Νέα νίκη των Celtics επί των Heat, μέσα στο Μαϊάμι, με τον Άλεν να οργιάζει (7/9 τρίποντα και 35 πόντους) και τον Ρόντο να μοιράζει 16 (!!!) ασίστ.
Είναι πολύ νωρίς βέβαια ακόμα, αλλά οι Χιτ δείχνουν νάχουν πρόβλημα, έχουν ήδη 4 ήττες ενώ αντίθετα οι Σέλτικς έχουν ξεκινήσει πολύ καλύτερα και μετράνε ήδη 2 νίκες επί της ομάδας του Λεμπρόν και του Γουέιντ.
Πολύ ειρωνικά σχόλια από τον Paul Pierce για τον ΛεΜπρον, αλλά για μένα -που βρίσκω την κανονική περίοδο του ΝΒΑ πολύ άνοστη - το θέμα της εβδομάδας είναι το όλο saga με τον καλύτερο playmaker όλων των εποχών (ναι, για μένα ο Νας είναι καλύτερος από το Μάτζικ): το αν ο Νας θα γίνει ανταλλαγή ή όχι.
Ο Νας κατά γενική ομολογία αξίζει ένα πρωτάθλημα κι είναι PG που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, ειδικά αν καταλήξει- όπως θέλουν οι φήμες- στο Ορλάντο, με αντάλλαγμα τους Νέλσον και Μπας. Με δεδομένο πως θα απογείωνε τον Χάουαρντ (που δεν μπορεί να φτιάξει φάσεις μόνος του) και θα απελευθέρωνε το παιχνίδι των Μάτζικ από τον "SG σε σώμα PG" Νέλσον, θα μπορούσε να είναι η ανταλλαγή της χρονιάς. Το 'άλλο σενάριο είναι το να πάει στη Νέα Υόρκη, όπου θα έκανε πάλι δίδυμο με τον Στούνταμάιρ, ενώ απ' ό,τι φαίνεται παίζει χλυαρά και το Ντάλας.
Το να πάει στους Χιτ είναι για μένα επιστημονική φαντασία και δεν είναι ο επιθετικός PG το πρόβλημά τους, αλλά η άμυνα στον άσο και το τεράστιο κενό -αμυντικά και επιθετικά- στο 5.
Εννοείται πως και μόνο από σεβασμό σε έναν αθλητή-υπόδειγμα όπως ο Νας, οι Σανς θα τον έδιναν μόνο σε ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο. Για μένα πάντως η κατάλληλη ομάδα για τον Στηβ είναι η Ατλάντα: ομάδα με εξαιρετικά 2-3-4 που είναι φανταστικοί ρολίστες, αλλά τους λείπει ο ηγέτης, ενώ αμυντικά μπορούν να καλύψουν τις αδυναμίες του Νας (είναι η πιο αθλητική ομάδα στη λίγκα). Η άλλη ομάδα είναι η Οκλαχόμα, που της λείπει "κάτι" για να θεωρηθεί contender, αλλά αυτό το κάτι δεν είναι ο Νας, διότι το πρόβλημά της δεν είναι το επιθετικό παιχνίδι... λέω εγώ.
Το θέμα είναι πως ο Νας είναι τόσο υπόδειγμα που πιθανότατα δε θα ζητήσει trade και θα μείνει εκεί που είναι...τελειώνοντας την καριέρα του ως ο μοναδικός MVP (και μάλιστα 2 φορές, και back2back παρακαλώ) που δεν έπαιξε ποτέ σε τελικό. Κρίμα. Σε πιάνει μελαγχολία αν σκεφτείς πόσα πρωταθλήματα θα είχε πάρει ο άνθρωπος αν έπαιζε παρέα με κανέναν Μπαρκλεϊ, Ντομινίκ, Γιούιν, Ρέτζι Μιλερ ή κάποιον από αυτούς που δεν πήραν πρωτάθλημα ποτέ...
Και δεν είδα και κανέναν να σχολιάζει το ότι ο Άλεν Άιβερσον θα παίζει δίπλα μας...
(τι γράφω ο άνθρωπος από τη Γκάμπια...)