Ανδόρρα Γαλλία Ισπανία Με Formula 1 από τη Μεσόγειο στον Ατλαντικό μέσω Πυρηναίων

[dsgeo]

Η ιστορία που ξεκινάω να γράψω εκτός του ότι είναι η πρώτη μου, έχει να κάνει με 3 όμορφες χώρες και 9 μοναδικές πόλεις που επισκέφτηκα τις λάτρεψα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Τρία roadtrip στην Ευρώπη για το 2016, και θα εξιστορήσω το πρώτο και μεγαλύτερο σε απόσταση και διάρκεια έξ'αυτών. Έπρεπε κάποια στιγμή να γίνει και αυτό έπειτα από 26 χώρες που έχω επισκεφθεί μέχρι τώρα.
Το συγκεκριμένο forum αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε ταξίδι.
Ας προσθέσω και εγώ ένα λιθαράκι.

Θα ξεκινήσω κάνοντας μια εισαγωγή και αναφέροντας για το πώς υλοποίησα την όλη οργάνωση, τους προορισμούς και έπειτα σκοπός ήταν να ανεβάσω φωτογραφίες χρονικά με κάθε ένα προορισμό καθώς και περιγραφή και σχολιασμό των προορισμών αυτών, αλλά δυστυχώς το 90% των φωτογραφιών χάθηκε από βλάβη της κάρτας μνήμης..
Θα προσπαθήσω όμως να ανεβάσω ότι έχω και βοηθάει στην περιγραφή.

Η ιστορία διαδραματίστηκε το Μάιο του 16, αλλά ξεκινάει πιο πίσω όταν ξεκίνησα να την οργανώνω, κάπου στο φθινόπωρο του 15, καθότι για μένα ένα ταξίδι ξεκινάει πρώτα από την οργάνωση.
Εκεί είναι και η πρώτη επαφή με τον αναμενόμενο προορισμό, πού τόσο προσδοκάς να επισκεφθείς, τα άρθρα που θα διαβάσεις, τις εικόνες που θα δεις, τα αεροπορικά εισιτήρια, τα δωμάτια που με αργά και σταθερά βήματα θα κλειστούν, όλα αυτά συντελούν πρώτα να ταξιδέψεις με το μυαλό και έπειτα με τη φυσική παρουσία σου!

Μετά από ένα ταξίδι στη Ρώμη και αφού έλαβε τέλος η επίσκεψη στην αιώνια πόλη δεν μπορούσα παρά να κάνω ήδη σκέψεις για τον επόμενο προορισμό!
Αυτές δεν κράτησαν πολύ γιατί ήδη ήξερα ότι το επόμενο ταξίδι θα είναι στην πανέμορφη Ισπανία που μέσα μου ήθελα πάντα να επισκεφθώ!
Ακουγόταν τόσο ειδυλλιακός και γοητευτικός σαν προορισμός που δεν υπήρχε περίπτωση να πάω το επόμενο ταξίδι στο εξωτερικό και να τον παραλείψω.

Η απόφαση πάρθηκε και ανακοινώθηκε στους φίλους μου "Κ." και "Ν", οι οποίοι δεν δίστασαν στιγμή να ακολουθήσουν!
Γεμάτος ενθουσιασμό παρ'όλο που είχα μπροστά μου 8 μήνες για το ταξίδι καθότι ήξερα ήδη τις ημερομηνίες!
Ήξερα το πού, έπρεπε να βρω κ το πότε!
Αυτό θα ήταν όταν φυσικά θα είχε Formula1 στη Βαρκελώνη!
Άρα Μάιο φεύγουμε!!
Για να πας στη πίστα από τη Βαρκελώνη δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος από το αμάξι, αφού κανονιστηκε ότι θα ενοικιάσουμε αυτοκίνητο, εγώ έκανα σκέψεις για το που αλλού θα μπορούσαμε να πάμε πέρα του τριημέρου της formula1.
Η ιδέα ενός roadtrip φαντάζει ειδική κ θα ήταν παράληψη να μην πραγματοποιηθεί.
Η τοποθεσία της Βαρκελώνης τη καθιστά ιδανική για επίσκεψη που αλλού στη Γαλλία.
Κοιτώντας πιο προσεκτικά το χάρτη και αναζητώντας που αλλού θα μπορούσαμε να πάμε στην Ισπανία, εντόπισα και με καθήλωσε το San Sebastian!!! Μια πόλη που τη λάτρεψα και την ερωτεύτηκα από τη πρώτη στιγμή που είδα τις φωτογραφίες της στο κινητό μου αναζητώντας τους ιδανικούς προορισμούς του roadtrip για τη παρέα!
Άρα έχουμε Βαρκελώνη και San Sebastian! Τέλεια.....!
Πώς πάμε όμως μέχρι την όμορφη χώρα των Βάσκων;
Ακολουθώντας ποιά διαδρομή;
Η απόσταση μεγάλη αλλά και κουραστική διασχίζοντας την Ισπανία από το νότο προς το βορρά,έπρεπε να βρω μια λύση...
Μα αδραζοντας την ευκαιρία να επισκεφτουμε την Ανδόρα και τη Γαλλία!!
Διασχίζοντας ουσιαστικά κατά μήκος τα Πυρηναία!
Έπειτα από μελέτη του google maps κατέληξα ότι ενδιάμεσος προορισμός θα έπρεπε να ήταν η Ανδόρα και η πανέμορφη και ατμοσφαιρική Τουλούζη!
Στη συνέχεια ξαναμελετωντας τον χάρτη και αφού έχει γίνει έμμονη ιδέα το ταξίδι στο οποίο δεν είχε οριστεί ακριβή ημερομηνία επιστροφής αλλά θα προσάρμοζα τις μέρες παραμονής μας με βάση τους προορισμούς μας, πράγμα με το οποίο εύρισκε σύμφωνους τους άλλους δύο φίλους μου Κ. και Ν.με τους οποίους θα κάναμε το πολυπόθητο roadtrip και με είχαν εμπιστευθεί απόλυτα για την οργάνωση του, (άλλο που δεν ήθελα εγώ!!) κατέληξα να προσθέσω το Carcassonne, τη Λούρδη και το πολυτελές γαλλικό θέρετρο και βρεγμένο από τον Ατλαντικό ,Biarritz.
Άρα έχουμε Βαρκελώνη-Ανδόρα-Carcassonne-Λούρδη-Biarritz-San Sebastian μέχρι τώρα ,γιατί όπως αποδείχθηκε έπρεπε να υπαρξει και συνέχεια καθώς για επιστροφή από το San Sebastian ήταν λίγο αλμυρή η τιμή των αεροπορικών, λες και τα έβρεξες μέσα στον Ατλαντικο ένα πράγμα!
Άρα συνεχίζουμε για που όμως;; Πίσω στη Βαρκελώνη;
Θα ήταν ένα σενάριο και αυτο..Αλλά όχι!
Ο φίλος μου ο Ν.είχε όνειρο να επισκεφθεί το Τολέδο! Μα φυσικά!! Τολέδο η πόλη που έζησε ο El Greco ή εν ελληνιστί ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος.
Άρα φεύγουμε από Σαν Σεμπάστιαν και καταλήγουμε Τολέδο και μετά επιστροφή από Μαδρίτη φυσικά!
Τελικά όπως αποδείχθηκε η απόσταση μεγάλη από το Σαν Σεμπάστιαν μέχρι το Τολέδο δεδομένου ότι το ταξίδι έφθανε προς το τέλος του και έβγαινε λίγο η κούραση από τις λίγες ώρες ύπνου καθημερινά για να βλέπουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα σε όλες αυτές τις πόλεις μαζί με τα ξενύχτια για διασκέδαση.
Έπρεπε να προστεθεί ένας επιπλέον προορισμός για μια ολιγοωρη στάση και ξεκούραση. Η απόφαση πάρθηκε καθ'οδόν και δεν ήταν άλλη από τη Παμπλόνα γνωστή σε όλους μας για τις ταυρομαχίες, χωρίς ταύρους όμως αυτή τη φορά.

Απολογισμός του roadtrip, 3 χώρες, 9 πόλεις και αμέτρητα χωριά και φυσικά f1!!
Κάτι πρωτόγνωρο σε όλους μας μέχρι τότε κ κάτι το οποίο φάνταζε σαν το ιδανικό ταξίδι!

Barcelona
Η πτήση Παρασκευή πρωί, αρκετά πρωί από Αθήνα και αφού συγκεντρωθήκαμε πήραμε το αυτοκίνητο και φθάσαμε στο πάρκινγκ του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, βρίσκουμε τη πτήση στον πίνακα κατά την είσοδο στο αεροδρόμιο και γεμάτοι χαρά που επιτέλους ξεκινάει αυτή η ωραία ταξιδιωτική εμπειρία που όλοι προσμονούσαμε, πάμε να παραδώσουμε τη μια κοινή βαλίτσα που είχαμε...συν από μια χειραποσκευή ο καθένας επιλογή ώστε να ελαττώσουμε το κόστος.
Με το που έρχεται η ώρα της ζυγαριάς πάμε στο γκισέ της Aegean και εκεί άρχισε η γκρίνια της!!
Βρέθηκε υπερβαρη κατά 11 κιλά!!!
Ώπ την πατήσαμε..!
Τα βλέμματα μας εκείνη τη στιγμή γεμάτα αγωνία, απορία και έκπληξη φυσικά για το τί είχαμε βάλει μέσα! Παίρνουμε την υπερβαρη και βρισκόμαστε και οι 3 πάνω από μια μεγάλη βαλίτσα σε μια γωνιά κοντά στην είσοδο του αεροδρομίου, την οποία είχαμε αγοράσει από έναν κινέζο την προηγούμενη μέρα, να προσπαθούμε να την αδυνατίσουμε μεταφέροντας πράγματα στις άλλες 3 χειραποσκευές (τότε οι επιτρεπόμενες χειραποσκευές ήταν οι γνωστές 10 κιλες που έπαιρνες χωρίς χρέωση μαζί σου κατά την επιβίβαση) και περίεργα βλέμματα περαστικών να μας καρφώνουν! Check in η αποσκευή τελικά και βρισκόμαστε μετά από 3 ώρες περίπου στη πρωτεύουσα της Καταλονίας! Yes! Επιτέλους Ισπανία!!

 

[dsgeo]

Παραλαβή του αυτοκινήτου για τις επόμενες 8 μέρες και βουρ για το κέντρο της πόλης και Sagrada Família, με το που φθάνουμε στο κέντρο έπρεπε να βρούμε την Ισπανίδα να πάρουμε τα κλειδιά για το δωμάτιο κλεισμένο μέσω Air bnb..Η Βαρκελώνη φυσικά όπως και όλη σχεδόν η πολιτισμένη και σύγχρονη Ευρώπη εκτός από την Ελλάδα έχει σχεδόν παντού ελεγχόμενη στάθμευση με τους κατοίκους να έχουν φοβερή οδηγική παιδεία με σεβασμό προς πεζούς, κ λοιπούς οδηγούς. Δυστυχώς εμείς απέχουμε πολύ σε αυτό το τομέα, Ευρωπαίοι σε οδηγική παιδεία και όχι μόνο δεν θα γίνουμε ποτέ!
Περιήγηση στο κέντρο και φουρ για το δωμάτιο, χαλάρωση και έξοδο το βράδυ στην barceloneta.
Την επόμενη μέρα έχει πρωινό ξύπνημα και επίσκεψη στη πίστα της Formula1 circuit de Catalunya.
Η barceloneta, είναι τεράστια κατά μήκος της παραλίας, παραλιακή οδός, σχετικά έρημη από κόσμο μη ανταποκρινόμενη στις προσδοκίες μας ,ίσως λόγω του κρύου που είχε το βράδυ και του καιρού που ήταν άστατος τις μέρες παραμονής μας στη πρωτεύουσα της Καταλονίας. Επομένως η σύντομη βόλτα σε συνδυασμό με τη κουραστική μέρα και κατέληξε σε ένα τουριστικό εστιατόριο πλησίον της παραλίας, αφού τα περισσότερα μαγαζιά που είχα ξεχωρίσει από πριν και είχα στα υπ'όψιν μου ήταν όλα κλειστά. Δηλαδή κατά τις 11 που ψάχναμε εμείς δεν βρίσκαμε κάτι άλλο...αναμενόμενο!

Η επόμενη μέρα το πρωί και δεύτερη του ταξιδιού, μας βρίσκει να ξυπνάμε και να κινούμαστε καθοδόν για τη πίστα της Catalunya, μια πίστα προδιαγραφών f1 φυσικά και πρώτη φορά σε πίστα, το Σάββατο για τους γνώστες του αθλήματος είναι τα προκριματικά για την σειρά εκκίνησης... Με το που φθάσαμε αρκετά πρωί θα έλεγα, κατευθυνθήκαμε προς το μεγάλο χωμάτινο παρκιγκ όπου και αφήσαμε το αμάξι, μετά τον απαραίτητο έλεγχο στην είσοδο για τη πίστα, καθότι πέρα από τα εισιτήρια σου ελέγχουν και τα ατομικά αντικείμενα, μπήκαμε και παρακολουθήσαμε την εξέλιξη των δοκιμαστικών.
Δεν θα κουράσω με περαιτέρω αφήγηση και ανάλυση για την f1 διότι πιστεύω ότι αφορά προορισμένο κοινό εδώ μέσα, αλλά θα παραθέσω τις παρακάτω φωτογραφίες.

