summerfunk
Member
- Μηνύματα
- 112
- Likes
- 65
- Επόμενο Ταξίδι
- Σητεια - Ανάφη
- Ταξίδι-Όνειρο
- οτιδήποτε έχει θάλασσα
Το ταξίδι μου δεν έχει τελειώσει ακόμα, αυτές είναι οι τελευταίες ώρες μου στο νησί αφού το καράβι μου φεύγει 5 και τέταρτο τα ξημερώματα. Βγήκα μια τελευταία βόλτα στο παλιό λιμάνι για να κλέψω όση περισσότερη μαγευτική αύρα μπορούσα από την πεταλούδα του Αιγαίου. Έτσι την φωνάζουν, πεταλούδα του Αιγαίου, αφού το σχήμα της με πεταλούδα μοιάζει, δεν είναι όμως μόνο το σχήμα, είναι τα χρωματιστά φτερά της, άλλοτε πράσινα από τα δέντρα που έχει στον κάμπο πίσω απ' το Λιβάδι, άλλοτε καφέ ή γκρίζα σαν τα πελώρια βράχια της που αραιά και που ξεπροβάλουν μικροί θάμνοι, έχει και λευκό, τα σπίτια της με τα μπλε παράθυρα, τις εκκλησιές και το γαλάζιο της θάλασσάς της που τυλίγει τα νησάκια τριγύρω της, όπως τον Κουτσομύτη και τον Κουνουπα σαν να φτιάχνει τα πιο όμορφα σχήματα, για να δώσει ορισμό και έννοια στο όνομα που της έχουν δώσει. Νομίζω πως ήδη καταλάβατε πόσο πολύ μου αρέσει η Αστυπάλαια!!
Τέλος Αυγούστου και τα σενάρια των διακοπών πολλά αλλά κανένα δεν πραγματοποιήθηκε. Κλεισμένα εισιτήρια για άλλο νησί με παρέα, αλλά τα απρόοπτα το ένα μετά το άλλο με έφτασαν στην Αστυπάλαια μόνη και απλά να ευχαριστώ τον ξάδερφό μου που μου βρήκε εισιτήριο 2 ώρες πριν φύγει το καράβι. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 10 ώρες αλλά αξίζει ακόμα τόσες αυτό το μέρος. Όσοι το βρίσκεται υπερβολικό να χάνεται 10 ώρες σε ένα καράβι πετάει και η Ολυμπιακή. Φτάνω στο λιμάνι γύρω στις 2μιση την νύχτα και το μόνο που αντίκρυσα ήταν ένα βουνό και 2-3 μινι βαν από ξενοδοχεία και το μοναδικό κάμπινγκ να περιμένουν και λέω από μέσα μου, μεγάλο λάθος έκανες summerfunk, είπαμε να πας κάπου ήσυχα αλλά να έχει και ένα μικρό σημάδι πολιτισμού, μην σε φάνε τα κατσάβραχα μόνη και έρημη. Τώρα, πάρε την μικρή βαλίτσα σου στον ώμο και προχώρα. Μαζί με μένα προχώρησαν και άλλα περίπου 20 άτομα, αφού το καράβι είχε αδειάσει σε Πάρο, Νάξο και οι τελευταίοι κατέβηκαν σε Δονούσα και Αμοργό. Σε 10 λεπτάκια ήρθε και το μίνι βαν από το δωμάτιο που είχα κλείσει τελευταία στιγμή μαζί με τα εισιτήρια. Στην διαδρομή με πληροφόρησε ο οδηγός ότι άλλο ήταν το λιμάνι του νησιού, αλλά τους ανάγκασαν οι ναυτιλιακές να φτιάξουν καινούργιο σε άλλο σημείο γιατί λέει γλυτώνουν καύσιμα!!
