Νορβηγία Να πάω Όσλο;

[North66]

σιγα τα ξενέρωτα πρωινά τους
και μην το λες
ε και έχω δει κάτι άγγλους και γάλλους να ρημάζουν τους μπουφέδες

Mην το λες... αν το ξενοδοχείο είναι καλό, τότε ο μπουφές του σκανδιναβικού πρωινού είναι πολύ πλούσιος... βασικά τρως άνετα και για μεσημεριανό

 

[el de abajo]

Επειδή είχα την τυχη να μείνω στη Νορβηγία, 2 μήνες στο Όσλο και 1 μήνα στο Beitostolen (δίπλα είναι το βουνό Βesseggen από τους καλύτερους προορισμούς για hiking) σπαστά, Ιανουάριο-Φεβρουάριο και Μαιο-Ιούνιο απλά θα ήθελα να πω πως η Νορβηγία είναι πιθανόν μία από τις πιο ωραίες Ευρωπαϊκες χώρες.
Το Όσλο και γενικά η Νορβηγία είναι πιο ελκυστικός προορισμός το καλοκαίρι (αν και το -10 που είχε δεν το βρήκα πιο κρυο από το +1, +2 της Θεσσαλονίκης αλλα τεσπά) όπου αν πετύχεις καλό καιρό βλέπεις εκατοντάδες ανθρώπους στα πάρκα να λοιάζονται και να κάνουν μανιωδως μπάρμπεκιου...η πραγματική μαγεία όμως είναι η φυση που συναντάει κανείς σε όλη την χώρα έξω απο τα αστικά κέντρα....πραγματικα δε περιγράφεται με λόγια, μόνο στις Αργεντίνικες Άνδεις έχω δει αναλόγου ομορφιάς τοπία...
Το μόνο πρόβλημα είναι το φαγητο και πιθανόν τα ξενοδοχεία (χωρις να ξέρω πολλά για αυτα γιατι δεν έμεινα ποτε σε ξενοδοχείο) όπου οι τιμές για τουρίστες είναι από ακριβές μεχρι και εξωφρενικές....με την μικρή λεπτομέρεια ότι αν υπάρχει η δυνατότητα να μαγειρέψει κάποιος υπάρχει η αλυσίδα supermarket ΚIWI η οποία πιθανόν και να έχει σε πολλά προιόντα πιο καλές τιμές από τα περισσότερα ελληνικά s/m...
για τις Νορβηγίδες δε θα πω τίποτα...απλά μου το είχαν πει και δε το πίστευα...αλλά όταν πας εκεί και αν τύχει να βγεις σε μπαράκια ή club απλά χάνεις τη μπάλα..

 

[Yorgos]

Επισκέφθηκα το Όσλο πριν λίγες μέρες. Δεν τα βρήκα τόσο τραγικά τα πράγματα από πλευράς κόστους και νομίζω πως άνετα δικαιολογεί τρεις ημέρες ως αυτόνομος προορισμός, αλλά με πολύ τρέξιμο. Αν κάποιος θέλει να δει περισσότερα πράγματα σε πιο χαλαρό ρυθμό από τον παρανοϊκό δικό μου (ξεκινάω την ημέρα μου στις 7 και γυρίζω μεσάνυχτα), θέλει και περισσότερες ημέρες, αναλόγως βεβαίως τα ενδιαφέροντα του καθενός. Γράφω δυο-τρεις συμβουλές, υπογραμμίζοντας πως δεν είμαι ειδικός επί του προορισμού και δεχόμαστε ευχαρίστως διορθώσεις, διότι ούτε σημειώσεις κράτησα, ούτε οδηγό είχα μαζί μου και τα γράφω όπως τα θυμάμαι.

