Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[evaT]

αν μου είχαν τύχει ΟΛΑ αυτά, θα έγραφα ιστορία πολλών σελίδων!! Όσοι με διαβάζουν καταλαβαίνουν!

...Μ έβαλες σε πειρασμό! Θα δω το έχεις γράψει δε θυμάμαι τι έχω διαβάσει αν έχω διαβάσει δικό σου!
Είναι γεγονός ότι το διήμερο στον Αη Στράτη ήταν γεμάτο ανατροπές και -τελικά πολύ διασκεδαστικό. Οταν πολλά πάνε στραβά επιστρατεύω όσο σαρκασμό διαθέτω (και δεν είναι λίγος...) οπότε και το διακωμωδούσαμε! Ιστορία δε θα γράψω γιατί θα ξεφύγουμε πολύ από το τουριστικό ενδιαφέρον του τόπου. ΄Αλλωστε τα έγραψε πολύ ωραία ο Γιάννης πιο πάνω. Δυστυχώς εγώ στο μουσείο δεν πήγα, και παρότι ήταν και στο δρόμο για το σπίτι! Με κέρδισε η παραλία ήμουν ακόμα και στις πρώτες μέρες των διακοπών και το μόνο που ήθελα ήταν να χαθεί το μυαλό μου...

 

[James]

Όχι δεν έχω γράψει για Άη Στράτη, δεν τον έχω επισκεφθεί έτσι και αλλιώς. Απλά όταν συμβαίνουν τόσα στραβά, από τη μία "χαίρομαι", γιατί σκέφτομαι ότι θα έχω μπόλικο υλικό για να γκρινιάζω στο travelstories! Είναι βίτσιο!

 

[psilos3]

Σούπερ ενδιαφέροντα όσα διάβασα. Θα σχολιάσω δύο πράγματα.
Πρώτον. Σημεία όπως το μουσείο στον Άη Στράτη τα κυνηγώ μανιωδώς αν και ξέρω

Ευχαριστώ φιλε @James για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που έχουμε την ίδια οπτική σε αυτό. Όπως καταλαβαίνεις και από το πρόλογο μου, ήταν ίσως ο σημαντικότερος λόγος που με οδήγησε στο να επισκεφτώ τον Άη Στράτη.

Δεύτερον, για να το ελαφρύνω. Πες στους φίλους μας στο μουσείο, ότι στον χάρτη με τα στρατόπεδα εκτοπισμένων, έχουν βάλει την Ικαρία στην...Κω!

Μα κι εγώ το παρατήρησα (αν και δε φημίζομαι) στο μουσείο, λέγοντας τι δουλειά έχει η Ικαρία στη Κω

Κάτσε θα σχολιάσω και άλλο:
@evaT αν μου είχαν τύχει ΟΛΑ αυτά, θα έγραφα ιστορία πολλών σελίδων!! Όσοι με διαβάζουν καταλαβαίνουν!

Δεν ασχολείται με κοινότοπους προορισμούς η @evaT , από Νέα Υόρκη και κάτω

Υ.Γ. (τελικά έχει και άλλο) Πόσο κρίμα που προβλήματα του τότε (έλλειψη γιατρού πχ) παραμένουν προβλήματα του ΤΩΡΑ σε πολλά ακριτικά μέρη. Τροφή για σκέψη...

Συγκλονιστικό πραγματικά. Όπως και το γεγονός ότι δεν υπήρχε λιμάνι μέχρι το 91.
Διαπιστώνεις πόσο πολύ σέβεται διαχρονικά η Ελλάδα τη περιφέρεια και τα ακριτικά νησιά, και πόσο κάποια πράγματα παραμένουν ίδια, αναλλοίωτα και αδιόρθωτα 60 χρόνια μετά....

 

[evaT]

Δεν ασχολείται με κοινότοπους προορισμούς η @evaT , από Νέα Υόρκη και κάτω

έδωσα δικαίωμα οπότε δεκτή η καζούρα ! Φάτε ένα Αη Στράτη στη μάπα φέτος να στρώσετε που ήθελε ο πισινός σας Αμερικές και ακόμη ένα χρόνο που όλα δείχνουν πως δεν θα ταξιδεύουμε με βλέπω να γράφω ιστορία για το τριεθνές στον Έβρο (κ κει ακριτικά είναι )

 

[va5ilis]

Πολυ ωραιες ιστοριες. Γεμισαμε Ελλαδα, νησια και καλοκαιρι. Καλα και πολλα ταξιδια.

 

[psilos3]

Πολυ ωραιες ιστοριες. Γεμισαμε Ελλαδα, νησια και καλοκαιρι. Καλα και πολλα ταξιδια.

Ευχαριστώ πολύ φίλε @va5ilis ,για τα καλά σου λόγια και για την ανάγνωση.
Ανταποδίδω, καλά ταξίδια να έχουμε!

έδωσα δικαίωμα οπότε δεκτή η καζούρα ! Φάτε ένα Αη Στράτη στη μάπα φέτος να στρώσετε που ήθελε ο πισινός σας Αμερικές και ακόμη ένα χρόνο που όλα δείχνουν πως δεν θα ταξιδεύουμε με βλέπω να γράφω ιστορία για το τριεθνές στον Έβρο (κ κει ακριτικά είναι )

Δικαίως.
Είχαμε μεγαλεπίβολα σχέδια για τη φετινή χρονιά, αλλά τελικά Ελλάδα και πολύ μας είναι.
Έκανα σχέδια για Μπαλί και πάλι καλά να λέω που πήγα στου ''Μπαλή'' (προς ανατολικοθεσσαλονικείς αυτό που θα καταλάβουν)
Επειδή έπαθα όμως στερητικό σύνδρομο άρχισα πάλι να γράφω για παλαιότερες εκδρομές. Προσεχώς, μόλις τελειώσουν τα νησιά.

 

[psilos3]

Καστελλόριζο (Μεγίστη)

Επίσκεψη : Αύγουστος 2020

Διάρκεια: 3 μέρες




Τα τελευταία χρόνια κατηφορίζω όλο και συχνότερα στα Δωδεκάνησα. Είναι γεγονός πως τα έχω αγαπήσει αντίστοιχα ίσως με τις Κυκλάδες, κάτι που αποδεικνύει ο συχνός αριθμός των επισκέψεων μου.

Δεν είναι όλα τα Δωδεκάνησα ίδια βέβαια -και πως θα μπορούσε να είναι- γι’ αυτό κι εγώ δίνω ιδιαίτερη σημασία και αξία στα μικρά, στα δυσπρόσιτα, σε όσα μπορούν να σου κινήσουν το ταξιδιωτικό ενδιαφέρον και να σου προκαλέσουν τη φαντασία.

Αδιαμφισβήτητα το νησί με το όνομα Καστελλόριζο είναι ένα από αυτά, ίσως το πιο σημαντικό από αυτά άθελα του. Αρκεί και μόνο η θέση του στο χάρτη για να το κατατάξει κανείς σε αμέτρητες ειδικές κατηγορίες.

Συνήθως όταν ακούμε τ’ όνομα του τα τελευταία χρόνια, κάποια μ…κία θα ‘χει γίνει, είτε σε οικονομικό είτε σε γεωπολιτικό επίπεδο. Το νησί βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους λάθος λόγους όπως κατάλαβα πολύ καλά. Ένα νησί που πέρασε πολύ δύσκολα, εγκαταλείφθηκε, ισοπεδώθηκε από βομβαρδισμούς και ξαναχτίστηκε από την αρχή, στη πολύ πρόσφατη ιστορία του.

Ήταν τρομερά δύσκολο στο καλοκαίρι του 2020, το καλοκαίρι των ακυρώσεων, να επιχειρήσει κανείς πολύπλοκα πλάνα μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Το κατάλαβα πολύ καλά στη τσέπη μου, αλλά και στο άγχος που έβγαλα μέχρι να αναπροσαρμόσω τα πλάνα μου.

Επίσης είναι γεγονός ότι σαν κάθε νησί παρομοίου στυλ που βρίσκεται περιφερειακά της Ρόδου και σέβεται τον εαυτό του, οι τιμές είναι το λιγότερο τσιμπημένες. Μιλάω για εστίαση και διαμονή, καθώς από τη στιγμή που επιβεβαίωσα ότι θα πάω, δε βρήκα ποτέ τιμή μονόκλινου κάτω από 70€ στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.

Ο παλιός όμως ξέρει καλύτερα, έτσι η βοήθεια του τηλεφώνου αποδείχτηκε καταλυτική και μου έδωσε ακόμα ένα στίγμα του νησιού, αυτό της φιλοξενίας. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε διαθεσιμότητα όπου κάλεσα, όλοι πριν κλείσουν ευγενικά το τηλέφωνο μου απευθύνθηκαν με πολλή αγάπη λέγοντας μου ατάκες του στυλ «Καλώς να ορίσετε στο νησί μας» κι «ελπίζουμε να βρείτε διαμονή και να έρθετε τελικά», κάτι που σπανίως ακούς ψάχνοντας, ειδικότερα το μήνα Αύγουστο.

Συνυπολογίζοντας ότι θα ήταν και το πρώτο μου ταξίδι μόνος, δεν ήθελε και πολύ ώστε να το προσμένω πως και πως. Να φτάσω σε ένα τόπο μακρινό, στην εσχατιά σχεδόν της Ελλάδας, να γνωρίσω το μέρος και τους ανθρώπους του, να δω με τα μάτια μου όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Στο ακριτικό Καστελλόριζο!



