Papas George
Member
- Μηνύματα
- 73
- Likes
- 8
- Επόμενο Ταξίδι
- mexico
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γυρος του κοσμου
Με ιστιοπλοϊκό στις Μικρές Κυκλάδες
15/7/2009
Μικρές αποστάσεις, αμέτρητοι όρμοι που δεν τους «πιανει» το μελτέμι, εκπληκτικές αμμουδιές, ήσυχη ζωή. Όπως ονειρευόμαστε το καλοκαίρι μας…
Τεταρτη βραδυ περιπου 10 η ωρα..
ολα ειναι ετοιμα κ η τελευταια πριματσα μενει στο ντοκο της μαρινας του Ηρακλειου..
Το φρουριο του Γκουλε μας κλεινει το ματι, η μαιστρα κ η τζενοα ανεβαινουν, το σταυρο μας κ παμε..
Καλο αερακι δυτικο, προς μαιστραλι αλλα μεχρι την Φαλκονερα..
απο κει κ περα τα πραγματα ζοριζουν.. απνοια, οτι χειροτερο για εναν ιστιοπλοο.. η μηχανη μπροστα μεχρι ο Αιολος να μας επισκεφτει κ παλι..
Ευτυχως ξημερωματα κανει την εμφανιση του αλλα εχει κ παρεα..
τον συντροφευει κ μια καλη καλοκαιρινη μπορα..
ολα του γαμου δυσκολα.. λενε στην πατριδα μου..
αλλα δε βαριεσαι στη θαλασσα ειμαστε.. εδω ολα τα ξεχνας.. οπου να ναι χαραζει..(φωτο)
Kαλές δονήσεις.
Ανοιχτά της Σαντορίνης και η πλώρη σκίζει το μπλε νερό που φωσφορίζει. Η παρέα λιάζεται στο κατάστρωμα του ιστιοφόρου πίνοντας μπίρες και ακούγοντας τζαζ. Περναμε την Ανυδρο κ βλεπουμε την κατω μυτη της Αμοργου.
Τα ντόπια κατσικάκια είναι γαστρονομικό highlight. Θεε μου πώς να ξεχασω το πατατάτο (κρέας με πατάτες κοκκινιστό), τη ντόπια φάβα, το γεμιστο κατσίκι και τα μαγειρευτά με ντόπια άνυδρα λαχανικά. Και πάνω απ' όλα, τα ψάρια και θαλασσινά ολόφρεσκα!
Κάτι που βέβαια ισχύει για όλα τα νησιά των Μικρών Κυκλαδων.
Κ να σκεφτει κανεις οτι ειμαι από Χανια.. Γαστρονομικο παραδεισο..(φτανει να ξερεις που θα φας..
Αφηνουμε πίσω την τραγουδισμενη κ πρωταγωνίστρια στο Απεραντο Γαλαζιο(ρόλος που της πήγε γάντι εξαλλου). Ο καιρος αυτή τη φορα δεν ήταν κ ο καλύτερος φιλος. Λες κ ζήλεψε τη μικρή Δονούσα. Καθαρος Βοριας, ερχεται ακριβως απο το νησι. Σε πεισμα του όμως κ με κανα δυο «τακ» παραπανω αποφασίσαμε να μην αφήσουμε τον «στρατηγο ανεμο» που έλεγε κ ο Πολύδωρας, ν’ αποφασισει για μας. Σε λίγο βλέπουμε τον βορινό κάβο της Καλοταρίτισσας: ο κάθετος μαύρος του γρανίτης πορτοκαλίζει στο απογευματινό φως με τα πόδια του στα ερεβώδη βάθη.
Μυρίζει στεριά, θυμάρι και φασκομηλιά. Φουντάρουμε στον όρμο της Καλοταρίτισσας, μια μικρή λίμνη προστατευμένη από τον καιρό. Σταυρός λέγεται το λιμανάκι της Δονούσας. Είναι μικρό και ζόρικο στον Γαρμπή. Η αμμουδιά είναι ζωγραφιά και τα νερά να τα πιεις στο ποτήρι. .Επισης Λιβάδι και Φύκιο είναι παραλίες που πρεπει να δεις εστω μια φορα στη ζωη σου.. Λιβάδι (υπάρχει ένα σε όλα σχεδόν τα νησιά!)
Η Δονούσα έχει καμιά 120αριά κατοίκους, έχει παιδιά, έχει μέχρι και Λύκειο. Όλοι ζουν κάνοντας λίγο απ' όλα. Έχει μια ήσυχη ζωή που ελάχιστα ταράζεται από το τρελό Κυκλαδίτικο καλοκαίρι.
Τρια μικρα νοικιαρικα σκουτερ θα μας βολταρουν περα δωθε..
