Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[Sassenach77]

Να σου πω. Ας πάρουμε παράδειγμα το πλάνο του 2019.
Ένα τετραήμερο αρχικά στη Σύρο.
Λίγες μέρες μετά ακολούθησε το μεγαλύτερο ταξίδι σε Λειψούς, Τέλενδο, Κάλυμνο, Ψέριμο, Φούρνους και ολίγον από Λέρο σε 11 μέρες.
Είναι η φύση των νησιών έτσι και οι αποστάσεις, που σε λίγο χρόνο μπορείς να δεις και να κάνεις πάρα πολλά .
Φυσικά δεν αρέσει αυτό το στυλ διακοπών σε πολλούς, γιατί συνήθως δε περιλαμβάνει τόση σωματική ξεκούραση. Για μένα όμως μετράει η εικόνα, η ξεκούραση του μυαλού κι αυτό που βλέπουν τα μάτια μου.

Συμφωνώ ότι μετράει η ξεκούραση του μυαλού, αλλιώς θα καθόμουν σπίτι μου να ξαπλώνω.... αν και παιρνωντας τα χρόνια οι αντοχές αλλάζουν, όχι όμως η θέληση....
Άλλο σκεφτόμουν όμως. Υπάρχουν κάποια νησιά που χρειάζονται κάποιο χρόνο παραπάνω για να τα δεις όπως η Λέρος. Αλλά οκ παίζουν ρόλο και τα ενδιαφέροντα του καθενός!
Απλά ρώτησα από περιέργεια

Άντε γράψε και τα καινούργια να υπάρχουν για το μέλλον. Κάποια στιγμή θα ξαναπάω Κυκλάδες και εγώ

 

[lekond]

Λίγο ο κορωνοιός, αρκετά παραπάνω η συγκεκριμένη ιστορία, φέτος στράφηκα σε λιγότερο δημοφιλή νησιά κι ειλικρινά έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Πιο συγκεκριμένα, η Δονούσα είναι ένα νησί που πιστεύω θα μπορούσα να πηγαίνω κάθε καλοκαίρι για ένα τριήμερο. Έχει κάτι αυτό το νησί που δε μπορώ να το περιγράψω αλλά σε μαγεύει και σε μαγνητίζει. Η δε Αστυπάλαια έχει την ομορφότερη χώρα νησιού που έχω δει έως σήμερα, εξαιρουμένης της Σαντορίνης.

 

[psilos3]

αν και παιρνωντας τα χρόνια οι αντοχές αλλάζουν

Ισχύει, αλλάζουν όμως και οι προτεραιότητες

Υπάρχουν κάποια νησιά που χρειάζονται κάποιο χρόνο παραπάνω για να τα δεις όπως η Λέρος.

Εννοείται αυτό, απλά πολλές φορές παρεμβάλλω μέρες αν βολεύει σε νησιά που έχω ξαναπάει και πέρασα καλά. Εν προκειμένω στη Λέρο πήγαινα για 3η φορά, για ένα βραδινό πέρασμα από το αγαπημένο μου μπαρ.

Άντε γράψε και τα καινούργια να υπάρχουν για το μέλλον. Κάποια στιγμή θα ξαναπάω Κυκλάδες και εγώ

Δεν υπάρχουν Κυκλάδες στα καινούρια κεφάλαια

 

[psilos3]

Λίγο ο κορωνοιός, αρκετά παραπάνω η συγκεκριμένη ιστορία, φέτος στράφηκα σε λιγότερο δημοφιλή νησιά κι ειλικρινά έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Πιο συγκεκριμένα, η Δονούσα είναι ένα νησί που πιστεύω θα μπορούσα να πηγαίνω κάθε καλοκαίρι για ένα τριήμερο. Έχει κάτι αυτό το νησί που δε μπορώ να το περιγράψω αλλά σε μαγεύει και σε μαγνητίζει. Η δε Αστυπάλαια έχει την ομορφότερη χώρα νησιού που έχω δει έως σήμερα, εξαιρουμένης της Σαντορίνης.

Χαίρομαι πολύ που έκανες το βήμα , κι ακόμα περισσότερο αν ήταν η ιστορία μου μια απο τις αφορμές γι' αυτό!

Διάλεξες έναν εξαιρετικό συνδυασμό με τα δύο αυτά νησιά και συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψες. Η Δονούσα σε μαγνητίζει και είναι ιδιαίτερα αγαπητή, όπως αντίστοιχα κι η Αστυπάλαια, σου κλέβει τη καρδιά. Ελπίζω να βρεις ευκαιρία και να μας γράψεις τις εντυπώσεις σου σε καμιά ιστοριούλα

 

[Μανολης Γκ.]

Συντονιστήκαμε ψηλέ! Δώσε!

 

[alma]

Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!

Έχοντας κι εγώ δει τα περισσότερα ελληνικά νησιά, δεν έχω τόσο μεγάλη περιέργεια για πολλά από αυτά καθώς τα βλέπω για πολλοστή φορά, έχω όμως την ίδια μεγάλη ανυπομονησία και προσμονή πριν το ταξίδι....
Και μετά από πολλές εξορμήσεις, ξέρεις πια καλά τι σου αρέσει και τι όχι, τι θες να ξαναδείς και τι δεν σε πολυνοιάζει πια. Φέτος που είχε και λιγότερο κόσμο από άλλες χρονιές, πολλά νησιά ήταν παράδεισος, ειδικά αρχές Ιουλίου!!!

Περιμένουμε φωτο και ανταποκρίσεις!

 

[psilos3]

Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!

Γράφω ήδη την εξιστόρηση, είναι θέμα χρόνου.

Έχοντας κι εγώ δει τα περισσότερα ελληνικά νησιά...

Ναι αλλά αυτά που θα περιγράψω δε τα χεις δει ακόμα

έχω όμως την ίδια μεγάλη ανυπομονησία και προσμονή πριν το ταξίδι....

Ακριβώς το ίδιο παθαίνω κι εγώ, ακόμα κι αν πηγαίνω σε γνώριμο μέρος και επιστρέφω σε κάποιο νησί. Νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα έχει να κάνει με τη φύση του ταξιδιώτη. Αυτό που αλλάζει είναι η προσμονή για το άγνωστο.

Φέτος που είχε και λιγότερο κόσμο από άλλες χρονιές, πολλά νησιά ήταν παράδεισος, ειδικά αρχές Ιουλίου!!!

Ακόμα και Αύγουστο συνέβαινε αυτό, ειδικά σε απομακρυσμένα νησιά, αλλά και σε άλλα πολυσύχναστα, απαλλαγμένα από τις τουριστικές ορδές των βαρβάρων. Θετικό για τον επισκέπτη εν μέρει, αρνητικό βέβαια για όλους τους υπόλοιπους και κυρίως τους εργαζόμενους στο τουριστικό κλάδο.

Και λέω εν μέρει γιατί δυστυχώς κάθε μέρα ανακαλύπτω ότι σημαντικές δραστηριότητες οι οποίες απότελούν κίνητρο επίσκεψης για κάποια νησιά δεν ήταν διαθέσιμες, π.χ. τα πανηγύρια στην Ικαρία, ή αντίστοιχα όσα διάβασα ότι δεν υπήρχαν στη τελευταία εκπομπή με θέμα τη Νίσυρο.

Περίεργο καλοκαίρι από χίλιες δυο απόψεις...

 

[psilos3]

Πριν εξιστορίσω τις φετινές περιηγήσεις στα νησιά, θέλω να γράψω μια ακόμη φορά για την αγαπημένη μου πτήση που δεν είναι άλλη από το Θεσσαλονίκη - Ρόδος, αν επικρατούνε φυσικά καλές καιρικές συνθήκες, κι αν η νεο-low cost Aegean που μονοπωλεί πλέον το δρομολόγιο σου κάνει τη χάρη να σε βάλει παράθυρο.

Εγώ ήμουν απο τους τυχερούς, έτσι έπιασα πόστο από νωρίς και πήρα τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας. Ξέρω ότι η συγκεκριμένη πτήση προσφέρει απίστευτη θέα στο Αιγαίο δίνοντας μου την ευκαιρία να θαυμάσω τα αγαπημένα μου νησιά αφ' υψηλού.

Ξεκινήσαμε περνώντας πάνω από τη Χαλκιδικη, βλέποντας τη διώρυγα της Ποτίδαιας:

Περνώντας λίγο μετά πάνω απ τη Σκύρο (2017) :

Τα Ψαρά και τα Αντίψαρα:

Ικαρία (2011), Σάμο (2012,2017,2019) & Φούρνους Κορσέων (2019):

Το λατρεμένο σύμπλεγμα των Βόρειων Δωδεκανήσων με Πάτμο (2017), Λειψούς (2017,2019), Αρκιούς (2017), Μαράθι (2017) και Αγαθονήσι (2017):

Ζουμάροντας στους Αγαπημένους Λειψούς (2017,2019):

Το πάντοτε επικίνδυνο στενό πέρασμα Λέρου (2017,2018,2019) - Καλύμνου (2019):

Φέρνοντας μου στη μνήμη τη περσινή εκδρομή, ειδικότερα όταν είδα τη Τέλενδο (2019):

Τα Πόθια & το Βαθύ της Καλύμνου (2019):

Αλλά και τη Ψέριμο (2019):

Η κάθοδος μας άρχισε περνώντας πάνω απ΄τη Σύμη (2017):

Και ετοιμαστήκαμε για προσγείωση στο νησί των Ιπποτών (1999,2009X2,2010,2016,2017,2018,2019,2020):

Μια νέα νησιώτικη ιστορία είχε μόλις ξεκινήσει...

 

[alma]

Πριν εξιστορίσω τις φετινές περιηγήσεις στα νησιά, θέλω να γράψω μια ακόμη φορά για την αγαπημένη μου πτήση που δεν είναι άλλη από το Θεσσαλονίκη - Ρόδος, αν επικρατούνε φυσικά καλές καιρικές συνθήκες, κι αν η νεο-low cost Aegean που μονοπωλεί πλέον το δρομολόγιο σου κάνει τη χάρη να σε βάλει παράθυρο.

Εγώ ήμουν απο τους τυχερούς, έτσι έπιασα πόστο από νωρίς και πήρα τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας. Ξέρω ότι η συγκεκριμένη πτήση προσφέρει απίστευτη θέα στο Αιγαίο δίνοντας μου την ευκαιρία να θαυμάσω τα αγαπημένα μου νησιά αφ' υψηλού.

Ξεκινήσαμε περνώντας πάνω από τη Χαλκιδικη, βλέποντας τη διώρυγα της Ποτίδαιας:

View attachment 325597

Περνώντας λίγο μετά πάνω απ τη Σκύρο:

View attachment 325598

Τα Ψαρά και τα Αντίψαρα:

View attachment 325599

Ικαρία, Σάμο & Φούρνους Κορσέων:

View attachment 325600

Το πολύ αγαπημένο σύμπλεγμα των Βόρειων Δωδεκανήσων με Πάτμο, Λειψούς, Αρκιούς, Μαράθι και Αγαθονήσι:

View attachment 325601

Ζουμάροντας στους Αγαπημένους Λειψούς:

View attachment 325602

Το πάντοτε επικίνδυνο στενό πέρασμα Λέρου - Καλύμνου:

View attachment 325603

Φέρνοντας μου στη μνήμη τη περσινή εκδρομή, ειδικότερα όταν είδα τη Τέλενδο:

View attachment 325604

Τα Πόθια της Καλύμνου:

View attachment 325605

Αλλά και τη Ψέριμο:

View attachment 325606

Η κάθοδος μας άρχισε περνώντας πάνω απ΄τη Σύμη:

View attachment 325607

Και ετοιμαστήκαμε για προσγείωση στο νησί των Ιπποτών:

View attachment 325608


Μια νέα νησιώτικη ιστορία είχε μόλις ξεκινήσει...

 

[psilos3]

Εξίσου τυχερός στάθηκα και στη πτήση της επιστροφής από τη Ρόδο.
Μια πτήση που προσφέρει λίγο πιο μακρινές, αλλά εξαιρετικές εικόνες προς το Αιγαίο.

Η φωτογραφική πάντα ετοιμοπόλεμη στα χέρια μου. Η χαρά μου μόλις είδα το νησί - ηφαίστειο της Νισύρου (2018) δε περιγράφεται:

Απο μακριά κατάλαβα τη «πεταλούδα του Αιγαίου» βάσει του σχήματος της. Αστυπάλαια (2009,2018):

Όπως και την αγαπημένη Αμοργό (2013,2016,2018):

Λίγο πιο πάνω είδα το ένα άκρο της Ικαρίας (2011):

Το γνωστό πέρασμα μεταξύ Τήνου (1995,2016,2019) και Άνδρου (2014) με τη Γυάρο στο βάθος:

Τη Σκύρο (2017), με το χαρακτηριστικό αεροδρόμιο στην άκρη της:

Ξεκινώντας τη κάθοδο βλέποντας την Αλλόνησο και τις υπόλοιπες Σποράδες:

Ακολουθεί συντόμως και το «ενδιάμεσο» των πτήσεων

 

[evaT]

Εν τω μεταξύ Γιάννη εσύ αναγνωρίζεις μέχρι και βραχονησίδα από αέρος και γω κάθε φορά είμαι σε φάση τι σκ.... είναι αυτό που βλέπω, μην είναι τούτο μη το άλλο....μόνο το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής καταλαβαίνω και μετά το χάος

Επίσης άντε με την ιστορία για τον Αη Στράτη θα την αναρτήσεις όσο έχω φρέσκα τα νεύρα από την αναισθησία τους;; μετά θα μου περάσει και θα θυμάμαι μόνο το ηλιοβασίλεμα

 

[psilos3]

Εν τω μεταξύ Γιάννη εσύ αναγνωρίζεις μέχρι και βραχονησίδα από αέρος και γω κάθε φορά είμαι σε φάση τι σκ.... είναι αυτό που βλέπω, μην είναι τούτο μη το άλλο....

Αλήθεια είναι αυτό, εννιά στις δέκα φορές καταλαβαίνω σχεδόν αμέσως τι βλέπω. Έχω μελετήσει άπειρες ώρες τους χάρτες και τις θεσεις των νησιών στην Ελλάδα, καταστρώνοντας σχέδια

Επίσης άντε με την ιστορία για τον Αη Στράτη θα την αναρτήσεις όσο έχω φρέσκα τα νεύρα από την αναισθησία τους;;

Καλά τη δική μου ιστορία βρήκες για να ρίξεις το κράξιμο
Ελεύθερα εννοείται, θα έχει ενδιαφέρον και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση που παραδόξως δε την έζησα και πολύ σ' αυτό το νησί. Δε ξέρω αν ήταν αναίσθητοι, απόμακροι ήταν σίγουρα.

μετά θα μου περάσει και θα θυμάμαι μόνο το ηλιοβασίλεμα

Λίγη ακόμα υπομονή παρακαλώ. Τι να κάνω που φεύγω πάλι για νησάκι και δε προλαβαίνω αυτό το ΣΚ.
Από Δευτέρα τα σπουδαια.