Να αναφέρω ότι ο ήλιος έκαιγε πολύ περισσότερο από την Ελλάδα για την αντίστοιχη περίοδο.Μήνας Μάιος. Το αντηλιακό απαρατήρητο αλλά πού....Δεν είχε προνοήσει κανείς μας.
Επομένως όσοι σκοπεύετε να πράξετε το ίδιο αντηλιακή προστασία, καπέλα και τα συναφή...
Επιστροφή στην Βαρκελώνη και καθ'οδόν για τον γήπεδο ποδοσφαίρου της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης και το μεγαλύτερο της Ευρώπης και δεύτερο μεγαλύτερο στο κόσμο.

**Το Καμπ Νόου (καταλανικά: Camp Nou) είναι ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου της Ευρώπης και έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μπαρτσελόνα. Αρχικά ονομάστηκε Στάδιο της Μπαρτσελόνα (Estadi del FC Barcelona) ωστόσο σταδιακά υιοθετήθηκε από το κοινό η ονομασία Camp Nou, που στα καταλανικά σημαίνει "καινούργιο γήπεδο" γιατί από την 24η Σεπτεμβρίου 1957 αντικατέστησε το παλιό γήπεδο του Λες Κορτς (Camp de les Corts), το οποίο με 60.000 θέσεις δεν είχε αρκετό χώρο για τους οπαδούς του συλλόγου.

Από την περίοδο 2000-2001 το γήπεδο ονομάστηκε και επίσημα Καμπ Νόου μετά από ψηφοφορία στην οποία έλαβαν μέρος 29.102 μέλη της ομάδας, τα οποία με πλειοψηφία 68,25% ενέκριναν την αλλαγή του ονόματος. Το νέο γήπεδο έχει πάνω από 98.000 θέσεις. Κατά το 1982 επεκτάθηκε με αφορμή τη διεξαγωγή του Μουντιάλ στην Ισπανία και η χωρητικότητά του έφτασε τις 115.000 θέσεις περίπου. Επειδή όμως οι κανονισμοί της FIFA το 1998 επέβαλαν να υπάρχουν υποχρεωτικώς καθίσματα για όλους τους θεατές, η χωρητικότητα έπεσε στις 98.000 θέσεις. Εξακολουθεί όμως να είναι το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στάδιο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο στον κόσμο.

Αυτά για το γήπεδο που παρόλο δεν είμαι καθόλου ποδοσφαιρόφιλος, για χάρη του ταξιδιού και φυσικά της παρέας ήταν χαρά μου να το δω από κοντά.

Η νύχτα μας βρίσκει να περιπλανιομαστε στους δρόμους και τις λεωφόρους άριστης ποιότητας, σηματοδότησης και ευκολίας κίνησης της καταλανικής πρωτεύουσας με το αμάξι και στη συνέχεια αφού καταφέραμε να παρκάρουμε να βολταρουμε στη la ramblas...και μετέπειτα σε ένα φοβερό μαγαζί με ντόπιους στη γοτθική συνοικία.
Δυστυχώς δεν θυμάμαι όνομα του μαγαζιού ώστε να το παραθέσω.
Παραγγείλαμε κάποια τοπικά εδέσματα και με συνοδεία σαγκριας και ισπανικής μουσικής, απολαύσαμε τη στιγμή συζητώντας όσα έχουμε δει και κάνει μέχρι τώρα καθώς και το πλάνο των επόμενων ημερών.
Η γοτθική συνοικία είναι από τα πιο όμορφες περιοχές της Βαρκελώνης.