Διαμονή:
Couchsurfing. Μένεις με ντόπιο και βλέπεις και την καθημερινότητα εκ των έσω, εγώ μάλιστα βρήκα το alter ego μου (μέχρι και στην Κούβα είχε ζήσει το άτομο), σε χλιδάτο διαμέρισμα, σε πολύ upmarket κεντρική περιοχή. Τι ξενοδοχεία και χόστελ… Φανταστική φιλοξενία και συζητήσεις μέχρι τις 2 το πρωί με ντόπιους, αντί για διαμονή ως τουρίστας ανάμεσα σε τουρίστες σε κανένα ξενοδοχείο για τιμή κρουαζιέρας. Συμφωνώ πως το couchsurfing δεν είναι για όλους (ούτε εγώ το κάνω συνέχεια, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες), αλλά για όσους γουστάρουν τέτοια φάση, ειδικά για τη Νορβηγία των άκρως πολιτισμένων, καθαρών, φιλόξενων Νορβηγών που έχουν συναίσθηση του πόσο ακριβή είναι η χώρα τους για τους επισκέπτες, είναι ιδανική περίπτωση.

Φαγητό:
Για το πρωινό, έχει πολλά «πακετάκια» σε διάφορα delicatessen, σε πολύ λογικές τιμές. Π.χ 3 ζεστότατα ψωμάκια με σοκολάτα, διαστάσεων ψωμιού για χάμπουρκερ, φρεσκοβγαλμένα από το φούρνο, συν συσκευασμένος χυμός της αρεσκείας σας συν σάντουιτς με τρία τυριά και λάχανο = 7 ευρώ. Προσωπικά το βρίσκω πολύ «γεμάτο» πρωινό. Ανάλογες προσφορές έχουν όλες οι αλυσίδες minimarket, και τις βρίσκεις σε κάθε γειτονιά. Πολύ μπελά το βρίσκω το μαγείρεμα και δε νομίζω πως εξοικονομείς και κάτι φοβερό.

Για το μεσημεριανό, υπάρχουν και φτηνά εστιατόρια, και μεσημεριανά μενού και ορισμένοι all-you-can-eat μπουφέδες, ακόμη και στο καρακέντρο.

Παράδειγμα φτηνού εστιατορίου: στην οδό Bernt Ankers, πάρα πολύ κεντρικά, έχει πάρα πολλά εστιατόρια μεταναστών. Για τους λάτρεις της Ασιατικής κουζίνας, οι τιμές είναι πολύ καλές για τα δεδομένα της χώρας και οι γεύσεις πολύ καλές (δε λέω γκουρμέ, αλλά καμία σχέση με τα συνηθισμένα ασιατικά της Αθήνας). Σε ένα από τα βιετναμέζικα (η αγάπη μου…) της συγκεκριμένης οδού, έφαγα εξαιρετική σούπα με γάλα καρύδας, γαρίδες, dumplings κλπ συν καλο ψάρι με σαλάτα και γευστικότατη σάλτσα για 18,5? κι έσκασα.

Παράδειγμα μεσημεριανού μενού: Λίγο έξω από το κέντρο, βρίσκεις πολύ εύκολα μενού κινέζικο με 80ΝΟΚ, δηλαδή 11 ευρώ, για 5 dishes. Φαντάζομαι πως δεν είναι και γκουρμέ (δεν το έφαγα) αλλά τη δουλειά σου την κάνεις στο κόστος ενός…χάμπουργκερ (τόσο τα πουλάνε στο δρόμο!). Σε πολλά κεντρικά εστιατόρια το μενού έχει γύρω στις 200ΝΟΚ (κάτι λιγότερο από 30 ευρώ). Επίσης, με την εκπτωτική κάρτα Oslo Pass (λεπτομέρειες παρακάτω), έχεις 40% έκπτωση στο μπουφέ του συνεδριακού κέντρου Voksenasen, με άψογη θέα επί της πόλης, για 195ΝΟΚ (25 ευρώ) και σκας στο φαγητό, από κρέατα και σολωμό μέχρι γλυκά. Ξαναλέω πως η εθνική τους κουζίνα δε λέει και πολλά πράγματα πάντως, εγώ θα «χτύπαγα» τα ασιατικά.

Παράδειγμα μπουφέ: Καράκεντρο, στην οδό Rosenkratz, το Μογγόλικο εστιατόριο Mr Hong (πολύ όμορφος χώρος), έχει happy hour στο μπουφέ του από τις 14 μέχρι τις 17 η ώρα κάθε μέρα πλην Σαββάτου για…125 ΝΟΚ (=16,5 ευρώ). ΣΚΑΣ από φαγητό, ψήνει και τις κρεατάρες μπροστά σου ο τύπος, πλακώνεις και κάτι πολύ ωραία ψαρικά κι αν έχεις «χωρητικότητα» να ξαναφάς το βράδυ, γράψε μου.

Τα παραπάνω είναι παραδείγματα απλώς, εννοείται πως υπάρχουν πολλές τέτοιες επιλογές και κατά πάσα πιθανότητα καλύτερες.

Ένα θέμα πάντως στο φαγητό είναι τα ποτά. Οι τιμές ακόμη και των απλών αναψυκτικών είναι φωτιά. Στο σούπερ μάρκετ έχει μια Coca Cola 3,5 ευρώ, οπότε λογικό είναι στο εστιατόριο να έχει 7. Λύση: νεράκι. Το νερό της βρύσης πίνεται, είναι πεντακάθαρο και ως εκ τούτου στα εστιατόρια το σερβίρουν δωρεάν (τουλάχιστον σε όσα πήγα εγώ). Δε λέει να πληρώνεις 15 ευρώ για δοξασμένο βιετναμέζικο (λιγώθηκα πάλι) και να δίνεις άλλα τόσα για δυο χαζο-κόκες.

Γενικώς κουλτούρα φιλοδωρημάτων δεν έχουν, οπότε απλώς στρογγυλοποιείς το λογαριασμό προς τα πάνω και καθάρισες, δεν είναι όπως τις ΗΠΑ, πιο πολύ προς Ιαπωνία φέρνει (που σε κυνηγάει έξω από το μπαρ η μπαργούμαν να σου επιστρέψει τα κέρματα που άφησες ως φιλοδώρημα, νομίζοντας πως σου έπεσαν).

Μεταφορές:
Πανάκριβες, είναι τελείως παλαβοί οι άνθρωποι! Ωστόσο, εδώ έρχεται η OsloPass και σε σώζει. Κάνει 230ΝΟΚ για 24 ώρες, 340 ΝΟΚ για 48 ώρες και αν θυμάμαι καλά, 430ΝΟΚ για 72 ώρες, δηλαδή αντίστοιχα 30, 44 και 56 ευρώ. Αν σκεφθεί κανείς πως σου καλύπτει όλες τις μεταφορές, όλα τα μουσεία (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και σου δίνει και εκπτώσεις σε μπαρ, εστιατόρια κλπ, είναι ευκαιριάρα. Ενδεικτικά, η μετακίνηση από το αεροδρόμιο Rygge έχει 32 ευρώ (αν πάρεις το return ticket διότι με δύο απλά βγαίνει ακόμη ακριβότερα), το 5λεπτο καραβάκι για να πας από την Όπερα στη χερσόνησο του Bygdoy με τα εξαιρετικά μουσεία έχει 6 ευρώ, τα αστικά λεωφορεία ο Θεός να σε φυλάει κλπ. Δεν το συζητάμε ότι εξοικονομείς πολλά χρήματα, ειδικά αν είσαι και museum freak όπως εγώ, όπου η κάθε είσοδος κάνει 60-100ΝΟΚ (9-13 ευρώ). Και μόνο που έχεις την άνεση να ανεβοκατεβαίνεις στα εξαιρετικά τους μετρό, προαστιακούς, τραίνα, τραμ, λεωφορεία και καραβάκια όποτε δεις κάτι που σου αρέσει χωρίς να σκέφτεσαι ότι θα ξαναπληρώσεις, αξίζει για την προσωπική σου υγεία. Σημειωτέον ότι το σύστημα συγκοινωνιών που καλύπτει η κάρτα σε πάει τόσο μακριά αν θες, που φτάνεις μέχρι το Lilledtrom και το Tysenfryd!

Αξιοθέατα:
Προσωπικά εξεπλάγην ευχάριστα από το πόσα πράγματα βρήκα να κάνω και στενοχωρήθηκα που δεν τα πρόλαβα όλα. Γράφω μερικά:

