Εσθονία Μια βόλτα στα ξαδέρφια των Φινλανδών.

[Glosoli]

Ήταν θυμάμαι μήνας Μάιος και βρισκόμουν στο Ελσίνκι (γιατί εκείνα τα χρόνια τα πρώτα μου σαν νεαρός φοιτητής έκανα μία δουλειά που κάναμε και κανά ταξιδάκι στο εξωτερικό). Το ταξίδι όμως αυτό δεν πήγε καλά γιατί κάτι έγινε με την αίθουσα και με κάποιον που καταχράστηκε λεφτά και το συνέδριο δεν έγινε, σκέφτηκα μπα γίνονται και τέτοια στις χώρες του αναπτυγμένου βορά; Εγώ νόμιζα πως τα συναντούσες μόνο στα δικά μας τα λημέρια, τα μέρη του ζεστού νότου. Αφού όλοι έβριζαν και οι εταιρίες έλεγαν πως θα έκαναν μηνύσεις εγώ σκεφτόμουν πως αδίκως κουβαλήθηκα εδώ πάνω και πως ήταν Παρασκευή. Έτσι είχα 2 ημέρες μπροστά μου να αξιοποιήσω αφού το εισιτήριο της επιστροφής ήταν για Κυριακή προς Δευτέρα χαράματα για την Αθήνα. Όλοι από το γραφείο άλλαζαν εισιτήρια και όταν με ρώτησαν «εσύ τι θα κάνεις μικρέ;” απλά απάντησα στο αφεντικό μου πως δεν είχα σκοπό να φύγω και πως απλά θα κάτσω εκεί 2 μέρες ή θα πάω κάπου αλλού. Μου είπε φυσικά πως δεν θα μου πληρώσει το ξενοδοχείο για τις διακοπές μου όπως μου τις χαρακτήρισε αλλά τουλάχιστον με το αεροπορικό μου μπορούσα να κάνω ότι θέλω. Όλοι γύρισαν Αθήνα θέλοντας να είναι κοντά στα παιδιά τους…εγώ όμως όντας 20 χρονών και μη έχοντας παιδιά και σκυλιά (ένα σκύλο πάντως πολύ θα ήθελα να είχα) έμεινα με το τρόλεϊ μου στο χέρι να κάθομαι σε ένα παγκάκι βλέποντας την αδιάφορη για εμένα σύγχρονη αρχιτεκτονική αυτής της πόλης να ανοίγεται μπροστά μου.

Αφού έκανα μία βόλτα εκεί γύρω και φτάνοντας στην προβλήτα της πόλης είδα πως υπήρχαν ταμπέλες με πολλές ναυτιλιακές εταιρείες που έκαναν το ταξίδι Ελσίνκι-Ταλλίν στην Εσθονία από 1.5 έως και 3.5 ώρες με τις τιμές να είναι γύρω στα 15 με 30 ευρώ one way. Τελείως μηχανικά έβγαλα ένα εισιτήριο με το γρήγορο καταμαράν και δίχως να το καταλάβω είχα βρεθεί μόνος μου εν πλω παρέα με ένα τσούρμο ξανθούς Φιλανδούς τουρίστες που επειδή ήταν Παρασκευή όλοι προφανώς πήγαιναν Εσθονία για στιγμές χαλάρωσης. Εγώ για την Εσθονία ήξερα ελάχιστα πράγματα. Ότι είναι σχεδόν ταυτόσημος λαός με τους Φιλανδούς και πως η πρωτεύουσας τους είχα ακούσει πως ήταν λες και πήγαινες βόλτα πίσω στο Μεσαίωνα. Το καταμαράν ξεκίνησε και σάλπαρα και εγώ μαζί πιστεύοντας πως θα γυρνούσα πίσω το βράδυ. Για Μάη μήνα είχε πάντως ψύχρα για εμένα. Έτσι πήρα ένα ποτήρι ζεστό κρασί (δεν ήταν πάντως και πολύ καλό) και αφού παρατηρούσα κάτι αδερφάκια που έπαιζαν scrable στο πάτωμα παρατηρούσα επίσης πολλές όμορφες υπάρξεις να υπάρχουν στο πλοίο. Το μόνο κακό ήταν πως ο κόσμος δεν έμοιαζε ιδιαίτερα ευδιάθετος αλλά ήταν πολύ συνεσταλμένος και κάπως κρύος. Δεν βαριέσαι λέω… Είχα μαζί μου ένα βιβλίο και καλή μουσική…1/5 ώρα είναι αυτή θα περάσει!

