apostolosgl
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 136
Μπολόνια- Τοσκάνη με παιδί!
Έξι χρόνια και ένας μήνας… τόσο διάστημα πέρασε από το τελευταίο μας ταξίδι στο εξωτερικό. Λίγο η άφιξη του νέου μέλους της οικογένειας, λίγο οι φόβοι της συζύγου (δεν ήθελε να αφήσει τον μικρό και φοβόταν να τον πάρει μαζί), τελικά όμως τα εισιτήρια κλείστηκαν! Ο προορισμός; Μπολόνια και Τοσκάνη έξι μέρες τον Ιούνιο του 2019! Το ταξίδι έπρεπε να οργανωθεί καλά, με ένα παιδί μαζί οι επιλογές μας θα έπρεπε να ικανοποιούν κατά το δυνατό και τον ίδιο και να μην τον κουράσουν πολύ. Ο προγραμματισμός δεν πήγε όπως ήθελα, λίγο κάποια προβλήματα στη δουλειά, λίγο η έλλειψη συντονισμού, ο καιρός πέρασε και ήμουν σχεδόν ανέτοιμος! Πρώτη φορά όμως η έλλειψη προγραμματισμού δεν με επηρέασε, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος με το ταξίδι αλλά και τόσο αποφασισμένος να περάσω καλά που τίποτα δεν θα μου χαλούσε την διάθεση! Έτσι έφτασε η ….
1η ημέρα
Η πτήση ήταν με Aegean με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, βλέπε ότι ξεκινάμε από νησί…
Έτσι λοιπόν την 07:10 ώρα ενός υπέροχου καλοκαιρινού πρωινού απογειωθήκαμε με προορισμό το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος της Αθήνας, χρόνος αναμονής μέχρι την πτήση για Μπολόνια ελάχιστος. Μόλις βρήκαμε την πύλη ξεκίνησε και η επιβίβαση (εδώ να πω ότι η νέα διάταξη του αεροδρομίου βοηθάει πολύ στις μετεπιβιβάσεις). Η πτήση έφυγε με μία μικρή καθυστέρηση η οποία καλύφθηκε στην διαδρομή και μετά από μία ώρα και πενήντα λεπτά πτήσης προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Μπολόνια.
Μικρό αεροδρόμιο και εύκολο. Διαβάζοντας ιστορίες και συμβουλές στο φόρουμ είχα αποφασίσει να πάρω το aerobus με προορισμό τον Κεντρικό σταθμό των τρένων. Έκοψα τα εισιτήρια από το αυτόματο μηχάνημα το οποίο βρίσκεται ακριβώς πριν την έξοδο για την στάση του λεωφορείου. Βγαίνοντας αντίκρισα μία τεράστια ουρά που σίγουρα θα γέμιζε δύο λεωφορεία. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό δίπλα από την αρχή της ουράς και με την παρότρυνση μία κινέζας τουρίστριας κατευθύνθηκα στο τέλος αυτής, από ότι κατάλαβα νόμιζε ότι θα τρυπώσουμε μπροστά.
Η ώρα περνούσε και λεωφορείο δεν βλέπαμε έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε με ταξί. Τα εισιτήρια δεν επιστρεφόταν και έτσι κατέληξα να στηθώ μπροστά στο μηχάνημα και να τα πουλήσω! Έτσι μετά από λίγη ώρα βρήκα τρεις ελληνίδες φοιτήτριες και τα πούλησα. Τελικά το ταξί αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή. Με δέκα επτά Ευρώ, ένα λιγότερο από ότι τα τρία εισιτήρια του λεωφορείου, πήγαμε στο σταθμό τάχιστα και κυρίως χωρίς ουρές!
Το πρόγραμμα έλεγε ολιγόωρη αναμονή στον σταθμό και με το γρήγορο τρένο της «Italo» θα πηγαίναμε στην Φλωρεντία. Ο σταθμός της Μπολόνια είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι φαίνεται, είναι σκαμμένος όλος από κάτω. Αφού φάγαμε την πρώτη πίτσα του ταξιδιού, πήραμε το τρένο από την αποβάθρα 16 και σε τριάντα λεπτά περίπου βρεθήκαμε στην Φλωρεντία! Πρώτη εικόνα η Santa Maria Novela!
Πήραμε το τραμ και μετά από λίγες στάσεις βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο- δωμάτιο που είχαμε κλείσει, «Alderotti Home». Πολύ αξιόλογο, μοντέρνο και κυρίως πεντακάθαρο! Είχαμε κλείσει δίκλινο αλλά μόλις μας είδαν με τον μικρό μας έδωσαν τρίκλινο χωρίς καμία επιπλέον χρέωση.
Λίγη ξεκούραση, την χρειαζόμασταν όλοι και κυρίως ο μικρός μας συνταξιδιώτης και μετά από μιάμιση ωρίτσα ξεχυθήκαμε στους δρόμους της Φλωρεντίας. Εικόνα μαγική βγαλμένη από μία άλλη εποχή. Γενικά στο ταξίδι μας στην Τοσκάνη νομίζαμε ότι μπήκαμε σε μία χρονοκάψουλα η οποία μας πήγε σε άλλη εποχή! Οι κοιλιές μας γουργούριζαν και έτσι με την βοήθεια του Tripadvisor βρεθήκαμε να καθόμαστε στην Trattoria Dall’oste. Δεν ξέρω αν έφταιγε η πείνα μας αλλά νομίζω δεν έχω φάει καλύτερη μοσχαρίσια μπριζόλα! Οι θάλαμοι ωρίμανσης που διέθετε το κατάστημα σε συνδυασμό με την ποιότητα του κρέατος και προφανώς την τέχνη του ψήστη μετέτρεπαν την μπριζόλα σε έργο τέχνης!
Συνέχεια με την γνωριμία της πόλης, ο ναός Duomo, περιπλάνηση στους λιθόστρωτους δρόμους με κατεύθυνση το Palazzo Vecchio από εκεί περάσαμε μπροστά από το μουσείο Uffizi και μέσω της Piazzale degli Uffizi βρεθήκαμε στις όχθες του ποταμού Άρνο. Εκεί πραγματικά μείναμε άφωνοι από την θέα! Η Ponte Vecchio έκλεβε την παράσταση και με ένα μαγικό τρόπο ήταν σαν να σε καλούσε να πας προς τα εκεί, όπως οι σειρήνες καλούσαν τον Οδυσσέα και το πλήρωμα του ! Ακολουθώντας λοιπόν τις «σειρήνες» και βγάζοντας δεκάδες φωτογραφίες στη διαδρομή φτάσαμε στη γέφυρα. Τα κοσμηματοπωλεία που υπάρχουν πάνω στη γέφυρα ήταν κλειστά και αντί για μεταλλικά στόρια είχαν ξύλινα που τα μετέτρεπαν σε τεράστια σεντούκια! Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο και μας εξέπληξε ευχάριστα. Στο κέντρο της γέφυρας υπήρχε ένας χώρος σαν μικρή πλατεία όπου συνωστίζονταν οι τουρίστες για να βγουν φωτογραφίες υπό τους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας ενός πλανόδιου μουσικού που χρωμάτιζε μουσικά την ήδη ειδηλιακή ατμόσφαιρα. Μετά από λίγο σπρώξιμο καταφέραμε και εμείς να βγάλουμε τις κλασσικές για την Φλωρεντία φωτογραφίες.
Η ώρα είχε περάσει, ο ήλιος έδυε και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της επιστροφής αυτή τη φορά όμως μέσω της Via Calimala και αφού περάσαμε και θαυμάσαμε την Piazza della Repubblica και μετά από αρκετές στάσεις στα κατά μήκος της οδού εμπορικά καταστήματα φτάσαμε μπροστά από το βαπτιστήριο. Μερικές φωτογραφίες στον φωταγωγημένο πλέον ναό και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Attachments
-
342,1 KB Προβολές: 0
Last edited by a moderator: