Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Μια πολύ σύντομη βόλτα στις Βαλτικές Χώρες.

[gelf]

@escursione, ευχαριστώ πολύ για την παρέμβασή σου. Ο σύντροφος Μπρέζνιεφ ήξερε να ζει, όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία σου.
Συγγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα, αλλά ένα επαγγελματικό ταξίδι των τελευταίων ημερών σε Βρυξέλλες, Γενεύη, Αιθιοπία δεν μου επέτρεψαν να απαντήσω νωρίτερα.

Προχωρώ με το επόμενο κεφάλαιο, στην προσπάθειά μου να ολοκληρώσω την ιστορία αυτή.
Δεν μου αρέσει να αφήνω κάτι ανολοκλήρωτο.
Ευχαριστώ για την αποδοχή της ιστορίας.



Κεφάλαιο 13. - Ρίγα VΙ. Η τελευταία νύχτα στη Ρίγα.

Ο ως άνω τίτλος είναι παραπλανητικός. Και αυτό γιατί κάθε ημέρα που περνούσε και όσο πιο βόρεια προχωρούσαμε, τόσο η ημέρα μεγάλωνε σε βάρος της νύχτας. Κι εγώ ένας άνθρωπος που λειτουργώ καλύτερα τη νύχτα, καταλάβαινα ότι το γεγονός αυτό με αποδιοργάνωνε. Μέσα σε πέντε νύχτες που βρεθήκαμε στις Βαλτικές χώρες, σε συνδυασμό με το ότι προχωρούσαμε προς βορρά, είχε ως αποτέλεσμα η δύση του ήλιου να έχει διαφορά μεγαλύτερη της μιας ώρας, μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας νύχτας.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις έξι το απόγευμα και δώσαμε ραντεβού στο μπαρ του ξενοδοχείου κατά τις οκτώ, ελπίζοντας ότι ο ήλιος θα είχε γύρει κάπως.
Ανέβηκα στο δωμάτιό μου και σκέφτηκα ότι αφού μου είχαν δώσει δωμάτιο σε υψηλό όροφο, μπορούσα να πιω ένα τελευταίο μεσημεριανό - απογευματινό ποτό στο roof garden του ξενοδοχείου. Ανέβηκα έναν όροφο, αλλά το μπαρ ήταν κλειστό. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πότε σκόπευαν να το ανοίξουν. Ήταν τέλη Μάη και στη Ρίγα είχε ζέστη. Είχα κυκλοφορήσει, μόνο με κοντομάνικο. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Το μόνο το οποίο κατάφερα ήταν να παρατηρήσω τον ποταμό και να βγάλω μερικές φωτογραφίες.

Επέστρεψα στο δωμάτιό μου και μετά το ντους, ξάπλωσα, χαλάρωσα και σκέφτηκα το υπόλοιπο πρόγραμμά μου στη Ρίγα.
Έτσι όταν μετά τις οκτώ το απόγευμα βρεθήκαμε με τον συνταξιδιώτη μου στο μπαρ του ξενοδοχείου, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ξεχωριστούς δρόμους και κάποια στιγμή να βρεθούμε στο κέντρο της Ρίγας, στη γνωστή από την προηγούμενη νύχτα οινοθήκη, δηλαδή στο επί της Kaļķu iela 8, Easy Beer & Burger.
Κάλεσα από την εφαρμογή, που είχα βάλει στο κινητό το Redcab, όπως περνούσα από το lobby του ξενοδοχείου, έβλεπα τις τηλεοράσεις.

σε ρυθμούς του τελικού του champions league 2018, ο οποίος θα ξεκινούσε σε λιγότερο από δύο ώρες, εμένα αυτό με άφηνε παγερά αδιάφορο, αφού βρισκόμουν σε ταξίδι, βγήκα έξω το Redcab είχε φτάσει, μπήκα μέσα και του είπα να με αφήσει στην Pils laukums, η οποία όπως έχω αναφέρει είναι μπροστά από το κάστρο της Ρίγας, το οποίο σήμερα είναι κατοικία του Πρόεδρου της Λετονίας.
Αφού παρατήρησα ακόμα μια φορά το κάστρο,

προχώρησα κατά μήκος της Pils iela,

προς την Καθολική εκκλησία Our Lady of Sorrows Church, κατασκευασμένη το έτος 1785.

Προχωρώντας, έριξα μια ματιά πίσω, προς την Pils laukums

και μια ματιά προς την Poļu gāte, η οποία έβγαινε προς τον ποταμό

και έστριψα στην Anglikāņu iela, όπου βρίσκεται St. Saviour's Anglican Church (η αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Σωτήρα).

Ο κύριος λόγος που ήθελα να δω αυτή την αγγλικανική εκκλησία ήταν ότι επί σοβιετικής εποχής, είχε μετατραπεί σε ντισκοτέκ για τους φοιτητές του Πολυτεχνείου της Ρίγας.
Η είσοδος ήταν από την πλευρά του ποταμού.

Γύρισα γύρω από το κτίριο, μπήκα μέσα στην εκκλησία και κάποιος έπαιζε, εξαιρετικά, μουσικό όργανο.

Η ακουστική του χώρου ήταν πολύ καλή. Σκέφτηκα, χαμογελώντας σαρκαστικά, ότι οι σύντροφοι κάτι ήξεραν που την είχαν μετατρέψει σε ντισκοτέκ. Επίσης σκέφτηκα ότι όταν εμείς είμαστε φοιτητές του Πολυτεχνείου, δεν είχαμε τέτοιο κτίριο για ντισκοτέκ στη διάθεσή μας. Βέβαια θυμήθηκα ότι και στο Δουβλίνο οι προτεσταντικές εκκλησίες έχουν άλλη χρήση, όπως το γνωστό the Church bar.
Αφού μου έφυγε η περιέργεια για τον αγγλικανικό ναό ο οποίος είχε μετατραπεί σε ντισκοτέκ, επέστρεψα προχωρώντας κατά μήκος της Pils iela

προς την πλατεία laukums, στη διασταύρωση με τη Mazā Pils iela, έστριψα δεξιά, προχώρησα κατά μήκος της οδού Mazā Pils iela και πέρασα από τα τρία κτίρια τα οποία ονομάζονται Three Brothers

και για τα οποία είχα κάνει εκτενή αναφορά σε προηγούμενο κεφάλαιο
Δίπλα σχεδόν στα τρία κτίρια, επί της Mazā Pils iela 25, βρίσκεται τη Garlic Pub ένα μπαρ το οποίο είχα εντοπίσει από την προηγούμενη ημέρα, από την οποία είναι και η παρακάτω φωτογραφία.

Μπήκα μέσα στο μπαρ, ο εσωτερικός του χώρος ήταν όμορφος, εγώ όμως προτίμησα να καθίσω στον εξωτερικό χώρο, όπου είχα θέα στα Three Brothers.

Στο μπαρ αυτό, τα πάντα, από τους καταλόγους,

τα φαγητά,

ακόμα και η μπύρα(!)

είχαν σκόρδο. Έφαγα πολύ ελαφρά, παρατηρώντας την ήσυχη, εκείνη την ώρα Mazā Pils iela. Το μπαρ είχε και εξαιρετική μουσική, οπότε κάθισα αρκετή ώρα απολαμβάνοντας τον ήσυχο καστρόδρομο, την εξαιρετική μουσική και την αφιλτράριστη μπύρα. Τη δεύτερη μπύρα την παρήγγειλα χωρίς σκόρδο. Έφτανε η εμπειρία της πρώτης σκορδόμπυρας.
Όταν έφυγα από τη Garlic Pub, έστριψα δεξιά και μέσω της Jēkaba iela έφτασα στη Doma laukums την πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό ναό.

Η ώρα ήταν σχεδόν 10 τη νύχτα, αλλά μόνο νύχτα δεν ήταν. Αφού έκανα μερικές βόλτες στην πλατεία, παρατηρώντας τα κτίρια και το σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι,

βρήκα καταφύγιο στο Alus un viskija bars single malt bar.

Με τα εξαιρετικά malt whisky, που ήπια, το στομάχι μου άρχισε να συνέρχεται από το σκόρδο. Αφού απόλαυσα τα malt, έκανα μια μικρή βόλτα στο κέντρο,

σε πολλά μπαρ και ιδιαίτερα στις ιρλανδέζικες pub, παρακολουθούσαν τον τελικό του champions league 2018,

ο οποίος, όπως υπολόγισα από την ώρα πλησίαζε προς το τέλος του και εγώ προχώρησα προς την οινοθήκη Easy Beer & Burger, προκειμένου να συναντήσω τον συνταξιδιώτη μου και να απολαύσουμε τους εκλεκτούς οίνους. Αφού δοκίμασα αρκετούς κατέληξα σε ένα malbec από την Αργεντινή.

Όταν η ώρα είχε προχωρήσει κατεβήκαμε προς τον ποταμό, μέσω της πλατείας Δημαρχείου,

κάλεσα Redcab και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Βέβαια η νύχτα δεν είχε τελειώσει.
Όταν φτάσαμε, πήραμε από το μπαρ του ξενοδοχείου μπύρες, ζητήσαμε και ποτήρια κρασιού και όταν ήπιαμε τις μπύρες,

ο συνταξιδιώτης μου κατέβασε από το δωμάτιό του, δύο μπουκάλια εκλεκτού κόκκινου οίνου, του έτους 2014, παλαιωμένου για 24 μήνες σε βαρέλια, τον οποίο κουβαλούσε από την Ελλάδα.

Πίνοντας τον εκλεκτό οίνο κλείσαμε με τον καλύτερο τρόπο την τελευταία νύχτα μας στη Ρίγα. Την επόμενη ημέρα θα φεύγαμε για Ταλίν.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 14. - Ταλίν Ι. Μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο.

Την άλλη ημέρα μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο κατεβάσαμε τις αποσκευές μας, τις φορτώσαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για Εσθονία και συγκεκριμένα για το Ταλίν. Η απόσταση από τη Ρίγα έως το Ταλίν, ανέρχεται σε 310km και ο απαιτούμενος χρόνος, σύμφωνα με τους χάρτες της google είναι τέσσερις ώρες και δέκα λεπτά. Ύστερα από 120km, και σε χρόνο περίπου μία ώρα και τριάντα λεπτά, είχαμε μπει στην Εσθονία και κατευθυνόμαστε προς το Ταλίν.

Η Δημοκρατία της Εσθονίας είναι χώρα της βορειοανατολικής Ευρώπης και μία από τις τρεις βαλτικές χώρες. Συνορεύει νότια με τη Λετονία ανατολικά με τη Ρωσία, βόρεια βρέχεται από τον Φινλανδικό κόλπο και δυτικά βρέχεται από τη Βαλτική θάλασσα. Έχει έκταση 45.339 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.318.705 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2018.
Η Εσθονία απέκτησε την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ τον Αύγουστο του έτους 1991 και την 01-05-2004, έγινε μέλος της Ε.Ε.
Η Εσθονία διαθέτει περισσότερες από 1400 λίμνες (οι περισσότερες πολύ μικρές). Περίπου το 70% του πληθυσμού είναι Εσθονοί, ενώ υπάρχει σημαντική ρωσική μειονότητα. Επισημαίνεται ότι οι Εσθονοί προσομοιάζουν με τους Φινλανδούς και τους Ούγγρους και όχι με τους λαούς της υπόλοιπης Βαλτικής.
Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο που είχαμε επιλέξει ήταν το Park Inn by Radisson Central Tallinn, επί της οδού Narva maantee 7c, πάρα πολύ κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας, αφήσαμε τις αποσκευές μας, κατεβήκαμε, μπήκαμε στο αυτοκίνητο, πήγαμε στο γραφείο της εταιρείας, το οποίο ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας και εκεί αφήσαμε το αυτοκίνητο, όπως είχα συμφωνήσει από την Ελλάδα και ξεκινήσαμε την εξόρμησή μας προς το κέντρο της παλιάς πόλης του Ταλίν. Ευτυχώς η εταιρεία ενοικίασης είχε γραφείο και στο κέντρο της πόλης και όχι μόνο στο αεροδρόμιο, το οποίο κατασκευάστηκε για τις ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων της Μόσχας του έτους 1980. Στο Ταλίν και στην ευρύτερη περιοχή, είχαν διεξαχθεί τα θαλάσσια αθλήματα των ολυμπιακών αγώνων της Μόσχας.
Είχαμε σκεφτεί, πριν παραδώσουμε το αυτοκίνητο, να πάμε προς το παλάτι του Καντριόργκ το οποίο είχε ιδρυθεί από τον Τσάρο Πέτρο τον Α και το οποίο στεγάζει το αξιόλογο Εθνογραφικό Μουσείο που σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο Τέχνης της Εσθονίας. Όμως ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν λίγος, το μουσείο το είχα επισκεφτεί σε προηγούμενο ταξίδι, οπότε προτιμήσαμε να παραδώσουμε άμεσα το αυτοκίνητο και να περπατήσουμε στην παλιά πόλη του Ταλίν.
Το Ταλίν είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 423.420 κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του έτους 2016. Βρίσκεται επί της βόρειας ακτογραμμής της χώρας στις ακτές του Φινλανδικού κόλπου και σε απόσταση 80 km, περίπου, από το Ελσίνκι.
Η Εσθονία και ειδικά το Ταλίν θεωρούνται από τους χώρους που έχει αναπτυχθεί η υψηλή τεχνολογία. Άλλωστε όπως είναι γνωστό, μεταξύ των άλλων, στην Εσθονία έχει εφευρεθεί και το Skype. Η συναλλαγή των πολιτών με το κράτος γίνεται ηλεκτρονικά, με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν εκμηδενιστεί η κρατική γραφειοκρατία. Μεγάλο επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι πριν από μερικά χρόνια η Εσθονία ήταν τμήμα της ΕΣΣΔ.
Η Παλιά Πόλη του Ταλίν έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Προχωρήσαμε προς το ιστορικό κέντρο της πόλης. Μπροστά μας ήταν τα τείχη, οι πύργοι των τειχών και η παλιά πύλη.

Μπήκαμε στην παλιά πόλη και προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Vana-Viru, παρατηρώντας στο βάθος το κωδωνοστάσιο του Δημαρχείου

και παρατηρώντας τα κάθετα, στον κεντρικό πεζόδρομο, μικρά πλακόστρωτα σοκάκια.

Το ιστορικό κέντρο του Ταλίν είναι μικρό, αλλά παράλληλα μυστηριακό και γοητευτικό. Η ανοικοδόμησή του πραγματοποιήθηκε από τον 13ο ως το 16ο αιώνα. Το Ταλίν (παλιότερα ονομαζόταν Reval) υπήρξε μια ακμάζουσα εμπορική πόλη με πληθώρα καταστημάτων, σπιτιών και εκκλησιών, τα οποία παραμένουν μέχρι σήμερα ανέπαφα, λόγω των τειχών τα οποία περιτοίχιζαν την πόλη. Μάλιστα συνεχίζοντας στην οδό Viru, βρεθήκαμε στη διασταύρωση των οδών Viru, Vana turg, Vene και Vanaturu kael, όπου βρίσκεται το εμβληματικό Olde Hansa restaurant (Vana turg 1),

στην είσοδο του οποίου υπήρχε η παρακάτω πινακίδα, την οποία είδαμε αργότερα όταν κατεβαίναμε.

Επίσης στην ίδια διασταύρωση, απέναντι από το Olde Hansa Restoran, βρίσκεται το restaurant Peppersack, το οποίο είναι επίσης αξιόλογο, το είχα επισκεφτεί σε προηγούμενο ταξίδι στο Ταλίν.

Από την παραπάνω διασταύρωση προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Vanaturu kael και το πρώτο που παρατήρησα από τη γωνία που έστριψα προς την Vanaturu kael, ήταν η πλαϊνή όψη του κτιρίου του Δημαρχείου με το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιό του.

Το μοναδικό γοτθικού ρυθμού δημαρχείο στη Βαλτική είναι αυτό του Ταλίν, ένα εντυπωσιακό κτίριο περίπου επτά αιώνων, αφού κατασκευάστηκε το έτος 1404 στην καρδιά της πόλης, ενώ ευρήματα και μαρτυρίες αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός παλαιότερου κτίσματος στην ίδια ακριβώς θέση. Τον 17ο αιώνα έγινε στο κτίριο, η προσθήκη του κωδωνοστασίου, το οποίο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και τελικά αποκαταστάθηκε το έτος 1950. Από το έτος 1975 το κτίριο λειτουργεί ως Δημαρχείο, αλλά έχει και διάφορες άλλες χρήσεις, όπως ως αίθουσα εκδηλώσεων, αλλά και ως εκθεσιακός χώρος. Γενικά πλήθος εκδηλώσεων και εκθέσεων πραγματοποιούνται στο γοτθικού ρυθμού κτίριο. Στην κορυφή του Δημαρχείου βρίσκεται ένας ανεμοδείκτης με τη μορφή ενός άντρα με μεγάλο μουστάκι, συμβολικό θεματοφύλακα της πόλης.
Συνεχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος της οδού Vanaturu kael και ύστερα από λίγα μέτρα φτάσαμε στην πλατεία Δημαρχείου, με το Δημαρχείο,

και με τα λοιπά όμορφα κτίρια.

(με υλικό από taxidologio.gr)

Από την πλατεία Δημαρχείου προχωρήσαμε, μάλλον ανηφορίσαμε κατά μήκος της οδού Dunrik, περάσαμε έξω μια μπυραρία, στην οποία είχα περάσει υπέροχα σε προηγούμενο ταξίδι μου στο Ταλίν, ήμουν ευτυχής που συνέχιζε τη λειτουργία της με μπύρα παραγωγής της, εντός μάλιστα του χώρου και περπατώντας λίγα μέτρα ακόμα βρεθήκαμε στη γωνία των οδών Rataskaevu και Dunrik, σε ένα πηγάδι το οποίο ονομάζεται Cat's Well
και το οποίο στην ήταν κάποτε μια από τις κύριες πηγές νερού για την Παλιά Πόλη του Ταλίν.

Ύστερα από λίγα μέτρα συναντήσαμε την Ορθόδοξη (πρώην) εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι μια μεσαιωνική πρώην εκκλησία. Ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, τον προστάτη των ψαράδων και των ναυτικών. Αρχικά κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα και ένα τμήμα του είχε καταστραφεί στη σοβιετική βομβιστική επίθεση, για την εξουδετέρωση των Ναζί, κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε έχει αποκατασταθεί και σήμερα στεγάζει ένα υποκατάστημα του Μουσείου Τέχνης της Εσθονίας, εστιάζοντας κυρίως στην εκκλησιαστική τέχνη από τον Μεσαίωνα έως τον 20ο αιώνα. Η πρώην εκκλησία χρησιμοποιείται επίσης ως αίθουσα συναυλιών.

Προχωρήσαμε, ανηφορίζοντας, προς τον λόφο Toompea, στον οποίο κατά τον 13ο αιώνα κατοικούσε η δανέζικη αριστοκρατία. Η σχέση της δανέζικης αριστοκρατίας με τους πληβείους δεν ήταν καθόλου καλές, γι' αυτό είχαν κατασκευαστεί και τα μεγάλα και χοντρά τείχη που φυλάσσουν την είσοδο.

Στην περιοχή βρίσκεται και ο δανέζικος βασιλικός κήπος, μια όαση ξεκούρασης για όλους τους κατοίκους της περιοχής.

Θεωρείται ότι εκεί σχεδιάστηκε η σημαία της Δανίας.
Μπήκαμε μέσα στο κάστρο. Το κάστρο Toompea κατασκευάστηκε τον 10ο και τον 11ο αιώνα από κατοίκους της αρχαίας Εσθονίας. Αρχικά η οχύρωση του ήταν από ξύλα η οποία είχε δημιουργηθεί τον 9ο αιώνα. Το έτος 1219, όταν το κάστρο κατελήφθη από Δανούς Σταυροφόρους υπό την ηγεσία του Βάλντεμαρ Β’, ανακατασκευάστηκε και ένα μεγάλο τμήμα του, παραμένει ανέπαφο μέχρι και σήμερα. Σε διάστημα επτά αιώνων το κάστρο γκρεμίστηκε και ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές.
Συνεχίσαμε να προχωράμε ανηφορίζοντας, όμως με μικρή κατά μήκος κλίση μέχρι που παρατηρήσαμε τον μεγάλου μεγέθους Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, με τους λαμπερούς τρούλους, ο οποίος κατασκευάστηκε τα τέλη του 18ου αιώνα, από τους Ρώσους, πάνω στον τάφο ενός ήρωα της Εσθονικής μυθολογίας του Kalev.

Οι Ρώσοι κατασκεύασαν την εκκλησία σε μια προσπάθεια ρωσοποίησης του Ταλίν. Ύστερα από λίγο περπάτημα, συναντήσαμε τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας, γοτθικής - μπαρόκ αρχιτεκτονικής.

Κατασκευασμένος τον 13ο αιώνα στον λόφο Toompea, ο μεσαιωνικός Καθεδρικός Ναός της Παρθένου Μαρίας, ήταν η εκκλησία της εσθονικής ελίτ και των Δανών ευγενών, πολλοί από τους οποίους είναι ενταφιασμένοι στο περίτεχνο εσωτερικό της. Παρατηρώντας το εντυπωσιακό μπαρόκ καμπαναριό του καθεδρικού ναού, το οποίο είναι μια προσθήκη του 18ου αιώνα, σκέφτηκα ότι στην κορυφή του από ύψος 69 μέτρων θα μπορούσα να απολαύσω τη θέα της πόλης, όπως είχα κάνει την προηγούμενη ημέρα ανεβαίνοντας στο καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου της Ρίγας. Προχώρησα προς την εκκλησία, αλλά δυστυχώς, εκείνη την ώρα, η πρόσβαση στο καμπαναριό ήταν κλειστή.
Περπατώντας, είχαμε φτάσει σε ένα από τα ψηλά σημεία του χαμηλού λόφου Toompea και προχωρήσαμε προς ένα από τους τρεις χώρους που προσφέρουν υπέροχη θέα προς την πόλη.
Παρατηρήσαμε τη θέα προς τον φινλανδικό κόλπο,

προς τα γοτθικού ρυθμού υψηλά κτίρια και κυρίως προς το καμπαναριό της εκκλησίας του Saint Olav και προς το κωδωνοστάσιο του Δημαρχείου, κατασκευές οι οποίες δέσποζαν στην πόλη.

Η εκκλησία του Saint Olav, είναι η παλαιότερη εκκλησία της πόλης, κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα από την ντόπια Σκανδιναβική κοινότητα και ανάμεσα στον 14ο και τον 15ο υπήρξε το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο.
Στο παρελθόν ήταν κέντρο παρακολούθησης της KGB.
Παρατήρησα και τη σειρά των αμυντικών πύργων του τείχους και δίπλα την οροφή του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι.

Σύμφωνα με την ιστορία ο τελευταίος πύργος προς νότο, ονομαζόταν και πύργος των ιπποτών, αφού από αυτόν οι ιππότες κρυφοκοίταζαν τις γυναίκες της αριστοκρατίας στα σπίτια τους.
Ήταν πολύ όμορφη η θέα της πόλης από τον λόφο. Συνέχιζα να παρατηρώ την παλιά πόλη, τη ρομαντική και μυστηριώδη παλιά πόλη,

αλλά και το κράμα μεσαιωνικής γοητείας και μοντερνισμού, κράμα το οποίο αποτελείται από τους μεσαιωνικούς πυργίσκους, από τις επάλξεις των κάστρων, από τα μυτερά καμπαναριά γοτθικών εκκλησιών και τα μπαρόκ παλάτια, αλλά και από τους γυάλινους ουρανοξύστες και τα μοντέρνα εμπορικά κέντρα.

Αφού έριξα μερικές ακόμα ματιές στην όμορφη πόλη,

αρχίσαμε να κατεβαίνουμε.

Περάσαμε και πάλι από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι.

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να μπούμε, μέσα. Ήταν όμορφο και το εσωτερικό του, οι φωτογραφίες όμως απαγορεύονταν.

Πίσω από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, σήμερα, στα ερείπια του κάστρου βρίσκεται το κτίριο της Βουλής των Εσθονών, κατασκευασμένο το έτος 1920.

Προχώρησα προς το Κοινοβούλιο της Εσθονίας, με τα όμορφα χρώματα όπου το πλάτωμα μπροστά από το κτίριο της Βουλής, μου έδινε καλύτερη θέα του εντυπωσιακού Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι.

Συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε και παρατηρήσαμε ότι σε όλη την περιοχή μέσα και έξω από τα τείχη,

ήταν το σύνολο, σχεδόν, των πρεσβειών.

Μάλιστα απέναντι από τη Ρωσική πρεσβεία,

βρίσκεται το παλαιότερο καφενείο του Ταλίν, το Maiasmokk Cafe. Αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε σε λίγη ώρα, όταν θα είχαμε τελειώσει τον περίπατο. Θα άξιζε να πιούμε το πρώτο ποτό της ημέρας στο παλαιότερο καφενείο του Ταλίν.
Προχωρήσαμε παρατηρώντας όμορφα κτίρια,

βγήκαμε στην πλατεία Δημαρχείου,

προχωρήσαμε προς την οδό Harju και προς το Harju Street park

και είδαμε φωτογραφίες από τον βομβαρδισμό του Ταλίν,

όταν στις 9 Μαρτίου 1944, 280 αεροπλάνα του κόκκινου στρατού βομβάρδισαν την περιοχή της οδού Harju, όπου ήταν τα κέντρα επιχειρήσεων των Ναζί.
Αφού κάναμε μερικές ακόμα βόλτες στην περιοχή

και περάσαμε από τον παλαιότερο κινηματογράφο του Ταλίν,

προχωρήσαμε πάλι προς την πλατεία Δημαρχείου,

περάσαμε από το παλαιότερο φαρμακείο

και τα βήματά μας, μας οδήγησαν προς το Maiasmokk Cafe,

για το πρώτο ποτό της ημέρας.

 

[gelf]

Η ιστορία θα συνεχιστεί μετά από δύο, περίπου, εβδομάδες γιατί ενώ είχα κανονίσει ένα 4ήμερο στο Εδιμβούργο για malt whisky και χαλάρωση, μου προέκυψε κι ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Σακραμέντο, στο οποίο κόλλησα μερικές ημέρες για Σαν Φρανσίσκο κλπ.



Κεφάλαιο 15. - Ταλίν ΙΙ. Μια βόλτα στα μπαράκια.

Μπήκαμε στο Maiasmokk Cafe. Το παλαιότερο καφενείο του Ταλίν.

Πήραμε από ένα ποτό, αλλά δεν αντέξαμε. Συνοδέψαμε το μαλτ ουίσκι με ένα μαύρο σοκολατάκι. Το Ταλίν και ιδιαίτερα το Maiasmokk Cafe, φημίζεται για την ποιότητα της σοκολάτας που διαθέτει. Επίσης το Maiasmokk Cafe, είναι και ένα ατμοσφαιρικό καφέ.

Αφού καθίσαμε αρκετή ώρα εκεί και ήπιαμε τα ποτά μας, αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό.
Κατεβήκαμε πάλι στην πλατεία Δημαρχείου, προχωρήσαμε προς την οδό Harju και στρίψαμε αριστερά στην οδό Müürivahe, όπου στον αριθμό 2, βρίσκεται ένα από τα 100 καλύτερα restaurant του κόσμου, σύμφωνα με κάποιες αξιολογήσεις. Το Gloria restaurant.

Θέλαμε κατ' αρχή να πιούμε έναν εκλεκτό οίνο, αλλά δυστυχώς το κελάρι ήταν κλειστό,

λόγω Κυριακής. Προχωρήσαμε προς την κύρια είσοδο. Μετά την κεντρική πόρτα εισόδου, υπάρχει μεγάλη βιτρίνα με όλες τις διακρίσεις (κύπελλα κλπ) του restaurant. Ανεβήκαμε τη μεγαλοπρεπή σκάλα και το εσωτερικό ήταν όπως το θυμόμουν. Εξαιρετικό. Πολύ ατμοσφαιρικό.

Κατευθυνθήκαμε προς το μπαρ. Μας εξήγησαν ευγενικά, ότι δεν σερβίρουν φαγητό, γιατί το restaurant, εκείνη την ημέρα, ήταν κλεισμένο από την κυβέρνηση για μια διακρατική δεξίωση. Επίσης μας είπαν, ότι για δύο ώρες, μέχρι να ξεκινούσε η εκδήλωση, μπορούσαμε να καθίσουμε να πιούμε τα ποτά μας. Το δεχτήκαμε ευχαρίστως και έτσι απολαύσαμε τα ποτά μας στον υπέροχο χώρο του Gloria restaurant. Αφού ήπιαμε τα ποτά μας στο Gloria 1937, βγήκαμε έξω και σκεφτήκαμε που να πάμε για φαγητό. Είχαμε τέσσερις γνωστές επιλογές. Το Olde Hansa restaurant, το restaurant Peppersack, απέναντι από το Olde Hansa, το Rataskaevu 16 και την επί της οδού Dunkri 5, μπυραρία Beer House. Η μπυραρία αυτή, διαθέτει μπύρα η οποία παράγεται μέσα στον χώρο της. Προτιμήσαμε την επιλογή της μπυραρίας.

Μπήκαμε μέσα, ο χώρος ήταν υπέροχος, όπως τον θυμόμουν.

Η μπυραρία διαθέτει κι ένα όμορφο αίθριο,

με ξεχωριστά δωματιάκια γύρω του.

Όμως εμείς προτιμήσαμε να καθίσουμε στον κυρίως χώρο. Είναι πολύ ωραία αίσθηση να απολαμβάνεις τη μπύρα σου, έχοντας γύρω σου όμορφα μπαρ και τα καζάνια παραγωγής. Από την παραγωγή στην κατανάλωση.

Οι απαστερίωτες μπύρες ήταν εξαιρετικές. Φάγαμε λίγο και ήπιαμε αρκετές μπύρες. Οι μπύρες αυτές, δεν φουσκώνουν όπως αυτές της ευρείας κατανάλωσης. Είναι μεγάλη απόλαυση να πίνεις φρέσκιες μπύρες.
Αφού φάγαμε και κυρίως απολαύσαμε τις μπύρες μας, φύγαμε από τη μπυραρία και κατεβήκαμε προς την οδό Harju και προς το Harju Street park.

Εκεί καθίσαμε υπαίθρια σε ένα μπαράκι και συγκεκριμένα στο Cafe Amore, όπου απολαύσαμε ένα μπουκάλι ισπανικό λευκό κρασί.

Αφού ήπιαμε το κρασί, συνεχίσαμε με το καλύτερο. Πολύ κοντά στο Gloria 1937, στον ίδιο δρόμο, επί της οδού Müürivahe 14, βρίσκεται το Valli Bar.

Όπως αναφέρει μια εύστοχη κριτική, το Valli Bar είναι: "το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Είναι το καλύτερο μέρος για τη θεραπεία της ασθένειάς σας, χωρίς ιατρική παρέμβαση".
Μπήκαμε μέσα. Το μπαρ ήταν γεμάτο από ανθρώπους που έπιναν. Και έπιναν πολύ.

Ο μπάρμαν ήταν αμίλητος κι έβαζε πάρα πολύ γρήγορα τα ποτά. Ρίχνω μια ματιά στην κάβα του μπαρ. Η κάβα ήταν πολύ ενημερωμένη και πλούσια, ενώ είχε και τις τιμές πάνω στα μπουκάλια.
Ρίχνω μια ματιά στην τιμή του εξαιρετικού malt whisky Ardberg. Η τιμή του ήταν 4 ευρώ.
Θυμήθηκα ότι πριν από ένα χρόνο στη Στοκχόλμη ένα ποτήρι malt whisky Ardberg, το είχα πληρώσει 15,92 ευρώ (152 SEK).
Παρήγγειλα τρία ποτά ταυτόχρονα, 1 ποτήρι Ardberg (με κόστος 4 ευρώ) για να απολαύσω τη γεύση του, 1 ποτήρι Εσθονική βότκα (με κόστος 2 ευρώ) για να δοκιμάσω την τοπική βότκα και ένα ποτήρι μισό λίτρο Pilsner Urquell (με κόστος 4 ευρώ – όσο ανεβαίναμε βορειότερα ανέβαινε και το κόστος, ιδίως των ποτών).

Ήπια πρώτα το Ardberg, απολαμβάνοντας τη γεύση του. Στη συνέχεια ήπια λίγη Pilsner Urquell, για να σβήσω το Ardberg και κατόπιν ήπια την Εσθονική βότκα.
Κατόπιν ήπια την υπόλοιπη Pilsner Urquell, για να σβήσω την Εσθονική βότκα και παρήγγειλα πάλι Ardberg.
Όσο έμεινα στο θεραπευτικό αυτό μέρος, έπινα Ardberg. Βέβαια σε όχι κατάλληλα ποτήρια, αλλά με αρκετή ποσότητα, προφανώς μεγαλύτερη από αυτή που σερβίρουν στα μπαράκια της Ευρώπης.

Πάλι θυμήθηκα την ποσότητα και την τιμή του Ardberg, που είχα πιει στη Στοκχόλμη.
Όπως προανέφερα το Valli Bar είναι το τελευταίο σοβιετικό μπαρ. Ενώ είμαστε στον πάγκο και πίναμε τα ποτά μας, ένας συμπότης που καθόταν κι αυτός στον πάγκο μας ρώτησε από πού είμαστε. Του είπα ότι είμαστε Έλληνες. Χάρηκε πολύ. Μας είπε ότι πίνουμε ωραία ποτά. Επίσης μας είπε ότι αυτός είναι από τη Δανία και από τότε που συνταξιοδοτήθηκε, πριν από είκοσι χρόνια, εγκαταστάθηκε στο Ταλίν. Μας είπε ότι έκανε την καλύτερη επιλογή της ζωής του και ότι κάθε ημέρα βρίσκεται στο Valli Bar. Σκέφτηκα ότι η σύνταξη του Δανού έπιανε τόπο.
Περάσαμε πολύ ωραία στο Valli Bar.
Αφού ήπιαμε τα ποτά μας, σκεφτήκαμε να πάμε για λίγο στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε. Βγαίνοντας από το μπαρ, η ώρα ήταν περασμένες εννιά το βράδυ, αλλά μόνο βράδυ δεν ήταν. Πήγαμε στο ξενοδοχείο. Δεν ήταν μακριά ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας. Έκανα ένα σύντομο ντους και ξεκουράστηκα λίγο.
Όταν βγήκαμε προχωρήσαμε πάλι προς την παλιά πόλη.

Η ώρα ήταν έντεκα και τέταρτο τη νύχτα. Περπατώντας σκέφτηκα ότι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, είναι το "Σκοτάδι στο Ταλίν". Βέβαια για να δούμε σκοτάδι στο Ταλίν, πλησίασαν μεσάνυχτα.
Μπήκαμε στην παλιά πόλη και προχωρήσαμε.

Ο κόσμος είχε αραιώσει αρκετά. Η απόβαση των Φιλανδών στο Ταλίν για week end, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Όπως μας είχε εξηγήσει ένας μπάρμαν, η οικονομία του Ταλίν εξαρτάται, αρκετά, από την απόβαση των Φιλανδών για week end. Οι Φινλανδοί κάνουν πολύ μεγάλη κατανάλωση, ιδίως ποτών. Χαρακτηριστικά ο μπάρμαν μας είχε πει ότι πάνω από το 80% του τζίρου που πραγματοποιούν οι Φινλανδοί, είναι για ποτά. Επίσης μας είπε ότι ο τζίρος της Παρασκευής, του Σαββάτου και εν μέρει της Κυριακής, τους αρκεί για όλη την επόμενη εβδομάδα.
Περπατήσαμε λίγο

περάσαμε μπροστά από την πινακίδα που είχαμε δει το απόγευμα

και η οποία έγραφε 14 βήματα προς τον 15ο αιώνα και έτσι ένα τέταρτο πριν από τα μεσάνυχτα μπήκαμε στο Olde Hansa, να πιούμε κάποια από τα τελευταία ποτά μας. Γνωρίζαμε ότι το Olde Hansa, σταματά να σερβίρει ακριβώς μεσάνυχτα. Και γνωρίζαμε, επίσης ότι το Olde Hansa είναι ένα ατμοσφαιρικό bar-restaurant.

Οι σερβιτόροι και οι barmen ήταν ντυμένοι με μεσαιωνικά ρούχα.

Παραγγείλαμε μπύρες. Δύο για τον κάθε ένα, αφού σε ένα τέταρτο σταματούσε το σερβίρισμα. Η μπύρα μας σερβιρίστηκε σε πήλινο δοχείο.

Βέβαια εμένα αυτό το φολκλόρ δεν μου ταιριάζει και πολύ. Γι' αυτό αφιερώσαμε λίγο χρόνο στο Olde Hansa. Και είχαμε εναλλακτική επιλογή, ένα μπαρ το οποίο έκλεινε αργά.
Έτσι όταν μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και αφού είχαμε πιει τις μπύρες μας, αποχαιρετίσαμε το Olde Hansa,

βγήκαμε έξω

και κατευθυνθήκαμε προς το επί της οδού Sauna 8, Sigmund Freud Bar, το οποίο κλείνει αργότερα. Όμορφο μπαρ με ενημερωμένη κάβα. Καθίσαμε εκεί μέχρι να κλείσει, ήπια δύο ποτήρια cardhu, ποτό το οποίο πίνω σταθερά πάνω από 25ετία. Φαίνεται ότι εκείνη την ώρα, την τελευταία νύχτα του ταξιδιού, αναζήτησα μια οικεία γεύση. Όταν έκλεινε το μπαρ, βγήκαμε, κάναμε μια τελευταία μικρή βόλτα στα σοκάκια της παλιάς πόλης,

η νύχτα συνέχιζε να είναι φωτεινή αν και η ώρα ήταν περίπου δύο το πρωί, φτάσαμε έως το Δημαρχείο και την πλατεία Δημαρχείου,

κατηφορίσαμε προς την πύλη εξόδου,

βγήκαμε έξω, ρίξαμε μια τελευταία ματιά στην παλιά πόλη του Ταλίν

από την οποία απομακρυνόμαστε

και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας.
Την επόμενη ημέρα πολύ πρωί θα ξεκινούσαμε για Ελσίνκι. Θυμήθηκα ένα αεροπορικό ταξίδι Πεκίνο-Κοπεγχάγη, πριν από λίγα χρόνια. Το αεροπλάνο είχε περάσει νότια από το Ταλίν και στο βάθος διακρίνονταν τα φώτα του Ελσίνκι. Θυμήθηκα και τη φωτογραφία που είχα βγάλει τότε.

Ανεβήκαμε γρήγορα στα δωμάτιά μας, για ολιγόωρο ύπνο. Εξαιρετικά περάσαμε και την τελευταία νύχτα του ταξιδιού μας.

 

[gelf]

Επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες, συνεχίζω την ιστορία μου μετά από 2+ εβδομάδες.
Η καθυστέρηση δικαιολογημένη, λόγω ταξιδιών, κυρίως επαγγελματικών.
Δεν μου αρέσει η καθυστέρηση στη συνέχεια των ιστοριών, αφού οι ιστορίες "χάνονται", αλλά αυτή τη φορά μέσα σε 40-45 ημέρες βρέθηκα σε Αιθιοπία, Βρυξέλλες, Βυρητό, Εδιμβούργο, Σαν Φρανσίσκο, Σακραμέντο, Λος Άντζελες κλπ και έτσι ήταν αδύνατο να επιταχύνω τη συνέχιση των ιστοριών.





Κεφάλαιο 16. - Το ταξίδι Ταλίν Ελσίνκι.

Την άλλη ημέρα ξυπνήσαμε πάρα πολύ πρωί. Είχαμε βγάλει εισιτήρια για το Ελσίνκι με το πρωινό καράβι, με ώρα αναχώρησης 07.30, από το λιμάνι του Ταλίν. Ξύπνησα 06.15, έφαγα πολύ γρήγορο πρωινό, κατέβηκε και ο συνταξιδιώτης μου και κατηφορίσαμε για το λιμάνι.
Στις επτά το πρωί είμαστε ήδη στο λιμάνι κατευθυνόμενοι προς την πύλη μας (πύλη 1).

Μπήκαμε στο ferry, το οποίο ήταν ενός έτους και κινείτο με φυσικό αέριο. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι από μια σύντομη ματιά που είχε ρίξει ο συνταξιδιώτης μου, ο οποίος είχε βγάλει ηλεκτρονικά τα εισιτήρια περίπου είκοσι ημέρες πριν από την αναχώρησή μας, με δύο τρόπους μπορούσαμε να μετακινηθούμε από το Ταλίν στο Ελσίνκι. Ο ένας τρόπος ήταν με καταμαράν και ο χρόνος ταξιδιού είναι ενενήντα λεπτά, ενώ ο άλλος ήταν με το κανονικό καράβι (ferry) που παίρνει και αυτοκίνητα και ο χρόνος ταξιδιού είναι δύο ώρες. Τα καταμαράν λειτουργούν, μόνο τη θερινή περίοδο. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση ότι τα δρομολόγια με καταμαράν, δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα, παρ' όλο του ότι όταν ταξιδέψαμε εμείς, ήταν τέλη Μάη.
Δεν έχω προσωπική άποψη γι' αυτό το θέμα, επειδή εγώ το διάστημα εκείνο έλειπα στο εξωτερικό και το θέμα της μετακίνησής μας από Ταλίν σε Ελσίνκι, το είχε αναλάβει ο συνταξιδιώτης μου.
Μπήκαμε, λοιπόν στο ferry, το οποίο ήταν τεράστιο και το οποίο διέθετε τα πάντα, από πρίζες και ιντερνέτ έως αναπαυτικά καθίσματα και καμπίνες. Το ferry ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα του, δηλαδή στις 07.30 και μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τη θέα του Ταλίν από τη θάλασσα.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής από την αρχή έως το τέλος της διασταυρωνόμαστε συνεχώς με καράβια που είχαν κατεύθυνση προς Ταλίν.

Τα κάτω καταστρώματα του τεράστιου ferry, ήταν αποκλειστικά καταστήματα

μάλλον πολυκαταστήματα, για να αγοράζουν οι Φινλανδοί με τιμές Εσθονίας, κυρίως ποτά.

Πριν περάσουν δύο ώρες, το ferry αφού πέρασε από κάποιες νησίδες και δασώδεις ακτές,

άρχισε να προσεγγίζει το Ελσίνκι.

Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε τη θέα του Ελσίνκι από τη θάλασσα.

Συνέχισα να παρατηρώ όταν το ferry μπήκε στο λιμάνι

και έφτασε στην αποβάθρα.

Πλησιάζοντας την αποβάθρα, το ferry άνοιξε τις πόρτες για τα αυτοκίνητα,

ενώ οι επιβάτες βγήκαν από τη φυσούνα.

Βγαίνοντας έβγαλα μια φωτογραφία το υπερσύγχρονο ferry.

Κατεβήκαμε στην αποβάθρα.

Όπως είναι γνωστό, τα πάντα στο Ελσίνκι, είναι οργανωμένα. Από το λιμάνι ξεκινούσε το τραμ. Βγάλαμε από τα εκδοτήρια

εισιτήρια και κατευθυνθήκαμε προς την αφετηρία του τραμ

και σε λίγα λεπτά, είμαστε στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου αφήσαμε για μερικές ώρες τις αποσκευές μας.

 

[Grerena]

Επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες, συνεχίζω την ιστορία μου μετά από 2+ εβδομάδες.
Η καθυστέρηση δικαιολογημένη, λόγω ταξιδιών, κυρίως επαγγελματικών.
Δεν μου αρέσει η καθυστέρηση στη συνέχεια των ιστοριών, αφού οι ιστορίες "χάνονται", αλλά αυτή τη φορά μέσα σε 40-45 ημέρες βρέθηκα σε Αιθιοπία, Βρυξέλλες, Βυρητό, Εδιμβούργο, Σαν Φρανσίσκο, Σακραμέντο, Λος Άντζελες κλπ και έτσι ήταν αδύνατο να επιταχύνω τη συνέχιση των ιστοριών.

Γκλουπ!!!! Θυμάστε την κραυγή του σαστίσματος των Mac Duck?
@gelf Μην τα λες έτσι απότομα! Με τάραξες.
Δεν πειράζει όμως αφού γύρισες τη ... μισή υφήλιο, το βρίσκω λογικό να καθυστερήσεις την ιστορία σου. Χαλάλι σου. Δικαιολογημένος.

Για το ταξίδι αυτό Ταλίν-Ελσίνκι πάντα το σκεφτόμουν και έψαχνα σχετικές πληροφορίες. Μας τις έδωσες από πρώτο χέρι και όπως πάντα τόσο αναλυτικά που εγώ τουλάχιστον δεν έχω απορίες. Είμαι έτοιμη με την παρούσα ιστορία-οδηγό σου να πάω και εγώ προς αυτά τα μέρη, με την πρώτη ευκαιρία που θα βρω προσιτά εισιτήρια.
Ευχαριστώ.

Πάντως από τα παραπάνω αν σου έρθει όρεξη να γράψεις ιστορία εγώ θα σε παρότρυνα να ξεκινούσες από Εδιμβούργο και Βυρητό που με ενδιαφέρουν περισσότερο και θα ήθελα να τα "δω" με τα δικά σου μάτια.

 

[gelf]

@Grerena, σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια (γραπτά). Θα προσπαθήσω να γράψω τις ιστορίες που αναφέρεις. Προς το παρόν ξεκίνησα μια ιστορία όπου για γευσιγνωσία ξεκινήσαμε, αλλά αλλού βρεθήκαμε (Μαρόκο). Προσπαθώ να τελειώσω, πρώτα, τις εν εξελίξει ιστορίες. Έχω και την ιστορία για τα Βαλκάνια που με στοιχειώνει, τόσο από άποψη μεγέθους, όσο και από άποψη χρόνου.




Κεφάλαιο 17. - Ελσίνκι.

Το Ελσίνκι είναι η πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Φινλανδίας στις ακτές του Κόλπου της Φινλανδίας. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 635.000 περίπου κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2016, ενώ ο πληθυσμός της ευρύτερης περιοχής προσεγγίζει τον αριθμό του 1.250.000 κατοίκων, από το σύνολο των 5.500.000 κατοίκων της Φινλανδίας.
Το Ελσίνκι έχει μικρή ιστορία, αφού ως οικιστικό κέντρο δημιουργήθηκε το έτος 1550, ως αντίπαλο δέος στην απέναντι πόλη του Ταλίν. Στο πέρασμα του χρόνου, το Ελσίνκι δεν έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην περιοχή της Βαλτικής, μέχρι το έτος 1809, μετά την ήττα της Σουηδίας από τη Ρωσία στον Φινλανδικό πόλεμο, όπου ο τσάρος Αλέξανδρος Α, μετά την προσάρτηση της Φινλανδίας στη Ρωσική αυτοκρατορία, μετέφερε την πρωτεύουσα από το Τούρκου στο Ελσίνκι. Στόχος ήταν να μειωθεί η Σουηδική επιρροή. Παράλληλα, ανοικοδομήθηκε μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης σε νεοκλασικό στυλ, ώστε να προσομοιάζει με την Αγία Πετρούπολη.
Οι Φιλανδοί δεν είναι Σκανδιναβοί. Θέλουν να μοιάζουν αλλά δεν είναι. Άλλωστε η Φινλανδία, δεν ανήκει στη Σκανδιναβία. Οι Φιλανδοί είναι ίδια φυλή με τους Εσθονούς και έχουν συγγένεια με τους Ούγγρους.
Βέβαια ο τρόπος λειτουργίας του κράτους και των πολιτών ολοένα και προσεγγίζει με τη Σκανδιναβία.
Αυτά σκεφτόμουν, όταν φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό

και αφήσαμε τις αποσκευές μας για να περπατήσουμε λίγες ώρες στην πόλη.
Προχωρήσαμε κατ' αρχή δυτικά κατά μήκος της οδού Kaivokatu, η οποία είναι μπροστά από τον σιδηροδρομικό σταθμό και στη συνέχεια βορειοδυτικά, κατά μήκος της λεωφόρου Mannerheimintie και περάσαμε γρήγορα από το Κοινοβούλιο της Φινλανδίας, το αρχιτεκτονικό στυλ του οποίου συνδυάζει τον νεοκλασικισμό και τον σκανδιναβικό κλασικισμό με τον μοντερνισμό των αρχών του 20ού αιώνα.

Το κτίριο κατασκευάστηκε από το έτος 1926, έως το έτος 1931 και εγκαινιάστηκε στις 7 Μαρτίου 1931.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε δυτικά, βρεθήκαμε στην οδό Fredrikinkatu και προχωρήσαμε βορειοδυτικά κατά μήκος αυτής,

προς ένα από τα γνωστότερα αξιοθέατα του Ελσίνκι την εκκλησία Τεμπελιαούκιο, η οποία βρίσκεται στο τέλος (από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά) της οδού Fredrikinkatu και στη συμβολή αυτής με την οδό Lutherinkatu.
Ο Ναός Τεμπελιαούκιο μια πρωτότυπη εκκλησία, γνωστή και ως εκκλησία στο βράχο, είναι κυκλικής διατομής έχει κατασκευαστεί το έτος 1969, με όλους τους τοίχους να είναι κάτω από την επιφάνεια του εδάφους

και να αποτελούνται από το βραχώδες έδαφος της περιοχής, ενώ από την επιφάνεια του εδάφους προεξέχει μόνο ο τρούλος.

Αυτή η κατασκευή έχει ως αποτέλεσμα την εξαιρετική ακουστική. Σε προηγούμενο ταξίδι το είχα διαπιστώσει, ακούγοντας το εκκλησιαστικό όργανο.

Επιστρέψαμε μέσω των οδών Fredrikinkatu, Simonkatu και Kaivokatu στον σιδηροδρομικό σταθμό,

ο οποίος ο οποίος είναι στη θέση παλαιότερου και μικρότερου (του έτους 1862) και λειτούργησε με τη σημερινή του μορφή το έτος 1919. Είναι σχεδιασμένος σε αρχιτεκτονικό στυλ art nouveau.

Ο συνταξιδιώτης αποχώρησε από την περιήγηση, λέγοντάς μου ότι πάει για μπύρα στο πάρκο Esplanadi, λίγο νοτιότερα.
Παρατηρώντας τον σιδηροδρομικό σταθμό, προχώρησα δίπλα, στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού.

Στο βόρειο τμήμα της πλατείας του σιδηροδρομικού σταθμού, βρίσκεται το Εθνικό Θέατρο της Φινλανδίας.

Το Εθνικό Θέατρο της Φινλανδίας, λειτούργησε το έτος 1902. Η λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην ανεξαρτησία της χώρας. Όπως είναι γνωστό η Φινλανδία, ήταν τμήμα της Ρωσικής αυτοκρατορίας, ενώ η πνευματική ελίτ της χώρας ήταν Σουηδική. Η ανάπτυξη της Φινλανδικής γλώσσας και της τέχνης, ιδιαίτερα του θεάτρου δημιούργησαν τις πολιτιστικές συνθήκες κατ' αρχή και στη συνέχεια τις πολιτικές συνθήκες για την ανεξαρτησία της χώρας το έτος 1917.
Μπροστά από το όμορφο κτίριο του Εθνικού Θεάτρου της Φινλανδίας, βρίσκεται το άγαλμα του Aleksis Kivi.

Ο Aleksis Kivi (10 Οκτωβρίου 1834 - 31 Δεκεμβρίου 1872), ήταν Φιλανδός συγγραφέας που έγραψε το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημα στη φινλανδική γλώσσα, Seven Brothers (Φινλανδικός τίτλος: Seitsemän veljestä).

Στο νότιο τμήμα της πλατείας του σιδηροδρομικού σταθμού, βρίσκεται η Εθνική Πινακοθήκη της Φινλανδίας.

Η Εθνική Πινακοθήκη της Φινλανδίας, λειτούργησε την πρωτοχρονιά του 2014, με στόχο την προώθηση των φινλανδικών εικαστικών τεχνών. Αποτελείται από το μουσείο τέχνης Ateneum με έργα ζωγραφικής κορυφαίων Φιλανδών ζωγράφων, το μουσείο σύγχρονης τέχνης Kiasma και το Μουσείο Τέχνης Sinebrychoff, με πίνακες ξένων ζωγράφων.
Προχώρησα προς το κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης της Φινλανδίας,

το παρατήρησα από κοντά, δεν μπήκα μέσα γιατί ήταν Δευτέρα και ήταν κλειστά.
Μετά την παρατήρηση του κτιρίου της Εθνικής Πινακοθήκης της Φινλανδίας, άφησα πίσω μου την πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού, προχώρησα νότια και βρέθηκα στην κεντρική εμπορική οδό Aleksanterinkatu.

Αφού έκανα μερικές βόλτες στο κέντρο της πόλης,

πέρασα από ένα δρώμενο για τον μεγάλο συνθέτη και βιολιστή Sibelius,

ο οποίος ως ο μεγαλύτερος συνθέτης της Φινλανδίας, βοήθησε με τον τρόπο του στον αγώνα για την ανεξαρτησία της χώρας, ήθελα να μπω, όμως ατύχησα

και στη συνέχεια προχώρησα προς την πλατεία Senate Square (πλατεία της Γερουσίας), η οποία βρίσκεται μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι.

Ο Καθεδρικός Ναός του Ελσίνκι, γνωστός και ως “η καρδιά του Ελσίνκι” είναι ένας ιδιαίτερα κατάλευκος μεγαλοπρεπής Ευαγγελικός Λουθηρανικός ναός που βρίσκεται σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία του Ελσίνκι και σχεδιάστηκε ως σημείο αναφοράς του αυτοκρατορικού κέντρου του Ελσίνκι.

Οι εργασίες ανέγερσής του ξεκίνησαν το έτος 1830 και ολοκληρώθηκαν το έτος 1852, το αρχιτεκτονικό στιλ του ναού χαρακτηρίζεται νεοκλασικό και μέχρι την ολοκλήρωσή του, το σχέδιο δέχτηκε τροποποιήσεις από δύο διαφορετικούς αρχιτέκτονες τον Carl Ludvig Engel στον οποίο οφείλεται το συνολικό ύφος, αφού ο αρχιτέκτονας αυτός σχεδίασε αρκετά νεοκλασικά κτίρια στο Ελσίνκι, ενώ μετά το θάνατό του το έτος 1940, το έργο συνεχίστηκε για δώδεκα ακόμα χρόνια, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Ernst Lohrmann ο οποίος έκανε κάποιες παρεμβάσεις στο αρχικό σχέδιο του ναού. Η συγκεκριμένη εκκλησία χτίστηκε προς τιμήν του Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου του πρώτου και μέχρι την ανεξαρτητοποίηση της Φινλανδίας το 1917 ονομαζόταν εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Σήμερα ο καθεδρικός ναός είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης και ετησίως δέχεται περισσότερους από 350.000 επισκέπτες. Βέβαια, ο ναός λειτουργεί κανονικά με τέλεση λειτουργιών και μυστηρίων.
Μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό, βρίσκεται το άγαλμα του τσάρου Αλέξανδρου του δεύτερου, με ένα περιστέρι στο κεφάλι.

Από την πλατεία Senate Square, παρατήρησα και προς το Helsinki University Museum

Από την πλατεία της Γερουσίας προχώρησα νότια προς τη θάλασσα. Φτάνοντας στο πάρκο Esplanadi, προχώρησα προς την πλατεία της αγοράς.

Μπροστά στην πλατεία της αγοράς και στη θάλασσα βρίσκεται το Δημαρχείο του Ελσίνκι.

Το Δημαρχείο του Ελσίνκι, ολοκληρώθηκε το έτος 1833, το κτίριο αρχικά είχε σχεδιαστεί ως ξενοδοχείο, από τον αρχιτέκτονα Carl Ludvig Engel (και αυτό), ο οποίος είχε σχεδιάσει επίσης τα μεγάλα κτίρια γύρω από την πλατεία της Γερουσίας, στην οποία βρισκόμουν πριν από ελάχιστα λεπτά, αλλά και όπως αναφέρθηκε και παραπάνω στον αρχιτέκτονα αυτόν οφείλεται το συνολικό ύφος του κέντρου της πόλης, αφού ο αρχιτέκτονας αυτός σχεδίασε πολλά νεοκλασικά κτίρια στο Ελσίνκι, τον 19ο αιώνα. Οι αρχές της πόλης, αγόρασαν το κτίριο το έτος 1901, το κτίριο ανακαινίστηκε, άλλαξε χρήση και από το έτος 1913, λειτουργεί ως δημαρχείο της πόλης.
Από την πλατεία της αγοράς, προχώρησα ανατολικά και παρατήρησα τον Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι.

Ο Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι του Ελσίνκι, είναι ορθόδοξος ναός, αρχιτεκτονικού στυλ νεοβυζαντινού ρυθμού, είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, σχεδιάστηκε το από το Ρώσο αρχιτέκτονα Αλεξέι Γκορνόστεφ και κατασκευάστηκε μετά το θάνατό του από το έτος 1862 έως το έτος 1868. Αποτελεί την έδρα της ορθόδοξης επισκοπής του Ελσίνκι και θεωρείται η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία της Δυτικής Ευρώπης. Ο ναός βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου,

κοντά στο επιβατικό λιμάνι του Ελσίνκι.
Προχώρησα προς τον Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι.

Ανέβηκα στο προαύλιο του καθεδρικού ναού Ουσπένσκι, προκειμένου να απολαύσω τη θέα της πόλης. Κατ' αρχήν παρατήρησα προς τον άλλο Καθεδρικό που ήμουν πριν από λίγη ώρα.

Συνέχισα να παρατηρώ νοτιοδυτικά και δυτικά από το προαύλιο του καθεδρικού ναού Ουσπένσκι προς το λιμάνι, προς την πλατεία της αγοράς και προς τη γέφυρα σύνδεσης της περιοχής Katajanokka με την κυρίως πόλη.

Η περιοχή Katajanokka, που βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι, ήταν ακρωτήριο, αλλά μετατράπηκε σε τεχνητή νησίδα με τη διάνοιξη του καναλιού που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία.
Συνεχίζω την παρατήρηση προς βορρά και προς την παραλιακή οδό Pohjoisranta.

Όμορφη περιοχή, όμορφη θέα.

Στο εσωτερικό του ναού βρίσκονται πολλές πολύτιμες εικόνες, όμως αυτή τη φορά, λόγω Δευτέρας ο Ναός ήταν κλειστός, οπότε δυστυχώς δεν μπόρεσα να τον επισκεφτώ.
Κατεβαίνοντας από την εκκλησία,

παρατηρούσα προς το λιμάνι και προς τα απέναντι κτίρια.

Έφτασα στην προβλήτα, έκανα μερικές βόλτες,

παρατήρησα τις πισίνες που είχαν δίπλα στο λιμάνι

και πέρασα από το μνημείο Keisarinnankivi, το ονομαζόμενο ως «η πέτρα της αυτοκράτειρας» και το οποίο είναι το παλαιότερο δημόσιο μνημείο στο Ελσίνκι.

Το μνημείο κατασκευάστηκε στην πλατεία της αγοράς για να τιμήσει την αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα (τη σύζυγο του τσάρου Νικολάου Α), για την πρώτη επίσκεψή της στο Ελσίνκι. Η αυτοκράτειρα επισκέφτηκε την πόλη το έτος 1833 με το σύζυγό της, ο οποίος πήγε για να επιθεωρήσει την κατασκευή του νέου κέντρου του Ελσίνκι. Το μνημείο είναι σε σχήμα οβελίσκου αποτελούμενο από κόκκινο γρανίτη. Στην κορυφή του οβελίσκου, βρίσκεται μια χάλκινη σφαίρα καθώς και ο δικέφαλος αετός, ο οποίος κάποτε ήταν ένα από τα εμβλήματα της αυτοκρατορικής Ρωσίας.
Συνέχισα τη βόλτα μου στην παραλιακή ζώνη

και προχώρησα προς το πάρκο Esplanadi, για να συναντήσω τον συνταξιδιώτη μου.

Το Esplanadi, είναι ένα στενόμακρο αστικό πάρκο στο κέντρο του Ελσίνκι, που βρίσκεται μεταξύ της πλατείας Erottaja και της πλατείας της αγοράς και είναι παράλληλο με την κεντρική εμπορική οδό Aleksanterinkatu.

Και αυτό σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Carl Ludwig Engel και άνοιξε αρχικά το έτος 1818.
Τον συνταξιδιώτη μου τον συνάντησα στο ανατολικό άκρο του πάρκου όπου στεγάζεται το ιστορικό εστιατόριο Kappeli, το οποίο άνοιξε το έτος 1867. Καθόταν στον υπαίθριο χώρο προς το πάρκο και είχε πιει τις μπύρες του και ήταν ευτυχής. Μπροστά από το εστιατόριο βρίσκεται μια υπαίθρια σκηνή,

η οποία φιλοξενεί σχεδόν καθημερινά παραστάσεις ζωντανής μουσικής.
Ήπια κι εγώ μια μπύρα αναζωογονήθηκα και στη συνέχεια προχωρήσαμε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό. Πήραμε τις αποσκευές μας, μπήκαμε στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο Vantaa (HEL) του Ελσίνκι για την πτήση της επιστροφής.

 

[Dina Z]

Ακόμα κι αν δεν με ενδιέφερε να επισκεφθώ το Ελσίνκι μετά από τις φωτογραφίες και την περιγραφή σου θα έτρεχα να βγάλω αμέσως εισιτήρια.

 

[gelf]

@Dina Z. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου. Ένας από τους λόγους που γράφω τις ιστορίες είναι για να τις θυμάμαι. Ένας από τους λόγους που αναρτώ τις ιστορίες είναι για να παρακινηθούμε σε ταξίδια.



@Defkalion, @katkats, @silversurfer, συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά η παρούσα ιστορία αφορά στις Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Φινλανδία. Όποτε έχετε χρόνο, παρακαλώ να διορθωθεί ο προορισμός. Αντί για Ισλανδία Φινλανδία, να γραφεί Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Φινλανδία.
Ευχαριστώ.






Κεφάλαιο 18.- Επίλογος.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Vantaa του Ελσίνκι, δέκα λεπτά πριν ανοίξει το check in της Aegean. Δώσαμε άμεσα την αποσκευή του συνταξιδιώτη μου, η οποία ήταν στο ίδιο βάρος περίπου, αφού αφ' ενός είχαμε πιει τους εκλεκτούς οίνους που μετέφερε, αλλά εγώ είχα προσθέσει μερικά μπουκάλια βότκας εξαπλής απόσταξης, δηλαδή προφανώς Zoladkowa, τα οποία είχα αγοράσει στο αεροδρόμιο της Βαρσοβίας και τα κουβαλούσα σε όλο τα ταξίδι στις Βαλτικές χώρες. Όταν άνοιγα ένα μπουκάλι, μετά το μπάνιο στη θάλασσα, έλεγα στους φίλους μου γελώντας, ότι πρέπει να το τιμήσουμε, αφού έχει περάσει έξι χώρες. Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Φινλανδία και τέλος Ελλάδα.
Αφού παραδώσαμε τη μεγάλη αποσκευή, περάσαμε τους ελέγχους γρήγορα, αφού το αεροδρόμιο του Ελσίνκι, διαθέτει fast line και κατευθυνθήκαμε άμεσα προς το lounge της SAS, όπου φάγαμε ελαφρά και δοκιμάσαμε τους αφρώδεις γαλλικούς οίνους και τα κρασιά.

Όταν πλησίασε η ώρα αναχώρησης, κατευθυνθήκαμε προς το αεροπλάνο. Το lounge ήταν δίπλα στην πύλη αναχώρησης.
Το αεροπορικό ταξίδι, κύλισε υπέροχα. Απογειωθήκαμε

και μου δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσω από ψηλά τη θέα του Ελσίνκι, με τη φινλανδική φύση που περιβάλλει την πόλη, το έντονο υγρό στοιχείο που κυριαρχεί και τις νησίδες στον Φινλανδικό κόλπο.

Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνονται, ο σιδηροδρομικός σταθμός, η πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού, η Εθνική Πινακοθήκη της Φινλανδίας, ο Καθεδρικός Ναός, η πλατεία της Γερουσίας, το πάρκο Esplanadi, η πλατεία της αγοράς, το Δημαρχείο, ο Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι, τα δύο λιμάνια και συνολικά το κέντρο της πόλης του Ελσίνκι.

Το αεροπλάνο κατευθύνθηκε προς νότο και διέσχισε τη Βαλτική Θάλασσα και συγκεκριμένα τον Φινλανδικό κόλπο, εγώ παρατηρούσα τα πλοία της γραμμής Ελσίνκι - Ταλίν

και ύστερα από λίγη ώρα είδα τα παράλια της Εσθονίας.

Αμέσως μετά περάσαμε πάνω από το Ταλίν, ανατολικά του κέντρου της παλιάς πόλης.

Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνεται το λιμάνι και το μικρό ιστορικό κέντρο του Ταλίν.

Στη συνέχεια παρατηρούσα από το αεροπλάνο τη γεωμορφολογία των Βαλτικών χωρών, με το ήπιο γεωμορφολογικό ανάγλυφο, με τις μικρές υψομετρικές διαφορές με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών λιμνών και ποταμών μικρής παροχής με μικρές κατά μήκος κλίσεις.

Μετά την οπτική απόλαυση, αφοσιώθηκα στις υλικές απολαύσεις. Ποτό και φαγητό.
Δεν έχω κανένα παράπονο από την Aegean. Το αντίθετο μάλιστα. Στο αεροπλάνο της Aegean, ευτυχώς ήμουν πάλι business class εκμεταλλευόμενος τα προνόμια της χρυσής κάρτας. Ήμουν σε θέση μπροστά (1A), οπότε εκτός από το ποτό καλωσορίσματος, τα σπέσιαλ ουίσκι, τα φαγητά, είχα στη διάθεσή μου και τέσσερις ποικιλίες από εξαιρετικά κρασιά.

Το πρώτο πιάτο με τα θαλασσινά το συνόδεψα με λευκό κρασί, ενώ το κυρίως πιάτο με κόκκινο κρασί.
Όταν έφτασε το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος,

προχώρησα γρήγορα προς το parking. Πήρα το αυτοκίνητο και ύστερα από δύο ώρες, ήμουν σπίτι μου, αν και είχε νυχτώσει, έπεσα στη θάλασσα και στη συνέχεια οργάνωσα τις φωτογραφίες του ταξιδιού.

Πέρασα πολύ όμορφα στο ταξίδι στις Βαλτικές χώρες.

Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία, υπάρχει ένα αξίωμα. Όσο προχωράς προς βορρά η διαβίωση ακριβαίνει. Η Λιθουανία είναι η πιο φθηνή χώρα, η Λετονία, ακριβότερη, η Εσθονία πιο ακριβή από τη Λετονία και προφανώς η Φινλανδία πολύ ακριβότερη από όλες τις Βαλτικές χώρες. Λοιπόν τα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού συμπερασματικά ήταν:

Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Βαρσοβία (one way) κόστισε 50 ευρώ, με Aegean. Το αεροπορικό εισιτήριο Βαρσοβία – Βίλνιους (one way) κόστισε περίπου 45 ευρώ, με LOT Nordica. Το αεροπορικό εισιτήριο Ελσίνκι - Αθήνα (one way), κόστισε 75 ευρώ, με Aegean, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων δαπανών, για τηλεφωνική κράτηση μέσω της Aegean, για κλάση S, ώστε να είναι δυνατή η αναβάθμιση της κράτησης σε θέση business.
Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Η ενοικίαση αυτοκινήτου από Τετάρτη μεσημέρι έως Κυριακή μεσημέρι, με παραλαβή στο Βίλνιους και παράδοση στο Ταλίν κόστισε 280 ευρώ.
Στο Βίλνιους για τις μετακινήσεις στις οποίες δεν έπαιρνα το αυτοκίνητο, για λόγους που είναι γνωστοί, χρησιμοποίησα uber, το οποίο κόστισε 2,50 ευρώ, περίπου, κατά μέσο όρο η διαδρομή.
Στη Ρίγα για τις μετακινήσεις στις οποίες δεν έπαιρνα το αυτοκίνητο, χρησιμοποίησα τα redcabs, τα οποία κόστισαν 4,50 ευρώ, περίπου, κατά μέσο όρο η διαδρομή.
Στο Ταλίν δεν χρησιμοποίησα μέσο μεταφοράς, γιατί το ξενοδοχείο ήταν σε πολύ μικρή απόσταση από την περιτοιχισμένη παλιά πόλη.
Το εισιτήριο του ferry Ταλίν - Ελσίνκι, κόστισε 25 ευρώ.
Στο Ελσίνκι χρησιμοποιήσαμε τραμ, από το λιμάνι έως το σιδηροδρομικό σταθμό αλλά δεν θυμάμαι το ποσό γιατί τα εισιτήρια τα έβγαλε από το μηχάνημα ο συνταξιδιώτης μου. Δεν ήταν πάντως ακριβά.
Η μετακίνηση από το κέντρο της πόλης του Ελσίνκι έως το αεροδρόμιο κόστισε 5,50 ευρώ.

Διαμονή.
Στο Βίλνιους, για τις δύο πρώτες διανυκτερεύσεις είχα κάνει κράτηση, στο Crowne Plaza Vilnius, στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 70 ευρώ με πολύ καλό πρωινό.
Στη Ρίγα είχα κάνει κράτηση, στο Riga Islande Hotel, στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 75 ευρώ, με καλό πρωινό.
Στο Ταλίν, είχα κάνει κράτηση, στο Park Inn by Radisson Central Tallinn στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 95 ευρώ με πολύ καλό πρωινό.

Κόστος διαβίωσης.
Το κόστος διαβίωσης στη Λιθουανία είναι χαμηλό σε σχέση με την Ελλάδα, το κόστος διαβίωσης στη Λετονία είναι υψηλότερο σε σχέση με αυτό της Λιθουανίας αλλά είναι πιο χαμηλό σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ το κόστος διαβίωσης στην Εσθονία προσεγγίζει αυτό της Ελλάδας.
Στη Φινλανδία το κόστος διαβίωσης απογειώνεται.
Με βάση τα παραπάνω το κόστος ήταν κυμαινόμενο.
Συγκεκριμένα:
Από άποψη φαγητού, στο Βίλνιους ένα πλούσιο δείπνο με εξαιρετικές μπύρες κόστιζε, κατά μέσο όρο, λιγότερο από 15 ευρώ το άτομο. Στη Ρίγα κόστιζε λίγο παραπάνω από 15 ευρώ το άτομο, ενώ για στο Ταλίν ήταν λίγο πιο αυξημένες οι τιμές, ιδίως στα ποτά.
Από άποψη ποτών, η μπύρα κόστιζε από 1,50 έως 2,50 ευρώ στο Βίλνιους, 2,00 με 3,00 ευρώ στη Ρίγα, 3,00 έως 5,00 ευρώ στο Ταλίν.
Η μπουκάλα κρασί κόστιζε από 18 ευρώ και άνω.
Για το Valli Bar, στο Ταλίν, δηλαδή το τελευταίο σοβιετικό μπαρ, το οποίο είναι το καλύτερο μέρος για τη θεραπεία των ασθενειών, χωρίς ιατρική παρέμβαση, τα έγραψα αναλυτικά το 1 ποτήρι Ardberg είχε κόστος 4 ευρώ, 1 ποτήρι Εσθονική βότκα είχε κόστος 2 ευρώ και ένα ποτήρι μισό λίτρο Pilsner Urquell είχε κόστος 4 ευρώ.
Κατά τα λοιπά, υπήρχε είσοδος στο Πανεπιστήμιο του Βίλνιους (αν θυμάμαι καλά 2 ευρώ), ενώ η είσοδος στο ναό του Αγίου Πέτρου στη Ρίγα κόστισε 9 ευρώ (η θέα πληρώνεται) και η είσοδος στον Καθεδρικό Ναό της Ρίγας κόστισε 3 ευρώ. Όπως είχα γράψει στο σχετικό κεφάλαιο για την είσοδο στο Μουσείο Κατοχής της Λετονίας 1940-1991, πλήρωνες όσα και αν ήθελες.

Επαναλαμβάνω. Πέρασα πολύ όμορφα στις Βαλτικές χώρες και θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου πολλές εικόνες και από αυτό το ταξίδι.

Εικόνες όπως αυτές από το κέντρο του Βίλνιους, όπως από τον Καθεδρικό ναό και την πλατεία του καθεδρικού

με το χρωματιστό πλακάκι το οποίο σηματοδοτεί το τέλος της ανθρώπινης αλυσίδας, την οποία σχημάτισαν το έτος 1989, σχεδόν δύο εκατομμύρια Εσθονοί, Λετονοί και Λιθουανοί, από το Ταλίν έως το Βίλνιους.

Εικόνες από τον λόφο και τον πύργο Γκεντιμίνας.

Εικόνες από το κέντρο της παλιάς πόλης του Βίλνιους.

Εικόνες από τη δημοκρατία του Uzupis και από την υπέροχη μπυραρία στην ακροποταμιά.

Εικόνες του Βίλνιους, από ψηλά.

Εικόνες από τη Γιούρμαλα, την παραλία της και το κτίριο στο οποίο έμεναν οι τσάροι και στη συνέχεια οι ηγέτες του ΚΚΣΕ, κατά τις θερινές διακοπές τους

Εικόνες της Ρίγας, από τη γέφυρα Vanšu διάβασης του ποταμού Daugava.

Εικόνες από το κέντρο της παλιάς πόλης της Ρίγας.

Εικόνες από την Art Nouveau συνοικία της Ρίγας.

Εικόνες της Ρίγας, από ψηλά.

Εικόνες από το κέντρο του Ταλίν.

Εικόνες του Ταλίν από ψηλά.

Εικόνες του Ταλίν από το πλοίο.

Εικόνες από το θεραπευτικό κέντρο, δηλαδή από το τελευταίο σοβιετικό μπαρ.

Εικόνες του Ταλίν από το αεροπλάνο κατά τη διαδρομή Ελσίνκι - Αθήνα.

Εικόνες του Ελσίνκι από το πλοίο.

Εικόνες από το κέντρο του Ελσίνκι, όπως του σιδηροδρομικού σταθμού

του Εθνικού Θεάτρου της Φινλανδίας,

του Καθεδρικού Ναού του Ελσίνκι,

του Καθεδρικού Ναού Ουσπένσκι.

καθώς και του λιμανιού, της θάλασσας και των απέναντι κτιρίων.

Εικόνες του Ελσίνκι από τον Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι.

Εικόνες του Ελσίνκι από το αεροπλάνο κατά τη διαδρομή Ελσίνκι - Αθήνα.

Εικόνες, πολλές εικόνες!

Πέρασα όμορφα σ' αυτό το ταξίδι στις Βαλτικές χώρες.
Και ένα απαισιόδοξο συμπέρασμα.
Εκτός από το Ελσίνκι, στις άλλες πόλεις είχα να πάω αρκετό καιρό. Μελαγχόλησα συγκρίνοντας τη δική τους ανάπτυξη, σε σχέση με τη δική μας οπισθοδρόμηση. Θα πέσω στη θάλασσα, θα πιω ένα malt whisky, θα συνέλθω και θα σχεδιάσω ένα επόμενο ταξίδι.



ΤΕΛΟΣ

 

[Defkalion]

@gelf διόρθωσα τους προορισμούς

 

[escursione]

Ευχαριστούμε για την τέλεια ιστορία σου! Πολλά συγχαρητήρια για τα όμορφα δομημένα κεφάλαια, τις πληροφορίες και τις όμορφες εικόνες (από ψηλά, από χαμηλά, από τη θάλασσα, από το αεροπλάνο) που μας χάρισες. Ακριβώς τις ίδιες χώρες και με την ίδια σειρά τις επισκέφτηκα το καλοκαίρι του 2016 και όντως πέρασα εξίσου πολύ όμορφα και η ανάπτυξη τους είναι εντυπωσιακή. Ακόμα θυμάμαι πως επικύρωναν οι γυναίκες τα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες στο Ταλίν όπου πλησίαζαν τη τσάντα στο μηχάνημα και άναβε το λαμπάκι, την εντυπωσιακή αίθουσα αναμονής στο λιμάνι του Ταλίν και τον τρόπο που έμπαινες στο καράβι και πολλά άλλα που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Σχετικά με τις τιμές έχεις απόλυτο δίκιο όσο ανεβαίνεις ακριβαίνουν και μάλιστα το Ταλίν μου φάνηκε πανάκριβο (για το Ελσίνκι δεν το συζητάω...).

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[giannoula]

το μόνο που εχω να πω είναι ότι είσαι θησαυρός!! Ανεκτίμητες οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες σου!! Η πιστή fan σου!