tita
Member
- Μηνύματα
- 732
- Likes
- 223
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
1.'Ανοιγμα λογαριασμού σε ολλανδική τράπεζα
Για να ανοίξεις λογαριασμό σε ολλανδική τράπεζα, πρέπει οπωσδήποτε να έχεις κλείσει ραντεβού κάποιο διάστημα πιο πριν. Δεν μπορείς να πας έτσι και να πεις “θέλω να ανοιξω λογαριασμό τώρα”. Αν είσαι φοιτητής, το ραντεβού στο κλείνει αν θέλεις, το ίδιο το πανεπιστήμιο κατά την εγγραφή σου. Στη δικιά μου περίπτωση για παράδειγμα, με ρώτησε το UvA σε ποιά τράπεζα θέλω, και οι ίδιοι κάναν την αίτηση για ραντεβού και στείλαν κάποια χαρτιά.
Την εγγραφή την έκανα στις 27 Ιανουαρίου αν θυμάμαι καλά, και μετά από 2 βδομάδες μου στείλαν ένα mail από την τράπεζα, να πάω να ανοίξω λογαριασμό στις τόσο του μηνός, και αν δεν μπορώ να τους ειδοποιήσω εντός 2 εβδομάδων, αλλιώς θα χάσω τη σειρά μου και θα πρέπει να ξανακάνω αίτηση από την αρχή. Επειδή ήταν μέρα που είχα μάθημα, τους ρώτησα αν μπορούσα να πάω μια συγκεκριμένη ημερομηνία που με βόλευε εμένα, και τους ρώτησα και ΠΟΥ ακριβώς να πάω. Διότι εντάξει, μου έγραφε τάδε τράπεζα, αλλά σε ποιό υποκατάστημα;
Η κυρία του mail μου απάντησε οκ για το ραντεβού, αλλά ουδεμία απάντηση έδωσε για το πού πρέπει να πάω. Μου υπενθύμισε βέβαια ότι τα απαραίτητα χαρτιά που έπρεπε να έχω μαζί μου ήταν ταυτότητα, βεβαίωση σπουδών και συμβόλαιο σπιτιού ή αλλιώς τον αριθμό που σου δίνουν όταν κάνεις την εγγραφή στον δήμο.
Με το δεύτερο χαρτί είχα πρόβλημα, διότι ακόμα δεν μου το έχουν στείλει από τη σχολή. Πήγα ένα απόγευμα στο κέντρο και ρώτησα, αλλά μου είπαν ότι κανονικά έπρεπε να το είχα ήδη πάρει, αλλά κάποιος “έξυπνος” είχε βγάλει φωτοτυπία μόνο το πίσω μέρος της ταυτότητάς μου, και χρειαζόταν και τα στοιχεία που αναγράφονται μπροστά. Τους την έδωσα την ταυτότητα να τη ξαναβγάλουν, και η κοπελίτσα την έστειλε αμέσως και στη σχολή μου, για να τακτοποιηθεί το θέμα και να μου στείλουν σύντομα το χαρτί. Η απορία μου εμένα είναι: τι περίμεναν τόσο καιρό και δεν με ειδοποιούσαν ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα; πόσος καιρός περίμεναν να περάσει; πραγματικά αναρωτιέμαι για πόσο καιρό δεν θα ήμουν γραμμένη και επίσημα, αν δεν είχα πάει από μόνη μου και μάλιστα για να τακτοποιήσω ένα άλλο θέμα. Τα στοιχεία μου τα έχουν όλα, αλλά ακόμα και το ίδιο το τμήμα να ήθελε να επικοινωνήσει μαζί μου, θα μπορούσε να το είχε κάνει πολύ εύκολα!
Τελοσπάντων. Η κοπέλα πάντως ήταν και ευγενική και εξυπηρετική, που το εκτίμησα πολύ. Η ίδια προσφέρθηκε να δούμε μαζί το mail μου για να βρει σε ποιό υποκατάστημα της τράπεζας έπρεπε να πάω. Έψαξε τα στοιχεία της κυρίας που είχε επικοινωνήσει μαζί μου, και τους πήρε τηλέφωνο, και με τα πολλά μου είπε πού να πάω.
Το ραντεβού που είχαμε κλείσει με την τράπεζα στο δεύτερο mail έλεγε 9πμ. 8.35 εγώ ήμουν έξω από το υποκατάστημα. Ήταν στην περιοχή Leidseplein για όσους γνωρίζουν, οπότε είπα να πάω μια βολτα τριγύρω. Το κρύο με ξεπάγιασε όμως, και πήγα κάθησα στη στάση να περιμένω να περάσει η ώρα. Για άλλη μια φορά μου έκανε εντύπωση, ότι 9 παρά, και υπήρχε ησυχία σε μία τέτοια περιοχή. Κίνηση υπήρχε! Άνθρωποι συνέχεια έμπαιναν-έβγαιναν στα τραμ, κάποιοι έτρεχαν να προλάβουν την αλλαγή γραμμής, αλλά ησυχία! Κανείς να μη μιλάει με κανέναν, και ο μόνος ήχος που άκουγες σε μια τέτοια ώρα αιχμής ήταν το καμπανάκι του τραμ και κανένα πουλί που θα πετούσε ξαφνικά μπροστά σου.
Όταν πήγε 9παρά 5 και είδα ότι είχαν πελάτη μέσα, μπήκα κι εγώ. Ένας νεαρός προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει, επιβεβαίωσε το ραντεβού, αλλά μου είπε ότι έπρεπε να πάω σε άλλο υποκατάστημα, γιατί αυτοί εδώ λέει δεν ανοίγουν λογαριασμούς. Άντε καλά λέω, λάθος θα έγινε. Τον ρωτάω αν μπορεί να μου γράψει την άλλη διεύθυνση, γιατί έτσι όπως είναι η γλώσσα τους, άλλα ακούς και άλλα βλέπεις γραπτά (για την ακρίβεια εγώ τις περισσότερες λέξεις τις ακούω Χρουφ χριφ χρεφ χεκ χικ χχχχχχχχχχακ!). Μου την γράφει λοιπόν, και μου λέει:
-στην πρώτη γέφυρα θα πας αριστερά, και στο τέλος του δρόμου θα το δεις.