Μετά το φαγητό μας και το κρασί μας αφού είχε πάει τουλάχιστον 12μιση η ώρα κάναμε μια βόλτα ακόμα στα όμορφα στενά και βρήκαμε ένα μαγαζί κοντά σ ένα υπόγειο σταθμό του μετρό και αυτό υπόγειο και μπήκαμε μέσα έτοιμοι για διασκέδαση. Το κλαμπ που βρεθήκαμε έπαιζε τέκνο, φανατικός της συγκεκριμένης μουσικής ένας εκ των φίλων ο Κ και έπειτα από ένα 3ωρο πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Η επόμενη μέρα, πιο επόμενη δηλαδή... Σε 3-4 ώρες έπρεπε να ήμασταν ήδη έτοιμοι για αναχώρηση προκειμένου να δούμε τον αγώνα της Formula1. Φυσικά δεν γινόταν να μην ξυπνήσουμε και σε ένα 5 ωρο από την στιγμή που φύγαμε από το κλαμπ είχαμε ήδη βρεθεί στην πίστα!
Ο ήλιος καυτός, εμείς σχεδόν άϋπνοι, πλήθος κόσμου και βρίσκουμε τη θέση μας σε μια ωραία πλαγιά, ετοιμάζουμε τηλεφακούς μηχανές, κάμερες και σε λίγη ώρα ακούσαμε να ουρλιάζουν οι κινητήρες από τα αγωνιστικά μονοθέσια.
Σε ένα 3 ωρο έχουμε βρεθεί στο αμάξι λαμβάνοντας τέλος μια υπέροχη εμπειρία για τους φανατικούς της αυτοκίνησης.
Τώρα συνέχεια είχε το ταξιδιωτικό πρόγραμμα που όλοι μας γεμάτοι ανυπομονησία προσδοκούσαμε την συνέχεια του.
Η συνέχεια της ημέρας μας βρίσκει σε Park Guell και έπειτα βόλτες με το αμάξι στη πόλη και για φαγητό και το τελευταίο ποτό στη Βαρκελώνη.
Όπως και σήμερα έπρεπε να ξυπνήσουμε πρωί την επόμενη μέρα γιατί θα φεύγαμε με το αυτοκίνητο για Ανδόρα.
Την χώρα που όλοι είχαν κάποτε στο μυαλό τους ως τη χώρα των αφορολογητων αγορών.
Πρωινό ξύπνημα για άλλη μια μέρα και ξεκινάμε όλοι για την πιο κουραστική μέρα του ταξιδιού όπως αποδείχτηκε.
Μετά από τρεις ώρες περίπου φθάνουμε στην όμορφη αυτή τη χώρα και αφήνουμε αμέσως το αμάξι σ ένα παργκιγκ στο κέντρο της πόλης και ξεκινάμε για εξερεύνηση!

 

[psilos3]

καθότι για μένα ένα ταξίδι ξεκινάει πρώτα από την οργάνωση.
Εκεί είναι και η πρώτη επαφή με τον αναμενόμενο προορισμό, πού τόσο προσδοκάς να επισκεφθείς, τα άρθρα που θα διαβάσεις, τις εικόνες που θα δεις, τα αεροπορικά εισιτήρια, τα δωμάτια που με αργά και σταθερά βήματα θα κλειστούν, όλα αυτά συντελούν πρώτα να ταξιδέψεις με το μυαλό και έπειτα με τη φυσική παρουσία σου!

Πολύ σωστά όσα λες, κι αυτό μπορεί να μην είναι απλά το πρώτο βήμα καμιά φορά αλλά το 50% του ταξιδιού. Ωραία ιστορία ξεκίνησες, παρακολουθώ μ' ενδιαφέρον.

 

[dsgeo]