Οδηγάμε τους ψηλούς λόφους ως το Μερσίνι, έναν αρχετυπικό Κυκλαδίτικο οικισμό. Συνεχίζουμε προς την Καλοταρίτισσα περνώντας από τον Μοσχονά, τον γεμάτο Αθήρι και Κρητικό μικρό αμπελώνα του νησιού. Από πάνω ο Πάπας, η ψηλότερη κορυφή, και κάτω ο όρμος - χθεσινό μας καταφύγιο, μια τιρκουάζ ακουαρέλα, με πολύ μπλε και λίγο κίτρινο. Γιατί όμως λέγεται Δονούσα; Γιατί είναι το ανατολικότερο νησάκι, καταμεσής στο Αιγαίο, έρμαιο των ανέμων που το δονούν. Μάλιστα. Περιμένατε λιγότερο ποιητική ερμηνεία σε τέτοιο τόπο;
Κούφιο είναι, όχι κουφό!
Καβατζάρουμε το βορινό κάβο στο Επάνω Κουφονήσι και μπαίνουμε στο Πορί. Ευτυχως γιατι ο καιρος ανεβαινε επικυνδινα.. το VHS μιλουσε για 8αρια- 9αρια. Τα νερά είναι εντελώς τροπικά - το χρώμα τους είναι βγαλμένο από φυλλάδιο για την Καραϊβική. Παραπλέουμε τις διάσημες αμμουδιές της Ιταλίδας, του Χαρακόπου, του Φοίνικα, στεφανωμένες από τους λευκούς κυβόλιθους των rent rooms και των εξοχικών κ δενουμε στην καινουρια μαρινα... εκπληκτικο καταφυγιο.. κ αν δεν εκανα τη χαζομαρα να βαλω το σκαφος αναμεσα στον ανεμο κ μια τσαμαδουρα δεν θα επιανε η προπελα το σχοινί κ θα ειχα ακομα το παλιο μου κινητο.. βουτηξα μαζι του για να προλαβω τα δευτερολεπτα..
Ναι ξέρω, το Κουφονήσι (το Επάνω) αναπτύσσεται ταχύτατα. Το μυστικό του χαμένου Παραδείσου των '70s και των '80s διέρρευσε εδώ και χρόνια. Εξάλλου, είναι το πιο μεγάλο και πολυάνθρωπο νησί των Μικρών Κυκλάδων. Από τους 360 μόνιμους κατοίκους το 70% είναι ψαράδες.
Τα Κουφονήσια έχουν αναλογικά με τον πληθυσμό το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στην Ελλάδα! Γι' αυτό άλλωστε και οι ντόπιοι θεωρούν το εισόδημα από τον τουρισμό απλώς συμπληρωματικό - η θάλασσα τους θρέφει. Κι οι νέοι; Μένουν, πού να πάνε; Στα σχολεία υπάρχουν 70 παιδιά. Έως και ΤΕΕ έχει, παρακαλώ.
Μεσημεριανός περίπατος στα στενά της Χώρας. Ακίνητος χρόνος πηγμένος από τη ζέστη, το αλύπητο λευκό και τις κάθετες σκιές. Αυλές με μπουκαμβίλιες, μουριές, δεντρολίβανα, αγιόκλημα, άσπρες ξερολιθιές με δίχτυα αντί για συρματόπλεγμα.
Παμε όμως να κολυμπήσουμε σε μερικές από τις ομορφότερες αμμουδιές του Αιγαίου. Σημειώστε: Πορί κ θα με θυμηθειτε.
Τη δροσια του να έχεις λεμε στη Μεγαλόνησσο..
το δειλινό στο Κάτω Κουφονήσι, στο στενό, «όλα τα λεφτα». Πορφυρά πορτοκαλιά βράχια και τεράστιοι μονόλιθοι που πετιούνται από το νερό και θυμίζουν Ταϊλάνδη. Ευτυχως που είχα κ το dinghy μαζι και έπλεα ολο το απόγευμα.
Είναι κουφό το Κουφονήσι? Όχι, λένε ότι το έβγαλαν έτσι από τις πολλές σπηλιές: είναι κούφιο, καθώς το σιγοτρώει η θάλασσα. Όσο για το Κάτω Κουφονήσι είναι κούκλα το απόγευμα. Ακατοίκητο. Μόνο μια ταβερνούλα, το κατάλευκο ξωκλήσι της Παναγίας να θυμίζει τα θορυβώδη πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, λίγα χωράφια και ένας παράταιρος φοίνικας. Κι οι ακτές είναι απλώς μούρλια. Δεν χορταίνεις να θαυμάζεις αυτά τα ανεμοδαρμένα βράχια.
Tip: αν βρειτε τον Φανη πειτε του ότι ειστε φιλος του Γιωργου από την Κρητη.. θα σας φροντισει ιδιαιτερως..
Κ όλα αυτά μονο για ένα κλειδι που του δανεισα για να φτειαξει κατι στο σκαφος του..
Σκίνα και πειρατές
Το Αιγαίο φρεσκάρισε τον αγέρα του κ παλι. Το σκάφος γέρνει ηδονικά: ώρα για σπορ. Πάμε ως την Κέρο και στρίβουμε παίρνοντας τον καιρό δευτερόπριμα: βιντζιρέλο, μαντάρι, μάτσα, μούδες, μουδόσκοινα, πρυμάτσα, τζένοα, μεγίστη, μπούμα, ξάρτια και ξαρτόριζες, εντρυφούμε στο ιστιοπλοϊκό λεξιλόγιο. Το πανί βουίζει. Είναι μια βαθιά κατάδυση στα άδυτα της ναυτοσύνης, μια ασύλληπτης ομορφιάς επαφή με τα στοιχειά, τους δαίμονες και τις θεότητες του Αιγαίου, με τα βρεγμένα αγάλματα που κοιμούνται βαθιά στις θαλασσινές τους σπηλιές. Ε, δίπλα στην Κέρο είμαι, τι να σκέφτομαι; Ο ερημότοπος που έκρυβε τόσες χιλιάδες χρόνια τα ομορφότερα ειδώλια του Κυκλαδικού Πολιτισμού είναι έρημος και σήμερα, γεμάτος αγριοκάτσικα, αφιλόξενες ακτές και τα καλοκαίρια με κάμποσους αρχαιολόγους που ψάχνουν το Κυκλαδίτικο φως στο ζεστό χώμα.
Φτάνουμε σε λίγο στη Σχοινούσα ένα σχεδόν επίπεδο χαμηλό νησόπουλο, με καμπύλες πολλές και στην κορφή τους, σαν πέτρινες ρώγες, οι έρημοι ανεμόμυλοι. Κάποτε στον όρμο του Μερσινιού φουντάρανε πειρατές. Και με το δίκιο τους, διότι είναι από τους πιο ασφαλείς του Αιγαίου. Σήμερα δένουν οι ιστιοπλόοι.
Πλαγιοδετούμε διπλα στην υπο βρετανικη σημαια θαλαμηγο του Μαρτινου(εκει εμαθα οτι είναι εφοπλιστης) και σαλτάρουμε σε ένα αγροτικό για να ανεβούμε ως τη Χώρα, ένα όμορφο, γλυκό χωριό με μια λιλιπούτεια πλατεία. Η σκόνη μπαίνει στην καρότσα του αγροτικού που μας πάει στη Μεσαριά, το άλλο όμορφο χωριουδάκι της Σχοινούσας. Ήσυχο, με ελάχιστους κατοίκους και ολόγυρα μπαξεδάκια, χωραφάκια και αμπελάκια, όλα άνυδρα, φίσκα στα πεντανόστιμα φασολάκια, ντομάτες και καρπούζια.
Εύφορο νησί πάντα η Σχοινούσα, ερημωμένο τρις από πειρατές και σεισμούς, ανήκε στην Αμοργιανή Μονή Χοζοβιώτισσας. Τα σκίνα με τα χρόνια ξεριζώθηκαν και έγιναν χωράφια. Έμειναν στο όνομα όμως. Η Σχοινουσα μας χαρίζει θέα από όποιο χωματόδρομο και να οδηγήσουμε. Μόνο χωματόδρομους ε; Και παραλίες; Πάνω από μια ντουζίνα, όλες αμμουδερές, ένας γαλανός παράδεισος. Σας γραφω τα ονοματα γιατι ο παραδεισος ερχεται μονο μια φορα.. Ψιλή Άμμος και Τσιγκούρι.
Ηράκλειες δυνάμεις
Και η Ηρακλεια ήταν ιδιοκτησία της Μονής Χοζοβιώτισσας, η οποία επέτρεψε να έρθει στο νησί κόσμος από την Αιγιάλη και να το ξεχερσώσει, παραχωρώντας το 50% των εσόδων στη Μονή. Το ξεχέρσωμα του αγριότοπου ήταν σίγουρα ηράκλεια προσπάθεια. Γι' αυτό μάλλον τη λένε Ηρακλειά γιατί εδώ ζούσαν πολύ δυνατοί άνθρωποι… Πάνω από την εξαιρετική αμμουδιά στο Λιβάδι ένα παλιό κάστρο και ένα γιαπί-μελλούμενο ξενοδοχείο. Αρμυρίκια, πικροδάφνες και στις πλαγιές κέδροι και σκοινιές άφθονες. Η Παναγιά είναι το επάνω χωριό, ένας χαριτωμένος οικισμός κτηνοτρόφων: λευκά σπιτάκια, μάντρες με φραγκοσυκιές και γιασεμιά, αυλές γεμάτες βικοκρίθαρα και γιδίλα ανακατεμένη με θυμάρι, ρίγανη και ζεστό κοκκινόχωμα.
