Αυστρία Ολλανδία Μια μυρωδιά Βιέννης και μια γεύση Ολλανδίας!

[ravT]

Η απόφαση για αυτό το ταξίδι, πάρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο προορισμός ήταν ο τόπος κατοικίας αγαπημένων μας φίλων, ένα όμορφο προάστιο της Χάγης. Καθώς δεν ταξιδεύουμε συχνά στο εξωτερικό, αποφασίσαμε να πάμε μέσω... Μαλακάσας!
Στην αναζήτηση οικονομικών εισιτηρίων με μη low cost εταιρία (ο σύζυγος αρνείται πεισματικά να επιβιβαστεί σε οποιαδήποτε εξ αυτών...), καταλήξαμε στην Austrian. Οι επιλογές στον οικονομικότερο ναύλο, περιελάμβαναν ένα χορταστικό (ας το πούμε έτσι) stop over στη Βιέννη, πόλη που δεν είχαμε επισκεφθεί. Όταν λοιπόν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε μετεπιβίβαση στην Αθήνα ή τη Βιέννη, σαφέστατα προτιμάς τη 2η! Η εταιρία και στις 4 πτήσεις (Θεσσαλονίκη - Βιέννη, Βιέννη -Άμστερνταμ, Άμστερνταμ - Βιέννη, Βιέννη - Θεσσαλονίκη), απεδείχθη εξαιρετική επιλογή. Μόνη εξαίρεση η αλλοπαρμένη αεροσυνοδός που στην πτήση της επιστροφής μας καλωσόρισε στην πτήση με προορισμό τα... Σκόπια! Η αντίδραση του γεμάτου αεροσκάφους θα έπρεπε να την ωθήσει να ζητήσει συγνώμη για το λάθος της αλλά δεν το έκανε, απλώς χαζογέλαγε με τους συναδέλφους της. Ας μη τα πολιτικοποιήσουμε όλα και ας το πάρουμε κι εμείς στην πλάκα. Αλήθεια, τον κωδικό SKG ποιος τον σκέφτηκε για το αεροδρόμιο Μακεδονία; Άααααλλη ιστορία και αυτή...

Στην ώρα μας λοιπόν αναχωρήσαμε από Θεσσαλονίκη, στη χώρα μας προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Με το που φτάσαμε μας έφυγε το άγχος που είχαμε για την πτήση της επιστροφής καθώς transit time είχαμε μόλις 35 λεπτά. Τόσο οργανωμένοι για τις πτήσεις με μετεπιβίβαση που σε σοκάρει.
Αφού βγάλαμε εισιτήρια για το τρένο S7 που θα μας πήγαινε στην πόλη στο γκισέ με τον ευγενικό υπάλληλο, κατευθυνθήκαμε στην αποβάθρα. Κατεβήκαμε στη στάση Wien Praterstern και αφού βγάλαμε 24ωρη κάρτα για τα ΜΜΜ πήραμε το μετρό U2 για να κατεβούμε πολύ σύντομα στον σταθμό Rathaus απ όπου περπατήσαμε ως το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μέσω booking.com, το Alpha Hotel Wien. Φτάνοντας, ο ρεσεψιονίστ μας ενημέρωσε πως λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν θα μπορούσαν να μας φιλοξενήσουν! ΣΟΚ! "Μην ανησυχείτε, σας έχουμε κλείσει δωμάτιο με τους ίδιους όρους στο Fleming's στη γωνία". Οι άσχετοι ταξιδιώτες, δεν είχαν υπόψιν τους την αλυσίδα ξενοδοχείων ούτε και το είχαμε παρατηρήσει πηγαίνοντας προς το κατάλυμα που είχαμε κλείσει οπότε ήμασταν με τον φόβο της τρώγλης. Τα μάτια μας μόλις αντίκρυσαν το 5* ξενοδοχείο, έκανε αστεράκια όπως καταλαβαίνετε, πολλά περισσότερα από 5. Τότε θυμήθηκα πολλές αντίστοιχες καταστάσεις που είχα διαβάσει στα θέματα του φόρουμ για το ότι κάθε εμπόδιο τελικά είναι για καλό!

Φρεσκάρισμα και βουρ στη νυχτερινή Βιέννη! Το σημείο ήταν εξαιρετικό για τα μέσα μεταφοράς αλλά και για ποδαράτο. Καθώς είχαμε ραντεβού με Αυστριακούς φίλους που έκαναν 5 ώρες δρόμο απ το ορεινό Munster για να μας συναντήσουν, μπήκαμε στο τραμ και κατευθυνθήκαμε στον Καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου. Το πόσο επιβλητικό κτήριο είναι και το δέος που αισθάνεσαι πλάι του, δεν περιγράφεται επαρκώς με λέξεις... Επειδή οι φωτογραφίες ήταν όλες με κινητό, θα βάλω όσες λιγότερες μπορώ. Στα μάτια μου είναι μια χαρά αλλά αναλογιζόμενοι τους εξοπλισμούς των συνφορουμιτών ντρέπομαι και κοκκινίζω!

Παρέα με το ζευγάρι των Αυστριακών, κάναμε μια όμορφη βόλτα στην πανέμορφη αυτή πόλη. Είχαν ήδη στολίσει τις κεντρικές διάσημες οδούς του κέντρου αλλά δεν είχαν ανάψει τα φωτάκια οπότε δεν είχε νόημα να σας βάλω φωτογραφίες απ τον νυχτερινό μας περίπατο.

Περάσαμε μπροστά απ τον πανέμορφο ναό του Αγίου Πέτρου...

Και έπειτα προχωρήσαμε πίσω απ το παρακάτω εξαιρετικό κτήριο (ποιο δεν είναι στη Βιέννη και κατευθυνθήκαμε στο εστιατόριο όπου θα δειπνούσαμε.

Συγχωρέστε με που δεν θα σας αναφέρω διαδρομές, οδούς και ονομασίες κτηρίων αλλά σε 16 ώρες απλά περπατάς!
Λίγα λεπτά αργότερα, βρισκόμασταν έξω από μια μικρή στοά. Ανοίξαμε την πόρτα και βρεθήκαμε σε έναν προθάλαμο. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και αισθανθήκαμε υπέροχα. Το εστιατόριο zwoelf apostelkeller λειτουργεί κάτω από τη γη.

Εμείς ήμασταν στο 1ο επίπεδο αλλά υπήρχε και 2ο, ενδεχομένως και 3ο. Στον κατάλογό του, υπήρχε η ιστορία της τοποθεσίας στα Αγγλικά. Φάγαμε βιενέζικο σνίτσελ συνοδεία πατατοσαλάτας και Αυστριακής μπύρας.

Όλα μια χαρά, το μέρος υπέροχο και το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι δυο μουσικοί με τα βιολιά που έπαιζαν συνεχώς. Ο φίλος μας ήθελε να μας κάνει δώρο και τους ζήτησε να παίξουν ένα ελληνικό τραγούδι. Έπαιξαν δυο! "Άστα τα μαλλάκια σου" και "Τα παιδιά του Πειραιά". Απρόσμενη, θετική έκπληξη.

Στη συνέχεια πήγαμε για ένα ποτό. Ντράπηκα να προτείνω το Das Loft που είχα διαβάσει πολλά και το είχα στη λίστα μου οπότε αρκεστήκαμε σε ένα cafe- ζαχαροπλαστείο, πολύ κοντά στο ανωτέρω μπαρ του Sofitel. Τραμ και επιστροφή στο ξενοδοχείο αφού απολαύσαμε όλο το νυχτερινό ιστορικό κέντρο της Βιέννης.
Ξεκούραση στο υπέροχο δωμάτιό μας και πρωινό ξύπνημα για να απολαύσουμε όσο περισσότερη Βιέννη μπορούσαμε, αφού πρώτα σκάσαμε στο φαγητό με το επίσης 5* πρωινό!

Αυτή τη φορά πήραμε τα ποδαράκια μας και απλά περιδιαβήκαμε την πόλη με προορισμό τα ανάκτορα του Hofburg.

Μας εντυπωσίασε το ανάκτορο, κυρίως λόγω του πλούτου, των εκτεταμένων αρχαιοελληνικών αναφορών και φυσικά της φροντίδας που τυγχάνει τόσο αυτό όσο και τα υπόλοιπα κτήρια της πόλης. Διότι εμείς μπορεί να φωτογραφήσαμε πολλά (πολλά όμως) κτήρια με γερανούς και σκαλωσιές αλλά αυτό παράλληλα αποδεικνύει ότι για να κρατήσουμε όρθια όσα παραλάβαμε, πρέπει να τα φροντίζουμε. Και οι Βιεννέζοι το κάνουν εξαιρετικά καλά!
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είχαν αρχίσει το στήσιμο των φημισμένων χριστουγεννιάτικων αγορών και αυτό μας πόνεσε ακόμα περισσότερο για το bad timing που είχε το ταξίδι μας.
Ψωνίσαμε μερικά σουβενιρ και κατευθυνθήκαμε στο cafe Central όπου θα βρίσκαμε εκ νέου τους φίλους μας. Α! Οι Αυστριακοί δεν το γνώριζαν το καφέ αυτό! Μάλλον επειδή δεν είναι τουρίστες!
Εδώ να πω πως την πατήσαμε. Μπήκαμε, μας έβαλε ο σερβιτόρος σε ένα τραπέζι στην μπροστινή σάλα και έμεινα να αναρρωτιέμαι που είναι το εκπληκτικό μαγαζί που είχα δει σε τόσες και τόσες φωτογραφίες... Προφανώς υπήρχαν κι άλλες αίθουσες που δεν είδαμε ποτέ! Κρίμα...

Εδώ είναι μια καλή στιγμή να αναφερθώ στην νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των Αυστριακών. Εννοείται πως δεν υπήρχε αδέσποτο πουθενά. Όσοι είχαν σκυλιά τα κρατούσαν ακριβώς δίπλα τους, όχι 3 μέτρα μπροστά απ τον ιδιοκτήτη το σκυλί. Τα κατοικίδια ήταν καλοδεχούμενα σε ΜΜΜ και σε καταστήματα εστίασης αρκεί να φορούσαν μάσκα. Οι φίλοι μας συνοδεύονταν απ το σκυλάκι τους και όσους συναντήσαμε με σκυλιά ήταν απολύτως σωστοί. Ενδεικτικό της μη ενόχλησής μας απ την παρουσία ζώων εντός των εστιατορίων, ήταν ότι πίσω μας ήταν ένα ζευγάρι με 2 γερμανικούς ποιμενικούς. Τα σκυλιά ήταν τεράστια και τα είδαμε μόνον όταν σηκώθηκαν να φύγουν. Φτάνοντας στο Cafe Central, είδα ένα αυτοκόλλητο στην πόρτα που έλεγε ότι τα σκυλιά επιτρέπονται εφόσον φορούν μάσκα. Ανησύχησα μήπως οι φίλοι μας δεν το γνωρίζουν και δεν την έχουν μαζί. Μπήκαν, κάθισαν, ο σερβιτόρος ζήτησε να φορέσουν μάσκα στο σκυλάκι, την έβγαλε η κυρία απ την τσάντα της, τη φόρεσε και αυτό ήταν όλο. Έχοντας τότε αλλά και ακόμα σήμερα να αντιμετωπίσω άθλιους γείτονες που θέλουν να λέγονται φιλόζωοι και μόνο τέτοιοι δεν είναι, αυτές οι εικόνες μου έδειξαν πως οι σωστοί πολίτες οφείλουν να τηρούν κανόνες και εν τέλει αυτοί οι κανόνες τους κάνουν και καλύτερους ιδιοκτήτες κατοικιδίων. Να με συγχωρείτε για την παρένθεση, έβγαλα τον πόνο μου...

Φεύγοντας απ το ιστορικό αυτό καφέ, βγάλαμε φτερά στα πόδια να προλάβουμε να κάνουμε check out στην ώρα μας. Μα σε αφήνουν ήσυχο αυτά τα κτήρια; Που να προλάβεις;

Και μπορεί με την ψυχή στο στόμα (και τα στραβά μάτια των ρεσεψιονίστ) να προλάβαμε να κάνουμε check out αλλά δεν προλάβαμε να δούμε την πλατεία δημαρχείου. Είπαμε "τελευταία θα τη δούμε, δίπλα μένουμε". Αμ δε! Είδαμε μόνο το πίσω μέρος του δημαρχείου...

Αναχώρηση με τον ίδιο τρόπο, U2 ως Wien Pratersern. Εκεί, πηγαίνοντας να βγάλουμε εισιτήρια για το S7 προς αεροδρόμιο, ερωτηθήκαμε απ την γλυκιά υπάλληλο εάν είχαμε βγάλει κάρτα απεριορίστων και της είπαμε πως είχαμε βγάλει 24 ωρες. Αυτό μας κέρδισε έκπτωση στο εισιτήριο! Τελευταία σοκολατοψώνια στο σουπερ μάρκετ εντός του σταθμού και στην αποβάθρα για το αεροδρόμιο. Σε λίγες ώρες θα πατούσαμε Ολλανδικό έδαφος!

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ravT]

Αναχώρηση στην ώρα μας και άφιξη στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ επίσης στην ώρα μας. Βγάλαμε εισιτήριο για NS Sprinter και έπειτα κάρτες 24ωρες για τα ΜΜΜ της πόλης. Μπήκαμε στο τρένο, κατεβήκαμε στον σταθμό Lelylaan και από εκεί πήραμε το τραμ 1 ως τη Leidseplein που ήταν και η κοντινότερη στο ξενοδοχείο μας στάση. Ξενοδοχείο στο Άμστερνταμ. Πικρή ιστορία. Πανάκριβα και καθόλου value for money. Στο κέντρο δε όλα τα ξενοδοχεία είναι άνευ ασανσέρ με τις κλασσικές ολλανδικές σκάλες που κάνεις τον σταυρό σου για να ανέβεις και ευχέλαιο για να κατέβεις... Απ τα πιο οικονομικά ξενοδοχεία του κέντρου, μας άρεσε το Hotel La Boheme. Εξαιρετικό ποσοστό στο booking, όλοι αναφέρουν ως το μόνο ελάττωμα τις πολλές και πολύ απότομες σκάλες. Τιμή ελαφρώς οικονομικότερη μέσω του site τους. Πριν κάνω την κράτηση, αντιλαμβάνομαι πως τα δίκλινα βρίσκονται στον 4ο. Το ταίρι μου αρνείται να ανεβαίνει 4 ορόφους σε τέτοιες σκάλες έστω και για 24 ώρες. Επικοινωνώ μέσω email και ρωτώ αν υπάρχει δίκλινο στον 1ο. Μου λένε πως υπάρχει ένα και είναι ελεύθερο για τη βραδιά που το θέλουμε. Γιουπι και ζήτω και μπράβο μας, το κλείνουμε.
Φτάνουμε στην ώρα που έχουμε ενημερώσει πως θα φτάσουμε, αργά το απόγευμα στις 18:30. Ο ευγενικός ρεσεψιονίστ μας ενημερώνει για τα πάντα, μας προτείνει και που είναι καλό να φάμε, έπειτα από δική μας ερώτηση. Μας λέει πως αφού κάναμε κράτηση μέσω της σελίδας τους, έχουμε δυο free drinks. Ανεβαίνουμε τη σκάλα και συγχαίρουμε ο ένας τον άλλο που δε σκοτωθήκαμε. Ταυτόχρονα αναρρωτιόμαστε πως ανεβαίνει κανείς άλλες 3 τέτοιες... Μπαίνουμε στο δωμάτιο. Μικρό, καμία σχέση με τα δίκλινα που έχει στις φωτογραφίες. Σκονισμένο το υφασμάτινο προσκέφαλο κρεβατιού. Απογοητεύομαι. Αν δεν ήξερα ότι τα 125 ευρώ τη βραδιά για Άμστερνταμ είναι φθηνά, θα έκλαιγα ακόμα.
Φρεσκαριστήκαμε και αφού χαζέψαμε λίγο απ το παράθυρό μας...

Βγήκαμε βόλτα στο νυχτερινό Άμστερνταμ.
Κατευθυνθήκαμε προς De Wallen και Red Lights District. Τα πράγματα είναι καλύτερα απ ότι ήταν πριν 15 χρόνια που είχα ξαναβρεθεί στην περιοχή. Κάναμε τη βόλτα μας, είδαμε ότι ήταν να δούμε και επιστρέψαμε στη Leidseplein. Σκόπευα να πάω σε ένα απ τα δυο εστιατόρια τοπικής κουζίνας που είχα βρει. Και τα δυο ήταν μακριά απ την περιοχή που κινηθήκαμε και εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να φτάσουμε ως εκεί. Αναζητήσαμε λοιπόν τις καντίνες που είχα διαβάσει πως είναι παντού σε αυτή την πόλη. Δεν ξέρω αν είμαι γκαντέμω αλλά καντίνα ανοιχτή ΔΕ βρήκαμε. Καταλήξαμε σε ιταλικό να τρώμε πίτσα. Μια ακόμα περατζάδα πέριξ του ξενοδοχείου και επιστροφή σε αυτό για ξεκούραση. Πριν ανέβουμε στο δωμάτιο, ζητήσαμε τα δωρεάν ποτά μας και τα ήπιαμε στο δωμάτιο αφού κάναμε το ντουζάκι μας. Φωτογραφίες του νυχτερινού Άμστερνταμ δεν βάζω. Στο φόρουμ υπάρχουν άπειρες και εξαιρετικές.
Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς και αφού απολαύσαμε τη θέα (αυτό το αναγνωρίζω, το σημείο ήταν πολύ όμορφο)

Κατεβήκαμε και απολαύσαμε το υπερπλούσιο πρωινό.
Ο χώρος της ρεσεψιόν και του πρωινού, είχε πολύ ωραίες λεπτομέρειες με πιο έξυπνη και καταπληκτικά υλοποιημένη την παρακάτω: Αναπαράσταση πασίγνωστων έργων Ολλανδών ζωγράφων από τα μέλη του προσωπικού του ξενοδοχείου.

Πήραμε από έναν καφέ ακόμα (μπορούσες όλη μέρα να πίνεις καφέ και να τρως σνακ δωρεάν) και τον ήπιαμε στο δωμάτιό μας ενώ ετοιμάζαμε τα πράγματά μας. Κάναμε checkout και αφήσαμε τα πράγματα στη ρεσεψιόν ώστε να περάσουμε το απόγευμα να τα παραλάβουμε.
Η ημέρα είχε βόλτα στη bloemenmarkt απ όπου πήραμε και τα σουβενίρ μας...

Και έπειτα για ένα καφεδάκι στο Cafe De Jaren.

Από εκεί κινηθήκαμε προς τη Rembrendtsplein...

Καθώς τα ποδαράκια μας είχαν πεισμώσει ελαφρώς, χωθήκαμε στο τραμ 4 που έχει στάση ακριβώς εκεί και πήγαμε στον Centraal.

Από εκεί πήραμε το τραμ 2 και σε λίγο περπατούσαμε στην Museumplein.

Η κατάρα του "μα που είναι όλες αυτές οι καντίνες που έχω διαβάσει;;;" μας ακολουθούσε. Είχα πεισμώσει. Και είχα πεινάσει. "Μάζεψε τα κουράγια σου", λέω του συζύγου "και πάμε να βρούμε το Albert Cuypmarkt". Και το βρήκαμε, και το περιδιαβήκαμε και φάγαμε και πατάτες και bitterballen και ονειρική stroopwafel. Το πως από εκεί πήγαμε σε ελάχιστο χρόνο στη Leidseplein να χαλαρώσουμε με μια μπύρα, έγκειται στο σύστημα των ΜΜΜ της πόλης. Νιώθω πραγματικά ευτυχής που σε αυτό το ταξίδι ουδέποτε μας "κρέμασε" μεταφορικό μέσο. Ερχόταν γεμάτο τραμ; Κανένα πρόβλημα. Έβλεπες απ τη στροφή να έρχεται το επόμενο.
Μπυρίτσα και χαλάρωση στο Cafe de Waard της Leidseplein, παραλαβή των αποσκευών μας από το ξενοδοχείο και αναχώρηση για τον Centraal με προορισμό τον Centraal της Χάγης.

Εδώ είμαστε! Καινούργιος, υπερσύγχρονος σταθμός στην καρδιά της πόλης!

 

[ravT]

Μετά από λίγη αναμονή στον σταθμό που μας έδωσε τη δυνατότητα να κάνουμε βιντεοκλήση με τα παιδιά μας, η φίλη μας πάρκαρε στο υπόγειο πάρκινγκ του σταθμού και με τα πόδια ξεκινήσαμε την βόλτα μας στην σύγχρονη Χάγη, περνώντας απ το δημαρχείο και τη βιβλιοθήκη την οποία είδαμε και εσωτερικά.

Κατευθυνθήκαμε προς την Cinatown η οποία (αλίμονο!) οριοθετούνταν απ τα κόκκινα φαναράκια πάνω απ τον δρόμο

Και μπήκαμε σε ένα μικρό, ανορθόδοξο (κυριολεκτικά αχαχχαα) Ταϊλανδέζικο εστιατόριο, το Songkhla, στο οποίο οι φίλοι μας είχαν κάνει κράτηση και καλά έκαναν διότι Παρασκευή βράδυ όλοι έχουν μεριμνήσει για το δείπνο τους. Πολύ καλής ποιότητας Ταϊλανδέζικο, ωραίο σέρβις, τιμές... Ολλανδικές!

Αφού κάψαμε τις γλώσσες μας, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην σύγχρονη αλλά και την "παλιά" Χάγη, περάσαμε απ τα "στέκια" της νεολαίας και εν τέλει απολαύσαμε τα κοκτέιλ μας σε ένα μικρό μαγαζάκι, το The Five Points Bar & Drink Society στο οποίο οι bartenders δίνουν show δημιουργώντας τα κοκτέιλ. Κατά γενική ομολογία δε, παίζουν και πολύ ωραία μουσική!

Επιστροφή στο πάρκινγκ να πάρουμε το αυτοκίνητο και να πάμε σπίτι. 6 ώρες, 20 ευρώ. Στην υγειά μας!

 

[ravT]

Καθώς η σκυτάλη των to do είχε προωθηθεί στους φίλους που μας φιλοξενούσαν, κάναμε έναν αναζωογονητικό ύπνο και παρότι ξυπνήσαμε νωρίς τάχα μου για να εκδράμουμε νωρίς, αποφασίσαμε να φάμε πρωινό και να τα πούμε με την ησυχία μας και να ακολουθήσουμε τους αγαπημένους φίλους στα Σαββατιάτικα ψώνια τους γιατί το να δούμε πως ζουν εκεί το είχαμε εξ αρχής ιεραρχήσει ψηλά.

Η λιμνούλα κάτω από το εμπορικό κέντρο της περιοχής

Πριν απ την αγορά, προλάβαμε και γνωρίσαμε και την πρώτη Ελληνίδα της γειτονιάς (πλην των φίλων μας εννοώ), κάτι που επίσης θέλαμε πολύ να κάνουμε.
Επιστροφή απ τα ψώνια, γρήγορο μαγείρεμα για τα παιδιά που θα έμεναν πίσω, βιντεοκλήση στα δικά μας στην Ελλάδα και νωρίς το μεσημέρι στο αυτοκίνητο με προορισμό το Delft που λατρέψαμε!

Λατρέψαμε την πόλη απ άκρη σ άκρη! Η πανέμορφη πλατεία, τα σοκάκια, η υπαίθρια αγορά με τα ολόφρεσκα λουλούδια... Οι κάτοικοι με τα ποδήλατα και σε κάθε ποδήλατο μια ανθοδέσμη απ την αγορά, η ατμόσφαιρα... Φάγαμε σε ένα μικρό self service μαγαζάκι πεντανόστιμες τηγανιτές πατάτες και bitterballen πολύ καλύτερα απ την προηγούμενη μέρα στο Άμστερνταμ.
Για τον απογευματινό μας καφέ, επιλέξαμε να κατευνάσουμε τις λιγούρες μας! Ακριβώς πίσω απ την περίφημη μπλε καρδιά του Ντελφτ, υπάρχει μια όμορφη σοκολατερί, Chocolate Company Cafe. Άπειρες γεύσεις ζεστής σοκολάτας, με πραγματική σοκολάτα, εξυπηρετικότατο και ευγενέστατο προσωπικό και πολλές έτοιμες σοκολάτες για φοντί το οποίο τιμήσαμε το ίδιο βράδυ στο σπίτι αφού πρώτα εξελίξαμε την τυρογευσία με τα τυριά που προμηθευτήκαμε απ το Cheese and more, συντροφιά άλλων Ελλήνων της γειτονιάς!

Πάρκινγκ, η πιο πονεμένη στιγμή της ημέρας. Επειδή κανείς δεν παρατήρησε την πινακίδα, παρκάραμε σε υπαίθρια θέση (λίγο να μη πρόσεχες, σε ψάρευαν απ το κανάλι...) που ήταν για 24ωρη στάθμευση οπότε και η χρέωση ήταν 24ωρου... Προσοχή στην σήμανση λοιπόν για να αποφύγετε ανόητες χρεώσεις!

Η 3η ημέρα του ταξιδιού ήταν γεμάτη!

 

[ravT]

Κυριακή πρωί μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για το Kasteel de Haar πλησίον της Ουτρέχτης. Λίγο που είναι εντυπωσιακό, λίγο που είναι φροντισμένο, λίγο που δεν είχαμε ξαναεπισκεφθεί κάτι ανάλογο, πολύ μας άρεσε! Οι κήποι του, παρότι βαθύ φθινόπωρο, ήταν πανέμορφοι, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί πως θα είναι την άνοιξη! Την ώρα που αποχωρούσαμε είδαμε οικογένειες που παρά το ψιλόβροχο κατευθύνονταν προς την περιοχή του πικ νικ!
Παρότι δεν πληρώσαμε ξενάγηση, σε κάθε χώρο υπήρχε υπάλληλος ο οποίος με χαρά και ευγένεια εξηγούσε όποια απορία είχαμε. Φυσικά δεν φωτογράφησα τα πάντα και επουδενί δεν θα σας μεταφέρω όλες τις φωτογραφίες παρά λίγες για να πάρετε μια γεύση. Αν ήμασταν απλοί ταξιδιώτες, δεν θα το είχαμε καν υπόψιν μας. Τα τυχερά του να έχεις locals μαζί σου ;-)

Ακολούθησε βόλτα στην Ουτρέχτη απ την οποία δεν μπορώ να σας βάλω ούτε μια φωτογραφία για τεχνικούς λόγους. Δεν συγκινηθήκαμε, είναι η αλήθεια αλλά χαρήκαμε που την περπατήσαμε.

Επιστροφή στο σπίτι αργά το απόγευμα όπου υποδεχτήκαμε όλες τις Ελληνίδες της γειτονιάς! Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι, που μας άφησε πολλές δυνατές εικόνες.
Η ιστορία μου ολοκληρώθηκε οπότε εάν το επιθυμεί κάποιος διαχειριστής μπορεί να τη μεταφέρει.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Dina Z]

βγάλαμε 24ωρη κάρτα για τα ΜΜΜ

Που εκδιδεται αυτη η καρτα και ποσο κοστιζει; Αναφερομαι στη Βιεννη.

 

[ravT]

Εμείς τις κάρτες μας τις αγοράσαμε διαδικτυακά από τη σελίδα του οργανισμού, τις πληρώσαμε και τις εκτυπώσαμε.

Δες σχετικά εδώ: https://shop.wienerlinien.at/index.php/product/504/show/0/0/0/0/buy

Κόστιζε 8 ευρώ το άτομο. Επειδή είχαμε εκδώσει αυτή την κάρτα, το εισιτήριο του S7 απ την Praterstern προς το αεροδρόμιο (της επιστροφής δηλαδή), είχε μια έκπτωση.

Στη σελίδα που παρέθεσα μπορείτε να βρείτε και σημεία επιτόπιας αγοράς. Ελπίζω να βοήθησα.

 

[Dina Z]

Ευχαριστω! Παντως αυτη τη στιγμη δειχνει τιμες απο τα 17€

 

[ravT]

Τώρα που το είπες το είδα! Προφανώς έχει αυξηθεί; Δε ξέρω γιατί τόσο μεγάλη απόκλιση! Αρχές Νοέμβρη πήγαμε, δε δικαιολογείται λογικά αυτή η αύξηση...

 

[ravT]

Βρε συ, ζητώ συγνώμη. Τώρα είδα ότι σου έβαλα την κάρτα που περιλαμβάνει και κάποιες εκπτώσεις και όχι το 24ωρο εισιτήριο! Λέω κι εγώ, παράλογη αύξηση!. Εδώ είναι το σωστό λινκ.

https://shop.wienerlinien.at/index.php/product/3/show/0/0/0/0/buy

 

[Dina Z]

Ευχαριστω πολυ