Προετοιμασία

Δε γίνεται να φτάσει κανείς στο Καστελλόριζο αν δε φτάσει πρώτα τη Ρόδο. Είναι ο απαραίτητος ενδιάμεσος σταθμός του ταξιδιού με όποιον τρόπο κι αν διαλέξει κανείς να επισκεφτεί το νησάκι. Η αεροπορική σύνδεση είναι σχεδόν καθημερινή, αλλά και η ακτοπλοϊκή τους καλοκαιρινούς μήνες.

Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ απ’ το να περάσω μερικές στιγμές ακόμα σε ένα πολύ αγαπημένο νησί και σίγουρα σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της χώρας μας. Πήρα την αγαπημένη μου πτήση, βλέποντας όλο το Αιγαίο στο πιάτο:

Έκανα τις βόλτες μου στη πόλη και πριν πάω για μια βουτιά έφτασα ως το νέο λιμάνι προκειμένου να βγάλω το ακτοπλοϊκό εισιτήριο μου για την επομένη. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην εταιρεία SAOS Ferries η οποία παρέχει δωρεάν μετακίνηση όλο το 2020 λόγω της κατάστασης, σε όποιον επισκεφτεί το νησί! Άξια συγχαρητηρίων.

Ήπια τα ποτάκια μου (όσο πρόλαβα λόγω ωραρίου covid) στην αγαπημένη παλιά πόλη, έκανα τις βόλτες μου το άλλο πρωί για το καφέ μου, περιμένοντας την ώρα της αναχώρησης:





Ημέρα πρώτη – Άφιξη



Το πλοίο αναχωρούσε στις τρεις το μεσημέρι από το νέο λιμάνι της Ρόδου. Για όποιον σκέφτεται να το πάρει με το πόδι (καλή ώρα) να ξέρει ότι είναι αρκετά μακριά από τη πόλη, περίπου στο μισάωρο. Είχε μεγάλη πλάκα η σύγκριση με το διπλανό Bluestar:

Πλησίασα το πλοίο «Σταυρός» δίνοντας τα απαραίτητα έγγραφα και κάνοντας τη θερμομέτρηση:

Λίγο μετά αφήναμε πίσω μας τη Ρόδο:

Ξεκινώντας μια μεγάλη αλλά γαλήνια πλεύση, πεντάωρης διάρκειας:

Πέρασα τις περισσότερες ώρες μόνος μου σε άδειο κατάστρωμα:

Το πλοίο έπλεε για ώρες παράλληλα με τις ακτές της Τουρκίας:

Μέχρι που ο ήλιος ξεκίνησε τη βουτιά του στα νερά της μεσογείου:

Τότε ήταν που ζήσαμε μια ανεπανάληπτη και συγκινητική στιγμή. Το είχα διαβάσει, δε περίμενα όμως ότι θα το βιώσω με τέτοιο τρόπο. Περίπου μισή ώρα πριν φτάσουμε στο Καστελλόριζο, προσεγγίσαμε τη νησίδα της Ρω:

Αμέσως υπήρξε έντονη κινητοποίηση στο πλοίο, καθώς όλος ο κόσμος -επιβάτες και μη- συγκεντρώθηκε στο κατάστρωμα. Ένα μέλος του πληρώματος έβγαλε μια τεράστια Ελληνική σημαία στη γέφυρα:

Το πλοίο ξεκίνησε να σφυρίζει, απευθύνοντας χαιρετισμό στους Έλληνες φαντάρους που βρίσκονταν απέναντι στο φυλάκιο, οι μόνοι κάτοικοι του απομακρυσμένου αυτού τόπου:

Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν ήταν ιδιαιτέρως φορτισμένες από πλευράς όλων. Μια συγκλονιστική εμπειρία που θα ‘χω να θυμάμαι, ακόμα κι εγώ που δε το ‘χω με τα εθνικά ιδεώδη:

Συνεχίσαμε για το τέλος της διαδρομής, βλέποντας καθαρά πλέον απέναντι μας το Κας:

Λίγο μετά ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού μας καλωσόρισε, μερικά μέτρα πριν τη στροφή για τη τελική ευθεία:

Μπροστά μας είχαμε πλέον τις πρώτες εικόνες του νησιού, με το χωριό και το χαρακτηριστικό βράχο πάνω απ’ αυτό:

Εικόνες που όλοι έχουμε δει κι επιτέλους είχε έρθει η ώρα να τις δω κι εγώ από κοντά:

Ο κόσμος που ήταν εκείνη την ώρα στη προκυμαία μας χαιρετούσε εγκάρδια, καλωσορίζοντας μας στο νησί:

Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι βρισκόμουν στα ψηλά, πάνω στο κατάστρωμα προκειμένου να βγάλω κάποιες φωτογραφίες στο σούρουπο, σχεδόν νύχτα:

Το πλοίο έδεσε κι εγώ κατέβηκα να πάρω την αποσκευή μου.

Περπάτησα λίγα μέτρα στη προκυμαία και κατευθύνθηκα προς το κατάλυμα μου. Ήμουν τυχερός διότι ήταν σε πολύ κεντρικό σημείο, σε μια μικρή πλατεία στη μέση του οικισμού. Τακτοποιήθηκα αρκετά γρήγορα και κατέβηκα στο μαρκετ κάτω από το δωμάτιο μου να κάνω μερικά ψώνια. Άρχισα να χαλαρώνω κι έβαλα ένα ποτό το οποίο ήπια στο μπαλκονάκι μου συνοδεία μουσικής, βλέποντας τα παιδιά να παίζουν στη πλατεία και τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Η μαγεία του Καστελλόριζου μου είχε ήδη πάρει τα μυαλά, κάνοντας με να αισθάνομαι την απόλυτη χαρά. Δεν άργησα να βάλω και το δεύτερο ποτό, αρχίζοντας σιγά σιγά να ετοιμάζομαι για τη πρώτη νυχτερινή εξερεύνηση.

Αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου ήταν απόλυτα δελεαστικό:

Έκανα μερικές βόλτες στη προκυμαία και κατέληξα στα μπαρ του νησιού στην ανατολική άκρη του λιμανιού κάτω από το τζαμί, πίνοντας τις μπύρες μου, γνωρίζοντας κόσμο και συζητώντας, χωρίς τους ανόητους περιορισμούς ωραρίου που είχα τη προηγουμένη στη Ρόδο. Κατέληξα για ύπνο σχεδόν ευτυχισμένος…




Ημέρα δεύτερη


Ξύπνησα νωρίς από τη ζέστη, μιας και το Καστελλόριζο δε διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα πολύ νότια νησιά έχοντας αρκετά υψηλές θερμοκρασίες. Έφαγα κάτι νόστιμο στο διπλανό παραδοσιακό φούρνο και ξαμολήθηκα στο δρόμο με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας για το αγαπημένο μου σπορ, φωτογραφία & εξερεύνηση. Είναι υπέροχο το γεγονός να ξυπνάς και οι πρώτες εικόνες που βλέπεις να είναι αυτές:

Προχώρησα μέχρι την άκρη σχεδόν του λιμανιού:

Βλέποντας το άγαλμα με τα δελφίνια, αντίστοιχο του οποίου υπάρχει και στη Ρόδο:

Μπήκα στα όμορφα σοκάκια:

Και ξεκίνησα να ανεβαίνω:

Έφτασα στην επάνω πλατεία βλέποντας το Ναό Αγίου Γεωργίου του Σαντραπέ:

Είδα το πολύ όμορφο εστιατόριο με το όνομα «Τα Πλατάνια» για το οποίο είχα σχετική πληροφόρηση για εξαιρετικό μαγειρευτό φαγητό. Πετάχτηκα να ρωτήσω τι ώρα αρχίζουν να σερβίρουν και συνέχισα:

Μπήκα στη διπλανή βοτσαλωτή ασπρόμαυρή αυλή μοναδικής τεχνοτροπίας, αντικρύζοντας αρχικά το Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης:

Αλλά και το κυριότερο ίσως κτίσμα του νησιού που εγκαινιάστηκε το 1903, η αρχιτεκτονική του οποίου βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του, τη «Σαντραπεία Αστική Σχολή» που σήμερα στεγάζει το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του Καστελλόριζου:

Βγαίνοντας μπορεί να δει κανείς τη προτομή της Δέσποινας Αχλαδιώτου, γνωστής ηρωικής μορφής της αντίστασης στη περίοδο της κατοχής, που έμεινε γνωστή στο πανελλήνιο με το προσωνύμιο «Κυρά της Ρω», η ιστορία της οποίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με του τόπου:

Πήρα το δρόμο της επιστροφής:

Ξυπνώντας το γατούλη που έκανε τη σιέστα του στη σκιά:

Τα στενά δρομάκια του Καστελλόριζου ήταν υπέροχα:

Ενδεδειγμένα για φωτογράφιση:

Βγήκα και πάλι στο λιμανάκι:

Παίρνοντας αυτή τη φορά το δρόμο προς ανατολικά:

Φωτογραφίζοντας παράλληλα υπό άλλες γωνίες:

Έφτασα ως το Mediterraneo, όπου ο λίγος κόσμος απολάμβανε τον ήλιο και τη θάλασσα:

Έχοντας παράλληλα υπέροχες λήψεις προς το δημαρχείο και το παλιό τζαμί απέναντι:

Αντιστάθηκα στο πειρασμό να κάνω μια βουτιά, καθώς είχα συνέχεια στο πρόγραμμα μου,
φωτογραφίζοντας το πολεμικό πλοίο που εκείνη την ώρα αναχωρούσε για περιπολία:

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι το Καστελλόριζο δεν διαθέτει παραλίες, τουλάχιστον όχι όπως τις ξέρουμε με άμμο, παρά μόνο πλατφόρμες από τις οποίες μπορεί να κάνει κανείς τις βουτιές του:

Βγήκα κι εγώ τη φωτογραφία μου ως όφειλα:

Παρατηρώντας το κάστρο απέναντι, το οποίο θα επισκεπτόμουν αργότερα:

Συνέχισα προς το κέντρο του οικισμού:

Βλέποντας τα εστιατόρια να ετοιμάζουν τα τραπέζια τους για τους μεσημεριανούς επισκέπτες.