• Το Vigelandsparken είναι από τα πιο όμορφα πάρκα που έχω δει ποτέ. Καταπράσινο, με απίστευτα, εκατοντάδες γλυπτά από τον μέγιστο Vigeland, χώρος συγκέντρωσης Νορβηγών και.. Νορβηγίδων (βγαίνουν και με κάτι σορτς…), καταπληκτικό μέρος για βόλτα, ξάπλα, κουβεντούλα και αυτομασάζ στα πόδια μετά από μια πολύ κοπιαστική μέρα. Παρακολουθείς και τον πολιτισμό των Νορβηγών (πώς είναι με τα παιδάκια τους, τα σκυλάκια τους, τα πικνικ τους κλπ) και επειδή νυχτώνει κατά τις 11, έχεις πολλές ώρες να το απολαύσεις. Πήγα 3 φορές…
• Περπάτημα στη στέγη της νεόδμητης όπερας, με θέα τη θάλασσα. Αν είσαι τυχερός, βρίσκεις και κανένα last minute ticket, εγώ θυμήθηκα τα νιάτα μου, που πηγαίναμε και παίρναμε έξω από την Όπερα της Βιέννης τα εισιτήρια για όρθιους με 10 σελίνια μισή ώρα πριν την παράσταση. Ίδια φάση κι εδώ.
• Το Κέντρο Ειρήνης Νόμπελ με υπερμοντέρνα hi-tech interactive έκθεση και εκπληκτική έκθεση φωτογραφίας
• Το κουαρτέτο των μουσείων στη χερσόνησο Byogdoy:

- Το μουσείο FRAM, όπου βλέπει κανείς το ανθεκτικότερο ξύλινο πλοίο όλων των εποχών και μια έκθεση για το πώς έφτασε βόρειο και νότο Πόλο υπό απίστευτες αντιξοότητες. Πραγματικά μαθαίνει κανείς πολλά για τους πρώτους εξερευνητές αυτών των απόμακρων περιοχών του πλανήτη, τη βρήκα πολύ αξιόλογη την έκθεση, ειδικά το κομμάτι για τον Amundsen.
- Το μουσείο Kontiki για τον παιδικό μου ήρωα Thor Heyerdahl.Συγκινήθηκα πάρα πολύ. Και να μην ξέρει κανείς ποιος είναι ο τύπος και τι έκανε, ένα μίνιμουμ ενδιαφέρον να έχει για το Νησί του Πάσχα, τους μυστηριώδεις πολιτισμούς του πλανήτη και την δίψα για πειραματισμούς και γνώση, το μουσείο είναι must. Πηγή έμπνευσης, δείγμα του τι μπορεί να κάνει η ανθρώπινη θέληση και του από τι σκαρί είναι φτιαγμένοι οι Νορβηγοί.
- Το ναυτικό μουσείο. Φαντάζομαι ότι ο Samion θα πρέπει να έχει πάει 15 φορές. Προσωπικά το κομμάτι με τα πλοία, τις μακέτες και τα διάφορα relics δεν με ενδιέφερε, αλλά οι πίνακες ήταν πολύ αξιόλογοι
- Το μουσείο με τα πλοία των Βίκιγκς. Πολύ μικρό, με 3 πλοία σε άψογη κατάσταση και περιεκτικότατη παρουσίαση. Σπάνια βλέπεις μουσείο των 20 λεπτών να αφήνει τέτοια εντύπωση.

Ξαναλέω, αυτά τα 4 είναι σε απόσταση ρίψης κέρματος μεταξύ τους, συνδυάζονται πολύ εύκολα. Δίπλα είναι και το Εθνολογικό, στο οποίο όμως δεν πήγα (μακάρι να είχε 50 ώρες η κάθε μέρα, αλλά δεν έχει η άτιμη). Βρίσκονται στη χερσόνησο που είπαμε. Οι περισσότεροι θα πηγαίνουν με το καραβάκι που φεύγει μπροστά από την Όπερα, αλλά εγώ προτείνω να κάνει κανείς πρωί-πρωί το Vigelalandsparken κι από εκεί αν πάει με τα πόδια. Περνάς από δύο πολύ ωραία προάστια, καταπράσινα, με πανέμορφα σπιτάκια, μερικές πρεσβείες και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις όπου άνθρωποι κάθε ηλικίας αθλούνται και γι’ αυτό έχουν κορμάρες μέχρι τα 70 τους, αντί να είναι σαπιοκοιλιάδες που βλέπουν ελληνική τηλεόραση όλο το 24ωρο.

