ασυννέφιαστος. Χμμμ... Μάθημα 1ον: ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ μην χαίρεσαι που δεν έχει σύννεφα εκείνη τη στιγμή στη Νορβηγία. Με το που ανεβήκαμε στην κορυφή εμφανίστηκε απο το πουθενά ομίχλη. Μα έλεος, πληρώσαμε τα πανάκριβα εισιτήρια για να μην καταφέρουμε να δούμε τίποτα??? Μάθημα 2ον: εάν ο καιρός δεν δίνει 100% βροχή και απλά δείχνει σύννεφα και κάποιο ποσοστό πιθανής βροχόπτωσης, τότε περίμενε λίγο και θα δεις έτσι στα ξαφνικά τον ήλιο να εμφανίζεται! Αέρας, βροχή, ήλιος, σύννεφα που έρχονταν κατά πάνω μας, όλα μαζί συνέθεσαν το παρακάτω θέαμα!
25/08. Βαρύ το πρόγραμμα και για σήμερα. Ξυπνάμε, τρώμε γερό πρωινό και έχω πολλά στα σχέδιά μου. Η πρόγνωση του καιρού φαίνεται ικανοποιητική. Τώρα ψιχαλίζει αλλά πλέον το έχουμε συνηθίσει και δεν μας ενοχλεί. Βγαίνουμε και βλέπουμε αυτές τις εικόνες! Πραγματικά αγαπώ το Hjelle!
Από το ξενοδοχείο απέχει ελάχιστα ο GAMLE STRYNEFJELLSVENGEN, National Tourist Route με τον αριθμό 258. Gamle Strynefjellsvegen .
Ξεκινάει από Hjelle και καταλήγει στο Grotli, σύνολο 27χλμ. Εάν πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις κάποιον National Tourist Route, αυτός είναι ο 258. Τα 27χλμ τα κάναμε σε 3 ώρες. Μόνο αυτό θα σας πω. Ο δρόμος ξεκινάει κάπως έτσι. Στην αρχή είναι ασφαλτοστρωμένος, στη συνέχεια όχι, αλλά τους πετύχαμε σε φάση που κάνανε έργα ασφαλτόστρωσης. Μέγιστη ταχύτητα, 20-30 χμ. Αλλά άξιζε και με το παραπάνω.
Ανηφορίζοντας και φτάνοντας σε μια κοιλάδα, παρατηρούμε τις τυρκουάζ λίμνες και το γυμνό τοπίο. Οδηγώντας σε απίστευτα αργή ταχύτητα, ψάχνουμε να βρούμε ένα σημείο να σταματήσουμε για να πάμε να θαυμάσουμε τις λίμνες από κοντά. Κανένα αυτοκίνητο έως τώρα δεν έχει φανεί, δεν ακούγεται ούτε ήχος από πουλί. Απόλυτη ησυχία κι εμείς βγαίνουμε χοροπηδώντας από το αυτοκίνητο και ξεκινάμε προς μια ξύλινη καλύβα. Παντού μίνι μανιτάρια, στα πιο απίθανα σημεία. Ακόμα κι εδώ!
Αλήθεια, τι είναι αυτό πάνω στο οποίο φύτρωσαν τα μανιταράκια??? Και το πήρα χαμπάρι μετά? Μα φυσικά κακάκια από κάποιο ζώο! Και εδώ έρχεται το Μάθημα 3ον: όταν βλέπεις κακάκια ζώου στην ερημιά, πρέπει να προβληματιστείς από ποιο ζώο είναι... Θα σας πω στη συνέχεια σχετικά μ' αυτό... Για την ώρα, απολαμβάνουμε την ελευθερία μας απροβλημάτιστοι, φτάσαμε στην καλύβα πηδώντας πέτρες και τα παιδία παίζει! Είμαστε ολομόναχοι στην ερημιά (ή έτσι νομίζουμε τελοσπάντων) και είναι τέλεια!
Ξεκινάμε να επιστρέψουμε στο αυτοκίνητο, το οποίο είναι παρκαρισμένο αρκετά μακριά σε μια εσοχή του δρόμου. Ξάφνου το μάτι μου πιάνει κάτι το συγκλονιστικό! Κι όμως ναι! Ενα κοπάδι Ρούντολφ, ολοζώντανοι μπροστά μας! Αγριοι τάρανδοι! Χωρίς να το σκεφτούμε τρέχουμε στην άκρη του ισιώματος για να τους δούμε! Δεν έχω λόγια, έχουμε τρελαθεί από την χαρά μας! Εχουμε ξεχάσει ότι είναι άγριοι τάρανδοι και όχι προβατάκια. Μας έχουν δει και μάλλον έχουν ενοχληθεί. Γυρίζουν προς το μέρος μας και μας φερμάρουν. Αρχίζουν να τρέχουν προς εμάς. Ενώ μας πλησιάζουν σταματάνε και αλλάζουν πορεία προς ένα άλλο ζευγάρι που βρισκόταν από την άλλη μεριά και το έβαλε στα πόδια. Στο τέλος απλά πάνε προς το ποτάμι και φεύγουν. Βασικά παγώσαμε... Δεν ξέρω τι συμπεριφορά έχουν οι άγριοι τάρανδοι, αλλά θα μπορούσαν πολύ άνετα να μας έχουν τσαλαπατήσει, το λιγότερο... Αρα όταν ξαναδούμε κακάκια στη μέση του πουθενά, θα έχουμε το νου μας... Ηταν το super highlight των διακοπών μας στην Νορβηγία! Μετά από αυτό συνεχίσαμε προς Grotli, όπου η έξοδος του GAMLE STRYNEFJELLSVENGEN έγινε μέσα από πυκνό δάσος, πανέμορφα και σίγουρα πανάκριβα σπίτια τύπου σαλέ, μέχρι να φτάσουμε στην πινακίδα που έδειχνε "Geiranger - Trollstingen". H συνέχεια είχε κρουαζιέρα Geiranger - Hellesylt και επιστροφή στο Hjelle. Δείτε τους ταράνδους και βίντεο.
20180825_115455 on Vimeo
Η οδήγηση προς το Geiranger έγινε με πυκνή βροχή και ομίχλη. Το Geiranger είναι αρκετά τουριστικό σαν μέρος, ίσως το πρώτο χωριό όπου είδαμε πραγματικά πολύ κόσμο. Ο δρόμος προς το Geirangerfjord ήταν όλο κοφτές στροφές, αν ανέβαινε λεωφορείο έπρεπε να είσαι πολύ προσεκτικός. Λόγω του καιρού προβληματίστηκα για το εάν θα έπρεπε τελικά να κάνουμε την κρουαζιέρα. Για κρουαζιέρα μιας ώρας Geiranger - Hellesylt πλήρωνες 100 ευρώ περίπου μαζί με το αυτοκίνητο. Με το που φτάσαμε στο χωριό, παρκάραμε, βγάλαμε εισιτήρια και κάναμε τη βόλτα μας μέχρι να περάσει η ώρα για να επιβιβαστούμε. Είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας, η βροχή σταμάτησε, βγήκε ήλιος, υπέροχα! Στο Geiranger σταματάνε πολλά κρουαζιερόπλοια, επίσης έχει πολλές δραστηριότητες όπως κανό - καγιάκ στο φιορδ, πεζοπορίες και ψάρεμα. Απωθητικό ήταν το γεγονός ότι το νερό είχε αμέτρητες άσπρες μέδουσες.
Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και ήρθε η ώρα της κρουαζιέρας! Επιβίβαση και η μάχη της καρέκλας με την καλύτερα θέα στο κατάστρωμα. Οντως ήταν πολύ όμορφα. Δεν κράτησε όμως η χαρά μας. Με το που απομακρύνθηκε το πλοίο από το λιμάνι, άρχισε μπουρίνι, βροχή και τρελός αέρας που κράτησε σχεδόν μέχρι το Hellesylt. Ολοι μπήκαν μέσα κι εκεί έγινε η μάχη του παραθύρου. Εξω έκανε το ψοφόκρυο αλλά δεν γινόταν να υποχωρήσω έτσι, κουκουλώθηκα, έβαλα το αδιάβροχο κάλυμμα στη DSLR, άφησα το σύζυγο και τον γιο στην καφετέρια μέσα και έκανα ηρωική έξοδο! Τουλάχιστον κάτι μπόρεσα να τραβήξω...
Από το συμπαθητικό Hellesylt έχουμε να θυμόμαστε το ουράνιο τόξο που εμφανίστηκε για να μας αποχαιρετήσει!
Ημασταν γύρω στις 18.00 στο ξενοδοχείο στο Hjelle, μετά από μια διαδρομή μέσα από πολλά τούνελ και περνώντας πάλι από Olden, Loen Και Stryn. Ευκαιρία για μια βόλτα στον καταρράκτη Glommesfossen, περίπατος του μισαώρου από το ξενοδοχείο. Περάσαμε από το σχολείο του Oppstryn και προχωρήσαμε με αργό ρυθμό προς τον καταρράκτη. Ομως στο πλάι του δρόμου είχε πολλές βατομουριές με ζουμερά raspberries και η καθυστέρηση ήταν αναπόφευκτη, μιας και ο γιος μας ήθελε να μαζέψει βατόμουρα. Στον καταρράκτη δεν φτάσαμε ποτέ φυσικά. Γυρίσαμε ίσα ίσα για το δείπνο, τοματόσουπα, σολωμό και παγωτό raspberries με μαρέγκα με βατόμουρα. Κόλαση...
26/08. Ήρθε η στιγμή που πρέπει να φύγουμε από το Hjelle. Ξεκινάμε να κατηφορίζουμε προς Bergen, επόμενος σταθμός το πορθμείο του Lavik. Αρκετά μεγάλη απόσταση, γύρω στα 250 χλμ. O καιρός θα είναι εξαιρετικός σήμερα και ο Lorenz, ο ιδιοκτήτης του Hjelle Hotel, επιμένει ότι πρέπει να επισκεφτούμε τον παγετώνα Kjenndal (Kjenndalsbreen). "You will not regret it, it is very atmospheric there!" . Νομίζω ότι δεν θέλουμε και πολύ για να πειστούμε γι΄αυτό, θα είναι σκότωμα να πάμε κατευθείαν στο Lavik, άρα ο Kjenndalsbreen ακούγεται σαν μια δελεαστική πρόταση. Και είναι και σχετικά κοντά. Από το Loen έχει ταμπέλα και απλά ακολουθούμε τον πολύ στενό δρόμο κατά μήκος της λίμνης Lovatn (Lovatnet). Εχει ήλιο, δε φυσάει και νομίζω ότι η Lovatnet είναι η ομορφότερη λίμνη που έχουμε δει ποτέ... Δείτε και μόνοι σας... Υπάρχει το καραβάκι MS Kjenndal II που κάνει κρουαζιέρα στη λίμνη, ξεκινάει από το Sande και καταλήγει στην καφετέρια - εστιατόριο Kjenndalstova.
Για να μπεις στον ιδιωτικό δρόμο του Kjenndalstova και να φτάσεις στον παγετώνα πρέπει να πληρώσιες 40 ΝΟΚ διόδια. Ο παγετώνας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, έχει δυστυχώς χαθεί μεγάλο μέρος του, αλλά το τοπίο είναι συγκλονιστικό. Ελάχιστοι οι τουρίστες εδώ, μπορείς να παρκάρεις όπου βρεις χώρο και να περπατήσεις όσο θες εσύ για να φτάσεις κοντά του. Βασικά έχει συρρικνωθεί τόσο που δεν γίνεται να φτάσεις κοντά του, χώρια που δεν επιτρέπεται να πλησιάσεις μην τυχόν γίνει καμιά κατολίσθηση. Η διαδρομή είναι εύκολη, παντού βατόμουρα και μανιτάρια, ρίξαμε πολύ χαζολόγημα. Στην επιστροφή κάναμε στάση στο Kjenndalstova για να τσιμπήσουμε κάτι, σούπερ η τοποθεσία του και το φαγητό. Πέστροφα από τη λίμνη και το κλασικό fish and chips, γύρω στα 50 ευρώ. Και με γεμάτο στομάχι, ξεκινάμε τον μακρύ δρόμο για το Lavik.
Περάσαμε πολλά τούνελ, ατέλειωτα χιλιόμετρα οδήγησης, με απρόσμενους συνοδοιπόρους να περπατάνε αμέριμνα στο δρόμο, θέα στο φιορδ, διαπιστώνοντας ότι όσο κατεβαίναμε το χρώμα στις λίμνες αλλάζει, σκουραίνει. Δεν είναι πια τυρκουάζ. Τα βουνά δεν είναι τόσο ψηλά και επιβλητικά. Εχει αρχίσει να σουρουπώνει, νιώθουμε την κούραση, αυτή η τόσο αργή οδήγηση είναι μαρτύριο! Ωρα 19.00 και επιτέλους φτάσαμε στο Lavik. Εκεί θα διανυκτερεύσουμε σε ένα ξενοδοχείο ακριβώς δίπλα από το πορθμείο, έτσι ώστε αύριο το πρωί να είμαστε έτοιμοι για πρωινή αναχώρηση για το Bergen. Μετά το χορταστικό δείπνο, αφού έχει ακόμα φως, κάνουμε τη βόλτα μας στο μικρό λιμάνι και πέριξ και παρατηρούμε τα καράβια που έρχονται και φεύγουν... Ενα γρήγορο περπάτημα μέχρι ψηλά στο νεκροταφείο μέσα στο δάσος και επιστροφή γιατί έχει σκοτεινιάσει. Πλένω τα raspberries που έχει μαζέψει ο γιος και τα απολαμβάνω, μιας και δεν θα έχω ξανά αυτή την ευκαιρία. Καλό βράδυ.
27/08 και αισίως το ταξίδι αυτό πλησιάζει στο τέλος του. Εχουμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο του Bergen στις 15.30, έχουμε να οδηγήσουμε περίπου 130 χιλιόμετρα, το google maps λέει 2 ώρες και 25 λεπτά. Το έχουμε μάθει πλέον το μάθημά μας και γι' αυτό ξεκινάμε όσο πιο νωρίς γίνεται. Μετά το Lavik, το τοπίο δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό, τουλάχιστον σε σχέση με αυτά που είχαμε δει έως τώρα. Βρέχει ασταμάτητα, συναντάμε παραπάνω αυτοκίνητα, οπότε σε 3,5 ώρες φτάνουμε στο Bergen. Μια φωτογραφία από κάποια παιδάκια που μάλλον πηγαίνανε εκδρομή, ντυμένα όπως πρέπει για να μην βρέχονται.
H αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να μας βγαίνει η συνολική κούραση του ταξιδιού πλέον. Επόμενη στάση το VilVite Science Centre, όπου υπάρχουν περίπου 75 διαδραστικά παιχνίδια και πειράματα με θέμα τον καιρό, τον ωκεανό και την ενέργεια. Είχε θέματα για όλες τις ηλικίες από 6 ετών και άνω και , ομολογουμένως, δεν είχαμε ξαναεπισκεφθεί κάτι παρόμοιο. Πάρα πολύ ενδιαφέρων και επιμορφωτικός τρόπος για να περάσεις την ώρα σου μια βροχερή μέρα στο Bergen.
