Δανία Μια τζούρα Δανίας: Χριστούγεννα στην Κοπεγχάγη

[varioAthens]

Έπρεπε να του αφήσετε και τις βρύσες ανοιχτές κανένα μήνα να στρώσει χαρακτήρα!
Πάντως μου χει τύχει άλλη μια φορά κάτι τέτοιο και δεν είναι ωράιο, είχαμε διαμερισματάρα στο temple bar στο Δουβλίνο και κυκλοφορούσαμε με τα μπουφαν γιατί η θέρμανση δε πήγαινε πάνω απ' το 17...

Αστο ειχαμε βρει πατεντα και ξεκλειδωσαμε το σταθερο τηλεφωνο που ηταν κλειδωμενο για εξερχομενες και παιρναμε τηλεφωνα μεχρι και ξεχασμενους θειους στην Αυστραλια

 

[apodrasi]

Σχολιασμός περί ανέμων και υδάτων:

Καταχείμωνο είναι, με λίγη τύχη και τον κατάλληλο ρουχισμό μια χαρά παλεύεται, με τη δέουσα φυσικά προσοχή στον παγετό. Εξάλλου έχει κι αυτό τη χάρη του στα ταξίδια

Επισκέφτηκα την Κοπεγχάγη, για πρώτη φορά, Φεβρουάριο. Συνηθισμένη στη βουή του κέντρου της Αθήνας, κατεβαίνω στη χιονισμένη πλατεία του βασιλικού θεάτρου και δεν πίστευαν τα αυτιά μου την απόλυτη ησυχία! Κοιτάω γύρω μου, αυτοκίνητα κινούνταν κανονικά γύρω από την πλατεία, ωστόσο το χιόνι απορροφούσε τους θορύβους και το αποτέλεσμα φάνταζε εξωπραγματικό. Αυτή τη χειμωνιάτικη ακουστική εικόνα της Κοπεγχάγης κρατάω ως αντιπροσωπευτική, παρότι στην επόμενη επίσκεψη - Αύγουστο - πέσαμε σε συναυλία και μαραθώνιο, έψαχνα την ήσυχη πόλη και δεν την εύρισκα.

Το φρούριο «Kastellet» είναι ένα από τα πιο καλά διατηρημένα φρούρια στην Ευρώπη, κατασκευασμένο σε πενταγωνική μορφή σαν αστέρι,

Σχετικά με τις οχυρώσεις σε σχήμα αστεριού που συναντάμε στα ταξίδια μας, αποτέλεσαν συχνή πρακτική από τον 15ο αιώνα, δεδομένου πως όποιος επιτίθετο βρισκόταν περισσότερο εκτεθειμένος αφού μπορούσε να χτυπηθεί από πολλαπλά σημεία μέσα από τα τείχη

σαν αξιοθέατο από μόνο του δε λέει τίποτε,

Ωω, τι ψυχρή αντιμετώπιση! Εμ έλα που δεν είναι από μόνο του, ψηλέ μου. Υπάρχει γενιά της οποίας τα μισά σχολικά τετράδια είχαν εξώφυλλο τη μικρή γοργόνα και τα υπόλοιπα τη σπασμένη καμπάνα του τσάρου στο Κρεμλίνο ή τα Μετέωρα. Είναι κανείς άλλος που τα θυμάται;
Άσε που ο Άντερσεν μ' αυτό το παραμύθι προσφέρει διαχρονικά εκδούλευση στον ανδρικό πληθυσμό, παίρνοντας τα κοριτσάκια στο λαιμό του με πρότυπο ζωής τη μικρή γοργόνα και την αυταπάρνησή της... Από την άλλη, μπορεί απλώς εγώ να μεγεθύνω την παιδαγωγική αξία του παραμυθιού.

 

[psilos3]

Σχολιασμός περί ανέμων και υδάτων:

Καθόλου, πολύ έυστοχες οι παρατηρήσεις σου!
Την παντελώς ήσυχη πόλη ούτε 'γω την είδα να σου πω την αλήθεια. Και αμάξια αρκετά συνάντησα, και κόρνες άκουσα. Προφανώς και δε συγκρίνονται με τις συνθήκες Ινδίας (ή Αιγύπτου) που έχουμε στις δικές μας μεγαλουπόλεις, σίγουρα βλέπεις πολλά περισσότερα ποδήλατα, αλλά ως εκεί.
Αυτό με τη γοργόνα πάλι δε το θυμάμαι καθόλου. Στάθηκα μόνο στο αξιοθέατο αυτό καθ' αυτό, που βρίσκεται σε μια άκρη της πόλης που αρκετοί ζορίζονται για να φτάσουν αλλά βλέπουν μόνο αυτό. Συνδυαστικά με τη διαδρομή και το φρούριο αξίζει η βόλτα με το παραπάνω!

