Τουρκία (Νέο) Αεροδρόμιο Κωνσταντινούπολης

[taver]

Εκανα λοιπόν και το πρώτο ταξίδι από το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, οπότε ας δώσω εντυπώσεις.

Το πρώτο συναίσθημα που προκαλεί το αεροδρόμιο αυτό, με το που αποβιβάζεσαι από τη φυσούνα, είναι ένα δέος, ένα αίσθημα μεγαλοπρέπειας. Αυτός φαίνεται ήταν κι ο σκοπός του κατασκευαστή, που έχει αφήσει τεράστιους αχανείς χώρους και μεγάλες αποστάσεις χωρίς προφανή σκοπό. Η αισθητική του κτηρίου είναι καλή (μολονότι θυμίζει έντονα το T3 στο Πεκίνο). Υπάρχουν κατασκευαστικές μικροκακοτεχνίες στο κτήριο και φαίνονται - π.χ. η ψευδοροφή σε πολλά σημεία δεν είναι καλά τοποθετημένη, κάποιες τουαλέτες είχαν ήδη πρόβλημα βουλώματος μετά από ένα μήνα λειτουργίας, κλπ. Αλλά αυτά ήταν το μκρότερο πρόβλημα.

Η διαμόρφωση του κτηρίου είναι σε σχήμα ενός μακρόστενου κεντρικού τέρμιναλ, από το οποίο φεύγουν σε διάφορες κατευθύνσεις διάδρομοι με πύλες επιβίβασης. Στους τελευταίους (πύλες Α,Β,D,F για διεθνείς πτήσεις και G για πτήσεις εσωτερικού) υπάρχουν κυλιόμενοι διάδρομοι, αλλά ΟΧΙ και στο κεντρικό μέρος του κτηρίου, στο οποίο βρίσκονται οι κεντρικές του λειτουργίες, και οι πύλες "C" και "E". Γενικώς το terminal πάσχει από οργάνωση, που θα χρειαστεί αρκετές φορές να πάτε από τη μια άκρη του ως την άλλη (χωρίς κυλιόμενο διάδρομο φυσικά, καθώς ο Σουλτάνος φροντίζει για τη υγεία σας).

Η σήμανση είναι κάκκιστη. Άλλα λένε οι ταμπέλες, άλλα ισχύουν στην πραγματικότητα. Φτάνουμε από ASB, συνειδητοποιώντας ότι η Τουρκμένα Τσεκινατζού (το μόνο συνωφρυωμένο είδος ανθρώπου στο Τουρκμενιστάν, οι μόνοι άνθρωποι που δεν ανταπέδιδαν καν χαιρετισμό) είχε κάνει λάθος στο interline της βαλίτσας του συνταξιδιώτη μου που είχε κλείσει χωριστά εισιτήρια, και αντί μετά την πτήση ASB-IST να τη στείλει στην πτήση IST-LHR, την έστειλε σε μια πτήση LGW-IST, την πρώτη πτήση που βρήκε δηλαδή στο άλλο εισιτήριό του. Πήγαμε στο transfer desk που ήταν στη μέση του terminal, και από κει μας στείλανε στο lost+found, και άρα στο arrivals immigration (τέρμα στην άλλη άκρη), για να περάσουμε στην αίθουσα με τους ιμάντες αποσκευών, στην άλλη άκρη του οποίου ήταν το lost+found. Παραλάβαμε τελικά τη βαλίτσα του από το "oversize baggage" (δε χρειάζεται να σας πω σε ποιά άκρη ήταν αυτό, προφανώς στην άλλη από αυτή στην οποία βρισκόμασταν).

Βγήκαμε στις αφίξεις, και ο συνεπιβάτης μου ήθελε πλέον να παραδώσει τη βαλίτσα του για πτήση για Λονδίνο (είχε χωριστά εισιτήρια κι όχι εννιαίο). Περιμέναμε 3 φορές σε ουρά για το check-in: Μία εκεί που λέει "All Flights" (τζίφος), μια εκεί που μας έστειλε και λέει "USA, UK, Canada & Israel" στο διάδρομο "J" (τζίφος - δεν υπήρχε κανείς στους γκισέδες!), και μία ακόμα τέλος εκεί που έλεγε ειδικά "London" στο διάδρομο "Η". Ευτυχώς που μου έκοψε και ρώτησα μια κοπελίτσα με "Ask me" μπλουζάκι (την τρίτη που ρώτησα, δηλαδή, γιατί οι δυο πρώτες δε μιλάγανε Αγγλικά) και πήγαμε στη σωστή ουρά. Αλλά κι εκεί, τζίφος. "Δε μπορούμε να δεχτούμε την αποσκευή σας πάνω από τρεις ώρες πριν την πτήση". Ωραία λέμε, πάμε στο left luggage. Τζίφος και πάλι: Δεν υπάρχει left luggage στο αεροδρόμιο, ούτε στο Ατατούρκ είχε, υπάρχουν όμως lockers. Κάποια κοντά στην είσοδο 1, και κάποια κοντά στην είσοδο 8 (τέρμα στην άλλη άκρη). Πήγαμε στην είσοδο 8, τα βρήκαμε όλα, και τα 15, γεμάτα, οπότε πήγαμε στην είσοδο 1, όπου ήταν κι αυτά όλα γεμάτα, όποτε ξαναγυρίσαμε στην είσοδο 8 (κάτω από την οποία είναι τα λεωφορεία για το κέντρο, που τελικά πήγαμε ΜΕ τη βαλίτσα γιατί είχαμε 10 ώρες και βάλε ως τις πτήσεις μας για Λονδίνο και Αθήνα, και σιγά μην καθόμασταν εκεί. Ευτυχώς, στο κέντρο της πόλης υπάρχουν left luggage...

(Τα λεωφορεία χρεώνουν 18 Τουρκικές λίρες ανά διαδρομή προς Taksim, και μπορείς να πληρώσεις με Istanbulkart ή με ανέπαφη κάρτα πληρωμής, αλλά όχι με μετρητά. Έχει όμως ΑΤΜ και μηχάνημα στο οποίο μπορείς να εκδόσεις ή να φορτίσεις την Istanbulkart με κάρτα. Αν προτιμήσετε ταξί, υπολογίστε κάπου 160 λίρες one-way - τιμή μέσω uber).

Στην αναχώρηση πάλι, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Όχι ότι θα γλυτώσεις την άσκηση δηλαδή, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μονοσήμαντη διαδρομή και είναι λίγο καλύτερα οργανωμένοι (προσοχή όμως αν η πτήση σας έχει ήδη καθυστέρηση, γιατί η ώρα αναχώρησης μπορεί να αλλάξει και για... νωρίτερα!). Εκτός αν θες να πας στο lounge. Γιατί, αν θες να πας στο Lounge, πρέπει να ξέρεις ότι πλέον τα lounge της Turkish Airlines είναι 2, άλλο για τους επιβάτες business class κι άλλο για τους κατόχους χρυσών καρτών, και μολονότι τα δυο lounge είναι κοντά μεταξύ τους, οι είσοδοι τους απέχουν κάνα χιλιόμετρο και ΔΕΝ υπάρχει κυλιόμενος διάδρομος. Κι όπως μάθαμε the hard way, αν είσαι επιβάτης business class με χρυσή κάρτα και θες να βάλεις μέσα και δεύτερο επιβάτη, πρέπει να πας στο lounge των χρυσών καρτών, όχι της business class. Όπως καταλαβαίνετε, και τις δυο φορές πήγα πρώτα στο business lounge, έφαγα πόρτα και πήγα στο gold lounge (και μετά ξαναγύρισα στο business μόνος μου γιατί η πτήση προς Αθήνα είχε καθυστερησάρα). Τα δυο lounge είναι πάνω κάτω τα ίδια μεταξύ τους, και αισθητικώς κατώτερα από το παλιό lounge στο Ataturk. Μεταξύ τους, η μόνη ουσιώδης διαφορά που βρήκα στο business lounge είναι ότι έχει μια αίθουσα με εκθέματα από τη συλλογή της Istanbul Modern (κι ότι έχει και ειδική είσοδο για ΑΜΕΑ). Επισυνάπτω τα σχεδιαγράμματα των δυο lounge.

 

[fotast]

Εκανα λοιπόν και το πρώτο ταξίδι από το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, οπότε ας δώσω εντυπώσεις.