Εστιατόρια και ταβέρνες υψηλής ποιότητας, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο για όλες τις ώρες της ημέρας:

Στο νησί υπάρχει οργάνωση σε ότι αφορά τα ζώα, κάτι που πρέπει να επισημανθεί:

Η ζέστη με είχε χτυπήσει κατακέφαλα, οπότε και βρήκα την ευκαιρία να συνέλθω πίνοντας το καφέ μου σε ανεπανάληπτη θέα:

Ήταν η πρώτη φορα που είδα τις θαλάσσιες χελώνες να λικνίζονται μπροστά μου:

Οι καρέτα – καρέτα είναι σύνηθες θέαμα στο Καστελλόριζο, όπου κολυμπούν με άνεση στα νερά του λιμανιού, κάνοντας απλωτές και βγάζοντας το κεφάλι τους για να πάρουν ανάσα. Κάτι που μαθαίνει κανείς από τις πρώτες στιγμές, είναι ότι δε πρέπει να φορέσει μαγιό με πολλά χρώματα καθώς τις προκαλεί για δάγκωμα, γεγονός που -ευτυχώς- δεν επιβεβαίωσα!

Την ώρα εκείνη έφτασε και ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος σε μέγεθος κρουαζιερόπλοιου:

Ήπια το καφεδάκι μου με ευχαρίστηση και ξαναπήρα το δρόμο προς το παλιό τζαμί μέσα από τα στενάκια:

Βγήκα πολύ σύντομα στα δελφίνια, προσπερνώντας το πρώτο ‘’beach’’ bar που συνάντησα:

Αλλά και το δεύτερο που βρίσκεται κάτω από το παλιό τζαμί:

(Στα δύο αυτά μαγαζιά γίνεται και ο όποιος χαμός τα βράδια)

Είδα το έμβλημα του νησιού:

Το οποίο βρίσκεται ακριβώς από πάνω:

Και πήρα το δρόμο για τη πίσω πλευρά του οικισμού:

Ένα πολύ όμορφο πέτρινο μονοπάτι:

Με θέα στις νησίδες περιμετρικά του Καστελλόριζου:

Απέναντι φαινόταν καθαρά το Κας:

Συνέχισα να προχωράω, έχοντας πλέον μπροστά μου τη γνωστή νησίδα του Αγίου Γεωργίου:

Έφτασα σε μια πλατφόρμα με λίγο κόσμο που έκανε τις βουτιές του, στην οποία θα επανερχόμουν λίγο μετά:

Ο δρόμος τελείωνε στο γηπεδάκι και στη πίσω πλευρά του οικισμού:

Λίγα μέτρα πιο κάτω ήταν η Μαρίνα του νησιού:

Με εξίσου όμορφη θέα:

Προχώρησα τον ανηφορικό δρόμο ανάμεσα στ’ αρχοντικά:

Ο οποίος καταλήγει στη μόνη υποτυπώδη παραλία με το όνομα «Μανδράκι» και το εκκλησάκι του Αγίου Σάββα:

Λίγο μετά πέστρεψα στη πλατφόρμα που είχα σταμπάρει:

Και με συνοπτικές διαδικασίες ξεφόρτωσα τα πάντα κι έριξα μια δροσερή βουτιά μιας και είχα φτάσει στα όρια μου:

Στέγνωσα και πήρα το μονοπάτι της επιστροφής.

Νωρίτερα είχα φροντίσει να κλείσω τη δίωρη εκδρομή μου για το μεσημέροαπόγευμα, στο σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού, τη «Γαλάζια σπηλιά» αλλά και τον Άγιο Γεώργιο, με το χαμηλό κόστος των 10€.

Φορτώθηκα στη βάρκα του Καπετάν Αντώνη, μαζί με μια οικογένεια που είχε διαλέξει το αντίστοιχο δρομολόγιο με μένα και ξεκινήσαμε, δίνοντας μου ακόμα μια ευκαιρία για φωτογραφίες:

Φωτογραφίες με τα υπέροχα χρώματα του νησιού:

Πλεύσαμε ήσυχα περνώντας τον Άγιο Γεώργιο:

Συνεχίζοντας με κυμματάκι και ταρακούνημα, πολύ κοντά στις βραχώδεις ακτές:

20 λεπτά μετά ο Αντώνης πετάει ένα «φτάσαμε» κάνοντας μας να κοιτιόμαστε:

• Που φτάσαμε ρε Αντώνη; Δε φαίνεται κάτι;
• Να εκεί στη τρύπα είναι η είσοδος, τα νερά είναι λίγο ψηλά αυτή την ώρα αλλά θα το επιχειρήσουμε, κάτι θα κάνουμε, σκύψτε, ή μάλλον ξαπλώστε, μπαίνουμε:

Έβγαλα τη τελευταία φωτογραφία πριν την είσοδο και οριζοντιώθηκα στο πάτωμα της βάρκας. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος:

Δευτερόλεπτα μετά τα μάτια μου αντίκρυζαν αυτό το υπερθέαμα:

Η «γαλάζια σπηλιά» (ή σπήλια του Παραστά) είναι το κορυφαίο αξιοθέατο στο Καστελλόριζο και μεγαλύτερο από το αντίστοιχο σπήλαιο στο Κάπρι της Ιταλίας. Το απίστευτο μπλε χρώμα παράγεται απ' τη διάθλαση του φωτός του ήλιου μέσα στη θάλασσα.

Μαγεμένοι κάναμε τη βόλτα μας μέσα στη τεράστια σπηλιά, φωτογραφίζοντας όπως και ότι μπορούσαμε. Σίγουρα οι εικόνες δεν αποτυπώνουν αυτό που έβλεπαν τα μάτια όλων μας:

Ο καπετάν Αντώνης έδωσε την εντολή «βουτήξτε, αλλά αφήστε τα κινητά ανοιχτά με φλας» και κανένας δε του έφερε αντίρρηση. Ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες βουτιές στη ζωή μου, με τα νερά να είναι παραδόξως ζεστά!

Το ολιγόλεπτο μπάνιο μέσα στον καταπληκτικό αυτό χώρο ήταν ότι πιο ωραίο μπορούσε να συμβεί. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που η σπηλιά (μετά και την επιμονή του Αντώνη) ήταν προσβάσιμη, κάτι που δε συμβαίνει απαραίτητα κάθε φορά και εξαρτάται από τον καιρό, τα νερά κτλ:

Έβγαλα μερικές φωτογραφίες ακόμα λίγο πριν την έξοδο:

Στη συνέχεια η βάρκα μας άφησε στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου, γνωστός προορισμός για μπάνιο και ολοήμερη στάση, καθώς πάνω του λειτουργεί καφέ/μπαρ κι εστιατόριο:

Έκανα τη βόλτα μου φωτογραφίζοντας:

Φυσικά και εκεί υπάρχει μόνο πλατφόρμα για μπάνιο:

Στα ωραία κατά τα άλλα νερά:

Ανέβηκα πάνω και κάθισα στο εστιατόριο για να πιώ μια παγωμένη μπύρα και να χωνέψω αυτό που είχαν δει τα μάτια μου:

Εκεί έπιασα μια πολύ όμορφη κουβέντα με τον ιδιοκτήτη μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα για το Καστελλόριζο και τη καθημερινότητα τους. Ο ίδιος μένει το χειμώνα στο Κας, κάτι που κάνουν αρκετοί απ’ ότι πληροφορήθηκα. Στις έξι και κάτι ο Αντώνης ήρθε και με παρέλαβε για την επιστροφή.

Έφτασα στο δωμάτιο μου προκειμένου να αφήσω τα περιττά αντικείμενα, να κάνω ένα στοπ για να δροσιστώ και να συνεχίσω. Η μέρα ήταν γεμάτη όπως έπρεπε αλλά ένα δροσερό ποτάκι χωρούσε:

Έφυγα βλέποντας τους ντόπιους να παίζουν χαρτιά έξω από το ταξιδιωτικό πρακτορείο:

Το ψαρά να καθαρίζει τα δίχτυα του:

Προχωρώντας και πάλι παραλιακά, φτάνοντας ως τις σκάλες που οδηγούν στο άνω μέρος του οικισμού:

Παίρνοντας το δρόμο προς το μουσείο:

Και ανηφορίζοντας προς το κάστρο:

Η θέα στη πίσω πλευρά ήταν εκπληκτική:

Λίγα μέτρα μετά είχα φτάσει στο στόχο μου:

Ανεβαίνοντας τη πολύ απότομη σκάλα:

Βρέθηκα στο ψηλότερο σημείο, αντικρύζοντας τον Άγιο Γεώργιο από την άλλη πλευρά:

Το «κάστρο του Καστελλόριζου» κτίστηκε, καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές στη μακραίωνη ιστορία του. Η μορφή με την οποία διασώζεται σήμερα είναι κατάλοιπο –κατά κύριο λόγο– της ανακατασκευής που έγινε το 1451, λίγο μετά την παραχώρηση του νησιού στο Βασίλειο της Αραγωνίας.

Το πολεμικό πλοίο επιχειρούσε εκεί κοντά:

Έφτασα κάτω από τον ιστό της τεράστιας σημαίας:

Ο ήλιος δεν είχε πέσει ακόμα όσο ήθελα για να μου δώσει καλές λήψεις:

Ωστόσο έκανα τη προσπάθεια μου όσο περίμενα, προς το λιμάνι:

Αλλά και την άλλη πλευρά:

Κάνοντας κασκαντεριλίκια για να βγω κι εγώ μία φωτογραφία που ήθελα:

Μέχρι που ο φωτισμός της ημέρας μου έδωσε τις λήψεις που περίμενα:

Αφού χόρτασε το φωτογραφικό μου ψώνιο από το σημείο, κατέβηκα και κατευθύνθηκα προς τα κάτω, στη πολύ όμορφη πλατεία:

Το μαγειρείο ήταν εκεί και με περίμενε, όπως το είχα σχεδιάσει. Έπιασα ένα ωραίο τραπέζι:

Παρήγγειλα τη τοπική σπεσιαλιτέ «γεμιστά κρεμμύδια» με μια πολύ νόστιμη χωριάτικη σαλάτα και φυσικά παγωμένη μπύρα, σε ένα απολαυστικό γεύμα:

Δεν άργησε να νυχτώσει, όποτε και σηκώθηκα ευχαριστημένος να κάνω καμιά βόλτα και να επιστρέψω. Μπήκα στο προαύλιο χώρο της Σαντραπείας Σχολής:

Επιστρέφοντας προς το ταβερνάκι το οποίο γέμισε, δίνοντας μου μια εκπληκτική εικόνα νησιώτικης Ελλάδας:

Πέρασα από το εκκλησάκι της πλατείας και κατέβηκα τα σκαλιά:

Ήθελα να προσπαθήσω για μερικές νυχτερινές λήψεις:

Λήψεις η οποίες μπορούν να αποτυπώσουν εν μέρει την αύρα και τη μοναδικότητα του νησιού:

Ο κόσμος ήταν έξω, γευμάτιζε στα εστιατόρια ή έπινε ποτό στα καφέ:

Εγώ πετάχτηκα από το δωμάτιο μου να ετοιμαστώ, και αφού ήπια ένα – δυο ποτάκια εντελώς ήσυχος από σκέψεις, συνέχισα στα μπαρ του νησιού όχι για πολύ αργά (αν και κρατούσαν μέχρι τις τέσσερις και κάτι) καθώς ήμουν αρκετά κουρασμένος αλλά και γεμάτος από την υπέροχη αυτή μέρα:

Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση


Η καλημέρα με τη γνώριμη εικόνα του ψαρά να καθαρίζει και να τεμαχίζει τον ξιφία ήταν γεγονός που έτεινα να συνηθίσω:

Μικρή βόλτα και καφέ αμέσως, προσπαθώντας για καλύτερη λήψη στις χελώνες:

Καφές απολαυστικός, μοναχικός, αμίλητος, κοιτώντας τη θάλασσα και το υπέροχο φυσικό λιμάνι της Μεγίστης, από τα μεγαλύτερα φυσικά της χώρας μας:

Επιστρέφοντας και μιλώντας με ένα συνεργάτη για την εκδρομή η ατάκα του ήταν η εξής:

«Δε φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι να πίνεις ένα καφέ απερίσπαστος και να κοιτάς τη θάλασσα»...

Όσο περνάν οι μέρες και το σκέφτομαι τόσο καταλαβαίνω πόσο δίκιο έχει!

Συνέχισα με την αγαπημένη μου βόλτα βγάζοντας τα ματόχαντρα που μπορεί να δει κανείς κατ’ εξακολούθηση πακτωμένα στους δρόμους του Καστελλόριζου, μαζί με τις όμορφες παραδοσιακές πόρτες:

Την έκανα για πολλοστή φορά μέσα από τα στενάκια:

Φτάνοντας ως τη παλιά εκκλησία του Αγίου Μερκουρίου:

Προχωρώντας παράλληλα με τη παραλιακή:

(Περιττό να αναφέρω ότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του χωριού δε μπαίνουν αυτοκίνητα)

Βγαίνοντας ενίοτε για μερικές λήψεις που μου κινούσαν τη περιέργεια:

Ενοχλώντας όμως κάποιους μόνιμους «κατοίκους» που εκείνη την ώρα είχαν βρει την ησυχία τους:

Μέχρι που έφτασα στο μνημείο, βλέποντας τη σημαία του νησιού να κυματίζει:

Λίγο πιο δίπλα απ’ το παλιό τζαμί:

Οι βαρκάρηδες μετέφεραν αδιάκοπα κόσμο προς τη σπηλιά και τους άλλους κοντινούς προορισμούς:

Κι εγώ συνέχισα το δρόμο μου για το μπανάκι της ημέρας, το τελευταίο στο νησί:

Κάτω από το ιδιαίτερης ομορφιάς αρχοντικό:

Περιστοιχισμένο από βράχια:

Από τα οποία δε διστάζουν αρκετοί να κάνουν τις βουτιές τους:

Όχι εγώ…

Απόλαυσα το μπάνιο μου, έκατσα ήπια και τη μπύρα μου και πήρα το δρόμο της επιστροφής με σκοπό να φάω κάτι:

Φτάνοντας πίσω ακριβώς από το παλιό τζαμί:

Άκουσα έντονες μουσικές και είδα ένα πρόχειρο πάρτυ στημένο στο μπαράκι:

Άλλο που δεν ήθελα για να στρωθώ και να πιώ τις τελευταίες:

Τις οποίες συνέχισα λίγο πιο κάτω στο επόμενο μπαράκι, χαιρετώντας και τα παιδιά εκεί που είχα εν τω μεταξύ γνωρίσει:

Με ορατό το κίνδυνο να χάσω το πλοίο έφυγα τρέχοντας για να πάρω τα πράγματα μου, παίρνοντας βιαστικά μια εξαιρετική κοτόπιτα από το παραδοσιακό φούρνο. Τα σχέδια μου για ψητό ξιφία ματαιώθηκαν. Εγώ φταίω που μπλέκω…

Έφτασα στο λιμάνι όπου το Dodecanesos έκανε λίγο μετά την εμφάνιση του. Το συνεπέστερο πλοίο του Αιγαίου το οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα, αν και μου είχε κάνει κι αυτό τη στραβή του φέτος με μια ακύρωση κάνοντας μου να αλλάξω πρόγραμμα & μέρες και να χάσω κάποια λεφτά, κάτι που εν τέλει στην εκδρομή μου βγήκε σε καλό!

Επιβιβάστηκα μετά από παράδοση του σχετικού εγγράφου και ανέβηκα κατευθείαν στο μικρό κατάστρωμα για τις τελευταίες λήψεις:

Λήψεις από ένα τόπο που μπήκε για τα καλά στα αγαπημένα μου:

Τα παιδιά από το μπαρ που τα πίναμε πριν λίγη ώρα μας χαιρετούσαν φεύγοντας:

Αφήναμε πίσω μας το χαρακτηριστικό σημείο με το τζαμί και το βράχο:

Όπως και το αρχοντικό που έκανα νωρίτερα τις βουτιές μου:

Κρατώντας για πάντα στο μυαλό και στη καρδιά μου τη πολύ όμορφη αυτή εικόνα:

Νομίζω δε χρειάζεται να γράψω πόσο καλά πέρασα, αν μου άρεσε ή οτιδήποτε από τα πολλά και βαρετά κλισέ που επανέλαβα στη περιγραφή μου. Είναι εύκολα αντιληπτό το πόσο πολύ μου άρεσε αυτό το μικρό αλλά μακρινό ταξίδι.

Με δυσκολία κατάφερα να περιορίσω τις φωτογραφίες από τη περιήγηση, μιας και οι περισσότερες ήταν από αυτές που θέλω να δείχνω για να περάσει έντονα η ομορφιά του συγκεκριμένου νησιού.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτή την επίσκεψη, όντας σίγουρος ότι θα μνημονεύεται για καιρό. Έχω φυσικά εκκρεμότητες (ως οφείλω) και σ’ αυτό το νησί για πράγματα που δε πρόλαβα να δω.

Μη με ρωτήσετε αν θα ‘θελα να ξαναπάω. Μακάρι να το καταφέρω κάποια στιγμή…

 

[thanos75]

Καστελλόριζο (Μεγίστη)

Επίσκεψη : Αύγουστος 2020

Διάρκεια: 3 μέρες




Τα τελευταία χρόνια κατηφορίζω όλο και συχνότερα στα Δωδεκάνησα. Είναι γεγονός πως τα έχω αγαπήσει αντίστοιχα ίσως με τις Κυκλάδες, κάτι που αποδεικνύει ο συχνός αριθμός των επισκέψεων μου.

Δεν είναι όλα τα Δωδεκάνησα ίδια βέβαια -και πως θα μπορούσε να είναι- γι’ αυτό κι εγώ δίνω ιδιαίτερη σημασία και αξία στα μικρά, στα δυσπρόσιτα, σε όσα μπορούν να σου κινήσουν το ταξιδιωτικό ενδιαφέρον και να σου προκαλέσουν τη φαντασία.

Αδιαμφισβήτητα το νησί με το όνομα Καστελλόριζο είναι ένα από αυτά, ίσως το πιο σημαντικό από αυτά άθελα του. Αρκεί και μόνο η θέση του στο χάρτη για να το κατατάξει κανείς σε αμέτρητες ειδικές κατηγορίες:

Συνήθως όταν ακούμε τ’ όνομα του τα τελευταία χρόνια, κάποια μ…και θα ‘χει γίνει, είτε σε οικονομικό είτε σε γεωπολιτικό επίπεδο. Το νησί βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους λάθος λόγους όπως κατάλαβα πολύ καλά. Ένα νησί που πέρασε πολύ δύσκολα, εγκαταλείφθηκε, ισοπεδώθηκε από βομβαρδισμούς και ξαναχτίστηκε από την αρχή, στη πολύ πρόσφατη ιστορία του.

Ήταν τρομερά δύσκολο στο καλοκαίρι του 2020, το καλοκαίρι των ακυρώσεων, να επιχειρήσει κανείς δύσκολα πλάνα μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Το κατάλαβα πολύ καλά στη τσέπη μου, και στο άγχος που έβγαλα μέχρι να αναπροσαρμόσω τα πλάνα μου.

Επίσης είναι γεγονός ότι σαν κάθε νησί παρομοίου στυλ που βρίσκεται περιφερειακά της Ρόδου και σέβεται τον εαυτό του, οι τιμές είναι το λιγότερο τσιμπημένες. Μιλάω για εστίαση και διαμονή, καθώς από τη στιγμή που επιβεβαίωσα ότι θα πάω, δε βρήκα ποτέ τιμή μονόκλινου κάτω από 70€ στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.

Ο παλιός όμως ξέρει καλύτερα, έτσι η βοήθεια του τηλεφώνου αποδείχτηκε καταλυτική και μου έδωσε ακόμα ένα στίγμα του νησιού, αυτό της φιλοξενίας. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε διαθεσιμότητα όπου κάλεσα, όλοι πριν κλείσουν ευγενικά το τηλέφωνο μου απευθύνθηκαν με πολλή αγάπη λέγοντας μου ατάκες του στυλ «Καλώς να ορίσετε στο νησί μας» κι «ελπίζουμε να βρείτε διαμονή και να έρθετε τελικά», κάτι που σπανίως ακούς ψάχνοντας, ειδικότερα το μήνα Αύγουστο.

Συνυπολογίζοντας ότι θα ήταν και το πρώτο μου ταξίδι μόνος, δεν ήθελε και πολύ ώστε να το προσμένω πως και πως. Να φτάσω σε ένα τόπο μακρινό, στην εσχατιά σχεδόν της Ελλάδας, να γνωρίσω το μέρος και τους ανθρώπους του, να δω με τα μάτια μου όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Στο ακριτικό Καστελλόριζο!




Προετοιμασία πριν την άφιξη


Δε γίνεται να φτάσει κανείς στο Καστελλόριζο αν δε φτάσει πρώτα τη Ρόδο. Είναι ο απαραίτητος ενδιάμεσος σταθμός του ταξιδιού με όποιον τρόπο κι αν διαλέξει κανείς να επισκεφτεί το νησάκι. Η αεροπορική σύνδεση είναι σχεδόν καθημερινή, αλλά και η ακτοπλοϊκή τους καλοκαιρινούς μήνες.

Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ απ’ το να περάσω μερικές στιγμές ακόμα σε ένα πολύ αγαπημένο νησί και σίγουρα σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της χώρας μας. Πήρα την αγαπημένη μου πτήση, βλέποντας όλο το Αιγαίο στο πιάτο:

View attachment 327231

Έκανα τις βόλτες μου στη πόλη και πριν πάω για μια βουτιά έφτασα ως το νέο λιμάνι προκειμένου να βγάλω το ακτοπλοϊκό εισιτήριο μου για την επομένη. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην εταιρεία SAOS Ferries η οποία παρέχει δωρεάν μετακίνηση όλο το 2020 λόγω της κατάστασης, σε όποιον επισκεφτεί το νησί! Άξια συγχαρητηρίων.

Ήπια τα ποτάκια μου (όσο πρόλαβα λόγω ωραρίου covid) στην αγαπημένη παλιά πόλη, έκανα τις βόλτες μου το άλλο πρωί για το καφέ μου, περιμένοντας την ώρα της αναχώρησης:

View attachment 327232 View attachment 327233 View attachment 327234 View attachment 327235



Ημέρα πρώτη – Άφιξη



Το πλοίο αναχωρούσε στις τρεις το μεσημέρι από το νέο λιμάνι της Ρόδου. Για όποιον σκέφτεται να το πάρει με το πόδι (καλή ώρα) να ξέρει ότι είναι αρκετά μακριά από τη πόλη, περίπου στο μισάωρο. Είχε μεγάλη πλάκα η σύγκριση με το διπλανό Bluestar:

View attachment 327203 View attachment 327204

Πλησίασα το πλοίο «Σταυρός» δίνοντας τα απαραίτητα έγγραφα και κάνοντας τη θερμομέτρηση:

View attachment 327205

Λίγο μετά αφήναμε πίσω μας τη Ρόδο:

View attachment 327206

Ξεκινώντας μια μεγάλη αλλά γαλήνια πλεύση:

View attachment 327207

Περνώντας τις περισσότερες ώρες μόνος μου σε άδειο κατάστρωμα:

View attachment 327208

Το πλοίο προχωρούσε για ώρες παράλληλα ε τις ακτές της Τουρκίας:

View attachment 327209

Μέχρι που ο ήλιος ξεκίνησε τη βουτιά του στα νερά της μεσογείου:

View attachment 327210

Τότε ήταν που ζήσαμε μια ανεπανάληπτη και συγκινητική στιγμή. Το είχα διαβάσει, δε περίμενα όμως ότι θα το βιώσω με τέτοιο τρόπο. Περίπου μισή ώρα πριν φτάσουμε στο Καστελλόριζο, προσεγγίσαμε τη νησίδα της Ρω:

View attachment 327211
View attachment 327212

Αμέσως υπήρξε έντονη κινητοποίηση στο πλοίο, καθώς όλος ο κόσμος -επιβάτες και μη- συγκεντρώθηκε στο κατάστρωμα. Ένα μέλος του πληρώματος έβγαλε μια τεράστια Ελληνική σημαία στη γέφυρα:

View attachment 327213 View attachment 327214

Το πλοίο ξεκίνησε να σφυρίζει, απευθύνοντας χαιρετισμό στους Έλληνες φαντάρους που βρίσκονταν απέναντι στο φυλάκιο, οι μόνοι κάτοικοι του απομακρυσμένου αυτού τόπου:

View attachment 327215

Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν ήταν ιδιαιτέρως φορτισμένες από πλευράς όλων. Μια συγκλονιστική εμπειρία που θα ‘χω να θυμάμαι, ακόμα κι εγώ που δε το ‘χω με τα εθνικά ιδεώδη:

Συνεχίσαμε για το τέλος της διαδρομής, βλέποντας καθαρά πλέον απέναντι μας το Κας:

View attachment 327216

Λίγο μετά ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού μας καλωσόρισε, μερικά μέτρα πριν τη στροφή για τη τελική ευθεία:

View attachment 327217

Μπροστά μας είχαμε πλέον τις πρώτες εικόνες του νησιού, με το χωριό και το χαρακτηριστικό βράχο πάνω απ’ αυτό:

View attachment 327218

Εικόνες που όλοι έχουμε δει κι επιτέλους είχε έρθει η ώρα να τις δω από κοντά:

View attachment 327219
View attachment 327220

Ο κόσμος που ήταν εκείνη την ώρα στη προκυμαία μας χαιρετούσε εγκάρδια, καλωσορίζοντας μας στο νησί:

View attachment 327221

Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι βρισκόμουν στα ψηλά, πάνω στο κατάστρωμα προκειμένου να βγάλω κάποιες φωτογραφίες στο σούρουπο, σχεδόν νύχτα:

View attachment 327222
View attachment 327223

Το πλοίο έδεσε κι εγώ κατέβηκα να πάρω την αποσκευή μου.

View attachment 327224

Περπάτησα λίγα μέτρα στη προκυμαία και κατευθύνθηκα προς το κατάλυμα μου. Ήμουν τυχερός διότι ήταν σε πολύ κεντρικό σημείο, σε μια μικρή πλατεία στη μέση του οικισμού. Τακτοποιήθηκα αρκετά γρήγορα και κατέβηκα στο μαρκετ κάτω από το δωμάτιο μου να κάνω μερικά ψώνια. Άρχισα να χαλαρώνω κι έβαλα ένα ποτό το οποίο ήπια στο μπαλκονάκι μου συνοδεία μουσικής, βλέποντας τα παιδιά να παίζουν στη πλατεία και τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Η μαγεία του Καστελλόριζου μου είχε ήδη πάρει τα μυαλά, κάνοντας με να αισθάνομαι την απόλυτη χαρά. Δεν άργησα να βάλω και το δεύτερο ποτό, αρχίζοντας σιγά σιγά να ετοιμάζομαι για τη πρώτη νυχτερινή εξερεύνηση.

Αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου ήταν απόλυτα δελεαστικό:

View attachment 327225

Έκανα μερικές βόλτες στη προκυμαία και κατέληξα στα μπαρ του νησιού στην ανατολική άκρη του λιμανιού κάτω από το τζαμί, πίνοντας τις μπύρες μου, γνωρίζοντας κόσμο και συζητώντας, χωρίς τους ανόητους περιορισμούς ωραρίου που είχα τη προηγουμένη στη Ρόδο. Κατέληξα για ύπνο σχεδόν ευτυχισμένος…




Ημέρα δεύτερη


Ξύπνησα νωρίς από τη ζέστη, μιας και το Καστελλόριζο δε διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα πολύ νότια νησιά έχοντας αρκετά υψηλές θερμοκρασίες. Έφαγα κάτι νόστιμο στο διπλανό παραδοσιακό φούρνο και ξαμολήθηκα στο δρόμο με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας για το αγαπημένο μου σπορ, φωτογραφία & εξερεύνηση. Είναι υπέροχο το γεγονός να ξυπνάς και οι πρώτες εικόνες που βλέπεις να είναι αυτές:

View attachment 327236

Προχώρησα μέχρι την άκρη σχεδόν του λιμανιού:

View attachment 327237 View attachment 327238

Βλέποντας το άγαλμα με τα δελφίνια, αντίστοιχο του οποίου υπάρχει και στη Ρόδο:

View attachment 327239

Μπήκα στα όμορφα σοκάκια:

View attachment 327240
View attachment 327241

Και ξεκίνησα να ανεβαίνω:

View attachment 327242

Έφτασα στην επάνω πλατεία βλέποντας το Ναό Αγίου Γεωργίου του Σαντραπέ:

View attachment 327243

Είδα το πολύ όμορφο εστιατόριο με το όνομα «Τα Πλατάνια» για το οποίο είχα σχετική πληροφόρηση για εξαιρετικό μαγειρευτό φαγητό. Πετάχτηκα να ρωτήσω τι ώρα αρχίζουν να σερβίρουν και συνέχισα:

View attachment 327245

Μπήκα στη διπλανή βοτσαλωτή ασπρόμαυρή αυλή μοναδικής τεχνοτροπίας, αντικρύζοντας αρχικά το Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης:

View attachment 327246

Αλλά και το κυριότερο ίσως κτίσμα του νησιού που εγκαινιάστηκε το 1903, η αρχιτεκτονική του οποίου βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του, τη «Σαντραπεία Αστική Σχολή» που σήμερα στεγάζει το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του Καστελλόριζου:

View attachment 327247

Βγαίνοντας μπορεί να δει κανείς τη προτομή της Δέσποινας Αχλαδιώτου, γνωστής ηρωικής μορφής της αντίστασης στη περίοδο της κατοχής, που έμεινε γνωστή στο πανελλήνιο με το προσωνύμιο «Κυρά της Ρω», η ιστορία της οποίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με του τόπου:

View attachment 327248

Πήρα το δρόμο της επιστροφής:

View attachment 327249

Ξυπνώντας το γατούλη που έκανε τη σιέστα του στη σκιά:

View attachment 327250

Τα στενά δρομάκια του Καστελλόριζου ήταν υπέροχα:

View attachment 327251
View attachment 327252

Ενδεδειγμένα για φωτογράφιση:

View attachment 327253 View attachment 327254

Βγήκα και πάλι στο λιμανάκι:

View attachment 327255

Παίρνοντας αυτή τη φορά το δρόμο προς ανατολικά:

View attachment 327256

Φωτογραφίζοντας παράλληλα υπό άλλες γωνίες:

View attachment 327257 View attachment 327258

Έφτασα ως το Mediterraneo, όπου ο λίγος κόσμος απολάμβανε τον ήλιο και τη θάλασσα:

View attachment 327259 View attachment 327260

Έχοντας παράλληλα υπέροχες λήψεις προς το δημαρχείο και το παλιό τζαμί απέναντι:

View attachment 327261

Αντιστάθηκα στο πειρασμό να κάνω μια βουτιά, καθώς είχα συνέχεια στο πρόγραμμα μου,
φωτογραφίζοντας το πολεμικό πλοίο που εκείνη την ώρα αναχωρούσε για περιπολία:

View attachment 327263

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι το Καστελλόριζο δεν διαθέτει παραλίες, τουλάχιστον όχι όπως τις ξέρουμε με άμμο, παρά μόνο πλατφόρμες από τις οποίες μπορεί να κάνει κανείς τις βουτιές του:

View attachment 327262

Βγήκα κι εγώ τη φωτογραφία μου ως όφειλα:

View attachment 327264

Παρατηρώντας το κάστρο απέναντι, το οποίο θα επισκεπτόμουν αργότερα:

View attachment 327265

Συνέχισα προς το κέντρο του οικισμού:

View attachment 327266

Βλέποντας τα εστιατόρια να ετοιμάζουν τα τραπέζια τους για τους μεσημεριανούς επισκέπτες.

View attachment 327267
View attachment 327268

Εστιατόρια και ταβέρνες σε ένα ειδυλλιακό τοπίο για όλες τις ώρες της ημέρας:

View attachment 327270 View attachment 327271 View attachment 327272

Στο νησί υπάρχει οργάνωση σε ότι αφορά τα ζώα, κάτι που πρέπει να επισημανθεί:

View attachment 327269

Η ζέστη με είχε χτυπήσει κατακέφαλα, οπότε και βρήκα την ευκαιρία να συνέλθω πίνοντας το καφέ μου σε ανεπανάληπτη θέα:

View attachment 327273

Ήταν η πρώτη φορα που είδα τις θαλάσσιες χελώνες να λικνίζονται μπροστά μου:

View attachment 327274

Οι καρέτα – καρέτα είναι σύνηθες θέαμα στο Καστελλόριζο, όπου κολυμπούν με άνεση στα νερά του λιμανιού, κάνοντας απλωτές και βγάζοντας το κεφάλι τους για να πάρουν ανάσα. Κάτι που μαθαίνει κανείς από τις πρώτες στιγμές, είναι ότι δε πρέπει να φορέσει μαγιό με πολλά χρώματα καθώς τις προκαλεί για δάγκωμα, κάτι που δεν επιβεβαίωσα!

Την ώρα εκείνη έφτασε και ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος σε μέγεθος κρουαζιερόπλοιου:

View attachment 327275

Ήπια το καφέ μου με ευχαρίστηση και ξαναπήρα το δρόμο προς το παλιό τζαμί μέσα από τα στενάκια:

View attachment 327276 View attachment 327277
View attachment 327278

Βγήκα πολύ σύντομα στα δελφίνια, προσπερνώντας το πρώτο ‘’beach’’ bar που συνάντησα:

View attachment 327279
View attachment 327280

Αλλά και το δεύτερο που βρίσκεται κάτω από το παλιό τζαμί:

View attachment 327281
View attachment 327282

Στα δύο αυτά μαγαζιά γίνεται και ο όποιος χαμός τα βράδια

Είδα το έμβλημα του νησιού:

View attachment 327283

Το οποίο βρίσκεται ακριβώς από πάνω:

View attachment 327284

Και πήρα το δρόμο για τη πίσω πλευρά του οικισμού:

View attachment 327285

Ένα πολύ όμορφο πέτρινο μονοπάτι:

View attachment 327286 View attachment 327287

Με θέα στις νησίδες περιμετρικά του Καστελλόριζου:

View attachment 327291

Απέναντι φαινόταν καθαρά το Κας:

View attachment 327289

Συνέχισα να προχωράω, έχοντας πλέον μπροστά μου τη γνωστή νησίδα του Αγίου Γεωργίου:

View attachment 327291

Έφτασα σε μια πλατφόρμα με λίγο κόσμο που έκανε τις βουτιές του, στην οποία θα επανερχόμουν λίγο μετά:

View attachment 327292

Ο δρόμος τελείωνε στο γηπεδάκι και στη πίσω πλευρά του οικισμού:

View attachment 327293

Λίγα μέτρα πιο κάτω ήταν η Μαρίνα του νησιού:

View attachment 327294

Με εξίσου όμορφη θέα:

View attachment 327295

Προχώρησα τον ανηφορικό δρόμο ανάμεσα στ’ αρχοντικά:

View attachment 327296

Ο οποίος καταλήγει στη μόνη υποτυπώδη παραλία με το όνομα «Μανδράκι» και το εκκλησάκι του Αγίου Σάββα:

View attachment 327297
View attachment 327298

Επέστρεψα λίγο πίσω στη πλατφόρμα που είχα σταμπάρει:

View attachment 327299

Και με συνοπτικές διαδικασίες ξεφόρτωσα τα πάντα κι έριξα μια δροσερή βουτιά μιας και είχα φτάσει στα όρια μου:

View attachment 327300

Στέγνωσα και πήρα το μονοπάτι της επιστροφής.

View attachment 327301

Λίγο νωρίτερα είχα κλείσει τη δίωρη περίπου εκδρομή μου για το μεσημέροαπόγευμα, στο σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού, τη «Γαλάζια σπηλιά» αλλά και τον Άγιο Γεώργιο, με κόστος 10€.

Φορτώθηκα στη βάρκα του Καπετάν Αντώνη, μαζί με μια οικογένεια που είχε διαλέξει το αντίστοιχο με μένα και ξεκινήσαμε, δίνοντας μου ακόμα μια ευκαιρία για φωτογραφίες:

View attachment 327302
View attachment 327303


Φωτογραφίες με τα υπέροχα χρώματα του νησιού:

View attachment 327304
View attachment 327305

Πλεύσαμε ήσυχα περνώντας τον Άγιο Γεώργιο:

View attachment 327306

Συνεχίζοντας με κυμματάκι και ταρακούνημα, πολύ κοντά στις βραχώδεις ακτές:

View attachment 327307

20 λεπτά μετά ο Αντώνης πετάει ένα «φτάσαμε» κάνοντας μας να κοιτιόμαστε:

View attachment 327308

• Που φτάσαμε ρε Αντώνη; Δε φαίνεται κάτι;
• Να εκεί στη τρύπα είναι η είσοδος, τα νερά είναι λίγο ψηλά αυτή την ώρα αλλά θα το επιχειρήσουμε, κάτι θα κάνουμε, σκύψτε, ή μάλλον ξαπλώστε, μπαίνουμε:

View attachment 327309

Έβγαλα τη τελευταία φωτογραφία πριν την είσοδο και οριζοντιώθηκα στο πάτωμα της βάρκας. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος:

View attachment 327310

Δευτερόλεπτα μετά τα μάτια μου αντίκρυζαν αυτό το υπερθέαμα:

View attachment 327311 View attachment 327312

Η «γαλάζια σπηλιά» (ή σπήλια του Παραστά) είναι το κορυφαίο αξιοθέατο στο Καστελλόριζο και μεγαλύτερο από το αντίστοιχο σπήλαιο στο Κάπρι της Ιταλίας. Το απίστευτο μπλε χρώμα παράγεται απ' τη διάθλαση του φωτός του ήλιου μέσα στη θάλασσα.

Μαγεμένοι κάναμε τη βόλτα μας μέσα στη τεράστια σπηλιά, φωτογραφίζοντας όπως και ότι μπορούσαμε. Σίγουρα οι εικόνες δεν αποτυπώνουν αυτό που έβλεπαν τα μάτια όλων μας:

View attachment 327313 View attachment 327314

Ο καπετάν Αντώνης έδωσε την εντολή «βουτήξτε, αλλά αφήστε τα κινητά ανοιχτά με φλας» και κανένας δε του έφερε αντίρρηση. Ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες βουτιές στη ζωή μου, με τα νερά να είναι παραδόξως ζεστά!

Το ολιγόλεπτο μπάνιο μέσα στον καταπληκτικό αυτό χώρο ήταν ότι πιο ωραίο μπορούσε να συμβεί. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που η σπηλιά (μετά και την επιμονή του Αντώνη) ήταν προσβάσιμη, κάτι που δε συμβαίνει απαραίτητα κάθε φορά και εξαρτάται από τον καιρό, τα νερά κτλ:

View attachment 327315

Έβγαλα μερικές φωτογραφίες ακόμα λίγο πριν την έξοδο:

View attachment 327316 View attachment 327317

Στη συνέχεια η βάρκα μας άφησε στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου, γνωστός προορισμός για μπάνιο και ολοήμερη στάση, καθώς πάνω του λειτουργεί καφέ/μπαρ κι εστιατόριο:

View attachment 327318
View attachment 327319

Έκανα τη βόλτα μου φωτογραφίζοντας:

View attachment 327320 View attachment 327321

Φυσικά και εκεί υπάρχει μόνο πλατφόρμα για μπάνιο:

View attachment 327322

Στα ωραία κατά τα άλλα νερά:

View attachment 327323

Ανέβηκα πάνω και κάθισα στο εστιατόριο για να πιώ μια παγωμένη μπύρα και να χωνέψω αυτό που είχαν δει τα μάτια μου:

View attachment 327324

Εκεί έπιασα μια πολύ όμορφη κουβέντα με τον ιδιοκτήτη μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα για το Καστελλόριζο και τη καθημερινότητα τους. Ο ίδιος μένει το χειμώνα στο Κας, κάτι που κάνουν αρκετοί απ’ ότι πληροφορήθηκα. Στις έξι και κάτι ο Αντώνης ήρθε και με παρέλαβε για την επιστροφή.

Έφτασα στο δωμάτιο μου προκειμένου να αφήσω τα περιττά αντικείμενα, να κάνω ένα στοπ για να δροσιστώ και να συνεχίσω. Η μέρα ήταν γεμάτη όπως έπρεπε:

View attachment 327325

Έφυγα βλέποντας τους ντόπιους να παίζουν χαρτιά έξω από το ταξιδιωτικό πρακτορείο:

View attachment 327326

Το ψαρά να καθαρίζει τα δίχτυα του:

View attachment 327327

Προχωρώντας και πάλι παραλιακά, φτάνοντας ως τις σκάλες που οδηγούν στο άνω μέρος του οικισμού:

View attachment 327328
View attachment 327329

Παίρνοντας το δρόμο προς το μουσείο:

View attachment 327330

Και ανηφορίζοντας προς το κάστρο:

View attachment 327331
View attachment 327332

Η θέα στη πίσω πλευρά ήταν εκπληκτική:

View attachment 327333

Λίγα μέτρα μετά είχα φτάσει στο στόχο μου:

View attachment 327334

Ανεβαίνοντας τη πολύ απότομη σκάλα:

View attachment 327335

Βρέθηκα στο ψηλότερο σημείο, αντικρύζοντας τον Άγιο Γεώργιο από την άλλη πλευρά:

View attachment 327336

Το «κάστρο του Καστελλόριζου» κτίστηκε, καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές στη μακραίωνη ιστορία του. Η μορφή με την οποία διασώζεται σήμερα είναι κατάλοιπο –κατά κύριο λόγο– της ανακατασκευής που έγινε το 1451, λίγο μετά την παραχώρηση του νησιού στο Βασίλειο της Αραγωνίας.

Το πολεμικό πλοίο επιχειρούσε εκεί κοντά:

View attachment 327337

Έφτασα κάτω από τον ιστό της τεράστιας σημαίας:

View attachment 327338

Ο ήλιος δεν είχε πέσει ακόμα όσο ήθελα για να μου δώσει καλές λήψεις:

View attachment 327339

Ωστόσο έκανα τη προσπάθεια μου όσο περίμενα, προς το λιμάνι:

View attachment 327340

Αλλά και την άλλη πλευρά:

View attachment 327341

Κάνοντας κασκαντεριλίκια για να βγω κι εγώ μία που ήθελα:

View attachment 327357

Μέχρι που ο φωτισμός της ημέρας μου έδωσε τις λήψεις που περίμενα:

View attachment 327342

Αφού χόρτασε το φωτογραφικό μου ψώνιο από το σημείο, κατέβηκα και κατευθύνθηκα προς τα κάτω, στη πολύ όμορφη πλατεία:

View attachment 327343

Το μαγειρείο ήταν εκεί και με περίμενε, όπως το είχα σχεδιάσει. Έπιασα ένα όμορφο τραπέζι:

View attachment 327344

Παρήγγειλα τη τοπική σπεσιαλιτέ «γεμιστά κρεμμύδια» με μια πολύ ωραία χωριάτικη σαλάτα και φυσικά παγωμένη μπύρα, σε ένα πολύ απολαυστικό γεύμα:

View attachment 327345

Δεν άργησε πολύ να νυχτώσει, όποτε και σηκώθηκα ευχαριστημένος να κάνω καμιά βόλτα και να επιστρέψω. Μπήκα στο προαύλιο χώρο της Σαντραπείας Σχολής:

View attachment 327346

Επιστρέφοντας προς το ταβερνάκι το οποίο γέμισε, δίνοντας μου μια εκπληκτική εικόνα νησιώτικης Ελλάδας:

View attachment 327347

Πέρασα από το εκκλησάκι της πλατείας και κατέβηκα τα σκαλιά:

View attachment 327348
View attachment 327349

Ήθελα να προσπαθήσω για μερικές νυχτερινές λήψεις:

View attachment 327350

Λήψεις η οποίες μπορούν να αποτυπώσουν εν μέρει την αύρα και τη μοναδικότητα του νησιού:

View attachment 327351
View attachment 327354
View attachment 327355

Ο κόσμος ήταν έξω, γευμάτιζε στα εστιατόρια ή έπινε ποτό στα καφέ:

View attachment 327352 View attachment 327353

Εγώ πετάχτηκα από το δωμάτιο μου να ετοιμαστώ, και αφού ήπια ένα – δυο ποτάκια εντελώς ήσυχος από σκέψεις, συνέχισα στα μπαρ του νησιού όχι για πολύ αργά (αν και κρατούσαν μέχρι τις τέσσερις και κάτι) καθώς ήμουν αρκετά κουρασμένος αλλά και πολύ γεμάτος από την υπέροχη αυτή μέρα:

View attachment 327356




Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση


Η καλημέρα με τη γνώριμη εικόνα του ψαρά να καθαρίζει και να τεμαχίζει τον ξιφία ήταν γεγονός που έτεινα να συνηθίσω:

View attachment 327358

Μικρή βόλτα και καφέ αμέσως, προσπαθώντας για καλύτερη λήψη στις χελώνες:

View attachment 327359 View attachment 327360

Καφές απολαυστικός, μοναχικός, αμίλητος, κοιτώντας τη θάλασσα και το υπέροχο φυσικό λιμάνι της Μεγίστης, από τα μεγαλύτερα φυσικά της χώρας μας:

View attachment 327362
View attachment 327361

Επιστρέφοντας και μιλώντας με ένα συνεργάτη για την εκδρομή η ατάκα του ήταν η εξής:

«Δε φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι να πίνεις ένα καφέ απερίσπαστος και να κοιτάς τη θάλασσα»

Όσο περνάν οι μέρες και το σκέφτομαι τόσο καταλαβαίνω πόσο δίκιο έχει!

Συνέχισα με την αγαπημένη μου βόλτα βγάζοντας τα ματόχαντρα που μπορεί να δει κανείς κατ’ εξακολούθηση πακτωμένα στους δρόμους του Καστελλόριζου, μαζί με τις όμορφες παραδοσιακές πόρτες:

View attachment 327363 View attachment 327364

Την έκανα για πολλοστή φορά μέσα από τα στενάκια:

View attachment 327365 View attachment 327366

Φτάνοντας ως τη παλιά εκκλησία του Αγίου Μερκουρίου:

View attachment 327367

Προχωρώντας παράλληλα με τη παραλιακή:

View attachment 327368

(Περιττό να αναφέρω ότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του χωριού δε μπαίνουν αυτοκίνητα)

View attachment 327370 View attachment 327371

Βγαίνοντας ενίοτε για μερικές λήψεις που μου κινούσαν τη περιέργεια:

View attachment 327369

Ενοχλώντας κάποιους μόνιμους «κατοίκους» που εκείνη την ώρα είχαν βρει την ησυχία τους:

View attachment 327372

Μέχρι που έφτασα στο μνημείο, βλέποντας τη σημαία του νησιού να κυματίζει:

View attachment 327373
View attachment 327374

Λίγο πιο δίπλα απ’ το παλιό τζαμί:

View attachment 327375

Οι βαρκάρηδες μετέφεραν αδιάκοπα κόσμο προς τη σπηλιά και τους άλλους κοντινούς προορισμούς:

View attachment 327376

Κι εγώ συνέχισα το δρόμο μου για το μπανάκι της ημέρας, το τελευταίο στο νησί:

View attachment 327377

Κάτω από το πολύ όμορφο αρχοντικό:

View attachment 327378

Περιστοιχισμένο από βράχια:

View attachment 327379

Από τα οποία δε διστάζουν αρκετοί να κάνουν τις βουτιές τους:

View attachment 327380

Όχι εγώ…

Απόλαυσα το μπάνιο μου, έκατσα ήπια και τη μπύρα μου και πήρα το δρόμο της επιστροφής με σκοπό να φάω κάτι:

View attachment 327382

Φτάνοντας πίσω ακριβώς από το παλιό τζαμί:

View attachment 327383

Άκουσα έντονες μουσικές και είδα ένα πρόχειρο πάρτυ στημένο στο μπαράκι:

View attachment 327384

Άλλο που δεν ήθελα για να στρωθώ και να πιώ τις τελευταίες:

View attachment 327385

Τις οποίες συνέχισα λίγο πιο κάτω στο επόμενο μπαράκι χαιρετώντας και τα παιδιά εκεί που είχα εν τω μεταξύ γνωρίσει:

View attachment 327386

Με ορατό το κίνδυνο να χάσω το πλοίο έφυγα τρέχοντας για να πάρω τα πράγματα μου, παίρνοντας βιαστικά μια εξαιρετική κοτόπιτα από το παραδοσιακό φούρνο. Τα σχέδια μου για ξιφία ματαιώθηκαν. Εγώ φταίω που μπλέκω…

Έφτασα στο λιμάνι όπου το Dodecanesos έκανε λίγο μετά την εμφάνιση του. Το συνεπέστερο πλοίο του Αιγαίου το οποίο εκτιμώ, αν και μου είχε κάνει κι αυτό τη στραβή του φέτος με μια ακύρωση, κάνοντας μου να αλλάξω πρόγραμμα & μέρες και να χάσω κάποια λεφτά, κάτι που εν τέλει στην εκδρομή μου βγήκε σε καλό!

View attachment 327387

Επιβιβάστηκα μετά από παράδοση του σχετικού εγγράφου και ανέβηκα κατευθείαν στο μικρό κατάστρωμα για τις τελευταίες λήψεις:

View attachment 327388

Λήψεις από ένα τόπο που μπήκε για τα καλά στη καρδιά μου:

View attachment 327389

Τα παιδιά από το μπαρ που τα πίναμε πριν λίγη ώρα μας χαιρετούσαν φεύγοντας:

View attachment 327390

Αφήναμε πίσω μας το χαρακτηριστικό σημείο με το τζαμί και το βράχο:

View attachment 327391

Όπως και το αρχοντικό που έκανα νωρίτερα τις βουτιές μου:

View attachment 327392

Κρατώντας για πάντα στη καρδιά μου τη πολύ όμορφη αυτή εικόνα:

View attachment 327393



Νομίζω δε χρειάζεται να γράψω πόσο καλά πέρασα, αν μου άρεσε ή οτιδήποτε από τα πολλά και βαρετά κλισέ που επανέλαβα στη περιγραφή μου. Είναι εύκολα αντιληπτό το πόσο πολύ μου άρεσε αυτό το μικρό αλλά μακρινό ταξίδι.

Με δυσκολία κατάφερα να περιορίσω τις φωτογραφίες από τη περιγραφή, μιας και οι περισσότερες ήταν από αυτές που θέλω να δείχνω για να περάσει έντονα η ομορφιά του συγκεκριμένου νησιού.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτή την επίσκεψη, όντας σίγουρος ότι θα μνημονεύεται για καιρό. Έχω φυσικά εκκρεμότητες (ως οφείλω) και σ’ αυτό το νησί για πράγματα που δε πρόλαβα να δω.

Μη με ρωτήσετε αν θα ‘θελα να ξαναπάω. Μακάρι να το καταφέρω κάποια στιγμή…

Υπέροχος ο τόπος, υπέροχη και ή ιστορία σου, για έναν τόπο που φέτος είχα σχεδόν από τον Φλεβάρη του 20 προγραμματίσει να επισκεφθώ το καλοκαίρι. Δυστυχώς κάτι ο κορωνοιος, κάτι το γεγονός ότι το το δευτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου που είχα προγραμματίσει την καλοκαιρινή μου άδεια τα πράγματα στα ελληνοτουρκικά ήταν κάπως τεταμένα, δημιούργησαν στο έτερο μου ήμισυ ψιλοανασφαλειες και έτσι (καθ' ότι το έχω σε εκτιμηση όπως θά' λεγε και ο Πασχάλης Τερζης ), αποφάσισα να υπακουσω στα κελεύσματα του και να βολευτούμε φέτος Κυκλάδες. Του χρόνου να'μαστε καλά.
Υ. Γ. Παρατηρώ τελικά ότι τα 2 βραδάκια χρειάζονται παρ' όλο που είναι μικρό νησί

 

[thanos75]

Επίσης είσαι πολύ τυχερός που πέτυχες το ιστιοφόρο "Το γεράκι της Μάλτας" στο λιμάνι του Καστελλόριζου (ειμαι σχεδόν βέβαιος ότι είναι αυτό). Από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα ιστιοφόρα που φέτος απαθανατιστηκε σέ πολλές γωνιές του Αιγαίου κ γενικότερα της Μεσογείου (btw είχε ανοίξει τα πανιά του?)

 

[psilos3]

Υπέροχος ο τόπος, υπέροχη και ή ιστορία σου, για έναν τόπο που φέτος είχα σχεδόν από τον Φλεβάρη του 20 προγραμματίσει να επισκεφθώ το καλοκαίρι. Δυστυχώς κάτι ο κορωνοιος, κάτι το γεγονός ότι το το δευτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου που...

Το περίμενα το σχόλιο σου φίλε @thanos75 και σ' ευχαριστώ. Ήταν μοναδική εμπειρία όπως νομίζω εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό και χαίρομαι που την έζησα. Σοφός ο Πασχάλης αλλά έπεσε έξω . Καμία σχέση με όσα έχουμε στο μυαλό μας και ακούμε και όσα πραγματικά ισχύουν στο νησί. Εκεί επικρατεί μια άλλη πραγματικότητα. Του χρόνου να είστε καλά όπως το λες και να το κάνετε το ταξίδι, το εύχομαι ολόψυχα.

Υ. Γ. Παρατηρώ τελικά ότι τα 2 βραδάκια χρειάζονται παρ' όλο που είναι μικρό νησί

Οπωσδήποτε! Δε το λέω αυτό για πολλά νησιά, όχι απαραίτητα τουλάχιστον, για το συγκεκριμένο όμως το τονίζω. Θες η δυσκολία της προσέγγισης, θες η ιδιαιτερότητα του, αξίζει και με το παραπάνω. Ασε που μετά από τη δεύτερη μέρα το μαθαίνεις και σε μαθαίνουν με ότι συνεπάγεται αυτό.

Επίσης είσαι πολύ τυχερός που πέτυχες το ιστιοφόρο "Το γεράκι της Μάλτας" στο λιμάνι του Καστελλόριζου

Εκ των υστέρων έμαθα ότι πρόκειται για πλοίο προς ενοικίαση, το οποίο φέρνει βόλτες στα νησιά μας. Μιλάμε για τεραστίων διαστάσεων ιστιοφόρο, σκέπαζε το μισό λιμάνι. Τουλάχιστον εντυπωσιακό.

 

[katkats]

Ενώ στον Άγιο Ευστράτιο θα ταξίδευα κυρίως από... υποχρέωση, το Καστελλόριζο πάντα υπήρχε στη λίστα μου και πάντα απορρίπτονταν λόγω δύσκολης πρόσβασης. Αυτό που κατάφερες είναι να μου ανάψεις πάλι φωτιές και όχι τίποτα άλλο, έρχεται και χειμώνας.
Ευχαριστώ και για τα δυο νησιά!

υγ. πόσο παράταιρα είναι αυτά τα τεράστια ιστιοπλοϊκά και τα γιοτ στα λιμάνια των μικρών νησιών...

 

[psilos3]

Ενώ στον Άγιο Ευστράτιο θα ταξίδευα κυρίως από... υποχρέωση, το Καστελλόριζο πάντα υπήρχε στη λίστα μου και πάντα απορρίπτονταν λόγω δύσκολης πρόσβασης. Αυτό που κατάφερες είναι να μου ανάψεις πάλι φωτιές και όχι τίποτα άλλο, έρχεται και χειμώνας.
Ευχαριστώ και για τα δυο νησιά!

Να είσαι καλά.
Δε ξέρω πως κατάφερα να να συνδυάσω σχεδόν αυτά τα δύο παράτερα νησιά μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ωστόσο χάρηκα πολύ που το κατάφερα, για ξεχωριστούς λόγους στο καθένα. Αποτελούσαν άλλωστε μεγάλοι στόχοι τα τελευταία χρόνια.
Ο χειμώνας έρχεται και είναι ευκαιρία να σχεδιάσουμε, όσο περίεργο κι αν είναι κάτι τέτοιο τις μέρες που διανύουμε...

υγ. πόσο παράταιρα είναι αυτά τα τεράστια ιστιοπλοϊκά και τα γιοτ στα λιμάνια των μικρών νησιών...

Εντελώς, σου κλείνουν όλη τη θέα και τη μαγεία.
Το συγκεκριμένο δε έπιανε το μισό λιμάνι, ούτε αντιτορπιλικό να ήταν...