Τον ευχαρίστησα και έφυγα. Όμως οι Ολλανδοί όταν λένε γέφυρα, δεν πρέπει να εννοούν πάντα αυτό που αποκαλούμε εμείς γέφυρα. Πρέπει να είναι σαν τους εσκιμώους, που έχουν 500 λέξεις για να περιγράψουν το χιόνι. Έτσι πρέπει να συμβαίνει και στην περίπτωσή τους, αλλιώς δεν εξηγείται πώς η δικιά του “μία γέφυρα” μεταφράζεται σε “μία μικρή, μία μεσαία και μία μεγάλη” που έπρεπε τελικά να περάσω (και όχι, δεν πέρασα 3 φορές την ίδια αλλά δεν το κατάλαβα
).
Πάω στην άλλη τράπεζα και μπαίνω μέσα. Μου έκανε εντύπωση ότι για είσοδο δεν έχουν τα δικά μας τα τρελά, 'πέρνα 2 πόρτες, κοίτα πάνω, βγάλε γυαλιά, βγάλε καπέλο, κάνε τρεις κωλοτούμπες, πάτα το κουμπί και αν είσαι τυχερός θα μπεις”. Ανοίγεις την πόρτα, μπαίνεις, τελείωσε. Ούτε φουσκωτός μετά ούτε τιποτα. Αλλά μάλλον θα είναι έτσι διότι δεν υπάρχει κίνηση χρημάτων σε αυτά τα υποκαταστήματα. Είναι μάλλον για χαρτούρα μόνο. Όσους είδα να έχουν χρήματα, κάναν τις συναλλαγές τους στα ATM, που μπορεί να ήταν και μέσα στο κατάστημα, και όχι μόνο από έξω. Και όταν λέω μέσα στο κατάστημα, φανταστείτε να μπαίνετε σε ένα κατάστημα της wind. Στη μέση ένας πάγκος με υπολογιστές και σκαμπώ, ευθεία μπροστά σου ένα μεγάλο ψηλό γραφείο και εσύ να κάθεσαι σε ψηλά σκαμπώ λες και πας να παραγγείλεις το ποτό σου από τον μπάρμαν, και αριστερά μοντέρνο σαλόνι να καθήσεις, βίντεο με παιδικά για τα παιδιά, να παίζει σε χαμηλή ένταση, και γενικά ένα ήρεμο κλίμα.
Α, και φυσικά έξω από κάθε κατάστημα, υπάρχει σήμανση ότι απαγορεύεται η χρήση κινητού! Μανία που την έχουν! Οκ, μαζί τους είμαι, αλλά το έχουν παντού κολλημένο αυτό το αυτοκόλλητο, λες και έχουν να αντιμετωπίσουν τους κλασικούς Έλληνες στα λεωφορεία, που αρέσκονται στο να μοιραστούν όλα τα προσωπικά και οικογενειακά τους με τους συνεπιβάτες τους. Εδώ δεν είδα κανέναν να ενοχλεί! Ούτε κουδουνίσματα, ούτε μηνύματα σαν τρελοί, τίποτα. Οι μόνοι τρελοί με κινητά είναι οι ποδηλάτες. Μάλλον τότε τους πιάνει η έμπνευση να μιλήσουν...
Στο δεύτερο αυτό κατάστημα, συνεννοούμαι με έναν υπεύθυνο, και μετά περιμένω στο σαλονάκι να με φωνάξουν. Σε 2' έρχεται μία κυρία και λέει το επίθετό μου όπως δεν το έχω ξανακούσει. Για όσους δεν το ξέρουν, περιέχει μέσα τον δίφθογγο “γκ”. Ε, όταν την άκουσα να με προσφωνεί με την ολλανδική βερζιόν του επωνύμου μου, που περιείχε αντί για “γκ” ένα βαθύ χχχχ, δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω.
Την ακολούθησα και μου προσέφερε μία θέση στο γραφείο της και με ρώτησε αν ήθελα να μου προσφέρει κάτι. Στο μεταξύ, έρχεται μαζί της και ένας άλλος, ο οποίος με ρωτάει εάν με πειράζει να καθήσει μαζί μας. Δεν κατάλαβα στην αρχή γιατί, έτσι όπως ήταν και με λευκό πουκάμισο και επίσημα ντυμένος, σκέφτηκα “τι στην ευχή έκανα; λογαριασμό θέλω να ανοιξω”. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν καθόταν μέχρι να του απαντήσω “ναι, βεβαίως”. Τέτοια διακριση και ευγένεια! Δηλαδή αν του έλεγα όχι, πώς θα αντιδρούσε; όντως θα το δεχόταν και θα έφευγε; Ωραίος ήταν όμως...Διαφορετικός από τους κλασικούς Ολλανδούς. Αυτός ήταν μελαχρινός και έμοιαζε με Λατίνος. Αχ αχ αχ...
Και η κυρία ευγενική, όταν σε κάποια φάση ο “Λατίνος” μας έφυγε και ξαναγύρισε, είχε την ευγένεια να με ρωτήσει αν μου επιτρέπει να μεταφράσει τι είπαμε μέχρι τώρα μαζί της, για να τον ενημερώσει, στα ολλανδικά. Και όντως, το ρώτησε και το εννοούσε, θέλω να πω αντί να πει “συγγνώμη, να του εξηγήσω και μπλα μπλα μπλα” να το γυρισει στα ολλανδικά, με ρώτησε πριν συνεχίσει και περίμενε το οκ από εμένα! Ακόμα ένα πολιτισμικό σοκ λοιπόν. Όμως αυτή δεν ήταν τόσο γρήγορη σε άλλα θέματα. Αμάν έκανε να καταλάβει ότι το ραντεβού το είχα κανονισμένο εδώ και 1,5 βδομάδα, ότι από το άλλο κατάστημα με στείλανε σε αυτό κοκ. Συννενόηση μπουζουκι.
-Μα γιατί σας στείλανε σε εμάς;
-Δεν ξέρω. Βασικά είπαν ότι αν δεν έχω αριθμό από το δήμο, να έρθω σε εσάς, γιατί αυτοί δεν κάνουν άνοιγμα λογαριασμού για φοιτητές, αλλά κάνετε εσείς.
-Μάλιστα. Αλλά εμείς δεν κάνουμε άνοιγμα λογαριασμών, αυτοί κάνουν, γιατί το πανεπιστήμιο UvA συνεργάζεται με εκεινο το υποκατάστημα.