Το πρώτο συναίσθημα που προκαλεί το αεροδρόμιο αυτό, με το που αποβιβάζεσαι από τη φυσούνα, είναι ένα δέος, ένα αίσθημα μεγαλοπρέπειας. Αυτός φαίνεται ήταν κι ο σκοπός του κατασκευαστή, που έχει αφήσει τεράστιους αχανείς χώρους και μεγάλες αποστάσεις χωρίς προφανή σκοπό. Η αισθητική του κτηρίου είναι καλή (μολονότι θυμίζει έντονα το T3 στο Πεκίνο). Υπάρχουν κατασκευαστικές μικροκακοτεχνίες στο κτήριο και φαίνονται - π.χ. η ψευδοροφή σε πολλά σημεία δεν είναι καλά τοποθετημένη, κάποιες τουαλέτες είχαν ήδη πρόβλημα βουλώματος μετά από ένα μήνα λειτουργίας, κλπ. Αλλά αυτά ήταν το μκρότερο πρόβλημα.

Η διαμόρφωση του κτηρίου είναι σε σχήμα ενός μακρόστενου κεντρικού τέρμιναλ, από το οποίο φεύγουν σε διάφορες κατευθύνσεις διάδρομοι με πύλες επιβίβασης. Στους τελευταίους (πύλες Α,Β,D,F για διεθνείς πτήσεις και G για πτήσεις εσωτερικού) υπάρχουν κυλιόμενοι διάδρομοι, αλλά ΟΧΙ και στο κεντρικό μέρος του κτηρίου, στο οποίο βρίσκονται οι κεντρικές του λειτουργίες, και οι πύλες "C" και "E". Γενικώς το terminal πάσχει από οργάνωση, που θα χρειαστεί αρκετές φορές να πάτε από τη μια άκρη του ως την άλλη (χωρίς κυλιόμενο διάδρομο φυσικά, καθώς ο Σουλτάνος φροντίζει για τη υγεία σας).

Η σήμανση είναι κάκκιστη. Άλλα λένε οι ταμπέλες, άλλα ισχύουν στην πραγματικότητα. Φτάνουμε από ASB, συνειδητοποιώντας ότι η Τουρκμένα Τσεκινατζού (το μόνο συνωφρυωμένο είδος ανθρώπου στο Τουρκμενιστάν, οι μόνοι άνθρωποι που δεν ανταπέδιδαν καν χαιρετισμό) είχε κάνει λάθος στο interline της βαλίτσας του συνταξιδιώτη μου που είχε κλείσει χωριστά εισιτήρια, και αντί μετά την πτήση ASB-IST να τη στείλει στην πτήση IST-LHR, την έστειλε σε μια πτήση LGW-IST, την πρώτη πτήση που βρήκε δηλαδή στο άλλο εισιτήριό του. Πήγαμε στο transfer desk που ήταν στη μέση του terminal, και από κει μας στείλανε στο lost+found, και άρα στο arrivals immigration (τέρμα στην άλλη άκρη), για να περάσουμε στην αίθουσα με τους ιμάντες αποσκευών, στην άλλη άκρη του οποίου ήταν το lost+found. Παραλάβαμε τελικά τη βαλίτσα του από το "oversize baggage" (δε χρειάζεται να σας πω σε ποιά άκρη ήταν αυτό, προφανώς στην άλλη από αυτή στην οποία βρισκόμασταν).

Βγήκαμε στις αφίξεις, και ο συνεπιβάτης μου ήθελε πλέον να παραδώσει τη βαλίτσα του για πτήση για Λονδίνο (είχε χωριστά εισιτήρια κι όχι εννιαίο). Περιμέναμε 3 φορές σε ουρά για το check-in: Μία εκεί που λέει "All Flights" (τζίφος), μια εκεί που μας έστειλε και λέει "USA, UK, Canada & Israel" στο διάδρομο "J" (τζίφος - δεν υπήρχε κανείς στους γκισέδες!), και μία ακόμα τέλος εκεί που έλεγε ειδικά "London" στο διάδρομο "Η". Ευτυχώς που μου έκοψε και ρώτησα μια κοπελίτσα με "Ask me" μπλουζάκι (την τρίτη που ρώτησα, δηλαδή, γιατί οι δυο πρώτες δε μιλάγανε Αγγλικά) και πήγαμε στη σωστή ουρά. Αλλά κι εκεί, τζίφος. "Δε μπορούμε να δεχτούμε την αποσκευή σας πάνω από τρεις ώρες πριν την πτήση". Ωραία λέμε, πάμε στο left luggage. Τζίφος και πάλι: Δεν υπάρχει left luggage στο αεροδρόμιο, ούτε στο Ατατούρκ είχε, υπάρχουν όμως lockers. Κάποια κοντά στην είσοδο 1, και κάποια κοντά στην είσοδο 8 (τέρμα στην άλλη άκρη). Πήγαμε στην είσοδο 8, τα βρήκαμε όλα, και τα 15, γεμάτα, οπότε πήγαμε στην είσοδο 1, όπου ήταν κι αυτά όλα γεμάτα, όποτε ξαναγυρίσαμε στην είσοδο 8 (κάτω από την οποία είναι τα λεωφορερεία για το κέντρο, που τελικά πήγαμε ΜΕ τη βαλίτσα γιατί είχαμε 10 ώρες και βάλε ως τις πτήσεις μας για Λονδίνο και Αθήνα, και σιγά μην καθόμασταν εκεί. Ευτυχώς, στο κέντρο της πόλης υπάρχουν left luggage...

