Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[turms]

τι θα γινει? θα γραψεισ τιποτα? πεταξες δυο φωτο κ νομιζεις οτι ξεμπερδεψες?

 

[psilos3]

Να είσαι καλά να ταξιδεύεις ψηλέ μας

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα πάντα ωραία λόγια σου!

Και πού ξέρεις! Εγώ και σε νησιά που έχω πάει επανειλημμένως βρίσκω άγνωστα χωριά που δεν είχα δει,νέα μπαράκια,ταβερνάκια σε βουνά.
Πάντα κάτι νέο σε περιμένει να το ζήσεις!!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια απ' αυτήν, συμφωνώ απόλυτα, πάντα κάτι νέο θα βρίσκεται να σε συναρπάσει...

τι θα γινει? θα γραψεισ τιποτα? πεταξες δυο φωτο κ νομιζεις οτι ξεμπερδεψες?

Υπεμονή, θα έχει λίγο ακόμα πρόλογο και φωτογραφίες μέχρι να ξεκινήσουν τα καλά, θα σας αποζημιώσω όμως με πολλά νέα νησιωτικά κεφάλαια.

 

[psilos3]

Έτος 2024 – η επίτευξη του στόχου!


(Τελικά μόνο δυο λόγια δε θα ναι, μάλλον πολλά περισσότερα… )

Να σας πω την αλήθεια δε ξέρω πως προέκυψε όλο αυτό. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ψάξω ενδεχόμενες συνδέσεις, να αιτιολογήσω με κάποιο τρόπο όλη αυτή τη λόξα με τα νησιά. Ποτέ δε τα κατάφερα τολμώ να πω, αφήνοντας όλα αυτά τα ερωτήματα αναπάντητα. Γέννημα θρέμμα βουνίσιος, αυτή η αδικαιολόγητη αγάπη για τη θάλασσα ακόμα και τώρα συχνά με ξαφνιάζει.

Ως το έτος 2008 τα νησιά που είχαν πατήσει τα πόδια μου ήταν λίγα, ελάχιστα, δέκα – δώδεκα το πολύ, όπως και οι περισσότεροι που ξέρω σε τέτοια ηλικία. Κάποια λίγα από διακοπές με γονείς, πενταήμερη στη Ρόδο, θητεία ΠΝ στη Λέσβο, επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Κέρκυρα, ευτυχώς είχε ανοίξει και το κεφάλαιο του Πάσχα που έδινε μια διαφορετική προοπτική.

Η συγκεκριμένη χρονιά όμως ήταν αυτή της πρώτης καλοκαιρινής επαφής με τις Κυκλάδες και συγκεκριμένα οι διακοπές στην Πάρο που άνοιξαν ένα νέο ορίζοντα (μέχρι τότε υπήρχε μόνο το Πάσχα στη Σαντορίνη του 2006), αποφασίζοντας δίχως προφανή λόγο με τον φίλο μου τον Κωστάκη ότι ναι, έχουμε στόχο, πρέπει να τις δούμε όλες!

(το λιμάνι της Παροικιάς στην Πάρο το 2008)

Δέκα χρόνια μου πήρε όλο αυτό, με την Κέα το 2018 να κλείνει το μεγαλύτερο νησιωτικό σύμπλεγμα και παράλληλα την πρώτη και κύρια μου επιθυμία, που αντί να κατευνάσει τα πνεύματα, άνοιξε την όρεξη μου ακόμη περισσότερο.



Το ορόσημο


5 Μαΐου 2012 (δε θα το ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν) και η αναζήτηση αεροπορικών εισιτηρίων χωρίς προφανή λόγο μας δίνει την επιλογή της Σαντορίνης για ένα καλό δεκαήμερο του Αυγούστου (6 με 16) με μια εξευτελιστική τιμή τύπου 70€, σε μια εποχή που ακόμα το συγκεκριμένο σπορ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο.

• Και τι θα κάνουμε δέκα μέρες στη Σαντορίνη ρε φίλε, την έχουμε ξαναδεί εξάλλου
• Σιγά μη μείνουμε Σαντορίνη. Δες το χάρτη, τι έχει παραδίπλα; Φολέγανδρο, Σίκινο, Ίο. Ωραία, ξεκινάμε ψάξιμο.

Ήταν η πρώτη φορά που καλούμασταν να κάνουμε ανάλογο πλάνο, για περιήγηση σε παραπάνω από ένα ή δύο νησιά δηλαδή, χωρίς να ξέρουμε εκείνη τη στιγμή πως αυτό θα καθορίσει τόσο σημαντικά τη μετέπειτα πορεία μας/μου.

Έκτοτε, 12 συναπτά έτη μετά δεν έχω καταφέρει και δε θέλω παράλληλα να κάνω διακοπές με άλλο τρόπο, θεωρώντας ότι καλύτερο τη μεταπήδηση από νησί σε νησί ή απλά «Island Hopping» με τον επίσημο όρο που οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται λίγο. Ξέρω πως για τον περισσότερο κόσμο όλο αυτό είναι ταλαιπωρία, όχι για μένα όμως που έχω καταλήξει στην απόφαση πως είναι προτιμότερο να ξεκουράζεται το μάτι και το μυαλό παρά το σώμα, τουλάχιστον έως ότου…

Αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης ήταν σίγουρα ο καθοριστικός παράγοντας στην οριοθέτηση και την επίτευξη τελικά του μεγάλου στόχου.



Η οριστική απόφαση


Βράδυ 23ης Μαρτίου 2022. Δε με χωράει ο τόπος. Είναι η μέρα που το 4άρι μπαίνει μπροστά από τα δεύτερα –άντα και το ‘χω πάρει εντελώς στραβά κι ανάποδα, παρόλο που τη μεθεπόμενη ξεκινούσα ταξιδάκι στο Πόρτο. Τίποτα δε μου έφτιαχνε τη διάθεση…

Μπήκα στο αμάξι αποφασισμένος και πήρα την κατηφόρα, φτάνοντας λίγα λεπτά μετά στα Κάστρα, με σκοπό να τα πιώ γιορτάζοντας μόνος και να κάνω απολογισμό των έως τότε αποτυχιών μου σ’ ένα από τα αγαπημένα μου κλασσικά μπαράκια της πόλης, αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και στη μαζική εμπορευματοποίηση.

(περνώντας την Πορτάρα)

Πρώτη βότκα, δεύτερη βότκα, στην τρίτη παραγγελία σηκώνω το κεφάλι και το βλέπω:

• Πιάσε μου σε παρακαλώ κι εκείνο το βιβλίο που το τρώει η σκόνη από κει πάνω μαζί με το επόμενο ποτό
• Μα που πήγε κι έπεσε το μάτι σου; Ευχαρίστως

Μάλιστα, «η Άγονη γραμμή και τα νησιά της» ο τίτλος του βιβλίου, ή κάτι παρόμοιο, μικρή σημασία έχει. Να θέλεις να στοχαστείς, να προβληματιστείς και να μη μπορείς ν’ αγιάσεις βλέποντας μπροστά σου ξαφνικά αυτό το σημάδι.

Τότε ήταν που είπα σοβαρά «όλα». Τι όλα; Μα όλα τα νησιά βασικά, τουλάχιστον όπου μπορείς να πας με πλοίο της γραμμής ή και μικρότερο, κατοικήσιμα (σχεδόν στο σύνολο τους) και σίγουρα επισκέψιμα. Πρέπει να πας σε όλα ξαναείπα στον εαυτό μου για να το εμπεδώσει, εξάλλου είχε μπει όχι μόνο μια πολύ καλή βάση μέχρι τότε, αλλά κάτι αρκετά περισσότερο.

Μπορεί να είχα βγάλει ήδη απ’ την εξίσωση δύσκολους προορισμούς όπως για παράδειγμα το Καστελόριζο, ο Άγιος Ευστράτιος, τα Ψαρά, η Θύμαινα, το Μαράθι, η Σαρία κι αρκετά ακόμη, μου έλειπαν όμως σημαντικά κομμάτια του παζλ και κυρίως νησιά που έπρεπε να πας επί τούτου (Γαύδος, Σαμοθράκη, Ελαφόνησος, Αντικύθηρα κ.α.) με ότι συνεπάγεται αυτό, καθώς και όλο σχεδόν το Ιόνιο που ως τότε είχα αφήσει στην άκρη.

Αριθμός κοντά στα 22-23 που οριοθέτησα να επισκεφτώ σε βάθος πενταετίας, δε με κυνηγούσε και κανείς…



Η Κατάληξη


Όταν έχεις βέβαια το στόχο στο μυαλό σου σε σημείο καμιά φορά εμμονής δε σας κρύβω, ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό, με τα αποτελέσματα να έρχονται γρηγορότερα του αναμενομένου.

Αρχικά λίγους μήνες μετά κατά το καλοκαίρι του 2022 έκλεισε η εκκρεμότητα με ένα πέρασμα από τους Αρκιούς, ακολούθησε η Σαμοθράκη, έγινε ο συνδυασμός Κύθηρα με Αντικύθηρα καθώς και η επίσκεψη στη Ζάκυνθο το Σεπτέμβρη.

(το λιμανάκι των Αρκιών - 2022)

(Η δεύτερη Βάθρα στη Σαμοθράκη)

(Οι πρώτες στιγμές στα Αντικύθηρα)

Το Πάσχα του 2023 βοήθησε προκειμένου να περάσω απ’ την Κεφαλονιά, για να ακολουθήσει το καλοκαίρι ένα πολύ δύσκολο ζητούμενο, που μέσα σε 30 ώρες και με τη μεσολάβηση μιας συναυλίας στο ΟΑΚΑ με έφερε από το Αγκίστρι στη Γαύδο, η ολοκλήρωση των Σποράδων, η Λευκάδα με το Μεγανήσι αλλά και η επίσκεψη στους Παξούς το φθινόπωρο.

(Αγκίστρι - Βουτιές στη Δραγονέρα)

(Οι Guns n Roses στη σκηνή του ΟΑΚΑ)

(Γαύδος - το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης λίγες ώρες μετά)

Μπαίνοντας στο 2024 και ξεσκονίζοντας τη λίστα μου, το κοντέρ έγραφε 80/90, σκεπτόμενος πως αν όχι φέτος του χρόνου. Εσύ είσαι που τα λες;

Το Πάσχα γι’ ακόμα μια φορά βοήθησε ώστε να κλείσουν και τα νησιά του Αργοσαρωνικού με την επίσκεψη στην Αίγινα, όπως και η επιμονή (έως βλακείας) να συνδυάσω άλλη μια συναυλία στην Αθήνα με επίσκεψη εντός διημέρου και κάτι σε Ελαφόνησο και Σαλαμίνα, που την είχα δει για κάτι ελάχιστες ώρες ως ναύτης το 2001.

(Οι Rammstein στη σκηνή του ΟΑΚΑ)

(Ελαφόνησος - Παραλία Σίμου λίγες ώρες μετά)

Ήμουν ήδη σε πολύ καλό δρόμο, τελική ευθεία αλλά έμεναν αρκετά δύσκολα ακόμα νησάκια. Όταν ξεκλείδωσε η πολύ ζόρικη πίστα τον Ιούνιο που ονομάζεται Διαπόντια νησιά συνδυάζοντας τα περίεργα ακτοπλοϊκά με την πιο εξωφρενικά ακριβή διαμονή, κατάλαβα πλέον ότι είμαι μια ανάσα από την επίτευξη του στόχου.

Τα δύσκολα όμως δεν είχαν τελειώσει μιας και όταν μιλάμε για πλοία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια στην Ελλάδα δε μπορείς να είσαι ΠΟΤΕ σίγουρος για τίποτα. Εν τέλει το εντατικό ψάξιμο με τη βοήθεια των ντόπιων ναυλώνοντας μάλιστα ταχύπλοο (θ’ ακολουθήσει αναλυτική ιστορία) μου έδωσε τη λύση και για το δίδυμο Κάλαμος – Καστός.

Τελευταίο νησί του Ιονίου που εξάντλησα μέσα σε δυο χρόνια ήταν η Ιθάκη, όπως και τελευταίο νησί όλων των συμπλεγμάτων του χάρτη (Κυκλάδες, Βόρειο Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Σποράδες, Ιόνιο), ήταν όμως το τελευταίο δικό μου ως όφειλα σαν σύγχρονος Οδυσσέας; Όχι.




Και η …Αμμουλιανή

• Καλά ρε, έχεις δει τόσα νησιά και δεν έχεις πάει ακόμα στην Αμμουλιανή; Είναι δυνατόν;

Δε φαντάζεστε πόσες φορές άκουσα αυτή την ερώτηση, αποκλειστικά βέβαια από συντοπίτες που λίγο πολύ έχουν επισκεφτεί αυτό το μικρό νησάκι της Χαλκιδικής στον κόλπο του Όρους μεταξύ δεύτερου και τρίτου ποδιού. Νησί που οι νότιοι συνήθως δε γνωρίζουν, όπως αντίστοιχα και οι περισσότεροι βόρειοι δε γνωρίζουν άλλα παράκτια νησιά όπως τα Τριζόνια ή μπερδεύουν ως συνήθως την Ελαφόνησο με το Ελαφονήσι στην Κρήτη.

Πως συνέβη κάτι τέτοιο; Ως ένα σημείο εντελώς συμπτωματικά μιας και μια – δυο φορές στο παρελθόν που χα προσπαθήσει να πάω είτε δεν έβρισκα διαμονή, είτε ζητούσαν αστρονομικά ποσά για τους μήνες αιχμής. Άστο να μένει, δίπλα είναι, κάποια στιγμή θα πας.

Η στιγμή είχε έρθει, νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζα και πίστευα κι εγώ ο ίδιος. Επτά του Σεπτέμβρη του 2024 θα πατούσα στο τελευταίο νησί της λίστας μου, θα έκλεινα τον κύκλο πραγματοποιώντας ένα μεγάλο όνειρο ή καλύτερα έναν προσωπικό -ματαιόδοξο ίσως- στόχο, κρατώντας στα χέρια μου τον συμπληρωμένο χάρτη που λίγες μέρες πριν είχα σχεδιάσει:

Το τελευταίο νησί, το μικρό, το πιο κοντινό, σε μια μίνι γιορτή πολύ ωραία και πετυχημένη που διοργανώθηκε λίγες μέρες πριν. Οφείλω για το λόγο αυτό ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και μέσω του φόρουμ σε @MarieAries @EviTan @fenia42 και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που ήταν εκεί και το γλέντησαν μαζί μου, σ’ αυτή την ιδιαίτερη και δυνατή προσωπική στιγμή.

(Ο χάρτης στην παραλία του Αγίου Γεωργίου και οι πισίνες της Αμμουλιανής)

Το συμπέρασμα


90 νησιά, αρκετά όχι μόνο μια φορά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία με διανυκτέρευση μιας και είμαι κάθετα αντίθετος στις ημερήσιες εκδρομές. Ακόμη και τα ελάχιστα, 4-5 στον αριθμό στα οποία λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δε κατάφερα να μείνω έστω μια μέρα, έχουν μπει στη λίστα για επόμενη κι ολοκληρωμένη επίσκεψη, κάτι που ξεκίνησε να συμβαίνει το 2022 κι επίσης το καλοκαίρι του 2023 & του 2024.

103 διαφορετικά λιμάνια και 22 νησιωτικά αεροδρόμια. Το πρώτο νούμερο για όσους αναρωτιούνται προκύπτει καθαρά από το γεγονός πως κάποια μεγάλα νησιά (βλ. Σάμος, Κως, Αμοργός) διαθέτουν παραπάνω από ένα ή και δύο λιμάνια με ξεχωριστά δρομολόγια το καθένα.

Επειδή αρκετοί έχουν ρωτήσει σχετικά με τον αριθμό κι από πού αυτός προκύπτει, θα το αναφέρω ξανά. Η λίστα με τα 90 (ακολουθεί πιο κάτω) βγήκε αρχικά συμβουλευόμενος τη βιβλιογραφία αλλά και την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, με βασικό κριτήριο τα νησιά να είναι κατοικήσιμα, να μπορεί να τα δει κάποιος με πλοίο της γραμμής, ημερόπλοιο ή καΐκι που διεξάγει δρομολόγια, καθώς και να μπορεί να μείνει αν το επιθυμεί.