Βγαίνοντας από το VilVite, ο καιρός έχει φτιάξει και δεν μπορώ παρά να θαυμάσω την πολυχρωμία του Bergen.
Ωρα για το αεροδρόμιο, μας περιμένει η πτήση προς Amsterdam και μετά προς Αθήνα. Εδώ κάπου τελειώνει αυτό το πραγματικά γεμάτο ταξίδι. Μια ακόμη φωτογραφία μέσα από το αεροπλάνο, ώρα 18.30, και στο βάθος διακρίνεται το αεροδρόμιο του Bergen. Θα ακολουθήσουν κάποια χρήσιμα tips.
Χρήσιμα tips για όποιον θέλει να ταξιδέψει στη Νορβηγία με ή και χωρίς παιδί.
Το ότι η Νορβηγία είναι σούπερ πανάκριβη δεν χρειάζεται να το ξαναπώ. Πραγματικά πρέπει να υπολογίσεις πολύ καλά το budget σου εάν θες να μην βρεθείς προ δυσάρεστων οικονομικών εκπλήξεων. Η ισοτιμία έχει ως εξής: 1 NOK = 0.105704 EUR.
Κάποιες φορές (ευτυχώς λίγες) οι πιστωτικές μας κάρτες δεν γίνονταν δεκτές από τα μηχανήματα. Οπότε καλό είναι να βγάλετε και κάποια ΝΟΚ από το ΑΤΜ, για ώρα ανάγκης.
Οι δρόμοι είναι εξαιρετικοί, αλλά όπως προανέφερα, δεν μπορείς να τρέξεις πολύ. Υπάρχει σαφέστατο όριο ταχύτητας, ειδικά μέσα στα χωριά είναι 40 χλμ το όριο και το τηρούν άπαντες, πολλές κάμερες και γενικά υπολογίστε πολλή παραπάνω ώρα για να φτάσετε στον προορισμό σας. Στην περιοχή των Western Fjords που επισκεφτήκαμε εμείς έχει πολλά και μεγάλα τούνελ, εάν έχετε θέμα με κλειστοφοβία να το λάβετε σοβαρά υπόψιν. Εχει διόδια χωρίς μπάρες και όλα τα αυτοκίνητα έχουν e-pass .
Βενζίνη πανάκριβη. Ευτυχώς είχαμε diesel αυτοκίνητο, αλλά και πάλι το κόστος ήταν υψηλό. Υπάρχουν παντού βενζινάδικα στα βουνά και όσο ανεβαίνεις, τόσο ανεβαίνει και η τιμή της βενζίνης. Μια ενδεικτική τιμή στο Sogndal.
Τα σούπερ μάρκετ είναι ακριβά αλλά γενικά καλύτερα να ψωνίζεις από εκεί έτοιμα γεύματα παρά να τρως έξω σε εστιατόρια. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι οι τουρίστες σκέφτονται έτσι, οπότε πρέπει να πας πρωί πρωί για ψώνια, εάν θες να βρεις έτοιμα γεύματα και σαλάτες. Μία σοκολάτα μπορεί να κοστίζει 4 ευρώ, ένα σάντουιτς 8-9 ευρώ, ένα κουτάκι μπύρα 10 ευρώ. Δείτε και τιμές από fast food-άδικο του αεροδρομίου.
Από επιλογές ξενοδοχείων πραγματικά είναι τόσα πολλά και καλά που εξαρτάται από το πόσα θες να διαθέσεις. Παντού υπήρχαν οργανωμένα camping, σε ξύλινα σπιτάκια, σε γιούρτες, σε τροχόσπιτα, πάντως όλα μα όλα τα camping ήταν σε φανταστικές τοποθεσίες δίπλα σε λίμνες και όλα είχαν καφετέρια, εστιατόριο και παιδότοπο. Μια πολύ καλή λύση διαμονής, εάν το ήξερα ότι ήταν τόσο όμορφα θα το δοκίμαζα για κάνα δυο βράδια. Για περισσότερη οικονομία, καλύτερα να νοικιάσεις ένα δωμάτιο με κουζίνα και να μαγειρεύεις, εμείς πάντως δεν είχαμε όρεξη για μαγείρεμα, οπότε και επιλέξαμε τη λύση της ημιδιατροφής. Το βράδυ είναι πολύ δύσκολο να βρεις εστιατόριο πάνω στα βουνά, εκτός κι αν επιλέξεις να μείνεις σε κάποιο από τα κεφαλοχώρια.
Πολλά ξενοδοχεία, ειδικά στο Bergen, πουλάνε lunch box από το πρωινό τους. Σου δίνουν μια χαρτοσακούλα και την γεμίζεις με ότι μπορείς από το πρωινό. Κόστος 95ΝΟΚ=10 ευρώ
Ενδεικτικά παραθέτω κάποιες τιμές, όπως τις βλέπω από τις αποδείξεις που έχω κρατήσει.
Ενα πιάτο fish and chips και μια τοματόσουπα στο Briksdalsbre Fjellstove, εστιατόριο στο πάρκιν των troll cars στο παγετώνα Briksdal: 270ΝΟΚ=28,6 ευρώ
Loen Skylift 260NOK=27,5/άτομο
Κρουαζιέρα στο Geirangerfjord περίπου 100 ευρώ
Για να πάμε στους παγετώνες περνούσαμε από toll roads με κόστος 4,5-5ΝΟΚ. Το μηχάνημα δέχεται και πιστωτική κάρτα.
Μεγάλο κόστος η ενοικίαση του αυτοκινήτου, περίπου 100 ευρώ την ημέρα. Εάν δε επέλεγες να το παραδώσεις σε διαφορετικό μέρος, το κόστος ανέβαινε περισσότερο.
Υπήρχαν δωρεάν δημόσιες τουαλέτες στα βουνά και στις λίμνες, στη μέση του πουθενά.
Μεγάλος πονοκέφαλος ήταν ο σχεδιασμός της διαδρομής που θα ακολουθούσαμε. Υπήρχε η λύση να ξεκινούσαμε από Οσλο, η οποία απορρίφθηκε γιατί το Bergen μου άρεσε περισσότερο σαν πόλη και ήταν πιο κοντά στα δυτικά φιορδ. Εάν θες να κάνεις Trolltunga και Preikstolen , καλύτερα να ξεινήσεις από Οσλο. Εάν το ξανάκανα το ταξίδι αυτό θα έβαζα άλλη μια μέρα διαμονή στο Bergen στην αρχή του ταξιδιού και θα είχα ως τελικό προορισμό το Alesund. Τόσα όμορφα μέρη, τόσο λίγος χρόνος, τόσο μεγάλο κόστος...
Και ένα τελευταίο: είναι ένα πανεύκολο ταξίδι για οικογενειακές διακοπές. Υπάρχουν πεζοπορίες για όλες τις ηλικίες, οι εύκολες είναι με πράσινη σήμανση και τα μονοπάτια είναι ξεκάθαρα. Σε κάθε χωριό η αυλή του σχολείου του είναι ανοικτή και μπορεί το παιδάκι να μπει να παίξει. Μπορεί ο 6χρονος γιος μας να μην εκτίμησε τη θέα των φιορδ, όμως τρελάθηκε με τα raspberries και τα μανιτάρια! Παιδιά είναι αυτά!
Με την Νορβηγία έχω εκκρεμότητες, δεν θα μείνουμε στη μία επίσκεψη. Τα Lofoten ήδη βρίσκονται στα μελλοντικά ταξιδιωτικά μου σχέδια! Η ιστορία ολοκληρώνεται εδώ.
Είσαι καταπληκτική, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την άμεση απάντηση!