(Τα λεωφορεία χρεώνουν 18 Τουρκικές λίρες ανά διαδρομή προς Taksim, και μπορείς να πληρώσεις με Istanbulkart ή με ανέπαφη κάρτα πληρωμής, αλλά όχι με μετρητά. Έχει όμως ΑΤΜ και μηχάνημα στο οποίο μπορείς να εκδόσεις ή να φορτίσεις την Istanbulkart με κάρτα. Αν προτιμήσετε ταξί, υπολογίστε κάπου 160 λίρες one-way - τιμή μέσω uber).

Στην αναχώρηση πάλι, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Όχι ότι θα γλυτώσεις την άσκηση δηλαδή, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μονοσήμαντη διαδρομή και είναι λίγο καλύτερα οργανωμένοι (προσοχή όμως αν η πτήση σας έχει ήδη καθυστέρηση, γιατί η ώρα αναχώρησης μπορεί να αλλάξει και για... νωρίτερα!). Εκτός αν θες να πας στο lounge. Γιατί, αν θες να πας στο Lounge, πρέπει να ξέρεις ότι πλέον τα lounge της Turkish Airlines είναι 2, άλλο για τους επιβάτες business class κι άλλο για τους κατόχους χρυσών καρτών, και μολονότι τα δυο lounge είναι κοντά μεταξύ τους, οι είσοδοι τους απέχουν κάνα χιλιόμετρο και ΔΕΝ υπάρχει κυλιόμενος διάδρομος. Κι όπως μάθαμε the hard way, αν είσαι επιβάτης business class με χρυσή κάρτα και θες να βάλεις μέσα και δεύτερο επιβάτη, πρέπει να πας στο lounge των χρυσών καρτών, όχι της business class. Όπως καταλαβαίνετε, και τις δυο φορές πήγα πρώτα στο business lounge, έφαγα πόρτα και πήγα στο gold lounge (και μετά ξαναγύρισα στο business μόνος μου γιατί η πτήση προς Αθήνα είχε καθυστερησάρα). Τα δυο lounge είναι πάνω κάτω τα ίδια μεταξύ τους, και αισθητικώς κατώτερα από το παλιό lounge στο Ataturk. Μεταξύ τους, η μόνη ουσιώδης διαφορά που βρήκα στο business lounge είναι ότι έχει μια αίθουσα με εκθέματα από τη συλλογή της Istanbul Modern (κι ότι έχει και ειδική είσοδο για ΑΜΕΑ). Επισυνάπτω τα σχεδιαγράμματα των δυο lounge.

Χρήσιμες και καλοδεχούμενες οι πληροφορίες για να τις δοκιμάσουμε τον άλλο μήνα.

 

[paefstra]

Κουραστηκα μονο που το διαβασα.

 

[jimp]

Εκανα λοιπόν και το πρώτο ταξίδι από το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, οπότε ας δώσω εντυπώσεις.

Το πρώτο συναίσθημα που προκαλεί το αεροδρόμιο αυτό, με το που αποβιβάζεσαι από τη φυσούνα, είναι ένα δέος, ένα αίσθημα μεγαλοπρέπειας. Αυτός φαίνεται ήταν κι ο σκοπός του κατασκευαστή, που έχει αφήσει τεράστιους αχανείς χώρους και μεγάλες αποστάσεις χωρίς προφανή σκοπό. Η αισθητική του κτηρίου είναι καλή (μολονότι θυμίζει έντονα το T3 στο Πεκίνο). Υπάρχουν κατασκευαστικές μικροκακοτεχνίες στο κτήριο και φαίνονται - π.χ. η ψευδοροφή σε πολλά σημεία δεν είναι καλά τοποθετημένη, κάποιες τουαλέτες είχαν ήδη πρόβλημα βουλώματος μετά από ένα μήνα λειτουργίας, κλπ. Αλλά αυτά ήταν το μκρότερο πρόβλημα.