Αυτός ήταν ο λόγος που έμειναν εκτός λίστας για παράδειγμα η Σπιναλόγκα, η Δήλος ή το Δεσποτικό, τα λιμναία νησιά (δύο στον αριθμό) που αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία και θα επισκεφτώ σύντομα, νησιά που χρειάζεται να ναυλώσεις δικό σου μέσο για να πας όπως η Ρώ, τα Λέβιθα, το Φαρμακονήσι, τα Αντίψαρα κ.α., τα ιδιωτικά φυσικά νησιά και οι αμέτρητες βραχονησίδες που είναι σχεδόν απίθανο να μετρήσει κάποιος με ακρίβεια, κι ο λόγος που μπήκανε στη λίστα τελικά οι Αντίπαξοι, το Κάτω Κουφονήσι, η Σαρία κτλ.

Ένα μήνα μετά κι ακόμα δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω όπως έγραψα και προηγουμένως. Προβληματίζομαι σκεπτόμενος πως δε θα ξανανοίξω χάρτη να δω τι λείπει, μα κυρίως δε θα έχω ποτέ ξανά την ίδια μαγική αίσθηση του αγνώστου προορισμού περπατώντας τα πρώτα βήματα σ’ ένα νησί και δε θα ξαναμπώ σε πλοίο στην Ελλάδα για να πάω κάπου που δε γνωρίζω. Αδιανόητο για μένα μετά από τόσα χρόνια.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει το καλό της επανάληψης που πάντα έχει κάτι καινούριο να δώσει Είναι πολύ ωραίο να έχεις γνωρίσει, δεθεί και αγαπήσει προορισμούς και κατ’ επέκτασιν τους ανθρώπους τους και να θέλεις να επιστρέφεις επιλεκτικά σε αυτούς, ακόμα κι αυτούς που δε τους έδωσες το χρόνο που τους έπρεπε, κάτι που έχει ξεκινήσει και θα εξακολουθήσει να γίνεται, εμπλουτίζοντας ασταμάτητα θέλω να πιστεύω αυτήν εδώ την ιστορία.

Μέχρι τότε, καλά νησιά να έχουμε, πάντα κρύες μπύρες και να μη ξεχνάμε το βασικό:

Το ωραιότερο τραγούδι που `χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:
«Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο,
το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι...»



(Για κλείσιμο αυτού του τεράστιου κεφαλαίου και πριν ξεκινήσει η εξιστόρηση επισυνάπτω τον κατάλογο των 90 όπως προείπα και δίπλα τις φορές που έχω πάει στο καθένα απ’ αυτά)

1	Κρήτη	16
2	Εύβοια	1
3	Ρόδος	10
4	Κέρκυρα	6
5	Λέσβος	2
6	Χίος	2
7	Ζάκυνθος	1
8	Σαλαμίνα	1
9	Κως	4
10	Κεφαλλονιά	1
11	Σάμος	5
12	Λευκάδα	1
13	Σύρος	2
14	Νάξος	3
15	Κάλυμνος	1
16	Λήμνος	1
17	Θήρα (ή Σαντορίνη)	8
18	Πάρος	4
19	Θάσος	2
20	Αίγινα	1
21	Μύκονος	5
22	Τήνος	3
23	Ικαρία	2
24	Άνδρος	1
25	Λέρος	4
26	Κάρπαθος	1
27	Σκιάθος	2
28	Μήλος	1
29	Σκόπελος	1
30	Σπέτσες	1
31	Κύθηρα	1
32	Πάτμος	2
33	Πόρος	2
34	Αλόννησος	1
35	Σκύρος	1
36	Ιθάκη	1
37	Σίφνος	1
38	Σύμη	1
39	Σαμοθράκη	1
40	Παξοί	1
41	Κέα	1
42	Ίος	2
43	Ύδρα	1
44	Αμοργός	4
45	Κύθνος	1
46	Αστυπάλαια	2
47	Φούρνοι	2
48	Αντίπαρος	2
49	Σέριφος	1
50	Κάσος	1
51	Αγκίστρι	1
52	Νίσυρος	1
53	Μεγανήσι	1
54	Οινούσσες	1
55	Ελαφόνησος	1
56	Κίμωλος	1
57	Λειψοί	3
58	Τήλος	1
59	Φολέγανδρος	3
60	Καστελλόριζο (ή Μεγίστη)	1
61	Αμμουλιανή	1
62	Χάλκη	1
63	Ερεικούσσα	1
64	Ψαρά	1
65	Άνω Κουφονήσι	1
66	Οθωνοί	1
67	Κάλαμος	1
68	Ανάφη	1
69	Άγιος Ευστράτιος	1
70	Σίκινος	2
71	Θηρασιά	2
72	Σχοινούσα	1
73	Δονούσα	1
74	Αγαθονήσι	1
75	Μαθράκι	1
76	Ηρακλειά	1
77	Γαύδος	1
78	Θύμαινα	1
79	Τέλενδος	1
80	Τριζόνια	1
81	Καστός	1
82	Ψέριμος	1
83	Παλαιό Τρίκερι	1
84	Αντικύθηρα	1
85	Αρκιοί	2
86	Σαρία	1
87	Αντίπαξοι	1
88	Μαράθι (ή Μάραθος)	1
89	Πολύαιγος	1
90	Κάτω Κουφονήσι	1

 

[Sam-chal]

Εκπληκτικός!
Σειρά έχει τώρα η ... Πολυνησία!

 

[vasiliss]

Συγχαρητήρια "Ψηλέ" μέσα από την καρδιά μου.
Επόμενος στόχος, να βρεις το ταξίδι όνειρο, που ακόμα από ότι βλέπω αναζητείται και να το πραγματοποιήσεις και αυτό.

 

[alma]

Έτος 2024 – η επίτευξη του στόχου!


(Τελικά μόνο δυο λόγια δε θα ναι, μάλλον πολλά περισσότερα… )

Να σας πω την αλήθεια δε ξέρω πως προέκυψε όλο αυτό. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ψάξω ενδεχόμενες συνδέσεις, να αιτιολογήσω με κάποιο τρόπο όλη αυτή τη λόξα με τα νησιά. Ποτέ δε τα κατάφερα τολμώ να πω, αφήνοντας όλα αυτά τα ερωτήματα αναπάντητα. Γέννημα θρέμμα βουνίσιος, αυτή η αδικαιολόγητη αγάπη για τη θάλασσα ακόμα και τώρα συχνά με ξαφνιάζει.

Ως το έτος 2008 τα νησιά που είχαν πατήσει τα πόδια μου ήταν λίγα, ελάχιστα, δέκα – δώδεκα το πολύ, όπως και οι περισσότεροι που ξέρω σε τέτοια ηλικία. Κάποια λίγα από διακοπές με γονείς, πενταήμερη στη Ρόδο, θητεία ΠΝ στη Λέσβο, επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Κέρκυρα, ευτυχώς είχε ανοίξει και το κεφάλαιο του Πάσχα που έδινε μια διαφορετική προοπτική.

Η συγκεκριμένη χρονιά όμως ήταν αυτή της πρώτης καλοκαιρινής επαφής με τις Κυκλάδες και συγκεκριμένα οι διακοπές στην Πάρο που άνοιξαν ένα νέο ορίζοντα (μέχρι τότε υπήρχε μόνο το Πάσχα στη Σαντορίνη του 2006), αποφασίζοντας δίχως προφανή λόγο με τον φίλο μου τον Κωστάκη ότι ναι, έχουμε στόχο, πρέπει να τις δούμε όλες!

(το λιμάνι της Παροικιάς στην Πάρο το 2008)
View attachment 474952

Δέκα χρόνια μου πήρε όλο αυτό, με την Κέα το 2018 να κλείνει το μεγαλύτερο νησιωτικό σύμπλεγμα και παράλληλα την πρώτη και κύρια μου επιθυμία, που αντί να κατευνάσει τα πνεύματα, άνοιξε την όρεξη μου ακόμη περισσότερο.



Το ορόσημο


5 Μαΐου 2012 (δε θα το ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν) και η αναζήτηση αεροπορικών εισιτηρίων χωρίς προφανή λόγο μας δίνει την επιλογή της Σαντορίνης για ένα καλό δεκαήμερο του Αυγούστου (6 με 16) με μια εξευτελιστική τιμή τύπου 70€, σε μια εποχή που ακόμα το συγκεκριμένο σπορ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο.

