Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO που έχουμε επισκεφθεί.

[Klair]

Πολωνία
Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας

Η Παλιά Πόλη είναι το παλαιότερο μέρος της Βαρσοβίας. Η καρδιά της περιοχής είναι η Αγορά η οποία είναι πλούσια σε εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα, ενώ οι γύρω δρόμοι διαθέτουν μεσαιωνική αρχιτεκτονική.

Η Παλιά Πόλη ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα. Αρχικά, περικυκλώθηκε από προμαχώνα και το 1339 οχυρώθηκε με τείχη από τούβλα. Η πόλη μεγάλωσε σιγά-σιγά γύρω από το Κάστρο των Δουκών της Μασοβίας το οποίο αργότερα έγινε το Βασιλικό Κάστρο. Η Πλατεία Αγοράς (Rynek Starego Miasta) σχεδιάστηκε στα τέλη του 13ου ή στις αρχές του 14ου αιώνα και μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα ήταν η καρδιά όλης της Βαρσοβίας. Εδώ, οι εκπρόσωποι των συντεχνιών και των εμπόρων συναντιόντουσαν στο Δημαρχείο (χτίστηκε πριν από το 1429 και κατεδαφίστηκε το 1817) και πραγματοποιούσαν εκθέσεις αλλά και περιστασιακές εκτελέσεις.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία (1939), μεγάλο μέρος της περιοχής υπέστη σοβαρές ζημιές από τη γερμανική Luftwaffe η οποία στόχευσε τις κατοικημένες περιοχές και τα ιστορικά ορόσημα της πόλης. Μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Παλιά Πόλη ανοικοδομήθηκε σχολαστικά. Στην προσπάθεια της αναστήλωσης, επαναχρησιμοποιήθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αρχικά τούβλα.

Ένα από τα λίγα εναπομείναντα λείψανα του πολύπλοκου δικτύου οχυρώσεων, που κάποτε περικύκλωναν τη Βαρσοβία, βρίσκεται ανάμεσα στην Παλιά και τη Νέα Πόλη και αποτελεί σημαντικό αξιοθέατο. Το Barbican ανεγέρθηκε το 1540 στη θέση μιας παλαιότερης Πύλης για την προστασία της οδού Nowomiejska.

Έχει τη μορφή ενός ημικυκλικού προμαχώνα τριών επιπέδων. Χρησιμοποιήθηκε για την άμυνα της πόλης μόνο μια φορά, κατά τη διάρκεια της σουηδικής εισβολής στην Πολωνία, στις 30 Ιουνίου του 1656. Τον 18ο αιώνα διαλύθηκε, εν μέρει, καθώς η αμυντική του αξία ήταν αμελητέα και η πόλη ωφελήθηκε περισσότερο από μια μεγαλύτερη Πύλη που διευκόλυνε τη μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών μέσα και έξω από την πόλη.

Η Πλατεία Ιερέων (Plac Kanonia), πίσω από τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη, είναι μια μικρή τριγωνική πλατεία. Το όνομά της προέρχεται από τις κατοικίες του 17ου αιώνα που ανήκαν στους ιερείς του χάρτη της Βαρσοβίας.

Η Πλατεία του Κάστρου (Plac Zamkowy) είναι η πρώτη θέα των επισκεπτών στην ανακατασκευασμένη Παλιά Πόλη, όταν πλησιάζει κάποιος από το πιο σύγχρονο κέντρο της Βαρσοβίας. Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα, όπου κυριαρχεί η Στήλη του Σιγισμούνδου η οποία υψώνεται πάνω από τα όμορφα σπίτια. Περίκλειστη, μεταξύ της Παλιάς Πόλης και του Βασιλικού Κάστρου, η Πλατεία του Κάστρου είναι γεμάτη ιστορία.

Το 1980, η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της UNESCO ως «ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας σχεδόν ολοκληρωτικής ανασυγκρότησης μιας έκτασης της ιστορίας που καλύπτει τον 13ο έως τον 20ο αιώνα».