-ε ρε την κολοκυθιά θα παιξουμε σκεφτηκα
-Μισό λεπτό να πάρω τηλέφωνο τη συνάδερφο που σας έκλεισε το ραντεβού...
Τελικά δεν την έβρισκε, ούτε απαντούσε στο mail της, οπότε είπα θα περιμένω λίγο ακόμη στο σαλόνι και μετά αν είναι θα ξαναπάω στο εκεί υποκατάστημα.
Όσο περίμενα, με το ζόρι να ήρθαν άλλοι 5 πελάτες. Ένας από αυτούς, ήταν ένας περίεργος που φαινόταν για άστεγος. Αν και δεν συγκρινόταν με τους δικούς μας τους άστεγους, φαινόταν ότι μάλλον δεν ήταν πελάτης. Φορούσε ένα παλιό καπέλο και παπούτσια ελάχιστα ξεφτισμένα μπροστά. Κάτι όμως σε έκανε να καταλαβαίνεις ότι μάλλον δεν είναι πελάτης. Καθισμένη στο σαλονάκι καθόμουν και μου ήρθε έμπνευση να κρατήσω σημειώσεις για το blog. Έβγαλα λοιπόν ένα περίσσιο χαρτάκι που είχα, και άρχισα να γράφω. Παράλληλα “έβλεπα” τι κάνει αυτός ο μπάρμπας. Στην αρχή δεν έδινα σημασία, γιατί καθόταν νορμάλ και έπινε τον καφέ του από το μηχάνημα που υπήρχε δίπλα μας για δωρεάν καφέ για τους πελάτες και τους υπαλλήλους. Όμως όταν μετά από 5λεπτά συνέχισα να ακούω το χράτσα χρούτσα στο στόμα του, σήκωσα τα μάτια μου και είδα ότι είχε πάρει κάμποσα μπισκότα και τα έτρωγε κάπως πεινασμένα. Συνέχισα το γράψιμο, και αυτος όταν τελείωσε τα μπισκότα του πήγε στον άλλο μπουφέ και πήρε καμιά 10αριά ακόμα και μερικές καραμέλες και ήρθε να συνεχίσει το μασούλημα. Αναρωτιόμουν αν όντως είναι πελάτης ή οχι και είχα τρομερή περιέργεια να δω αν είχε όντως ραντεβού. Τελικά σε κάποια φάση ήρθε η “δικιά μου η κυρία”, τον ρώτησε κάτι ευγενικά, της ειπε αυτός κάτι σαν “ναι ναι κάτι κάτι”, εκείνη λέει πάρα πολύ ευγενικά “ευχαριστώ πολύ” και έφυγε. Τεράστια εντύπωση μου έκανε! Δεν του μίλησε καθόλου αφ'υψηλού, ούτε με υφάκι, ούτε περίμενε μπάστακας από πάνω του να δει τι θα κάνει. Τίποτα από αυτά. Του είπε κάτι ευγενικά λες και μιλούσε σε πελάτη, και σηκώθηκε και έφυγε. Και ο μπάρμπας με τη σειρά του όμως, είχε ευγένεια και στυλ. Λέει εντάξει, τελειώνει τα μπισκότα του και σηκώνεται και φεύγει μετά από λίγο αφού πήρε και κάτι για το δρόμο. Οι Γερμανοί θα του το είχαν πει ευγενικά αλλά απότομα και χωρίς να σηκώνουν αντίρρηση(αν και υπήρξαν Γερμανοί αστυνομικοί που είχαν ευγένεια σαν αυτής της Ολλανδής), οι Έλληνες με υφάκι, ειρωνία και αγριάδα, και εδώ...τέτοια αντιμετώπιση! Μπορεί να μην τους πάω τους Ολλανδούς σε άλλα και άλλα, αλλά την αρετή της ευγένειας την κατέχουν!
Αφού έφυγε και αυτός, έγραψα κι εγώ ό,τι ήταν να γράψω, πήγα ξαναβρήκα την κυρία, μου είπε ότι δεν πήρε κάποια απάντηση, οπότε καλύτερα να ξαναπήγαινα στο Leidseplein, πράγμα και το οποίο έκανα.
Πώς λένε και στα παραμύθια “δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω”, πάω πίσω στο πρώτο υποκατάστημα. Βρίσκω εκείνον τον νεαρό και του λέω:
-Πάλι σε εσάς με έστειλαν
-Γιατί;
-Γιατί λένε ότι εσείς ανοίγετε λογαριασμούς για international students. Σας εκλιπαρώ, μην με στείλετε πίσω εκεί, δείτε αν μπορείτε να κάνετε κάτι.
-Μισό λεπτό να πάω μέσα να ρωτήσω και έρχομαι σε δύο λεπτά.
Χάζεψα εγώ λίγο γυρο το χώρο και μου άρεσε που είδα για πρώτη φορά μία τράπεζα χωρίς κίνηση, χωρίς ουρές, χωρίς χαρτάκια, χωρίς συνταξιούχους να κάνουν ουρές πρωί πρωί μπας και προλάβουν τη σύνταξη μην τους τη φάει ο γείτονας. Τίποτα. Το πολύ 1-2 πελάτες κάθε 15, και πάντα χωρίς κίνηση χρημάτων. Όλα γίνονται ηλεκτρονικά φαντάζομαι. Οι δικοί τους συνταξιούχοι θα έχουν μάθει όχι μόνο τα atm αλλά και πώς να κάνουν τις συναλλαγές τους μέσω ίντερνετ!
Γυρνάει μετά από λίγο και μου απαντάει “εντάξει, κάθησε λίγο και θα έρθει ο συνάδερφος να take care of you”. Έτσι όπως το είπε όμως, μου ακούστηκε σαν “θα σε τακτοποιήσουμε και εσένα. Χεχεχε (σατανικό γέλιο εδω)”.
Έρχεται ένας κλασικός Ολλανδός και πάμε σε ένα από τα γραφειάκια. Συνδέει την κάρτα του στο πληκτρολόγιο για να το ξεκλειδώσει ηλεκτρονικά, και μέχρι να συνδεθεί στον υπολογιστή, μου πιάνει ψιλή κουβέντα για το τι κάνω εδώ κλπ. Του λέω τι σπουδάζω, και για κάποιο λόγο προσπαθεί να με πείσει ότι είναι δύσκολο, αλλά εγώ επιμένω ότι δεν είναι αφού μου αρέσει αυτό που κάνω.