• Και τι θα κάνουμε δέκα μέρες στη Σαντορίνη ρε φίλε, την έχουμε ξαναδεί εξάλλου
• Σιγά μη μείνουμε Σαντορίνη. Δες το χάρτη, τι έχει παραδίπλα; Φολέγανδρο, Σίκινο, Ίο. Ωραία, ξεκινάμε ψάξιμο.

View attachment 474965

Ήταν η πρώτη φορά που καλούμασταν να κάνουμε ανάλογο πλάνο, για περιήγηση σε παραπάνω από ένα ή δύο νησιά δηλαδή, χωρίς να ξέρουμε εκείνη τη στιγμή πως αυτό θα καθορίσει τόσο σημαντικά τη μετέπειτα πορεία μας/μου.

Έκτοτε, 12 συναπτά έτη μετά δεν έχω καταφέρει και δε θέλω παράλληλα να κάνω διακοπές με άλλο τρόπο, θεωρώντας ότι καλύτερο τη μεταπήδηση από νησί σε νησί ή απλά «Island Hopping» με τον επίσημο όρο που οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται λίγο. Ξέρω πως για τον περισσότερο κόσμο όλο αυτό είναι ταλαιπωρία, όχι για μένα όμως που έχω καταλήξει στην απόφαση πως είναι προτιμότερο να ξεκουράζεται το μάτι και το μυαλό παρά το σώμα, τουλάχιστον έως ότου…

Αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης ήταν σίγουρα ο καθοριστικός παράγοντας στην οριοθέτηση και την επίτευξη τελικά του μεγάλου στόχου.



Η οριστική απόφαση


Βράδυ 23ης Μαρτίου 2022. Δε με χωράει ο τόπος. Είναι η μέρα που το 4άρι μπαίνει μπροστά από τα δεύτερα –άντα και το ‘χω πάρει εντελώς στραβά κι ανάποδα, παρόλο που τη μεθεπόμενη ξεκινούσα ταξιδάκι στο Πόρτο. Τίποτα δε μου έφτιαχνε τη διάθεση…

Μπήκα στο αμάξι αποφασισμένος και πήρα την κατηφόρα, φτάνοντας λίγα λεπτά μετά στα Κάστρα, με σκοπό να τα πιώ γιορτάζοντας μόνος και να κάνω απολογισμό των έως τότε αποτυχιών μου σ’ ένα από τα αγαπημένα μου κλασσικά μπαράκια της πόλης, αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και στη μαζική εμπορευματοποίηση.

(περνώντας την Πορτάρα)
View attachment 474953

Πρώτη βότκα, δεύτερη βότκα, στην τρίτη παραγγελία σηκώνω το κεφάλι και το βλέπω:

• Πιάσε μου σε παρακαλώ κι εκείνο το βιβλίο που το τρώει η σκόνη από κει πάνω μαζί με το επόμενο ποτό
• Μα που πήγε κι έπεσε το μάτι σου; Ευχαρίστως

Μάλιστα, «η Άγονη γραμμή και τα νησιά της» ο τίτλος του βιβλίου, ή κάτι παρόμοιο, μικρή σημασία έχει. Να θέλεις να στοχαστείς, να προβληματιστείς και να μη μπορείς ν’ αγιάσεις βλέποντας μπροστά σου ξαφνικά αυτό το σημάδι.

Τότε ήταν που είπα σοβαρά «όλα». Τι όλα; Μα όλα τα νησιά βασικά, τουλάχιστον όπου μπορείς να πας με πλοίο της γραμμής ή και μικρότερο, κατοικήσιμα (σχεδόν στο σύνολο τους) και σίγουρα επισκέψιμα. Πρέπει να πας σε όλα ξαναείπα στον εαυτό μου για να το εμπεδώσει, εξάλλου είχε μπει όχι μόνο μια πολύ καλή βάση μέχρι τότε, αλλά κάτι αρκετά περισσότερο.

Μπορεί να είχα βγάλει ήδη απ’ την εξίσωση δύσκολους προορισμούς όπως για παράδειγμα το Καστελόριζο, ο Άγιος Ευστράτιος, τα Ψαρά, η Θύμαινα, το Μαράθι, η Σαρία κι αρκετά ακόμη, μου έλειπαν όμως σημαντικά κομμάτια του παζλ και κυρίως νησιά που έπρεπε να πας επί τούτου (Γαύδος, Σαμοθράκη, Ελαφόνησος, Αντικύθηρα κ.α.) με ότι συνεπάγεται αυτό, καθώς και όλο σχεδόν το Ιόνιο που ως τότε είχα αφήσει στην άκρη.

Αριθμός κοντά στα 22-23 που οριοθέτησα να επισκεφτώ σε βάθος πενταετίας, δε με κυνηγούσε και κανείς…



Η Κατάληξη


Όταν έχεις βέβαια το στόχο στο μυαλό σου σε σημείο καμιά φορά εμμονής δε σας κρύβω, ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό, με τα αποτελέσματα να έρχονται γρηγορότερα του αναμενομένου.

Αρχικά λίγους μήνες μετά κατά το καλοκαίρι του 2022 έκλεισε η εκκρεμότητα με ένα πέρασμα από τους Αρκιούς, ακολούθησε η Σαμοθράκη, έγινε ο συνδυασμός Κύθηρα με Αντικύθηρα καθώς και η επίσκεψη στη Ζάκυνθο το Σεπτέμβρη.

(το λιμανάκι των Αρκιών - 2022)
View attachment 474954

(Η δεύτερη Βάθρα στη Σαμοθράκη)
View attachment 474955

(Οι πρώτες στιγμές στα Αντικύθηρα)
View attachment 474956

Το Πάσχα του 2023 βοήθησε προκειμένου να περάσω απ’ την Κεφαλονιά, για να ακολουθήσει το καλοκαίρι ένα πολύ δύσκολο ζητούμενο, που μέσα σε 30 ώρες και με τη μεσολάβηση μιας συναυλίας στο ΟΑΚΑ με έφερε από το Αγκίστρι στη Γαύδο, η ολοκλήρωση των Σποράδων, η Λευκάδα με το Μεγανήσι αλλά και η επίσκεψη στους Παξούς το φθινόπωρο.

(Αγκίστρι - Βουτιές στη Δραγονέρα)
View attachment 474957

(Οι Guns n Roses στη σκηνή του ΟΑΚΑ)
View attachment 474958

(Γαύδος - το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης λίγες ώρες μετά)
View attachment 474959

Μπαίνοντας στο 2024 και ξεσκονίζοντας τη λίστα μου, το κοντέρ έγραφε 80/90, σκεπτόμενος πως αν όχι φέτος του χρόνου. Εσύ είσαι που τα λες;

Το Πάσχα γι’ ακόμα μια φορά βοήθησε ώστε να κλείσουν και τα νησιά του Αργοσαρωνικού με την επίσκεψη στην Αίγινα, όπως και η επιμονή (έως βλακείας) να συνδυάσω άλλη μια συναυλία στην Αθήνα με επίσκεψη εντός διημέρου και κάτι σε Ελαφόνησο και Σαλαμίνα, που την είχα δει για κάτι ελάχιστες ώρες ως ναύτης το 2001.

(Οι Rammstein στη σκηνή του ΟΑΚΑ)
View attachment 474960

(Ελαφόνησος - Παραλία Σίμου λίγες ώρες μετά)
View attachment 474961
Ήμουν ήδη σε πολύ καλό δρόμο, τελική ευθεία αλλά έμεναν αρκετά δύσκολα ακόμα νησάκια. Όταν ξεκλείδωσε η πολύ ζόρικη πίστα τον Ιούνιο που ονομάζεται Διαπόντια νησιά συνδυάζοντας τα περίεργα ακτοπλοϊκά με την πιο εξωφρενικά ακριβή διαμονή, κατάλαβα πλέον ότι είμαι μια ανάσα από την επίτευξη του στόχου.

Τα δύσκολα όμως δεν είχαν τελειώσει μιας και όταν μιλάμε για πλοία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια στην Ελλάδα δε μπορείς να είσαι ΠΟΤΕ σίγουρος για τίποτα. Εν τέλει το εντατικό ψάξιμο με τη βοήθεια των ντόπιων ναυλώνοντας μάλιστα ταχύπλοο (θ’ ακολουθήσει αναλυτική ιστορία) μου έδωσε τη λύση και για το δίδυμο Κάλαμος – Καστός.

