Νίσυρος: Εκεί που ο Μύθος είναι ζωντανός

[FILBO]

Εμπορειός
Ο σεισμός του 1933 είχε σαν αποτέλεσμα το χωριό να εγκαταλειφθεί και να ερημώσει. Σήμερα τα σπίτια ξαναχτίζονται είτε από τους απογόνους των παλιών ιδιοκτητών, είτε από ξένους (κυρίως Γάλλους).
Μια γιαγιά που σταμάτησε το άπλωμα της μπουγάδας της για να μας χαιρετήσει, μας είπε πως Γάλλοι έχουν αγοράσει τουλάχιστον ακόμα 10 από τα παλιά σπίτια αλλά δεν έχουν ξεκινήσει να τα επισκευάζουν. Στην ερώτησή μας αν οι ιδιοκτήτες αυτοί έρχονται μόνο για το καλοκαίρι, η γιαγιά απάντησε με φυσικότητα: ‘‘Το βλέπεις εκείνο το σπίτι; Ε, ο Πάτρικ έρχεται και φεύγει κάθε ένα-δυό μήνες’’

Στη κορυφή του λόφου, δίπλα στην εκκλησία του Ταξιάρχη του 13ου αιώνα, δεσπόζει ένα καστρόσπιτο, το οποίο αγοράστηκε και ανακαινίστηκε πρόσφατα από κάποιον Έλληνα.
Μετά από τη βόλτα μας καθίσαμε στη ταβέρνα της Κατίνας (το Μπαλκόνι του Εμπορειού) και φάγαμε με θέα τον κρατήρα. Δυστυχώς όμως ο ήλιος είχε δύσει και δεν σας έχω φωτογραφίες.
View attachment 213274
View attachment 213270
View attachment 213271
View attachment 213272
View attachment 213273

Ένας φωτογράφος είμαι βέβαιη πως θα βρει πολύ υλικό σ’ αυτά τα σπίτια, που η ακμή και η εγκατάλειψη, το παλιό και το νέο στέκουν δίπλα-δίπλα.

Στην τελευταία μου επίσκεψη στη Nίσυρο, το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος έμεινα για πρώτη φορά στον Εμπορειό(συνήθως μένω στους Πάλλους) , σ' ένα κατάλυμα που λέγεται Μελανόπετρα. Πρόκειται για 2 διαμερίσματα που μπορούν να φιλοξενήσουν,το καθένα, το πολύ ένα ζευγάρι με ένα παιδί (που θα κοιμηθεί στον καναπέ). Ήταν ένα χάλασμα που το αγόρασε μια αρχιτεκτόνισσα από την Αθήνα και το αναπαλέωσε με μαγικό τρόπο, σεβόμενη πλήρως την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και το περιβάλλον και έφτιαξε ένα στολίδι για το χωριό. Η θέα από τη βεράντα του είναι μοναδική( δεν ξεκολλάς με τίποτα), το εσωτερικό του εξαιρετικό, με όλες τις ανέσεις,το δε μπάνιο, τι να πω γι' αυτό; Απλά δεν παίζεται... Τη δε νύχτα φωτισμένο είναι μια κούκλα.. Η τιμή του είναι λίγο τσιμπημένη (το αξίζει όμως) αλλά εγώ έτυχε να γνωρίζω την ιδιοκτήτρια (την είχα ασθενή) οπότε μου έκανε μια γενναία έκπτωση και έτσι δε μου φάνηκε.
Δεν έχω καμία πρόθεση να κάνω διαφήμιση αλλά πιστεύω ότι το καλό πρέπει να λέγεται και οι αξιόλογες προσπάθειες να επαινούνται.
Τελειώνοντας (είμαι και πολυλογού) θέλω να συμπληρώσω στα ταβερνάκια κι αυτό του συνονόματου μου του Τριαντάφυλλου που βρίσκεται απέναντι από το Μπαλκόνι. Μπορεί να μην έχει θέα στο ηφαίστειο, αλλά τα βράδια του καλοκαιριού όταν βγάζει τα τραπεζάκια στα στενάκια, δίπλα στη εκκλησία και με τις καμάρες στο βάθος είναι σαν σκηνικό. Το φαγητό του όμως το έχει λίγο χαλάσει τα τελευταία χρόνια (να τα λέμε όλα...).

 

[Dina Z]

Αν και ήταν μεσημέρι επικρατούσε ένα ψυχεδελικό μισοσκόταδο και η αύρα εκεί μέσα είχε κάτι το αλλόκοτο, το σκιαχτικό... Εγώ πάντως εκεί δεν έμενα...

Χα, χα, χα! Ποσο δυσκολευομαι να φανταστω αυτο που περιγραφεις!
Και ποσο ενδιαφερον το βρισκω διοτι η δικη μου εικονα και εντυπωση ειναι εντελως διαφορετικες!

Στις δυο φορες που πηγα ηταν ζωντανο γεματο νεους ανθρωπους (οι μεγαλυτεροι ισως ημασταν εμεις) οι οποιοι ειτε κατεβαιναν απο τα δωματια ειτε καθοντουσαν στη ταβερνα. Ευχαριστως θα εμενα εκει αν ημουν καμια δεκαετια νεωτερη

Παντως, ναι η σκαλα ετριζε

 

[Sassenach77]

Μικρούλα μου, τι ωραία έκπληξη !!! Λατρεύω τα Δωδεκάνησα
Αναμένω συνέχεια !!!

 

[FILBO]

Χα, χα, χα! Ποσο δυσκολευομαι να φανταστω αυτο που περιγραφεις!
Και ποσο ενδιαφερον το βρισκω διοτι η δικη μου εικονα και εντυπωση ειναι εντελως διαφορετικες!

Στις δυο φορες που πηγα ηταν ζωντανο γεματο νεους ανθρωπους (οι μεγαλυτεροι ισως ημασταν εμεις) οι οποιοι ειτε κατεβαιναν απο τα δωματια ειτε καθοντουσαν στη ταβερνα. Ευχαριστως θα εμενα εκει αν ημουν καμια δεκαετια νεωτερη

Παντως, ναι η σκαλα ετριζε

Λες και μιλάμε για άλλο μέρος...Όταν πήγα εγώ δεν συνάντησα κανέναν παρά μόνο τη γνωστή μου καμαριέρα που κι αυτή σχολούσε και φύγαμε μαζί. Το καφενεδάκι ήταν έρημο, ούτε καν αυτός που το δούλευε δεν ήταν εκεί. Να φταίει η εποχή; Ήταν Σεπτέμβριος. Βλέπεις λοιπόν πως το ίδιο πράγμα, κάτω από διαφορετικές συνθήκες ,δημιουργεί τελείως άλλες εντυπώσεις... Να ένας λόγος να ξαναπάω στα λουτρά και ίσως τα δω κι εγώ να σφύζουν από νιάτα...Πάντως εκεί δε μένω.

 

[paefstra]

Ο χαρακτηρισμός "παρηκμασμένη αρχοντιά" με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Τολμώ να προσθέσω και "το στοιχειωμένο αρχοντικό" γιατί σε μια ξενάγησή μου στους χώρους του από μια γνωστή μου καμαριέρα, τα πάντα έτριζαν (ιδιαίτερα η σκάλα), πόρτες, πατώματα και κρεβάτια. Αν και ήταν μεσημέρι επικρατούσε ένα ψυχεδελικό μισοσκόταδο και η αύρα εκεί μέσα είχε κάτι το αλλόκοτο, το σκιαχτικό... Εγώ πάντως εκεί δεν έμενα...

Αν δεν εχεις κοιμηθει σε κελια ορεινου μοναστηριου στη Νισυρο, δεν εχεις νιωσει τι θα πει σκιαχτικος υπνος . Ειμασταν καποτε 25 χρονων και καναμε οτι βλακεια μας κατεβαινε στο κεφαλι , μονο για την εμπειρια

 

[Dina Z]

Νικιά
Τα Νικιά είναι γνωστά για δύο πράγματα: α)την εκπληκτική θέα προς τον κρατήρα

β)την μικρή κυκλική πλατεία τους με το υπέροχο βοτσαλωτό.

Εδώ, όπως και στον Εμπορειό, η βόλτα δεν χορταίνεται. Θέλεις να τριγυρίζεις … να στέκεσαι … να κοιτάς …
Τα Νικιά όμως δεν έχουν αντιθέσεις.
Οι ασπρισμένες αυλές, οι γλάστρες με τα λουλούδια, τα κεντημένα κουρτινάκια στα παράθυρα. Όλα είναι ομοιόμορφα, ήρεμα, φροντισμένα και νοικοκυρεμένα!

Πόσο θα ήθελα να με έχουν προσκαλέσει μέσα σ’ ένα από αυτά τα σπιτάκια και να με έχουν κεράσει ένα γλυκό του κουταλιού!

 

[Dina Z]

Πάλοι
Ο μικρός οικισμός με την αμμουδερή παραλία και τα αλμυρίκια συγκεντρώνει κυρίως οικογένειες με παιδάκια. Το λιμανάκι του είναι γεμάτο γιωτ ενώ η εκκλησία της Παναγίας Θερμιανής στην άκρη της προβλήτας χτίστηκε το 1871 πάνω στα ερείπια Ρωμαϊκών λουτρών.

Μια σειρά από ταβέρνες με ευγενικούς ιδιοκτήτες σε περιμένουν για φαγητό ή για ουζάκι. Ήρθαμε το πρωί για μπάνιο κι όταν επιστρέψαμε το βράδυ καθίσαμε στην Ταβέρνα ‘‘Αφροδίτη’’ που μας την είχαν συστήσει. Όλα ήταν άψογα: το φαγητό, ο χώρος, η εξυπηρέτηση. Δεν φάγαμε απλώς ….. γουρουνίσαμε!!!

 

[FILBO]

Πάλοι
Ο μικρός οικισμός με την αμμουδερή παραλία και τα αλμυρίκια συγκεντρώνει κυρίως οικογένειες με παιδάκια. Το λιμανάκι του είναι γεμάτο γιωτ ενώ η εκκλησία της Παναγίας Θερμιανής στην άκρη της προβλήτας χτίστηκε το 1871 πάνω στα ερείπια Ρωμαϊκών λουτρών.

View attachment 213403
View attachment 213402
Μια σειρά από ταβέρνες με ευγενικούς ιδιοκτήτες σε περιμένουν για φαγητό ή για ουζάκι. Ήρθαμε το πρωί για μπάνιο κι όταν επιστρέψαμε το βράδυ καθίσαμε στην Ταβέρνα ‘‘Αφροδίτη’’ που μας την είχαν συστήσει. Όλα ήταν άψογα: το φαγητό, ο χώρος, η εξυπηρέτηση. Δεν φάγαμε απλώς ….. γουρουνίσαμε!!!

View attachment 213404

Ανόρεχτους σας βρίσκω... Να σας δώσω λίγο μουρουνόλαδο...

 

[Dina Z]

Παραλίες
Αφήνοντας πίσω τους Πάλους συναντάμε μια σειρά από παραλίες με χοντρή μαύρη άμμο και λίγες σκιές από αλμυρίκια - όπου είδα και αρκετούς να κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ. Στη πρώτη παραλία και πάνω στον δρόμο είναι η ταβέρνα ‘‘Όαση’’. Το ουζάκι ήρθε με ντομάτα, αγγουράκι, ελιά και σαρδελίτσα!
Χλιδή … Απόλαυση …

Στα δεξιά διακρίνεται το ταβερνάκι

Λίγο πιο κάτω η παραλία Μουλάρι κι αν συνεχίζαμε θα φτάναμε στη Παχιά Άμμο.

Διαβάζοντας στο φόρουμ πως τα νερά είναι θολά, περίμενα πως θα είναι κάπως … απωθητικά. Κάθε άλλο! Προφανώς, εξ αιτίας της ηφαιστιογενούς φύσης τους, δεν έχουν την διαύγεια που συναντάμε σε άλλα νησιά. Και βεβαίως κυριαρχεί το μαύρο χρώμα. Αλλά είναι πεντακάθαρα και πολύ λίγο απότομα. Επίσης όπου κι αν κολυμπήσαμε, κι ακόμα κι αν υπήρχαν παιδάκια, ήταν τόσο ήσυχα!

 

[Dina Z]

Ανόρεχτους σας βρίσκω... Να σας δώσω λίγο μουρουνόλαδο...

Και να σκεφτείς πως ο άντρας μου προσέχει, ιδιαίτερα το βράδυ κι εγώ τρώω - υποτίθεται - κανονικά

 

[Dina Z]

Γυαλί
Αν πάντως θέλετε να κολυμπήσετε οπωσδήποτε σε γαλαζο-πράσινα, ζεστά και διάφανα νερά μπορείτε να περάσετε απέναντι στο νησάκι Γυαλί, όπου γίνεται εξόρυξη ελαφρόπετρας.

Ένα καραβάκι (10€/άτομο) φεύγει τις Τετάρτες στις 10.30΄. Φθάνει σε 15 λεπτά περίπου και αναχωρεί στις 14.30΄.
Το νησάκι δεν έχει καντίνα (οπότε πρέπει να πάρει κανείς μαζί του οτιδήποτε χρειαστεί δηλαδή ομπρέλα, νερό, σνακ) αλλά έχει δύο υπέροχες παραλίες, μια στη κάθε του πλευρά, που απέχουν μεταξύ τους μόλις 10΄ με τα πόδια. Όταν έχει κύμα στη μια, κολυμπάς στην άλλη.

Μας είπαν πως αυτή που είχε κύμα εκείνη την ημέρα είναι η καλύτερη.

Τι να σας πω; Αν είναι έτσι η χειρότερη ……

Σταθήκαμε τυχεροί γιατί βρήκαμε ωραία σκιά στη ‘βεράντα’ μιας εγκαταλελειμμένης παράγκας. Κάναμε το ωραιότερο μπάνιο όλου του καλοκαιριού και θα ήταν ονειρεμένα
αν …. δεν ήταν δίπλα μας η κυρία με τα τρία εγγονάκια της (η ίδια όχι τα παιδάκια).
Μα δεν έβαλε γλώσσα μέσα ….