 

[psilos3]

Στα μπαρ και το πάρκο των Χριστουγέννων



Ευτυχώς το χιόνι δε κράτησε για πολύ, βγάζοντας με στο δρόμο και πάλι, την ώρα που τα εστιατόρια της πόλης είχαν ήδη ξεκινήσει να στήνονται για το βράδυ της προ-παραμονής:

Μπήκα σ’ ένα μάρκετ προκειμένου να ψωνίσω μερικές προμήθειες αλλά και μια ωραία ΙΡΑ την οποία είχα αποφασίσει να πιώ βολτάροντας στο βραδινό Nyhavn το οποίο δε μπορούσα με τίποτα να παραλείψω για νυκτερινή φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση. Βλέπετε η Δανία δεν είναι Σουηδία, το αλκοόλ πωλείται σχεδόν παντού κι επιτρέπεται να το καταναλώσεις κι έξω:

Να μιλήσω ξανά για την ομορφιά του σημείου είναι νομίζω περιττό, με τη νύχτα να δίνει άλλη διάσταση και ξεχωριστές πραγματικά εικόνες:

Έκανα τη γύρα μου ως όφειλα διαπιστώνοντας προς στιγμήν πως το κρύο είναι πλέον ισχυρότερο, κάτι που δεν είχα καταλάβει ως εκείνη την ώρα ευρισκόμενος σε συνεχή κίνηση:

Αφού στάθηκα για λίγο απέναντι από το κτήριο «Magasin du Nord» γνωστής Δανέζικης εμπορικής αλυσίδας, μπήκα και πάλι στον πεζόδρομο Strøget προς την αντίθετη όμως κατεύθυνση αυτή τη φορά, όπου είδα κι ανταλλακτήριο χρημάτων, για πρώτη και τελευταία φορά στην εκδρομή, κάτι που βεβαίως δε χρειάστηκε:

Ήταν θέμα ελάχιστων λεπτών να βρεθώ στην πλατεία «Rådhuspladsen» όπου προς στιγμήν κοντοστάθηκα, μέχρι να βρω και εκεί το άγαλμα του «Hans Christian Andersen» που είχα στις σημειώσεις μου:

Δε σας κρύβω ότι διψούσα, και πως άλλη μια στάση (μικρή ή μεγάλη) για ανάσες και ζεστασιά χωρούσε στην εξίσωση. Έτσι πέρασα απ’ τη διάβαση τη λεωφόρο «H. C. Andersens» στοχεύοντας στην απέναντι περιοχή όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες μερικές pub που είχα ήδη βάλει στο μάτι. Αφού έκανα έρευνα αγοράς κατέληξα εν τέλει στην «Old English Pub» που είχε και τον περισσότερο κόσμο. Και Old και English σκέφτηκα, πόσο άσχημα να είναι;

• Είμαστε σε happy hour ως τις 8 κύριε
• Καλά που το λες, έτσι κι αλλιώς είχα σκοπό να κάτσω. Γέμιζε τα pint!

Μιας και το πρόγραμμα είχε βγει -ίσως και με το παραπάνω- δεν υπήρχε ιδιαίτερο άγχος. Έπινα τις μπυρίτσες μου ήσυχος έχοντας τσεκάρει μόνο το πρόγραμμα λειτουργίας του Tivoli, την πόρτα του οποίου περνούσα λίγο μετά τις εννιά σκανάροντας το εισιτήριο μου:

Όπως έγραψα και στον πρόλογο μου ήταν από τα λεφτά που μετάνιωσα. Δε χαλάστηκα προς θεού, ίσως να φταίει κι η κούραση μου, ωστόσο δε μπόρεσα να ανακαλύψω τελικά τον λόγο που βρέθηκα ως μεμονωμένος ταξιδιώτης σ’ ένα τέτοιο πάρκο:

Ίσως αν ήμουν πιτσιρικάς να μου άρεσε το τρίτο σε λειτουργεία παλαιότερο λουνα παρκ στον κόσμο που πρωτοάνοιξε τις πύλες του το 1843, αν κι από τότε που με θυμάμαι με αποτρέπουν τέτοιου είδους θεάματα.

Οφείλω να πω βέβαια πως είχε γίνει δουλίτσα κι όπως και να ‘χει όσο προχωράς εκτιμάς αυτό που βλέπεις στον συγκεκριμένο χώρο. Λιμνούλες με καράβια, τρενάκι του τρόμου, γιγαντιαίο σφυρί, συγκρουόμενα κι άλλα πολλά συνέθεταν το Tivoli park, που έχει και τις περισσότερες επισκέψεις στη Σκανδιναβία, ειδικά τέτοιες μέρες:

Άλλωστε ήταν και η μόνη μέρα που θα μπορούσα να το δω μιας και στις 24 του μήνα ήταν και αυτό κλειστό. Έτσι, παίζοντας το ρόλο του ρεπόρτερ του Travelstories προκειμένου να σας δείξω τι εστί Χριστουγεννιάτικο Tivoli, περιπλανήθηκα όσο μπορούσα μέχρι να προχωρήσω τελικά προς την έξοδο:

Με τον πάγο να κυριαρχεί πλέον στα περισσότερα πεζοδρόμια, γύρισα με μεγάλη προσοχή στο εξίσου παγωμένο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, γεγονός εντελώς απαράδεκτο.

Έχε χάρη που ήμουν εντελώς κομμάτια, μιας και η ώρα πλησίαζε τις 11 κι εγώ εκτός όλων των άλλων είχα γράψει και 23 χιλιόμετρα με τα πόδια.

Ήμουν όμως αρκετά ευχαριστημένος…

 

[psilos3]

Παραμονή με βροχή στην ελεύθερη πόλη



Επιτέλους γεμάτος ύπνος μετά από μέρες. Επιτέλους πρωινό ξενοδοχείου. Επιτέλους ξεκούραση. Εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν ίσχυε απόλυτα…

Με τον καφέ μου στο χέρι και σχετικά ράθυμος ξεχύθηκα στους δρόμους της Κοπεγχάγης το πρωί της παραμονής. Ο καιρός της ημέρας ήταν σαφώς καλύτερος από θέμα χιονόπτωσης ή παγωνιάς, όμως οι ενδείξεις για βροχή είχαν επιβεβαιωθεί. Άνοιξα αμέσως την ομπρέλα μου και διαμέσου μοντέρνων τραπεζικών κτηρίων βάδισα από την οδό Otto Mønsteds προς τη θάλασσα.

*Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων για τις φωτογραφίες της ημέρας, αλλά ο φακός της μηχανής βρεχόταν συνέχεια και θόλωνε, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει το έργο μου.

Βρέθηκα στην «παραλιακή» πάνω απ’ το σημείο που ήμουν το προηγούμενο μεσημέρι με σκοπό να περάσω στην απέναντι πλευρά, κάτι που θα γινόταν από τη γέφυρα που βλέπετε:

Η διάσημη «Lille Langebro» ενώνει την υπόλοιπη Κοπεγχάγη με την περιοχή του Christianshavn που είχα σκοπό να βαδίσω. Ακόμα και με τέτοιες αντίξοες καιρικές συνθήκες έβλεπες κόσμο και ιδιαίτερα ντόπιους να γυμνάζονται κάνοντας τρέξιμο ή ποδήλατο. Φοβερό!

Όσο προχωρούσα προς την ανωτέρω περιοχή τόσο παραπάνω μου άρεσε, ειδικότερα μόλις είδα και το κανάλι «Christianshavns Kanal» που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ίσως ακόμα ένα Nyhavn δίχως τη διασημότητα και τους τουρίστες:

Το περιεργάστηκα και φωτογράφισα όσο μπορούσα, συνεχίζοντας βόρεια προς την πλατεία «Gamle Telefonkiosk» με τα διάφορα γλυπτά της προκειμένου να συνεχίσω.

Ένα εξίσου διάσημο αξιοθέατο της περιοχής και της πόλης ολόκληρης ήταν η εκκλησία του σωτήρα «Vor Frelsers Kirke», ένα μπαρόκ κτίσμα του 17ου αιώνα, γνωστό για την εξωτερική σπειροειδή σκάλα που οδηγεί στην κορυφή ως ακόμα ένα σημείο θέασης της πόλης. Φυσικά λόγω της ημέρας η πρόσβαση εκεί δεν ήταν διαθέσιμη και η λειτουργεία εν εξελίξει, οπότε αρκέστηκα σε μερικές φωτογραφίες:

Να που ήμουν κιόλας στη συμβολή των οδών Bådsmandsstræde & Prinsessegade, όπου δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται και ποια είσοδος βρίσκεται εκεί απέναντι, που χα κιόλας ξεκινήσει να μπαίνω:

Η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, η πασίγνωστη παγκοσμίως «ελεύθερη πολιτεία» της Christiania που ανήκε στον στρατό, απαλλοτριώθηκε από μια ομάδα ατόμων το 1971 αρχικά προκειμένου να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα στέγης που τους απασχολούσε κι έπειτα για να δημιουργήσουν μια κοινότητα πρασίνου εντός της πόλης και σε βάθος χρόνου μια αυτοδιοικούμενη κοινωνία που ορίζεται και άγεται μέσω συνελεύσεων:

Σήμερα αποτελεί πλέον ένα ακόμη αξιοθέατο της Δανικής πρωτεύουσας ίσως και στα πλαίσια του γραφικού. Αν ρωτάτε τη γνώμη μου απ’ όσα λίγα αντιλήφθηκα και είδα, παρόλο που είμαι φύσει υπέρ τέτοιων πρωτοβουλιών, θεωρώ ότι έχει παρεκλίνει ίσως από το αρχικό όραμα, μοιάζοντας περισσότερο για ανοικτό σούπερ μάρκετ χόρτου, στο οποίο μάλιστα η πώληση δε διώκεται ποινικά απ’ ότι έμαθα αργότερα:

Ήθελα διαολεμένα να πιώ μια μπύρα σ’ ένα από τα μπαράκια που είχαν ήδη ανοίξει, ο χρόνος όμως ήταν αμείλικτος, γι’ αυτό το λόγο και βγήκα από την άλλη έξοδο όπου ξεκάθαρα μπορείτε να δείτε τη χαρακτηριστική φωτογραφία της, που με «επανέφερε» στην Ε.Ε:

(Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη μου στη Christiania, διάβασα ότι η Δανική κυβέρνηση θα λάβει μέτρα απαγόρεψης της πώλησης ναρκωτικών ουσιών στην περιοχή).

Μέσω μιας ακόμη όμορφης γειτονιάς έφτασα στην γέφυρα «Trangravsbroen» προκειμένου να κατευθυνθώ και πάλι προς το κέντρο, με την ησυχία που επικρατούσε να μου κάνει ήδη εντύπωση:

Η θέα προς το σύνολο του καναλιού που βρισκόμουν πριν ώρα ήταν η καλύτερη από κείνο το σημείο της άδειας γέφυρας:

Βέβαια οι φιλοδοξίες μου διαψεύστηκαν άμεσα φτάνοντας στην περιοχή του «Broens Gadekøkken», την υπαίθρια αγορά με τα φαγάδικα και τις μπυραρίες. Τι κι αν είχα στο μυαλό μου παγωμένες μπύρες με fish & chips, τα πάντα ήταν ερμητικά κλειστά λόγω της ημέρας. ΘΛΙΨΙC

Για το λόγο αυτό αρκέστηκα σε μερικές φωτογραφίες απέναντι στο Papirøen όσο προχωρούσα στην επόμενη γέφυρα με το όνομα «Inderhavnsbroen» που βρισκόταν ελάχιστα πιο κάτω:

Ήταν ώρα για μια μικρή παρανομία, και πιο συγκεκριμένα αυτή που αναγκάστηκα να κάνω αφήνοντας το κομμάτι της γέφυρας για τους πεζούς μπαίνοντας σ’ αυτό των ποδηλατών. Τι να κάνω που η γωνία λήψης ήταν καλύτερη από κείνο το σημείο:

Μη μου πείτε πως δε συμφωνείτε μ΄ αυτό βλέποντας το σύνολο του καναλιού του Nyhavn από ψηλά;

 

[Smaragda53]

Ωραία περιγραφή όπως πάντα, μας κάνεις να ταξιδεύουμε μαζί σου, όμως με τη μικρή γοργόνα μου τα χάλασες. Αυτό το ευαίσθητο αγαλματάκι είναι το σύμβολο του ανεκπληρωτου ερωτα και της ματαιης αυτοθυσιας κι ένα υπεροχο μελαγχολικο παραμύθι του Αντερσεν

 

[psilos3]

Κοπεγχάγη ως το τέλος



Το μήνυμα είχε ληφθεί. Η μέρα θα ‘ταν περίεργη, μιας κι απ’ ότι καταλάβαινα η πόλη ήταν απ’ αυτές που τηρούσε τα έθιμα της παραμονής, με τα περισσότερα καταστήματα να είναι κλειστά κι ελάχιστο κόσμο πέραν των τουριστών να κυκλοφορεί.

Καλό το Nyhavn δε λέω αλλά φτάνει, το είχα χορτάσει, σκεφτόμουν περπατώντας την Holmens Kanal κάτω απ’ το υπουργείο «Forsvarsministeriet», όπου λίγο μετά μ’ έβγαλε σ’ ένα γνώριμο σχετικά σημείο μπροστά απ’ την εκκλησία «Holmens Kirke», κατασκευής του 1619:

Ήταν μια χρυσή ευκαιρία να δω καλύτερα κι όχι φευγαλέα το παλάτι Christiansborg αλλά και την ομώνυμη εκκλησία Slotskirke που εφάπτεται αυτού, σ’ ακόμη ένα απ’ τα πολλά όμορφα σημεία της χώρας:

Αν και ήμουν σχεδόν σίγουρος πως δε θα σταθώ τυχερός, είπα να εξαντλήσω το ενδεχόμενο εύρεσης Χριστουγεννιάτικων αγορών μιας και είχα πολλές στη λίστα μου. Τζίφος, αν και η «Højbro Plads» ήταν πανέμορφη όπως βλέπετε, τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπιτάκια είχαν κιόλας ξηλωθεί:

Έτσι βρήκα την ευκαιρία για να ολοκληρώσω θα έλεγε κανείς τον χάρτη μου, ξεκινώντας απ’ το σπίτι του «Matthias Hansen», ένα αρχοντικό αναγεννησιακού στυλ του 1916 που διατηρείται αναλλοίωτο επιβιώνοντας από τις μεγάλες πυρκαγιές της πόλης κατά τον 18ο αιώνα:

Πήρα τον γνωστό πεζόδρομο και τις διακλαδώσεις του αναζητώντας παράλληλα πραγματάκια, φτάνοντας ως την εκκλησία του αγίου πνεύματος «Helligaandskirken» στα επόμενα κιόλας μέτρα:

Η πολύχρωμη πλατεία «Gråbrødretorv» που μου άρεσε πολύ ήταν ιδανική για μια στάση, μ’ ένα όμως Ιταλικό εστιατόριο να 'ναι το μόνο ανοικτό δεν υπήρχαν πιθανότητες, εν αντιθέσει με το εξαίρετο μπαράκι που βρήκα λίγο πιο κάτω και θα ‘μπαινα με φόρα, το οποίο επίσης αποδείχτηκε μετά λύπης κλειστό:

Σκούρα τα πράγματα σήμερα, ούτε μπύρα δε θα πιούμε αναφώνησα και συνέχισα το πρόγραμμα μου φτάνοντας ως το «Weirdwalks Byvandring» όπου μέχρι λίγες μέρες (μπορεί και ώρες) πριν υπήρχε και εκεί Χριστουγεννιάτικη αγορά, αλλά και τη μικρή πλατεία «Bispetorvet» λίγο πιο πάνω προκειμένου να δω τον οβελίσκο που θα βρειτε ως «Reformation Memorial» μ’ ένα χάλκινο ανάγλυφο στην κάθε του πλευρά να απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Δανίας:

Δύο σπουδαίες εκκλησίες μπορεί να συναντήσει κανείς στον πανέμορφο κατά τα άλλα δρόμο της Nørregade που πέρασα αρκετές φορές πάνω κάτω. Αρχικά η Λουθηρανική του 19ου αιώνα με το όνομα «Vor Frue Kirke», δίπλα ακριβώς από το πανεπιστήμιο της πόλης. Αμέσως μετά συναντά κανείς την εκκλησία των γερμανόφωνων της Κοπεγχάγης με το όνομα «Sankt Petri Kirke» κατασκευής του 15ου αιώνα:

Αρκετά είχα δει όμως και πάλι, το λαρύγγι μου διαμαρτύρονταν έντονα και η άκρη του ματιού μου έπιασε κίνηση στον έρημο κατά τα άλλα δρόμο της Skindergade. Το Charlie Scotts με περίμενε λες από ώρα, την ίδια στιγμή που πλάκωσε το σκοτάδι, προκειμένου να με σερβίρει μια Calsberg – probably the best beer in the world όπως λένε οι Δανοί στο σλόγκαν τους (καλά κόψτε κάτι με το μπουγαδόνερο), ζέστη, θαλπωρή και μπαλίτσα, ότι ακριβώς χρειαζόμουν με λίγα λόγια:

Όταν ξαναβγήκα στο δρόμο είχε νυχτώσει για τα καλά, μ’ εμένα να το ‘χω πάρει πλέον απόφαση πως δύσκολα θα βγει άκρη τη νύχτα. Με λίγα λόγια, ότι έβρισκα διαθέσιμο. Χτύπησα κάτι στα γρήγορα μιας και πεινούσα από ένα κατάστημα 7/24 και κινήθηκα και πάλι στην περιοχή προς αναζήτηση κάποιων μπαρ που έβρισκα στον χάρτη μου. Άδικος κόπος όπως καταλαβαίνετε και να ‘μαι πάλι στον πεζόδρομο, το μόνο δρόμο που παρουσίαζε κάποια ιδιαίτερη κίνηση:

Ήθελα να βολτάρω λίγο ακόμα, το είχα ανάγκη, με την αίσθηση πως μου λείπουν αρκετά πράγματα απ’ την πόλη. Άρχισα έτσι με μια προσεκτικότερη ματιά στην πανέμορφη στολισμένη πλατεία «Rådhuspladsen» και το δημαρχείο της που πέρασα φευγαλέα την προηγούμενη:

Πριν περάσω απέναντι και μπροστά από το πολυφωτισμένο «Industriens Hus», έδρα της της Συνομοσπονδίας Δανικών Βιομηχανιών, εκθεσιακό κέντρο, χώρο καταστημάτων κι εστιατορίων. Η βόλτα δεν απέδωσε, με την πλειοψηφία των παμπ να είναι κλειστές κι εμένα να κατεβαίνω από το κτήριο του τσίρκου ξανά στον δρόμο Vesterbrogade:

Δε βαριέσαι σκεφτόμουν, πάλι καλά να λέω που είναι ανοικτό το «Old English Pub», σταθερή αξία. Αφού εναπόθεσα τα πάντα σ’ ένα πολύ ωραίο σημείο πήγα στο μπαρ προκειμένου να γεμίσω.

• Δεν έχουμε ακόμα happy hour κύριε, γιατί τρέχει μια προσφορά με τη μισή τιμή αυτού!
• Πολύ ωραία, μη σταματάς να γεμίζεις.

Κι έτσι έγινε. Ήπια τις αρκετές μπυρίτσες μου, άκουσα τις μουσικές μου και όντας κουρασμένος ακόμη απ’ την εκδρομή είπα να το πάω όσο πάει, μιας και δεν υπήρχε κατά τα φαινόμενα κάτι άλλο δελεαστικότερο στην πόλη, ούτε ήμουν σε φάση να ψάξω.

Πρέπει να ‘ταν νωρίς, περίπου δέκα όταν ξαναβγήκα στους παγωμένους δρόμους. Τσίμπησα ένα έτοιμο γεύμα από τα 24/7, ήπια άλλη μία και ξεκίνησα για το ξενοδοχέιο,

κάνοντας στάση πρώτα στον όμορφα στολισμένο στα χρώματα της χώρας κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό «Hovedbanegård» προκειμένου να κατατοπιστώ για την επομένη:

Είχα να ξυπνήσω νωρίς…

 

[paefstra]

Χειμωνακηδες, θα πονεσετε οταν ανεβασω Σκανδιναβια με λιακαδα.
Θεμουσχωραμε, κρυωνω και μονο που τα διαβαζω.

 

[MVSylvia]

Και εγώ πήγα Κοπενγχαγη 8 Δεκέμβρη κ ενώ είμαι ακραία κρυουλιαρα, φόρεσα για πρώτη φορά μπουφάν ως τον αστράγαλο κ έκανε τεράστια διαφορά. Μου άρεσε που την είδα χειμώνα, σαν πόλη τη λάτρεψα. Θα επιστρέψω στο μέλλον σε θερινούς μήνες.

 

[psilos3]

Χειμωνακηδες, θα πονεσετε οταν ανεβασω Σκανδιναβια με λιακαδα.

Θα επιστρέψω στο μέλλον σε θερινούς μήνες.

Μιλάμε ότι θα ναι εντελώς διαφορετική πόλη, όπως όλες οι Σκανδιναβικές άλλωστε, με πάρκα, με κόσμο παντού, με πράσινο, γενικώς με τα όλα της.
Δε ζηλεύω βέβαια γιατί λατρεύω και το χειμώνα, μη σας πω πιο πολύ μου κόστισε που έβρισκα τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά λόγω Χριστουγέννων παρά το -άκρως παλέψιμο- κρύο.

 

[psilos3]

Αναχώρηση & απολογισμός ταξιδιού



Ώρα έξι και κάτι πρώτα λεπτά, μ’ εμένα ζωσμένο με τα πράγματα να βρίσκομαι και πάλι έξω απ’ τον κεντρικό σταθμό περιμένοντας το λεωφορείο. Ρε δε κατεβαίνω να ρίξω μια ματιά στις αποβάθρες σκέφτομαι μπας και βολεύει κανένα τρένο; Έτσι κι αλλιώς ίδιο είναι το εισιτήριο. Σωστή σκέψη, μιας και πολλά απ’ όσα περνούν από εκεί έχουν ως σίγουρη στάση το αεροδρόμιο:

Ποιος να πετάξει στις 25 Δεκέμβρη το πρωί; Το αεροδρόμιο άδειο όπως βλέπετε, δίνοντας μου πολύ χρόνο για καφέ, για να τσιμπήσω κάτι και να περάσω τον έλεγχο και να πάω για ψώνια, τιμώντας μία από τις Δανέζικες βότκες που πήρα μαζί μου:

Μέχρι να επιβιβαστούμε ο ήλιος είχε κιόλας εμφανιστεί. Αυτός ο δειλός ήλιος του χειμώνα στη Σκανδιναβία:

Οι πτήσεις πέρασαν νεράκι δίχως άλλα απρόοπτα. Αρκετά είχα ήδη ζήσει με την AirSerbia, δεν ήθελα ακόμη ένα:

Το μόνο που ήθελα ήταν να πατήσω στην πατρίδα ως έγινε, ώρα τρεις το μεσημέρι, προκειμένου να κάνω Χριστούγεννα.

Σπίτι μου!



α. Χρόνος εκδρομής: Σφιχτός, όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε. Η Κοπεγχάγη αξίζει, η περιοχή έχει ψωμάκι, η Σουηδία είναι δυο βήματα, με λίγα λόγια ήθελα κι άλλο. Για ένα μυστήριο λόγο όμως απ’ αυτή την εκδρομή αισθάνομαι καλυμμένος.

β. Εποχή εκδρομής: Είναι ξεκάθαρο πως όταν επιλέξεις να ταξιδέψεις χειμώνα στη Σκανδιναβία παίρνεις και τα ρίσκα σου. Για όσους τρελαίνονται με χειμερινές εκδρομές θα τη λατρέψουν, για τους υπόλοιπους μπορεί να είναι απλά μαρτύριο αν δε ντυθούν σωστά. Όσον αφορά τώρα τα Χριστούγεννα αυτά καθ’ αυτά, από μένα είναι όχι. Σίγουρα η Κοπεγχάγη είναι μια Χριστουγεννιάτικη πόλη, απλά προτιμήστε να έρθετε πριν τις ημέρες των εορτών για να πετύχετε αγορές, ανοικτά μαγαζιά και κόσμο. Μέχρι τις 20-22 του Δεκέμβρη είναι καλά.

γ. Όσα δεν είδα: Τα ανέφερα και παραπάνω, έχει πολύ πράγμα η πόλη και σίγουρα είναι μια άλλη συνθήκη με καλό καιρό σε άλλη εποχή μιας και μπορείς να δεις ομορφιές περιμετρικά της.

δ. Άνθρωποι: Να τολμήσω να συμπεράνω καλά πράγματα; Να πω ότι μου φάνηκαν ένα κλικ επάνω από τους γείτονες Σουηδούς; Ότι είδα αγωγή, κάτι που έτσι κι αλλιώς περίμενα ή να το αφήσω εντελώς μιας και το διήμερο δεν ενδείκνυται για συμπεράσματα;

ε. Οργάνωση/μετακίνηση: Εδώ αν τολμήσω να γράψω πολλές λέξεις μάλλον θα πάνε χαμένες. Οι τύποι είναι 100 χρόνια μπροστά, τι να σχολιάσω εγώ;

στ. Κουζίνα/ποτά: Ιδέα δεν έχω μιας και αρκέστηκα σε πρωινά και street food. Μπύρες δοκίμασα, δε μπορώ να πω, όπως και βότκα που αποδείχτηκε εξαίρετη.

ζ. Κόστος: Κι εδώ νομίζω ότι στάθηκα αρκετά κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Η Κοπεγχάγη είναι μια ακριβή πόλη και χρειάζεται συγκεκριμένες κινήσεις για όποιον θέλει να τη βγάλει φθηνά. Σε πολλές περιπτώσεις τα κόστη είναι 50% παραπάνω σε σχέση με τη χώρα μας, οπότε χρειάζεται προσοχή. Θεωρώ το πρωινό γεύμα απαραίτητο στο κατάλυμα, όπως και τα ψώνια από σούπερ μάρκετ, το «κυνήγι» των happy hour κ.α.

η. Γενική εικόνα: Υπέρ-ικανοποιητική τι να λέμε. Το χάρηκα ιδιαίτερα το ταξίδι, οπότε καλή επιστροφή όταν προκύψει.


Μέχρι τότε, ραντεβού στην επόμενη ιστορία, κάπου στη Σκανδιναβία, στην Ευρώπη ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου.

Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

 

[annoula]

Συνέχεια στο δρόμο, ως να νυχτώσει



Το περίμενα να συμβεί. Όλη μέρα θα ήταν μια διαμάχη μεταξύ της όρεξης για εξερεύνηση ενός νέου προορισμού από τη μία και της κούρασης συνδυαστικά με την αγρύπνια από την άλλη, που έστω και με το ζόρι θα κέρδιζε η πρώτη.

Ο διπλός δυνατός εσπρέσο σε συνδυασμό με κάτι σαν μηλόπιτα για ενέργεια από έναν από τους πολλούς και καλούς φούρνους που θα βρείτε στην Κοπεγχάγη ήταν ότι χρειαζόμουν, περνώντας με διαφορετική πλέον διάθεση την είσοδο του πάρκου «Kongens Have» ,προσπαθώντας παράλληλα να το κάνω εικόνα στο μυαλό μου σε μη χειμερινή περίοδο:

View attachment 452321 View attachment 452322

Περπατώντας στο χιόνι προσπέρασα (κακώς) το κάστρο «Rosenborg» θέλοντας να μην αφιερώσω περισσότερο χρόνο απ’ ότι πρέπει, φτάνοντας ως το μνημείο «Hans Christian Andersen» που φιλοξενείται εκεί:

View attachment 452323 View attachment 452324

Βγήκα γι’ αυτόν το λόγο από την ανατολική έξοδο του πάρκου κινούμενος προς την οδό «Kongensgade» με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και πολλά ωραία καταστήματα με αντίκες και γενικότερα είδη από δεύτερο χέρι:

View attachment 452325 View attachment 452326

Αν για κάτι είναι γνωστή η συνοικία Frederiksstaden που βρισκόμουν κιόλας, ήταν ο μεγάλος ροκοκό μαρμάρινος ναός της, μια Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία εντυπωσιακού σχεδιασμού:

View attachment 452328

Η στολισμένη «Frederiks Kirke» ήταν ανοικτή για το κοινό, έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να μπω (συνήθεια που μου ‘μεινε απ’ τη Στοκχόλμη) προκειμένου να δω κι εκ των έσω τον μεγαλύτερο τρούλο στην Σκανδιναβία με άνοιγμα 31 μέτρα κι εμφανή επιρροή από τον αντίστοιχο του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη:

View attachment 452327

Ακριβώς στην ευθεία πιο κάτω βρίσκεται και το ανάκτορο «Amalienborg» όπου μένει η βασιλική οικογένεια της Δανίας (απορώ πραγματικά με κάτι τέτοια) και η απαράμιλλης ομορφιάς ομώνυμη πλατεία με το άγαλμα του ιδρυτή της, βασιλιά Φρειδερίκου Ε.

View attachment 452329 View attachment 452330

Λίγα μόνο μέτρα με χώριζαν πλέον απ’ τη θάλασσα και το κανάλι που βρισκόμουν νωρίτερα. Στάθηκα στο πάρκο «Amaliehaven» φωτογραφίζοντας αρχικά το κτήριο της όπερας που είχα ακριβώς απέναντι μου (The Royal Danish Opera) αλλά και το διάσημο «Amager Bakke», ένας συνδυασμός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας από απόβλητα και πίστας του σκι που έβλεπα και πριν από την οροφή του πύργου και το βάφτισα χάριν ευκολίας στο μυαλό μου ως τσέρνομπιλ (εννοείται καμία σχέση):

View attachment 452331 View attachment 452332

Είχα αποφασίσει να κινηθώ παραλιακά για τη συνέχεια, προσέχοντας πάντα τον πάγο που σε κάποια σημεία ήταν ύπουλος, περνώντας αρχικά από το κτήριο «Blue Warehouse», αποθηκών του 18ου αιώνα που έχουν μετατραπεί σε κατοικίες, αλλά και το εταιρικό κτήριο «By & Havn»

View attachment 452333 View attachment 452334

Ένα πολύ ωραίο παραθαλάσσιο μονοπάτι ξεκινάει στο σημείο αυτό, με κυριότερο αξιοθέατο την Αγγλικανική εκκλησία «Sankt Albans Kirke» του 19ου αιώνα.

View attachment 452335 View attachment 452336

Είχα διανύσει ένα σεβαστό διάστημα με τα πόδια έως εκείνη την ώρα όταν είδα συγκεντρωμένο πλήθος με φωτογραφικές μηχανές στα χέρια, μιας και πλησίαζα ένα απ’ τα διασημότερα αξιοθέατα της πόλης:

View attachment 452337

Η μικρή γοργόνα «Den Lille Havfrue» με φόντο το τσέρνομπιλ και τις αποβάθρες της Κοπεγχάγης ήταν μπροστά στα μάτια μου. Κατέβηκα με προσοχή απέναντι απ’ το βράχο αγνοώντας επιδεικτικά τους ινφλουένσερς που κατέκλυζαν το χώρο, έβγαλα τη φωτογραφία μου κι αναχώρησα:

View attachment 452338

Αν αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς ως εκεί περπατώντας; Ναι και όχι.

Όχι γιατί σαν αξιοθέατο από μόνο του δε λέει τίποτε, ναι γιατί πέρα απ’ την ωραία διαδρομή δίπλα του βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, στο οποίο ήμουν έτοιμος να μπω κάνοντας πρώτα μια γύρα απ’ το μνημείο «Søfartsmonumentet» πριν αρχίσω την κάθοδο προς τη γέφυρα:

View attachment 452339 View attachment 452340

Το φρούριο «Kastellet» είναι ένα από τα πιο καλά διατηρημένα φρούρια στην Ευρώπη, κατασκευασμένο σε πενταγωνική μορφή σαν αστέρι, πρώτης λειτουργίας του 17ου αιώνα:

View attachment 452341 View attachment 452342

Οι προμαχώνες, η δομή του και η εξαιρετική του θέση και θέα, δίνουν την ευκαιρία για βόλτα, περίπατο και τρέξιμο σε ντόπιους και τουρίστες, ακόμα και μέρες σαν αυτή με αρκετή παγωνιά:

View attachment 452343 View attachment 452344

Έκανα τη βόλτα μου την οποία καταευχαριστήθηκα βγάζοντας φωτογραφίες, ξερχόμενος μέσω της όμορφης «Kastellet Bridge» προκειμένου να επιστρέψω προς την πόλη από την Esplanaden:

View attachment 452345 View attachment 452346

Ο ορθόδοξος ναός του 19ου αιώνα με το όνομα «Aleksander Nevskij» ήταν σημειωμένος στον χάρτη μου, θυμίζοντας μου το πρόσφατο ταξίδι στη Σόφια εκτός των άλλων:

View attachment 452347

Σούρουπο πλέον και δικαιωματικά είχα κερδίσει τη μπύρα μου, παραδόξως η πρώτη της ημέρας, όμως δε μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Το «Black Swan» το χα ζαχαρώσει ήδη από πριν, επιλέγοντας το με σχετική ευκολία έναντι των γειτονικών:

View attachment 452348

Έπινα τη μπύρα μου στο μπαρ μιλώντας μ’ ένα φίλο στο τηλέφωνο την ίδια ώρα που ξεκίνησε να γίνεται χαμός στα social -ιδιαίτερα από Θεσσαλονικιούς- από την απώλεια του Β.Καρρά.

• Φαντάσου τι θα γίνει απόψε το βράδυ στα μπαρ…
• Φαντάζομαι φίλε, αλλά εγώ προς το παρόν τα πίνω στην Κοπεγχάγη
• Ακριβά ρε φίλε
• Σκέψου λίγο και πες μου, πιο ακριβό το pint στην Κοπεγχάγη που κοστίζει περίπου 7,4€ ή στη Θεσσαλονίκη με των 6€;
• Έχεις δίκιο…

View attachment 452349

Την ίδια ώρα ξεκίνησε μια ιδιαίτερα έντονη χιονόπτωση που άρχισε να το στρώνει με ταχύτητα στο οδόστρωμα.

View attachment 452350

Όχι ότι ανησυχούσα, κάθε άλλο ήταν ωραία εικόνα αφού βρισκόμουν στο μπαρ, ωστόσο είχα ακόμη συνέχεια…

Εκπληκτικές φωτο! Λατρεύω Κοπεγχάγη!