Συμπληρώνει κάποια στοιχεία στον υπολογιστή κι εγώ χαμογελάω κάτω από τα μουστάκια μου όταν με ρωτάει αν σπουδάζω στο UvA, που στα ολλανδικά προφέρεται “ούφα”. Και από μέσα μου συμπληρώνω “το ούφο, στο ούφα”.
-Και καλά, δεν είχες μάθημα σήμερα τέτοια ώρα;
-Μπα όχι, τις Τετάρτες τις έχω ελεύθερες, γι'αυτό και έκλεισα το ραντεβού για σήμερα.
-Γιατί καλό μου δεν κοιμήθηκες τότε; γιατί ήρθες από τις 9; μπορούσες να έρθεις και αργότερα.
-Ε, να τελειωνουν οι υποχρεώσεις μου (μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει να τελειώνουμε!)
Είχε δίκιο όμως. Κουτουλούσα, δεν είχα πιει και καφέ να ανοίξει το μάτι...μετά από κάποια ώρα αλλού για αλλού ήμουν.
Συμπληρώσαμε τα χαρτιά, και έφερε κάτι εκτυπωμένα να ελένξω τα στοιχεία μου. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, είχαν γράψει το “Μαρία” ως Marioi. Ακόμα και ο υπάλληλος απόρησε.
-Καλά, πώς τους ήρθε αυτό;Marioi... είναι τελείως άσχετο!
-Ε, σου λένε από την Ελλάδα έρχεται, στα ελληνικά πρέπει να είναι πιο παράξενο από το κλασικό “Μαρία” και είπαν να μου το αλλάξουν.
-Ποιός ξέρει...Ακούς εκεί Marioi...
-προφανώς το α θα το έγραψε κάποιος αραιά και μετά στην πληκτρολόγηση θα το έγραψε ως δύο γράμματα.
(τώρα που το σκέφτομαι, να το γράψω αυτό και στον Περουβιανό φίλο μου που με ρωτάει γιατί λέω τους Ολλανδούς βλάκες ώρες ώρες...)
Μου ζήτησε αντίγραφα των εντύπων που είχα μαζί μου, και μου λέει:
-Είδα ότι κάτω κάτω έχεις και ένα χαρτί με το σήμα του πανεπιστημίου. Τι είναι αυτό;
-Α οχι τίποτα, είναι για την ενεργοποίηση του φοιτητικού μου λογαριασμού σε βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.
-Φέρτο λίγο να το δω. ...Ωραία, μου κάνει. Για να μην ξανάρχεσαι να μου δίνεις το χαρτί της εγγραφής, θα βγάλω αυτό μία φωτοτυπία αν δεν σε πειράζει.
-Όχι εντάξει, αλλά...έχει κωδικούς επάνω. Σας παρακαλώ πολύ με κάποιο τρόπο να τους σβήσετε.
-Οκ, θα τους διαγράψω. Αλλά μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σου αλλάξω τις βαθμολογίες.
-Κοιτάξτε...αν είναι να μου αυξήσετε κανένα βαθμό, τότε κρατήστε τους. Αλλιώς...αφήστε το καλύτερα!
Σε κάθε τι που υπέγραφα, μου εξηγούσε πρώτα τι ήταν το καθετί και μετά το έβγαζε και αντίγραφο για εμένα. Στο τέλος κατέληξα να έχω ένα πάκο από 30 σελίδες συνολικά.
-Τα περισσότερα είναι στα ολλανδικά, εκτός από αυτά που αφορούν στο internet banking, οπότε τις Τετάρτες που έχεις ελεύθερο χρόνο είναι ευκαιρία για εσένα να κάθεσαι να τα διαβάζεις να εξασκηθείς στα ολλανδικά!
-Ναι, να είστε σίγουρος...αυτό θα κάνω
Γενικώς ο τύπος είχε πλάκα, και μου έφτιαξε τη διάθεση. Στο τέλος με ρώτησε αν θέλω να κάνω και ασφάλιση (liability insurance) και του είπα ναι, διότι δεν έχω τώρα, και είναι μην σου τύχει το κακό. Με ενημέρωσε ότι κοστίζει 2.50 ευρώ το μήνα, είναι ετήσια, και με καλύπτει μέχρι και μισό εκατομμύριο ευρώ. Το θεώρησα σχετικά καλή τιμή, και του είπα ναι, να την κάνουμε τώρα (και έχω το δικαίωμα εντός 2 εβδομάδων να την ακυρώσω). Όταν ήρθε με τα χαρτιά, μου λέει “α συγγνώμη, είναι πιο ακριβά από ότι σου είπα. Είναι 2.55!”.
Σε σχέση με τη Γερμανία είναι πιο ακριβή νομίζω. Στο Βερολίνο πλήρωνα 6 ευρώ όλο το εξάμηνο (θα το τσεκάρω κιόλας) και με έβγαλε ασπροπρόσωπη όπως θυμάστε τότε με το ατύχημα στο μπάνιο. Δεν χρειάστηκε να πληρώσω τίποτα τότε. Αλλά βέβαια με κάλυπτε και για σημαντικά μικρότερο ποσό.
Σε γενικές γραμμές αυτά. Μου είπε ότι ο λογαριασμός άνοιξε, αλλά είναι απενεργοποιημένος για λόγους ασφαλείας. Μόλις μου έρθει η κάρτα εντός 5 εργάσιμων ημερών, θα πάω σε οποιοδήποτε κατάστημά τους να την ενεργοποιήσω και να δημιουργήσω ένα δικό μου PIN και μετά θα μπορώ να τη χρησιμοποιώ και για ATM και για chipnip και για ηλεκτρονικές και μη αγορές. Α ναι, και να θυμηθώ να στείλω το χαρτί της εγγραφής στο δήμο εντός 3 μηνών, αλλιώς θα απενεργοποιήσουν τον λογαριασμό.
Όντως τα χαρτιά ήρθαν την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα, και τώρα μένει να τον ενεργοποιήσω.
Αυτά για τον ολλανδικό λογαριασμό...
Α, και μια σημείωση για όποιον ενδιαφέρεται: αν είσαι φοιτητής που ανοίγεις λογαριασμό, δεν έχεις δικαίωμα να βγάλεις κοινό με κάποιον άλλο. Μόνο μετά από 6(νομιζω) χρόνια που γίνεσαι μόνιμος κάτοικος και έχεις τα ιδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Ολλανδούς, έχεις το δικαίωμα να αποκτήσεις κοινούς λογαριασμούς.