 

[FILBO]

Παραλίες
Αφήνοντας πίσω τους Πάλους συναντάμε μια σειρά από παραλίες με χοντρή μαύρη άμμο και λίγες σκιές από αλμυρίκια - όπου είδα και αρκετούς να κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ. Στη πρώτη παραλία και πάνω στον δρόμο είναι η ταβέρνα ‘‘Όαση’’. Το ουζάκι ήρθε με ντομάτα, αγγουράκι, ελιά και σαρδελίτσα!
Χλιδή … Απόλαυση …

Στα δεξιά διακρίνεται το ταβερνάκι
View attachment 213405

Λίγο πιο κάτω η παραλία Μουλάρι κι αν συνεχίζαμε θα φτάναμε στη Παχιά Άμμο.
View attachment 213406

Διαβάζοντας στο φόρουμ πως τα νερά είναι θολά, περίμενα πως θα είναι κάπως … απωθητικά. Κάθε άλλο! Προφανώς, εξ αιτίας της ηφαιστιογενούς φύσης τους, δεν έχουν την διαύγεια που συναντάμε σε άλλα νησιά. Και βεβαίως κυριαρχεί το μαύρο χρώμα. Αλλά είναι πεντακάθαρα και πολύ λίγο απότομα. Επίσης όπου κι αν κολυμπήσαμε, κι ακόμα κι αν υπήρχαν παιδάκια, ήταν τόσο ήσυχα!

Παραλίες
Αφήνοντας πίσω τους Πάλους συναντάμε μια σειρά από παραλίες με χοντρή μαύρη άμμο και λίγες σκιές από αλμυρίκια - όπου είδα και αρκετούς να κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ. Στη πρώτη παραλία και πάνω στον δρόμο είναι η ταβέρνα ‘‘Όαση’’. Το ουζάκι ήρθε με ντομάτα, αγγουράκι, ελιά και σαρδελίτσα!
Χλιδή … Απόλαυση …

Στα δεξιά διακρίνεται το ταβερνάκι
View attachment 213405

Λίγο πιο κάτω η παραλία Μουλάρι κι αν συνεχίζαμε θα φτάναμε στη Παχιά Άμμο.
View attachment 213406

Διαβάζοντας στο φόρουμ πως τα νερά είναι θολά, περίμενα πως θα είναι κάπως … απωθητικά. Κάθε άλλο! Προφανώς, εξ αιτίας της ηφαιστιογενούς φύσης τους, δεν έχουν την διαύγεια που συναντάμε σε άλλα νησιά. Και βεβαίως κυριαρχεί το μαύρο χρώμα. Αλλά είναι πεντακάθαρα και πολύ λίγο απότομα. Επίσης όπου κι αν κολυμπήσαμε, κι ακόμα κι αν υπήρχαν παιδάκια, ήταν τόσο ήσυχα!

Το μονοπάτι που φαίνεται πάνω στο λόφο (στην τελευταία φωτογραφία σου) αν το πάρεις λίγο μετά την Όαση, σε βγάζει στην Παχιά Άμμο. Είναι πολύ βατό(15-20 λεπτά) (να σκεφτείς ότι πήγα και τη μαμά μου όταν ήταν 70 χρ.) και από ψηλά έχεις μια πολύ όμορφη εικόνα της παραλίας. Το κακό είναι ότι στην παραλία δεν υπάρχει τίποτα, οπότε πρέπει να τα κουβαλήσεις όλα και να ζαλωθείς σαν γαϊδούρι.Μπορείς να πας και κολυμπώντας (εγώ πέφτω από τις Λιες) αλλά πρέπει να επιστρέψεις γρήγορα γιατί ο ήλιος σε χτυπάει αλύπητα. Να δεις ανατολή στην Παχιά Άμμο, δε σου λέω τίποτα!!!Όσο για την Όαση, τι να πω; Είδες και μόνη σου!! Δυστυχώς όμως είναι ανοικτή μόνο Ιούλιο και Αύγουστο. Οι παχιαμμίτες την έχουν σαν σπίτι τους...
Όσο για τα νερά της Νισύρου, δεν έχουν αυτή την κρυστάλλινη υφή που βρίσκεις αλλού αλλά δεν μπορείς να τα περιμένεις όλα από έναν τόπο.΄Οπως κι εσύ, τα βρίσκω μια χαρά(εκτός κι αν κανένας ασυνείδητος σκαφάτος αδειάσει τα απόβλητα του ,πράγμα που γίνεται συχνά, στ' ανοιχτά της Π.Α) οπότε καταλαβαίνεις...