Ο χώρος είναι, επίσης, ένα από τα επίσημα εθνικά ιστορικά μνημεία της Πολωνίας (Pomnik historii), όπως καταγράφηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1994. Η κατηγοριοποίηση διατηρείται από το Συμβούλιο Εθνικής Κληρονομιάς της Πολωνίας.

 

[Klair]

Κροατία

• Η Παλιά Πόλη του Ντουμπρόβνικ (Old City of Dubrovnik) - (1979, 1994)
• Το Ιστορικό Σπλιτ και το Παλάτι του Διοκλητιανού (Historical Complex of Split with the Palace of Diocletian) - (1979)
• Εθνικό Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε (Plitvice Lakes National Park) - (1979, 2000)
• Επισκοπικό Σύμπλεγμα της Ευφρασιανής Βασιλικής στο Ιστορικό Κέντρο του Πόρετς (Episcopal Complex of the Euphrasian Basilica in the Historic Centre of Porec) - (1997)
• Ιστορική Πόλη Τρογκίρ (Historic City of Trogir) - (1997)
• Καθεδρικός του Αγίου Ιακώβου στο Σίμπενικ (The Cathedral of St. James in Sibenik) - (2000)
• Κοιλάδα Στάρι Γκραντ (Stari Grad Plain) - (2008)
• Αρχέγονα Δάση Οξιάς των Καρπαθίων και της υπόλοιπης Ευρώπης (Primeval Beech Forests of the Carpathians and Other Regions of Europe) - (2017) *
• Ενετικά Αμυντικά Έργα ανάμεσα στον 15ο και 17ο αιώνα: Stato da Terra-δυτικό Κράτος της Θάλασσας (2017)
  • Αμυντικό σύστημα του Ζαντάρ
  • Οχυρό του Αγίου Νικολάου, Σίμπενικ
  • Τα μνημεία του ακολουθούνται από αστερίσκο (*) αποτελούν διασυνοριακή περιουσία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων όμορων χωρών.

Η Παλιά Πόλη του Ντουμπρόβνικ:

Ιστορικά γνωστό ως Ραγούζα (ιταλικά: Ragusa), το Ντουμπρόβνικ ιδρύθηκε στην αρχαιότητα από την Ιλλυρική φυλή των Δαλματών. Ο Κωνσταντίνος Ζ' ο Πορφυρογέννητος γράφει ότι ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. με δραπέτες από τη Δαλματική πόλη-κράτος Επίδαυρο που βρισκόταν 15 χιλιόμετρα νότια. Την Επίδαυρο κατέστρεψαν οι Σλάβοι. Το Ντουμπρόβνικ πήρε το όνομά του από ένα βραχώδες νησί ονόματι Λάους που βρισκόταν στην περιοχή της Επιδαύρου.

Υπάρχουν, επιπλέον, ενδείξεις ότι το Ντουμπρόβνικ είχε κατοικηθεί από την προ-Χριστιανική περίοδο. Υπάρχει, επίσης, στην επιστημονική κοινότητα αυξανόμενη υποστήριξη της θεωρίας ότι η κατασκευή της Ραγούζας έγινε, κυρίως, τα χρόνια προ Χριστού. Αυτή η "Ελληνική θεωρία" ενισχύεται από πρόσφατα ευρήματα πολυάριθμων Ελληνικών τεχνουργημάτων σε ανασκαφές στο Λιμάνι της πόλης.

Χαρακρηρίζεται ως "μαργαριτάρι" και δικαίως, αφού η προνομιακή του θέση στις Δαλματικές Ακτές έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στην ανάδειξή του σε σημαντική δύναμη της Μεσογείου από τον 13ο αιώνα και σε λιμάνι τόσο σπουδαίο όσο σχεδόν και η Βενετία. Η μαγευτική πόλη, παρότι επλήγη σοβαρά από σεισμό το 1667, κατάφερε να διατηρήσει τα εκθαμβωτικά γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ παλάτια, εκκλησίες, μοναστήρια και σιντριβάνια της.