Για να ανοίξεις λογαριασμό σε ολλανδική τράπεζα, πρέπει οπωσδήποτε να έχεις κλείσει ραντεβού κάποιο διάστημα πιο πριν. Δεν μπορείς να πας έτσι και να πεις “θέλω να ανοιξω λογαριασμό τώρα”. Αν είσαι φοιτητής, το ραντεβού στο κλείνει αν θέλεις, το ίδιο το πανεπιστήμιο κατά την εγγραφή σου. Στη δικιά μου περίπτωση για παράδειγμα, με ρώτησε το UvA σε ποιά τράπεζα θέλω, και οι ίδιοι κάναν την αίτηση για ραντεβού και στείλαν κάποια χαρτιά.
Την εγγραφή την έκανα στις 27 Ιανουαρίου αν θυμάμαι καλά, και μετά από 2 βδομάδες μου στείλαν ένα mail από την τράπεζα, να πάω να ανοίξω λογαριασμό στις τόσο του μηνός, και αν δεν μπορώ να τους ειδοποιήσω εντός 2 εβδομάδων, αλλιώς θα χάσω τη σειρά μου και θα πρέπει να ξανακάνω αίτηση από την αρχή. Επειδή ήταν μέρα που είχα μάθημα, τους ρώτησα αν μπορούσα να πάω μια συγκεκριμένη ημερομηνία που με βόλευε εμένα, και τους ρώτησα και ΠΟΥ ακριβώς να πάω. Διότι εντάξει, μου έγραφε τάδε τράπεζα, αλλά σε ποιό υποκατάστημα;
Η κυρία του mail μου απάντησε οκ για το ραντεβού, αλλά ουδεμία απάντηση έδωσε για το πού πρέπει να πάω. Μου υπενθύμισε βέβαια ότι τα απαραίτητα χαρτιά που έπρεπε να έχω μαζί μου ήταν ταυτότητα, βεβαίωση σπουδών και συμβόλαιο σπιτιού ή αλλιώς τον αριθμό που σου δίνουν όταν κάνεις την εγγραφή στον δήμο.
Με το δεύτερο χαρτί είχα πρόβλημα, διότι ακόμα δεν μου το έχουν στείλει από τη σχολή. Πήγα ένα απόγευμα στο κέντρο και ρώτησα, αλλά μου είπαν ότι κανονικά έπρεπε να το είχα ήδη πάρει, αλλά κάποιος “έξυπνος” είχε βγάλει φωτοτυπία μόνο το πίσω μέρος της ταυτότητάς μου, και χρειαζόταν και τα στοιχεία που αναγράφονται μπροστά. Τους την έδωσα την ταυτότητα να τη ξαναβγάλουν, και η κοπελίτσα την έστειλε αμέσως και στη σχολή μου, για να τακτοποιηθεί το θέμα και να μου στείλουν σύντομα το χαρτί. Η απορία μου εμένα είναι: τι περίμεναν τόσο καιρό και δεν με ειδοποιούσαν ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα; πόσος καιρός περίμεναν να περάσει; πραγματικά αναρωτιέμαι για πόσο καιρό δεν θα ήμουν γραμμένη και επίσημα, αν δεν είχα πάει από μόνη μου και μάλιστα για να τακτοποιήσω ένα άλλο θέμα. Τα στοιχεία μου τα έχουν όλα, αλλά ακόμα και το ίδιο το τμήμα να ήθελε να επικοινωνήσει μαζί μου, θα μπορούσε να το είχε κάνει πολύ εύκολα!
Τελοσπάντων. Η κοπέλα πάντως ήταν και ευγενική και εξυπηρετική, που το εκτίμησα πολύ. Η ίδια προσφέρθηκε να δούμε μαζί το mail μου για να βρει σε ποιό υποκατάστημα της τράπεζας έπρεπε να πάω. Έψαξε τα στοιχεία της κυρίας που είχε επικοινωνήσει μαζί μου, και τους πήρε τηλέφωνο, και με τα πολλά μου είπε πού να πάω.
Το ραντεβού που είχαμε κλείσει με την τράπεζα στο δεύτερο mail έλεγε 9πμ. 8.35 εγώ ήμουν έξω από το υποκατάστημα. Ήταν στην περιοχή Leidseplein για όσους γνωρίζουν, οπότε είπα να πάω μια βολτα τριγύρω. Το κρύο με ξεπάγιασε όμως, και πήγα κάθησα στη στάση να περιμένω να περάσει η ώρα. Για άλλη μια φορά μου έκανε εντύπωση, ότι 9 παρά, και υπήρχε ησυχία σε μία τέτοια περιοχή. Κίνηση υπήρχε! Άνθρωποι συνέχεια έμπαιναν-έβγαιναν στα τραμ, κάποιοι έτρεχαν να προλάβουν την αλλαγή γραμμής, αλλά ησυχία! Κανείς να μη μιλάει με κανέναν, και ο μόνος ήχος που άκουγες σε μια τέτοια ώρα αιχμής ήταν το καμπανάκι του τραμ και κανένα πουλί που θα πετούσε ξαφνικά μπροστά σου.
Όταν πήγε 9παρά 5 και είδα ότι είχαν πελάτη μέσα, μπήκα κι εγώ. Ένας νεαρός προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει, επιβεβαίωσε το ραντεβού, αλλά μου είπε ότι έπρεπε να πάω σε άλλο υποκατάστημα, γιατί αυτοί εδώ λέει δεν ανοίγουν λογαριασμούς. Άντε καλά λέω, λάθος θα έγινε. Τον ρωτάω αν μπορεί να μου γράψει την άλλη διεύθυνση, γιατί έτσι όπως είναι η γλώσσα τους, άλλα ακούς και άλλα βλέπεις γραπτά (για την ακρίβεια εγώ τις περισσότερες λέξεις τις ακούω Χρουφ χριφ χρεφ χεκ χικ χχχχχχχχχχακ!). Μου την γράφει λοιπόν, και μου λέει:
-στην πρώτη γέφυρα θα πας αριστερά, και στο τέλος του δρόμου θα το δεις.