Προχωρόντας και μιλώντας αρχίζουν να φαίνονται κάτι φώτα ανάμεσα στα βουνά και στο σκοτάδι που είχα μπροστά μου και σιγά σιγά το παλιό λιμάνι και η Χώρα εμφανίστηκαν και μου έδωσαν μεγάλη χαρά και από την ομορφιά τους αλλά και γιατί άρχιζα να χάνω την διάθεσή μου με την πρώτη γεύση του καινούργιου λιμανιού. Είχα κλείσει δωμάτιο στον Πέρα Γυαλό, ακριβώς κάτω από την Χώρα και με θέα όλο το παλιό λιμάνι που ακόμα έρχετε το καράβι για Κάλυμνο. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα, τουλάχιστον για αυτούς που θα πάνε χωρίς μεταφορικό μέσο, αφού και η στάση για τα λεωφορεία αλλά και τα καραβάκια που σε πάνε σε παραλίες που δεν πάει αυτοκίνητο είναι ακριβώς στα πόδια σου αλλά και η Χώρα με τους μύλους και το κάστρο της είναι ακριβώς από πάνω σου που με λίγη καλή θέληση ανεβαίνεις άνετα με τα πόδια και πρέπει να πω πως είναι από τα πιο όμορφα κάστρα που έχω δει σε νησί. Φίλοι μου χωρίς μεταφορικό αλλά και με μεταφορικό, εκτός αν είναι μηχανή εντούρο ή αμάξι 4x4, θα σας στεναχωρήσω λίγο, η Πεταλούδα μου είναι γεμάτη παραλίες με κατσικόδρομους που δεν φτάνει αμάξι ή λεωφορείο του νησιού. Όσοι θέλετε να πάτε Αστυπάλαια και να δείτε πάνω από 3 παραλίες ή πάρτε τζιπ ή νοικιάστε σκάφος (100 ευρώ την ημέρα φουλ σεζόν, 70-80 τέλη Αυγούστου που πήγα εγώ) ή βάλτε τρακτερωτά παπούτσια και δώστε του να καταλάβει στο περπάτημα ανάμεσα σε κατσίκια και βράχια. Δυστυχώς δεν τόλμισα να ανακαλύψω τις παραλίες με βαθμό δυσκολίας αφού ούτε βάρκα ξέρω να οδηγώ και η σαγιονάρα δεν βολεύει για εξτρίμ περπάτημα, άσε που φοβόμουν μην τσακιστώ πουθενά και μόνη που ήμουν ποιος θα με σήκωνε? Κι έτσι τις περισσότερες μέρες πήρα το λεωφορειάκι μου με μόλις 1 ευρώ την διαδρομή και έκανα τα μπάνια μου ατελείωτες ώρες στο Λιβάδι που απ΄ ότι κατάλαβα είναι η πιο οργανωμένη παραλία του νησιού με ξαπλώστρες και ότι άλλο χρειάζεσαι. Από τα αριστερά βλέπεις την Χώρα και το κάστρο και από τα δεξιά τεράστια βράχια που κρύβουν τις παραλίες Βάτσες και Πάππου. Πίσω σου έχεις 4 καφετέριες - ταβέρνες, 1 μίνι μάρκετ και άλλη μια ταβερνούλα κρυμμένη πίσω από την γέφυρα. Όποιος πάει να φάει οπωσδήποτε γαριδοσαλάτα στο "Αστρόπελος", η ωραιότερη που έχω φάει ποτέ μου.
Την μοναδική μέρα που δεν είχε αέρα πήρα το καραβάκι που σε πάει Κουτσομύτη και Κουνουπα. Σ' αυτα τα δυο νησάκια κατάλαβα πως ήμουν στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή και με την κατάλληλη παρέα, τον εαυτό μου και το mp3 με τις πιο αγαπημένες μου μουσικές! Πρώτα πήγαμε Κουνουπα αφού κάναμε μια στάση Κουτσομύτη ν' αφήσουμε νερό σε ένα ζευγαράκι που είχε διανυκτερεύσει εκεί με σκηνή και θα τους πέρναμε μαζί μας στην επιστροφή. Δεν ξέρω τα ονόματά τους αλλά για μένα ήταν ο Αδάμ και η Εύα και είχαν μείνει μια νύχτα στον Παράδεισο, χωρίς καταρραμένο όφι, αφού η Αστυπάλαια είναι γνωστό πως δεν έχει καθόλου φίδια. Τι να πρωτοπώ? Για τα γαλάζια νερά, για τα άγρια βράχια που σε συνόδευαν στην διαδρομή, για τις άγριες πέτρες που σε ανάγκαζαν να πέσεις στην θάλασσα που και αυτές να μην ήταν, θα έβαζα στον εαυτό μου τρικλοποδιά να πέσω μια ώρα νωρίτερα και για να βγω θα έπρεπε να με τραβίξει κάποιος από τα μαλλιά γιατί θα προσποιόμουν την πνιγμένη ώστε να μην με πάρει κανείς από 'κει. Στην παραλία Κουνουπα θα βρείτε άπειρα κοχυλάκια σε όλα τα χρώματα που υπάρχουν, εκτός αν κάτσετε εκεί που κάθισα εγώ, γιατί ότι κοχυλάκι υπήρξε σε ακτίνα μισού μέτρου από την πετσέτα μου, αυτή τη στιγμή βρίσκετε στην τσάντα μου και σε λίγες ώρες θα ταξιδέψει για Πειραιά. Επίσης είναι και αυτή μία από τις διπλές παραλίες, όπως τις λέω εγώ, δηλαδή στην ουσία μία που την χωρίζει ένα μεγάλο κομμάτι με τεράστια βότσαλα στα δύο. Και τώρα επιτρέψτε μου ένα μικρό βογγητό, ΑΧ!!!, Κουτσομύτη!!! Εκεί, ερωτεύτηκα την Πεταλούδα μου, μια μικρή ακτή με ολόλευκα βότσαλα και μία ξύλινη κατασκευή που δεν ξέρω τι ήταν αλλά σε κάνει να νομίζεις πως κάποιος ναυάγησε εκεί πέρα, πόσο θα 'θελα να ήμουν εγώ! Στα γαλάζια της νερά άφησα το παρελθόν που κουβάλησα μαζί μου στην μικρή βαλίτσα, εκεί ένιωσα τόσο ελεύθερη όσο τα πουλιά που πετούσαν από πάνω μου, εκεί μαζί με την Αστυπάλαια, αγάπησα και τον εαυτό μου. Αυτή η μικρή ακτή είναι ο λόγος που θα ξαναπάω στο νησί είτε μόνη μου είτε με παρέα. Μπήκα πάλι στο καραβάκι με βαριά καρδιά, αλλά ένα μυαλό πεντακάθαρο αφού αυτά τα νησάκια μου πήραν κάθε σκέψη. Πριν φτάσουμε στο παλιό λιμάνι, το παιδί που βοηθούσε τον καπετάνιο τριγυρνούσε ανάμεσα μας με μια πιατέλα φρούτα για να μας δροσίσει και μια κυρία μάζεψε απ' τον καθένα μας 15 ευρώ που ήταν το κόστος της διαδρομής, ποσό υπερβολικά μικρό για την ομορφιά που σου δείχνει. Το καραβάκι έχει τα πάντα μέσα σε περίπτωση που διψάσετε ή πεινάσετε, αφού στα νησάκια δεν θα βρείτε τίποτα περισσότερο από γαλάζια θάλασσα, πέτρες και κοχύλια.
Αυτές είναι οι μοναδικές παραλίες που είδα. Ήθελα να πάω και Χρυσή Άμμο που μου άρεσε από κάτι φωτογραφίες που είχα δει, αλλά για να φτάσω εκεί χωρίς αμάξι έπρεπε να πάρω το λεωφορείο, να σταματίσω στο αεροδρόμιο και από εκεί να ακολουθήσω τις ταμπέλες περπατώντας, αλλά επειδή ήμουν μόνη και δεν ήξερα τι δρόμος θα ήταν αυτός και πόσο μεγάλος, δεν το τόλμισα και έδωσα ραντεβού για την επόμενη φορά, όπως και στην Μαλτεζάνα, στις Βάτσες, στα Καμινάκια και σε όλο το νησί!
Θέλω να ευχαριστήσω, όλους όσους με συμβούλεψαν να μην χάσω την ευκαιρία να ταξιδέψω μόνη μου, όσους μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους από ταξίδια που έχουν κάνει χωρίς παρέα και να τους πω πως είχαν δίκιο, είναι μια απίστευτη εμπειρία. Μπορεί να μην βρήκα το θάρρος να πάω για ποτό, αλλά δεν βαρέθηκα ούτε λεπτό. Πως μπορείς να βαρεθείς τον ήχο που κάνουν τα κύματα, την ομορφιά και την αύρα της Πεταλούδας μου? Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή για ότι άφησα πίσω μου, θα μετάνιωνα κάθε στιγμή αν δεν είχα ξαπλώσει στην παραλία του Κουτσομύτη. Έμεινα με τον εαυτό μου και τις μουσικές μου για 5 μέρες σε ένα πανέμορφο νησί, με κακόμαθα με τ' αγαπημένα μου φαγητά, έλιωνα στην παραλία όσες ώρες ήθελα με το βιβλίο που είχα πάρει για παρέα δίπλα μου κλειστό, αφού τα μάτια μου διάβαζαν τις πιο όμορφες ιστορίες και κατάφερα να γίνω κατάμαυρη μόνο από μπροστά αφού δεν μου πήγαινε η καρδιά να γυρίσω την πλάτη μου στην θάλασσα! Ηρέμισα, χαλάρωσα και τώρα είμαι έτοιμη να γυρίσω πίσω, να συνεχίσω την ζωή μου από εκεί που την άφησα και να πω σε αυτόν που με πλήγωσε: ΑΝΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!! Εγώ τον δικό μου τον βρήκα, στην Πεταλούδα μου, στην Αστυπάλαια.
Τέλος Αυγούστου και τα σενάρια των διακοπών πολλά αλλά κανένα δεν πραγματοποιήθηκε. Κλεισμένα εισιτήρια για άλλο νησί με παρέα, αλλά τα απρόοπτα το ένα μετά το άλλο με έφτασαν στην Αστυπάλαια μόνη και απλά να ευχαριστώ τον ξάδερφό μου που μου βρήκε εισιτήριο 2 ώρες πριν φύγει το καράβι. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 10 ώρες αλλά αξίζει ακόμα τόσες αυτό το μέρος. Όσοι το βρίσκεται υπερβολικό να χάνεται 10 ώρες σε ένα καράβι πετάει και η Ολυμπιακή. Φτάνω στο λιμάνι γύρω στις 2μιση την νύχτα και το μόνο που αντίκρυσα ήταν ένα βουνό και 2-3 μινι βαν από ξενοδοχεία και το μοναδικό κάμπινγκ να περιμένουν και λέω από μέσα μου, μεγάλο λάθος έκανες summerfunk, είπαμε να πας κάπου ήσυχα αλλά να έχει και ένα μικρό σημάδι πολιτισμού, μην σε φάνε τα κατσάβραχα μόνη και έρημη. Τώρα, πάρε την μικρή βαλίτσα σου στον ώμο και προχώρα. Μαζί με μένα προχώρησαν και άλλα περίπου 20 άτομα, αφού το καράβι είχε αδειάσει σε Πάρο, Νάξο και οι τελευταίοι κατέβηκαν σε Δονούσα και Αμοργό. Σε 10 λεπτάκια ήρθε και το μίνι βαν από το δωμάτιο που είχα κλείσει τελευταία στιγμή μαζί με τα εισιτήρια. Στην διαδρομή με πληροφόρησε ο οδηγός ότι άλλο ήταν το λιμάνι του νησιού, αλλά τους ανάγκασαν οι ναυτιλιακές να φτιάξουν καινούργιο σε άλλο σημείο γιατί λέει γλυτώνουν καύσιμα!!
Προχωρόντας και μιλώντας αρχίζουν να φαίνονται κάτι φώτα ανάμεσα στα βουνά και στο σκοτάδι που είχα μπροστά μου και σιγά σιγά το παλιό λιμάνι και η Χώρα εμφανίστηκαν και μου έδωσαν μεγάλη χαρά και από την ομορφιά τους αλλά και γιατί άρχιζα να χάνω την διάθεσή μου με την πρώτη γεύση του καινούργιου λιμανιού. Είχα κλείσει δωμάτιο στον Πέρα Γυαλό, ακριβώς κάτω από την Χώρα και με θέα όλο το παλιό λιμάνι που ακόμα έρχετε το καράβι για Κάλυμνο. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα, τουλάχιστον για αυτούς που θα πάνε χωρίς μεταφορικό μέσο, αφού και η στάση για τα λεωφορεία αλλά και τα καραβάκια που σε πάνε σε παραλίες που δεν πάει αυτοκίνητο είναι ακριβώς στα πόδια σου αλλά και η Χώρα με τους μύλους και το κάστρο της είναι ακριβώς από πάνω σου που με λίγη καλή θέληση ανεβαίνεις άνετα με τα πόδια και πρέπει να πω πως είναι από τα πιο όμορφα κάστρα που έχω δει σε νησί. Φίλοι μου χωρίς μεταφορικό αλλά και με μεταφορικό, εκτός αν είναι μηχανή εντούρο ή αμάξι 4x4, θα σας στεναχωρήσω λίγο, η Πεταλούδα μου είναι γεμάτη παραλίες με κατσικόδρομους που δεν φτάνει αμάξι ή λεωφορείο του νησιού. Όσοι θέλετε να πάτε Αστυπάλαια και να δείτε πάνω από 3 παραλίες ή πάρτε τζιπ ή νοικιάστε σκάφος (100 ευρώ την ημέρα φουλ σεζόν, 70-80 τέλη Αυγούστου που πήγα εγώ) ή βάλτε τρακτερωτά παπούτσια και δώστε του να καταλάβει στο περπάτημα ανάμεσα σε κατσίκια και βράχια. Δυστυχώς δεν τόλμισα να ανακαλύψω τις παραλίες με βαθμό δυσκολίας αφού ούτε βάρκα ξέρω να οδηγώ και η σαγιονάρα δεν βολεύει για εξτρίμ περπάτημα, άσε που φοβόμουν μην τσακιστώ πουθενά και μόνη που ήμουν ποιος θα με σήκωνε? Κι έτσι τις περισσότερες μέρες πήρα το λεωφορειάκι μου με μόλις 1 ευρώ την διαδρομή και έκανα τα μπάνια μου ατελείωτες ώρες στο Λιβάδι που απ΄ ότι κατάλαβα είναι η πιο οργανωμένη παραλία του νησιού με ξαπλώστρες και ότι άλλο χρειάζεσαι. Από τα αριστερά βλέπεις την Χώρα και το κάστρο και από τα δεξιά τεράστια βράχια που κρύβουν τις παραλίες Βάτσες και Πάππου. Πίσω σου έχεις 4 καφετέριες - ταβέρνες, 1 μίνι μάρκετ και άλλη μια ταβερνούλα κρυμμένη πίσω από την γέφυρα. Όποιος πάει να φάει οπωσδήποτε γαριδοσαλάτα στο "Αστρόπελος", η ωραιότερη που έχω φάει ποτέ μου.
Την μοναδική μέρα που δεν είχε αέρα πήρα το καραβάκι που σε πάει Κουτσομύτη και Κουνουπα. Σ' αυτα τα δυο νησάκια κατάλαβα πως ήμουν στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή και με την κατάλληλη παρέα, τον εαυτό μου και το mp3 με τις πιο αγαπημένες μου μουσικές! Πρώτα πήγαμε Κουνουπα αφού κάναμε μια στάση Κουτσομύτη ν' αφήσουμε νερό σε ένα ζευγαράκι που είχε διανυκτερεύσει εκεί με σκηνή και θα τους πέρναμε μαζί μας στην επιστροφή. Δεν ξέρω τα ονόματά τους αλλά για μένα ήταν ο Αδάμ και η Εύα και είχαν μείνει μια νύχτα στον Παράδεισο, χωρίς καταρραμένο όφι, αφού η Αστυπάλαια είναι γνωστό πως δεν έχει καθόλου φίδια. Τι να πρωτοπώ? Για τα γαλάζια νερά, για τα άγρια βράχια που σε συνόδευαν στην διαδρομή, για τις άγριες πέτρες που σε ανάγκαζαν να πέσεις στην θάλασσα που και αυτές να μην ήταν, θα έβαζα στον εαυτό μου τρικλοποδιά να πέσω μια ώρα νωρίτερα και για να βγω θα έπρεπε να με τραβίξει κάποιος από τα μαλλιά γιατί θα προσποιόμουν την πνιγμένη ώστε να μην με πάρει κανείς από 'κει. Στην παραλία Κουνουπα θα βρείτε άπειρα κοχυλάκια σε όλα τα χρώματα που υπάρχουν, εκτός αν κάτσετε εκεί που κάθισα εγώ, γιατί ότι κοχυλάκι υπήρξε σε ακτίνα μισού μέτρου από την πετσέτα μου, αυτή τη στιγμή βρίσκετε στην τσάντα μου και σε λίγες ώρες θα ταξιδέψει για Πειραιά. Επίσης είναι και αυτή μία από τις διπλές παραλίες, όπως τις λέω εγώ, δηλαδή στην ουσία μία που την χωρίζει ένα μεγάλο κομμάτι με τεράστια βότσαλα στα δύο. Και τώρα επιτρέψτε μου ένα μικρό βογγητό, ΑΧ!!!, Κουτσομύτη!!! Εκεί, ερωτεύτηκα την Πεταλούδα μου, μια μικρή ακτή με ολόλευκα βότσαλα και μία ξύλινη κατασκευή που δεν ξέρω τι ήταν αλλά σε κάνει να νομίζεις πως κάποιος ναυάγησε εκεί πέρα, πόσο θα 'θελα να ήμουν εγώ! Στα