Η διαμόρφωση του κτηρίου είναι σε σχήμα ενός μακρόστενου κεντρικού τέρμιναλ, από το οποίο φεύγουν σε διάφορες κατευθύνσεις διάδρομοι με πύλες επιβίβασης. Στους τελευταίους (πύλες Α,Β,D,F για διεθνείς πτήσεις και G για πτήσεις εσωτερικού) υπάρχουν κυλιόμενοι διάδρομοι, αλλά ΟΧΙ και στο κεντρικό μέρος του κτηρίου, στο οποίο βρίσκονται οι κεντρικές του λειτουργίες, και οι πύλες "C" και "E". Γενικώς το terminal πάσχει από οργάνωση, που θα χρειαστεί αρκετές φορές να πάτε από τη μια άκρη του ως την άλλη (χωρίς κυλιόμενο διάδρομο φυσικά, καθώς ο Σουλτάνος φροντίζει για τη υγεία σας).

Η σήμανση είναι κάκκιστη. Άλλα λένε οι ταμπέλες, άλλα ισχύουν στην πραγματικότητα. Φτάνουμε από ASB, συνειδητοποιώντας ότι η Τουρκμένα Τσεκινατζού (το μόνο συνωφρυωμένο είδος ανθρώπου στο Τουρκμενιστάν, οι μόνοι άνθρωποι που δεν ανταπέδιδαν καν χαιρετισμό) είχε κάνει λάθος στο interline της βαλίτσας του συνταξιδιώτη μου που είχε κλείσει χωριστά εισιτήρια, και αντί μετά την πτήση ASB-IST να τη στείλει στην πτήση IST-LHR, την έστειλε σε μια πτήση LGW-IST, την πρώτη πτήση που βρήκε δηλαδή στο άλλο εισιτήριό του. Πήγαμε στο transfer desk που ήταν στη μέση του terminal, και από κει μας στείλανε στο lost+found, και άρα στο arrivals immigration (τέρμα στην άλλη άκρη), για να περάσουμε στην αίθουσα με τους ιμάντες αποσκευών, στην άλλη άκρη του οποίου ήταν το lost+found. Παραλάβαμε τελικά τη βαλίτσα του από το "oversize baggage" (δε χρειάζεται να σας πω σε ποιά άκρη ήταν αυτό, προφανώς στην άλλη από αυτή στην οποία βρισκόμασταν).

Βγήκαμε στις αφίξεις, και ο συνεπιβάτης μου ήθελε πλέον να παραδώσει τη βαλίτσα του για πτήση για Λονδίνο (είχε χωριστά εισιτήρια κι όχι εννιαίο). Περιμέναμε 3 φορές σε ουρά για το check-in: Μία εκεί που λέει "All Flights" (τζίφος), μια εκεί που μας έστειλε και λέει "USA, UK, Canada & Israel" στο διάδρομο "J" (τζίφος - δεν υπήρχε κανείς στους γκισέδες!), και μία ακόμα τέλος εκεί που έλεγε ειδικά "London" στο διάδρομο "Η". Ευτυχώς που μου έκοψε και ρώτησα μια κοπελίτσα με "Ask me" μπλουζάκι (την τρίτη που ρώτησα, δηλαδή, γιατί οι δυο πρώτες δε μιλάγανε Αγγλικά) και πήγαμε στη σωστή ουρά. Αλλά κι εκεί, τζίφος. "Δε μπορούμε να δεχτούμε την αποσκευή σας πάνω από τρεις ώρες πριν την πτήση". Ωραία λέμε, πάμε στο left luggage. Τζίφος και πάλι: Δεν υπάρχει left luggage στο αεροδρόμιο, ούτε στο Ατατούρκ είχε, υπάρχουν όμως lockers. Κάποια κοντά στην είσοδο 1, και κάποια κοντά στην είσοδο 8 (τέρμα στην άλλη άκρη). Πήγαμε στην είσοδο 8, τα βρήκαμε όλα, και τα 15, γεμάτα, οπότε πήγαμε στην είσοδο 1, όπου ήταν κι αυτά όλα γεμάτα, όποτε ξαναγυρίσαμε στην είσοδο 8 (κάτω από την οποία είναι τα λεωφορερεία για το κέντρο, που τελικά πήγαμε ΜΕ τη βαλίτσα γιατί είχαμε 10 ώρες και βάλε ως τις πτήσεις μας για Λονδίνο και Αθήνα, και σιγά μην καθόμασταν εκεί. Ευτυχώς, στο κέντρο της πόλης υπάρχουν left luggage...

(Τα λεωφορεία χρεώνουν 18 Τουρκικές λίρες ανά διαδρομή προς Taksim, και μπορείς να πληρώσεις με Istanbulkart ή με ανέπαφη κάρτα πληρωμής, αλλά όχι με μετρητά. Έχει όμως ΑΤΜ και μηχάνημα στο οποίο μπορείς να εκδόσεις ή να φορτίσεις την Istanbulkart με κάρτα. Αν προτιμήσετε ταξί, υπολογίστε κάπου 160 λίρες one-way - τιμή μέσω uber).

Στην αναχώρηση πάλι, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Όχι ότι θα γλυτώσεις την άσκηση δηλαδή, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μονοσήμαντη διαδρομή και είναι λίγο καλύτερα οργανωμένοι (προσοχή όμως αν η πτήση σας έχει ήδη καθυστέρηση, γιατί η ώρα αναχώρησης μπορεί να αλλάξει και για... νωρίτερα!). Εκτός αν θες να πας στο lounge. Γιατί, αν θες να πας στο Lounge, πρέπει να ξέρεις ότι πλέον τα lounge της Turkish Airlines είναι 2, άλλο για τους επιβάτες business class κι άλλο για τους κατόχους χρυσών καρτών, και μολονότι τα δυο lounge είναι κοντά μεταξύ τους, οι είσοδοι τους απέχουν κάνα χιλιόμετρο και ΔΕΝ υπάρχει κυλιόμενος διάδρομος. Κι όπως μάθαμε the hard way, αν είσαι επιβάτης business class με χρυσή κάρτα και θες να βάλεις μέσα και δεύτερο επιβάτη, πρέπει να πας στο lounge των χρυσών καρτών, όχι της business class. Όπως καταλαβαίνετε, και τις δυο φορές πήγα πρώτα στο business lounge, έφαγα πόρτα και πήγα στο gold lounge (και μετά ξαναγύρισα στο business μόνος μου γιατί η πτήση προς Αθήνα είχε καθυστερησάρα). Τα δυο lounge είναι πάνω κάτω τα ίδια μεταξύ τους, και αισθητικώς κατώτερα από το παλιό lounge στο Ataturk. Μεταξύ τους, η μόνη ουσιώδης διαφορά που βρήκα στο business lounge είναι ότι έχει μια αίθουσα με εκθέματα από τη συλλογή της Istanbul Modern (κι ότι έχει και ειδική είσοδο για ΑΜΕΑ). Επισυνάπτω τα σχεδιαγράμματα των δυο lounge.

Σε πτήση που κοιτάω με connection 1:20 λεπτά είναι καλά ή θα τρέχω προς άγνωστες κατευθύνσεις;

 

[taver]

Σε πτήση που κοιτάω με connection 1:20 λεπτά είναι καλά ή θα τρέχω προς άγνωστες κατευθύνσεις;

Οριακά είσαι, ειδικά αν το αεροδρόμιο αφετηρίας είναι εκτός ΕΕ.

 

[fotast]

Οριακά είσαι, ειδικά αν το αεροδρόμιο αφετηρίας είναι εκτός ΕΕ.

Επιστροφή από ΗΠΑ με 2,5 ώρες περίπου,λογικά θα είμαι άνετος;

 

[taver]

Επιστροφή από ΗΠΑ με 2,5 ώρες περίπου,λογικά θα είμαι άνετος;

Λογικά θα είσαι. Αλλά μη βασίζεστε μόνο στο τι λέω, δυο περάσματα έκανα από το αεροδρόμιο όλα κι όλα.

 

[fotast]

Λογικά θα είσαι. Αλλά μη βασίζεστε μόνο στο τι λέω, δυο περάσματα έκανα από το αεροδρόμιο όλα κι όλα.

ΟΚ.Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι χειρότερα τέλος Ιουνίου.

 

[andpsy]

Σε 10 μέρες πετάω ΑΤΗ-IST & IST-GYD (Baku, Azerbaijan). Έχω 2 ώρες κενό, θα έχω μόνο χειραποσκευη, τι διαδικασίες έχει; Έχει ξανά έλεγχο ασφαλείας ή διαβατηρίων;

 

[taxidiara]

Πωπω κρίμα για το νέο αεροδρόμιο.. Βέβαια αρχή είναι ακόμα αλλά η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται... Θα δείξει στο μέλλον... Πάντως θα διστάσω πολύ να ξανακλείσω (άμεσα τουλάχιστον) πτήση με Turkish και είναι πολύ κρίμα γιατί έχω μείνει καταευχαριστημένη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δε μπορώ αυτό το πολύ περπάτημα όπως διαβάζω στις περιγραφές όσων ταξίδεψαν πρόσφατα από εκεί, άσχετα αν θα έχω χρόνο στο transfer κλπ. Χώρια η κακή σήμανση κ.ά.

 

[maria91]

(Τα λεωφορεία χρεώνουν 18 Τουρκικές λίρες ανά διαδρομή προς Taksim, και μπορείς να πληρώσεις με Istanbulkart ή με ανέπαφη κάρτα πληρωμής, αλλά όχι με μετρητά. Έχει όμως ΑΤΜ και μηχάνημα στο οποίο μπορείς να εκδόσεις ή να φορτίσεις την Istanbulkart με κάρτα. Αν προτιμήσετε ταξί, υπολογίστε κάπου 160 λίρες one-way - τιμή μέσω uber).

Οντως τωρα????εμεις οταν πηγαμε(βεβαια ειχε μολις 4 μερες λειτουργιας)δε δεχοντουσαν ΠΟΥΘΕΝΑ ανεπαφη καρτα και αναγκαστικα και περασα ξανα ελεγχο για να παω στο ατμ να τραβηξω λεφτα..επισης ουτε στο γκισε για istanbulkart ειχε pos,στα αυτοματα μηχανηματα ειχαν κλεισει την θυρα για φορτιση με καρτα και μονο ο οδηγος του λεωφορειου ειχε pos το οποιο δε επιανε γιατι δεν ειχαν σημα για συνδεση στο ιντερνετ!φαγαμε τουλαχιστον 2 ωρες καθυστερηση για να φυγουμε μ αυτο το θεμα!

 

[orestcrete]

Η προσωπικη εντυπωση που αποκομισα απο το καινουριο αεροδρομιο ειναι οτι εχει πολυ δρομο ακομα να ειναι λειτουργικα αξιοπιστο, κατι το οποιο ηταν και το αναμενομενο αφου εκαναν την μετακομιση με τοσο τσαπατσουλικο τροπο χωρις να ειναι ετοιμοι. Το design του αεροδρομιου θυμιζει πολυ Ντουμπάι, ακομα ειναι αβολο για τους κατοικους της Πολης γιατι ειναι σε τελειως διαφορετικο σημειο σε σχεση με το Ατατουρκ.

Εχει παρα πολυ κοσμο σαν προσωπικο, πραγματικα παρα πολυ κοσμο, οτιδηποτε πληροφορια χρειαστει, θα υπαρχει καποιος σε αποσταση 10-20 μετρων.

Πηγα πρωτη φορα 20 Απριλιου, 2 βδομαδες μετα την μετακομιση και το ιντερνετ δεν λειτουργουσε καθολου. Στις 29 Απριλιου το ιντερνετ λειτουργουσε κανονικα.

Η Turkish για εκτός Business/Gold Star Alliance, δινει κουπονι για γευμα σε αναμονη πανω απο 4 ωρες και επισκεψη στην Πολη για αναμονη πανω απο 7 ωρες. Εχουν ομως συγκεκριμενες ωρες για την επισκεψη στη Πολη, θα πρεπει να το δειτε στο site της ή να ρωτησετε στο information desk.

Για την ωρα, δεν το συνιστω να επιλεξει καποιος πτηση με λιγοτερο απο 2 ωρες αναμονη. Οι 3 απο τις 4 πτησεις που εκανα ειχαν καθυστερηση μιαμισης ωρας και πανω. Οσο περναει ο καιρος, η λογικη λεει οτι τα logistics του αεροδρομιου θα καλυτερεψουν, αλλα δεν παυουν οι πτησεις με 1-1,5 ωρα αναμονη, ειδικα για ανταποκρισεις εκτός Ευρώπης, να εχουν ρισκο μεγαλο.