Ολόγυρα ψηλοί λόφοι, η κορφή του Πάπα με το λευκό περιστεράκι του Προφήτη Ηλία και ένας χωματόδρομος που οδηγεί στον Αγιο Αθανάσιο, ένα εγκαταλελειμμένο χωριό - σχολείο μιας εντελώς χαμένης Κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής: πέτρινα -καθόλου άσπρα- σπίτια, καμάρες και τόξα, άδεια ξύλινα ντουλάπια, μια εφημερίδα του 1956 μέσα, πιθάρια, ξύλινες στέγες και φραγκοσυκιές, δέντρα ολάκερα. Και το μπλε να μπαίνει στο τοπίο από παντού…
Ειπαμε για τις παραλιες όλων των νησιών, θ’ αφησουμε την Ηρακλειά ετσι????
ΠΟΤΕ..
Άγιος Γεώργιος και Βουρκαριά κ καλές βουτιές..
Α.. κ σας ευχομαι να μην πάτε καραιβικη μετα την Ηρακλεια..
Θα κλαιτε τα λεφτα σας.. (της καραιβικης εννοειται)
Αφήνουμε λοιπον το νησί να τρεμουλιάζει στο μεσημεριανό φως και το παραπλέουμε από νότια χαζεύοντας τους θεόρατους γρανίτες του Μέριχα να χάνονται στην μπλε άβυσσο: το ταξίδι τελειώνει με μια απολαυστική ιστιοπλοια ως την Κρητη. Ο καιρός φρεσκάρισε.
Ας βάλουμε τις νιτσεράδες….
ΤΕΛΟΣ..
Κι αλλα Tips
- Να κάνετε βόλτα στην ενδοχώρα των νησιών: θα δείτε ένα Αιγαίο που δεν θα το πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμη. Ανέγγιχτα από τη λαίλαπα του τουρισμου Κυκλαδίτικα χωριουδάκια, παλιοί αγρότες, ψαράδες, γεωργοί και μπακάληδες και ρυθμοί πολύ πολύ χαλαροί.
- Να δέσετε το σκάφος στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας και να περάσετε το βράδυ εκεί. Είναι σαν λίμνη και όλα τόσο γαλήνια που θα ξεκουραστεί η ψυχή σας. Ξυπνήστε πολύ πρωί και βουτήξτε στα τυρκουάζ νερά με διαφάνειες Ερυθράς Θάλασσας…
- Να έρθετε στον όρμο της Αλιμνιάς, στην Ηρακλειά, και να βουτήξετε με μάσκα και αναπνευστήρα. Στα 8 μέτρα βάθος, πάνω στη βελουδένια Ποσειδωνία, είναι ξαπλωμένο ένα ατόφιο γερμανικό υδροπλάνο από τον καιρό της Κατοχής. Μπορείτε να το δείτε ωραιότατα από τη επιφάνεια (φαίνεται και από το σκάφος!) και αν φοράτε πτερύγια κάντε μια βουτιά να τρομάξετε τις στηροπούλες που ζουν μέσα στο κόκπιτ!
ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΑ TIPS
- Νερό γενικά θα βρείτε και στα τέσσερα νησιά. Αλλά όχι πολύ. Καύσιμο θα πάρετε μόνο στο Επάνω Κουφονήσι (22850-71.457). Ρεύμα δεν θα πάρετε από πουθενά.
- Όλα τα νησιά έχουν ασφαλή αγκυροβόλια και όρμους - καταφύγια σε όλους τους καιρούς: είναι γενικά ιστιοπλοϊκός παράδεισος! Προσοχή μόνο στους νοτιάδες (όλα τα λιμάνια έχουν νότιο προσανατολισμό) και στη ρεστία τους.
- Τώρα για τα της διαβίωσης στο σκάφος, οργάνωσης ταξιδιου κ.λπ. θέλετε ολόκληρο βιβλίο. Διαβάστε το «Εγχειρίδιο του Καλοφαγά Ιστιοπλόου». Έχει πολλά πολύτιμα, εκτός από συνταγές.
INFO:
Κωδικός κλήσης: 22850
Κουφονήσια: Κοινότητα 71.379, Αστυνομία 71.375, Ιατρείο 71.370
Δονούσα: Κοινότητα 51.600, Ιατρείο 51.506
Ηρακλειά: Κοινότητα 71.545, Ιατρείο 71.388
Σχοινούσα: Κοινότητα 71.170, Ιατρείο 71.385.