Τον ευχαρίστησα και έφυγα. Όμως οι Ολλανδοί όταν λένε γέφυρα, δεν πρέπει να εννοούν πάντα αυτό που αποκαλούμε εμείς γέφυρα. Πρέπει να είναι σαν τους εσκιμώους, που έχουν 500 λέξεις για να περιγράψουν το χιόνι. Έτσι πρέπει να συμβαίνει και στην περίπτωσή τους, αλλιώς δεν εξηγείται πώς η δικιά του “μία γέφυρα” μεταφράζεται σε “μία μικρή, μία μεσαία και μία μεγάλη” που έπρεπε τελικά να περάσω (και όχι, δεν πέρασα 3 φορές την ίδια αλλά δεν το κατάλαβα
).Πάω στην άλλη τράπεζα και μπαίνω μέσα. Μου έκανε εντύπωση ότι για είσοδο δεν έχουν τα δικά μας τα τρελά, 'πέρνα 2 πόρτες, κοίτα πάνω, βγάλε γυαλιά, βγάλε καπέλο, κάνε τρεις κωλοτούμπες, πάτα το κουμπί και αν είσαι τυχερός θα μπεις”. Ανοίγεις την πόρτα, μπαίνεις, τελείωσε. Ούτε φουσκωτός μετά ούτε τιποτα. Αλλά μάλλον θα είναι έτσι διότι δεν υπάρχει κίνηση χρημάτων σε αυτά τα υποκαταστήματα. Είναι μάλλον για χαρτούρα μόνο. Όσους είδα να έχουν χρήματα, κάναν τις συναλλαγές τους στα ATM, που μπορεί να ήταν και μέσα στο κατάστημα, και όχι μόνο από έξω. Και όταν λέω μέσα στο κατάστημα, φανταστείτε να μπαίνετε σε ένα κατάστημα της wind. Στη μέση ένας πάγκος με υπολογιστές και σκαμπώ, ευθεία μπροστά σου ένα μεγάλο ψηλό γραφείο και εσύ να κάθεσαι σε ψηλά σκαμπώ λες και πας να παραγγείλεις το ποτό σου από τον μπάρμαν, και αριστερά μοντέρνο σαλόνι να καθήσεις, βίντεο με παιδικά για τα παιδιά, να παίζει σε χαμηλή ένταση, και γενικά ένα ήρεμο κλίμα.
Α, και φυσικά έξω από κάθε κατάστημα, υπάρχει σήμανση ότι απαγορεύεται η χρήση κινητού! Μανία που την έχουν! Οκ, μαζί τους είμαι, αλλά το έχουν παντού κολλημένο αυτό το αυτοκόλλητο, λες και έχουν να αντιμετωπίσουν τους κλασικούς Έλληνες στα λεωφορεία, που αρέσκονται στο να μοιραστούν όλα τα προσωπικά και οικογενειακά τους με τους συνεπιβάτες τους. Εδώ δεν είδα κανέναν να ενοχλεί! Ούτε κουδουνίσματα, ούτε μηνύματα σαν τρελοί, τίποτα. Οι μόνοι τρελοί με κινητά είναι οι ποδηλάτες. Μάλλον τότε τους πιάνει η έμπνευση να μιλήσουν...
Στο δεύτερο αυτό κατάστημα, συνεννοούμαι με έναν υπεύθυνο, και μετά περιμένω στο σαλονάκι να με φωνάξουν. Σε 2' έρχεται μία κυρία και λέει το επίθετό μου όπως δεν το έχω ξανακούσει. Για όσους δεν το ξέρουν, περιέχει μέσα τον δίφθογγο “γκ”. Ε, όταν την άκουσα να με προσφωνεί με την ολλανδική βερζιόν του επωνύμου μου, που περιείχε αντί για “γκ” ένα βαθύ χχχχ, δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω.
Την ακολούθησα και μου προσέφερε μία θέση στο γραφείο της και με ρώτησε αν ήθελα να μου προσφέρει κάτι. Στο μεταξύ, έρχεται μαζί της και ένας άλλος, ο οποίος με ρωτάει εάν με πειράζει να καθήσει μαζί μας. Δεν κατάλαβα στην αρχή γιατί, έτσι όπως ήταν και με λευκό πουκάμισο και επίσημα ντυμένος, σκέφτηκα “τι στην ευχή έκανα; λογαριασμό θέλω να ανοιξω”. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν καθόταν μέχρι να του απαντήσω “ναι, βεβαίως”. Τέτοια διακριση και ευγένεια! Δηλαδή αν του έλεγα όχι, πώς θα αντιδρούσε; όντως θα το δεχόταν και θα έφευγε; Ωραίος ήταν όμως...Διαφορετικός από τους κλασικούς Ολλανδούς. Αυτός ήταν μελαχρινός και έμοιαζε με Λατίνος. Αχ αχ αχ...
Και η κυρία ευγενική, όταν σε κάποια φάση ο “Λατίνος” μας έφυγε και ξαναγύρισε, είχε την ευγένεια να με ρωτήσει αν μου επιτρέπει να μεταφράσει τι είπαμε μέχρι τώρα μαζί της, για να τον ενημερώσει, στα ολλανδικά. Και όντως, το ρώτησε και το εννοούσε, θέλω να πω αντί να πει “συγγνώμη, να του εξηγήσω και μπλα μπλα μπλα” να το γυρισει στα ολλανδικά, με ρώτησε πριν συνεχίσει και περίμενε το οκ από εμένα! Ακόμα ένα πολιτισμικό σοκ λοιπόν. Όμως αυτή δεν ήταν τόσο γρήγορη σε άλλα θέματα. Αμάν έκανε να καταλάβει ότι το ραντεβού το είχα κανονισμένο εδώ και 1,5 βδομάδα, ότι από το άλλο κατάστημα με στείλανε σε αυτό κοκ. Συννενόηση μπουζουκι.
-Μα γιατί σας στείλανε σε εμάς;
-Δεν ξέρω. Βασικά είπαν ότι αν δεν έχω αριθμό από το δήμο, να έρθω σε εσάς, γιατί αυτοί δεν κάνουν άνοιγμα λογαριασμού για φοιτητές, αλλά κάνετε εσείς.
-Μάλιστα. Αλλά εμείς δεν κάνουμε άνοιγμα λογαριασμών, αυτοί κάνουν, γιατί το πανεπιστήμιο UvA συνεργάζεται με εκεινο το υποκατάστημα.
-ε ρε την κολοκυθιά θα παιξουμε σκεφτηκα
-Μισό λεπτό να πάρω τηλέφωνο τη συνάδερφο που σας έκλεισε το ραντεβού...