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κάποιος δεν θυμίζει σίγουρα πρωτεύουσα χώρας, όπως την έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας.
Ηρεμία, ησυχία λίγοι πεζοί και γενικά μια γαλήνη που σε συνδυασμό με την φύση που είναι πανταχού παρούσα νομίζεις ότι βρέθηκες στην ιδανική πόλη για να ζεις, εάν έχεις βαρεθεί τον πολύ κόσμο και τη βουή των μεγάλων αστικών κέντρων.
Αφού έχουμε αφήσει στο αμάξι σ ένα παργκιγκ ενός εμπορικού κέντρου, από τα πολλά που έχει η πόλη, διασχίσουμε την γέφυρα Pont de París.
Η πολύ όμορφη καλωδιωτή γέφυρα Pont de París στη μέση της Andorra la Vella αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες της πόλης, η γέφυρα που διασχίζει τον ποταμό Valira και που έχει λάβει το όνομα του Παρισιού με την τριμερή συμφωνία μεταξύ Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας, έχοντας μια γέφυρα με το όνομα της κάθε πρωτεύουσας, με την πλευρά της γέφυρας να αναγράφει το όνομα της Ανδόρας Λα Βέγια.
Βρισκόμαστε στην απέναντι πλευρά του ποταμού και θαυμάζουμε τον ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της πόλης, με τα όμορφα γραφικά σπίτια αλλά κάπου ενδιάμεσα μας χαλάνε την εικόνα κάποια εμπορικά που ξεφυτρώνουν, πόλος έλξης για τους Ισπανούς και Γάλλους που ιδιαίτερα παλαιότερα έκαναν τις αγορές τους αφορολόγητα.
Σήμερα έχω την εντύπωση ότι δεν ισχύει αυτό, απλά έχουν λιγότερο φόρο σε σχέση με τις άλλες δύο χώρες που την περιβάλλουν.
Μπήκα σ ένα εμπορικό κέντρο και εγώ και αγόρασα ένα ρολόι με διαφορά τιμής περίπου 40% σε σχέση με την Ελλάδα, δεν το λες και άσχημα!
Αφού κάναμε τα ψώνια μας και προμηθευτήκαμε ακόμα και με τσιγάρα που όντως ήταν σχεδόν τζάμπα, είπαμε να ξεκουραστούμε και να πιούμε καφέ σ ένα μικρό café δίπλα στον ποταμό.
Ξεκούραση λοιπόν και απόλαυση της στιγμής ακούγοντας το νερό από το ποτάμι που ήταν ακριβώς δίπλα μας.
Μη θέλοντας να φύγουμε ακόμα από την όμορφη πρωτεύουσα της Ανδόρας αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες βόλτες ακόμα και κατευθυνθήκαμε βόρεια της πόλης ώστε να δούμε ένα από τα σημεία κατατεθέν, το Caldea Spa, το συγκεκριμένο είναι ένα κτήριο πυραμιδοϊδές κατασκευασμένο από μέταλλο και γυαλί, το οποίο αποτελεί πολυτελές spa της πόλης. Ιδανικό για χειμερινό ταξίδι έπειτα από μια κουραστική βόλτα στις πίστες του σκι!
Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο για αυτές τις πολυτέλειες γιατί ο χρόνος πίεζε, η ώρα είχε πάει ήδη 17:00 και έπρεπε να κατευθυνθούμε προς Carcassonne κάνοντας την απαραίτητη στάση και μετά Toulouse.
Κοινούμαστε λοιπόν προς τον χώρο του παργκιγκ οι δρόμοι άδειοι και ήσυχοι, διαταράζει την ησυχία αυτή ένα scooter 50cc, εμείς ως κλασικοί Έλληνες αποφασίζουμε να διασχίσουμε κάθετα τον δρόμο στον οποίο κινείται το μηχανάκι και να περάσουμε απέναντι!
Με το που πατάμε το πόδι μας στον δρόμο από το πεζοδρόμιο που βρισκόμασταν και ενώ το μηχανάκι βρισκόταν τουλάχιστον 30 μέτρα μακριά, πατάει φρένο και το κοκκαλώνει ώστε να περάσουμε! Εμείς πάθαμε σοκ!
Δεν πιστεύαμε ότι αυτό ήταν αλήθεια! Αντικρίζοντας κάτι τέτοιο διασχίσαμε τρέχοντας τον δρόμο από ντροπή με σκυμμένα τα πρόσωπά μας!
Κρίμα που δεν έχουμε την παιδεία σαν λαός να πράττουμε αναλόγως.
Επίσης πιο πριν ενώ βρισκόμαστε σ ένα φανάρι για πεζούς, ο δρόμος άδειος, άκουγες την άπολυτη ησυχία, δεν περνούσε κάνεις απέναντι ενώ η κάθε πλευρά είχε τουλάχιστον από 7-8 άτομα να περιμένουν!!
Εμείς κοιταχτήκαμε με απορία αλλά συγκρατηθήκαμε μέχρι να ανάψει πράσινο.
Από εκείνη την στιγμή και έπειτα τα δύο αυτά γεγονότα μ' έκαναν να αλλάξω τρόπο σκέψης και οδικής συμπεριφοράς.
Η Ανδόρα ξέχασα να αναφέρω ότι σύμφωνα με αμερικανική έρευνα του 2007, κατέχει το ρεκόρ μακροζωίας διεθνώς. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2021, το μέσο προσδόκιμο ζωής στη χώρα είναι 83,23 χρόνια (στους άνδρες 80,99 και στις γυναίκες 85,6) και βρίσκεται πάνω από το υψόμετρο των 1.000 μέτρων.
Εδώ αφήνουμε την μικροσκοπική αυτή χώρα και κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα Ανδόρας - Γαλλίας με στόχο το Carcassonne.
Η ώρα είχε πάει ήδη 5 και είχαμε μπροστά μας ένα 3ωρο γεμάτο, μέχρι να φθάσουμε στην όμορφη μεσαιωνική οχυρωμένη πολιτεία!
Η φωτογραφίες που παραθέτω είναι ότι μπόρεσα να ανακτήσω από την διαδρομή Βαρκελώνη προς Ανδόρα και κάποιες από την Ανδόρα Λα Βεγια.
To be continued....

 

[dsgeo]

Το Καρκασόν είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο που βρίσκεται στην περιοχή της Λανγκουντόκ στη Νότια Γαλλία. Ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Όταν φτάσαμε στο Carcassonne, οι πύλες του κάστρου ήταν το πρώτο πράγμα που μας έκανε να αισθανθούμε σαν να μπήκαμε σε μια άλλη εποχή. Τα μεσαιωνικά τείχη που περιβάλλουν την πόλη είναι εντυπωσιακά, ενώ τα σοκάκια γεμάτα με πέτρινα σπίτια και καταστήματα που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα απόλυτης γοητείας, η πρώτη εντύπωση ήταν ότι βρισκόμασταν σε ένα παραμυθένιο μέρος. Τα ψηλά τείχη και οι πύργοι μας μετέφεραν πίσω στον μεσαίωνα. Καθώς περπατούσαμε στους λαμπερούς δρόμους του φρουρίου, αισθανθήκαμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο που έχει σχεδόν αλλάξει ελάχιστα από την εποχή του.
Περιηγηθήκαμε στα σοκάκια του Καρκασόν και εξερευνήσαμε τους μακρινούς διαδρόμους μέσα από τα τείχη οι οποίοι μας μετέφεραν πίσω στην εποχή του μεσαίωνα.
Ευτυχώς την ώρα που φθάσαμε δεν είχε πολύ κόσμο, ελάχιστο θα έλεγα και αυτό το έκανε ακόμα πιο γοητευτικό.
Όσα καταστήματα υπήρχαν δεν δέχονταν πελάτες γιατί έκλειναν εκείνη την ωρα, οπότε δεν δώσαμε σημασία και απλά συνεχίσαμε την περιήγηση, ταυτόχρονα ο ήλιος έδυε και μια απαλή κόκκινη χροιά έπεφτε επάνω στους εσωτερικούς πέτρινους τοίχους της οχύρωσης. Το ηλιοβασίλεμα είχε ζωγραφίσει τον ουρανό με απαλούς τόνους του ροζ και του μωβ, καθώς ο ήλιος σιγά σιγά εξαφανιζόταν πίσω από τα βουνά. Το κάστρο φαινόταν σαν μια μεγάλη σκιά, με τους πέτρινους τοίχους του να φωτίζονται από τα φανάρια που υπήρχαν κατά μήκος τους.
Ήταν σαν να είχαμε μεταφερθεί σε μια άλλη εποχή, όπου οι άνθρωποι ζούσαν ακόμα εκεί μέσα με τα παλαιά τους έθιμα και τις παραδόσεις.
Όσο νύχτωνε τόσο πιο όμορφο γινόταν.
Μπορώ να πω ότι στο κομμάτι του ατμοσφαιρικού φωτισμού οι Γάλλοι έχουν κάνει καλή δουλειά, ίσως συμβάλει και το ίδιο το μέρος.
Αφού βγάλαμε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσαμε, πήραμε τον κατήφορο προς το αυτοκίνητο που ήταν λίγα μέτρα παρκαρισμένο πιο κάτω από την είσοδο, ευτυχώς γιατί πεθαίναμε από τη πείνα.
Εκείνη τη στιγμή θυμηθήκαμε έναν ντόπιο μαύρο Γάλλο σερβιτόρο, που ήταν μας είχε σερβίρει φαγητό στην plaza real στη Βαρκελώνη, να μας λέει όταν θα πάτε στο Carcassonne να δοκιμάσετε Cassoulet, η ώρα όμως που ψάχναμε για φαγητό δεν ήταν σύμμαχος.
Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε και να κατευθυνομαστε από το ένα μαγαζί στο άλλο, είτε θα ήταν κλειστό, είτε θα έκλεινε. Η ώρα παίζει να ήταν περίπου 22:30.
Για καλή μας τύχη το τελευταίο μαγαζί που είχαμε βρει πριν φύγουμε και κατευθυνθούμε προς την Τουλούζη, μας δέχτηκε!!
Μία ανακούφιση εμφανίστηκε στα πρόσωπα μας.
Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι στο μενού είχε Cassoulet!
Μάστορα φέρε από τρία!
Λίγα λόγια για αυτό το πιάτο που μας είχε κινήσει την περιέργεια και για όσους δεν το ξέρουν.
Το Cassoulet είναι ένα παραδοσιακό γαλλικό φαγητό που προέρχεται από την περιοχή της Λανγκουντόκ στη νότια Γαλλία. Πρόκειται για ένα βαρύ και πλούσιο φαγητό που περιλαμβάνει λευκά φασόλια, κρέας και λουκάνικα.
Είναι παραδοσιακά ψημένο σε ένα κεραμικό σκεύος που ονομάζεται "cassole" και αυτός είναι και ο λόγος που το φαγητό λέγεται Cassoulet. Το cassole είναι ένα βαθύ και στρογγυλό κεραμικό σκεύος με λείο εσωτερικό, το οποίο βοηθά στη διατήρηση της θερμοκρασίας κατά το ψήσιμο και δίνει στο Cassoulet την κατάλληλη υφή και γεύση.
Τα κύρια συστατικά του Cassoulet είναι τα λευκά φασόλια, το κρέας και τα λουκάνικα. Συνήθως χρησιμοποιούνται λουκάνικα Toulouse και κομμάτια κρέατος όπως κοτόπουλο, χοιρινό ή αρνί. Τα φασόλια πρέπει να είναι απαλά και κρεμώδη μετά το μαγείρεμα, ενώ το κρέας πρέπει να είναι ζουμερό και να έχει απορροφήσει όλες τις γεύσεις από τα υπόλοιπα συστατικά.
Το δικό μας θυμάμαι είχε κοτόπουλο, αν και θα προτιμούσα να είχε και λουκάνικα.
Sorry σ όσους άνοιξε η όρεξη διαβάζοντας!
Αφού φάγαμε, ήπιαμε και ξεκουραστήμε, ήρθε η ώρα για να κινηθούμε προς Τουλούζη.
Η διαδρομή λόγω της νύχτας αδιάφορη καθότι σε αυτοκινητόδρομο, τα 95 χλμ που είχαν απομείνει έμοιαζαν πολύ μακρινά λόγω της κούρασης και της ώρας.
Εγώ οδηγούσα, ο "Κ" συνοδηγός και ο "Ν" στο πίσω κάθισμα του Ford S-Max, χαλαρή μουσικούλα, και όλοι μαζί καπνιζαμε τα αφορολόγητα τσιγάρα που είχαμε πάρει πριν λίγες ώρες, ομιχλώδες το τοπίο μέσα και έξω από το αμάξι, ο "Ν" στα πίσω καθίσματα αποκοιμήθηκε από την κούραση της ημέρας. Ξαφνικά μια λάμψη ακριβώς από πίσω μας διατάραξε την ηρεμία της ώρας και της χαλαρής οδήγησης.
Όντως χαλαρής γιατί κινούμουν με 98χλμ την ώρα με όριο απ' ότι θυμάμαι την κλήση τα 91!
Μετά από δύο μήνες τα 7 αυτά χλμ διαπίστωσα στην πιστωτική μου ότι κόστισαν 155€!
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο και αφού βάλαμε τον κωδικό που μας είχαν δώσει για να μπούμε στο παργκιγκ, διαπιστώσαμε ότι όντως δεν υπήρχε 24ωρη reception, παρ'όλο του ότι ήταν 4*, με αποτέλεσμα τα κλειδιά να είναι μέσα σ ένα χρηματοκιβώτιο δίπλα της αλλά ο συνδυασμός που μας είχε σταλεί να μην δουλεύει, για κακή μας τύχη.
Η ώρα ήταν ήδη 2:30 με 3 παρά και η κούραση με την νύστα που είχαμε βλέπαμε να πηγαίνει περίπατο καθότι το χρηματοκιβώτιο δεν έλεγε να ανοίξει. Εκείνη τη στιγμή κάναμε σκέψεις για το που θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Το ξενοδοχείο είχε έναν μικρό καναπέ και είχαμε και την και την επιλογή του αυτοκινήτου. Επίσης την επόμενη μέρα θέλαμε να σηκωθούμε νωρίς να φάμε το πρωινό μας και στην συνέχεια να κάνουμε βόλτες στη πόλη.