15/7/2009
Μικρές αποστάσεις, αμέτρητοι όρμοι που δεν τους «πιανει» το μελτέμι, εκπληκτικές αμμουδιές, ήσυχη ζωή. Όπως ονειρευόμαστε το καλοκαίρι μας…
Τεταρτη βραδυ περιπου 10 η ωρα..
ολα ειναι ετοιμα κ η τελευταια πριματσα μενει στο ντοκο της μαρινας του Ηρακλειου..
Το φρουριο του Γκουλε μας κλεινει το ματι, η μαιστρα κ η τζενοα ανεβαινουν, το σταυρο μας κ παμε..
Καλο αερακι δυτικο, προς μαιστραλι αλλα μεχρι την Φαλκονερα..
απο κει κ περα τα πραγματα ζοριζουν.. απνοια, οτι χειροτερο για εναν ιστιοπλοο.. η μηχανη μπροστα μεχρι ο Αιολος να μας επισκεφτει κ παλι..
Ευτυχως ξημερωματα κανει την εμφανιση του αλλα εχει κ παρεα..
τον συντροφευει κ μια καλη καλοκαιρινη μπορα..
ολα του γαμου δυσκολα.. λενε στην πατριδα μου..
αλλα δε βαριεσαι στη θαλασσα ειμαστε.. εδω ολα τα ξεχνας.. οπου να ναι χαραζει..(φωτο)
Kαλές δονήσεις.
Ανοιχτά της Σαντορίνης και η πλώρη σκίζει το μπλε νερό που φωσφορίζει. Η παρέα λιάζεται στο κατάστρωμα του ιστιοφόρου πίνοντας μπίρες και ακούγοντας τζαζ. Περναμε την Ανυδρο κ βλεπουμε την κατω μυτη της Αμοργου.
Τα ντόπια κατσικάκια είναι γαστρονομικό highlight. Θεε μου πώς να ξεχασω το πατατάτο (κρέας με πατάτες κοκκινιστό), τη ντόπια φάβα, το γεμιστο κατσίκι και τα μαγειρευτά με ντόπια άνυδρα λαχανικά. Και πάνω απ' όλα, τα ψάρια και θαλασσινά ολόφρεσκα!
Κάτι που βέβαια ισχύει για όλα τα νησιά των Μικρών Κυκλαδων.
Κ να σκεφτει κανεις οτι ειμαι από Χανια.. Γαστρονομικο παραδεισο..(φτανει να ξερεις που θα φας..
Αφηνουμε πίσω την τραγουδισμενη κ πρωταγωνίστρια στο Απεραντο Γαλαζιο(ρόλος που της πήγε γάντι εξαλλου). Ο καιρος αυτή τη φορα δεν ήταν κ ο καλύτερος φιλος. Λες κ ζήλεψε τη μικρή Δονούσα. Καθαρος Βοριας, ερχεται ακριβως απο το νησι. Σε πεισμα του όμως κ με κανα δυο «τακ» παραπανω αποφασίσαμε να μην αφήσουμε τον «στρατηγο ανεμο» που έλεγε κ ο Πολύδωρας, ν’ αποφασισει για μας. Σε λίγο βλέπουμε τον βορινό κάβο της Καλοταρίτισσας: ο κάθετος μαύρος του γρανίτης πορτοκαλίζει στο απογευματινό φως με τα πόδια του στα ερεβώδη βάθη.
Μυρίζει στεριά, θυμάρι και φασκομηλιά. Φουντάρουμε στον όρμο της Καλοταρίτισσας, μια μικρή λίμνη προστατευμένη από τον καιρό. Σταυρός λέγεται το λιμανάκι της Δονούσας. Είναι μικρό και ζόρικο στον Γαρμπή. Η αμμουδιά είναι ζωγραφιά και τα νερά να τα πιεις στο ποτήρι. .Επισης Λιβάδι και Φύκιο είναι παραλίες που πρεπει να δεις εστω μια φορα στη ζωη σου.. Λιβάδι (υπάρχει ένα σε όλα σχεδόν τα νησιά!)
Η Δονούσα έχει καμιά 120αριά κατοίκους, έχει παιδιά, έχει μέχρι και Λύκειο. Όλοι ζουν κάνοντας λίγο απ' όλα. Έχει μια ήσυχη ζωή που ελάχιστα ταράζεται από το τρελό Κυκλαδίτικο καλοκαίρι.
Τρια μικρα νοικιαρικα σκουτερ θα μας βολταρουν περα δωθε..