Τελικά δεν την έβρισκε, ούτε απαντούσε στο mail της, οπότε είπα θα περιμένω λίγο ακόμη στο σαλόνι και μετά αν είναι θα ξαναπάω στο εκεί υποκατάστημα.
Όσο περίμενα, με το ζόρι να ήρθαν άλλοι 5 πελάτες. Ένας από αυτούς, ήταν ένας περίεργος που φαινόταν για άστεγος. Αν και δεν συγκρινόταν με τους δικούς μας τους άστεγους, φαινόταν ότι μάλλον δεν ήταν πελάτης. Φορούσε ένα παλιό καπέλο και παπούτσια ελάχιστα ξεφτισμένα μπροστά. Κάτι όμως σε έκανε να καταλαβαίνεις ότι μάλλον δεν είναι πελάτης. Καθισμένη στο σαλονάκι καθόμουν και μου ήρθε έμπνευση να κρατήσω σημειώσεις για το blog. Έβγαλα λοιπόν ένα περίσσιο χαρτάκι που είχα, και άρχισα να γράφω. Παράλληλα “έβλεπα” τι κάνει αυτός ο μπάρμπας. Στην αρχή δεν έδινα σημασία, γιατί καθόταν νορμάλ και έπινε τον καφέ του από το μηχάνημα που υπήρχε δίπλα μας για δωρεάν καφέ για τους πελάτες και τους υπαλλήλους. Όμως όταν μετά από 5λεπτά συνέχισα να ακούω το χράτσα χρούτσα στο στόμα του, σήκωσα τα μάτια μου και είδα ότι είχε πάρει κάμποσα μπισκότα και τα έτρωγε κάπως πεινασμένα. Συνέχισα το γράψιμο, και αυτος όταν τελείωσε τα μπισκότα του πήγε στον άλλο μπουφέ και πήρε καμιά 10αριά ακόμα και μερικές καραμέλες και ήρθε να συνεχίσει το μασούλημα. Αναρωτιόμουν αν όντως είναι πελάτης ή οχι και είχα τρομερή περιέργεια να δω αν είχε όντως ραντεβού. Τελικά σε κάποια φάση ήρθε η “δικιά μου η κυρία”, τον ρώτησε κάτι ευγενικά, της ειπε αυτός κάτι σαν “ναι ναι κάτι κάτι”, εκείνη λέει πάρα πολύ ευγενικά “ευχαριστώ πολύ” και έφυγε. Τεράστια εντύπωση μου έκανε! Δεν του μίλησε καθόλου αφ'υψηλού, ούτε με υφάκι, ούτε περίμενε μπάστακας από πάνω του να δει τι θα κάνει. Τίποτα από αυτά. Του είπε κάτι ευγενικά λες και μιλούσε σε πελάτη, και σηκώθηκε και έφυγε. Και ο μπάρμπας με τη σειρά του όμως, είχε ευγένεια και στυλ. Λέει εντάξει, τελειώνει τα μπισκότα του και σηκώνεται και φεύγει μετά από λίγο αφού πήρε και κάτι για το δρόμο. Οι Γερμανοί θα του το είχαν πει ευγενικά αλλά απότομα και χωρίς να σηκώνουν αντίρρηση(αν και υπήρξαν Γερμανοί αστυνομικοί που είχαν ευγένεια σαν αυτής της Ολλανδής), οι Έλληνες με υφάκι, ειρωνία και αγριάδα, και εδώ...τέτοια αντιμετώπιση! Μπορεί να μην τους πάω τους Ολλανδούς σε άλλα και άλλα, αλλά την αρετή της ευγένειας την κατέχουν!
Αφού έφυγε και αυτός, έγραψα κι εγώ ό,τι ήταν να γράψω, πήγα ξαναβρήκα την κυρία, μου είπε ότι δεν πήρε κάποια απάντηση, οπότε καλύτερα να ξαναπήγαινα στο Leidseplein, πράγμα και το οποίο έκανα.
Πώς λένε και στα παραμύθια “δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω”, πάω πίσω στο πρώτο υποκατάστημα. Βρίσκω εκείνον τον νεαρό και του λέω:
-Πάλι σε εσάς με έστειλαν
-Γιατί;
-Γιατί λένε ότι εσείς ανοίγετε λογαριασμούς για international students. Σας εκλιπαρώ, μην με στείλετε πίσω εκεί, δείτε αν μπορείτε να κάνετε κάτι.
-Μισό λεπτό να πάω μέσα να ρωτήσω και έρχομαι σε δύο λεπτά.
Χάζεψα εγώ λίγο γυρο το χώρο και μου άρεσε που είδα για πρώτη φορά μία τράπεζα χωρίς κίνηση, χωρίς ουρές, χωρίς χαρτάκια, χωρίς συνταξιούχους να κάνουν ουρές πρωί πρωί μπας και προλάβουν τη σύνταξη μην τους τη φάει ο γείτονας. Τίποτα. Το πολύ 1-2 πελάτες κάθε 15, και πάντα χωρίς κίνηση χρημάτων. Όλα γίνονται ηλεκτρονικά φαντάζομαι. Οι δικοί τους συνταξιούχοι θα έχουν μάθει όχι μόνο τα atm αλλά και πώς να κάνουν τις συναλλαγές τους μέσω ίντερνετ!
Γυρνάει μετά από λίγο και μου απαντάει “εντάξει, κάθησε λίγο και θα έρθει ο συνάδερφος να take care of you”. Έτσι όπως το είπε όμως, μου ακούστηκε σαν “θα σε τακτοποιήσουμε και εσένα. Χεχεχε (σατανικό γέλιο εδω)”.
Έρχεται ένας κλασικός Ολλανδός και πάμε σε ένα από τα γραφειάκια. Συνδέει την κάρτα του στο πληκτρολόγιο για να το ξεκλειδώσει ηλεκτρονικά, και μέχρι να συνδεθεί στον υπολογιστή, μου πιάνει ψιλή κουβέντα για το τι κάνω εδώ κλπ. Του λέω τι σπουδάζω, και για κάποιο λόγο προσπαθεί να με πείσει ότι είναι δύσκολο, αλλά εγώ επιμένω ότι δεν είναι αφού μου αρέσει αυτό που κάνω.