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΕΡΣΗ]

Ενδιαφερον! Απροβλεπτο ταξιδι σε μερος για το οποιο δεν ειχες κανει και καμια οργανωση! Αντε να δουμε!

 

[Twinkie]

Για συνέχισε...ενδιαφέρουσα αρχή!

 

[butterflylilly]

τα απρόβλεπτα ταξίδια έχουν πάντα κάτι το ξεχωριστό. Περιμένουμε την συνέχεια!

 

[Glosoli]

Αναστάτωση στο Ταλλίν

Με πήρε ο ύπνος μετά από καμιά ώρα (για λίγο νομίζω) μιας και με ξύπνησε μια πανέμορφη υπάλληλος με αγέλαστο πρόσωπο αφού προσεγγίζαμε το λιμάνι του Ταλλίν. Ίσα που πρόλαβα να πάω να πλύνω το πρόσωπό μου μιας και μας κατέβαζαν κάπως γρήγορα και επιτακτικά μπορώ να πω, μέχρι και παράπονα κατάλαβα πως υπήρχαν αν κρίνω από τον ασυνήθιστα για αυτούς υψηλό τόνο στη φωνή τους. Οι μόνοι που έδειχναν να μην ενοχλούνται ήταν μια παρέα από 30άρηδες Ολλανδούς που οι χαρούμενες τους φωνές και το αστείο τους Χχχχχ στη γλώσσα τους έδινε έναν άλλο τόνο στο βαρετό κοινό εκεί μέσα.

Το καταμαράν έδεσε στον κεντρικό ναύσταθμο του Ταλλίν που βρίσκεται εντελώς στο κέντρο της πόλης και γενικά είχε αρκετή κίνηση. Είχε μία ελαφριά ηλιοφάνεια για λίγο και μετά συννέφιαζε…μετά έβγαζε πάλι λίγο ήλιο και μετά πάλι τα ίδια. Όσο ήμουν στο πλοίο είχα φροντίσει να ψάξω μέσω κάποιον εντύπων πως θα πάω από το λιμάνι στην πόλη και κάποιος μέρος που θα μπορούσα να μείνω αν τελικά μου άρεσε. Έτσι στο λιμάνι πήρα ένα λεωφορείο αφού πριν είχα αλλάξει τα ευρώ μου στο τοπικό τους νόμισμα την εσθονική κορώνα. Το λεωφορείο με άφησε λίγο πιο πριν από εκεί που έπρεπε μιας και υπήρχε μια πορεία όπως άκουσα να λένε οι Ολλανδοί που είπα πιο πριν (ενώ μιλάω Ολλανδικά δεν τους είπα ούτε ένα γεια…δεν ξέρω με είχαν πιάσει οι κλειστές μου εκείνες τις ημέρες). Αφού ξεπεράστηκε και μια παρεξήγηση με τον ελεγκτή εισιτήριων μιας και είχα κόψει εισιτήριο για το τραμ και όχι για το λεωφορείο (αυτά τα μπλε τραμ τους είναι παντού στην πόλη). Αφού βούτηξα έναν μισοπεταμένο Γαλλικό οδηγό για την πόλη που βρήκα σε κάτι σκαλιά (θεόσταλτο δώρο) βρήκα εκεί μέσα πως πολύ κοντά υπήρχε ένας μέρος με lockers ώστε να κλείδωνα το τρόλεϊ μου και να τριγύρναγα στη πόλη. Αφού ρώτησα μια κοπέλα που στην αρχή ήταν κάπως διστακτική μου είπε προς τα πού να πάω και το βρήκα το μέρος με τα lockers. Για μια ολόκληρη ημέρα η τιμή ήταν κοντά στα 2 ευρώ μια χαρά! Βάζω στην τσάντα μου ότι θα μπορούσε να μου χρειαστεί και γυρίζω πίσω στην πλατεία που υπήρχε μια μεγάλη διαμαρτυρία. Οι ταμπέλες ήταν σε 3 γλώσσες…Στα Εσθονικά τα Ρωσικά και τα Αγγλικά. Κατάλαβα από κάτι φυλλάδια που μοίραζαν και στα Αγγλικά σας παρακαλώ πως οι Ρώσοι που αποτελούν 25% του πληθυσμού της χώρας διεκδικούν την συνέχιση της εκμάθησης της Ρωσικής Γλώσσας στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά τους. Είχαν μάλιστα μία πανέξυπνη εικόνα στα πανό τους ένα παιδί να κλείνει με το χέρι του το στόμα του δίχως να μπορεί να μιλήσει.

Κάθισα σε ένα καφέ εκεί γύρω να πάρω κάτι να φάω και να χαζεύω το πλήθος να φωνάζει από μεγάφωνα. Η εικόνα δεν μου έκανε καμία εντύπωση μιας και στην Αθήνα αυτά τα έχουμε για πρωινό που λένε. Κάτι τουρίστες που δεν κατάλαβα τη γλώσσα μπορεί να μίλαγαν είχαν μείνει αλλάλου με την κατάσταση και έβγαζαν σαν Γιαπωνέζοι συνέχεια φωτογραφίες σαν να μην είχαν δει άλλη φορά μια διαμαρτυρία. Και σιγά την διαμαρτυρία δηλαδή…την έκαναν οι άνθρωποι πάνω σε μια πλατεία που γύρω γύρω είχε κάτι πανέμορφα ξύλινα πολύχρωμα σπίτια σε οτιδήποτε χρώμα μπορείτε να φανταστείτε. Την παράσταση έκλεβε ένα που ήταν εντελώς ροζ…πιο ροζ πεθαίνεις!!! Πήρα ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και κάτι κρουασανάκια με διάφορες γεμίσεις. Ενώ διάβαζα λίγο για την Εσθονική Ιστορία στον οδηγό που είχα βρει στα σκαλιά. Από αυτήν την πόλη και ποιοι δεν πέρασαν πια. Μου θύμισε την Ελληνική Ιστορία που και από εμάς πέρασε κάθε καρυδιάς καρύδι. Μετά από κανά τέταρτο ήρθε η αστυνομία όμως στην περιοχή εκεί και άρχισαν να κάνουν ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα των περιπολικών. Ρώτησα την κοπέλα που εργαζόταν στο μαγαζάκι τι έλεγαν και σε σπαστά Αγγλικά μου είπε πως έλεγαν πως ο κόσμος έπρεπε να διαλυθεί μιας και η πορεία δεν είχε άδεια, μετά έκανε και ένα ρατσιστικό σχόλιο για τους Ρώσους και πως θέλουν να ξανακατακτήσουν τη χώρα της. Πήγα να της πιάσω κουβέντα αλλά είχε πολύ κόσμο χαμογέλασε και έφυγε…παράπονο δεν έχω πάντως…μου έφερε και με κέρασε και ένα χυμό χωρίς καν να της το ζητήσω.

Μετά ήρθαν και οι κλούβες της αστυνομίας και άρχισαν να «μπουζουριάζουν» κόσμο ενώ γενικά γινόταν λίγο χαμός εκεί πέρα. Οι Εσθονοί πάντως έδειχναν πολύ σαστισμένοι από αυτήν την κατάσταση. Εγώ πάλι σκεφτόμουν πως ίσως ο κόσμος εδώ πέρα να έχει και μια ζεστή φλόγα…έστω μικρή σαν πυροτέχνημα μπροστά στα συνεσταλμένα βλέμματα που έβλεπα γύρω μου και στα πολύ αστεία σανδάλια με κάλτσες που φόραγαν όλοι…μα απορώ δεν γλίστραγαν; Μετά από κανά 15λεπτο τελείωσε και η διαδήλωση και έτρεξα σαν τον τρελό να πάρω μία από τις αφίσες με το παιδάκι που κλείνει το στόμα του για να την έχω σαν ενθύμιο.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη