Καταλαβαίνω απόλυτα τη δυσκολία σου, και σε καμία περίπτωση δεν συστήνει κάποιος να επιλέξεις το σκύλο εις βάρος της γυναίκας σου! Αυτό που λέω (όπως κι ο Samion) ότι με λίγη ταλαιπωρία και ψάξιμο, μπορείτε να τα καταφέρετε. Κι ότι όταν αναλαμβάνουμε τη φροντίδα ενός πλάσματος από πριν εκτιμούμε τις δυνάμεις μας και τέλος πάντων πρέπει να γίνουμε και εφευρετικοί και ευέλικτοι για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του. Το παράδειγμα με το παιδί είναι μια πικρή διαπίστωση που έχω συναντήσει στο περιβάλλον μου και ήθελα να πω τον πόνο μου...Το ότι τα κατοικίδια ή τα μικρά παιδιά δε μπορούν να εκφραστούν δε σημαίνει ότι δε νιώθουν την απώλεια. Μακάρι να μην αποχωριστείτε.Αγαπητή φίλη paefstra, ισχύουν και για σένα αυτά που είπα και μην κάνεις το λάθος να εξισώνεις το παιδί με ένα σκύλο και ούτε να κρίνεις αυτά που κάνουν οι άλλοι γιατί δεν ξέρεις τις ανάγκες του καθενός και γιατί κάνει ότι κάνει. Δεν μπορεί ο σκύλος να είναι πάνω από τις ανάγκες μιας οικογένειας ή να διαλέγουμε τον σκύλο από την γυναίκα μας. Ο φανατισμός και οι ακρότητες σε όλους τους τομείς δεν είναι καλό πράγμα. Στο κάτω κάτω δεν πάμε να την αφήσουμε στο δρόμο ούτε σε κάποιον που δεν έχει ιδέα από ζώα. Ηρεμήστε λίγο φίλοι μου.