Συμπληρώνει κάποια στοιχεία στον υπολογιστή κι εγώ χαμογελάω κάτω από τα μουστάκια μου όταν με ρωτάει αν σπουδάζω στο UvA, που στα ολλανδικά προφέρεται “ούφα”. Και από μέσα μου συμπληρώνω “το ούφο, στο ούφα”.
-Και καλά, δεν είχες μάθημα σήμερα τέτοια ώρα;
-Μπα όχι, τις Τετάρτες τις έχω ελεύθερες, γι'αυτό και έκλεισα το ραντεβού για σήμερα.
-Γιατί καλό μου δεν κοιμήθηκες τότε; γιατί ήρθες από τις 9; μπορούσες να έρθεις και αργότερα.
-Ε, να τελειωνουν οι υποχρεώσεις μου (μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει να τελειώνουμε!)
Είχε δίκιο όμως. Κουτουλούσα, δεν είχα πιει και καφέ να ανοίξει το μάτι...μετά από κάποια ώρα αλλού για αλλού ήμουν.
Συμπληρώσαμε τα χαρτιά, και έφερε κάτι εκτυπωμένα να ελένξω τα στοιχεία μου. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, είχαν γράψει το “Μαρία” ως Marioi. Ακόμα και ο υπάλληλος απόρησε.
-Καλά, πώς τους ήρθε αυτό;Marioi... είναι τελείως άσχετο!
-Ε, σου λένε από την Ελλάδα έρχεται, στα ελληνικά πρέπει να είναι πιο παράξενο από το κλασικό “Μαρία” και είπαν να μου το αλλάξουν.
-Ποιός ξέρει...Ακούς εκεί Marioi...
-προφανώς το α θα το έγραψε κάποιος αραιά και μετά στην πληκτρολόγηση θα το έγραψε ως δύο γράμματα.
(τώρα που το σκέφτομαι, να το γράψω αυτό και στον Περουβιανό φίλο μου που με ρωτάει γιατί λέω τους Ολλανδούς βλάκες ώρες ώρες...)
Μου ζήτησε αντίγραφα των εντύπων που είχα μαζί μου, και μου λέει:
-Είδα ότι κάτω κάτω έχεις και ένα χαρτί με το σήμα του πανεπιστημίου. Τι είναι αυτό;
-Α οχι τίποτα, είναι για την ενεργοποίηση του φοιτητικού μου λογαριασμού σε βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.
-Φέρτο λίγο να το δω. ...Ωραία, μου κάνει. Για να μην ξανάρχεσαι να μου δίνεις το χαρτί της εγγραφής, θα βγάλω αυτό μία φωτοτυπία αν δεν σε πειράζει.
-Όχι εντάξει, αλλά...έχει κωδικούς επάνω. Σας παρακαλώ πολύ με κάποιο τρόπο να τους σβήσετε.
-Οκ, θα τους διαγράψω. Αλλά μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σου αλλάξω τις βαθμολογίες.
-Κοιτάξτε...αν είναι να μου αυξήσετε κανένα βαθμό, τότε κρατήστε τους. Αλλιώς...αφήστε το καλύτερα!
Σε κάθε τι που υπέγραφα, μου εξηγούσε πρώτα τι ήταν το καθετί και μετά το έβγαζε και αντίγραφο για εμένα. Στο τέλος κατέληξα να έχω ένα πάκο από 30 σελίδες συνολικά.
-Τα περισσότερα είναι στα ολλανδικά, εκτός από αυτά που αφορούν στο internet banking, οπότε τις Τετάρτες που έχεις ελεύθερο χρόνο είναι ευκαιρία για εσένα να κάθεσαι να τα διαβάζεις να εξασκηθείς στα ολλανδικά!
-Ναι, να είστε σίγουρος...αυτό θα κάνω
Γενικώς ο τύπος είχε πλάκα, και μου έφτιαξε τη διάθεση. Στο τέλος με ρώτησε αν θέλω να κάνω και ασφάλιση (liability insurance) και του είπα ναι, διότι δεν έχω τώρα, και είναι μην σου τύχει το κακό. Με ενημέρωσε ότι κοστίζει 2.50 ευρώ το μήνα, είναι ετήσια, και με καλύπτει μέχρι και μισό εκατομμύριο ευρώ. Το θεώρησα σχετικά καλή τιμή, και του είπα ναι, να την κάνουμε τώρα (και έχω το δικαίωμα εντός 2 εβδομάδων να την ακυρώσω). Όταν ήρθε με τα χαρτιά, μου λέει “α συγγνώμη, είναι πιο ακριβά από ότι σου είπα. Είναι 2.55!”.
Σε σχέση με τη Γερμανία είναι πιο ακριβή νομίζω. Στο Βερολίνο πλήρωνα 6 ευρώ όλο το εξάμηνο (θα το τσεκάρω κιόλας) και με έβγαλε ασπροπρόσωπη όπως θυμάστε τότε με το ατύχημα στο μπάνιο. Δεν χρειάστηκε να πληρώσω τίποτα τότε. Αλλά βέβαια με κάλυπτε και για σημαντικά μικρότερο ποσό.
Σε γενικές γραμμές αυτά. Μου είπε ότι ο λογαριασμός άνοιξε, αλλά είναι απενεργοποιημένος για λόγους ασφαλείας. Μόλις μου έρθει η κάρτα εντός 5 εργάσιμων ημερών, θα πάω σε οποιοδήποτε κατάστημά τους να την ενεργοποιήσω και να δημιουργήσω ένα δικό μου PIN και μετά θα μπορώ να τη χρησιμοποιώ και για ATM και για chipnip και για ηλεκτρονικές και μη αγορές. Α ναι, και να θυμηθώ να στείλω το χαρτί της εγγραφής στο δήμο εντός 3 μηνών, αλλιώς θα απενεργοποιήσουν τον λογαριασμό.
Όντως τα χαρτιά ήρθαν την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα, και τώρα μένει να τον ενεργοποιήσω.
Αυτά για τον ολλανδικό λογαριασμό...
Α, και μια σημείωση για όποιον ενδιαφέρεται: αν είσαι φοιτητής που ανοίγεις λογαριασμό, δεν έχεις δικαίωμα να βγάλεις κοινό με κάποιον άλλο. Μόνο μετά από 6(νομιζω) χρόνια που γίνεσαι μόνιμος κάτοικος και έχεις τα ιδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Ολλανδούς, έχεις το δικαίωμα να αποκτήσεις κοινούς λογαριασμούς.
ναι οντως...