Οδηγάμε τους ψηλούς λόφους ως το Μερσίνι, έναν αρχετυπικό Κυκλαδίτικο οικισμό. Συνεχίζουμε προς την Καλοταρίτισσα περνώντας από τον Μοσχονά, τον γεμάτο Αθήρι και Κρητικό μικρό αμπελώνα του νησιού. Από πάνω ο Πάπας, η ψηλότερη κορυφή, και κάτω ο όρμος - χθεσινό μας καταφύγιο, μια τιρκουάζ ακουαρέλα, με πολύ μπλε και λίγο κίτρινο. Γιατί όμως λέγεται Δονούσα; Γιατί είναι το ανατολικότερο νησάκι, καταμεσής στο Αιγαίο, έρμαιο των ανέμων που το δονούν. Μάλιστα. Περιμένατε λιγότερο ποιητική ερμηνεία σε τέτοιο τόπο;
Κούφιο είναι, όχι κουφό!
Καβατζάρουμε το βορινό κάβο στο Επάνω Κουφονήσι και μπαίνουμε στο Πορί. Ευτυχως γιατι ο καιρος ανεβαινε επικυνδινα.. το VHS μιλουσε για 8αρια- 9αρια. Τα νερά είναι εντελώς τροπικά - το χρώμα τους είναι βγαλμένο από φυλλάδιο για την Καραϊβική. Παραπλέουμε τις διάσημες αμμουδιές της Ιταλίδας, του Χαρακόπου, του Φοίνικα, στεφανωμένες από τους λευκούς κυβόλιθους των rent rooms και των εξοχικών κ δενουμε στην καινουρια μαρινα... εκπληκτικο καταφυγιο.. κ αν δεν εκανα τη χαζομαρα να βαλω το σκαφος αναμεσα στον ανεμο κ μια τσαμαδουρα δεν θα επιανε η προπελα το σχοινί κ θα ειχα ακομα το παλιο μου κινητο.. βουτηξα μαζι του για να προλαβω τα δευτερολεπτα..
Ναι ξέρω, το Κουφονήσι (το Επάνω) αναπτύσσεται ταχύτατα. Το μυστικό του χαμένου Παραδείσου των '70s και των '80s διέρρευσε εδώ και χρόνια. Εξάλλου, είναι το πιο μεγάλο και πολυάνθρωπο νησί των Μικρών Κυκλάδων. Από τους 360 μόνιμους κατοίκους το 70% είναι ψαράδες.
Τα Κουφονήσια έχουν αναλογικά με τον πληθυσμό το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στην Ελλάδα! Γι' αυτό άλλωστε και οι ντόπιοι θεωρούν το εισόδημα από τον τουρισμό απλώς συμπληρωματικό - η θάλασσα τους θρέφει. Κι οι νέοι; Μένουν, πού να πάνε; Στα σχολεία υπάρχουν 70 παιδιά. Έως και ΤΕΕ έχει, παρακαλώ.
Μεσημεριανός περίπατος στα στενά της Χώρας. Ακίνητος χρόνος πηγμένος από τη ζέστη, το αλύπητο λευκό και τις κάθετες σκιές. Αυλές με μπουκαμβίλιες, μουριές, δεντρολίβανα, αγιόκλημα, άσπρες ξερολιθιές με δίχτυα αντί για συρματόπλεγμα.
Παμε όμως να κολυμπήσουμε σε μερικές από τις ομορφότερες αμμουδιές του Αιγαίου. Σημειώστε: Πορί κ θα με θυμηθειτε.
Τη δροσια του να έχεις λεμε στη Μεγαλόνησσο..
το δειλινό στο Κάτω Κουφονήσι, στο στενό, «όλα τα λεφτα». Πορφυρά πορτοκαλιά βράχια και τεράστιοι μονόλιθοι που πετιούνται από το νερό και θυμίζουν Ταϊλάνδη. Ευτυχως που είχα κ το dinghy μαζι και έπλεα ολο το απόγευμα.
Είναι κουφό το Κουφονήσι? Όχι, λένε ότι το έβγαλαν έτσι από τις πολλές σπηλιές: είναι κούφιο, καθώς το σιγοτρώει η θάλασσα. Όσο για το Κάτω Κουφονήσι είναι κούκλα το απόγευμα. Ακατοίκητο. Μόνο μια ταβερνούλα, το κατάλευκο ξωκλήσι της Παναγίας να θυμίζει τα θορυβώδη πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, λίγα χωράφια και ένας παράταιρος φοίνικας. Κι οι ακτές είναι απλώς μούρλια. Δεν χορταίνεις να θαυμάζεις αυτά τα ανεμοδαρμένα βράχια.
Tip: αν βρειτε τον Φανη πειτε του ότι ειστε φιλος του Γιωργου από την Κρητη.. θα σας φροντισει ιδιαιτερως..
Κ όλα αυτά μονο για ένα κλειδι που του δανεισα για να φτειαξει κατι στο σκαφος του..
Σκίνα και πειρατές
Το Αιγαίο φρεσκάρισε τον αγέρα του κ παλι. Το σκάφος γέρνει ηδονικά: ώρα για σπορ. Πάμε ως την Κέρο και στρίβουμε παίρνοντας τον καιρό δευτερόπριμα: βιντζιρέλο, μαντάρι, μάτσα, μούδες, μουδόσκοινα, πρυμάτσα, τζένοα, μεγίστη, μπούμα, ξάρτια και ξαρτόριζες, εντρυφούμε στο ιστιοπλοϊκό λεξιλόγιο. Το πανί βουίζει. Είναι μια βαθιά κατάδυση στα άδυτα της ναυτοσύνης, μια ασύλληπτης ομορφιάς επαφή με τα στοιχειά, τους δαίμονες και τις θεότητες του Αιγαίου, με τα βρεγμένα αγάλματα που κοιμούνται βαθιά στις θαλασσινές τους σπηλιές. Ε, δίπλα στην Κέρο είμαι, τι να σκέφτομαι; Ο ερημότοπος που έκρυβε τόσες χιλιάδες χρόνια τα ομορφότερα ειδώλια του Κυκλαδικού Πολιτισμού είναι έρημος και σήμερα, γεμάτος αγριοκάτσικα, αφιλόξενες ακτές και τα καλοκαίρια με κάμποσους αρχαιολόγους που ψάχνουν το Κυκλαδίτικο φως στο ζεστό χώμα.
Φτάνουμε σε λίγο στη Σχοινούσα ένα σχεδόν επίπεδο χαμηλό νησόπουλο, με καμπύλες πολλές και στην κορφή τους, σαν πέτρινες ρώγες, οι έρημοι ανεμόμυλοι. Κάποτε στον όρμο του Μερσινιού φουντάρανε πειρατές. Και με το δίκιο τους, διότι είναι από τους πιο ασφαλείς του Αιγαίου. Σήμερα δένουν οι ιστιοπλόοι.
Πλαγιοδετούμε διπλα στην υπο βρετανικη σημαια θαλαμηγο του Μαρτινου(εκει εμαθα οτι είναι εφοπλιστης) και σαλτάρουμε σε ένα αγροτικό για να ανεβούμε ως τη Χώρα, ένα όμορφο, γλυκό χωριό με μια λιλιπούτεια πλατεία. Η σκόνη μπαίνει στην καρότσα του αγροτικού που μας πάει στη Μεσαριά, το άλλο όμορφο χωριουδάκι της Σχοινούσας. Ήσυχο, με ελάχιστους κατοίκους και ολόγυρα μπαξεδάκια, χωραφάκια και αμπελάκια, όλα άνυδρα, φίσκα στα πεντανόστιμα φασολάκια, ντομάτες και καρπούζια.
Εύφορο νησί πάντα η Σχοινούσα, ερημωμένο τρις από πειρατές και σεισμούς, ανήκε στην Αμοργιανή Μονή Χοζοβιώτισσας. Τα σκίνα με τα χρόνια ξεριζώθηκαν και έγιναν χωράφια. Έμειναν στο όνομα όμως. Η Σχοινουσα μας χαρίζει θέα από όποιο χωματόδρομο και να οδηγήσουμε. Μόνο χωματόδρομους ε; Και παραλίες; Πάνω από μια ντουζίνα, όλες αμμουδερές, ένας γαλανός παράδεισος. Σας γραφω τα ονοματα γιατι ο παραδεισος ερχεται μονο μια φορα.. Ψιλή Άμμος και Τσιγκούρι.
Ηράκλειες δυνάμεις
Και η Ηρακλεια ήταν ιδιοκτησία της Μονής Χοζοβιώτισσας, η οποία επέτρεψε να έρθει στο νησί κόσμος από την Αιγιάλη και να το ξεχερσώσει, παραχωρώντας το 50% των εσόδων στη Μονή. Το ξεχέρσωμα του αγριότοπου ήταν σίγουρα ηράκλεια προσπάθεια. Γι' αυτό μάλλον τη λένε Ηρακλειά γιατί εδώ ζούσαν πολύ δυνατοί άνθρωποι… Πάνω από την εξαιρετική αμμουδιά στο Λιβάδι ένα παλιό κάστρο και ένα γιαπί-μελλούμενο ξενοδοχείο. Αρμυρίκια, πικροδάφνες και στις πλαγιές κέδροι και σκοινιές άφθονες. Η Παναγιά είναι το επάνω χωριό, ένας χαριτωμένος οικισμός κτηνοτρόφων: λευκά σπιτάκια, μάντρες με φραγκοσυκιές και γιασεμιά, αυλές γεμάτες βικοκρίθαρα και γιδίλα ανακατεμένη με θυμάρι, ρίγανη και ζεστό κοκκινόχωμα.
Ολόγυρα ψηλοί λόφοι, η κορφή του Πάπα με το λευκό περιστεράκι του Προφήτη Ηλία και ένας χωματόδρομος που οδηγεί στον Αγιο Αθανάσιο, ένα εγκαταλελειμμένο χωριό - σχολείο μιας εντελώς χαμένης Κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής: πέτρινα -καθόλου άσπρα- σπίτια, καμάρες και τόξα, άδεια ξύλινα ντουλάπια, μια εφημερίδα του 1956 μέσα, πιθάρια, ξύλινες στέγες και φραγκοσυκιές, δέντρα ολάκερα. Και το μπλε να μπαίνει στο τοπίο από παντού…
Ειπαμε για τις παραλιες όλων των νησιών, θ’ αφησουμε την Ηρακλειά ετσι????
ΠΟΤΕ..
Άγιος Γεώργιος και Βουρκαριά κ καλές βουτιές..
Α.. κ σας ευχομαι να μην πάτε καραιβικη μετα την Ηρακλεια..
Θα κλαιτε τα λεφτα σας.. (της καραιβικης εννοειται)
Αφήνουμε λοιπον το νησί να τρεμουλιάζει στο μεσημεριανό φως και το παραπλέουμε από νότια χαζεύοντας τους θεόρατους γρανίτες του Μέριχα να χάνονται στην μπλε άβυσσο: το ταξίδι τελειώνει με μια απολαυστική ιστιοπλοια ως την Κρητη. Ο καιρός φρεσκάρισε.
Ας βάλουμε τις νιτσεράδες….
ΤΕΛΟΣ..
Κι αλλα Tips
- Να κάνετε βόλτα στην ενδοχώρα των νησιών: θα δείτε ένα Αιγαίο που δεν θα το πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμη. Ανέγγιχτα από τη λαίλαπα του τουρισμου Κυκλαδίτικα χωριουδάκια, παλιοί αγρότες, ψαράδες, γεωργοί και μπακάληδες και ρυθμοί πολύ πολύ χαλαροί.
- Να δέσετε το σκάφος στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας και να περάσετε το βράδυ εκεί. Είναι σαν λίμνη και όλα τόσο γαλήνια που θα ξεκουραστεί η ψυχή σας. Ξυπνήστε πολύ πρωί και βουτήξτε στα τυρκουάζ νερά με διαφάνειες Ερυθράς Θάλασσας…
- Να έρθετε στον όρμο της Αλιμνιάς, στην Ηρακλειά, και να βουτήξετε με μάσκα και αναπνευστήρα. Στα 8 μέτρα βάθος, πάνω στη βελουδένια Ποσειδωνία, είναι ξαπλωμένο ένα ατόφιο γερμανικό υδροπλάνο από τον καιρό της Κατοχής. Μπορείτε να το δείτε ωραιότατα από τη επιφάνεια (φαίνεται και από το σκάφος!) και αν φοράτε πτερύγια κάντε μια βουτιά να τρομάξετε τις στηροπούλες που ζουν μέσα στο κόκπιτ!
ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΑ TIPS
- Νερό γενικά θα βρείτε και στα τέσσερα νησιά. Αλλά όχι πολύ. Καύσιμο θα πάρετε μόνο στο Επάνω Κουφονήσι (22850-71.457). Ρεύμα δεν θα πάρετε από πουθενά.
- Όλα τα νησιά έχουν ασφαλή αγκυροβόλια και όρμους - καταφύγια σε όλους τους καιρούς: είναι γενικά ιστιοπλοϊκός παράδεισος! Προσοχή μόνο στους νοτιάδες (όλα τα λιμάνια έχουν νότιο προσανατολισμό) και στη ρεστία τους.
- Τώρα για τα της διαβίωσης στο σκάφος, οργάνωσης ταξιδιου κ.λπ. θέλετε ολόκληρο βιβλίο. Διαβάστε το «Εγχειρίδιο του Καλοφαγά Ιστιοπλόου». Έχει πολλά πολύτιμα, εκτός από συνταγές.
INFO:
Κωδικός κλήσης: 22850
Κουφονήσια: Κοινότητα 71.379, Αστυνομία 71.375, Ιατρείο 71.370
Δονούσα: Κοινότητα 51.600, Ιατρείο 51.506
Ηρακλειά: Κοινότητα 71.545, Ιατρείο 71.388
Σχοινούσα: Κοινότητα 71.170, Ιατρείο 71.385.