Τα σημάδια που άφησαν οι επιθέσεις κατά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, με τη στήριξη της UNESCO έχουν επουλωθεί και το μεγαλείο της έχει επανέλθει. Η ιστορική ατμόσφαιρα που αποπνέει η πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Δημοκρατίας της Ραγούζας μαγεύει τους χιλιάδες επισκέπτες που περιφέρονται ανάμεσα σε μεσαιωνικά παλάτια, εντυπωσιακές μπαρόκ εκκλησίες και ατελείωτα σκαλιά.

Ο πλήρης περίπατος γύρω από τα καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά τείχη, που κυκλώνουν τον ιστορικό πυρήνα, είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να θαυμάσει κανείς την υπέροχη πόλη. Με τις ρίζες τους να ανάγονται στον 9ο αιώνα και την τελική, ενισχυμένη τους μορφή στον 15ο, συγκαταλέγονται στα εντυπωσιακότερα του κόσμου και αποτελούν το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Ντουμπρόβνικ.

Το Ιστορικό Σπλιτ και το Παλάτι του Διοκλητιανού:

Η ίδρυση του Σπλιτ (ελληνικά: Ασπάλαθος) σχετίζεται με το Παλάτι του Διοκλητιανού. Ωστόσο, οι Αρχαίοι Έλληνες εποίκησαν την περιοχή πολλούς αιώνες πριν, ιδρύοντας την Ασπάλαθο. Η ακριβής χρονιά που ιδρύθηκε η Ασπάλαθος δεν είναι γνωστή, πιθανότατα τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. Μετά τους Ιλλυρικούς Πολέμους (229 π.Χ.-219 π.Χ.) σε μικρή απόσταση από την Ασπάλαθο ιδρύθηκε η πόλη Σαλώνα, η οποία έγινε η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Δαλματίας. Έτσι, το όνομα της γειτονικής ελληνικής αποικίας Ασπάλαθος άλλαξε σε Σπαλάτουμ.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός, μόλις γλίτωσε τον θάνατο από ασθένεια, αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική (305). Ο Αυτοκράτορας έδωσε εντολή να ξεκινήσουν εργασίες για ένα ανάκτορο όπου θα αποσυρόταν, κοντά στη γενέτειρά του, και καθώς ήταν από την πόλη Διόκλεια διάλεξε για τη θέση του παλατιού ένα λιμάνι κοντά στην πόλη Σαλώνα. Οι εργασίες για το ανάκτορο άρχισαν το 293 ενόψει της απόσυρσής του από την πολιτική. Το ανάκτορο χτίστηκε ως συμπαγής κατασκευή, περισσότερο ως Ρωμαϊκό στρατιωτικό φρούριο.

Εκείνη την εποχή η νότια πλευρά του οικοδομήματος βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα, με τείχη που έφταναν τα 170 με 200 μέτρα σε μήκος και με ύψος 15 έως 20 μέτρα.

Σε αυτό το τμήμα των τειχών υπήρχε μια Πύλη, η Porta Aenea (Grass Gate), την οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούσαν οι υπηρέτες για τη μεταφορά προμηθειών στο παλάτι, αλλά και ο Αυτοκράτορας όταν χρειαζόταν να έχει πρόσβαση στη θάλασσα.

Σε αυτό το πλουσιότατο ανάκτορο και τα περίχωρά του κατοικούσαν κατά καιρούς 8.000 ως 10.000 κάτοικοι.

Λίγα χρόνια αργότερα, μια ομάδα Ρωμαίων Συγκλητικών ήρθε στο ανάκτορο του Διοκλητιανού, ζητώντας από τον πρώην Αυτοκράτορα να επιστρέψει στη Ρώμη και να βοηθήσει την Αυτοκρατορία να ξεπεράσει αυξανόμενα πολιτικά προβλήματα. Ο Διοκλητιανός αρνήθηκε και ενώ τους έδειχνε τον κήπο του, τους είπε ότι δεν μπορούσε να αφήσει τον όμορφο κήπο που είχε δημιουργήσει με τα ίδια του τα χέρια. Αυτή του η χειρονομία έδειχνε ότι έμενε σταθερός στον λόγο του να αφήσει την πολιτική ζωή ύστερα από 21 χρόνια διοίκησης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Σήμερα το ανάκτορο αποτελεί τον ενδότερο πυρήνα της πόλης, ακόμη κατοικούμενο, με πλήθος καταστημάτων, αγορών, πλατειών και με έναν αρχαίο Καθεδρικό του Αγίου Δομνίου (πρώην μαυσωλείο του Διοκλητιανού) χωμένο στους διαδρόμους και τα πατώματα του παλιού ανακτόρου.

To Εθνικό Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε:

Είναι ένα από τα παλαιότερα εθνικά πάρκα στη νοτιοανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο στην Κροατία. Το Πάρκο ιδρύθηκε το 1949 και από το 1979 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Σήμερα δέχεται, περίπου, ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως. Περιλαμβάνει 16 Λίμνες οι οποίες συνδέονται με μια σειρά καταρρακτών, καθώς και αρκετές σπηλιές που δημιουργήθηκαν λόγω της καρστικής αποσάθρωσης του ασβεστόλιθου.

Οι 16 Λίμνες χωρίζονται σε ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο σύμπλεγμα. Σχηματίζονται από την απορροή από τα βουνά, κατεβαίνοντας από ένα υψόμετρο 636 μέτρων στα 503 μέτρα και σε μια απόσταση περίπου οκτώ χιλιομέτρων, με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο. Τα δύο υδρολογικά συστήματα συνδέονται μεταξύ τους με υδάτινα ρεύματα, καταρράκτες και βάραθρα. Οι Λίμνες χωρίζονται στις 12 Άνω Λίμνες (Gornja Jezera) και στις 4 Κάτω Λίμνες (Donja Jezera).

H Ιστορική Πόλη Τρογκίρ:

Πρόκειται για το αρχαιοελληνικό Τραγούριον. Το ιστορικό τμήμα της πόλης βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό νησί, κοντά στο νησί Τσίοβο. Τον 3ο αιώνα π.Χ. κάτοικοι των Συρακουσών ίδρυσαν αποικία στο νησί Ίσσα (σημερινή πόλη Βις), από το οποίο προέρχονταν οι άποικοι που ίδρυσαν την πόλη Τραγούριον, η οποία αναφέρεται και από τους ιστορικούς και γεωγράφους Στράβωνα και Πτολεμαίο. Το Τραγούριον αναπτύχθηκε σε μεγάλο λιμάνι μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους οπότε και άρχισε να το ανταγωνίζεται η δαλματική πόλη Σαλώνα (τη γνωρίσαμε λίγο πριν, στην ανάρτηση για το Σπλιτ). Μετά από επίθεση Σλάβων και Αβάρων στη Σαλώνα, η οποία καταστράφηκε, οι κάτοικοί της κατέφυγαν στο Τρογκίρ. Στους βυζαντινούς χρόνους ήταν γνωστή, από παρετυμολογία, με το όνομα Τετράγγουρον.

Η πόλη κατακτήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Σαρακηνούς. Ωστόσο, ανέκαμψε σε σύντομο χρονικό διάστημα και γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τον 12ο και 13ο αιώνα. Το Τρογκίρ έχει συνεχή ιστορία 2.300 ετών, η οποία επηρεάστηκε πολιτισμικά από τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Βενετούς. Η πόλη περιλαμβάνει πολλά ανάκτορα, ναούς και πύργους, όπως και ένα οχυρό. Η ρυμοτομία του νησιωτικού οικισμού χρονολογείται από την Ελληνιστική περίοδο, ενώ οι ρωμανικές εκκλησίες συνυπάρχουν με εξαίρετα κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής από τη βενετική περίοδο. Το Τρογκίρ αποτελεί το καλύτερα σωζόμενο ρωμανο-γοτθικό συγκρότημα στην Αδριατική και σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη.