Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Μια παγωμένη άνοιξη στη Βαλτική.

[villi]

Για να φτάσουμε στο μουσείο κατηφορίσαμε τον τεράστιο και πολύ πλατύ δρόμο Gedimino που μας είχε αφήσει το λεωφορείο 3 ώρες πριν.Τώρα ο κόσμος είχε κάνει την εμφανισή του πηγαίνοντας κυρίως αντίθετα από μας προς την τεράστια πλατεία του Καθεδρικού η οποία αποτελεί σημείο συνάντησης,παιχνιδιού και χαλάρωσης.Η πρώτη εντύπωση της πόλης είναι ότι ενώ όλα δείχνουν παλιά είναι τόσο καλοδιατηρημένα.Δείχνει από τη μία παρακμιακή και εύθραυστή κι από την άλλη τόσο διαβολικά ελκυστική και όμορφη!Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της.Ενώ νωρίς το πρωί γνωρίσαμε την έξαλλη πλευρά τους τώρα στους δρόμους έβλεπες σοφιστικέ πανύψηλες κοπέλες και καλοντυμένους νεαρούς. Παράδοξη πόλη!
Μπροστά από το μουσείο πήρα βαθειά ανάσα,είχα διαβάσει τόσα πολλά θλιβερά που τώρα θα ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια μου…και πράγματι ζωντάνεψαν!
Γενικά δεν είμαι μουσειόφιλη,θα επιλέξω να δω μόνο αυτά που νομίζω ότι θα με ενδιαφέρουν και δε θα με κάνουν να βαρεθώ.Ε,λοιπόν πρώτη φορά που δεν ήθελα να φύγω!Θα μπορούσα να καθίσω μέρες να κοιτώ και να ξανακοιτώ τις δραματικές φωτογραφίες,τις στολές,το υλικό πολέμου και κατασκοπίας αλλά το μεγάλο σοκ ήταν σε εκείνο το υπόγειο…
Το κτίριο αυτό χρησιμοποιήθηκε από την Κα Γκε Μπε λόγω του σημείου του για παρακολούθηση αλλά και σαν χώρος φυλάκισης,βασανιστηρίων και εκτέλεσης .Τώρα που ξαναθυμάμαι γράφοντας τις εικόνες σφίγγεται το στομάχι μου.Οι Έλληνες προγονοί μας έχουνε υποφέρει επίσης πολύ από τους κατακτητές μας και νομίζω ότι σα λαός που γνωρίζει την αιματοβαμμένη ιστορία του συμπάσχουμε με τους υπόλοιπους πονεμένους λαούς.Προσωπικά από την νεότερη ιστορία τα τραγικά γεγονότα που με συγκλονίζουν είναι η Μικρασιατική Καταστροφή και η γενοκτονία των Ποντίων.Με την επίσκεψή μου στο μουσείο αυτό μια τρίτη γενοκτονία αυτή των λαών της Βαλτικής προστέθηκε.
Τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν τα εκθέματα δεν περιγράφονται με λόγια,θα σας γράψω μόνο για την ανατριχίλα που ένιωσα βλέποντας τους χώρους φυλάκισης στο υπόγειο και φτάνοντας στο δωμάτιο εκτέλεσης το κεφάλι μου σφύριζε από οργή.Την ωρα που ετοιμαζόμασταν να μπούμε βγαίνουν δύο νεαροι όπου ο ένας έκλαιγε με λυγμούς,κάθισε κάτω κι έπαιρνε βαθιές ανάσες να ηρεμήσει.Τι θα δω εκεί μέσα σκέφτηκα και πριν προλάβω να τελειώσω τη σκέψη προχώρησα κι αντίκρισα έναν τοίχο γεμάτο από τα σημάδια των σφαιρών,ένα πάτωμα καλυμμένο με γυαλί όπου από κάτω έβλεπες τα προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων που είχαν μαρτυρήσει σ’αυτό ακριβώς το δωμάτιο χωρίς να έφταιξαν ποτέ!
Το πιο σοκαριστικό όμως είναι το βίντεο από κάποια ταινία τους που δείχνει με λεπτομέρειες την στιγμή της εκτέλεσης και το σημείο από όπου τους πέταγαν σε φορτηγά και έριχναν πίσω τους στην τρύπα έναν κουβά νερό για να ξεπλύνουν το πάτωμα.Δε μπόρεσα να το δω δεύτερη φορά,βγήκα έξω και πήρα βαθιά ανάσα…ένα μεγάλο γιατί???Όποιος βρεθεί στο Βίλνιους και τον ενδιαφέρει η ιστορία πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από δω,είναι μεν γροθιά στο στομάχι αλλά οφείλουμε να ξέρουμε και να μην ξεχνάμε.
Αρκετά σας ψυχοπλάκωσα όμως καιρός για περιπλάνηση στην πόλη!Ανηφορίσαμε και πάλι τον Gedimino μπαίνοντας σε στενά κι χαζεύοντας πολλά μπαρόκ αρχιτεκτονικής κτίρια ώσπου φτάσαμε σε μια γέφυρα του ποταμού Νέρις που διασχίζει την πόλη.Ο καθαρότερος ποταμός που είδαμε σε αυτό το ταξίδι με περιπατητικά μονοπάτια εκατέρωθεν.

Από κει και μέσω της όμορφης οδού Vrublevskio ξανανταμώσαμε τον Καθεδρικό οπότε και είχε έρθει η ώρα πια να τον επισκεφτούμε.Την ώρα εκείνη όμως είχε λειτουργία και ήταν γεμάτος κόσμο οπότε με πολύ προσοχή σταθήκαμε τον παρατηρήσαμε και βγήκαμε.

Είναι γεγονός πάντως ότι σε όποια εκκλησία μπήκαμε μέχρι και αργά το απόγευμα γινόταν λειτουργία.Έχω την αίσθηση ότι οι Λιθουανοί πρέπει να είναι οι πιο θρησκευόμενοι από τους τρεις λαούς της Βαλτικής.
Επειτά ακολουθώντας το δρόμο του πανεπιστημίου του Βίλνιους περάσαμε μπροστά από το προεδρικό μέγαρο,τίποτε το φοβερό,ειδαμε το πανεπιστήμιο με τους 12 συνολικά περίβολους,περιδιαβήκαμε στενά σοκάκια τόσο μα τόσο ρομαντικά,σε ένα από αυτά είδαμε τον τοίχο των καλλιτεχνών και τελικά φτάσαμε στην εκκλησία της Αγίας Άννας.Εντυπωσιακή εκκλησία γοτθικού ρυθμού χτισμένη σύμφωνα με τον οδηγό από 33 διαφορετικά είδη τούβλων.

Δίπλα της ο ναός του Αγίου Βερναρδίνου,το μεγαλύτερο από τα γοτθικά κτίρια της χώρας.

Είχε φτάσει ήδη το μεσημέρι όταν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε φάει τίποτα οπότε που αλλού στο σούπερμάρκετ ολοταχώς.Κι εδώ είχε τα πιο ωραία αρτοποιήματα που φάγαμε σε όλο το ταξίδι,όπως επίσης και μαγειρευτά λιθουανικής κουζίνας να τα πάρεις σε πακέτο.Κι αφού κάναμε έναν γερό εφοδιασμό με ποτά,φαγητά κλπ επιστρέψαμε στο διαμερισματάκι μας,φάγαμε του σκασμού και φυσικά ένα καλό φαγητό θέλει κι έναν καλό ύπνο!Μας περίμενε ανάβαση οπότε έπρεπε να ξεκουραστούμε λιγάκι!

 

[villi]

Ξυπνήσαμε λοιπόν φρέσκοι και ανανεωμένοι,χαράξαμε στο χάρτη την πορεία που θα ακολουθούσαμε και ξεκινήσαμε.Αφήσαμε στα αριστερά μας την πλατεία του καθεδρικού που λόγω καλού καιρού ήταν γεμάτη κόσμο και ανηφορίσαμε προς το λόφο Gedimino.Μαζί μας ανηφόριζε αρκετός κόσμος,κυρίως ντόπιοι καθώς αποτελεί κλασσική διαδρομή βόλτας για ζευγαράκια και όχι μόνο.Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ο πύργος Gediminas.

Ο πύργος αυτός είναι ότι απέμεινε από το αρχικό κάστρο το οποίο είχε ξεκινήσει να κατασκευάζει με ξύλο ο Δούκας Gediminas και ολοκλήρωσε προσθέτοντας κόκκινο τούβλο ο Δούκας Vytautas.Τώρα στο εσωτερικό του λειτουργεί μουσείο με αρχαιολογικά ευρύματα του λόφου και της γύρω περιοχής.Για μένα όμως το πιο σημαντικό κομμάτι του πύργου είναι ο όροφος με τις φωτογραφίες από την ανθρώπινη αλυσίδα που σχηματίστηκε από τους λαούς των τριών χωρών της Βαλτικής κατά το κίνημα της ανεξαρτησίας.

Συγκλονιστικό το ντοκιμαντέρ που παρουσιάζεται,αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά να το παρακολουθήσετε.Από την κορυφή του πύργου η θέα είναι μαγευτική!

Ακριβώς απέναντι αγναντεύοντας από το λόφο βλέπεις ένα δεύτερο λόφο αυτόν με τους τρεις σταυρούς.

Για να πάμε εκεί κατηφορίσαμε τον λόφο Γκεντιμίνο από την αντίθετη πλευρά προς την οδό Arsenato η οποίος στη συνέχεια γίνεται οδός T.Kosciuskos.Εκεί θα βρείτε ένα κάθετο ανηφορικό δρόμο με άσφαλτο αρχικά κι έπειτα χωμάτινο ως την κορυφή.Το κακό ήταν ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του δρόμου ήταν καλυμμένο με πάγο γιατί δεν το έβλεπε καθόλου ο ήλιος και η ανάβαση ήταν αρκετά δύσκολη.Σε άλλη εποχή θα είναι μια ωραιότατη βόλτα ελαφρώς κουραστική.Η θέα από το λόφο είναι πολύ καλή και οι τρεις σταυροί ορθώνονται επιβλητικοί.Την ώρα που φτάσαμε εμείς δεν ήταν κανείς άλλος εκεί,την ησυχία διέκοπτε μόνο το σφύριγμα του αέρα και απολαύσαμε Βίλνιους από ψηλά!!!

Η κάθοδος έγινε με πολύ προσοχή από τον ίδιο δρόμο και συνεχίσαμε με κατεύθυνση τον ναό των Αγίων Πέτρου και Πάυλου.Όμορφη εκκλησία τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά όπου γινόταν λειτουργία εικάζω εσπερινός ή κάτι τέτοιο με μαζική συμμετοχή κόσμου όλων των ηλικιών.Και αφού λειτουργηθήκαμε για λίγο μιας και είχε ενδιαφέρον η λειτουργία στα λιθουανικά συνεχίσαμε περιφερειακά με κατέυθυνση την περιοχή Uzupis.Κι όταν λέω περιφερειακά το εννοώ καθώς βγήκαμε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και περπατήσαμε τουλαχιστόν μία ώρα μέχρι να κατηφορίσουμε ξανά προς το κέντρο μέσω της προαναφερθείσας περιοχής.Η αλήθεια είναι ότι ψιλοχαθήκαμε,βγήκαμε σε ένα νεκροταφείο-μνημείο,σε κάποιο σημείο ήταν αδιέξοδο και βλέπαμε το κέντρο από ψηλά χωρίς να μπορούμε να συνεχίσουμε,ξαναγυρίσαμε λίγο πίσω και παίρνωντας διαφορετικό δρόμο βγήκαμε στην καρδιά της περιοχής Uzupis.Όπου Uzupis στα Λιθουανικά σημαίνει η άλλη πλευρά του ποταμού εννοώντας τον ποταμό Βίλνια που διασχίζει το ιστορικό κέντρο.Η γειτονιά αυτή έχει αυτοανακυρηχθεί ανεξάρτητη και θεωρείται η περιοχή των καλλιτεχνών,των μποέμ και κουλτουριάρικων κατοίκων.Την περίμενα πιο ατμοσφαιρική πιο…πιο…δεν απογοητεύτηκα ακριβώς αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.

Διαβαίνοντας την ομώνυμη γέφυρα βρεθήκαμε και πάλι στο κέντρό του Βίλνιους και στενάκι από δω,στενάκι από κει φτάσαμε στην Πύλη της Αυγής.Είναι η μοναδική πύλη από τις εννέα που είχε χτίσει ο Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας για αμυντικό και προστατευτικό σκοπό.

Στην Πύλη αυτή βρίσκεται ο ναός της Παρθένου Μαρίας με την εικόνα της να αποτελεί λατρευτικό σύμβολο τόσο για τους ορθόδοξους όσο και για τους καθολικούς.Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά με δωρεές για τη Μητέρα του Ελέους όπως είναι γνωστή.Τώρα διαβάστε το κουφό!Μπαίνουμε στο ναό παραπλέυρως της πύλης που φυσικά όπως σε κάθε εκκλησία που συναντήσαμε όλες τις ώρες είχε κι εδώ λειτουργία!Κόσμος πολύς,ντόπιοι αλλά και τουρίστες.Διαβάσαμε στον οδηγό για την περίφημη εικόνα ψάχναμε από δω,ψάχναμε από κει εικόνα δε βλέπαμε οι θεόστραβοι!Βαρεθήκαμε λοιπόν και φύγαμε γιατί άρχιζε να νυχτώνει,τα πόδια πια διαμαρτύρονταν και οι κοιλίτσες επίσης.Την εικόνα πάντως την βρήκαμε τελικά την επόμενη μέρα,το πώς στο επόμενο επεισόδιο! Τώρα πάμε να ψάξουμε για φαγητό αλλά θέλουμε κάτι καλό,είμαστε αποφασισμένοι να φάμε βασιλικά στη Λιθουανία.Η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος μας είχε προτείνει κανα δυό αλλά στο ένα δεν υπήρχε ψυχή ζώσα και το μοναδικό γκαρσόν ήταν έτοιμο για ύπνο στο δεύτερο γινόταν ο κακός χαμός,φασαρία,δυνατή μουσική και γενικά όχι αυτό που χρειαζόμασταν μετά από πολύ περπάτημα.Ανοιγω λοιπόν τον οδηγό μπας και μου γυαλίσει κάποια πρόταση.Και καταλήγουμε στο Forto Dvaras http://www.tripadvisor.com.gr/Resta...iews-Forto_Dvaras-Vilnius_Vilnius_County.html ένα εστιατόριο με παραδοσιακή λιθουανική κουζίνα.Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή!Ωραίο περιβάλλον,με καμάρες και ξύλινα τραπέζια,ατμοσφαιρικό αλλά πάνω από όλα είχε σούπερ φαγητό.Δοκιμάσαμε σούπες εκπληκτικές,ποικιλία κρεάτων που περιείχε συν τις άλλοις αυτιά γουρουνιού κι ένα απίστευτο μάυρο σκορδόψωμο και ζέπελιν,ένα είδος ζυμαρικών με κιμά και λευκή σάλτσα άλλο πράμα!

Φυσικά το γέυμα συνοδέυτηκε από ντόπια μπυρίτσα και η γεμάτη με εικόνες μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο που κόστισε μόλις 15ε!!!

Σκασμένοι από το πολύ φαί κάναμε μια βραδινή βολτίτσα στον κεντρικό δρόμο Pilies οπου γίνεται και η λεγόμενη περαντζάδα με διάφορα καταστήματα κατά μήκος και καταλήξαμε που αλλού στο ζεστό διαμερισματάκι μας για ξεκούραση!Την επομένη μας περίμενε το Τρακάι…

 

[chris7]

Οι φωτογραφίες σου καταπληκτικές.
Φυσικά και η αφήγηση.

 

[nicole.g.<3]

Μονορούφι τη διάβασα την ιστορία σου! Πολύ ευχάριστη η αφήγησή σου και οι φωτογραφίες σου τέλειες! Ομολογώ ούτε κι εμένα μου είχε περάσει από το νου ένα ταξίδι στη Βαλτική αλλά με αυτά που βλέπω και διαβάζω με κάνεις και το σκέφτομαι !!!
Έχει πάει κανείς Χριστούγεννα?

 

[makisg]

ευτυχώς υπάρχουν πολλά μέλη στο φόρουμ (συμπεριλαμβανομένης της villi) οι οποίοι με την όμορφη και λεπτομερέστατη περιγραφή τους καθώς και τις υπέροχες φωτογραφίες τους μας εξοικονομούν χρήματα,γιατί δεν χρειάζεται να πάμε στα μέρη που περιγράφουν διότι είναι σαν να πήγαμε εμείς.

 

[villi]

Μονορούφι τη διάβασα την ιστορία σου! Πολύ ευχάριστη η αφήγησή σου και οι φωτογραφίες σου τέλειες!
Έχει πάει κανείς Χριστούγεννα?

Σ'ευχαριστώ πολύ Νικόλ!
Τα Χριστούγεννα συνήθως έχει πολύ χιόνι και θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν.Αν δεν σε ενοχλούν αυτές οι συνθήκες πιστεύω ότι θα είναι ωραία εμπειρία!Προσωπικά δεν την παλεύω με το κρύο,το μηδέν είναι το οριό μου!

ευτυχώς υπάρχουν πολλά μέλη στο φόρουμ (συμπεριλαμβανομένης της villi) οι οποίοι με την όμορφη και λεπτομερέστατη περιγραφή τους καθώς και τις υπέροχες φωτογραφίες τους μας εξοικονομούν χρήματα,γιατί δεν χρειάζεται να πάμε στα μέρη που περιγράφουν διότι είναι σαν να πήγαμε εμείς.

Μάκη με σκλάβωσες!!!Έχεις δίκιο πάντως το έχω νιώσει κι εγώ με πολλές αφηγήσεις!
Για όποιον ενδιαφέρεται να πάει τονίζω ότι το ταξίδι αυτό ήταν το πιο οικονομικό που έχω κάνει,αν βρει φθηνά αεροπορικά τα υπόλοιπα είναι πολύ προσιτά.
Άσχετο άλλα διάβασα ότι μπαίνει και η Λετονία στο Ευρώ!

 

[underwater]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου για το Βίλνιους villi!
Με ξαναταξίδεψες σε αυτά τα αγαπημένα μέρη και μου δημιούργησες μια γλυκιά νοσταλγία!
Περιμένω πώς και πώς τη διήγηση για Τρακάι!

Όσο για το Forto Dvaras το τίμησα κι εγώ δις όταν ήμουν εκεί! Πολύ καλό εστιατόριο όντως και με εκπληκτικές τιμές για την ποιότητα και την ποσότητα που προσφέρει!

 

[villi]

Όσο για το Forto Dvaras το τίμησα κι εγώ δις όταν ήμουν εκεί! Πολύ καλό εστιατόριο όντως και με εκπληκτικές τιμές για την ποιότητα και την ποσότητα που προσφέρει!

Πραγματικά η καλύτερη σχέση τιμής-ποιότητας-ποσότητας που έχω συναντήσει σε εστιατόριο!
Αχ και να'χαμε ένα ζέπελιν,γιαμ-γιαμ!!!

 

[villi]

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει στο σταθμό των λεωφορείων στις 9 το πρωί.Η συνεννόηση λίγο δύσκολη αλλά με τη γλώσσα του σώματος όλα λύνονται.Η διαδρομή μόλις 45 λεπτά κι όσο πλησιάζαμεστο Τρακάι τόσο πιο χιονισμένο και παγωμένο γινόταν το τοπίο.Ωστόσο η μέρα ήταν καλή,το κρύο πιο μαλακό κι ο ήλιος έκανε την εμφανισή του που και που ανάμεσα στα σύννεφα.Φτάνοντας στο σταθμό του Τρακάι ακολουθήσαμε τον δρομο που πήραν όλοι οι επιβαίνοντες και λίγο πιο κάτω βρήκαμε το γραφείο τουριστών.

Προμηθευτήκαμε χάρτη απαραίτητο για την εξερεύνηση και κατευθυνθήκαμε προς το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής,το Κάστρο.
Κοιτάζοντας το χάρτη το χωριό Τρακάι μοίαζει να είναι ένα μεγάλο νησί ανάμεσα σε λίμνες με άλλα μικρότερα νησάκια τριγύρω.Πιστεύω ότι τους μήνες που είναι καταπράσινο θα είναι μαγευτικά!Την εποχή που πήγαμε εμείς κι επειδή όμως μας είπαν ο φετινός χειμώνας ήταν ιδιαίτερα βαρύς η ανθοφορία δεν είχα ξεκινήσει,όλα ήταν καμμένα από το χιόνι και οι λίμνες παγωμένες πέρα ως πέρα.

Βέβαια κι αυτό το τοπίο είχε την ομορφιά του καθώς είδαμε ψαράδες να ανοίγουν τρύπες με το ειδικό εργαλείο για ψάρεμα,περπατήσαμε πάνω στις παγωμένες λίμνες κάτι που δε θα κάναμε ποτέ στην Ελλάδα!

Για να μεταβούμε το κάστρο περάσαμε δύο ξύλινες γεφυρούλες οι οποίες ενώνουν μεταξύ τους τα νησάκια.Το κάστρο είναι πολύ όμορφο κοιτώντας το από μακριά με το χαρακτηριστικό καφέ τουβλο.Δυστυχώς ήταν κλειστό και δεν ξέρω να σας πω για το εσωτερικό,απλά κάναμε μια βόλτα τριγύρω,φωτογραφήσαμε το χωριό απέναντι κι επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο.

Λίγο πριν τρεις τουρίστες με κοντομάνικα (!!!) από την Σιγκαπούρη μας ζήτησαν να τους βγάλουμε φωτογραφία να στέκονται στον πάγο.Σπουδαίο λάφυρο η φωτό αυτή γι’αυτούς καθώς τέτοιες εικόνες στην πατρίδα τους είναι εξωπραγματικές!
Συνεχίζοντας είδαμε χρωματιστά ξύλινα σπίτια με αυλίτσες,παραδοσιακά εστιατόρια για kibinine,γεμιστά πιτάκια με κιμά,γέφυρες,κόσμο να ξεχιονίζει,πάγο και ψαράδες!

Φάγαμε κι εμείς τα kibinine μας όπως και άλλες λιχουδιές όπου έχω να σαςγράψω ότι ενώ τα αλμυρά τους δεν παίζονται,τα γλυκά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν ότι και όπου κι αν δοκίμασα.Με τούτα και με κείνα λοιπόν έφτασε το μεσημέρι κι εμείς πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο σταθμό γιατί είναι και μπόλικο περπάτημα.

Λεωφορεία έχει πάρα πολύ συχνά οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.Εμείς επιστρέψαμε στο Βίλνιους με ένα βανάκι 10 θέσεων.Αυτά εξυπηρετούν κοντινές περιοχές από ότι είδαμε και μάλιστα στα συχνά δρομολόγια που δεν μαζεύεται πολύ κόσμος συνεχώς.
Φτάνοντας στο Βίλνιους δεν είμασταν ιδιίτερα κουρασμένοι οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε όσο αντέξουμε και να χαρούμε τον ήλιο που τόσο μας είχε λείψει.Για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό βγάλαμε σκουφιά και κασκόλ,ανοίξαμε τα μπουφάν και περπατάγαμε χαλαρά χωρίς να κρυώνουμε,Ο καιρός στη Βαλτική άρχιζε να αλλάζει κι η άνοιξη έκανε την επίσημη εναρξή της!
Από το σταθμό πήγαμε με τα πόδια στην πύλη Gatve,ήταν πολύ πιο κοντά από ότι νομίζαμε.Και σήμερα,ω του θαύματος,σηκώνοντας τα μάτια μου να παρατηρήσω την πύλη καλύτερα είδα μεσα από την Τζαμαρια την τεράστια εικόνα της Παναγίας.Εκεί ήταν τελικά μέσα στην ίδια την πύλη κι όχι στο παρεκκλήσι πλάι που ψάχναμε.Ανεβήκαμε και το μικρό δωμάτιο που βρισκόταν η ομολογουμένως πανέμορφη εικόνα ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο.

Πιστοί γονατισμένοι να προσεύχονται,άλλοι να κλαίνε με λυγμούς!Ποιος ξέρει τα κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του!Σου προκαλούσε πάντως ένα δέος η εικόνα,το σκηνικό,όλα!
Στην συνέχεια δεν αφήσαμε στενό για στενό και σοκάκι για σοκάκι!Παρατηρούσαμε τα σπίτια,τα παράθυρα με τις λουλουδιασμένες ζαρντινιέρες,τις κλειστές αυλές,τους περαστικούς.Είναι ωραία να χάνεσαι στα στενά πλακοστρωτα δρομάκια του Βίλνιους!Έπειτα καθίσαμε για λίγο στην πλατεία του Καθεδρικού,χαζέψαμε τους πιτσιρικάδες με τα σκέιτμπορντ,τα ζευγαράκια,τα μωρά στα καροτσάκια…μια όμορφη καθημερινότητα!Επίσης ψάξαμε το πλακάκι που πιστεύετε ότι ξεκίνησε η ανθρώπινη αλυσίδα και ο μύθος λέει να κάνεις τρεις φορές το γύρω του και μια ευχή!

Απο κει κατηφορίσαμε τον Gedimino έως το τέλος του μία πο τις γέφυρες του ποταμού Νέρις.Σε όλη τη διαδρομή όμορφα καταστήματα,καφετέριες,εστιατόρια,περιποιημένες πλατείες κι γενικά ένα ς νεανικός θα έλεγα δρόμος γεμάτος ζωή.Από τη γέφυρα διασχίσαμε τον ποταμό που κυλούσε ήρεμα,είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος ομόρφαιναν κι άλλο την πόλη.Μου άρεσε αυτή η πόλη,την αγάπησα!Θα ήθελα να μείνω κι άλλο.Μου έβγαλε μια γλυκιά μελαγχολία,μια νωχελικότητα,μια ηρεμία απίστευτη.Θα επιδιώξω σίγουρα να την επισκευτώ και πάλι παρ’όλο που πιστεύω ότι η ζωή είναι μικρή και δε θέλω να γυρίζω στα ίδια.Το Βίλνιους όμως μίλησε στην καρδιά μου όσο καμία άλλη πόλη!

Και με αυτές τις σκέψεις συνεχίσαμε να περπατάμε στην άλλη πλευρά του ποταμού,να γεμίζουμε όμορφες εικόνες από πλατείες,εκκλησίες,μελαγχολικούς αλλά ευγενικούς κατοίκους.Ώσπου νύχτωσε για τα καλά και κατευθυνθήκαμε πια στην κετρική οδό Pilies για να καταλήξουμε στο γνωστό μας Forto Dvaras,συνταγή δοκιμασμένη.Είχαμε αφήσει άλλωστε ανοικτούς λογαριασμούς καθώς τα πιάτα που θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά οπότε για ένα ακόμη βράδυ καλοφάγαμε και χαλαρώσαμε με λιθουανική μπυρίτσα και μουσική.Την επομένη έπρεπε να επιστρέψουμε στη Ρίγα για τις δύο τελευταίες μέρες του ταξιδιού.

 

[villi]

Με βαριά καρδιά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στις 10 το πρωί κι αφού προμηθευτήκαμε τηγανιτές γεμιστές πίτες από ένα ξύλινο σπιτάκι έξω από τον σταθμό.Τις φάγαμε καθ’οδόν για να περνάει η ώρα και πάθαμε την πλάκα της ζωής μας!Μέχρι που θα γυρνούσα να αγοράσω κι άλλες από την γλυκιά κυρία που έκανε τεράστια προσπάθεια να μας εξηγήσει τι περιέχει η κάθε μία. Γενικά η διαδρομή μονότονη,δάση με πανύψηλα δέντρα,πολύ νερό από τα χιόνα που έλιωναν και φυσικά πάγος! Αν εξαιρέσεις το ζευγάρι των γκέι που φιλιόταν σε όλη την διαδρομή ηχηρά στις πίσω μας θέσεις,η ώρα πέρασε γρήγορα κι ευχάριστα.Σε τρεις ωρίτσες βρισκόμασταν ήδη στο ξενοδοχείο μας,ξεπακετάραμε και ξεχυθήκαμε στην ηλιόλουστη Ρίγα. Σήμερα βλέπαμε μία άλλη Ρίγα κυριολεκτικά!

Ο ήλιος ειχε λιώσει το μεγαλύτερο μέρος του χιονιού στους δρόμους και του πάγου στον ποταμό Daugava και τους παραπόταμους.Το πάρκο είχε αρχίσει να πρασινίζει κι ο κόσμος είχε πλημμυρίσει τους δρόμους και τις υπαίθριες καφετέριες ωσάν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή!

Η πλατεία με το άγαλμα της Ελέυθερίας είχε κατακλειστεί από νεολαία με κοντομάνικά κι ένα παγωτό στο χέρι!!!Εκεί καταλάβαμε για άλλη μια φορά πόσο διαφορετικά βιώνουν την κλίμακα της θερμοκρασίας από μας.Όταν ζουν 3 με 4 μήνες τα χρόνο στους -20 κι άλλους τρεις στο μηδέν,το +12 φαντάζει καλοκαίρι! Αλλά κι εμείς μπορεί κοντομάνικο να μην φορέσαμε,βγάλαμε όμως τα ισοθερμικά,βάλαμε μακό μπλουζάκι και το μπουφανάκι και μπορούσαμε να περπατήσουμε σαν άνθρωποι διότι τις προηγούμενες μέρες μοιάζαμε με τον ρόμποκοπ!Επίσης δεν αντισταθήκαμε στο παγωτάκι και πως θα μπορούσαμε άλλωστε.
Για σήμερα είχα σημειώσει να δούμε όσα δεν προλάβαμε την πρώτη μέρα.Ξεκινήσαμε από το μουσείο γενοκτονίας το οποίο είχε μεταφερθεί σε προσωρινό χώρο λόγω ανακαίνισης του μόνιμου.Είχε ενδιαφέρον υλικό,πολλές φωτογραφίες,ντοκουμέντα της ρωσικής κατοχής και του διωγμού χιλιάδων ανθρώπων στα βάθη της Σιβηρίας.Εικόνες από την καθημερινή τους επιβίωση σε σκληρές συνθήκες και την προσπάθεια που έκαναν να επαναπατριστούν μετά την ανεξαρτησία της Λετονίας.Επίσης παρακολουθήσαμε τρία ντοκυμαντέρ σχετικά με τα γεγονότα των ετών αυτών.Ενδιαφέρον μουσείο αλλά όχι συγκλονιστικό όπως το αντίστοιχο στο Βίλνιους.Φαντάζομαι το ανακαινισμένο θα είναι καλύτερο. Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό.Και καθώς ανοίγουμε την τεράστια βαριά πόρτα της εισόδου βρεθήκαμε σε ένα προθάλαμο που δε θύμιζε εκκλησία αλλά μουσείο ή θέατρο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.Κοιτάζουμε τριγύρω κι εμφανίζεται ένα κύριος απλώνει το χέρι και μας ζητάει 7ε το άτομο για την είσοδο στο εσωτερικό της εκκλησίας και νομίζω και στο καμπαναριό ή όπως το λένε.Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και δε ρώτησα λεπτομέρειες.Το θεωρώ απαράδεκτο να ζητάνε είσοδο σε εκκλησία.Ακόμη και στον Άγιο Πέτρο στο Βατικανό είναι δωρεάν όπως και θα έπρεπε καθώς είναι θρησκευτικός χώρος και δη χρηστιανικός και είναι προσβάσιμος από όλους πιστούς και μη.Και για να μη σας κουράζω κάτι αντίστοιχο συνέβη και στον Άγιο Πέτρο λίγο πιο κάτω ,όπου επίσης αρνήθηκα να πληρώσω για να μπω.Καλώς ή κακώς έχω συγκεκριμένες απόψεις σε κάποια θέματα και δεν είναι ζήτημα τσιγκουνιάς κάθε άλλο.Στο μουσείο ξέρω ότι θα πληρώσω,στην πινακοθήκη κλπ αλλά όχι σε εκκλησία.
Δε χαλάμε τη διαθεσή μας άλλωστε είχαμε δει τόσες εκκλησίες σ’αυτό το ταξίδι που είχαμε κορεστεί πια!Έτσι συνεχίσαμε στο κέντρο της ηλιόλουστης Ρίγας,χαζέψαμε βιτρίνες,σουβενίρ,συγκίναμε τιμές,ηπιαμε καφεδάκι με τον ήλιο αντάμα,τσιμπίσαμε

κι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Το απόγευμα είχαμε αποφασίσει να εξερευνήσουμε με πόδια και λεωφορεία την υπόλοιπη Ρίγα μιας και το κέντρο το είχαμε γυρίσει περί τις 10 φορες.Οπότε κατά τις 4μιση είμασταν πάλι στους δρόμους.Εδώ να γράψω ότι ο χρόνος περνά αργά στις Βαλτικές κι αισθάνεσαι ότι κάνεις και βλέπεις πολλά γρήγορα.Αυτό συμβαίνει γα δύο λόγους,αφενός γιατί οι πόλεις είναι μικρές και το κέντρο ακόμη μικρότερο και η μέρα μεγάλη τουλάχιστον αυτή την εποχή του χρονου.Το καλοκαίρι όπως γνωρίζετε είναι ακόμη μεγαλύτερη αλλά και τον Απρίλη νυχτώνει σχεδόν στις 9 ή 8μιση αν έχει συννεφιά. Οπότε κάπως έτσι κι επειδή είχαμε άλλη μια μέρα αποφασίσαμε να πάρουμε πληροφορίες για κοντινούς προορισμούς.Είχα διαβάσει για Jurmala και Sigulda,η κοπέλα στις πληροφορίες μας απέτρεψε από την πρώτη και μας πρότεινε τη δεύτερη.Και δε βγήκαμε καθόλου ζημειωμένοι!
Για την ώρα βρισκόμαστε στην σκεπαστή αγορά κοντά στο σταθμό όπου οι ντόπιοι κάνουνε τα ψώνια τους.Έντονη μυρωδιά ψαρίλας,άλλωστε τα τεράστια κεφάλια ψαριών πως θα μύριζαν?Κόσμος,πάγκοι,λογής-λογής προιόντα,όμορφη αγορά.Συνεχίζουμε παράλληλα με τον ποταμό για κάποιο διάστημα και μετά χωνόμαστε στα στενά.

Εκεί αντιλαμβανόμαστε πια ξεκάθαρα ότι οι Λετονοί δεν είναι τόσο πλούσιοι όσο θα πίστευε κανείς βλέποντας τις τιμές των προιόντων,ούτε η υπόλοιπη πόλη είναι τόσο περιποιημένη όσο το κέντρο της.Πάντως σκέφτομαι ότι η Αθήνα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.Σε όσες πρωτεύουσες έχω επισκεφτεί το κέντρο είναι πάντα το ωραιότερο κομμάτι της πόλης κι ας είναι οι γειτονιές πιο φτωχικές κι άσχημες.Στην Αθήνα το κέντρο είναι για κλάμματα αλλά το παρήγορο είναι ότι υπάρχουν ορισμένες όμορφιες γειτονιές.Που να τις βρει όμως ο τουρίστας που έρχεται 1-2 μέρες? Κι αφού λοιπόν χαθήκαμε σε δρόμους και δρομάκια κανένα τρίωρο ,χωρίς να έχουμε βρει κάτι εντυπωσιακό πέρα από μια όμορφη εκκλησία,κατεβήκαμε πάλι παραποτάμια με σκοπό να περπατήσουμε ως το μεγαλύτερο Lido της Βαλτικής το οποίο ο χάρτης έγραφε ότι απείχε 10 λεπτά από το κέντρο με το λεωφορείο.Άλλη μια παρανόηση από μέρους μας γιατί βλέποντας τον χάρτη από το σημείο που βρισκόμασταν νομίζαμε ότι είμασταν κοντά.Κι αρχίσαμε να περπατάμε στην αρχή χαλαρά,μετά πιο γρήγορα,βγήκαμε έξω σχεδόν από την πόλη,ερημιά σε κάποια σημεία,λεωφορείο δε βλέπαμε,να γυρίσουμε ούτε συζήτηση,είμασταν πάρα πολύ μακριά πια!Ώσπου κάποτε εξουθενωμένοι από το περπάτημα το είδαμε να ξεπροβάλει σε μια στροφή στο πουθενά.Αν με ρωτάτε αν άξιζε η ταλαιπωρία,σας απαντώ όχι σε καμία περίπτωση!!!Το καλοκαίρι φαντάζομαι θα είναι όμορφα έξω,έχει και πολλές δραστηριότητες για παιδιά.Μέσα είχε τρεις ορόφους,ο ένας με ζωντανή μουσική,κι ενώ νομίζαμε ότι εδώ θα υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία απογοητευτήκαμε καθώς σε αυτό που είναι στο κέντρο της Ρίγας έχει ομορφότερο περιβάλλον και καλύτερο φαγητό.Κουρασμένοι καθώς είμασταν φάγαμε γρήγορα και φύγαμε ευτυχώς με λεωφορείο ακριβώς απ’έξω.Αύριο θα εκτυλισσόταν η τελευταία μας περιπέτεια επί Λετονικού εδάφους…

 

[greco]

Για μια ακομα φορα συγχαρητηρια απο μενα!Τι να πω,οταν αποφασισω αυτο το ταξιδι δεν θα χρειαστω ουτε οδηγους ουτε οργανωση αλλα θα ακολουθησω τυφλα το προγραμμα σου.Κι αυτο γιατι απ ο,τι διαβαζω,τα ενδιαφεροντα μας ειναι ιδια και οι αποψεις μας πανομοιοτυπες!

 

[Kanel28]

Άξιζε η 20ήμερη προσμονή . Ευχαριστούμε που συνεχίζεις την πολύ όμορφη ιστορία σου... Από αυτά που περιγράφεις και που βλέπω, νομίζω ότι το Βίλνιους κλέβει την παράσταση .