Τελευταίο νησί του Ιονίου που εξάντλησα μέσα σε δυο χρόνια ήταν η Ιθάκη, όπως και τελευταίο νησί όλων των συμπλεγμάτων του χάρτη (Κυκλάδες, Βόρειο Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Σποράδες, Ιόνιο), ήταν όμως το τελευταίο δικό μου ως όφειλα σαν σύγχρονος Οδυσσέας; Όχι.




Και η …Αμμουλιανή

• Καλά ρε, έχεις δει τόσα νησιά και δεν έχεις πάει ακόμα στην Αμμουλιανή; Είναι δυνατόν;

Δε φαντάζεστε πόσες φορές άκουσα αυτή την ερώτηση, αποκλειστικά βέβαια από συντοπίτες που λίγο πολύ έχουν επισκεφτεί αυτό το μικρό νησάκι της Χαλκιδικής στον κόλπο του Όρους μεταξύ δεύτερου και τρίτου ποδιού. Νησί που οι νότιοι συνήθως δε γνωρίζουν, όπως αντίστοιχα και οι περισσότεροι βόρειοι δε γνωρίζουν άλλα παράκτια νησιά όπως τα Τριζόνια ή μπερδεύουν ως συνήθως την Ελαφόνησο με το Ελαφονήσι στην Κρήτη.

Πως συνέβη κάτι τέτοιο; Ως ένα σημείο εντελώς συμπτωματικά μιας και μια – δυο φορές στο παρελθόν που χα προσπαθήσει να πάω είτε δεν έβρισκα διαμονή, είτε ζητούσαν αστρονομικά ποσά για τους μήνες αιχμής. Άστο να μένει, δίπλα είναι, κάποια στιγμή θα πας.

Η στιγμή είχε έρθει, νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζα και πίστευα κι εγώ ο ίδιος. Επτά του Σεπτέμβρη του 2024 θα πατούσα στο τελευταίο νησί της λίστας μου, θα έκλεινα τον κύκλο πραγματοποιώντας ένα μεγάλο όνειρο ή καλύτερα έναν προσωπικό -ματαιόδοξο ίσως- στόχο, κρατώντας στα χέρια μου τον συμπληρωμένο χάρτη που λίγες μέρες πριν είχα σχεδιάσει:

View attachment 474963

Το τελευταίο νησί, το μικρό, το πιο κοντινό, σε μια μίνι γιορτή πολύ ωραία και πετυχημένη που διοργανώθηκε λίγες μέρες πριν. Οφείλω για το λόγο αυτό ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και μέσω του φόρουμ σε @MarieAries @EviTan @fenia42 και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που ήταν εκεί και το γλέντησαν μαζί μου, σ’ αυτή την ιδιαίτερη και δυνατή προσωπική στιγμή.

(Ο χάρτης στην παραλία του Αγίου Γεωργίου και οι πισίνες της Αμμουλιανής)
View attachment 474962
View attachment 474964



Το συμπέρασμα


90 νησιά, αρκετά όχι μόνο μια φορά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία με διανυκτέρευση μιας και είμαι κάθετα αντίθετος στις ημερήσιες εκδρομές. Ακόμη και τα ελάχιστα, 4-5 στον αριθμό στα οποία λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δε κατάφερα να μείνω έστω μια μέρα, έχουν μπει στη λίστα για επόμενη κι ολοκληρωμένη επίσκεψη, κάτι που ξεκίνησε να συμβαίνει το 2022 κι επίσης το καλοκαίρι του 2023 & του 2024.

103 διαφορετικά λιμάνια και 22 νησιωτικά αεροδρόμια. Το πρώτο νούμερο για όσους αναρωτιούνται προκύπτει καθαρά από το γεγονός πως κάποια μεγάλα νησιά (βλ. Σάμος, Κως, Αμοργός) διαθέτουν παραπάνω από ένα ή και δύο λιμάνια με ξεχωριστά δρομολόγια το καθένα.

Επειδή αρκετοί έχουν ρωτήσει σχετικά με τον αριθμό κι από πού αυτός προκύπτει, θα το αναφέρω ξανά. Η λίστα με τα 90 (ακολουθεί πιο κάτω) βγήκε αρχικά συμβουλευόμενος τη βιβλιογραφία αλλά και την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, με βασικό κριτήριο τα νησιά να είναι κατοικήσιμα, να μπορεί να τα δει κάποιος με πλοίο της γραμμής, ημερόπλοιο ή καΐκι που διεξάγει δρομολόγια, καθώς και να μπορεί να μείνει αν το επιθυμεί.

Αυτός ήταν ο λόγος που έμειναν εκτός λίστας για παράδειγμα η Σπιναλόγκα, η Δήλος ή το Δεσποτικό, τα λιμναία νησιά (δύο στον αριθμό) που αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία και θα επισκεφτώ σύντομα, νησιά που χρειάζεται να ναυλώσεις δικό σου μέσο για να πας όπως η Ρώ, τα Λέβιθα, το Φαρμακονήσι, τα Αντίψαρα κ.α., τα ιδιωτικά φυσικά νησιά και οι αμέτρητες βραχονησίδες που είναι σχεδόν απίθανο να μετρήσει κάποιος με ακρίβεια, κι ο λόγος που μπήκανε στη λίστα τελικά οι Αντίπαξοι, το Κάτω Κουφονήσι, η Σαρία κτλ.

Ένα μήνα μετά κι ακόμα δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω όπως έγραψα και προηγουμένως. Προβληματίζομαι σκεπτόμενος πως δε θα ξανανοίξω χάρτη να δω τι λείπει, μα κυρίως δε θα έχω ποτέ ξανά την ίδια μαγική αίσθηση του αγνώστου προορισμού περπατώντας τα πρώτα βήματα σ’ ένα νησί και δε θα ξαναμπώ σε πλοίο στην Ελλάδα για να πάω κάπου που δε γνωρίζω. Αδιανόητο για μένα μετά από τόσα χρόνια.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει το καλό της επανάληψης που πάντα έχει κάτι καινούριο να δώσει Είναι πολύ ωραίο να έχεις γνωρίσει, δεθεί και αγαπήσει προορισμούς και κατ’ επέκτασιν τους ανθρώπους τους και να θέλεις να επιστρέφεις επιλεκτικά σε αυτούς, ακόμα κι αυτούς που δε τους έδωσες το χρόνο που τους έπρεπε, κάτι που έχει ξεκινήσει και θα εξακολουθήσει να γίνεται, εμπλουτίζοντας ασταμάτητα θέλω να πιστεύω αυτήν εδώ την ιστορία.

Μέχρι τότε, καλά νησιά να έχουμε, πάντα κρύες μπύρες και να μη ξεχνάμε το βασικό:

Το ωραιότερο τραγούδι που `χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:
«Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο,
το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι...»



(Για κλείσιμο αυτού του τεράστιου κεφαλαίου και πριν ξεκινήσει η εξιστόρηση επισυνάπτω τον κατάλογο των 90 όπως προείπα και δίπλα τις φορές που έχω πάει στο καθένα απ’ αυτά)

1	Κρήτη	16
2	Εύβοια	1
3	Ρόδος	10
4	Κέρκυρα	6
5	Λέσβος	2
6	Χίος	2
7	Ζάκυνθος	1
8	Σαλαμίνα	1
9	Κως	4
10	Κεφαλλονιά	1
11	Σάμος	5
12	Λευκάδα	1
13	Σύρος	2
14	Νάξος	3
15	Κάλυμνος	1
16	Λήμνος	1
17	Θήρα (ή Σαντορίνη)	8
18	Πάρος	4
19	Θάσος	2
20	Αίγινα	1
21	Μύκονος	5
22	Τήνος	3
23	Ικαρία	2
24	Άνδρος	1
25	Λέρος	4
26	Κάρπαθος	1
27	Σκιάθος	2
28	Μήλος	1
29	Σκόπελος	1
30	Σπέτσες	1
31	Κύθηρα	1
32	Πάτμος	2
33	Πόρος	2
34	Αλόννησος	1
35	Σκύρος	1
36	Ιθάκη	1
37	Σίφνος	1
38	Σύμη	1
39	Σαμοθράκη	1
40	Παξοί	1
41	Κέα	1
42	Ίος	2
43	Ύδρα	1
44	Αμοργός	4
45	Κύθνος	1
46	Αστυπάλαια	2
47	Φούρνοι	2
48	Αντίπαρος	2
49	Σέριφος	1
50	Κάσος	1
51	Αγκίστρι	1
52	Νίσυρος	1
53	Μεγανήσι	1
54	Οινούσσες	1
55	Ελαφόνησος	1
56	Κίμωλος	1
57	Λειψοί	3
58	Τήλος	1
59	Φολέγανδρος	3
60	Καστελλόριζο (ή Μεγίστη)	1
61	Αμμουλιανή	1
62	Χάλκη	1
63	Ερεικούσσα	1
64	Ψαρά	1
65	Άνω Κουφονήσι	1
66	Οθωνοί	1
67	Κάλαμος	1
68	Ανάφη	1
69	Άγιος Ευστράτιος	1
70	Σίκινος	2
71	Θηρασιά	2
72	Σχοινούσα	1
73	Δονούσα	1
74	Αγαθονήσι	1
75	Μαθράκι	1
76	Ηρακλειά	1
77	Γαύδος	1
78	Θύμαινα	1
79	Τέλενδος	1
80	Τριζόνια	1
81	Καστός	1
82	Ψέριμος	1
83	Παλαιό Τρίκερι	1
84	Αντικύθηρα	1
85	Αρκιοί	2
86	Σαρία	1
87	Αντίπαξοι	1
88	Μαράθι (ή Μάραθος)	1
89	Πολύαιγος	1
90	Κάτω Κουφονήσι	1

Ουάου.
Έχω τον ίδιο στόχο.(συν να πάω σε κατοικήσιμα όπου δεν παει το πλοίο της γραμμής όπως Κίναρο, Λεβιθα)
Έχοντας πάει στα περισσότερα ελληνικά νησιά βεβαιώνω πως είναι μοναδική εμπειρία.
Να ανεβάζεις ιστορίες να ταξιδεύουμε όλοι μαζί.



Μπράβο που τα κατάφερες υποκλίνομαι.

 

[evaT]

Εντυπωσιακό! Πολλά συγχαρητήρια ξανά

 

[paefstra]

Να σημειωσουμε οτι το εγχειρημα απο Θεσσαλονικη ειναι διπλα και τριπλα πιο κουραστικο, πολυεξοδο και απαιτει συνδυασμους με χαμενες μερες στη μεταβαση.
Μπραβο!

 

[Klair]

Congrats John!! Και εις άλλα με υγεία!

 

[duty_free]

Ψηλε, το θρεντ αυτό είναι το magnum opus του φόρουμ. Ακομα κι αν όλα καταστραφουν και μεινει το παρον, παλι γιοματοι θαμαστε, ασουμε.

Κάποτε Σου ειχε ειπωθει οτι πλεον Σου αξιζει να εισαι ο υφηγητης του ελλαδικου θερους και να Σε παιζει το cnn ομου με την ερτ3.

Τώρα, η πασα μια ταξιδευτρια, ο πασα εις ταξιδεύτουρας, θαμων του φορουμ ημων, υποβαλλει σεβη και κλινει γονυ ενωπιον της ιστορίας Σου.

Θεωρω δε οτι αν (την) στολίσεις (με) ολιγη τινα καλλιεπεια, αν βαλεις μικρα εμβολιμα καθεκαστα περι βησιγοτθιδων τουριστριων που διψανε για спэрма, αν προσθεσεις κανα δυο σημεια καμπης, τοτε το αποτελεσμα θα είναι μουρλια και το ανθρωπινο γενος θα σου χρωστα χαρη.

Γενοιτο!

 

[taniakar]

Έτος 2024 – η επίτευξη του στόχου!


(Τελικά μόνο δυο λόγια δε θα ναι, μάλλον πολλά περισσότερα… )

Να σας πω την αλήθεια δε ξέρω πως προέκυψε όλο αυτό. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ψάξω ενδεχόμενες συνδέσεις, να αιτιολογήσω με κάποιο τρόπο όλη αυτή τη λόξα με τα νησιά. Ποτέ δε τα κατάφερα τολμώ να πω, αφήνοντας όλα αυτά τα ερωτήματα αναπάντητα. Γέννημα θρέμμα βουνίσιος, αυτή η αδικαιολόγητη αγάπη για τη θάλασσα ακόμα και τώρα συχνά με ξαφνιάζει.

Ως το έτος 2008 τα νησιά που είχαν πατήσει τα πόδια μου ήταν λίγα, ελάχιστα, δέκα – δώδεκα το πολύ, όπως και οι περισσότεροι που ξέρω σε τέτοια ηλικία. Κάποια λίγα από διακοπές με γονείς, πενταήμερη στη Ρόδο, θητεία ΠΝ στη Λέσβο, επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Κέρκυρα, ευτυχώς είχε ανοίξει και το κεφάλαιο του Πάσχα που έδινε μια διαφορετική προοπτική.

Η συγκεκριμένη χρονιά όμως ήταν αυτή της πρώτης καλοκαιρινής επαφής με τις Κυκλάδες και συγκεκριμένα οι διακοπές στην Πάρο που άνοιξαν ένα νέο ορίζοντα (μέχρι τότε υπήρχε μόνο το Πάσχα στη Σαντορίνη του 2006), αποφασίζοντας δίχως προφανή λόγο με τον φίλο μου τον Κωστάκη ότι ναι, έχουμε στόχο, πρέπει να τις δούμε όλες!

(το λιμάνι της Παροικιάς στην Πάρο το 2008)
View attachment 474952

Δέκα χρόνια μου πήρε όλο αυτό, με την Κέα το 2018 να κλείνει το μεγαλύτερο νησιωτικό σύμπλεγμα και παράλληλα την πρώτη και κύρια μου επιθυμία, που αντί να κατευνάσει τα πνεύματα, άνοιξε την όρεξη μου ακόμη περισσότερο.



Το ορόσημο


5 Μαΐου 2012 (δε θα το ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν) και η αναζήτηση αεροπορικών εισιτηρίων χωρίς προφανή λόγο μας δίνει την επιλογή της Σαντορίνης για ένα καλό δεκαήμερο του Αυγούστου (6 με 16) με μια εξευτελιστική τιμή τύπου 70€, σε μια εποχή που ακόμα το συγκεκριμένο σπορ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο.

• Και τι θα κάνουμε δέκα μέρες στη Σαντορίνη ρε φίλε, την έχουμε ξαναδεί εξάλλου
• Σιγά μη μείνουμε Σαντορίνη. Δες το χάρτη, τι έχει παραδίπλα; Φολέγανδρο, Σίκινο, Ίο. Ωραία, ξεκινάμε ψάξιμο.

View attachment 474965

Ήταν η πρώτη φορά που καλούμασταν να κάνουμε ανάλογο πλάνο, για περιήγηση σε παραπάνω από ένα ή δύο νησιά δηλαδή, χωρίς να ξέρουμε εκείνη τη στιγμή πως αυτό θα καθορίσει τόσο σημαντικά τη μετέπειτα πορεία μας/μου.

Έκτοτε, 12 συναπτά έτη μετά δεν έχω καταφέρει και δε θέλω παράλληλα να κάνω διακοπές με άλλο τρόπο, θεωρώντας ότι καλύτερο τη μεταπήδηση από νησί σε νησί ή απλά «Island Hopping» με τον επίσημο όρο που οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται λίγο. Ξέρω πως για τον περισσότερο κόσμο όλο αυτό είναι ταλαιπωρία, όχι για μένα όμως που έχω καταλήξει στην απόφαση πως είναι προτιμότερο να ξεκουράζεται το μάτι και το μυαλό παρά το σώμα, τουλάχιστον έως ότου…

Αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης ήταν σίγουρα ο καθοριστικός παράγοντας στην οριοθέτηση και την επίτευξη τελικά του μεγάλου στόχου.



Η οριστική απόφαση


Βράδυ 23ης Μαρτίου 2022. Δε με χωράει ο τόπος. Είναι η μέρα που το 4άρι μπαίνει μπροστά από τα δεύτερα –άντα και το ‘χω πάρει εντελώς στραβά κι ανάποδα, παρόλο που τη μεθεπόμενη ξεκινούσα ταξιδάκι στο Πόρτο. Τίποτα δε μου έφτιαχνε τη διάθεση…

Μπήκα στο αμάξι αποφασισμένος και πήρα την κατηφόρα, φτάνοντας λίγα λεπτά μετά στα Κάστρα, με σκοπό να τα πιώ γιορτάζοντας μόνος και να κάνω απολογισμό των έως τότε αποτυχιών μου σ’ ένα από τα αγαπημένα μου κλασσικά μπαράκια της πόλης, αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και στη μαζική εμπορευματοποίηση.

(περνώντας την Πορτάρα)
View attachment 474953

Πρώτη βότκα, δεύτερη βότκα, στην τρίτη παραγγελία σηκώνω το κεφάλι και το βλέπω:

• Πιάσε μου σε παρακαλώ κι εκείνο το βιβλίο που το τρώει η σκόνη από κει πάνω μαζί με το επόμενο ποτό
• Μα που πήγε κι έπεσε το μάτι σου; Ευχαρίστως

Μάλιστα, «η Άγονη γραμμή και τα νησιά της» ο τίτλος του βιβλίου, ή κάτι παρόμοιο, μικρή σημασία έχει. Να θέλεις να στοχαστείς, να προβληματιστείς και να μη μπορείς ν’ αγιάσεις βλέποντας μπροστά σου ξαφνικά αυτό το σημάδι.

Τότε ήταν που είπα σοβαρά «όλα». Τι όλα; Μα όλα τα νησιά βασικά, τουλάχιστον όπου μπορείς να πας με πλοίο της γραμμής ή και μικρότερο, κατοικήσιμα (σχεδόν στο σύνολο τους) και σίγουρα επισκέψιμα. Πρέπει να πας σε όλα ξαναείπα στον εαυτό μου για να το εμπεδώσει, εξάλλου είχε μπει όχι μόνο μια πολύ καλή βάση μέχρι τότε, αλλά κάτι αρκετά περισσότερο.

Μπορεί να είχα βγάλει ήδη απ’ την εξίσωση δύσκολους προορισμούς όπως για παράδειγμα το Καστελόριζο, ο Άγιος Ευστράτιος, τα Ψαρά, η Θύμαινα, το Μαράθι, η Σαρία κι αρκετά ακόμη, μου έλειπαν όμως σημαντικά κομμάτια του παζλ και κυρίως νησιά που έπρεπε να πας επί τούτου (Γαύδος, Σαμοθράκη, Ελαφόνησος, Αντικύθηρα κ.α.) με ότι συνεπάγεται αυτό, καθώς και όλο σχεδόν το Ιόνιο που ως τότε είχα αφήσει στην άκρη.

Αριθμός κοντά στα 22-23 που οριοθέτησα να επισκεφτώ σε βάθος πενταετίας, δε με κυνηγούσε και κανείς…



Η Κατάληξη


Όταν έχεις βέβαια το στόχο στο μυαλό σου σε σημείο καμιά φορά εμμονής δε σας κρύβω, ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό, με τα αποτελέσματα να έρχονται γρηγορότερα του αναμενομένου.

Αρχικά λίγους μήνες μετά κατά το καλοκαίρι του 2022 έκλεισε η εκκρεμότητα με ένα πέρασμα από τους Αρκιούς, ακολούθησε η Σαμοθράκη, έγινε ο συνδυασμός Κύθηρα με Αντικύθηρα καθώς και η επίσκεψη στη Ζάκυνθο το Σεπτέμβρη.

(το λιμανάκι των Αρκιών - 2022)
View attachment 474954

(Η δεύτερη Βάθρα στη Σαμοθράκη)
View attachment 474955

(Οι πρώτες στιγμές στα Αντικύθηρα)
View attachment 474956

Το Πάσχα του 2023 βοήθησε προκειμένου να περάσω απ’ την Κεφαλονιά, για να ακολουθήσει το καλοκαίρι ένα πολύ δύσκολο ζητούμενο, που μέσα σε 30 ώρες και με τη μεσολάβηση μιας συναυλίας στο ΟΑΚΑ με έφερε από το Αγκίστρι στη Γαύδο, η ολοκλήρωση των Σποράδων, η Λευκάδα με το Μεγανήσι αλλά και η επίσκεψη στους Παξούς το φθινόπωρο.

(Αγκίστρι - Βουτιές στη Δραγονέρα)
View attachment 474957

(Οι Guns n Roses στη σκηνή του ΟΑΚΑ)
View attachment 474958

(Γαύδος - το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης λίγες ώρες μετά)
View attachment 474959

Μπαίνοντας στο 2024 και ξεσκονίζοντας τη λίστα μου, το κοντέρ έγραφε 80/90, σκεπτόμενος πως αν όχι φέτος του χρόνου. Εσύ είσαι που τα λες;

Το Πάσχα γι’ ακόμα μια φορά βοήθησε ώστε να κλείσουν και τα νησιά του Αργοσαρωνικού με την επίσκεψη στην Αίγινα, όπως και η επιμονή (έως βλακείας) να συνδυάσω άλλη μια συναυλία στην Αθήνα με επίσκεψη εντός διημέρου και κάτι σε Ελαφόνησο και Σαλαμίνα, που την είχα δει για κάτι ελάχιστες ώρες ως ναύτης το 2001.

(Οι Rammstein στη σκηνή του ΟΑΚΑ)
View attachment 474960

(Ελαφόνησος - Παραλία Σίμου λίγες ώρες μετά)
View attachment 474961
Ήμουν ήδη σε πολύ καλό δρόμο, τελική ευθεία αλλά έμεναν αρκετά δύσκολα ακόμα νησάκια. Όταν ξεκλείδωσε η πολύ ζόρικη πίστα τον Ιούνιο που ονομάζεται Διαπόντια νησιά συνδυάζοντας τα περίεργα ακτοπλοϊκά με την πιο εξωφρενικά ακριβή διαμονή, κατάλαβα πλέον ότι είμαι μια ανάσα από την επίτευξη του στόχου.

Τα δύσκολα όμως δεν είχαν τελειώσει μιας και όταν μιλάμε για πλοία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια στην Ελλάδα δε μπορείς να είσαι ΠΟΤΕ σίγουρος για τίποτα. Εν τέλει το εντατικό ψάξιμο με τη βοήθεια των ντόπιων ναυλώνοντας μάλιστα ταχύπλοο (θ’ ακολουθήσει αναλυτική ιστορία) μου έδωσε τη λύση και για το δίδυμο Κάλαμος – Καστός.

Τελευταίο νησί του Ιονίου που εξάντλησα μέσα σε δυο χρόνια ήταν η Ιθάκη, όπως και τελευταίο νησί όλων των συμπλεγμάτων του χάρτη (Κυκλάδες, Βόρειο Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Σποράδες, Ιόνιο), ήταν όμως το τελευταίο δικό μου ως όφειλα σαν σύγχρονος Οδυσσέας; Όχι.




Και η …Αμμουλιανή

• Καλά ρε, έχεις δει τόσα νησιά και δεν έχεις πάει ακόμα στην Αμμουλιανή; Είναι δυνατόν;

Δε φαντάζεστε πόσες φορές άκουσα αυτή την ερώτηση, αποκλειστικά βέβαια από συντοπίτες που λίγο πολύ έχουν επισκεφτεί αυτό το μικρό νησάκι της Χαλκιδικής στον κόλπο του Όρους μεταξύ δεύτερου και τρίτου ποδιού. Νησί που οι νότιοι συνήθως δε γνωρίζουν, όπως αντίστοιχα και οι περισσότεροι βόρειοι δε γνωρίζουν άλλα παράκτια νησιά όπως τα Τριζόνια ή μπερδεύουν ως συνήθως την Ελαφόνησο με το Ελαφονήσι στην Κρήτη.

Πως συνέβη κάτι τέτοιο; Ως ένα σημείο εντελώς συμπτωματικά μιας και μια – δυο φορές στο παρελθόν που χα προσπαθήσει να πάω είτε δεν έβρισκα διαμονή, είτε ζητούσαν αστρονομικά ποσά για τους μήνες αιχμής. Άστο να μένει, δίπλα είναι, κάποια στιγμή θα πας.

Η στιγμή είχε έρθει, νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζα και πίστευα κι εγώ ο ίδιος. Επτά του Σεπτέμβρη του 2024 θα πατούσα στο τελευταίο νησί της λίστας μου, θα έκλεινα τον κύκλο πραγματοποιώντας ένα μεγάλο όνειρο ή καλύτερα έναν προσωπικό -ματαιόδοξο ίσως- στόχο, κρατώντας στα χέρια μου τον συμπληρωμένο χάρτη που λίγες μέρες πριν είχα σχεδιάσει:

View attachment 474963

Το τελευταίο νησί, το μικρό, το πιο κοντινό, σε μια μίνι γιορτή πολύ ωραία και πετυχημένη που διοργανώθηκε λίγες μέρες πριν. Οφείλω για το λόγο αυτό ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και μέσω του φόρουμ σε @MarieAries @EviTan @fenia42 και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που ήταν εκεί και το γλέντησαν μαζί μου, σ’ αυτή την ιδιαίτερη και δυνατή προσωπική στιγμή.

(Ο χάρτης στην παραλία του Αγίου Γεωργίου και οι πισίνες της Αμμουλιανής)
View attachment 474962
View attachment 474964



Το συμπέρασμα


90 νησιά, αρκετά όχι μόνο μια φορά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία με διανυκτέρευση μιας και είμαι κάθετα αντίθετος στις ημερήσιες εκδρομές. Ακόμη και τα ελάχιστα, 4-5 στον αριθμό στα οποία λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δε κατάφερα να μείνω έστω μια μέρα, έχουν μπει στη λίστα για επόμενη κι ολοκληρωμένη επίσκεψη, κάτι που ξεκίνησε να συμβαίνει το 2022 κι επίσης το καλοκαίρι του 2023 & του 2024.

103 διαφορετικά λιμάνια και 22 νησιωτικά αεροδρόμια. Το πρώτο νούμερο για όσους αναρωτιούνται προκύπτει καθαρά από το γεγονός πως κάποια μεγάλα νησιά (βλ. Σάμος, Κως, Αμοργός) διαθέτουν παραπάνω από ένα ή και δύο λιμάνια με ξεχωριστά δρομολόγια το καθένα.

Επειδή αρκετοί έχουν ρωτήσει σχετικά με τον αριθμό κι από πού αυτός προκύπτει, θα το αναφέρω ξανά. Η λίστα με τα 90 (ακολουθεί πιο κάτω) βγήκε αρχικά συμβουλευόμενος τη βιβλιογραφία αλλά και την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, με βασικό κριτήριο τα νησιά να είναι κατοικήσιμα, να μπορεί να τα δει κάποιος με πλοίο της γραμμής, ημερόπλοιο ή καΐκι που διεξάγει δρομολόγια, καθώς και να μπορεί να μείνει αν το επιθυμεί.

Αυτός ήταν ο λόγος που έμειναν εκτός λίστας για παράδειγμα η Σπιναλόγκα, η Δήλος ή το Δεσποτικό, τα λιμναία νησιά (δύο στον αριθμό) που αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία και θα επισκεφτώ σύντομα, νησιά που χρειάζεται να ναυλώσεις δικό σου μέσο για να πας όπως η Ρώ, τα Λέβιθα, το Φαρμακονήσι, τα Αντίψαρα κ.α., τα ιδιωτικά φυσικά νησιά και οι αμέτρητες βραχονησίδες που είναι σχεδόν απίθανο να μετρήσει κάποιος με ακρίβεια, κι ο λόγος που μπήκανε στη λίστα τελικά οι Αντίπαξοι, το Κάτω Κουφονήσι, η Σαρία κτλ.

Ένα μήνα μετά κι ακόμα δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω όπως έγραψα και προηγουμένως. Προβληματίζομαι σκεπτόμενος πως δε θα ξανανοίξω χάρτη να δω τι λείπει, μα κυρίως δε θα έχω ποτέ ξανά την ίδια μαγική αίσθηση του αγνώστου προορισμού περπατώντας τα πρώτα βήματα σ’ ένα νησί και δε θα ξαναμπώ σε πλοίο στην Ελλάδα για να πάω κάπου που δε γνωρίζω. Αδιανόητο για μένα μετά από τόσα χρόνια.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει το καλό της επανάληψης που πάντα έχει κάτι καινούριο να δώσει Είναι πολύ ωραίο να έχεις γνωρίσει, δεθεί και αγαπήσει προορισμούς και κατ’ επέκτασιν τους ανθρώπους τους και να θέλεις να επιστρέφεις επιλεκτικά σε αυτούς, ακόμα κι αυτούς που δε τους έδωσες το χρόνο που τους έπρεπε, κάτι που έχει ξεκινήσει και θα εξακολουθήσει να γίνεται, εμπλουτίζοντας ασταμάτητα θέλω να πιστεύω αυτήν εδώ την ιστορία.

Μέχρι τότε, καλά νησιά να έχουμε, πάντα κρύες μπύρες και να μη ξεχνάμε το βασικό:

Το ωραιότερο τραγούδι που `χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:
«Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο,
το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι...»



(Για κλείσιμο αυτού του τεράστιου κεφαλαίου και πριν ξεκινήσει η εξιστόρηση επισυνάπτω τον κατάλογο των 90 όπως προείπα και δίπλα τις φορές που έχω πάει στο καθένα απ’ αυτά)

1	Κρήτη	16
2	Εύβοια	1
3	Ρόδος	10
4	Κέρκυρα	6
5	Λέσβος	2
6	Χίος	2
7	Ζάκυνθος	1
8	Σαλαμίνα	1
9	Κως	4
10	Κεφαλλονιά	1
11	Σάμος	5
12	Λευκάδα	1
13	Σύρος	2
14	Νάξος	3
15	Κάλυμνος	1
16	Λήμνος	1
17	Θήρα (ή Σαντορίνη)	8
18	Πάρος	4
19	Θάσος	2
20	Αίγινα	1
21	Μύκονος	5
22	Τήνος	3
23	Ικαρία	2
24	Άνδρος	1
25	Λέρος	4
26	Κάρπαθος	1
27	Σκιάθος	2
28	Μήλος	1
29	Σκόπελος	1
30	Σπέτσες	1
31	Κύθηρα	1
32	Πάτμος	2
33	Πόρος	2
34	Αλόννησος	1
35	Σκύρος	1
36	Ιθάκη	1
37	Σίφνος	1
38	Σύμη	1
39	Σαμοθράκη	1
40	Παξοί	1
41	Κέα	1
42	Ίος	2
43	Ύδρα	1
44	Αμοργός	4
45	Κύθνος	1
46	Αστυπάλαια	2
47	Φούρνοι	2
48	Αντίπαρος	2
49	Σέριφος	1
50	Κάσος	1
51	Αγκίστρι	1
52	Νίσυρος	1
53	Μεγανήσι	1
54	Οινούσσες	1
55	Ελαφόνησος	1
56	Κίμωλος	1
57	Λειψοί	3
58	Τήλος	1
59	Φολέγανδρος	3
60	Καστελλόριζο (ή Μεγίστη)	1
61	Αμμουλιανή	1
62	Χάλκη	1
63	Ερεικούσσα	1
64	Ψαρά	1
65	Άνω Κουφονήσι	1
66	Οθωνοί	1
67	Κάλαμος	1
68	Ανάφη	1
69	Άγιος Ευστράτιος	1
70	Σίκινος	2
71	Θηρασιά	2
72	Σχοινούσα	1
73	Δονούσα	1
74	Αγαθονήσι	1
75	Μαθράκι	1
76	Ηρακλειά	1
77	Γαύδος	1
78	Θύμαινα	1
79	Τέλενδος	1
80	Τριζόνια	1
81	Καστός	1
82	Ψέριμος	1
83	Παλαιό Τρίκερι	1
84	Αντικύθηρα	1
85	Αρκιοί	2
86	Σαρία	1
87	Αντίπαξοι	1
88	Μαράθι (ή Μάραθος)	1
89	Πολύαιγος	1
90	Κάτω Κουφονήσι	1

Ουαου! Λατρεύω island hoping και από τότε που το ξεκίνησα, το έχω καθιερώσει κάθε καλοκαίρι από 2 εβδομάδες.