Πάμε παρακάτω σε άλλα μουσεία (όρεξη να έχεις):

• Historisk Museum: Στο ισόγειο πολύ προϊστορία, Βίκιγκς κλπ και πιο πάνω της Παναγιάς τα μάτια: η καλύτερη συλλογή που έχω δει από στολές Ινδιάνων (ειδικά της Βορείου Αμερικής τα έσπαγε), πολύ πράγμα από Αφρική και Ασία, τα πάντα στα Αγγλικά (όπως παντού) και πέτυχα και μια έκθεση για τις ιστορικές πόλεις της Ιαπωνίας, χάρμα οφθαλμών.
• Norsk Teknisk Museum: Αποκάλυψη, αν δεν πας, παράλειψη!! Έπαθα την πλάκα μου. Διδάσκουν οι άνθρωποι τι θα πει interactive μουσείο για παιδιά. Δυστυχώς, ελάχιστα πράγματα είναι στα Αγγλικά. Εγώ την ψιλοπάλευα λόγω του ότι μιλάω παρεμφερή γλώσσα, αλλά έστω και χωρίς αυτό καρα-αξίζει. Το μουσείο είναι σχεδιασμένο για να αποκτήσουν ερεθίσματα τα παιδιά να αγαπήσουν την τεχνολογία, την επιστήμη, την ψυχολογία, τις τηλεπικοινωνίες, αλλά το βασικό είναι ο τρόπος παρουσίασης. Είναι γεμάτο παιχνίδια, αλλά και κάτι απίστευτα γκατζετάκια. Ας πούμε έχει ένα όπου βάζεις έναν «επίδεσμο στο κεφάλι» απέναντι σε έναν παίκτη που κάνει το ίδιο και προσπαθείτε ο ένας απέναντι στον άλλο να μετακινήσετε μια μπαλίτσα που βρίσκεται πάνω σε μια επιφάνεια με…τηλεκίνηση (είναι συνδεδεμένη με καλώδια με νευροκύταρα, τώρα λάθους όρους χρησιμοποιώ, αλλά το πιάσατε το υπονοούμενο). Αλλού μπάνεις σε κάτι ψυχεδελικούς διαδρόμους με δέντρα, κρύσταλα που δημιουργούν οπτασίες, κραυγές κλπ με σκοπό να μπεις στην ψυχοσύνθεση της σχιζοφρένειας, ενώ τηλέφωνα που κρέμονται από δέντρα σου παρουσιάζουν ψυχιάτρους που εξηγούν τις διάφορες πτυχές της ασθένειας. Έχει πολύ πράγμα για φυσική, χημεία, ανατομία και στο τέλος παίζουν πιο πολύ οι γονείς παρά τα παιδιά, δεκάδες εφαρμογές που σε παρακαλάνε να παίξεις. Πήγα και Κυριακή που πάνε οι γονείς με τα παιδιά τους και βλέπεις γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο πολιτισμένοι. Εμείς στις «εκπαιδευτικές» εκδρομές πηγαίναμε στα ίδια μουσεία που πηγαίνουν οι μεγάλοι (που δεν πηγαίνουν μάλλον, τελευταίοι είναι οι Έλληνες σε επίσκεψη μουσείων σε όλη την ΕΕ), μας έκανε ο ίδιος ξεναγός την ίδια ξενάγηση που κάνει σε ενήλικες και φυσικά σκυλοβαριόμασταν και πετάγαμε σαϊτες ο ένας στον άλλον. Στη Νορβηγία το έχουν πιάσει το νόημα και φαίνεται. Αξίζει η επίσκεψη μόνο για την «υφή» της παρουσίασης. Είναι στου διαόλου τη μάνα, ξένοι δεν πάνε ποτέ (κι εμένα με ρώταγε η κοπέλα στα εκδοτήρια πού το βρήκα!), αλλά και η διαδρομή είναι πανέμορφη. Πήγα με το τραμ (πάει το 11 και το 12 από το κέντρο, πανεύκολα) και πέρασα από πολύ όμορφες περιοχές, ανεβοκατέβηκα και μια δυο φορές να πάρω φωτό κάτι γκραφίτι κι επέστρεψα με το τραίνο (γρήγορα κι εύκολα). Αποκάλυψη, ξαναλέω.
• Η νέα πίστα άλματος σκι που φτιάξανε για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Φουτουριστικό πράγμα, που αφορά μάλλον τους φαν του αθλήματος, αλλά έχει δύο αξιοθέατα στο σύμπλεγμα που δεν παίζονται: το ένα είναι το μουσείο του σκι, που αποδείχθηκε πολύ πιο ενδιαφέρον από όσο νόμιζα παρότι μικρό (π.χ έμαθα πως οι Sami κάνουν σκι εδώ και αιώνες, πως υπάρχουν σπηλαιογραφίες 4.000 ετών με απεικονίσεις σκι, πώς πήγαιναν ως…σκιέρ οι μεταλλωρύχοι στη δουλειά τους κλπ). Το άλλο είναι το ski simulator, που μπαίνεις μέσα και είναι προσομοίωση του να κατεβαίνεις πίστα με 130χλμ/ώρα. Δεν τρελάθηκα, αλλά είμαι σίγουρος πως άλλοι θα πάθουν πλάκα (όλοι οι υπόλοιποι που είδα, για παράδειγμα).

Και δεν ανέφερα καν το κάστρο με την παλιά πόλη, τα μουσεία τέχνης, το ice skating, το εθνικό μπαλέτο, το interactive μουσείο αναμετάδοσης (όπου κάνεις τον newcaster με κανονική μαγνητοσκόπηση και παραγωγή, απ’ ό,τι διαβάζω), τις γκαλερί, τα καραβάκια που πάνε στα νότια νησάκια, το Πολιτιστικής Ιστορίας με τα ομοιώματα παραδοσιακών χωριών της Νορβηγίας, το Μουσείο για τη διαπολιτιστικότητα της σύγχρονης νορβηγικής κοινωνίας (αυτό το έχασα στο τσακ και ήθελα πολύ να το δω), την αίθουσα απονομής του Νόμπελ Ειρήνης, το Φυσικής Ιστορίας με τα απολιθώματα δεινοσαύρων και άλλα τόσα πολλά.

ΟΛΑ τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο OsloPass, δηλαδή κόστος μηδέν (μόνο το ski simulator κοστίζει έξτρα, κι αυτό με την έκπτωση του πάσου βγαίνει 6 ευρώ). Μόνο να σκεφτεί κανείς τη διαδρομή στα νησάκια και το πόσα πράγματα έχει για παιδιά, παίρνει μια ιδέα του πόσο κάνει σαν προορισμός και για οικογένειες και για νέους και για μπαρμπάδες και για τα πάντα. Η αίσθηση πολιτισμού που αποπνέει η πόλη είναι το κάτι άλλο, άλλο επίπεδο ζωής. Πήγα στο κυριακάτικο flea market (ούτε ένας τουρίστας) στο Olaf Ryes Plas κι έπαθα πλάκα.

Η πόλη δεν είναι ανώτερη της Στοκχόλμης αρχιτεκτονικά ή ως ατμόσφαιρα, οπότε ως προορισμός είναι μάλλον πιο κάτω για μένα, αλλά έχει αξιοθέατα και θα την έβαζα πάνω από την Κοπεγχάγη, για να απαντήσω και στο ερώτημα που τέθηκε πιο πάνω. Από καιρό, μέσα Μαϊου έσκαγε ο τζίτσικας, με το φανελάκι ήμουν και στο πάρκο τόπλες (μπας και δει καμιά Νορβηγίδα τους κοιλιακούς μου και μου φέξει και μετακομίσω εκεί…).

Τώρα σίγουρα ξέχασα κι άλλα πράγματα που είδα κι έκανα (Α! Το ice bar, όπου τα πάντα είναι από πάγο και σου δίνουν και γούνα, πολύ γέλιο), αλλά φτάνει, ας βγω κι εγώ να δω τη Βαλέτα by night σαν άνθρωπος…

Μην ξεχάσετε να πάρετε το βιβλιαράκι από το γραφείο τουρισμού του Όσλο (έχει διάφορα) όπως και το εγχειρίδιο για το πάσο, είναι απίστευτα καλοφτιαγμένα, ούτε οδηγό θες, ούτε χάρτη, τίποτε. Οι άνθρωποι διδάσκουν οργάνωση. Εύγε τους, διότι σε μια χώρα πανάκριβη σου δίνουν την ευκαιρία με το πάσο να κάνεις χίλια πράγματα, τους ενδιαφέρει η προώθηση κι η εντύπωση που θα αφήσουν κι όχι η αρπα-κόλα «να’ ρθουν να μας τα ακουμπήσουν οι ξένοι», όπως κάνουν κάτι άλλες χώρες σε άπειρες περιπτώσεις.

Και κάτι τελευταίο: ΟΛΟΙ μιλάνε πολύ καλά Αγγλικά, σε κάποια φάση βρέθηκα πολύ έξω στο προάστια (το’χω αυτό, να πηγαίνω να βλέπω τα πολύ άκρα της κάθε πόλης) και με κατεύθυνε ε άπταιστα Αγγλικά ένας 75χρονος…υλοτόμος. Από τα 10χρονα μέχρι τις γιαγιάδες, η συνεννόηση είναι πανεύκολη και η σηματοδότηση σε ΜΜΜ κλπ εξαιρετική.

 

[North66]

Δεν τα βρήκα τόσο τραγικά τα πράγματα από πλευράς κόστους και νομίζω πως άνετα δικαιολογεί τρεις ημέρες ως αυτόνομος προορισμός, αλλά με πολύ τρέξιμο.

Πολύ καλή απάντηση για όσους ακόμα αναρωτιούνται αν αξίζει να πάνε στο Όσλο για πάνω από μια μέρα.

 

[ΕΡΣΗ]

Σε ολα αυτα τα πολυ ενδιαφεροντα, θα προσθετα και το Μουσειο του Munch: Munch-museet
καθως και την εθνικη πινακοθηκη τους -οπου παλι υπαρχουν εργα του Munch.
Nasjonalmuseet

 

[adiaforos]

Καλά βρε Γιώργο, αυτό δεν είναι απάντηση σε νήμα, είναι ολόκληρος ταξιδιωτικός οδηγός! Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες!

 

[hydronetta]

Θα πω ότι αισθάνομαι πανάσχετος. Τι ήταν αυτό το ταρακούνημα με το couchsurfing; Πού ήταν αυτή η πληροφορία τόσο καιρό που ψάχνω διαμονές;
2 ερωτήσεις: πώς ελέγχεις τις τιμές 2. πρέπει να προσφέρεις και συ φιλοξενία για να συμμετέχεις (βαριέμαι να διαβάζω οδηγίες του site...)

 

[Yorgos]

Ποιες τιμές βρε; Δωρεάν είναι το couchsurfing. Και όχι, δε χρειάζεται να προσφέρεις φιλοξενία σε κανέναν.

 

[hydronetta]

Ποιες τιμές βρε; Δωρεάν είναι το couchsurfing. Και όχι, δε χρειάζεται να προσφέρεις φιλοξενία σε κανέναν.

Και το γουρούνι γούρλωσε τα μάτια, αποχώρησε και άρχισε να ρίχνει μαύρο δάκρυ στο λασπόλακκό του...

 

[varioAthens]

Και το γουρούνι γούρλωσε τα μάτια, αποχώρησε και άρχισε να ρίχνει μαύρο δάκρυ στο λασπόλακκό του...

Δεν ξέρω ποιος θα προσφερθεί να φιλοξενήσει ένα λασπωμένο γουρούνι στον καναπέ του αλλά κάνε μία προσπάθεια... CouchSurfing - Participate in Creating a Better World, One Couch At A Time

 

[hydronetta]

Ε δεν μπορεί, έχουν γίνει και της μοδός τα γουρουνια ως κατοικίδια...
Πάντως εξαιρετική λύση για μεμονωμένο ταξιδευτή σε χώρες όπου οι τιμές είναι τσιμπημένες. Προσωπικά ως γουρούνι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να κοιμηθώ και κατάχαμα πάνω στο sleeping bag μου

 

[skoumpi]

Η πενία τέχνας κατεργάζεται....
Αν κρίνουμε ότι οικονομικά ξεπαραδιαζόμαστε, δεν θα πάθω τίποτα να φτιάξω και το σολωμό στο τηγάνι του ενοικιαζόμενου δωματίου.
Καλά που το θυμήθηκα σκορδόλαδο να πάρω

Καλά μιλάμε εγραψες!!!!!