γαλάζια της νερά άφησα το παρελθόν που κουβάλησα μαζί μου στην μικρή βαλίτσα, εκεί ένιωσα τόσο ελεύθερη όσο τα πουλιά που πετούσαν από πάνω μου, εκεί μαζί με την Αστυπάλαια, αγάπησα και τον εαυτό μου. Αυτή η μικρή ακτή είναι ο λόγος που θα ξαναπάω στο νησί είτε μόνη μου είτε με παρέα. Μπήκα πάλι στο καραβάκι με βαριά καρδιά, αλλά ένα μυαλό πεντακάθαρο αφού αυτά τα νησάκια μου πήραν κάθε σκέψη. Πριν φτάσουμε στο παλιό λιμάνι, το παιδί που βοηθούσε τον καπετάνιο τριγυρνούσε ανάμεσα μας με μια πιατέλα φρούτα για να μας δροσίσει και μια κυρία μάζεψε απ' τον καθένα μας 15 ευρώ που ήταν το κόστος της διαδρομής, ποσό υπερβολικά μικρό για την ομορφιά που σου δείχνει. Το καραβάκι έχει τα πάντα μέσα σε περίπτωση που διψάσετε ή πεινάσετε, αφού στα νησάκια δεν θα βρείτε τίποτα περισσότερο από γαλάζια θάλασσα, πέτρες και κοχύλια.
Αυτές είναι οι μοναδικές παραλίες που είδα. Ήθελα να πάω και Χρυσή Άμμο που μου άρεσε από κάτι φωτογραφίες που είχα δει, αλλά για να φτάσω εκεί χωρίς αμάξι έπρεπε να πάρω το λεωφορείο, να σταματίσω στο αεροδρόμιο και από εκεί να ακολουθήσω τις ταμπέλες περπατώντας, αλλά επειδή ήμουν μόνη και δεν ήξερα τι δρόμος θα ήταν αυτός και πόσο μεγάλος, δεν το τόλμισα και έδωσα ραντεβού για την επόμενη φορά, όπως και στην Μαλτεζάνα, στις Βάτσες, στα Καμινάκια και σε όλο το νησί!
Θέλω να ευχαριστήσω, όλους όσους με συμβούλεψαν να μην χάσω την ευκαιρία να ταξιδέψω μόνη μου, όσους μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους από ταξίδια που έχουν κάνει χωρίς παρέα και να τους πω πως είχαν δίκιο, είναι μια απίστευτη εμπειρία. Μπορεί να μην βρήκα το θάρρος να πάω για ποτό, αλλά δεν βαρέθηκα ούτε λεπτό. Πως μπορείς να βαρεθείς τον ήχο που κάνουν τα κύματα, την ομορφιά και την αύρα της Πεταλούδας μου? Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή για ότι άφησα πίσω μου, θα μετάνιωνα κάθε στιγμή αν δεν είχα ξαπλώσει στην παραλία του Κουτσομύτη. Έμεινα με τον εαυτό μου και τις μουσικές μου για 5 μέρες σε ένα πανέμορφο νησί, με κακόμαθα με τ' αγαπημένα μου φαγητά, έλιωνα στην παραλία όσες ώρες ήθελα με το βιβλίο που είχα πάρει για παρέα δίπλα μου κλειστό, αφού τα μάτια μου διάβαζαν τις πιο όμορφες ιστορίες και κατάφερα να γίνω κατάμαυρη μόνο από μπροστά αφού δεν μου πήγαινε η καρδιά να γυρίσω την πλάτη μου στην θάλασσα! Ηρέμισα, χαλάρωσα και τώρα είμαι έτοιμη να γυρίσω πίσω, να συνεχίσω την ζωή μου από εκεί που την άφησα και να πω σε αυτόν που με πλήγωσε: ΑΝΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!! Εγώ τον δικό μου τον βρήκα, στην Πεταλούδα μου, στην Αστυπάλαια.
) Και αν πάμε μαζί να πάρεις ορειβατικά 
